Ο φιλόσοφος Δαμάσκιος είναι ο τελευταίος διευθυντής της νεοπλατωνικής σχολής της Ακαδημίας Αθηνών (διευθυντής από 515 μ.Χ.-529 μ.Χ) που εκδιώχτηκε από τον Ιουστινιανό κλείνοντας βίαια την Ακαδημία Αθηνών. Πρόκειται για έναν πολύ σπουδαίο και λαμπρό φιλόσοφο που πέτυχε μια πρωτοφανή τομή της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας.
Ο Δαμάσκιος επιχείρησε να συνδυάσει τις μυστικές τάσεις του ψυχικού κόσμου - ανορθολογικό στοιχείο - με τις κριτικές απαιτήσεις του νου, που κατευθύνονται από μια φιλοσοφία που τιμά τον εαυτό της ως πορεία διαλεκτικών αναβαθμών, από τη φυσική επιστήμη ως απόπειρα καταγραφής των στοιχείων του κόσμου της εμπειρίας και των νόμων που τον διέπουν και από τις ακριβείς διατυπώσεις και περιγραφές των μαθηματικών - ορθολογικό στοιχείο. Πρόκειται για μια απόπειρα συμφιλίωσης της Μεταφυσικής με τη φυσική επιστήμη! Κατορθώνει δηλαδή με δύο μεθόδους , την αναλογία και τη μυστικότητα, να διεισδύσει στον μεταφυσικό κόσμο μέσα από την ανθρώπινη εμπειρία και να συλλάβει διαισθητικές εντυπώσεις που αποκαλύπτουν τη σύνδεση των δύο κόσμων. Μια καταπληκτική φιλοσοφική εμβάθυνση στον κόσμο των πραγματικών (όχι θεωρητικών) όντων. Κατά πολλούς σύγχρονους φιλοσόφους θεωρείται απίστευτο επιστημονικό πνεύμα και μαζί τον Πρόκλο, τον προτελευταίο διευθυντή της Ακαδημίας, συναποτελούν τους μεγαλύτερους φιλοσόφους της ύστερης αρχαιότητας.