ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Δ. ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ - ΠΕΡΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

α. Για τη φύση του καπιταλισμού

Για τον Καραβίδα, τόσο η δεξιά όσο και η αριστερά αποτελούν εκτροπές από την ορθή λύση, εκτροπές που εισήχθησαν άκριτα από το εξωτερικό ως μόδες. Οι φιλελεύθεροι έσπευσαν επιπόλαια στον πτωχό τόπο μας αθρόες όλες τις τελευταίες λέξεις της προόδου, μηδέ της σοσιαλδημοκρατίας εξαιρουμένης, απλώς από τον φόβο μην νομισθούν καθυστερημένοι. Το 1910 ήλθε στην Ελλάδα η μόδα του φιλελευθερισμού, όπως αργότερα, του μαρξισμού.

"......θά κανε κανείς χοντρό λάθος" σημειώνει ο Καραβίδας, "να πει πως καταφέρομαι κατά του καπιταλισμού από αισθηματολογία ή ότι τάχα με τον κοινοτισμό μου κάνω κάποια διαλεκτική κοινωνική αίρεση. Μιλώ απλώς για τα τοπικά, τα κοινωνικά και τα ιστορικά δεδομένα του γηγενούς πολιτισμού μας. Όσο για τον καπιταλισμό, καθ΄εαυτόν, θα ΄μουν ανόητος να τον έβλεπα αλλιώς παρά όπως είναι, ως μιαν ζώσαν ενεργόν δύναμιν, η οποία μάλιστα και παρ΄όλας τας υπερβολάς της, επροσπέρασε όλες τις άλλες όσες γνώρισε η ανθρώπινη ιστορία...

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Δ. ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ - ΟΛΥΜΠΟΣ (ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ)

ΟΛΥΜΠΟΣ

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΚΑΡΑΒΙΔΑ

Η αρχαιοελληνική κοινότητα, σύμφωνα με τον Καραβίδα, δεν κατοχύρωνε την ελευθερία ως παραχώρηση και κύρωση των διεκδικητικών ελευθεριών του ατόμου, όπως προβλέπεται στον σημερινό, δυτικής προέλευσης, συνταγματικό χάρτη. Ο Καραβίδας αρνείται να συζητήσει την ελευθερία σε αόριστο και γενικό επίπεδο. Ο μέσος Νεοέλληνας την ταυτίζει με τον "κουτσαβακισμό" του, δηλαδή με την ασυδοσία και τον εγωισμό του. Αντίθετα, ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός εκκόλαψε την σωστή διάσταση της ελευθερίας. Την ατομική ελευθερία δεν την τοποθέτησε μέσα στο μαθηματικό κενό, όπως έκαναν κατόπιν οι θεωρητικοί του φυσικού δικαίου και της Γαλλικής Επανάστασης, αλλά μέσα στο συνεκτικό και απόλυτα ιεραρχημένο πλαίσιο του άστεος. Η καθυποβολή στην ιεραρχία και την πειθαρχία του άστεος ήταν πράγματι ο μοναδικός τρόπος, ώστε ο καθένας να αποκτήσει την οντότητά του ως άνθρωπος, να περιβληθεί την ατομική του προσωπικότητα και να καταστεί έτσι συντελεστής τάξεως και προκοπής και όχι αναρχίας.

Έτσι, δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι, όταν το αρχαίο κοινοτικό άστυ απώλεσε τον αυτοέλεγχο, την αυτοευθύνη και την ελευθερία του, η μεγάλη ατομική ιδέα των Ελλήνων έγινε κατάρα του και το οδήγησε σε αδιάκοπες αναρχικές επαναστάσεις και σε ισάριθμες φρικτές διαψεύσεις.  Διότι, βέβαια, η αφηρημένη και φυσική τάχα ελευθερία δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο παρά καθαρή φρεναπάτη.

Η Γαλλική Επανάσταση του 1789 παρεξήγησε την πρακτική αξία του ελληνικού ατομισμού και της ιδέας της ελευθερίας. Ανήγαγε όλες τις αξίες στο άτομο, αφαιρώντας το από το κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο, με αποτέλεσμα να τις αποδομήσει όλες. Η μηχανοκρατική μάζα των καπιταλιστικών και κομμουνιστικών χωρών εκμηδενίζει το άτομο, ενώ η αξιοκρατική ομάδα των μικροαστικών (με κοινοτικές δημοκρατικές δομές) χωρών αναδεικνύει την ατομική προσωπικότητα.

πηγή: βιβλίο Κοινοτισμός, του Μελέτη Μελετόπουλου 

Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ ΚΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ

Ο Κωνσταντίνος Καραβίδας ήταν πολέμιος και του σοσιαλισμού και του καπιταλισμού. Εμπνεόταν από την δημοκρατική οργάνωση της αρχαίας ελληνικής Αθήνας, επειδή η τελευταία είχε καταφέρει, με μοναδικό τρόπο, να συνδέσει αρμονικά την πολιτειακή οργάνωση του άστεος με την φιλοσοφία, την επιστήμη, την τέχνη και την θρησκεία. Ο Κωνσταντίνος Καραβίδας ήταν πολύ κοντά στην κοσμοθεωρία της ελληνικής κοσμοθέασης, επειδή θεωρούσε ότι μια πόλη θα πρέπει να οργανώνεται πολιτικά και οικονομικά, σύμφωνα με τους νόμους που διέπουν το σύμπαν, κάτι που γινόταν επίσης αντιληπτό και στη φιλοσοφία της ελληνικής θεολογίας. 

Ο Καραβίδας είχε συλλάβει μια νέα οργάνωση για το σύγχρονο ελληνισμό με βάση την άμεση δημοκρατία και την πολύ μεγάλη αγάπη για την ελληνική φύση. Η ελληνική φύση, η ενασχόληση μαζί της και η θέασή της αποτελεί την αφορμή για ποιητικό και φιλοσοφικό οίστρο αρχικά, που στη συνέχεια θα ενεργοποιούσε στους πολίτες την πολιτική ορθοπραξία απέναντι στα κοινά. Μόνο η ανάπτυξη του κοινοτικού πνεύματος σε μια πολιτεία, κατά τον Καραβίδα, θα καθιστούσε τους πολίτες ενάρετους, κάτι που μας τόνιζε και ο Αριστοτέλης.

ΕΞ ΑΦΟΡΜΗΣ Ο ΤΡΙΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Δ. ΚΑΡΑΒΙΔΑ

Κωνσταντίνος Καραβίδας

“Τι σταμάτησε αυτά τα κινήματα ψυχής

που αξιώθηκε κι έφτασαν ως τις κοινότητες;

Ποιος καπάκωσε μια τέτοιου είδους αρετή…”

Οδυσσέας Ελύτης 

(Δημόσια και ιδιωτικά)

Ήταν ένα πρωινό Σαββάτου, όταν πήρα από το χέρι τον εγγονό μου να πάμε να ψωνίσουμε σε μια κλειστή δημοτική αγορά, η οποία έβριθε προϊόντων. 

Στους πάγκους τους οι μαγαζάτορες είχαν τοποθετήσει με τάξη την πραμάτεια τους. Έβρισκες εκεί όποιο είδος διατροφής επιθυμούσε η ψυχή σου. 

"ΑΓΡΟΤΙΚΑ" ΚΩΝ/ΝΟΥ ΚΑΡΑΒΙΔΑ - Α. ΖΟΥΚΑΣ, ΤΙ ΧΑΘΗΚΕ; ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΟΠΤΙΚΗ

(Το κείμενο που ακολουθεί είναι η παρουσίαση του Αλέκου Ζούκα στην εκδήλωση – συζήτηση με τον Γιώργο Κολέμπα, συγγραφέα του βιβλίου «Τοπικοποίηση: Μια απάντηση στην παγκοσμιοποίηση», που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 13 Μαρτίου στο Μύλο Ματσόπουλου από την κίνηση αποανάπτυξης τρικαλινών πολιτών)

Θα αναρωτιούνται, όπως είναι φυσικό, οι νεότεροι, δηλαδή όλοι όσοι μεγάλωσαν μέσα σ’ ένα καθεστώς επάρκειας ή, στην καλύτερη περίπτωση, ευμάρειας για το ποιος ήταν άραγε αυτός ο πλούτος σε προϊόντα, διατροφικά ή άλλα, που χάθηκε και κάτω από ποιες συγκεκριμένες συνθήκες; Ή, πιο συγκεκριμένα, ήταν τόσο απαραίτητα όλα αυτά τα προϊόντα που η εξαφάνισή τους από τη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου να προβάλλεται σήμερα ως  πλήγμα στην ισορροπημένη ζωή και υγιεινή διατροφή του; Η απάντηση στο τελευταίο αυτό ερώτημα είναι προφανής. Στη φύση δεν περισσεύει τίποτα, απαραίτητα για την διατροφή του ανθρώπου μπορεί να μην είναι τα λαθούρια, αλλά σίγουρα σε κάποια άλλη βιολογική αλυσίδα είχαν το ρόλος τους. Με την σταδιακή τους εξαφάνιση φτωχαίνει η βιοποικιλότητα ενός τόπου κι οπωσδήποτε θα εμφανισθούν οι συνέπειές της.

Ίσως ακόμα να σκέφτονται κάποιοι με μια δόση εφησυχασμού πως τελικά η εξέλιξη είναι αυτή που ρυθμίζει αυτού του είδους τις απώλειες και πως αυτό είναι μια εντελώς φυσιολογική διαδικασία, που ονομάζεται και Φυσική Επιλογή. Θα συμφωνούσα, πράγματι, με την τελευταία άποψη αν αυτό συνέβαινε σε ένα καθεστώς πλήρους ελευθερίας, αν δηλαδή η επιλογή ήταν αποτέλεσμα μιας απρόσκοπτης φυσικής διαδικασίας κι όχι της εντατικής ανθρώπινης παρέμβασης. Δυστυχώς όμως όπως θα φανεί στη συνέχεια δεν υπήρξε καμιά ελεύθερη επιλογή, αντιθέτως, ο χάρτης της σύγχρονης ελληνικής παραγωγής και ο κατάλογος των διατροφικών προϊόντων, διαμορφώθηκαν ως αποτέλεσμα της μεθοδικής αλλοίωσης της παραγωγικής φυσιογνωμίας της χώρας.

ΚΩΝ/ΝΟΣ ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ - ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ

"Με ακούτε τι λέω ή θέλετε να σας το επαναλάβω; λέω ότι ο καπιταλισμός και ο σοσιαλισμός, ως φαινόμενα ιστορικά, θα περάσουν και ότι ο κοινοτισμός, ως δεδομένο ζωικό, θα επιβίωση αυτών."

Κωνσταντίνος Καραβίδας ("Σοσιαλισμός και κοινοτισμός", 1930)

ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ - Η ΣΥΝΘΕΣΗ ΤΟΥ ΑΤΟΜΙΚΟΥ ΜΕ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟ

Ο  δημοκρατικός κοινοτισμός διαφέρει  ποιοτικά και ουσιαστικά από μορφές κοινοτισμού που συναντάμε τόσο στη δύση όσο και στην ανατολή. Ο δημοκρατικός κοινοτισμός δεν αλλοτριώνει τα προτάγματά του υιοθετώντας νεωτερικά πολιτικά πρόσημα (αριστερά ή δεξιά) ούτε λαμβάνει χαρακτηριστικά κλειστού πολιτικού συστήματος. Ο  κοινοτισμός  είναι αυτός που είναι και δεν επιδέχεται στην πολιτική του θεώρηση και πράξη κανένα ιδεολογικό υποστηρικτικό δεκανίκι θεωριών που θέλησαν να τον εμπλέξουν με κλειστά συστήματα και ιδεολογήματα της νεωτερικής εποχής. Ο αυθεντικός  κοινοτισμός που προωθεί την αληθινή πολιτική κοινότητα αντιτίθεται τόσο  σε κολεκτιβιστικές θεωρήσεις και στρατηγικές (σοσιαλισμός-κομμουνισμός, αναρχισμός ή νεομαρξικού τύπου αμεσοδημοκρατικές αντιλήψεις) που στόχο έχουν την κατάργηση κάθε ισχνής έννοιας κεντρικής κρατικά οργάνωσης και κάθε έννοιας  αγοράς όσο  και σε  ατομικιστικές θεωρήσεις. Όλες οι προσεγγίσεις κολεκτιβιστικού χαρακτήρα ενστερνίζονται στα θεμέλιά τους  την προσήλωση στον διαλεκτικό μαρξιστικό υλισμό και αναρχισμό που είναι  κατασκευάσματα της νεωτερικής  πολιτικής αντίληψης. 

ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ - ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ

Ο Κωνσταντίνος Καραβίδας υπήρξε ένας  σπάνιος τεχνοκράτης των σύγχρονων καιρών μας. Η  πολιτική ιδιοφυία του ανδρός  αποτυπώνεται και στον μεστό  έντεχνης μορφής λόγο του με τους αξιόλογους σπουδαίους νεολογισμούς και την παραγωγή λεκτικών επιστημονικών όρων.

Αποσπάσματα από τις σελίδες 207-209 του βιβλίου ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ του Μελετόπουλου Μελέτη: 

.......Ο κοινοτισμός, επειδή  δεν είναι κάτι εκ των άνω δοτό, ούτε όργανο ρυθμίσεως και διοικήσεως, όπως είναι το θετικό δίκαιο, αλλά αντιθέτως "πολύμορφος βίωσις", άμεση που παραλλάσσει μαζί με την καθημερινή ζωή - υπάρχει μέσα στα έθιμα και στην ψυχή των ομάδων. Η έννοια της πατρίδας, για  αυτόν τον λόγο, δεν θεωρητικοποιείται, στα πλαίσια του κοινοτισμού, σε αφηρημένες λέξεις, αλλά ενσαρκώνεται πρώτιστα στο φυσικό τοπίο και, μερικότερα, στα καθέκαστα έργα και γεγονότα που συνέβησαν στον κάθε τόπο και λειτούργησαν ενωτικά για το σύνολο. Έτσι, ο κοινοτικός πατριωτισμός δεν αποτελεί μια κάποια ηθική επιταγή που έρχεται απ΄έξω ή μια μεταφυσικού περιεχομένου παράδοση, αλλά πραγματικό και συνεχές γεγονός, όρο ύπαρξης, που αθλοθετείται από το παράδειγμα των πατέρων αλλά και ανανεώνεται αδιακόπως υπό τις ίδιες πάντοτε συνθήκες των καταστάσεων ανάγκης.

ΒΙΒΛΙΟ ΚΩΝ. ΚΑΡΑΒΙΔΑ: Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ Η ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ

Ο  Κωνσταντίνος  Καραβίδας, στο  έργο  του  "Δημοκρατία  και  Αυτοδιοίκηση  εν Ελλάδι",  κάνει  αναφορά  στην  πολιτική  κατάσταση  κατά  την περίοδο  πριν και μετά  την μικρασιατική  καταστροφή  παραθέτοντας  την  δική  του  γνώμη  για  το πώς  θα  έπρεπε  να  οργανωθεί  το  ελληνικό  κράτος  με βάση  τον κοινοτισμό. Οι  ιδέες  του  δεν ήταν απλά  ριζοσπαστικές, αλλά  είχαν  προοπτική  κύρους  εκατοντάδων χρόνων  μπροστά  και  από  μεγάλους  πολιτικούς  άνδρες  της  εποχής  του (Βενιζέλο, Παπαναστασίου κ.λπ). Στάθηκε  απέναντι  τόσο  στις  αριστερές  ιδέες  όσο  και στις  δεξιές. Κράτησε  σκληρή  κριτική στάση  απέναντι  στον  φίλο  του  Ελευθέριο Βενιζέλο,  τόσο  επειδή  δεν κατανόησε  το πώς θα έπρεπε  να  λειτουργεί  μια  σύγχρονη   δημοκρατία  οργανωμένη  με βάση  τον κοινοτισμό, όσο  και για  το γεγονός  ότι εισήγαγε  στη χώρα  "ξενικές"  δυτικές δομές  με έναν  κοινοβουλευτισμό  που αναπαρήγαγε  την εξουσία  των λίγων. Για  τον Καραβίδα  τόσο  ο καπιταλισμός όσο και ο  σοσιαλισμός  αποτελούν τις δύο όψεις  του ενός

Ο ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ

Τι σταμάτησε αυτά τα κινήματα ψυχής που αξιώθηκε

κι έφτασαν ως τις κοινότητες; Ποιος καπάκωσε

μια τέτοιου είδους αρετή, που μπορούσε μια μέρα

να μας οδηγήσει σ’ ένα ιδιότυπο, κομμένο στα μέτρα της χώρας πολίτευμα; Όπου κοινοτικό

αίσθημα να συμπίπτει με κείνο των αρίστων; Τι

έγινε η φύση που μαντεύουμε αλλά δεν τη

βλέπουμε; Ο αέρας που ακούμε αλλά δεν τον εισπνέουμε;

Ο. Ελύτης[1]

Η κοινότητα δεν υπήρξε μια συσσωμάτωση αδιάφορη για το μάτι των ερευνητών. Από νωρίς διαπιστώθηκε, ότι η εξέταση της θα έθετε κρίσιμα προβλήματα και θα αποκάλυπτε ουσιώδεις πτυχές

Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ ΤΟΥ

Ο ελληνικού τύπου κοινοτισμός υπερβαίνει τα οποιαδήποτε νεωτερικά σχήματα και ιδεολογήματα που συνδέονται με τις ιδέες της αριστεράς και της δεξιάς. Οι όροι "αριστερά" και "δεξιά" αποτελούν για μας μέρη του λόγου, ως επιρρηματικοί προσδιορισμοί της ελληνικής γραμματικής, και η οποιαδήποτε εμπλοκή τους στην ενασχόληση της ουσίας της πολιτικής όχι μόνο προσδίδει στην πολιτική ποδοσφαιρική διάσταση αλλά και ακυρώνει, ως εξωτερικές ετικέτες  που  είναι, την πραγματική παραγωγή πολιτικού λόγου και τη συγκρότηση ενός δημόσιου χώρου συζήτησης και διαβούλευσης μεταξύ των πολιτών με απώτερο στόχο την δημιουργία μιας αγοράς Κοινού Λόγου, που τόσο εκλείπει στους σύγχρονους καιρούς.

ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ - ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΙ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟ ΠΟΛΥΩΝΥΜΟ

Ο  Κωνσταντίνος  Καραβίδας  στην επιστολή  του  προς  τον Νίκο  Γιαννιό: 

Ο Ισοκράτης επιλέγει

Φίλε  Κύριε   Γιαννιέ,

Στο προηγούμενο πρώτο μέρος της απαντήσεώς μου, σας έδωσα μια περιγραφή και αρκετές, όπου χρειάστηκαν, αποδεικτικές αναλύσεις καθώς και μια γενική κάτοψι του «κοινοτισμού»`

ο «κοινοτισμός», σας είπα, δεν είνε σύστημα διοικητικών δικαίων` είνε πνεύμα ζωής, είνε βίωσις, είνε δεδομένο οικονομικό, κοινωνικό και βιολογικό και εμφανίζεται υπό πολυάριθμες μορφές

ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΡΑΒΙΔΑ ΚΩΝ/ΝΟΥ - ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ (ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ)

Το βιβλίο ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ περιλαμβάνει τις  επιμέρους ενότητες-βιβλία του Καραβίδα: Δημοκρατία και αυτοδιοίκησις εν Ελλάδι - Σοσιαλισμός και κοινοτισμός - Η τοπική αυτοδιοίκηση και ο ιδιότυπος Παρ ημίν οικονομικός ρεζιοναλισμός.

Ο  Κωνσταντίνος  Καραβίδας,  σε  αυτήν την  επιστολή-δοκίμιο  (Σοσιαλισμός και Κοινοτισμός, που αποτελεί μέρος του  πολυσέλιδου βιβλίου του "ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ" με εισαγωγή του Κώστα Βεργόπουλου) στον σοσιαλιστή  Νίκο  Γιαννιό,  αναλύει  οργανωτικές  και  δομικές  πλευρές  του  Ελληνικού  Κοινοτισμού και  τις  μεγάλες  διαφορές  του  από  τον καπιταλισμό  και  το σοσιαλισμό  τόσο  στην πρόσληψη  της  ατομικότητας  όσο  και  της  συλλογικότητας.

Εξηγεί  επιχειρηματολογώντας  για ποιο λόγο  ο  ελληνικός  χώρος  και  πολιτισμός, λόγω των γεωγραφικών του ιδιαιτεροτήτων,  μπορεί  να αναπτυχθεί  μόνο  με  τον κοινοτισμό. Ο  κοινοτισμός, κατά  τον Καραβίδα  ούτε   ιδεολογία  είναι,  ούτε  θεωρία  βγαλμένη  από  τα συρτάρια  κάποιων απομονωμένων  γραφειοκρατών,  ούτε  φαντασιακή  επινόηση  κάποιων φιλοσόφων-διανοουμένων  που  παραμυθολογούν  τους  πολίτες  αναγάγοντάς  την  σε εξιδανικευμένη  πολιτική  ιδεολογία  χειραγώγησης  των  λαών (πολιτική  πρακτική  που  χαρακτηρίζει  την νεωτερικότητα).

Η ΖΩΣΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΑΒΙΔΑ

Ο  Κ. Καραβίδας  πέρα  από  το  ότι  ήταν  ένας  τεχνοκράτης  του καιρού  του,  είχε  συγκροτημένη  πολιτική  άποψη  για  τον  ελληνικό  πολιτισμό  και  φιλοσοφούσε  κοινωνιολογικά. Παραθέτω  παρακάτω  αποσπάσματα  από  τον  ίδιο  και  επιμέρους  διάσπαρτα  σχόλια  του  Μελέτη  Μελετόπουλου  παράλληλα  με  δικές  μου  διαπιστώσεις.

"Η  κοινοτική  αλληλεγγύη  δεν έχει  φιλανθρωπικό  χαρακτήρα. Βασίζεται  στην  πρόσμειξη  των  ιδιωτικών  πόρων  με  τους  κοινούς,  στο  πλαίσιο  των  κοινοτικών λειτουργιών. Το  κοινοτικό  σύστημα  καλλιεργεί  το  πνεύμα  της  ειλικρινούς  συντροφικότητας  και  του  αυτόματου  ανθρώπινου  αλληλοσεβασμού, επειδή  μέσα  στα  πλαίσιά  του  η  ατομική  ελευθερία  είναι  οργανική  και  αυτοδημιούργητη,  όχι  κάποιο  εφεύρημα  που  μπορεί  να  δίδεται  σε

ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ - Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ, ΕΝΩ Ο ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ ΘΑ ΕΠΙΒΙΩΣΕΙ ΑΥΤΩΝ (ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ)

Όσοι συγχέουν τον σοσιαλισμό με τον ελληνικό κοινοτισμό ή τους προσδίδουν ιδεολογική συγγένεια, πλανώνται. Μεταφέρω αποσπάσματα από λόγους του ίδιου του Καραβίδα:

Ο ΜΕΛΕΤΗΣ ΜΕΛΕΤΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΑΒΙΔΑ

"Στην πιο ολοκληρωμένη προσπάθεια διαμόρφωσης μιας κοινοτικής πολιτικής πρότασης επιδόθηκε ο Κωνσταντίνος Καραβίδας (1890-1973), έχοντας ως πηγή έμπνευσης κυρίως την αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία και τις κοινότητες της τουρκοκρατίας, τις οποίες θεωρεί μετεξέλιξη του αρχαίου άστεως υπό διαφορετικές συνθήκες. Ο Καραβί-δας θεωρεί κλειδί την έννοια της κοινότητας (την οποία ταυτίζει με την άμεση δημο-κρατία) για την ερμηνεία ολόκληρης της ελληνικής ιστορίας. Την ερμηνεύει ως κοινω-νικοοικονομικό μοντέλο αντίστοιχο προς την ιδιομορφία (και την πενία) του εδάφους, που καθιστά αναγκαία την υπέρβαση του ατομικισμού και του ανταγωνισμού, απαγο-ρευτική τη συσσώρευση ιδιωτικού πλούτου (που οδηγεί αναπόφευκτα στον ταξικό αν-ταγωνισμό και στον εμφύλιο πόλεμο) και υποχρεωτική τη συνέργεια, την αλληλεγγύη και τις οικονομίες κλίμακας. Το κοινοτικό μοντέλο εξασφάλισε εξάλλου στον ελληνισμό τεράστια ευελιξία, συγκριτικά πλεονεκτήματα και ανταγωνιστικότητα στην παγκόσμια οικονομία, καθώς και δυνατότητα γεωγραφικής επέκτασης σε ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο."

Μεταφέρω αυτούσια λόγια όπως τα έγραψαν και τα είπαν μελετητές του ελληνικού κοινοτισμού, για να καταστήσω σαφές στους νεοέλληνες ότι ο ελληνικού τύπου κοινοτισμός είναι το μόνο αληθινά αυτόχθονο πολιτικό υπόδειγμα συγκρότησης μιας δημοκρατικής κοινωνίας που έχει ανάγκη ο ελληνισμός, όχι μόνο επειδή απλά πρέπει να το υιοθετήσουμε, αλλά περισσότερο επειδή αυτό ταιριάζει στην κοινωνική και πολιτικής μας ιδιοσυγκρασία. Βιώματα αιώνων των προγόνων μας το μαρτυρούν.....

Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ ΚΑΙ Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΟΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Κωνσταντίνος Καραβίδας

O Κωνσταντίνος Καραβίδας, σε μία εποχή όπου η Ελλάδα βίωνε βαθιά πολιτική και οικονομική κρίση, ήταν από τα λίγα άτομα που είχαν εντοπίσει με οξυδέρκεια τα αίτια των προβλημάτων οργάνωσης και προκοπής του σύγχρονου ελληνισμού. Θεωρούσε ότι το ελληνικό κράτος είχε στηθεί εξ' αρχής ως κακέκτυπο των ξένων ευρωπαϊκών κοινοβουλευτισμών, και δεν ταίριαζε αυτή η οργάνωση με την ψυχή και την νοοτροπία των Ελλήνων. Ο Καραβίδας δεν είχε προτείνει την ιδανική πλατωνική πολιτεία, είχε όμως μελετήσει και κατανοήσει βαθιά τον γνήσιο λαϊκό κοινοτισμό των Ελλήνων  το κύτταρο κατ' αυτόν της συλλογικής μας ζωής και είχε προτείνει μια συμβατή για την εποχή, ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση για την οργάνωση εκείνη του κράτους των Ελλήνων.  Ο Ελληνικός Κοινοτισμός του Καραβίδα έχει στοιχεία φυσικά από τους νόμους του Πλήθωνος και αν από νωρίς εφαρμόζονταν, σήμερα σίγουρα θα μας είχε προσφέρει δυνατότητες εκπληκτικής προόδου και πολιτισμού.

Το πόσο μπροστά από την εποχή του σκεφτόταν ο Καραβίδας φαίνεται από το γεγονός ότι οι ιδέες του επαν-ανακαλύπτονται σήμερα από τα διάφορα αμερικανικά και ευρωπαϊκά think tank ως οι πλέον σύγχρονες εναλλακτικές σε ένα σύστημα που καταρρέει ιδεολογικά. Ο Καραβίδας τα είχε διατυπώσει όλα από τότε. Την κοινοτική πολιτική οργάνωση, την ανασυγκρότηση της υπαίθρου, την περμακουλτούρα, την αειφόρα ανάπτυξη, την αγροτική αυτάρκεια, το πρόβλημα του δανεισμού και της