ΕΤΙΚΕΤΕΣ

ΠΕΡΙ ΕΡΩΤΟΣ

Αποτέλεσμα εικόνας για ΈΡΩς


Έρωτας. Αυτό που συνέχει τα πάντα, μα τα πάντα στη ζωή. Που είναι ο συνδετικός κρίκος και η γεννήτρια δύναμη κάθε δημιουργίας. Η σωματική ερωτική πράξη είναι το πρώτο σκαλοπάτι για τον Αληθινό Έρωτα, που είναι ο θείος Δαίμων με την αρχαιοελληνική σημασία της λέξεως που οδηγεί στον Κόσμο των Ιδεών. 

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΜΙΑΣ ΑΓΕΦΥΡΩΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΑΣ

Αποτέλεσμα εικόνας για ο κρόνος τρώει τα παιδιά του

Διασχίζοντας την ιερή γη της ευλογημένης Αρκαδίας συναντά κανείς το Λύκαιον όρος, στην κορυφή του οποίου λέγεται πως γεννήθηκε ο Ζευς. Άλλοι πάλι διηγούνται πως ο Ζευς, ο μέγας αυτός Εθνικός Θεός των Ελλήνων, γεννήθηκε σε κάποιο σπήλαιο της Κρήτης. Μητέρα του είναι η Μεγάλη Μητέρα Αθανάτων και θνητών, η θυγατέρα του Ουρανού και της Γαίας, Ρέα. Πατέρας του είναι ο Κρόνος, επίσης τέκνο του Ουρανού και της Γαίας. Ο Ουρανός υπήρξε κάποτε ο κυρίαρχος του Κόσμου. Προκειμένου μάλιστα να διατηρήσει αυτήν την κυριαρχία του, έθαβε τα παιδιά του, τους Τιτάνες και τις Τιτανίδες, αμέσως μετά από την γέννησή τους, στα σκοτεινά έγκατα της γης. Όμως η Γαία, η οποία ήθελε να απελευθερώσει τα τέκνα της που ήταν θαμμένα ζωντανά, κατασκεύασε ένα δρεπάνι από το δυνατό σίδερο που παρήγαγε μόνη της και τα προέτρεψε να εξεγερθούν εναντίον του Ουρανού.

ΒΛΑΣΗΣ ΡΑΣΣΙΑΣ - Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΩΣ ΟΔΗΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ (ΒΙΝΤΕΟ)

Αποτέλεσμα εικόνας για ΒΛΑΣΗΣ ΡΑΣΣΙΑΣ - Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΩΣ ΟΔΗΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ

Ο Βλάσης Ρασσιάς μιλά για το  ιερό, την ελληνική θεολογία και φιλοσοφία, την αρετή, τον πολίτη, την άμεση δημοκρατία και γενικότερα για την ελληνικότητα και τον αληθινό ανθρωπισμό......



ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΜΕΛΕΤΗ - Η ΠΟΣΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΣΚΟΤΕΙΝΗΣ ΥΛΗΣ ΣΤΟ ΓΑΛΑΞΙΑ ΜΑΣ

       


Μια νέα μελέτη ανατρέπει τα δεδομένα για την παρουσία της σκοτεινής ύλης στον γαλαξία μας. Η μελέτη αυτή δίνει λύση σε ένα διαχρονικό κοσμικό γρίφο που απασχολεί τους επιστήμονες σχετικά με τον αριθμό των γειτονικών μας γαλαξιών.

Η σκοτεινή ύλη είναι μια αόρατη κοσμική «ουσία» η βαρύτητα της οποίας πιστεύεται ότι συγκρατεί τους γαλαξίες και τα αντικείμενα του Σύμπαντος στη θέση τους. Οι επιστήμονες εκτιμούσαν ότι η συνολική μάζα της σκοτεινής ύλης του γαλαξία μας είναι ίση με εκείνη 1,5 τρισεκατομμυρίων άστρων σαν τον Ήλιο. Αυτή η μέτρηση όμως δημιουργεί πονοκεφάλους στους επιστήμονες αφού τα κοσμολογικά μοντέλα δείχνουν ότι μια τέτοια ποσότητα σκοτεινής ύλης σε έναν γαλαξία συνδέεται με την παρουσία πολλών γειτονικών (δορυφορικών) σε αυτόν γαλαξιών. Όμως ο γαλαξίας μας έχει μόλις τρεις δορυφορικούς γαλαξίες – αριθμός πολύ μικρός σε σχέση με τη μάζα της σκοτεινής ύλης που διαθέτει. 

Η ΜΕΓΑΛΗ ΜΗΤΕΡΑ ΘΕΑ ΗΡΑ - ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

                                                   Ιέρειες της Μινωϊκής θρησκείας


Η γη είναι στη συνείδηση του ανθρώπου μια γυναίκα, ενώ ο ουρανός ένας άνδρας. Σε αυτή την δημοσίευση αναφέρομαι κυρίως στην αρχαία Μητριαρχία και τις δυσάρεστες συνέπειες της πατριαρχικής επιβολής.


Είμαστε σκλαβωμένοι από τον πολιτισμό που δημιουργήσαμε, δαμάζοντας τα ένστικτα μας, τιθασεύοντας τις ορμές μας, βάλαμε στο κλουβί το ζώο κι εμείς υπάρχουμε δούλοι των ιδεών μας, αγνοώντας από πού προέρχεται η δυστυχία, το άγχος και η λύπη της ανθρώπινης ψυχής. Ονομάζουμε πολιτισμό την νίκη του ουρανού εναντίον της γης, την νίκη του άνδρα εναντίον της γυναίκας, την νίκη του μυαλού εναντίον της καρδιάς, την νίκη του ανθρώπου εναντίον του θεού. Είμαστε αυτοί που σκοτώσαμε τον θεό.

ΠΡΟΚΛΟΣ - ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΑΝ ΤΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ


  Αποτέλεσμα εικόνας για Βουλευτήριο, έργα ζωγραφων                                     


Απόσπασμα από το έργο του Πρόκλου << Εις τον Πλάτωνος πρώτον Αλκιβιάδην>>, β΄μέρος (στίχοι 181, 16 - 183,20):

Το αγαθό εκ των άνω, ως εγκατεστημένο επέκεινα της νοητικής φύσης, αν επιτρέπεται να το πούμε, προχωρεί μέχρι τα έσχατα, καταυγάζει τα πάντα, διαφυλάσσει και διατάσσει σε κόσμο τα πάντα και προκαλεί την επιστροφή τους προς αυτό. Πρωταρχικώς είναι παρόν στα αληθινά όντα, κατά δεύτερον στις θεϊκές ψυχές, σε τρεις θέσεις απόσταση από τα ανώτερα γένη, και μετά από τούτα στις δικές μας ψυχές, στα ζώα, τα φυτά, σε όλα τα σώματα, ακόμα και στην κατώτερη στάθμη όλων των όντων, την αμορφοποίητη ύλη. Εκείνο, με τρόπο απόκρυφο και άρρητο, πάνω από κάθε βαθμίδα, εκπέμπει προς όλα την λαμπερή παροχή του, ενώ τούτα μετέχουν στο αγαθό ανάλογα με τη βαθμίδα τους, το καθένα με διαφορετικό τρόπο και σύμφωνα με τη φύση τους:

άλλα πιο αμυδρά, άλλα πιο φωτεινά, άλλα κατά την ενιαία μορφή τους και άλλα κατά την μεριστή κυρίως, άλλα με τρόπο αιώνιο και αναλλοίωτο και άλλα στη βάση της μεταβολής. 

Τα πιο θεϊκά πράγματα, ακριβώς όπως έχουν αμέριστη την ουσία τους, έτσι έχουν και το αγαθό ενωμένο και αδιαίρετο. Σε εκείνα, αντίθετα, που έχουν απομακρυνθεί από τις αρχές έλαχε το δικό τους αγαθό που γίνεται θεατό μέσα στην απόσταση και τον μερισμό  για τον λόγο τούτο, τα πράγματα του είδους αυτού χρειάζονται τόσο το να συμπέσουν στο ίδιο σημείο όσο και το να ομοφωνούν μεταξύ τους, ώστε με δεδομένο ότι το καθένα από αυτά ξεχωριστά δεν διαθέτει αυτάρκεια - η οποία είναι στοιχείο του αγαθού - μέσα από την αμοιβαία επαφή και συνδιάταξή τους να συμπληρώνουν το έλλειμμα της φύσης τους και με την ομογνωμοσύνη τους να πραϋνουν  επίσης την αδυναμία τους που οφείλεται στον μερισμό τους και την υστέρησή τους, για να κληθούν και πάλι προς το δυνατό και το τέλειο.

Με την ίδια τούτη συλλογιστική, άνθρωποι που από μόνοι τους είναι αδύναμοι συγκεντρώνονται και συσκέπτονται από κοινού για τα συμφέροντά τους, αθροίζοντας την διαιρεμένη σκέψη τους, σαν, θα έλεγε κανείς, να σπεύδουν από πολλούς σπινθήρες να ανάψουν ένα φως συνεισφέροντας στην κοινή τους ευημερία το μερίδιο του αγαθού που έχει ο καθένας τους. Και τούτο είναι η αιτία που δημιουργήθηκαν  κοινά βουλευτήρια στις πόλεις. Επειδή καθένας μετέχει στο αγαθό σε διαφορετικό βαθμό, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο, και ο νους που διακρίνει τα αγαθά είναι για άλλον τελειότερος και για άλλον ατελέστερος (νους είναι αυτός που μπορεί να θεάται το αγαθό), η φύση δημιουργεί έναν ανάμεσα στους πολλούς με διάνοια ξεχωριστή από αυτή του πλήθους, έναν που μετέχει στο αγαθό σε μεγαλύτερο βαθμό και πληροί την ψυχή του με το νου. Αυτός έχει την αξίωση να είναι σύμβουλος των πολλών, συνάγοντας το διασπαρμένο σε αυτούς αγαθό και συνδέοντας τον μερισμό τους σε επαφή και αποκαθιστώντας την ένδειά τους σε αυτάρκεια. Διότι πώς θα μπορούσε ποτέ το πλήθος αυτό καθ΄εαυτό να πετύχει το κοινό συμφέρον του, αν δεν συνταχτεί γύρω από ένα και μοναδικό κυρίαρχο; Διότι σε όλες τις βαθμίδες των όντων μπορούμε να δούμε το πλήθος να έρχεται σε πλήρη σύμφυση με το ένα, και μέσω αυτού του ενός που έχει μία φύση να τείνει υψούμενο προς την υπερβατική ένωση. 

Κατά τον ίδιο τρόπο λοιπόν και το πλήθος των ανθρώπων που συγκεντρώνονται στα βουλευτήρια σπεύδοντας προς την επιλογή του αγαθού δια μέσω του συμβούλου πετυχαίνει τον τελικό του σκοπό. Διότι το ένα που συντάσσεται με αυτούς είναι ο σύμβουλος, ο οποίος μάλιστα ονομάστηκε έτσι ως αίτιος του συμπεράσματος και της συνένωσης των βουλευομένων. Άλλωστε, ακριβώς όπως σε όλα τα όντα η ένωση και το αγαθό από μία και μόνη ψυχή, έτσι και στους ανθρώπους ένας και ο αυτός είναι εκείνος που θέτει ενώπιόν τους την επαφή με τον νου και τη μετάδοση των αγαθών. Και ακριβώς όπως το πρωταρχικό αγαθό είναι αυτό που γεννά το νου, έτσι και ο σύμβουλος είναι αυτός που χορηγεί τη φρόνηση στους βουλευόμενους.

ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΙ ΔΙΑΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ - ΧΡΟΝΟΣ, ΤΟΠΟΣ, ΤΡΟΠΟΣ, ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΚΑΙ ΥΛΗ ΤΩΝ ΠΛΑΤΩΝΙΚΩΝ ΔΙΑΛΟΓΩΝ

Αποτέλεσμα εικόνας για σκέψη, έργα ζωγραφων


Σχετικά με τον χρόνο, ο Πλάτων δεν έκανε τους διαλόγους να διεξάγονται σε τυχαίο χρόνο, αλλά κατά την διάρκεια πανηγύρεων ή κατά την διάρκεια εορτών των θεών, ώστε οι διάλογοι αυτοί να λέγονται όπως οι ύμνοι προς τους θεούς, καθώς κατά την διάρκεια αυτών των εκδηλώσεων αναπέμπονταν ύμνοι προς τους θεούς.


Έτσι, για παράδειγμα ο Τίμαιος διαδραματίζεται κατά την διάρκεια των Μικρών Παναθηναίων, ο δε Παρμενίδης κατά την διάρκεια των Μεγάλων ΠαναθηναίωνΕδώ να σημειωθεί ότι τον διάλογο Παρμενίδη που αποτελεί ύψιστο μυστηριακό διάλογο, τον τοποθετεί στην μεγαλύτερη εορτή της Αθήνας.

ΒΛΑΣΗΣ ΡΑΣΣΙΑΣ - «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΤΗΤΑ» ΚΑΙ «ΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ»


Επειδή στις ημέρες μας κάποιοι ορίζουμε το Υγιές, πρωτίστως ως «Λογικό» (άρα και διαλεκτικό και καλόπιστο), και εν συνεχεία ως «Δημοκρατικό», καλό θα ήταν να θέσουμε υπό τον εξεταστικό φακό μία σειρά από σχετικές με το ζήτημα έννοιες, μήπως και, επιτέλους, πάψουν κάποιοι να παίζουν με τα μυαλά και τα στομάχια μας, κινούμενοι σαν αριστοτέχνες σαλτιμπάγκοι σε αγαθά σημαίνοντα και σημαινόμενα που ουδόλως αφορούν τις περίεργες θέσεις και προθέσεις τους.  
 
Αιώνες επί αιώνων στην ανθρώπινη Ιστορία, ίσχυε και, φυσικά, θα ισχύει ότι είναι πολύ συγκεκριμένη η διαδρομή μέσω της οποίας ο νούς εξωτερικεύεται, εκφράζεται και υλοποιείται σε πράξεις και συμπεριφορές, κοντολογίς αυτό που έχει μέσα του ένα κεφάλι δημιουργεί μία πολύ συγκεκριμένη, ανάλογή του, συμπεριφορά, ή, σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου, ανθρώπινη βιογραφία. Είμαστε αυτό που έχουμε στο κεφάλι μας, ή, με άλλα λόγια, κάθε πράξη καθορίζεται από την πεποίθηση ή θεωρία που της επιτρέπει να αναβλύσει.  

ΖΑΚ ΕΛΛΥΛ - Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΤΕΧΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ



"....Από εδώ μπορούμε να διακρίνουμε ένα ακόμη σφάλμα. Επειδή η Τεχνική είναι ορθολογική, κάποιοι φαντάζονται ότι έρχεται σε αντίφαση με τη θεμελιώδη ενόρμηση του ανθρώπινου όντος. Αυτή η άποψη είναι λανθασμένη. Η Τεχνική είναι πολύ βαθύτερα έκφραση της Ύβρεως. Εδώ δεν μπορώ παρά να παραπέμψω στην αξιοσημείωτη μελέτη του Ζαν Μπρεν, ο οποίος δείχνει με μεγάλη διαύγεια ότι η Τεχνική δεν είναι τυφλή και ψυχρή μηχανή, αλλά εκστατικός διονυσιακός χορός. Με άλλα λόγια, η Τεχνική και η επιθυμία συνδυάζονται θαυμάσια....."

                                                                                                                         Ζακ  Ελλύλ

ΤΑ ΑΘΕΑΤΑ ΣΠΗΛΑΙΑ ΤΗΣ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ ΟΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΥΝΤΑΝ ΠΑΝΑΡΧΑΙΕΣ ΤΕΛΕΤΕΣ

arxiki

Ο Ιερός βράχος αποτέλεσε εδώ και χιλιάδες χρόνια τη βάση της Αθηναϊκής δημοκρατίας και του αρχαιοελληνικού πολιτισμού. Δεσπόζει σε ύψος 156 μέτρων και λόγω της πλεονεκτικής του θέσης επέτρεπε τον έλεγχο της περιοχής και οι απόκρημνες πλαγιές, τον έκαναν απρόσιτο στους εχθρούς. Στους πρόποδες του υπήρχαν οι πηγές της Κλεψύδρας και του Ασκληπιού, που ευνόησαν την εγκατάσταση των πρώτων κατοίκων της Αττικής στο ευρύχωρο πλάτωμα της κορυφής του βράχου. Κατά τη Μυκηναϊκή εποχή, η Ακρόπολη οχυρώθηκε με κυκλώπεια τείχη για να προστατεύονται τα ανάκτορα των βασιλιάδων. Τους επόμενους αιώνες, τη θέση των κατοικιών των Αθηναίων, πήραν σπουδαία αρχιτεκτονικά κτίσματα. Εκτός από τους εντυπωσιακούς ναούς που βρίσκονταν στην κορυφή του βράχου, στο εσωτερικό του ανακαλύφθηκαν σπηλιές, όπου οι Αθηναίοι λάτρευαν τους θεούς τους και πραγματοποιούσαν κάθε χρόνο τελετές προς τιμή τους. 

Η ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ (ΒΙΝΤΕΟ)

Αποτέλεσμα εικόνας για Η ΓΕΝΕΤΙΚΗ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Ομιλία του Κωνσταντίνου Τριανταφυλλίδη, ομότιμου Καθηγητή του Τομέα Γενετικής, Ανάπτυξης και Μοριακής Βιολογίας του Τμήματος Bιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Η ομιλία έγινε στον χώρο της Εταιρείας Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας στην ισόγεια αίθουσα του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών.

ΤΑ ΤΣΙΦΛΙΚΙΑ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΑΡΤΗΣΗ ΤΗΣ

Αποτέλεσμα εικόνας για τσιφλίκια θεσσαλίας

Για όσους δεν το γνωρίζουν, τα τσιφλίκια, οι τσιφλικάδες και οι κολίγοι θεωρούνταν "ξένο σώμα" σε σχέση με την παραδοσιακή ελληνική μεταπελευθερωτική κοινωνία. Γι’ αυτό και δεν ευδοκίμησε το σχήμα "αφέντης" και "δουλικές τάξεις "στη νοτιότερη Ελλάδα, τη λεγόμενη και παλαιά Ελλάδα. Σ´ αυτό συνετέλεσε και η δημιουργία των εθνικών γαιών μετά την αποχώρηση των Τούρκων, που σημειωτέον υποθηκεύτηκαν το 1824 χάριν της χορήγησης των Αγγλικών δανείων για τις ανάγκες του αγώνα, οπότε και δε μπορούσε να γίνει η διανομή τους και να πέσουν σιγά-σιγά σε λίγα χέρια.
Οι πεδιάδες της Θεσσαλίας, όμως, που κάλυπταν μόνο το 1/3 της περιοχής, κυριαρχούνταν επί Τουρκοκρατίας, σχεδόν στο σύνολό τους, από τουρκικά τσιφλίκια. Όταν το 1881 έγινε η προσάρτησή της, οι διεθνείς συμφωνίες, που υπογράφτηκαν, προέβλεπαν την πλήρη προστασία του γαιοκτητικού συστήματος, οπότε οι Τούρκοι τσιφλικάδες, πριν ακόμα ολοκληρωθεί η διαδικασία της προσάρτησης, άρχισαν να πουλάνε τα κτήματά τους σε Έλληνες κεφαλαιούχους, που υπεισήλθαν έτσι στα δικαιώματα των Οθωμανών.

1821 - Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΡΩΜΙΩΝ



«Ο κύριος Κωνσταντίνος Σάθας, έν τινι αξιολόγω πονηματίω 
επιγραφομένω: "Η κατά τον ιζ΄αιώνα επανάστασις 
τής ελληνικής φυλής" διατείνεται εν σελ. 14, 
ότι το γνωστόν Καρυοφύλλι ονομάσθη ούτω από 
τού εν Βενετία οπλοποιού Carlo figlio (Καρόλου υιού). 
Περίεργος μα την αλήθειαν η ανακάλυψις, αλλ’ ουδόλως ευάρεστος. 
Τολμώ μάλιστα, να είπω προς τον φίλον, 
ότι απαγορεύεται οιωδήποτε η διά τοιούτων ερευνών 
καταστροφή των θελκτικών μύθων, δι’ ων ετράφημεν...»

Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, Αθανάσιος Διάκος.
Αστραπόγιαννος, Αθήνα, 1867, 64-66.



Την προ τού ’21 εποχή, οι περισσότεροι ρωμιοί είχαν υιοθετήσει τα οθωμανικά ήθη. Καρέκλες και τραπέζια είχαν αντικατασταθεί από χαμηλά έπιπλα. Μαχαιροπήρουνα δέν υπήρχαν πιά. Αντί για πιάτα σέρβιραν και μοιράζονταν το φαγητό σε μεγάλους δίσκους. Πολλοί άντρες ντύνονταν σύμφωνα με το οθωμανικά πρότυπα, φρόντιζαν οι γυναίκες τους να μήν κυκλοφορούν ακάλυπτες και ζούσαν χωριστή κοινωνική ζωή από αυτές.

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΣΕ ΤΟ 1828 ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΥΠΟ ΤΟ ΣΟΥΛΤΑΝΟ

Στο εικονιζόμενο Δελτίο δημοσιεύεται το 
γεγονός της αποστολής από τον πατριάρχη 
Αγαθάγγελο στον Πόρο, στον Κυβερνήτη
Ι. Καποδίστρια, τεσσάρων μητροπολιτών
 με τον μέγα πρωτοσύγγελο, με σκοπό 
την υποταγή του νέου κράτους στο σουλτάνο 
(«επαναγωγή των αποπλανηθέντων εις την ποίμνην».



Στο άρθρο αυτό θα παρουσιαστεί ένα σκοπίμως αποσιωπούμενο από την επίσημη Ιστορία επεισόδιο με πρωταγωνιστές τον πατριάρχη Αγαθάγγελο και τον πρώτο κυβερνήτη της Ελλάδας, Ιωάννη Καποδίστρια, όπου καθίσταται έκδηλος ο αμείωτος φιλοτουρκισμός του Πατριαρχείου ακόμη και μετά τo ’21 και τη δημιουργία του νεόυ κράτους.

Η ΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΤΡΑΓΙΚΟΥ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ - ΑΓΩΝΑΣ, ΜΕΤΡΟ, ΑΝΘΡΩΠΟΣ

medea-2

Το γενικότερα ανθρώπινο πρόβλημα, το οποίο θέτει η αρχαία ελληνική τραγωδία, είναι η σύγκρουση ανάμεσα σε υψηλές αξίες, ιδεώδη και υποχρεώσεις. Αυτήν τη σύγκρουση την αντιλαμβανόμαστε καθημερινά, κάθε στιγμή, σε σιωπηλή μορφή μέσα μας. 
Γίνεται ανεπίλυτη όταν αυτές οι αξίες βιώνονται ως αποκλειστικές, επομένως όταν τίθενται με απόλυτο τρόπο. Πρόκειται για τη διάσταση του απόλυτου της δικαιοσύνης ή της τάξης, της αγάπης ή της αυτονόμησης, της τιμής ή της υποχρέωσης απέναντι σε άλλους. Απώλεια του μέτρου στην υπηρεσία αυτών των αξιών και υποχρεώσεων, καταναγκαστική πρόκληση αυτών ακριβώς των πραγμάτων που προσπαθούμε να αποφύγουμε περισσότερο από κάθε τι άλλο. Και πάνω από όλα, μαζικές συγκρούσεις ανάμεσα σε αντιτιθέμενα ιδεώδη, υποχρεώσεις και είδη αφοσίωσης – εμφανίζονται ως κεντρικές τραγικές συγκρούσεις.

ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ - ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ ΝΟΗΤΟΥ, ΣΧΕΣΕΙΣ ΨΥΧΑΝΑΛΥΣΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Ακροβάτες στο σχοινί. - Χοσέ Ριμπέρα - 1634

Ιστορικά, η ψυχαναλυτική δραστηριότητα άρχισε σαν ιατρική πρακτική. Ο Φρόιντ χρειάστηκε ένα τέταρτο του αιώνα μέχρι να αποφασίσει -στο δοκίμιό του «Το ζήτημα της ψυχανάλυσης από μη γιατρό» («La question de l’ analyse profane»)-ότι για να ασκήσει κανείς τnv ψυχανάλυση είναι λιγότερο σημαντικό το να έχει σπουδάσει ιατρική απ’ ότι το να γνωρίζει λογοτεχνία, εθνολογία, ιστορία- θα προσέθετα ότι πρέπει να γνωρίζει, επίσης, και φιλοσοφία και πολιτική Θεωρία.
Δεν ξέρω πόσο χρόνο χρειάστηκε ακόμη ύστερα από αυτό η Αμερικανική Ψυχαναλυτική Εταιρεία για να παραδεχτεί ότι η διδακτορική διατριβή στην ιατρική δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση προκειμένου να ασκήσει κανείς την ψυχανάλυση.

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΑ ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΗΣΗ

Αποτέλεσμα εικόνας για επικούρεια  φιλοσοφία


Στην ελληνική μυθολογία, ο Χρόνος ήταν μία ασώματη αρχέγονη θεότητα. Παρότι ασώματος, εικονιζόταν και ως τέρας με σώμα φιδιού και τρία κεφάλια: ενός άνδρα, ενός ταύρου και ενός λιονταριού. Ο Χρόνος αυτός και ένα άλλο φίδι που τον συνόδευε και που λεγόταν  Ανάγκη, περιελίσσονταν γύρω από το κοσμικό αυγό. Στη συνέχεια  έσπασαν το αυγό αυτό και σχηματίστηκε το Σύμπαν .
Τι είναι όμως ο χρόνος και πώς τον βιώνουμε;  Και τέλος αν δεν υπήρχε ο άνθρωπος  που τον όρισε, θα υπήρχε ο χρόνος;
Σ’  αυτά τα φιλοσοφικά ερωτήματα έχουμε την ιδεαλιστική και την υλιστική άποψη περί χρόνου.

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΩΣ ΤΟ ΙΣΟΔΥΝΑΜΟ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ

Αποτέλεσμα εικόνας για η ελευθερία ως αυτονομία

Σε προηγούμενο άρθρο διατυπώθηκε η ανάγκη αλλαγής του πολιτικού συστήματος προς την κατεύθυνσης μιας αντιπροσωπευτικής αμεσοδημοκρατικού χαρακτήρα προσομοίωσης. Εκτέθηκαν τα γνωρίσματα της νεώτερης πολιτείας, καθώς και αυτά της αντιπροσωπευτικής αμεσοδημοκρατικής πολιτείας, η οποία (όπως την όρισα), μεταβάλλει την κοινωνία από ιδιώτη σε θεσμό (εντολέα) του πολιτικού προσωπικού (εντολοδόχου). Ωστόσο, η συζήτηση για ένα θεωρητικό εγχείρημα που θα προκρίνει τον συνυπολογισμό της κοινωνικής βούλησης στη λήψη των αποφάσεων, θέτει ως ιδρυτική προϋπόθεση την πραγμάτευση εκ νέου ορισμένων κεντρικών εννοιών της πολιτικής θεωρίας. Στο κείμενο που ακολουθεί, το επίκεντρο της προσοχής εστιάζεται στην κομβική έννοια της ελευθερίας, η οποία, όπως θα καταδειχθεί, σε ό,τι αφορά τη σχέση κοινωνίας και πολιτικής, λειτουργεί ως εξακρίβωση του πολιτικού συστήματος.

ΤΟ ΝΕΩΤΕΡΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ


Όπως είναι γνωστό, οι πολιτικές αρχές της νεωτερικότητας εμφανίζονται με πλήρες και ολοκληρωμένο πρόταγμα στις δύο μεγάλες επαναστάσεις του 18ου αιώνα, τη Γαλλική και την Αμερικανική. Στόχος και των δύο ήταν η εναντίωση στο φεουδαρχικό σύστημα και το πολιτειακό του υποστατικό, το οποίο είναι η απολυταρχία, και η είσοδος σε μια νέα εποχή, όπου το άτομο θα συγκροτείται με στοιχειώδεις όρους ελευθερίας. Βέβαια, η πορεία προς την κορύφωση αυτής της εναντίωσης, είχε ήδη ξεκινήσει από την Αναγέννηση, την οποία διαδέχθηκαν η Μεταρρύθμιση, οι πολιτικές αλλαγές και αναταράξεις στην Αγγλία με κατάληξη το γαλλικό και δυτικοευρωπαϊκό Διαφωτισμό. Η νέα εποχή που αναδύθηκε, είχε σαφέστατα προοδευτικό πρόσημο, καθώς οδήγησε σε απελευθέρωση των δυτικοευρωπαϊκών κοινωνιών και στη διασφάλιση κεκτημένων τα οποία λειτούργησαν ως τα θεμελιώδη γνωρίσματα του νεώτερου πολιτικού πολιτισμού (εργασιακά δικαιώματα, καθολικό δικαίωμα ψήφου κ.λ.π). Στο κείμενο που ακολουθεί, επιχειρώ να καταδείξω τα ιδρυτικά στοιχεία του κοινοβουλευτικού πολιτικού συστήματος και του νεωτερικού πολιτειακού περιβάλλοντος, να συσχετίσω την υπάρχουσα πολιτεία με την έννοια της προόδου και να προτείνω μια άλλη οδό, όπου η βούληση της συλλογικότητας θα αποτελεί σημαντική παράμετρο για τη λήψη την αποφάσεων.