Ο ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ ΚΑΙ Η ΣΤΟΑ

Τον Απρίλιο του 1997 ανακοινώθηκε ότι βρέθηκε μια άριστα σωζόμενη ενεπίγραφη ερμαϊκή στήλη με κεφαλή του στωικού φιλοσόφου Χρύσιππου, στις ανασκαφές που διεξήχθησαν  στον περίβολο της Βουλής για την ανέγερση του υπόγειου γκαράζ. Η ερμαϊκή στήλη του Χρύσιππου έχει ύψος 1,75 μαζί με την κεφαλή, είναι από πεντελικό μάρμαρο, φέρει την επιγραφή ΧΡΙCΙΠΠΟC και χρονολογείται κατά πάσα πιθανότητα από τον 1ο αι. π.Χ. Ο Χρύσιππος (280-206 π.Χ.) ήταν από τους σημαντικότερους στωικούς φιλοσόφους του 3ου π.Χ. αιώνα. Σημαντικότερο γεγονός θεωρείται η ανεύρεση παραπλεύρως μιας όμοιας βάσης, αριθμημένης επίσης (η μία με Α και η άλλη με Ε), πράγμα που επιτρέπει την υπόθεση ότι σε αυτό το σημείο υπήρχε σειρά στηλών με πορτρέτα φιλοσόφων και άλλων προσώπων.

ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ Ο ΣΟΛΕΥΣ - Η ΑΠΑΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΕΤΕΡΟΙΩΣΙΣ

Ο φιλόσοφος Χρύσιππος (280 π.Χ. – 206 π.Χ.), γιος του Απολλωνίου από την Ταρσό, υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους της Στωικής σχολής, θεωρούμενος ως ένας από τους θεμελιωτές της. Γεννήθηκε στους Σόλους ή στην Ταρσό της Κιλικίας. Στα νιάτα του είχε ασχοληθεί με τον αθλητισμό. Αργότερα πήγε στην Αθήνα, όπου πήρε μαθήματα από τον Ζήνωνα, τον ιδρυτή της στωικής σχολής, και μετά από τον Κλεάνθη, τον διάδοχο του Ζήνωνα. Επίσης φοίτησε στη «Νέα Ακαδημία», που είχε ιδρύσει στην Αθήνα οΑρκεσίλαος. Μετά τον θάνατο και του Κλεάνθη, ο Χρύσιππος τον διαδέχθηκε ως ο επικεφαλής της «Ποικίλης Στοάς». Αποκλήθηκε ο «Άγιος Θωμάς ο Ακινάτης της Στοάς» και έχει λεχθεί ότι «άνευ Χρυσίππου δεν υπάρχει Στοά». Σύμφωνα με την παράδοση, πέθανε από τα γέλια για ένα αστείο που είπε ο ίδιος. Οι Αθηναίοι για να τιμήσουν τον Χρύσιππο τον ανακήρυξαν Αθηναίο δημότη και όταν πέθανε έστησαν τον ανδριάντα του στον Κεραμεικό.

ΧΡΥΣΙΠΠΟΣ - ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΤΗ ΦΥΣΗ; ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ; ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ

                 
   

Όπως οι Επικούρειοι, έτσι και οι Στωικοί έδιναν μεγάλη σημασία στη φυσική, και ιδιαίτερα στο μέρος της που ονόμαζαν «θεολογία». Ο Χρύσιππος, παρότι έγραψε εκατοντάδες βιβλία λογικής και φυσικής, δεν δίσταζε να γράψει ότι «ο μόνος λόγος για να μελετήσουμε τη φύση είναι για να διακρίνουμε τα αγαθά από τα κακά». Άρα, η γνώση από τη μελέτη αυτή είναι υποταγμένη στον τελικό στόχο, που δεν είναι άλλος από την πρακτική σοφία. Με τις σκέψεις αυτές μοιάζει να υποβιβάζεται η φυσική, επειδή δεν θεωρείται αυτόνομη. Όμως ο υψηλός σκοπός της, που βρίσκεται έξω από αυτή, αναβαθμίζει ουσιαστικά τη φυσική επειδή της δίνει ηθική σκοπιμότητα: η γνώση της φύσης γίνεται προϋπόθεση για την ευτυχία.