Πρόλογος του Μιχαλόπουλου Αθανάσιου
Στο έργο του Περί της Αιτίας, της Αρχής και του Ενός, ο Τζιορντάνο Μπρούνο έχει ως πρώτιστο σκοπό να επανεξετάσει την ιδέα της ύλης, στα πλαίσια του νέου οράματος που έχει για ένα ανοιχτό και άπειρο σύμπαν. Η ύλη, για τον Μπρούνο, δεν είναι ένα αδρανές δοχείο σχημάτων αλλά γίνεται αντιληπτή ως αρχή της ζωής από την οποία γεννώνται άπειροι κόσμοι, σώματα και άτομα. Επειδή ο Μπρούνο θέτει την ύλη στην ίδια την ουσία του θεού, θεωρεί ότι αυτή αποκαλύπτει τον κόμβο μιας επικοινωνίας η οποία στη συνεχή παραγωγή ζωής φέρνει σε σχέση τη ζωντανή ποικιλία του κόσμου με την άπειρη θεία απεραντοσύνη, την ποικιλομορφία και το Ένα. Ο Μπρούνο διακρίνει τις έννοιες Αρχή και Αιτία, και ισχυρίζεται ότι η αρχή, ως εκκίνηση, δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση την αιτία της ύπαρξης, γιατί η αιτία της ύπαρξης είναι η ίδια η ψυχή που ταυτόχρονα αποτελεί και τη μορφή των όντων. Η ψυχή είναι έμφυτη στα όντα, γιατί και ο ίδιος ο κόσμος, στο σύνολό του, είναι ένα ον προικισμένο με ψυχή, ένα πραγματικά μεγάλο ζώο. Η αξία της ύλης έγκειται στο ότι φέρει μέσα της τη μορφή, την ψυχή ως μορφή όλων των πραγμάτων. Η μπρουνιακή ψυχή μαρτυρά την ύπαρξη μιας εσωτερικής δομής σε κάθε ον, μια δηλαδή πνευματική αρχή που καθοδηγεί την ύπαρξή του.
