ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ - ΤΟ ΜΑΓΜΑ ΣΗΜΑΣΙΩΝ ΩΣ ΠΗΓΗ ΘΕΣΜΙΣΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ

Του Μιχαλόπουλου Αθανάσιου

Οι περισσότεροι γνωρίζουν τον Κορνήλιο Καστοριάδη για την πολιτική του φιλοσοφία, ενώ μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η οντολογία του, στη βάση της οποίας στηρίχτηκε και το πρόταγμά του για την αυτονομία, είναι η πιο ενδιαφέρουσα από όσες εμφανίστηκαν τον 20ο αιώνα, παρ΄ότι λίγοι έχουν ασχοληθεί με αυτήν. Όπως θα διαφανεί στη συνέχεια, η οντολογία του Καστοριάδη αποτελεί μια σημαντική τομή για να δούμε πάλι από τη αρχή το "Είναι" της παραδοσιακής οντολογίας από τους προσωκρατικούς μέχρι και τον Φίχτε και τον Χάιντεγκερ. 

Η καστοριαδική οντολογία αποβλέπει καθαρά στη συγκρότηση του κοινωνικού όντος μέσα στο οποίο συλλαμβάνει την πρακτική ζωή και το σύνολο των διαδικασιών που συγκροτούν την κοινότητα. Για τον Καστοριάδη, η κοινωνική διαδικασία είναι η γέννηση ριζικά διαφορετικών μορφών, μια δημιουργική αυτοοργάνωση, ή αλλιώς, η συνεχής διάπλαση νέων τύπων πράξης που λαμβάνουν χώρα μέσα στον βίο. Ουσιαστικά η κοινωνική διαδικασία αποτελεί αυτοθέσμιση και οντολογική γένεση συνεχώς νέων "κόσμων" ή νέων μορφών πράξης. Ο φιλόσοφος επιχειρεί μια σύζευξη του πρώιμου Φίχτε και του όψιμου Χάιντεγκερ.

Ο ΧΕΓΚΕΛ ΚΑΙ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

Του Δημήτρη Τζωρτζόπουλου

     Η δουλεία στην αρχαία ελληνική πόλη-πολιτεία ανήκει σε εκείνα τα πολιτικά και κοινωνικά φαινόμενα μιας πρωτοφανέρωτης ιστορικά ελεύθερης κοινότητας των ανθρώπων, που η βαθύτερη  κατανόησή τους είναι άμεσα συνυφασμένη με τη συνειδητή πρόσληψη του ελευθεριακού χαρακτήρα  της εν λόγω ανθρώπινης κοινότητας. Η αρχαία ελληνική πόλις, και μάλιστα εκείνη των κλασικών χρόνων, είναι η διαχρονικά κατ’ εξοχήν κοινότητα πολιτών, με μια σχεδόν απόλυτη αυτονομία. Αυτή-εδώ είναι τόσο απόλυτη, ώστε η υπεράσπισή της να αποτελεί τον καθοριστικό κανόνα της κοινοτικής ζωής, του λογισμού της, της διαδρομής της, της δράσης της. Η υπεράσπιση εν τέλει της κοινοτικής αυτονομίας αποδεικνυόταν εν τοις πράγμασι ριζοσπαστική, στο μέτρο που εκτυλισσόταν επίσης ως ανα-τρεπτική κριτική και των δικών της νοημάτων, ιδεών και πρακτικών κυριαρχίας. Μόνο δυνάμει αυτής της προς τα έξω και προς τα μέσα θεωρητικο-πρακτικής κριτικής της κυριαρχίας μπορούσε η αρχαιοελληνική κοινότητα των πολιτών να διατηρεί τον χαρακτήρα της πόλεως, δηλ. της πολιτείας ‒και όχι του κράτους, όπως λαθεμένα αποδίδεται‒ ως πολιτικής συνεννόησης των ανθρώπων μεταξύ τους, χωρίς οι τελευταίοι να εξαρτώνται από κανέναν πολιτικό δεσμό υποταγής: με σημερινούς όρους, χωρίς να καταφεύγουν στους ποικιλώνυμους κρατικούς, παρα-κρατικούς, κομματικούς, πολιτικούς, ιδεολογικούς, συνδικαλιστικούς, επικοινωνιακούς κ.α. μηχανισμούς αναπαραγωγής της κυριαρχίας.

ΜΑΡΕΪ ΜΠΟΥΚΤΣΙΝ - ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΟΥ ΝΑΤΟΥΡΑΛΙΣΜΟΥ

Τι είναι η φύση; Ποια είναι η θέση της ανθρωπότητας στη φύση; Και ποια είναι η σχέση της κοινωνίας με τον φυσικό κόσμο;

Σε μια εποχή οικολογικής κατάρρευσης, αυτά τα ερωτήματα έχουν αποκτήσει πελώρια σημασία τόσο για την καθημερινή ζωή μας όσο και για το μέλλον που αντιμετωπίζουμε εμείς και άλλες μορφές ζωής. Δεν είναι αφηρημένα φιλοσοφικά ερωτήματα που θα έπρεπε να τα παραπέμψουμε σ’ έναν μακρινό αιθέριο κόσμο μεταφυσικής θεωρίας. Ούτε μπορούμε να απαντήσουμε σ’ αυτά με πρόχειρο τρόπο, με ποιητικές μεταφορές ή αντιδρώντας ενστικτώδικα και απερίσκεπτα. Οι ορισμοί και οι ηθικοί κανόνες (standards) με τους οποίους ανταποκρινόμαστε σ’ αυτά τα ερωτήματα ενδέχεται τελικά να κρίνουν αν η ανθρώπινη κοινωνία θα ενθαρρύνει δημιουργικά τη φυσική εξέλιξη ή αν θα καταστήσουμε τον πλανήτη μη κατοικήσιμο για όλες τις πολύπλοκες μορφές ζωής, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μας.

ΜΑΡΕΪ ΜΠΟΥΚΤΣΙΝ - ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΣΠΟΥΔΑΙΟΥ ΣΤΟΧΑΣΤΗ

Άκου μαρξιστή  (Scribd)

Η Ισπανική επανάσταση του 1936  (Scribd)  (pernoampariza)

Οι Ισπανοί αναρχικοί, Τα ηρωικά χρόνια 1868-1936  (Scribd)

Η σύγχρονη οικολογική κρίση  (Scribd)

Κοινωνικός αναρχισμός ή lifestyle αναρχισμός  (Scribd)

Ξαναφτιάχνοντας την κοινωνία  (pernoampariza)

Ο μαρξισμός σαν αστική κοινωνιολογία  (Scribd)  (pernoampariza)

Ο μύθος του υπερπληθυσμού  (Scribd)  (pernoampariza)

Προς μιαν απελευθερωτική τεχνολογία  (Scribd)  (pernoampariza)

Τα όρια της πόλης  (Scribd)

Τι είναι κοινωνική οικολογία  (Scribd)

Οικολογία και επαναστατική σκέψη  (Scribd)

ΓΙΩΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ - ΕΠΙΝΟΩΝΤΑΣ ΞΑΝΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ (ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΡΞ)

   

      Ο εικοστός αιώνας έκλεισε με την παταγώδη αποτυχία των μαρξιστικών ιδεολογιών, των αριστερών κομμάτων και των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων που χαρακτηρίζονταν από πλήρη απουσία ελευθερίας και δημοκρατίας. Ο εικοστός πρώτος ξεκίνησε την μεγάλη οικονομική κρίση του καπιταλισμού, η οποία δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και πολιτική, με την έννοια ότι αυτό που ευθύνεται κυρίως είναι το αντιπροσωπευτικό πολίτευμα που υποβαστάζει και ευνοεί το καπιταλιστικό σύστημα. Η κρίση αυτή ανέδειξε την αδυναμία και την αναξιοπιστία του αντιπροσωπευτικού πολιτεύματος. Ευλόγως λοιπόν τίθεται το ερώτημα: Υπάρχει εναλλακτική πορεία στις δύο αποτυχημένες πρακτικές; Το έργο του Κορνήλιου Καστοριάδη μας επιτρέπει να προσανατολιστούμε στα σημερινά αδιέξοδα και στην θλιβερή ένδεια της πολιτικής και φιλοσοφικής σκέψης.

ΚΙΟΥΠΚΙΟΛΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ - ΓΙΑ ΤΑ ΚΟΙΝΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (ΒΙΒΛΙΟ)

                           

            Του Κιουπκιολή Αλέξανδρου, Επίκουρου καθηγητή πολιτικών επιστημών στο ΑΠΘ

Από το ομώνυμο βιβλίο

Τα «κοινά», οι συλλογικοί φυσικοί και πολιτισμικοί πόροι που διαχειριζόμαστε από κοινού με συμμετοχικές πρακτικές, αναδεικνύονται σήμερα στην κριτική θεωρία και πράξη ως ένας από τους βασικούς κόμβους της αυτόνομης πληθυντικής ανοικοδόμησης. Η ενδυνάμωσή τους δεν πλουτίζει μόνο την εμπειρία της κοινωνικής αυτοκυβέρνησης μέσα από αμεσοδημοκρατικούς θεσμούς και κοινότητες σε πολιτισμικούς χώρους, στην υγεία, στην εκπαίδευση, στο διαδίκτυο, στην κατανάλωση και στην παραγωγή. Κτίζει εδώ και τώρα τα μικροθεμέλια της καθημερινής επιβίωσης και συμβίωσης με τους όρους των άλλων κόσμων στους οποίους προσβλέπουμε, εξασφαλίζει τις υλικές και θεσμικές προϋποθέσεις της μετάβασης προς αυτούς και διαπλάθει την άλλη εξισωτική ηθική της κοινής αυτοδιεύθυνσης χωρίς την οποία οι κόσμοι αυτοί δεν θα μπορέσουν να εξαπλωθούν και να αναπαραχθούν.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ - Η ΔΙΑΨΕΥΣΗ ΤΟΥ ΜΑΡΞΙΣΜΟΥ ΚΑΙ Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΥΠΕΡΟΧΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Α. ΤΙ ΕΧΕΙ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ;

            Με την ευκαιρία των 200 ετών από την γέννηση του Καρλ Μαρξ, ενός από τους πιο γνωστούς στοχαστές και ταυτόχρονα από τους πιο αμφιλεγόμενους, δίνεται η ευκαιρία να εκτιμηθεί ο ρόλος του στην ιστορία των ιδεών και στην πολιτική πρακτική. Έχουν περάσει άλλωστε αρκετές δεκαετίες από τότε που ο Γερμανός στοχαστής ήταν στο επίκεντρο των συζητήσεων και των εμβληματικών κινημάτων ανά τον κόσμο. Οι ιδέες του έχουν υποστεί κριτική από ποικίλες πλευρές ενώ τις τελευταίες δεκαετίες η αίγλη του έχει υποχωρήσει. Το μεγαλύτερο πλήγμα δόθηκε μετά την κατάρρευση των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων και την εμφανή αμηχανία και αδυναμία των απανταχού μαρξιστών να δώσουν μία αξιοπρεπή απάντηση.   

ΜΑΡΕΪ ΜΠΟΥΚΤΣΙΝ - Η ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (ΒΙΒΛΙΟ)

Πρόλογος του Μιχαλόπουλου Αθανάσιου

Η Οικολογία της Ελευθερίας είναι το σημαντικότερο έργο του Μάρεϊ Μπούκτσιν, του μεγάλου αυτού αμερικανού στοχαστή που άνοιξε τον δρόμο της πολιτικής οικολογίας. Σ' αυτό το βιβλίο ο Μπούκτσιν θέτει τις βάσεις της κοινωνικής οικολογίας, της θεωρίας του δηλαδή, την οποία προτείνει ως εργαλείο για την ανασυγκρότηση της κοινωνίας, ούτως ώστε αυτή να έχει έναν ξεκάθαρα και ριζοσπαστικά οικολογικό και μη ιεραρχικό χαρακτήρα. Για να το επιτύχει αυτό, αντλεί στοιχεία από διάφορα επιστημονικά πεδία, όπως η ανθρωπολογία, η οικολογία και η πολιτική θεωρία, παρουσιάζοντας την ανάδυση της ιεραρχίας που αποτέλεσε το δομικό χαρακτηριστικό των ανθρώπινων κοινωνιών. Τα οικολογικά προβλήματα όμως που αντιμετωπίζουμε σήμερα δεν είναι άσχετα με τον τρόπο λειτουργίας των κοινωνιών μας, γι' αυτό και ο Μπούκτσιν γράφει ότι, "Η τάση του ανθρώπου να κυριαρχεί πάνω στη φύση είναι επακόλουθο της τάσης του να κυριαρχεί πάνω στον άνθρωπο". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ

Άρθρο της Eleanor Finley, η οποία  είναι συγγραφέας, δασκάλα και ακτιβίστρια. Συμμετέχει στο συμβούλιο του ISE (Institute for Social Ecology) και είναι υποψήφια διδάκτορας στην ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης.

Η κλιματική κρίση σήμερα δεν απαιτεί τίποτα λιγότερο από μια παγκόσμια κοινωνική και οικολογική μεταμόρφωση.

Αποσπασματικές μεταρρυθμίσεις, τεχνοκρατικά σχέδια, και κρατικά στηριζόμενη «κλιματική αντίσταση» έχουν αποδειχθεί συχνά πως είναι όχι μόνο αναποτελεσματικές, αλλά επίσης και εντελώς ανίκανες να αντιμετωπίσουν την υποκείμενη αιτία της: την καπιταλιστική παγκόσμια τάξη.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΕΝΟΣ ΚΟΙΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Σε προηγούμενη ανάλυσή μας [1] διαπιστώσαμε ότι ο όρος «συντηρητικός» περισσότερο ταυτίζεται με συγκεκριμένους σύγχρονους φιλελεύθερους (πράγμα που είχε ισχυριστεί και ο Παναγιώτης Κονδύλης[2]), οι οποίοι το μοναδικό που καταφέρνουν να συντηρούν είναι οι ακραίες ανισότητες από οικονομική, πολιτική και πολιτισμική άποψη. To γεγονός αυτό είναι άμεσα συνδεδεμένο με την πλήρη αδιαφορία τους για τα κοινά και την προσκόλλησή τους στην ιδεολογία της προόδου, μια ιδεολογία που αποτελεί βάση της πολιτικής σκέψης του δέκατου όγδοου αιώνα, και ενθαρρύνει τη «βελτίωση» μέσω της επιστήμης και της τεχνολογίας, όπως αναφέρει η Hannah Arendt, η Simone Weil και ο Christopher Lasch [3].

Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ

                  

Σήμερα είναι η ώρα να αναλογιστούμε κατά πόσον μπορούμε να συνεχίσουμε να αποδεχόμαστε ένα σύστημα εκπαίδευσης που λειτουργεί, ακριβώς, ως κλειστό σύστημα και όχι ως ζωντανός οργανισμός. Κατά πόσον μπορούμε να δεχθούμε την εκπαίδευση ως προιόν, ως προετοιμασία για την εργασία, ως προστάδιο της υποταγής για την επιβίωση. Αμφισβητώντας την εκπαίδευση, αμφισβητούμε τη φύση της εργασίας, καθώς μέσα στο υπάρχων σύστημα δεν μπορούμε να δούμε το ένα χωριστά από το άλλο. Αποφεύγοντας την επέκταση σε άλλα τμήματα της κοινωνικής οργάνωσης, θα επιχειρήσουμε να επεξεργαστούμε προτάσεις για την κατάργηση του υπάρχοντος σχολείου και το πέρασμα σε μια ελευθεριακή παιδεία. Σκοπός μας δεν είναι μια ουτοπική παρουσίαση δογματικών αρχών και θέσεων, αλλά μια συζήτηση σχετικά με το ανοιχτό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα μπορέσει να κινηθεί η εκπαιδευτική πράξη.

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΑ ΧΩΡΙΑ - ΕΝΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟ

Στον αντίποδα του σύγχρονου τρόπου ζωής στις περιβαλλοντικά υποβαθμισμένες μεγαλουπόλεις των φρενήρων ρυθμών και της υλιστικής αντίληψης των κοινωνιών, βρίσκεται ο “ιδεαλισμός” του εναλλακτικού τρόπου ζωής στα Οικολογικά Χωριά.

Τα Οικολογικά Χωριά είναι ένας σύγχρονος δυναμικός τρόπος οργάνωσης του κοινωνικού βίου. 

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΘΟΓΕΝΕΙΑ, ΟΙ ΑΘΕΑΤΕΣ ΠΛΕΥΡΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ

Πώς είναι δυνατόν κάποιος που πρεσβεύει τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, η οποία προωθεί την διυποκειμενικά συλλογική οργάνωση της κοινωνίας και παράλληλα να υμνεί το παλιό πολιτικό αντιπροσωπευτικό σύστημα;

Από την ίδρυσή της η Ελλάδα ποτέ δεν είχε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Όλες οι πολιτικές αποφάσεις λαμβάνονταν από τους λίγους (Πρωθυπουργός-υπουργοί-βουλευτές-οικονομική αριστοκρατία) στο βαθμό που υπηρετούνταν μια ισορροπία εκπλήρωσης ποικίλων ιδιοτελών συμφερόντων ανάμεσα στα τέσσερα αυτά κέντρα αποφάσεων.

ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ - Ο ΡΟΥΣΣΩ ΚΑΙ Η ΑΡΧΑΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Ο Rousseau αναφέρεται διαρκώς στην αρχαιότητα […] Κατ’ αυτόν η Αρχαιότητα δεν αποτελεί πάντοτε «πρότυπον» ή, εν πάση περιπτώσει, όχι το μόνο πρότυπο. Αν δεν κάνω λάθος, πρόκειται για τον πρώτο συγγραφέα που τονίζει – στο Κοινωνικό Συμβόλαιο – το ρόλο της άμεσης δημοκρατίας στον αρχαίο κόσμο και επιμένει στο γεγονός ότι δεν υπάρχει αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Γνωρίζετε την περίφημη παρατήρησή του για τους Άγγλους που νομίζουν ότι είναι ελεύθεροι επειδή εκλέγουν περιοδικά εκπροσώπους, ενώ είναι ελεύθεροι μόνο για μια φευγαλέα στιγμή, όσο διαρκεί δηλαδή η εκλογική διαδικασία.

Ο ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΘΗΛΥΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Ένας διαφορετικός τρόπος δράσης

Πέρα από την μετατροπή των τοπικών θεσμών σε μηχανισμούς αυτοδιακυβέρνησης, ο κοινοτισμός διαθέτει επίσης την δυνατότητα να θηλυκοποιήσει την πολιτική με τρόπο που η δράση σε εθνικό επίπεδο δεν είναι σε θέση να το πράξει.

Της Laura Roth & της Kate Shea Baird

Μετάφραση: Βαρβάρα Κυριλλίδου

Ο κοινοτισμός προκαλεί όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον σε όλο τον κόσμο ως στρατηγική αμφισβήτησης της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και οικονομικής τάξης απαντώντας στο αίτημα για περισσότερη δημοκρατία. Οι πλατφόρμες των πολιτών που διοικούν κατά κύριο λόγο τις μεγαλύτερες πόλεις της Ισπανίας, αλλά και παραδείγματα όπως η Ciudad Futura στην Αργεντινή, οι “Indie Towns” στο Ηνωμένο Βασίλειο και η δημοκρατική συνομοσπονδία στο Κουρδιστάν, με όλα τα όποια λάθη και τα όρια που έχουν, μας επέτρεψαν να έχουμε μια εικόνα της μετασχηματιστικής δυναμικής που διαθέτει η τοπική δράση. Στην πρόσφατη διεθνή σύνοδο αναφορικά με τις κοινότητες, τη “Fearless Cities”, που έλαβε χώρα στη Βαρκελώνη, εκπροσωπούνταν πάνω από 100 κοινοτικές πλατφόρμες από κάθε ήπειρο και αυτό μαρτυρά την εξάπλωση του παγκόσμιου αυτού κινήματος.

Ο ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΤΕΡΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΖΗΤΗΜΑΤΩΝ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟ - ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Του Μιχαλόπουλου Αθανάσιου

Οι περισσότεροι σύγχρονοι Έλληνες νομίζουν πώς γνωρίζουν τι είναι η δημοκρατία και πώς λειτουργεί. Και όμως δεν γνωρίζουν. Το χειρότερο όμως είναι ότι ακόμα και αυτοί που τα τελευταία χρόνια "ανακάλυψαν" την άμεση δημοκρατία και βαφτίζουν τον εαυτό τους αμεσοδημοκράτη επίσης δεν γνωρίζουν τι είναι. Μάλιστα, επειδή οι τελευταίοι διατείνονται ότι γνωρίζουν μιμούμενοι εξ ολοκλήρου αλλότρια πρότυπα "άμεσης δημοκρατίας", καθιστούν στην ουσία μη λειτουργική και μη συμβατή τελικά την "αμεσοδημοκρατία" τους με τον ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ. Στη συνέχεια θα παρατεθούν λογικά επιχειρήματα που καταδεικνύουν τη μη λειτουργικότητα και συμβατότητα του νεωτερικού αμεσοδημοκρατικού προτάγματος με τον ανθρωπισμό. Ένα πρόταγμα που είναι αντίθετο με την ελληνική δημοκρατική παράδοση αλλά και με τον δημοκρατικό κοινοτισμό.

Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Οι Αρχαίοι Έλληνες, αυτός ο υπερήφανος λαός που είχε το θράσος να σηκώσει το ζώο που σερνόταν με τα τέσσερα του στο έδαφος, να το στήσει στα δύο του πόδια σηκώνοντας του το κεφάλι ίσια ψηλά και να το ονομάσει "Aνθρωπο", μας άφησαν ως παρακαταθήκη έναν ορισμό. Αυτόν του "Ελεύθερου Ανθρώπου". Όπως βγαίνει περίπου μέσα από τα έργα τους, "Ο Ελεύθερος άνθρωπος δεν είναι αυτός που κάνει ότι θέλει στη ζωή του, αλλά αυτός που πειθαρχεί σε νόμους. Σε νόμους όμως, που ο ίδιος θέσπισε για τον εαυτό του.".

ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ - Ο ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΟΣ ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΑΙΩΝΑ

Το έργο του Κορνήλιου Καστοριάδη (1922-1997), ενός από τους πιο σημαντικούς στοχαστές του 20^ου αιώνα, εξακολουθεί να αποτελεί πηγή συζητήσεων, κριτικών αναγνώσεων και εμπνεύσεων. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά, διότι το έργο του, πολυσχιδές και πολυπρισματικό, άνοιξε νέους ριζοσπαστικούς δρόμους στη φιλοσοφία, στην κοινωνική και πολιτική θεωρία, στην ψυχανάλυση και στην πολιτική. Ήδη από τα χρόνια του περιοδικού Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα (1949-1965), οι ρηξικέλευθες ιδέες και αναλύσεις του διερρήγνυαν τον ασφυκτικώς κλειστό χώρο της πολιτικής θεωρίας και πράξης, τον εγκλωβισμένο τόσο στην ιδεολογία και πρακτική της αντιπροσώπευσης, των εκλογών και των κομμάτων, όσο και  στη μαρξική-μαρξιστική ιδεολογία και στις πρακτικές των σοσιαλιστικών ή κομμουνιστικών κομμάτων, ανοίγοντας δρόμο προς την αυτονομία και τη δημοκρατία.

Η ΒΑΣΙΚΗ ΔΙΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΚΟΡΝΗΛΙΟ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗ

Είκοσι χρόνια μετά τον θάνατο του Κορνήλιου Καστοριάδη (1922-1997) το πολύπτυχο έργο του παραμένει εξαιρετικά γόνιμο και επίκαιρο για σύγχρονες αναζητήσεις. Η φιλοσοφική του προσφορά είναι σημαντική, όπως επίσης η ψυχαναλυτική και η πολιτική του παρακαταθήκη. Ιδιαιτέρως η πολιτική ανάλυσή του περιέχει μία δυναμική πρόταση για τις σημερινές δύσκολες συνθήκες, μετά την αποτυχία των κυρίαρχων θεωρητικών αφηγήσεων και πολιτικών πρακτικών.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟ

Για τους θεωρητικούς του κοινοτισμού, οι κοινότητες χαρακτηρίζονται κυρίως από την, ως ένα βαθμό, αλληλεξάρτηση μεταξύ των μελών τους, την ύπαρξη κοινών αξιών που ενισχύουν την ιδιότητα του ενεργού πολίτη στο πλαίσιό τους, τη χρήση κοινών πρακτικών, κοινών πολιτισμικών παραδόσεων και κοινών κοινωνικών κατακτήσεων, καθώς και μια κοινά αποδεκτή αντίληψη περί «δίκαιου» και «αγαθού». Εισάγοντας ο κοινοτισμός, ως άξονα της κριτικής του, το αίτημα της προτεραιότητας του «αγαθού» έναντι του «ορθού», θέτει μεταξύ άλλων μια σειρά από ενστάσεις απέναντι στον φιλελευθερισμό, ο οποίος, όπως υποστηρίζεται, βλέπει την κοινωνία ως πηγή άντλησης οφέλους από το άτομο, υπερτονίζει τα δικαιώματα και όχι τις ευθύνες και προτάσσει τη δικαιοσύνη ως την πρώτιστη αρετή.