Του Μιχαλόπουλου Αθανάσιου
Κάποιοι υπεραμύνονται της νεότερης ή σύγχρονης φιλοσοφίας και υποτιμούν την κλασική αρχαία ελληνική ή τη νεοπλατωνική ή και το αντίστροφο. Είναι ανάγκη να μελετάμε και τη νέα αλλά και τη νεότερη και σύγχρονη φιλοσοφία. Καθεμιά έχει συγκροτηθεί από ευφυή πνεύματα που έχουν μετέλθει τη γλώσσα της εποχής τους, έχουν εργαστεί σχετικά με τα μεγάλα ερωτήματα που απασχόλησαν το σύνολο περιόδων της φιλοσοφίας και έχουν αναλύσει και πραγματευτεί ζητήματα της αρχαίας γνωσιοθεωρίας και οντολογίας με έναν εναλλακτικό τρόπο ώστε να δούμε τόσο με διαφορετικά μάτια την αρχαία φιλοσοφία όσο και να γίνει περισσότερο κατανοητή. Όσοι μελετούν μονομερώς κάποιες μόνο φιλοσοφικές περιόδους και ιδιαίτερα τη νεότερη μάλλον αγνοούν ότι η νεότερη και σύγχρονη φιλοσοφία στηρίχτηκε στην ελληνική φιλοσοφική παράδοση (αρχαία και νεοπλατωνική) και προσπάθησε να αγγίξει το βάθος της ελληνικής φιλοσοφικής γραμματείας, χωρίς όμως να αναπτύξει την ηθική μαγεία της τελευταίας. Ουσιαστικά, ναι μεν η φιλοσοφία είναι μία αλλά τα χρυσά της ελληνικά θεμέλια είναι αξεπέραστα.
