Οι επόμενες εργασίες είναι οι κυριότερες θεουργικές πράξεις της Πυθαγόρειας και Πλατωνικής θεολογικής φιλοσοφίας:
1. Τελεστική ή εμψύχωση
2. Δεσμός και Έκλυσις
3. Σύστασις ή Liaison
4. Θεουργική Αναγωγή
1. Τελεστική ή εμψύχωση
Η πρώτη θεουργική εργασία (πράξις) την οποία θα συζητήσουμε ονομάζεται Τελεστική ή εμψύχωση και σημαίνει την τοποθέτηση κάποιου πνεύματος σε ένα δοχέα. Ο δοχέας στην Τελεστική συνήθως είναι ένα άγαλμα, έτσι στα αγγλικά η τελετή αυτή ονομάζεται "animating a statue," όπου anima είναι μια Λατινική λέξη για την ψυχή και έτσι animation είναι η εμψύχωση ενός αντικειμένου. Έτσι ο θεουργός συμμετέχει στην δημιουργική δράση του Θεού Δημιουργού δηλαδή στην εμψύχωση του υλικού κόσμου. Η εργασία αυτή μπορεί να γίνει για την καθαγίαση αγαλμάτων για την χρήση σε ναούς ή σε ιερούς χώρους, επίσης χρησιμοποιείται και στην επικοινωνία ενός Θεού ή Δαίμονα μέσω του υλικού δοχέα με τον θεουργό για λόγους μαντικής αλλά και για την δημιουργία και καθαγίαση φυλακτών.
Δεν χρειάζεται να πούμε πως δεν μπορούμε να διατάξουμε τον Θεό να εισέλθει στην ύλη. Ο θεουργός θα πρέπει να προετοιμάσει το άγαλμα κατάλληλα και να το καταστήσει δοχέα για την θεία δύναμη. Αυτό γίνεται χρησιμοποιώντας τα αντίστοιχα σύμβολα και συνθήματα του Θεού. Όσο περισσότερα σύμβολα και συνθήματα χρησιμοποιηθούν τόσο πιο κατάλληλο θα γίνει το άγαλμα δοχέας της θείας δύναμης.
Πρώτα από όλα θα πρέπει να επιλεγεί ένα άγαλμα ή μια εικόνα της θεότητας σε χαρακτηριστική πόζα. Μπορεί να είναι αντί της θεότητας κάποιο ιερό ζώο ή φυτό ή αντικείμενο αφιερωμένο στην θεότητα, π.χ. μια λύρα για τον Θεό Απόλλωνα. Το άγαλμα ή η εικόνα θα πρέπει να χαραχθεί με τα μυστικά επίθετα του Θεού, ή θα πρέπει να έχει μια κοιλότητα όπου θα φυλάσσονται σε χαρτί γραμμένα τα επίθετα και τα μυστικά ονόματα του Θεού. Αν είναι εικόνα ή κάποιος πίνακας θα πρέπει από κάτω από την τοποθεσία που είναι αναρτημένος να υπάρχει ένα κουτί ή δοχείο που θα περιέχει τα μυστικά ονόματα και επίθετα του Θεού γραμμένα σε χαρτί.
Το άγαλμα θα πρέπει κατόπιν να θυμιατιστεί με τα κατάλληλα αρώματα και θυμιάματα του Θεού και να απαγγελθούν αφιερωτικοί ύμνοι προς την θεότητα. Επίσης θα πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν και αστρολογικές παράμετροι για τον χρόνο τέλεσης της καθαγίασης του αγάλματος. Γενικά όσο περισσότερα σύμβολα και συνθήματα και παράμετροι χρησιμοποιηθούν τόσο πιο πετυχημένη θα είναι η εμψύχωση.
Το άγαλμα θα γίνει «υπερφυσικό - numinous» όταν είναι υπό την ενέργεια του Θεού ή του Δαίμονα που επικαλούμαστε. Κατά την καθαγίαση φαινόμενα φωτός μπορεί να εμφανιστούν γύρω από το άγαλμα (πυραυγή ή φωτοειδή φάσματα). Όταν συμβεί αυτό η ενέργεια (θεία δύναμις και χάρη) θα ενεργοποιηθεί στην ψυχή του θεουργού και μπορεί να οδηγήσει σε προφητικά όνειρα ή θείες αποκαλύψεις (θεοπαράδοτα). Αυτή είναι μια κατάλληλη στιγμή για να μάθει περαιτέρω θεουργικές πρακτικές ο θεουργός από την ίδια την θεότητα.
2. Δεσμός και Έκλυσις
Με τις εργασίες του Δεσμού και της Έκλυσης ο Θεός ή ο Δαίμονας καλείται να καταλάβει προσωρινά έναν άνθρωπο. Ο δοχέας εδώ πρέπει να προετοιμαστεί κατάλληλα ώστε να συντονιστεί όσο γίνεται καλλίτερα με την θεία δύναμη. Ο Δεσμός είναι ένα είδος τελεστικής εργασίας μόνο που η διαφορά είναι ότι ο δοχέας είναι κάποιο πρόσωπο και όχι κάποιο άψυχο αντικείμενο. Ο θεουργός που επικαλείται τον Θεό ονομάζεται κλήτωρ ή θεαγωγός και το πρόσωπο που θα καταληφθεί δοχέας, ή κάτοχος ή θεατής της θεουργικής εργασίας. Η κατάσταση που βρίσκεται ο δοχέας μετά τον Δεσμό ονομάζεται Θεοφορία. Ο θεαγωγός σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να είναι και δοχέας αλλά εκεί μιλάμε για αυτοδεσμό που θα αναφερθώ παρακάτω.
Στον Δεσμό χρησιμοποιούνται όπως και στην Τελεστική σύμβολα και συνθήματα αλλά και ύμνοι προς την θεότητα που επικαλούμαστε. Σκοπός είναι να ενεργοποιηθεί η θεία ενέργεια μέσα στον κλήτωρα αλλά και στον δοχέα ώστε να είναι δεκτικοί και οι δύο αλλά περισσότερο ο δοχέας στην θεία ενέργεια. Το πλεονέκτημα στον Δεσμό σε σχέση με την Τελεστική είναι ότι ο δοχέας είναι άνθρωπος και μπορεί να μιλήσει με την φωνή του πνεύματος που τον καταλαμβάνει. Από την άλλη το μειονέκτημα είναι ότι η ψυχή (το εγώ) του δοχέα μπορεί να αλλοιώσει την θεϊκή αποκάλυψη. Ακόμη σπανιότερα υπάρχει ο κίνδυνος ο δοχέας να καταληφθεί από τους προσωπικούς του Δαίμονες αντί του Θεού που επικαλέστηκε ο κλήτωρας. Για τον λόγο αυτό ο θεουργός στην τελετή του Δεσμού θα πρέπει να καθησυχάσει τους προσωπικούς Δαίμονες και ο δοχέας θα πρέπει να έχει προετοιμαστεί ηθικά και σωματικά κατάλληλα (π.χ. νηστεία, ασκήσεις πειθαρχίας, αποχή από σεξ και από έμψυχα κτλ) και να έχει εξαγνιστεί.
Στην Έκλυση γίνεται η αντίστροφη διαδικασία ώστε ο δοχέας να επιστρέψει στην κοινή συνείδηση και για να ευχαριστήσουμε την Θεότητα για την συνέργια της στην τελετή μας.
Ο Δεσμός
Πριν την τελετή του Δεσμού υπάρχει η προπαρασκευή του θεουργού και του δοχέα. Αυτή συμπεριλαμβάνει εξαγνισμό και κάθαρση. Αυτοί οι στόχοι πετυχαίνονται με ασκήσεις πειθαρχίας όπως άσκηση σιωπής για κάποιο χρονικό διάστημα, νηστεία, αποχή εμψύχων, εξομολόγηση, προσευχή.
Πριν το τελετουργικό μέρος του Δεσμού θα πρέπει και ο θεουργός αλλά και ο δοχέας να κάνουν ένα τελετουργικό λουτρό ως ένδειξη καθαρότητας και αγνότητας και να φορεθούν κατάλληλε ενδυμασίες για την τελετή, αυτές συνήθως είναι λευκοί χιτώνες. Και μια ζώνη που φέρει τα σύμβολα του Θεού.
Έπειτα εξαγνίζεται ο χώρος με ύμνους και ρίψη αλατιού ή καμένο θειάφι. Έπειτα ο χώρος προετοιμάζεται με «ατμούς» οι οποίο είναι καμένο θυμίαμα. Το θυμίαμα επίσης είναι και είδος προσφοράς προς την Θεότητα.
Κατά την τελετή ο δοχέας πρέπει να είναι αφοσιωμένος στους «χαρακτήρες» της Θεότητας και να τους οραματίζεται. Για να βοηθηθεί ο δοχέας να αλλάξει κατάσταση συνείδησης και να συντονιστεί με το θείο πνεύμα που επικαλείται ο θεουργός θα πρέπει να έχει ένα σημείο εστίασης. Ένα καλό σημείο εστίασης είναι η φλόγα από κερί ή ελαιόλαμπα ή η εστίαση σε ένα «χαρακτήρα» που έχει γραφεί σε ένα κομμάτι χαρτί. Η κατάσταση στην οποία θα πρέπει να φτάσει ο δοχέας είναι η «Θεοφορία» ή «ενθουσιασμός» ή «επίπνοια».
Υπάρχουν διάφορα «σημεία» που ο δοχέας μπορεί να βιώσει και να καταλάβει αν έχει έρθει σε κατάσταση «Θεοφορίας». Αυτά συμπεριλαμβάνουν αλλαγή της φωνής, και της έκφρασης του προσώπου, επίσης ασυνήθιστη κίνηση μυών του σώματος ή μετεώριση ή και αντοχή στον πόνο, αλλοίωση ή απουσία της γεύσης κτλ. Η «Θεοφορία» συνοδεύεται και από «φωτεινά οράματα» τα οποία μπορεί να δει ο δοχέας ή ο θεουργός. Άλλες φορές ο δοχέας καταλαμβάνεται πλήρως από το Θεό και μπορεί να μείνει αναίσθητος και να μην θυμάται τα βιώματα της «Θεοφορίας». Επίσης έχει αναφερθεί και αλλαγή στις φλόγες των κεριών από απλές μικρές φλόγες σε μεγάλες δυνατές φλόγες.
Η Έκλυσις
Η εργασία της Έκλυσης πραγματοποιείται από τον θεουργό όταν αυτός αντιληφθεί ότι το θείο πνεύμα έχει απέλθει από τον δοχέα ή όταν ο δοχέας είναι αρκετά κουρασμένος για να κρατήσει την Θεοφορία περαιτέρω. Ο θεουργός ευχαριστεί και επικαλείται την θεότητα να αποχωρήσει.
Να ξανατονιστεί ότι δεν διατάζουμε την θεότητα αλλά την παρακαλούμε και την επικαλούμαστε.
Στην Έκλυση γίνεται η αντίστροφη διαδικασία από τον Δεσμό. Ο θεουργός πρέπει να αποσυντονίσει τον δοχέα από τις δονήσεις της θεότητας και να αποκαταστήσει την κατάσταση της συνείδησης του δοχέα στον υλαίο πεδίο. Αυτό συνήθως γίνεται με την λειτουργία σωματικών ενεργειών του δοχέα παρά πνευματικών. Η μουσική και ο χορός μπορεί να φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα αλλά και ένα γεύμα. Συνήθως το γεύμα που έπαιρναν οι δοχείς για τον λόγο αυτό ήταν ψωμί και κρασί. Το σημείο εστίασης επίσης απομακρύνεται από τον δοχέα και σκεπάζονται τα σύμβολα και τα αγάλματα με λινά υφάσματα για να μην επηρεάζουν άλλο τον δοχέα. Επίσης σταματάει το θυμιάτισμα και πρέπει να εισέλθει καθαρός αέρας στον χώρο και τα κεριά σβήνονται. Τέλος ο θεουργός και οι θεατές βγάζουν τα ιερουργικά τους ρούχα και φεύγουν από τον χώρο. Αυτό ολοκληρώνει την τελετή της Έκλυσης.
Η εργασία της Έκλυσης παρατείνεται όσο ο θεουργός αντιλαμβάνεται ότι ο δοχέας δεν έχει αποδεσμευτεί από τον θείο έλεγχο. Για τον λόγο αυτό ο θεουργός θα πρέπει να προσέχει για σημάδια από τον δοχέα που θα φανερώνει μια τέτοια κατάσταση.
Αυτοδεσμός
Όπως ειπώθηκε προηγουμένως ο δοχέας και ο θεαγωγός μπορεί να είναι το ίδιο πρόσωπο, αυτή η εργασία ονομάζεται Αυτοδεσμός. Καταρχάς από την στιγμή που δράτε σε δύο ρόλους θα πρέπει να είστε ταυτόχρονα ενεργητικοί και παθητικοί. Συγκεντρωθείτε στα σύμβολα της θεότητας και αφεθείτε στο αίσθημα του ενθουσιασμού. Η δυσκολία της εργασίας αυτής έγκειται στο γεγονός ότι ο θεουργός μπορεί να «κολλήσει» στην αλλαγμένη συνειδησιακή κατάσταση και να εξουθενωθεί από την στιγμή που δεν μπορούμε να αντέξουμε την Θεοφορία για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αν συμβεί κάτι τέτοιο ο θεουργός θα χάσει τις αισθήσεις του και το πολύ-πολύ να αποκοιμηθεί. Προφητικά όνειρα μπορεί να εμφανισθούν και ο ενθουσιασμός μπορεί να παραμένει και αφότου ξυπνήσει ο θεουργός.
Βασική εργασία του Αυτοδεσμού είναι και η επιστροφή στο υλαίο επίπεδο. Για να γίνει κάτι τέτοιο ασχοληθείτε περισσότερο με τα του σώματος όπως περιγράφονται στην εργασία της Έκλυσης. (φάτε, χορέψτε, κάντε σεξ κτλ). Βασικές εργασίες του Αυτοδεσμού είναι αυτές της «προόδου» και της «επιστροφής» όπως περιγράφονται στις Εννεάδες του Πλωτίνου.
3. Σύστασις ή Liaison
Η εργασία της Σύστασης είναι η συνάντηση ή η συνύπαρξη στο ίδιο κοσμικό επίπεδο του θεουργού και ενός πνευματικού όντος που μπορεί να είναι ένας Δαίμονας ή ένας Θεός. Η εργασία της Σύστασης εκτελείται για να επιφέρει μια «φιλία» ή μια «συνεργασία» του πνευματικού όντος και του θεουργού. Με την Σύσταση μπορείτε να τεθείτε υπό την προστασία και την καθοδήγηση ενός Θεού. Όταν γίνει αυτό ο Θεός αποκαλείται «Πάρεδρος» (αυτός που βρίσκεται δίπλα).
Η διαδικασία της Σύστασης περιλαμβάνει εξαγνισμό του χώρου για την άφιξη της θεότητας αλλά και προετοιμασία του θεουργού με πνευματικές ασκήσεις. Και οι δύο τεχνικές έχουν αναφερθεί στις προηγούμενες εργασίες.
Σύστασις με προσωπικούς Δαίμονες
Όλοι μας έχουμε προσωπικούς Δαίμονες οι οποίοι συνδέονται με την ζωή μας και ίσως και στις μετενσαρκώσεις μας. Για παράδειγμα έχουμε έναν Φύλακα Δαίμονα ή Προσωπικό Δαίμονα (ιδίως Δαίμων) ο οποίος μεσολαβεί μεταξύ εμάς και του Θεού στου οποίου την σειρά βρισκόμαστε. Επίσης ο Φύλακας Δαίμονας μας συμβουλεύει και μας καθοδηγεί βάσει του πεπρωμένου μας. Όπως και να έχει η συνεργασία με τους προσωπικούς Δαίμονες θα οδηγήσει σε μια πιο βελτιωμένη ζωή για τον λόγο αυτό κρίνεται απαραίτητη η Σύστασις με τους προσωπικούς Δαίμονες (Σύστασις ιδίου Δαίμονος).
4. Θεουργική Αναγωγή
Τώρα ερχόμαστε στην τελευταία και πιο προχωρημένη θεουργική εργασία, την θεουργική Αναγωγή ή αλλιώς Ιερατική Αναγωγή. Η περιγραφή της μοιάζει με αυτήν του Δεσμού και της Έκλυσης ωστόσο εδώ υπάρχει μια διαφορά. Στην αναγωγή δεν βιώνεται ο Θεός ως άλλη οντότητα αλλά το πνεύμα του Τετελεσμένου ενώνεται με την Θεότητα. Σε αυτή την περίπτωση δεν μιλάμε για θεοφορία ή ενθουσιασμό αλλά για θέωση.
Η θεουργική αναγωγή σαν σκοπό έχει την συνειδητή ένωση του πνεύματος του Τετελεσμένου με κάποιο Θεό ή Δαίμονα. Αυτό περιλαμβάνει τόσο κατώτερους Δαίμονες όσο και το Εν. Με την ένωση με το Θεό βιώνεται η ιερότητα του προσωπικού πνεύματος που φέρει ο άνθρωπος και έτσι τίθεται σε αρμονία με την θεία πρόνοια. Η συνειδητοποιημένη συμμετοχή στην θεία πρόνοια δίνει νέα ερμηνεία στην ζωή του ανθρώπου που βιώνει την ένωση.
πηγή: metafysiko.gr
