ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ - Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΘΕΑΤΡΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΗΡΙΩΝ

Αναρωτιούνται πολλοί σύγχρονοι Έλληνες πολίτες αν υπάρχουν στοιχεία που μαρτυρούν τους τόπους που επέλεγαν οι αρχαίοι, προκειμένου να συζητήσουν και να κοινωνήσουν ζητήματα που αφορούσαν τις πόλεις τους, τον πολιτισμό, την τέχνη, ουσιώδη θέματα της κοινότητάς τους.

ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ - ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΙ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟ ΠΟΛΥΩΝΥΜΟ

Ο  Κωνσταντίνος  Καραβίδας  στην επιστολή  του  προς  τον Νίκο  Γιαννιό: 

Ο Ισοκράτης επιλέγει

Φίλε  Κύριε   Γιαννιέ,

Στο προηγούμενο πρώτο μέρος της απαντήσεώς μου, σας έδωσα μια περιγραφή και αρκετές, όπου χρειάστηκαν, αποδεικτικές αναλύσεις καθώς και μια γενική κάτοψι του «κοινοτισμού»`

ο «κοινοτισμός», σας είπα, δεν είνε σύστημα διοικητικών δικαίων` είνε πνεύμα ζωής, είνε βίωσις, είνε δεδομένο οικονομικό, κοινωνικό και βιολογικό και εμφανίζεται υπό πολυάριθμες μορφές

ΟΤΑΝ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ Η ΙΣΟΤΗΤΑ ΚΑΘΙΣΤΑΝΤΑΙ ΔΟΓΜΑΤΑ

Η  "ελευθερία"  πολιτική  και  οικονομική  καθίσταται  ιδεολογία στο νεωτερικό πολιτισμό(φιλελευθερισμός). Απόλυτη  ελευθερία  δεν υπάρχει, γιατί  γεννά  νέες  μορφές  δουλείας, νέα  αφεντικά  και νέους δούλους. Το  ίδιο  συμβαίνει  με την ισότητα. Απόλυτη  ισότητα  οικονομική, πολιτική και κοινωνική  (κομμουνισμός-σοσιαλισμός) είναι  αδύνατον να υπάρξει, γιατί οδηγεί  στο  αντίθετο αποτέλεσμα,  σε μια πολιτεία  ανελευθερίας. 

Γνωρίζουμε  πολύ καλά  πλέον ότι  το  πραγματικό νόημα  σε  μια  πολιτεία, μια κοινωνία,  είναι  η  ποιότητα  των  πολιτικών,  κοινωνικών  και  οικονομικών σχέσεων  μεταξύ  των ανθρώπων  σε  σχέση  με τον  τρόπο  που  τις  εντάσσουν  στο  όλον, στην κοινότητα. Για  αυτό  και οι αρχαίοι  προσλάμβαναν  την ενασχόληση  με τα "της πόλεως"  ως κοινό  αρεταϊκό  άθλημα,  ως  προσπάθεια  αυθυπέρβασης. Προσπάθεια  να  ξεπεραστεί  η  εγωτική  φιλοσοφία  και  το  προσπορίζειν  ιδιοτελώς. Το  άθλημα  συνίσταται  στην προσπάθεια  του  ανθρώπου  να  νικήσει  τον εγωκεντρισμό  του,  να  συνειδητοποιήσει  ότι  η  συνύπαρξη  και η συνεργασία  με  τον άλλο  μπορεί  να αποκαλύψει  στον ίδιο  του τον εαυτό  δυνατότητες  που  δεν μπορούσε  να φανταστεί, οι οποίες  μεταμορφώνουν  τον τρόπο  που αντιλαμβάνεται  τον  κόσμο  και  τον εαυτό  του.

Ο  Σαράντος  Καργάκος  παρακάτω παραθέτει  δύο  αποσπάσματα  του Λίνκολν  και  του Πλάτωνα  για  την "ελευθερία",  μια ιδέα  την  οποία   ο νεωτερικός  πολιτισμός  μας  την  κατέστησε  είδωλο  ανώτερο και  από  τον  ίδιο  τον  άνθρωπο: 

[ Ὁ Ἀβραάμ Λίνκολν τό εἶχε πεῖ: «Δίνοντας ἐλευθερία στούς σκλάβους, διασφαλίζουμε τήν ἐλευθερία τῶν ἐλευθέρων». Σήμερα οἱ περισσότεροι λαοί ἔχουν κατακτήσει –τυπικά τουλάχιστον–

ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΔΕΞΙΑ: ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Είναι  τόσο  μεγάλο  το δράμα  της σύγχρονης αριστεράς  και  της  σοσιαλδημοκρατίας  που κάποιοι  δεν εννοούν να  συνειδητοποιήσουν  ότι πλέον  η αριστερά  αποτελεί  πολιτική μυθολογία. Είναι  μόνο  ετικέτα  που θέλουν κάποιοι  να την φορούν, για  να δικαιολογήσουν το  παρελθόν τους  και  να  φτιάξουν  ανάλογα  και  το μέλλον  τους. Ο  όρος  δε  σημαίνει  απολύτως  τίποτα, γιατί  δεν κομίζει  τίποτα  ουσιαστικό  στην  παραγωγή  πολιτικού λόγου. Λειτουργεί  μόνο  ως  τοπικό  επίρρημα, όπως και ο όρος "δεξιά". 

Το  δράμα  το οποίο βιώνουν  όσοι  χρήζουν  τον εαυτό  τους  "αριστερό"  είναι  ότι  έχουν αλλάξει τόσο πολύ  που  δεν έχουν καμιά  διαφορά  από  τους  φιλελεύθερους. Δανείζονται  διαρκώς  στοιχεία  από  τη  φιλελεύθερη παράδοση  και τα  ενσωματώνουν   στην "αριστερή"  λογική  τους. 

Για  παράδειγμα, ένας  σύγχρονος  αριστερός  αποδέχεται  την ελεύθερη αγορά (πάγια  φιλελεύθ

ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ - Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΑΛΗΘΟΥΣ

Ο  σύγχρονος δημοκρατικός  κοινοτισμός,  λαμβάνοντας υπόψη  την  πολιτιστική παράδοση  αιώνων  και  ιστορικών  στοιχείων  που  μαρτυρούν  τα πολιτικά και  κοινωνικά  προτάγματά  του,  προωθεί  την  όντως  κοινωνία,  την κοινωνία  του  αληθούς, την κοινωνία  σχέσεων συλλογικών ατόμων  που είναι  η  ελληνική  πολιτική  κοινότητα.

ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ ΠΕΡΙ ΦΥΣΕΩΣ- ΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ: ΕΙΝΑΙ Ή ΜΗΔΕΝ

[Εἰ δ΄ ἄγ΄ ἐγὼν ἐρέω, κόμισαι δὲ σὺ μῦθον ἀκούσας,
αἵπερ ὁδοὶ μοῦναι διζήσιός εἰσι νοῆσαι•
ἡ μὲν ὅπως ἔστιν τε καὶ ὡς οὐκ ἔστι μὴ εἶναι,
Πειθοῦς ἐστι κέλευθος• ἀληθείῃ γὰρ ὀπηδεῖ•
[5] ἡ δ΄ ὡς οὐκ ἔστιν τε καὶ ὡς χρεών ἐστι μὴ εἶναι,
τὴν δή τοι φράζω παναπευθέα ἔμμεν ἀταρπόν•
οὔτε γὰρ ἂν γνοίης τό γε μὴ ἐὸν - οὐ γὰρ ἀνυστόν -
οὔτε φράσαις.]

Απόδοση:
Εμπρός λοιπόν, εγώ θα σου μιλώ, κι εσύ σκέψου, αφού ακούσεις
τον λόγο μου,
ποιοι μόνοι δρόμοι έρευνας μπορούν να είναι προσιτοί στη νόηση•

ΤΟ ΨΕΥΔΟΝΕΩΤΕΡΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το  ελληνικό  κοινοβουλευτικό  πολιτικό  σύστημα  στη σύγχρονη  περίοδο  ποτέ  δε  λειτούργησε  δημοκρατικά. Είχε  και  έχει  έλλειμμα  δημοκρατίας  που  υπολειπόταν  ακόμα  και  σε  σχέση με  πολλές    δυτικές  δημοκρατίες. 

Αν στοιχειοθετούσε  κανείς  τα  ιδιαίτερα  χαρακτηριστικά  του  σημερινού  ελληνικού  κοινοβουλευτικού  συστήματος,  θα διαπίστωνε  ότι  μερικά  από  αυτά  χαρακτηρίζουν  και το  δυτικό  κοινοβουλευτικό  σύστημα.

Στο  ελληνικό  υπόδειγμα  διαπλέκονται  μεταξύ  τους, πολύπλευρα,  η  νομοθετική,  η  δικαστική  και  η  εκτελεστική  εξουσία. Η  δομή  και  η φιλοσοφία  του  ελληνικού  εκπαιδευτικού  συστήματος,  και γενικότερα,  της παιδείας  ελέγχεται  πλήρως  από  το  ολιγαρχικό  πολιτικό  σύστημα, κατά τέτοιο τρόπο, ώστε  να  αναπαράγει  στην  κοινωνία  την  κατεστημένη ιδεολογία  διατήρησης  του  συστήματος. Αυτό  φαίνεται  και  στο  πλαίσιο  λειτουργίας  ελέγχου  των ΜΜΕ

Ο ΠΥΡΡΙΧΙΟΣ ΧΟΡΟΣ ΚΑΙ Η ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΗ ΤΟΥ ΕΚΣΤΑΣΗ

Αλήθεια, έχουμε συνειδητοποιήσει τι μπορεί να βιώνει κανείς όταν χορεύει έναν εκστατικό ελληνικό χορό, όπως ο πυρρίχιος ή μια κριτική πεντοζάλη; Πού εκκινεί τελικά ο ορθός λόγος και πού αρχίζει η φανέρωση στην ανθρώπινη καρδιά της ενεργής έκστασης των κρυφών δυνάμεων της ανθρώπινης υπόστασης;

Ο Πυρρίχιος είναι ο αρχαιότερος ελληνικός πολεμικός χορός.
Για την δημιουργία του υπάρχουν τρεις μυθικές εκδοχές:
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Κρόνου, πριν τις Τιτανομαχίες και ενώ ο Ζευς ήταν ακόμα βρέφος, οι Κουρήτες χόρευαν τον πυρρίχιο γύρω του κάνοντας δυνατό θόρυβο με τα όπλα και τις ασπίδες τους για να μην ακούσει ο παιδοκτόνος Κρόνος το κλάμα του.

Στην πολιορκία της Τροίας, ο Αχιλλέας, πριν κάψει το νεκρό του Πατρόκλου, χόρεψε τον Πυρρίχιο πάνω στην πλατφόρμα των καυσόξυλων πριν παραδώσει τον Πάτροκλο στη νεκρική πυρά (πυρά - Πυρρίχιος).
Ο Πύρρος (γιος του Αχιλλέα) κάτω από τα τείχη της Τροίας, χόρεψε σε αυτό τον ρυθμό, από τη χαρά του για το θάνατο του Ευρύπυλου (Πύρρος - Πυρρίχιος).

Όποια και αν ήταν η μυθική «καταγωγή» του Πυρρίχιου, το σίγουρο είναι ότι τον χόρευαν από τον Εύξεινο Πόντο μέχρι την Κρήτη, ενώ οι Σπαρτιάτες τον θεωρούσαν ένα είδος πολεμικής προπόνησης και τον μάθαιναν από μικρά παιδιά. Για τον Πυρρίχιο βρίσκουμε αναφορές στον Όμηρο και τον Ξενοφώντα. Η νεότερη εκδοχή του χορού υποβιβάζεται σε χορό συμποσίων, δε χορεύεται από ομάδες πολεμιστών χωρισμένους σε αμυνόμενους και επιτιθέμενους αλλά από μία ομάδα χορευτών (ανδρών και γυναικών) σε κύκλο.
Στις μέρες μας, τον Πυρρίχιο έχουν διασώσει οι Πόντιοι.

Στην παρακάτω τηλεπροβολή παρατίθενται ιστορικά στοιχεία από την προμηκυναϊκή εποχή μέχρι

Η ΚΥΚΛΩΠΕΙΑ ΜΥΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

Από το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων (Council on Foreign Relations, CFR) στη Λέσχη Μπίλντεμπεργκ 

Άρθρο του Τιερί Μεϊσάν, 2004

Μετά την απελευθέρωση της Δυτικής Ευρώπης το 1945, οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο αποφάσισαν να την ξανασχεδιάσουν, δημιουργώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης

ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΕΚΤΟΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ, Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ

Μιλώντας γιὰ τὸν «σοσιαλισμὸ» τῶν κρατικοποιήσεων (ἐν. ὁ Κ. Δ. Καραβίδας), ἔλεγε: ἡ φύση αὐτοῦ τοῦ σοσιαλισμοῦ εἶναι ἡ αὐτὴ μὲ ἐκείνην τοῦ καπιταλισμοῦ. Καὶ στὰ δύο αὐτὰ συστήματα, ὁ ἄνθρωπος ἀντιμετωπίζεται νομικά, διοικητικά, οἰκονομικά, δηλαδὴ ἀφηρημένα καὶ δογματικά. Ὁ κρατικὸς σοσιαλισμὸς λύνει μόνον τὰ προβλήματα ποὺ δημιούργησε ὁ καπιταλισμός, ὄχι ὅμως καὶ τὰ προβλήματα τῆς πραγματικῆς ζωῆς.

[…] στὸν κίνδυνο τῆς γραφειοκρατίας καὶ τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ ὁ Κ. Δ. Καραβίδας ἀντιπαραθέτει τὴν προβληματικὴ μὲ βάση τὴ μικρὴ ὁμάδα. Τὰ ἄτομα γιὰ τὸν Κ. Δ. Καραβίδα δὲν

ΜΑΡΤΙΝ ΧΑΪΝΤΕΓΓΕΡ - ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΥΠΑΡΞΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ (ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΣ)

      
                          Ο τάφος του Μάρτιν Χάιντεγγερ

Αν  ο  σύγχρονος  άνθρωπος  κατορθώσει  να  ψηλαφήσει, έστω  και λίγο,  πτυχές  τoυ  βάθους  της  ανθρώπινης  υπόστασης,  θα  αντιληφθεί  ότι  τίποτα  δεν είναι  αυτονόητο. Το κύριο  ερώτημα  της  φιλοσοφίας,  κατά  τον Χάιντεγγερ,  αναφέρεται  στον προσδιορισμό  του όντος. Ον  θεωρείται  το σύνολο  των  νοημάτων  ως υπαρκτών που  συγκροτεί  για  την  πραγματικότητα  ο  άνθρωπος.

ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ - Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΥ

Ο  μυστικισμός  και  ο  ορθολογισμός  αποτελούν  δύο  αντίθετους  τρόπους  αντίληψης  και  θεώρησης  του  κόσμου. Ο  μυστικισμός  στηρίζεται  στην μυστική  εμπειρία  και  την ενόραση, ενώ  ο  ορθολογισμός  στηρίζεται  στη  λογική  σκέψη  σε  συνάρτηση  με  την  εμπειρία  των  αισθήσεων. Ο  μυστικισμός  που συνδέεται  με  τους  πολιτισμούς  της  ανατολής  θέτει  σε  αμφισβήτηση  την  ύπαρξη  του  ορατού κόσμου  καθιστώντας  τον  απατηλό  φαινόμενο  κομίζοντας  έναν  μη  επιστημονικό  τρόπο  αντίληψης  για  τον κόσμο. Έτσι  εξηγείται  στην  Ανατολή  και  η υιοθέτηση  μεταφυσικών  θρησκειών  που  μαζοποιούν  την ατομικότητα  και  ακυρώνουν  οποιαδήποτε δημοκρατική  οργάνωση  των  κοινωνιών.