Του Μιχαλόπουλου Αθανάσιου
Πάντοτε η ελληνική μυθολογία αποτελούσε και θα αποτελεί το θεμελιακό πεδίο για τη συγκρότηση θεωριών, θρησκειών και κυρίως φιλοσοφικών συστημάτων. Η ελληνική μυθολογία, όπως και κάθε μυθολογία, ως κωδικοποιημένη συμβολική ιστορία της ψυχογενετικής δράσης του ανθρώπου αποτελεί έναν τεράστιο θησαυρό παμπάλαιων γνώσεων για την καταγωγή του ανθρώπου και της δημιουργίας του κόσμου. Η θεολογική βάση των ελληνικών μύθων σε συνάρτηση με το υπέρμετρο φαντασιακό κάλλος που απέπνεε και αποπνέει ακόμα η υποδειγματική τους αφήγηση με την παραδειγματική παράθεση θεών, ηρώων, τεράτων και ανθρώπων, έθεσε τις βάσεις για την εμφάνιση του φιλοσοφικού λόγου στον ελληνικό κόσμο κατά τρόπο μοναδικό στην παγκόσμια ιστορία. Στο παρόν κείμενο θα αποπειραθούμε να συνδέσουμε τη μυθική δομή και εξιστόρηση στη βάση του φιλοσοφικού συστηματικού λόγου, αρχαίου και νεότερου, και όχι στην απλή ερμηνευτική απόδοση των μυθικών γεγονότων η οποία απογυμνώνει την αισθητική, πολιτισμική και φιλοσοφική αξία του μυθικού λόγου. Επίσης, θα καταδειχτεί ότι η φιλοσοφία δεν αποτελεί μια χαμένη θεωρητική υπόθεση, όπως θεωρεί η τεράστια μάζα του ανθρώπινου πλήθους, αλλά την αληθινή οδό για την σύλληψη του πραγματικού εαυτού μας.