ΣΩΚΡΑΤΗΣ - Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΩΣ ΠΟΡΕΙΑ ΜΥΗΣΗΣ

Πριν προχωρήσουμε στην ανάλυση της Πλατωνικής σκέψης, να αναφερθούμε περιεκτικά στη συμβολή του Σωκράτη στην ιστορία της φιλοσοφικής σκέψης. Ο Σωκράτης διαδέχεται τους αρχαίους στοχαστές της Ιωνίας, αλλά σε αντίθεση μ΄αυτούς, οι οποίοι μελετούν το Εν-Παν και τη Φύση, ο Σωκράτης εστιάζει στην ανθρωπινότητα του ανθρώπου και συντάσσει μια «υπαρξιστική» ανθρωπολογία με μεταφυσικές και ιδεαλιστικές αντηχήσεις. Η ανθρωπολογική θεώρηση που εισάγει ο Σωκράτης, αποβλέπει στον άνθρωπο και την ηθική του στάση στις δημόσιες υποθέσεις, αλλά δεν τον αποσυνδέει από το φυσικό και οντολογικό του υπόβαθρο όπως διεξοδικά διερευνάται στο έργο του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Ο Σωκράτης παρεμβάλλεται εμβόλιμα στην οντολογική, μεταφυσική και γνωσιοθεωρητική διένεξη του Παρμενίδη που υποστηρίζει το Είναι και την παρουσία του όντος και των σοφιστών που υποστηρίζουν το Μηδέν και τη σχετικότητα και ρευστότητα του όντος και με αυτόν τον τρόπο, χαράζει την οδό των ιδεών και την έλλογη φύση του Λόγου. Ο Σωκράτης δεν αρνείται τη θέση του Παρμενίδη ότι υπάρχει δεσμός μεταξύ Όντος και Λόγου. Ωστόσο, το Ον μπορεί να προηγείται σε σχέση με τον Λόγο (και αυτό πρέπει να το υποστηρίξουμε έναντι των ισχυρισμών του Γοργία ή του Πρωταγόρα). Από την άλλη, οι σοφιστές δεν είχαν τελείως άδικο για τον Σωκράτη, όταν υποστήριζαν σε αντίθεση με τον Παρμενίδη, ότι υπάρχει μία μορφή όντος συνδεδεμένη στενά με τον Λόγο, η οποία επιμένει να υφίσταται δίπλα στο μοναδικό, ακίνητο και αιώνιο Ον του Παρμενίδη.

Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Προλογικές σκέψεις

Πολλοί λίγοι κατανόησαν τις θέσεις του Σωκράτη για αυτό που ονομάζουμε εμείς σήμερα "δημοκρατία". Στην ουσία ο Σωκράτης προέβλεψε την υποχώρηση της αθηναϊκής δημοκρατίας στο κοινωνικό γίγνεσθαι επισημαίνοντας το πλαίσιο των αξιών που εξέλειπε από αυτήν και τις κοινωνικές παθογένειες της τότε δημοκρατίας. Μια αρμονική και αληθινή πολιτεία δεν εδραιώνεται μέσα από στατικούς πολιτικούς θεσμούς που ενδείκνυνται για προβλεπόμενα πολιτικά όντα. Η δημιουργία μιας τέτοιας κοινωνίας και η θεσμοθέτησή της σχετίζεται με την διαρκή εσωτερική και πνευματική εξέλιξη του ανθρώπου. Δεν μπορεί να νοηθεί δημοκρατική πολιτεία χωρίς την αδιάλειπτη ανατροφοδότηση των θεσμών της από τον διαρκώς μεταβαλλόμενο δημόσιο ψυχισμό των πολιτών της. Αληθής πολιτεία χωρίς πολίτες που να φιλοσοφούν δεν νοείται για το Σωκράτη. Από αυτούς θα προέλθουν και οι συντονιστές των δημοκρατικών  διαδικασιών που πλαισιώνουν τις δομές και τους θεσμούς μιας πολιτείας.

Η πλειοψηφία στη δημοκρατία βεβαίως αποτελεί θεμελιακό όρο ύπαρξής της και αποτελεί τη βάση εκκίνησης για την όποια συζήτηση για τη συγκρότηση μιας δημοκρατικής πολιτείας. Ως δεύτερος παράγοντας - καίριο ζήτημα- μιας αληθινής δημοκρατίας είναι η ποιότητα της πλειοψηφίας που αποφασίζει. Στην δημοκρατία δεν λαμβάνεται υπόψη πολλές φορές κατά πόσο μια απόφαση της πλειοψηφίας ενδεχομένως μπορεί να βλάπτει αυτονόητα δικαιώματα μιας ισχνής μειοψηφίας πολιτών. Για αυτό και το κοινωνικό φαινόμενο της δημοκρατικής οργάνωσης μιας κοινωνίας είναι πολυσύνθετο και η αντιμετώπισή του απαιτεί την καθολικότητα στη συμμετοχή και την από τα κάτω ευέλικτη δόμηση των διαδικασιών κάτω από τις οποίες θα λειτουργήσει μια "πλειοψηφία". Η δομική συνεχής κυκλική πορεία που θεμελιώνει την διαιώνιση μιας αληθινής κοινότητας είναι η θεσπισμένη πολιτειακά διάρθρωση διαδικασιών που συλλαμβάνουν άτυπους και άγραφους νόμους της πολιτικής ψυχής του ανθρώπου.

ΠΡΟΚΛΟΣ - Η ΣΠΟΡΑ ΚΑΙ Η ΔΙΑΝΟΜΗ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ (ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟ ΠΛΑΤΩΝΟΣ Ε)

Ο Πλάτων, στον «Τίμαιο, 41.d – 42.d» λέγει ότι ο δημιουργός «Ανέμειξε κατόπιν στον ίδιο κρατήρα, μέσα στον οποίο ανάμειξε τις ουσίες και έπλασε την ψυχή, τα προηγούμενα υπόλοιπα κατά τον ίδιο περίπου τρόπο, όχι όμως και με τόσο καθαρές και αμετάβλητες ουσίες όπως τότε, αλλά δεύτερες και τρίτες σε επιλογή. Αφού λοιπόν, έκαμε ένα γενικό μείγμα, το διαχώρισε σε τόσες ψυχές, όσα ήσαν τα άστρα, και διένειμε έκαστη σε έκαστο. […][…][…] Αφού έδωκε στις ψυχές αυτές τις διαταγές , για να είναι ανεύθυνος δια τις κατόπιν κακίες της καθεμίας, έσπειρε άλλους στη γη, άλλους στη σελήνη και άλλους στα υπόλοιπα όργανα του χρόνου που υπήρχαν–Ταῦτ᾽ εἶπε, καὶ πάλιν ἐπὶ τὸν πρότερον κρατῆρα, ἐν ᾧ τὴν τοῦ παντὸς ψυχὴν κεραννὺς ἔμισγεν, τὰ τῶν πρόσθεν ὑπό λοιπα κατεχεῖτο μίσγων τρόπον μέν τινα τὸν αὐτόν, ἀκήρατα δὲ οὐκέτι κατὰ ταὐτὰ ὡσαύτως, ἀλλὰ δεύτερα καὶ τρίτα. συστήσας δὲ τὸ πᾶν διεῖλεν ψυχὰς ἰσαρίθμους τοῖς ἄστροις, ἔνειμέν θ᾽ ἑκάστην πρὸς ἕκαστον, […][…] […]διαθεσμοθετήσας δὲ πάντα αὐτοῖς ταῦτα, ἵνα τῆς ἔπειτα εἴη κακίας ἑκάστων ἀναίτιος, ἔσπειρεν τοὺς μὲν εἰς γῆν, τοὺς δ᾽ εἰς σελήνην, τοὺς δ᾽ εἰς τἆλλα ὅσα ὄργανα χρόνου».

ΠΛΗΘΟΣ ΚΑΙ ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΟΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ

από τον Edward Butler

(μετάφραση Εμπεδότιμος)

[ Από ένα απόσπασμα μιας διαδικτυακής συζήτησης του Edward Butler με τον Robert Wallace, συγγραφέα του «Hegel's Philosophy of Reality, Freedom, and God».
Το πρωτότυπο Αγγλικό κείμενο είναι στην διεύθυνση : http://lemon-cupcake.livejournal.com/36294.html .
Η ιστοσελίδα του συγγραφέα είναι η : http://henadology.wordpress.com/ ]

Σύμφωνα με τον Πρόκλο, οι ενεργοί θεοί σε οποιοδήποτε επίπεδο του όντος είναι υπερούσιες Ενάδες, για παράδειγμα οι «Ψυχικοί Θεοί» δεν καλούνται έτσι επειδή είναι οι ίδιοι ψυχικοί, γιατί δεν είναι στην κυριολεξία ούτε καν «όντα». Αντίθετα, αυτές οι τάξεις των θεών έχουν τέτοιους προσδιορισμούς γιατί τα προϊόντα της θείας ενέργειας τους είναι τα συγκεκριμένα επίπεδα του όντος.

Έτσι για παράδειγμα, ο Πρόκλος στο Έκτο βιβλίο της Πλατωνικής Θεολογίας δίνει έμφαση ότι ακόμα και οι αφομοιωτικοί θεοί, που είναι υπεύθυνοι για την ομοίωση των όντων με τις ιδέες στις οποίες μετέχουν, σίγουρα μια αρκετά «κατώτερη» λειτουργία για αυτούς που το βλέπουν με τέτοιους όρους, «όσον αφορά τις υπάρξεις τους (οι αφομοιωτικοί θεοί) είναι υπεράνω ουσίας και πλήθους, ενώ όσον αφορά αυτά που μετέχουν σε αυτούς και που δέχονται την έλλαμψη της προόδου τους καλούνται αφομοιωτικοί» [ «Κατὰ μὲν γὰρ τὰς ἑαυτῶν ὑπάρξεις οὐσίας ἐπέκεινα καὶ πλήθους ὄντες, κατὰ δὲ τὰς μεθέξεις τὰς ὑποδεξαμένας αὐτῶν τὴν ἔλλαμψιν τῆς τοιαύτης προόδου ὁμοιωτικοὶ καλούμενοι» (Πλατωνική Θεολογία VI 16 79.7-10) ]

Η ΠΡΩΙΜΗ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

(από το βιβλίο του Erwin Schrodinger)

"Η ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ" - Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΦΥΣΙΚΗ

Η φιλοσοφική και επιστημονική σκέψη στη Δύση, εκπηγάζουν από την ίδια παρόρμηση. Αρχικά, τα δύο είδη σκέ­ψης ταυτίζονταν. Η ώρα και των δύο έφτασε γύρω στην αλλαγή του έβδομου προς τον έκτο προχριστιανικό αιώνα, όταν το πνεύμα των αρχαίων Ελλήνων, «εκείνων των αληθινά υγιών» κατά τον Νίτσε, άρχισε να υπερβαίνει τις ως τότε πεποιθήσεις και να κοι­τά γύρω του τόσο με κατάπληξη όσο και με διάθεση για έρευνα.

Τα πρώτα ερωτήματα που έθεσε δεν αφορούσαν το νόημα του ανθρώπινου μοναχικού ή κοινωνικού βίου. Αφορούσαν τις ιδιότη­τες και τις απαρχές του εξωτερικού Κόσμου, αφορούσαν τη Φύση ως το σύνολο όσων αντιλαμβάνονται οι ανθρώπινες αισθήσεις.

ΤΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΤΟΥ ΤΥΔΕΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΜΦΙΑΡΑΟΥ (500 Π.Χ ΠΕΡΙΠΟΥ)

Το 1972, ένας φαρμακοποιός από τη Ρώμη, ο Stefano Mariottini,  έκανε διακοπές στο Ριάτσε της Ιταλίας (στη «μύτη» της μπότας). Βουτώντας με το ψαροντούφεκό του σε βάθος 9 περίπου μέτρων από την ακτή, ανακάλυψε ένα ανθρώπινο χέρι μισοθαμμένο στην άμμο. Ήταν τόσο ρεαλιστικό που νόμισε πως επρόκειτο για πτώμα. Κοιτάζοντας προσεκτικότερα, διαπίστωσε πως ήταν τμήμα ενός αγάλματος που ήταν ξαπλωμένο στο ένα πλευρό, ενώ δίπλα βρισκόταν κι άλλο ένα άγαλμα, ξαπλωμένο ανάσκελα. Ενημέρωσε τις αρχές και δύτες της αστυνομίας επέστρεψαν με μπαλόνια οξυγόνου, με τα οποία ανασήκωσαν προσεκτικά τα αγάλματα από το βυθό.

Η ΣΧΕΣΙΟ - ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ (Ή ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ) ΤΟΥ ALFRED NORTH WHITEHEAD

Η σχεσιοδιαδικασιακή φιλοσοφία του ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ή της ΑΝΕΛΙΞΗΣ του Γουάιντχεντ περικλείει έντονα χαρακτηριστικά της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ και ιδιαίτερα της διδασκαλίας της πανθεϊστικής στωικής φιλοσοφίας και θεολογίας. Το μεταφυσικό μοντέλο του Γουάιντχεντ συνάδει με τη σύλληψη ενός πολιτικού προτάγματος αυτοδιαχείρισης, ενός ΚΟΙΝΟΤΙΣΤΙΚΟΥ μοντέλου οργάνωσης της κοινωνίας, γιατί ο κόσμος, κατά τον Γουάιντχεντ,  αναδύεται σαν μια ισονομική αδελφότητα όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Όλα έχουν μερίδιο στην ελευθερία και τον αυτοκαθορισμό, όλα είναι εν μέρει δεσμευμένα στο δίκτυο των σχέσεων από τις οποίες γεννιούνται.

Πρόλογος 

Η μεταφυσική διδασκαλία που διατύπωσε ο Whitehead, στα ύστερα χρόνια του,είναι γνωστή και ως ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ του ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ή της ΑΝΕΛΙΞΗΣ. Σύμφωνα με τη φιλοσοφική αυτή διδασκαλία, το σύμπαν ορίζεται ως μια οργανική ολότητα (οργανική κοινότητα), που συγκροτείται από ελάχιστα μόρια, τις "πραγματικές οντότητες" (actual entities), οι οποίες βρίσκονται σε μια συνεχή κατάσταση διαμόρφωσης, με στόχο να εκπληρώσουν τις δυνατότητές τους. Η άποψη του Γουάιντχεντ ότι το σύμπαν δεν συνιστά μία απλή οντότητα, αλλά, ότι, απεναντίας, αποτελείται από πλήθος πραγματικών οντοτήτων ήταν η αιτία , ώστε το σύστημα της φιλοσοφίας του Οργανισμού, που εισηγήθηκε αυτός, να χαρακτηριστεί ως ένα είδος μεταφυσικής πολυαρχίας. Η πραγματικότητα, κατά τον Γουάιντχεντ, ταυτίζεται με το γίγνεσθαι, είναι μια πολλαπλότητα αντικειμένων, στην οποία τίποτε δεν υφίσταται ως στατική και αυτόνομη οντότητα, αλλά το καθετί βρίσκεται σε διαρκή ανέλιξη. Η διαδικασία μέσω της οποίας ο κόσμος των πολλών οντοτήτων αποκτά συλλήβδην ακεραιότητα και ενότητα καθιστάμενος "πραγματικότητα" εκδηλώνεται βάσει της αρχής της "συγκεκριμενοποίησης" (concresence). 

                                    Λεξικό της Φιλοσοφίας, (Πελεγρίνης Θεοδόσης)

ΔΑΜΑΣΚΙΟΣ - ΠΕΡΙ ΑΡΕΤΩΝ

Οι αρετές κατηγοροιοποιούνται ως εξής :

1. Φυσικές Αρετές: Είναι κοινές με τα ζώα, είναι συνυφασμένες με την σωματική κράση και πολλές φορές συγκρούονται μεταξύ τους είτε ανήκουν στο έμψυχο σώμα ή είναι αντανακλάσεις του λόγου όταν δεν εμποδίζονται από δυσκρασία ή οφείλονται σεπροηγούμενη ζωή.

Ο Πλάτων τις μελετά στον Πολιτικό (306a5-308b9) και στους Νόμους (XII 963c9-e9).


2. Ηθικές Αρετές: Αποκτώνται με εθισμό και δόξα.

Είναι αρετές των σωστά ανατρεφόμενων παιδιών και υπάρχουν και σε κάποια ζώα. Επειδή είναι ανώτερες των κράσεων δεν συγκρούονται μεταξύ τους.

ΑΓΕΝΝΗΤΟΙ ΜΕΝ ΟΥΝ ΟΙ ΘΕΟΙ

Του Εμπεδότιμου

Επειδή ακούστηκαν λίαν πρόσφατα εξωφρενικές θέσεις για την Ελληνική Θεολογία και μάλιστα δημοσίως με σαφέστατο στόχο την παραποίηση της, αισθάνομαι την ανάγκη να υπερασπιστώ τα ύψιστα αυτά μεγέθη με την παράθεση ενδεικτικών αποσπασμάτων που καταδεικνύουν, για όποιον έχει στοιχειώδη νοημοσύνη, ότι : 

Η ΧΡΥΣΗ ΑΛΥΣΟΣ ΤΗΣ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ

Από τότε που ο Πλάτων ίδρυσε την Ακαδημία του στην Αθήνα, η Ακαδημία του Πλάτωνος απετέλεσε κατά γενική ομολογία το πρώτο Πανεπιστήμιο στον κόσμο και έδωσε στην ανθρωπότητα παρακαταθήκες και πνευματικούς θησαυρούς που διαχρονικά απετέλεσαν τον κινητήριο μοχλό για την πνευματική πορεία αλλά, και σε δύσκολες στιγμές, την αναγέννηση της ανθρωπότητας.

ΣΑΓΑΛΑΣΣΟΣ - ΤΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΠΟΥ ΑΦΗΣΕ ΠΙΣΩ ΤΟΥ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ (8000 π.Χ)

Ηρώον στον νοτιοδυτικό τομέα

                                                  Πατώντας εδώ δείτε στον χάρτη την Σαγαλασσό

Η Σαγαλασσός είναι αρχαιολογική τοποθεσία στην νοτιοδυτική Τουρκία, περίπου 100 χιλιόμετρα βόρεια της Αττάλειας (τούρκικα: Antalya), και 30 χιλιόμετρα από το Μπουρντούρ και την Ισπάρτα (την αρχαία Σπάρτη της Μικράς Ασίας). Τα ερείπια της αρχαίας Σαγαλασσού βρίσκονται 7 χιλιόμετρα από στο Ağlasun (η αρχαία Αγαλασσός), στην επαρχία του Μπουρνούμ, στην δυτική μεριά της οροσειράς του Ταύρου (τούρκικα Toros), σε υψόμετρο 1450-1700 μέτρα. Στους Ρωμαϊκούς χρόνους η πόλη ήταν γνωστή ως η «πρώτη πόλη της Πισιδίας», μια περιοχή της δυτικής μεριάς του Ταύρου σήμερα γνωστή ως η Περιοχή των Τουρκικών Λιμνών. Υπήρξε από τις σημαντικότερες πόλεις της Πισιδίας ήδη από τους ελληνιστικούς χρόνους.

ΕΜΠΟΡΙΟΝ ΚΑΤΑΛΟΝΙΑΣ - ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΗΣ ΙΣΠΑΝΙΑΣ

                                                                     Πατώντας εδώ δείτε στον χάρτη το Εμπόριον

Εμπόριον, Emporiae, Empuries· όποιο όνομα και να διαλέξουμε, η ουσία είναι μία και δεν αλλάζει: ο πιο σημαντικός αρχαιολογικός χώρος στην Ισπανία αλλά και ολόκληρη την ιβηρική χερσόνησο, φέρει ελληνική υπογραφή, είναι ηλικίας 2.000 και πλέον ετών και, ούτε λίγο ούτε πολύ, αποτελεί για τους Καταλανούς εθνική υπόθεση!

ΠΡΟΚΛΟΣ - ΠΕΡΙ ΦΥΣΕΩΣ ΚΑΤΑ ΠΛΑΤΩΝΑ (ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ ΠΛΑΤΩΝΟΣ Α΄)

 

Οι πλατωνικοί διάλογοι ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ και ΤΙΜΑΙΟΣ εκθέτουν ολόκληρη την πλατωνική φιλοσοφία με τον μεν πρώτο να αναφέρεται στον νοητό υπεραισθητό κόσμο και τον δεύτερο να αναφέρεται στον αισθητό κόσμο.

Μόνο ο Πλάτωνας, ακολουθώντας τους πυθαγορείους, κάνει λόγο και για τα συναίτια των φυσικών πραγμάτων, δηλαδή για το είδος που δέχεται τα πάντα και για το είδος που είναι δεσμευμένο στην ύλη, τα οποία υπηρετούν τα πρωταρχικά αίτια στην γένεσιν των όντων. Πριν από αυτά όμως διερευνά τα πρωταρχικά αίτια, το δημιουργικό, το υποδειγματικό και το τελικό, και για τον λόγο αυτό τοποθετεί πάνω από το σύμπαν έναν δημιουργό Νου, μια νοητή αιτία, μέσα στην οποία υπάρχει πρωταρχικά τα σύμπαν, και το ύψιστο Αγαθό, το οποίο είναι τοποθετημένο πριν από τον δημιουργό Νου, στην θέση του ποθητού προτύπου. Γιατί, καθώς αυτό που κινείται από κάτι άλλο είναι εξαρτημένο από την δύναμη εκείνου που το κινεί, ως εκ τούτου δεν είναι στην φύση του να παράγει, να τελειοποιεί ή να σώζει τον εαυτό του, αλλά για όλα αυτά χρειάζεται την δημιουργική αιτία και από εκείνη συγκρατείται. Είναι φυσικό, λοιπόν, και τα συναίτια των φυσικών φαινομένων να είναι εξαρτημένα από τα αληθινά αίτια, από τα οποία έχουν παραχθεί, με βάση τα οποία έχουν δημιουργηθεί από τον πατέρα των πάντων, και για τα οποία έχουν γεννηθεί. 

ΜΙΑ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ ΘΕΣΗ - ΠΡΟΗΓΗΘΗΚΑΝ ΤΟΥ BING BANG Ο ΧΩΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ

Ο χώρος και ο χρόνος δεν δημιουργήθηκαν μαζί με τη «μεγάλη έκρηξη» του σύμπαντος, το γνωστό «Μπιγκ Μπανγκ», αλλά στην πραγματικότητα το σύμπαν μας κάνει συνεχείς κύκλους «γέννησης» και «θανάτου», μέσα από μια αιώνια διαδοχή φάσεων.

Αυτό υποστηρίζει ο διάσημος και πολυβραβευμένος Βρετανός φυσικός και μαθηματικός Ρότζερ Πενρόουζ, καθηγητής του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ο οποίος ισχυρίζεται, σε νέα μελέτη του, ότι εντόπισε στην κοσμική ακτινοβολία μικροκυμάτων, κυκλικά μοτίβα τα οποία παραπέμπουν ακριβώς σε μια «κυκλική» κοσμολογία.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΝΔΥΛΗ - Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΝΤΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΘΕΑΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΟΝΤΟΣ

Προλογικά

Ο φιλόσοφος Παναγιώτης Κονδύλης αποτέλεσε και αποτελεί τον πνευματικό φάρο της κοινωνικής οντολογίας, της συστηματικής ανάλυσης δηλαδή των δομών του κοινωνικού φαινομένου και, γενικότερα, του πολιτισμού. Η εκκίνηση της βάσης της σκέψης του Κονδύλη θεμελιώνεται στους αρχαίους Έλληνες κλασσικούς, τονίζοντας ο ίδιος ότι το κλασσικό δεν εξαντλείται σε αυτούς, γιατί αυτοί αποτέλεσαν την πνευματική σπορά, τις απαρχές του συστηματικού στοχασμού. Είναι πολύ σημαντικό να διερευνηθεί από τους Νεοέλληνες η εξαιρετική  συμβολή του Κονδύλη στη συγκρότηση ενός τρίτου εθνικοστρατηγικού δρόμου που πρέπει να ακολουθήσει ο σύγχρονος ελληνισμός, υπερβαίνοντας παντοίων ειδών δογματισμούς και κατασκευασμένα ιδεολογήματα των νεότερων χρόνων που δεν υπηρετούν την ανάταξη του ελληνικού πολιτισμού, όπως οι εθνικιστικές εμμονές και η ελλιπής μονομέρεια του διεθνιστικού προτάγματος.

Αποσπάσματα από τη συνέντευξη:

"...Στα δύο επίμετρα που γράφτηκαν για το Πλανητική Πολιτική μετά τον Ψυχρό Πόλεμο και του Θεωρία του Πολέμου προσπάθησα να τοποθετήσω τις διαγνώσεις μου μέσα σε ευρύτερα –πλανητικά, ευρωπαϊκά ή περιφερειακά– πλαίσια, να δείξω τις συναρτήσεις με τις βαθύτερες κινητήριες δυνάμεις του σημερινού κόσμου και να χαράξω έναν ψύχραιμο τρίτο δρόμο για τη σύλληψη μιας εθνικής στρατηγικής πέρα από τις δύο ιδεολογικές θέσεις που κυριαρχούν σήμερα λίγο-πολύ στην Ελλάδα, εκτρέφοντας εξ ίσου την παλαιόθεν προσφιλή ημίν τραπεζορητορεία και την εξωραϊσμένη με θεωρητικά πασαλείμματα λογοκοπία. Εννοώ αφ' ενός ελληνοκεντρικές εξάρσεις και διανοουμενίστικες παραδοσιολατρίες και βυζαντινολατρίες, οι οποίες βρίσκουν ευρύτερη απήχηση γιατί ένα έθνος που δέχεται συνεχείς εξευτελισμούς χρειάζεται και συνεχείς ψυχικές υπεραναπληρώσεις· και αφ' ετέρου, στην αντίπερα όχθη, την πεποίθηση των διαφόρων «ευρωπαϊστών», «εκσυγχρονιστών» και «ορθολογιστών» ότι η «πολιτισμένη Δύση», μετουσιώνοντας στην πράξη την πνευματική της κληρονομιά και διαδίδοντάς την στον κόσμο ολόκληρο με την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας και τα «ανθρώπινα δικαιώματα», θα πρωτοστατήσει σ' έναν ανθρωπινό και ειρηνικό 21ο αιώνα. Οι μεν προτείνουν την εξαγωγή ελληνικού πνεύματος, οι δε αγωνίζονται για την εισαγωγή ευρωπαϊκού ήθους. Αλλά ούτε οι μεν ούτε οι δε φαίνεται να έχουν –και κατά τούτο ο επαρχιωτισμός παραμένει γνησίως ελληνικός– σαφή αντίληψη για το ποια είναι η φυσιογνωμία του σημερινού πλανητικού κόσμου και ποιες μακροπρόθεσμες δυνάμεις την απεργάζονται....."

ΑΠΟ ΤΗΝ "ΑΣΚΗΤΙΚΗ" ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ - ΤΟΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ

"Τούτη είναι η εποχή μας, καλή ή κακή, ωραία ή άσκημη, πλούσια ή φτωχή, δεν τη διαλέξαμε."

[...] Δυο φωνές μέσα μου παλεύουν. O νους: "Γιατί να χανόμαστε κυνηγώντας το αδύνατο; Μέσα στον ιερό περίβολο των πέντε αιστήσεων χρέος μας ν΄ αναγνωρίσουμε τα σύνορα του ανθρώπου.

Μα μια άλλη μέσα μου φωνή, ας την πούμε έχτη δύναμη, ας την πούμε καρδιά, αντιστέκεται και φωνάζει: "Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν΄αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες: Θάνατος δεν υπάρχει!" [...]

ΟΙ ΔΥΟ ΤΡΟΠΟΙ ΓΝΩΣΗΣ - Ο ΛΟΓΙΚΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΓΚΙΝΗΣΙΑΚΟΣ ΝΟΥΣ

Κατά μία έννοια (κάτι που το βλέπουμε όλοι μας) έχουμε δύο μυαλά: ένα που σκέφτεται κι ένα που αισθάνεται.

Αυτοί οι δυο θεμελιακά διαφορετικοί τρόποι γνώσης αλληλεπιδρούν στη δόμηση της διανοητικής μας ζωής. Ο ένας, ο λογικός νους, είναι ο τρόπος κατανόησης του οποίου έχουμε επίγνωση: πιο ενσυνείδητος, πιο στοχαστικός, πιο ικανός να ζυγίζει και να συλλογίζεται. Αλλά δίπλα σ’ αυτόν υπάρχει και ένα άλλο σύστημα γνώσης, παρορμητικό και πανίσχυρο, αν και μερικές φορές παράλογο: ο συγκινησιακός νους.

ΤΟ ΖΕΥΓΟΣ ΕΣΤΙΑΣ-ΕΡΜΗ ΚΑΙ Η ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ

1. Όπως μελετήσαμε επισταμένως και διεξοδικώς, καταλήξαμε στο ότι η Εστία και ο Ερμής σχετίζονται μυστηριακά και διαπιστώσαμε γιατί στα τροπικά ζώδια (Χειμερινού και Θερινού Ηλιοστασίου) κυριαρχούν η Εστία και ο Ερμής αντίστοιχα.

2. Οπως μας περιγράφει ο Παυσανίας στα Ηλιακά του 5.11.8, στο βάθρο του αγάλματος του Διός στην Ολυμπία, απεικονίζονται κάποιοι θεοί ανά ζεύγη. Ενα από αυτά τα ζεύγη είναι και ο Ερμής με την Εστία.

Λόγω της υψίστης σπουδαιότητας που είχε ο ναός του Διός στην Ολυμπία και φυσικά το άγαλμα του θεού, η παράσταση στο βάθρο του σίγουρα δεν αποτελούσε καλλιτεχνική έμπνευση αλλά απεικόνιζε βαθύτατες θεολογικές έννοιες.

Η ΖΩΦΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ (ΚΑΙ ΜΙΑ ΨΗΦΙΑΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ)

ΜΙΑ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΨΗΦΙΑΚΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΜΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ, ΤΡΙΣΔΙΑΣΤΑΤΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΦΟΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ΕΔΩ:

ΕΦΑΡΜΟΓΗ - ΖΩΦΟΡΟΣ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ

Σε αντίθεση με τα μυθολογικά θέματα των μετοπών και των αετωμάτων, για τη ζωφόρο του Παρθενώνα, ο Φειδίας επέλεξε ως θέμα τη μεγαλύτερη γιορτή της πόλης, τα Μεγάλα Παναθήναια, τη γιορτή προς τιμήν της θεάς Αθηνάς. Η γιορτή διοργανωνόταν κάθε τέσσερα χρόνια, διαρκούσε 12 μέρες και περιελάμβανε τελετές, θυσίες, γυμνικούς και μουσικούς αγώνες. Η πιο επίσημη μέρα ήταν η τελευταία, η 28η του μηνός Εκατομβαιώνος (μέσα στην καρδιά του καλοκαιριού), ημέρα των γενεθλίων της θεάς. Την ημέρα αυτή σχηματιζόταν πομπή που έφτανε στο ναό της Αθηνάς Πολιάδος (στον Αρχαίο Ναό, ο οποίος αντικαταστάθηκε αργότερα από το Ερέχθειο), για να παραδώσει στους ιερείς τον καινούργιο πέπλο για το ξόανο της θεάς. Αυτή ακριβώς η πομπή ξετυλίγεται στα 160 μέτρα της ζωφόρου του Παρθενώνα.    

ΤΟ ΖΕΥΓΟΣ ΑΘΗΝΑΣ - ΗΦΑΙΣΤΟΥ ΚΑΙ Η ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ

Λίγο ως πολύ, τόσο οι αντιστοιχίες θεών-αστερισμών, όσο και τα ζεύγη συλλειτουργίας των θεών για όσους έχουν κάνει μια στοιχειώδη μελέτη της Ελληνικής Θεολογίας, είναι προφανή, μπορούν δε να τεκμηριωθούν από τα κείμενα και τα ευρήματα.


Παρόλα αυτά, δυστυχώς από κάποιους κύκλους διακινείται μια παραποιημένη αποτύπωση των κυριαρχιών, κατά την οποία η Εστία τοποθετείται στον Ζυγό και ο Ήφαιστος στον Αιγόκερω, ενώ τα αντίστοιχα ζεύγη είναι Ήφαιστος-Εστία και Αθηνά-Ερμής(!), φυσικά χωρίς καμία τεκμηρίωση.

ΟΙ ΚΥΡΙΑΡΧΙΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΖΕΥΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΘΕΩΝ

Σύμφωνα με την Ελληνική Παράδοση και θεολογία, σε κάθε αστερισμό κυριαρχεί ένας από τους Ολυμπίους θεούς, οι δε Ολύμπιοι θεοί συλλειτουργούν ανά ζεύγη τα οποία συγκροτούν οι θεοί που βρίσκονται σε αντιδιαμετρικές θέσεις επί του ζωδιακού.

Οι κυριαρχίες και τα ζεύγη των Ελλήνων θεών είναι τα εξής :

Κυριαρχίες Θεών :

Ζώδιο Ολύμπιος Θεός

21/9 – 20/10 Ζυγός - Ήφαιστος

21/10 – 20/11 Σκορπιός - Άρης

21/11 – 20/12 Τοξότης - Άρτεμις

21/12 – 20/1 Αιγόκερω - Εστία

21/1 – 20/2 Υδροχόος - Ήρα

21/2 – 20/3 Ιχθείς - Ποσειδών

21/3 – 20/4 Κριός - Αθηνά

21/4 – 20/5 Ταύρος - Αφροδίτη

21/5 – 20/6 Δίδυμοι - Απόλλων

21/6 – 20/7 Καρκίνος - Ερμής

21/7 – 20/8 Λέων - Ζεύς

21/8 – 20/9 Παρθένος - Δήμητρα

ΟΛΥΝΘΟΣ - Η ΠΡΩΤΗ ΗΛΙΑΚΗ ΠΟΛΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ (ΚΑΙ ΒΙΝΤΕΟ)

                                                            Πατώντας εδώ δείτε στον χάρτη την Όλυνθο

Οι περισσότεροι γνωρίζουμε τον Σωκράτη, τον αρχαίο Έλληνα φιλόσοφο (469 – 399 π Χ), ως μια από τις μεγαλύτερες φυσιογνωμίες του παγκόσμιου πνεύματος και του πολιτισμού. Αλλά πόσοι γνωρίζουμε ότι αυτός ήταν υπεύθυνος για τη δημιουργία της πρώτης ηλιακής πόλης στην Ελλάδα, που διέθετε βιοκλιματικά σπίτια με νότιο προσανατολισμό, αίθριο και μικρά ανοίγματα στο βοριά;

Ο Σωκράτης πρώτος συνειδητοποίησε, ότι αν τα σπίτια κατασκευαστούν έχοντας ως γνώμονα τη θέση του ήλιου, τότε θα ήταν πιο ζεστά το χειμώνα και πιο δροσερά το καλοκαίρι. Ο φιλόσοφος αποφάσισε να πραγματοποιήσει αυτή την ιδέα και οργάνωσε μάθημα για να διδάσκει τους μαθητές του πώς να δημιουργούν ηλιακά σπίτια.

Ή ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΈΧΕΙ ΚΑΝΟΝΕΣ (ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ)

Συνέντευξη του καθηγητή Ύστερης Αρχαιότητας στο πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Δημήτρη Κυρτάτα

«Το επαγγελματικό καθήκον του ιστορικού είναι πρωτίστως να μετατρέπει την άγνοια σε γνώση και ακολούθως να παρουσιάζει την ιστορία ως πρόβλημα, όχι απλώς ως ένα αντικείμενο συσσωρευμένων βεβαιοτήτων. Η συμβολή του ιστορικού έγκειται στο να θέτει ερωτήματα» είπε στο «Βήμα» ο Δημήτρης Ι. Κυρτάτας. Στο πλέον πρόσφατο βιβλίο του Μαθήματα από την αθηναϊκή δημοκρατία(Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου, 2014), όπου συγκεντρώνονται οκτώ σχετικά μελετήματά του, αναπτύσσει τις «απορίες» του γύρω από σημαντικά προβλήματα εκείνου του πολιτεύματος που, στην πιο ολοκληρωμένη μορφή του, λειτούργησε λιγότερο από δύο αιώνες.

Η ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΙΑΜΒΛΙΧΟΥ

Τα κείμενα των Ελλήνων είναι σημαντικά κείμενα με μυστηριακές λειτουργίες. Γράφτηκαν από ψυχές και αφορούν ψυχές, και όχι ανθρώπους που φέρουν σε κάποιον «χ» βίο της ψυχικής ζωής του, κάποια χαρακτηριστικά. Με βάση αυτή την οπτική θα περιδιαβούμε σε ένα παράδειγμα περί των συγκεκριμένων κειμένων.

Συγκεκριμένα, θα αναφέρουμε ότι:

σχολιάζοντας ο Ιεροκλής τον τρίτο στίχο από τα Χρυσά Έπη των Πυθαγορείων

ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ - Η ΟΥΣΙΑ, ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΗΜΑ ΤΗΣ

Μάλιστα όσο αφορά την θέση της ψυχής ως ουσία ο μεν Πρόκλος μας εξηγεί πως :

«Η μαθηματική ουσία κατ’ ανάγκη δεν ανήκει στα πρώτα ούτε στα τελευταία όντα, τα οποία έχουν υποστεί την έσχατη διαίρεση σε πλήρη αντίθεση με την απλή ουσία, αλλά έχει λάβει τη μεσαία θέση ανάμεσα στις αμερείς, απλές, ασύνθετες και αδιαίρετες υποστάσεις και στις διαιρεμένες υποστάσεις που έχουν χαρακτηριστεί από κάθε λογής συνθέσεις και ποικιλόμορφες διαφοροποιήσεις. Γιατί ο αναλλοίωτος, μόνιμος και αδιάψευστος χαρακτήρας των συλλογισμών που την αφορούν δείχνει ότι αυτή υπερβαίνει τα ένυλα είδη.»[2]