ΤΟ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟ ΘΕΩΡΗΜΑ - Η ΣΥΝΘΕΤΗ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΣΜΟΘΕΑΣΗ

Του Πατσουράκου Λεωνίδα



 "εν οίδα ότι ουδέν οίδα"

εικ. Το  θεώρημα ισχύει για όλες τις όμοιες μορφές που θα τοποθετηθούν στις πλευρές του ορθ. τριγώνου.

  Είτε είναι τετράγωνα ή μηνίσκοι, είτε τρίγωνα, πεντάγωνα, είτε δράκοι...

       

Για να κατανοήσει κάποιος τον Πλάτωνα, δε θα έπρεπε απλά να γνωρίζει την ελληνική γραμματεία αλλά και να έχει άριστες γνώσεις μαθηματικών. Ο Πλάτων οτιδήποτε έλεγε το στήριζε στα μαθηματικά που αποτελούν την κωδικοποιημένη αποκάλυψη του τρόπου που υπάρχει ο κόσμος. Οπότε,όσοι γνωρίζουν"μαθηματικά" θα κατανοήσουν καλύτερα τον πλάτωνα...

Ορθοτομούντες τον λόγο της αληθείας

Το πυθαγόρειο θεώρημα και η χρυσή ακολουθία  αποτελούν την  μαθηματική έκφραση για τον δεύτερο και τον τρίτο Λόγο της θεολογίας αντίστοιχα...

Η τριάδα (αδ), (2βγ), (β²+γ²) που δημιουργείται από τέσσερεις διαδοχικούς όρους α,β,γ,δ μιας ακολουθίας τύπου Φιμπονάτσι (όπου ο τρίτος όρος, είναι άθροισμα των δύο προηγουμένων) είναι μια Πυθαγόρεια τριάδα... Έτσι  ο δεύτερος και ο τρίτος  Λόγος συνδέονται μεταξύ τους δια μέσου της τετρακτύος (προσωπικότητας) των φιλοσοφικών στοιχείων. Καθώς 4 διαδοχικοί όροι της δημιουργικής ακτίνας  του  Fohat, δηλαδή της  χρυσής ακολουθίας, δημιουργούν μια πυθαγόρεια τριάδα (ψυχή) ακεραίων αριθμών.  

Οι αισθήσεις μας σύμφωνα με τον νεοπλατωνισμό παράχθηκαν αθροιστικά, ακολουθώντας την χρυσή ακολουθία από την ηχητική αρχή, (το αίμα), που μεταβλήθηκε σε αφή, αντιδρώντας στην ηχώ της που δημιουργήθηκε όταν ανακλάστηκε στον αξεπέραστο δακτύλιο (κάτοπτρο ή ασπίδα) του Ορφικού ωού...(στην όγδοη σφαίρα του ήπατος). Στην συνέχεια ήχος (1) + αφή (2)  έδωσαν την όραση (3), προσφέροντας έτσι την πρώτη τετράδα 1,1,2,3 εκ της οποίας προκύπτει το γενεσιουργό εγωικό πυθαγόρειο τρίγωνο 3,4,5

H Επιστήμη του τριαδικού Εγώ και η τέχνη του εκμηδενισμού του

Το γεγονός ότι το βασικό δημιουργικό πυθαγόρειο ορθογώνιο τρίγωνο (3,4,5) προκύπτει από τους 4 πρώτους όρους (0,1,1,2),3,5,8,13… της ακολoυθίας Fibonacci, στους οποίους περιλαμβάνεται το 0 και το 1 (δύο φορές), θέτει το μαθηματικό υπόβαθρο για το γνωστό ερώτημα σχετικά με την ύπαρξη του κόσμου μας… Καθώς το 0 εμφανίζεται ως δημιουργικός παράγων !

Ας το εξετάσουμε πιο προσεκτικά: Τέσσερις διαδοχικοί όροι (α,β,γ,δ) της ακολoυθίας Fibonacci δημιουργούν μια πυθαγόρεια τριάδα σύμφωνα με τον τύπο: (αδ, 2βγ, β² +γ²)

Η όροι στην τετράδα (1,1,2,3) δίνουν την πυθαγόρεια τριάδα: (1*3, 2*1*2, 1+4) = (3,4,5), δηλαδή την Αιγυπτιακή αγία τριάδα (ΙΣΙΣ, ΟΣΙΡΗΣ, ΩΡΟΣ) της δημιουργίας ή ζωδιακό. 

Αλλά για να υπάρξει αυτή η τριάδα η μονάδα λαμβάνει μέρος τρεις φορές (1*3, 2*1*2, 1+4). Συμμετέχει δηλαδή στην δημιουργία και των τριών πλευρών του βασικού ορθογώνιου τριγώνου. Γεγονός που εξηγεί αφενός το ομοούσιο της τριάδας αλλά και την ανάγκη να αποκαλυφθεί η δράση της μονάδας ή θέλησης αφετέρου… 

Το ζήτημα γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρον παρατηρώντας ότι για να προκύψει η διπλή διαδοχή της μονάδας στην τετράδα (1,1,2,3). Χρειάζεται να δράσει το μηδέν… ως πρώτος όρος στην ακολουθία Fibonacci : 0, 1, 0+1=1, 1+1=2, 1+2=3, 2+3=5 κλπ Οι όροι (0,1,1,2) εφαρμοσμένοι στον γενικό τύπο (αδ, 2βγ, β² +γ²) δίνουν (0*2, 2*1*1, 1+1) = (0,2,2), δηλαδή ένα υποθετικό ορθογώνιο τρίγωνο, στο οποίο η μιά κάθετη πλευρά έχει ταυτιστεί με την υποτείνουσα… εφόσον η άλλη είναι μηδενική. Πρόκειται για τον μηδενισμό της ανθρώπινης βούλησης,  που επιτρέπει την ταύτιση της πρόνοιας με την ειμαρμένη... 

Ας σημειωθεί ότι οι νεοπλατωνικοί πυθαγόρειοι δεν κατάφεραν να γίνουν κατανοητοί για τρεις χιλιετίες, καθώς δεν μπορούν να εξηγήσουν στο νοήμον κοινό τον υποχρεωτικό εκμηδενισμό ή θυσία της ατομικής βούλησης (σταύρωση του εγώ) προκειμένου η θεία πρόνοια να ταυτιστεί με την ειμαρμένη στο αιτιώδες τρίγωνο … της ανυπαρξίας (0,2,2). Περιγράφοντας την λειτουργία  του Κυκλώπειου νοητικού οφθαλμού, ο οποίος λειτουργεί  ως  ποιμένας  των σπινθήρων του φωτός, εκπέμποντας τους ως πρόβατα και μαζεύοντας τους πίσω στην σπηλιά του κρανίου...

εικ.  Η πυθαγόρεια αιτιοκρατική τριάδα: βούληση,πρόνοια,ειμαρμένη

(6,8,10) 36+64=100 . 

      Ο τρίτος οφθαλμός 666 (τριγ.36) προβάλει  τα 64  νοητικά ριζώματα-αιτίες, στην οθόνη της αύρας μας ως  αιθερικούς αιώνες - εκατοντάδες ή Κενταύρους (Centuries).Τα μοιραία γεγονότα του βίου μας... 

     Πρόκειται για την γεωμετρική  ή εγωμετρική έκφραση της σύγκρουσης Λαπίθων* και Κενταύρων  (αιτίων και αποτελεσμάτων) υπό το όμμα της επιστήμης του Απόλλωνος... *Λαπίθης=λαίλαψ, στρόβιλος ή άρπυια (πυρ , αήρ) Κένταυρος = γη, νερό

     Όταν παύει η ηλιακή δημιουργική ένστικτη βούληση 666 ως αυτοτυφλωμένος Οιδίπους,  η κάθετη πλευρά της πρόνοιας ταυτίζεται με την υποτείνουσα της ειμαρμένης, και ο σταυρωμένος  όφις της ζωής  αυτοαποκαλυπτόμενος αποσύρεται ...

         

   

Οι τρεις μοίρες-όφεις: 

3, Λάχεσις παρελθόν* 

4, Κλωθώ παρόν  

5, Άτροπος μέλλον

είναι  οι πλευρές του γενεσιουργού  ορθ. τριγώνου με ακέραιες λύσεις. (3,4,5)(9+16=25)

*(Οι χρονικές αντιστοιχίσεις των 3ων μοιρών διευκολύνουν την ανθρώπινη κλίμακα κατανόησης, εφόσον στην πνευματική προσέγγιση δεν υφίσταται χρόνος αλλά δυνατότητες / πιθανότητες ύπαρξης). Ο άνθρωπος πλανάται νομίζοντας ότι ο ίδιος δημιουργεί-κλώθει την μοίρα του. Αλλά στο πνευματικό φως αντιλαμβάνεται ότι  οι αποφάσεις και οι δράσεις του δεν είναι αιτίες αλλά αποτελέσματα εξ αιτίας του λαχνού (προσωπικότητας) που επέλεξε η ψυχή του πριν την ενσάρκωση της... Το μέλλον του είναι αναπότρεπτο, ελεγχόμενο από την Άτροπο. 

Στον πλατωνικό μύθο του Ηρός περιγράφονται οι 3 μοίρες, θεμελιώνοντας την εσωτερική αστρολογία: "... Την όγδοη μέρα πήγαιναν σε ένα τόπο, όπου έβλεπαν ένα φως σαν λαμπρό ουράνιο τόξο που το κρατούσε στερεωμένο ψηλά το αδράχτι της ανάγκης που γεννά όλες τις κινήσεις. Το αδράχτι περιείχε επτά σφονδύλους όπου ήταν καθισμένες και περιστρέφονταν Σειρήνες, μια πάνω σε κάθε κύκλο. Κάθε Σειρήνα έβγαζε από μέσα της έναν ήχο και όλες μαζί σχημάτιζαν ένα αρμονικό ταίριασμα από νότες. Την κυκλική κίνηση των σφονδύλων, πάνω στα γόνατα της Ανάγκης, παρακολουθούσαν καθισμένες πάνω σε θρόνους οι τρεις Μοίρες, η Λάχεσις, η Κλωθώ και η Άτροπος και τραγουδούσαν πάνω στη μελωδία των Σειρήνων. Η Λάχεσις τα περασμένα, η Κλωθώ τα τωρινά και η Άτροπος τα μελλούμενα". ο Πλάτωνας αναφέρει τις σειρές των πετάλων στον λωτό 3+4+5=12 (βλ. τους τρείς αστρολογικούς σταυρούς με τις αντίθετες φορές στην εσωτερική αστρολογία) με τα ονόματα των τριών Μοιρών. Η Κλωθώ στρέφει τον κύκλο των μακρινών αστερισμών, αντίστροφα από την φορά που στρέφει η Άτροπος τον κύκλο των εσωτερικών πλανητών. Ενώ η Λάχεσις διαμοιράζοντας τους ρόλους στρέφει και προς τις δύο κατευθύνσεις. Οι 7 σφόνδυλοι και το γόνατο της ανάγκης κάνουν μια ευθεία αναφορά στο κοσμικό γόνατο του Αιγόκερω, που επιτρέπει την αντίληψη του φυσικού κόσμου (παρέχοντας την οστέινη δομή και το αίμα), με το νήμα της δημιουργικής ακτίνας να διέρχεται από τους 7 σφονδύλους του ήχου των σειρήνων της οκτάβας των κόσμων-στοιχείων.

  

   Ο σημαντικός αυτός μύθος περιγράφει την απόκρυφη εργασία της πανσελήνου που σαν την υφάντρια Πηνελόπη με την ηλακάτη της γνέθει-ξεγνέθει το χαλί των γεγονότων. Διαχωρίζει αργά τον νου των μορφικών επιθυμιών από την ψυχή με την ελπίδα  της επιστροφής του ασώτου Οδυσσέα…

  Στην διάρκεια των ευθυγραμμίσεων του ήλιου και της σελήνης δηλ, της αιματικής με την ορμονική λειτουργία. Εμφανίζονται οι υαλώδεις αιθερικές ίνες που υφαίνουν του ατελή πλανητικό αιθερικό ιστό [το δίχτυ του Ηφαίστου είναι το ίδιο με το δίχτυ της Τιβεριάδας λίμνης (βλ. 1/7=142857 ο αιματικός κύκλος και 142857-758241=615384, 'οταν 2/13=153846 είναι ο ορμονικός κύκλος, (153 είναι ο τριγ. 17, η τέχνη του ταρώ) 5+7+5 ].

Ο Πλάτωνας μας πληροφορεί για την εργασία  επί του αιθερικού ιστού στην αστρολογική αλληγορία των τριών υφαντριών-μοιρών. Οι εσωτερικοί πλανήτες της αστρονομίας: Ερμής-Αφροδίτη και Άρης κινούνται από την Λάχεσιν, που ορίζει το μήκος του νήματος των ενσαρκώσεων, δηλαδή τον μεταβλητό σταυρό. Ο Όμηρος   εμφανίζει τους  προαναφερθέντες πλανήτες-θεούς να ερωτοτροπούν στο "κρεβάτι της πανσελήνου" δηλαδή του πυθαγορείου θεωρήματος. Εφόσον η κυκλική περιφορά της σελήνης με τους Διόσκουρους δεσμούς της δημιουργούν ορθογώνιο τρίγωνο, το ύψος του οποίου είναι ο ιθυφαλλικός Ερμής...

Ο Ήφαιστος (ο απόκρυφος ηλιακός δημιουργικός οφθαλμός 666 ή κύστη ιχθύος ή βάρκα του Ώρου ή βάρκα με τους 7 αποστόλους-ακτίνες (5+7+5) στην Τιβεριάδα λίμνη) τους συλλαμβάνει στο δίχτυ  και φωνάζει τον εξωτερικό κύκλο των πλανητών-θεών (Δία και Κρόνου), που στο Πλατωνικό μοντέλο κινεί η νοητική μοίρα Άτροπος του σταθερού σταυρού αντίθετα από την φορά της Λαχέσεως. Αποκαλύπτοντας τον νοητκό ηλεκτρισμό του φυλετικού ρεύματος-ποταμού της ζωής Ηριδανού εκ του κόσμου των νεκρών...   Κατανοώντας έτσι την εργασία που ξεκίνησε κατά την σκοτεινή φάση της νέας σελήνης, ο Όσιρης-Σείριος, αποκαλύπτοντας μαζί με τους άλλους μεγάλους μακρινούς αστερισμούς  το νήμα της μοίρας Κλωθούς.  Χάρις στην θυσία  της Αφροδίτης (Προμηθέα),  πολικού  συντρόφου της Γης, η οποία συγχέεται στην μυθολογία με την πανσέληνο ως σελένη ή ωραία Ελένη. Παράγεται σε τριγωνισμό με τον Άρη των επιθυμιών της Λαχέσεως και τον νοητικό  Ερμή  της καθόδου εις τον Άδη της Ατρόπου, ο λεγόμενος αιθερικός Ερμαφρόδιτος στις  δύο φάσεις ή συνευρέσεις (μυήσεις) της Αφροδίτης.  Ο Ερμαφρόδιτος που είναι το συμπληρωμένο αιθερικό πλανητικό σώμα  δέχεται έτσι τις πνευματικές ενέργειες από τους μακρινούς αστερισμούς.

Αυτή την πλανητική αιθερική ολοκλήρωση  επιχειρεί να εκμεταλευτεί ο νοήμων άνθρωπος δια της ομοιότητας του φορέα του προς τον πλανήτη. Για να λάβει επίγνωση του απόκρυφου πυρός της χρυσής αναλογίας ή νήματος (Λόγου) των μακρινών αστερισμών, που αντιστοιχούν στα κέντρα της κεφαλής του: Υπόφυση (Σείριος), Επίφυση (Μεγάλη άρκτος), Λαιμος (Πλειάδες), Ωρίων (Αλτα Μαγιορ, Παρεγγεφαλίδα συνθεση των τεσσάρων κατώτερων κέντρων στο κεφάλι)

Εσωτερική Αστρολογία για Φιλοσόφους…

Ο Πλάτων απέδωσε την πυθαγόρεια Άτροπο (αναπότρεπτη μοίρα) στο μέλλον τρελαίνοντας τον ιδεαλιστή αλλά αμύητο Χέγκελ που ήλπιζε …ως αιρετικός χιλιαστής σε μια «επίγεια ουτοπική χριστιανική σωτηρία».

Το μέλλον στην πλατωνική Πολιτεία, ελέγχουν οι δύο πλησιέστεροι στον ήλιο πλανήτες δίνοντας υπόσταση στον θείο Ερμαφρόδιτο της αυτοπαρατήρησης του σταθερού σταυρού. Ο σταθερός σταυρός της μαθητείας ή πρανικής κατανόησης, περιγράφει τις δραματικές μεταβολές της λιβιδικής ενέργειας: (ταύρος, σάτυρος, σταυρός… άστρος). Καθώς η συνείδηση του παρόντος ιππεύοντας την στιγμή της γέννησής της (cogito του υπαρξισμού) στο σπήλαιο των ενστίκτων της Βηθλεέμ, μεταβαίνει στην αιωνιότητα του Κρανίου-Γολγοθά… (Από το dasein, στο «είναι προς θάνατον» του Χαϊντεγκέρ). Ο αιρετικός Χάιντεγκερ πρόσεβλεπε στην αιώνια σταύρωση… ως ποιητική νοσταλγία του Χάους.

Στην ομηρική μυθολογία είναι η στιγμή που ο Πάρις (παρών), Αλέξανδρος της συνείδησής, εισέρχεται στοχαζόμενος στις περιελίξεις του μόνιμου αιθερικού ατόμου (μήλου της έριδας-Άρη-έρωτος ή Σίβα) και επιλέγει την πολεμική Κυθέρεια Αφροδίτη της μεσαίας κορινθιακής στήλης ως ωραιότερη (φιλοσοφικά ωριμότερη).

Η άλλη πλευρά του αιώνιου Απολλώνιου παρόντος είναι το παρελθόν. Σε αυτόν τον Λειμώνα κατά τον Πλάτωνα, (Άδης το σεληνιακό βασίλειο της Περσεφόνης), ενοικούν οι αρχέτυποι κλήροι της Λάχεσης (64=2*32=4*16=8*8) των εξωτερικών πλανητών (Κρόνος-Δίας)*, που κινούνται και προς τις δύο κατευθύνσεις, αποδίδοντας την δικαιοσύνη-Νέμεση των Διόσκουρων (σβάστικας-σωβάστικας)… 

*Ο σεληνιακός-ψυχικός Κρόνος-Δίας (ο σταυρός επάνω και κάτω από τον σεληνιακό μηνίσκο) είναι η κεντρομόλος και η φυγόκεντρος περιέλιξη του καρδιοειδούς αιθερικού μόνιμου ατόμου που δείχνει τους πόλους του στην πανσέληνο και την νέα σελήνη…

Ο Πλάτων αναφέρει στον μύθο του Ηρός και την Κλωθώ (θεία Ειμαρμένη) των μακρινών αστερισμών, που αντιστοιχεί στον μέγα δράκο Λεβιάθαν του ιερού κέντρου ως «κύνα που κύει την ενόραση»... Αυτή κλώθει το νήμα της ζωής καθώς το κέντρο του κύκλου αποκόπτεται από το ΑΔΑΜάντινο δρεπάνι του Κρόνου της 3ης ακτίνας και αποστέλλεται ως ύβρις κατά του αγίου πνεύματος στην περιφέρεια του ιώδη αξεπέραστου δακτυλίου της έβδομης ημέρας-ανάπαυσης. Από εδώ επιστρέφει και πάλι προς το κέντρο υφαίνοντας με τις τροχιές του τους αστέρες-περιβλήματα της ουσίας… (βλ. Κοσμικό Δόγμα υπό D. Fortune)

 "Εν οίδα ότι ουδέν οίδα"

εικ. η βουδιστική μαντάλα της δημιουργίας 

Η Σωκρατική ρήση δηλώνει ακριβώς την απόσυρση-θυσία της ανθρώπινης γνώσης, βούλησης, ή επιθυμίας  προκειμένου να επιτευχθεί ο αναγκαίος όρος της πνευματικής  πτώχευσης και η αποδοχή της ειμαρμένης ή θέλησης του Ενός που γίνεται κατανοητή στην σιγή του νου. Τότε η πρόνοια ταυτίζεται με την ειμαρμένη, και  ο γάμος του πνεύματος με την μορφή επιτυγχάνεται. Η συνείδηση πεθαίνει μαζί με την αντίληψη του σάρκινου περιβλήματος (της περιστροφής των ηλεκτρονίων) και γεννιέται στον ανώτερο αστρικό κόσμο των ατόμων...  

Αυτή η παραδοξότητα περιγράφεται στον μύθο των φώτων-Διοσκούρων. Όπου ελαττωμένου του ενός αυξάνεται ο άλλος. Όπως οι κάθετες πλευρές στο ορθογώνιο νοητικό τρίγωνο.  "Ο υψώνων εαυτόν ταπεινωθήσεται και ο ταπεινώνων εαυτόν υψωθήσεται"

                                    

Τα πλατωνικά στερεά    

  

Όλα τα σχήματα αναλύονται σε ορθ. τρίγωνα.

Τα επίπεδα σχήματα

αναλογούν στις συναισθηματικές-στοιχειώδεις αντιληπτικές δομές των tattwas

Τα στερεά στις αισθήσεις: 

Δωδεκάεδρο-ακοή.

Οκτάεδρο-αήρ,

Πυραμίς-όραση,

Εικοσάεδρο-γεύση ,

Κύβος-όσφρηση 

Ο ζωδιακός αιθερικός Ναός του 12 …   ευρίσκεται σε όλα τα κανονικά στερεά ως ο τριπλός σταυρός της συμμετρίας τους.

Το τάγκραμ-τετράγωνο του ονείρου    

Αντιστοιχώντας την διαμελισμένη από τις τιτανικές δυνάμεις του ύπνου προσωπικότητα μας στον Διόνυσο ή Όσιρη…  Αντιλαμβανόμαστε την σημασία της αναζήτησης του απολεσθέντος καρδιοειδούς φαλλού του  (της συνείδησης). Εφόσον ο φαλλικός σίφων είναι αυτός που μεταβάλλει την αφή σε όραση.

     εικ. Ο τάφος του Ραμσή ΙΧ στις Θήβες   

  

Το μυστήριο του ονειρικού φωτισμού  σχετίζεται με την διέγερση των γενν. οργάνων κατά την διάρκεια του ύπνου.

Ο φαλλός  AΔ² = ΒΔ*ΔΓ  επισημαίνει την παραγωγή του τετράγωνου-φωτός στο ορθογώνιο τρίγωνο της συνείδησης. Εξαιτίας της συγχώνευσης στο αίμα των προϊόντων του νευρικού με το ορμονικό σύστημα (νόησης και συναισθημάτων)

εικ. Το εμβαδόν του τριγώνου (ΑΒΓ)

έχει ίδιο   εμβαδόν με το άθροισμα

των δύο μηνίσκων (Διοσκούρων)    

 

    Οι μηνίσκοι του συναισθήματος  και της διαίσθησης 

έχουν ίσο εμβαδόν με το ψυχολογικό νοητικό ορθογώνιο 

τρίγωνο.

εικ η ανισότητα του Cauchy

   Το πυθαγόρειο θεώρημα περιγράφει την είσοδο στην ψυχική ζωή, δηλαδή την συνειδητοποίηση των τετραγώνων ή όφεων του φωτός … των Διοσκούρων ή καθέτων πλευρών του ορθ. τριγώνου.  Αστρολογικά φαίνεται να αντιστοιχούν στον Βόρειο και τον Νότιο σεληνιακό δεσμό...  Καθώς η σχεδόν κυκλική τροχιά της σελήνης τέμνει την γήινη τροχιά στον βόρειο και νότιο δεσμό. Δημιουργώντας με την εκάστοτε θέση της και τα αντιδιαμετρικά σημεία των δεσμών ορθογώνιο τρίγωνο.(βλ. σχήμα)

Δέπας. Φώτισε την διαφορά. 

    Ο Πλάτωνας ονομάζει το ορθογώνιο τρίγωνο γαμήλιο, επειδή αθροίζει το ζεύγος των καθέτων πλευρών στην υποτείνουσα του απογόνου…

Οι πυθαγόρειοι παρατήρησαν ότι στην σειρά των τετράγωνων αριθμών: 1,4,9,16,25,36,49,64,81,100…

ισχύει η σχέση:

4-1=3, 9-4=5, 16-9=7, 25-16=9, 36-25=11, 49-36=13 … 

που δίνει την σειρά των περιττών αριθμών:

2+1=3, 3+2=5, 4+3=7, 5+4=9, 6+5=11, 7+6=13…

Δηλαδή ότι η διαφορά δύο διαδοχικών τετραγώνων ακέραιων αριθμών ισούται με το άθροισμά των ακέραιων ριζών τους. Αυτή η ιδιότητα μπορεί να σημαίνει απλά ότι μέσα στο γαμήλιο δισκοπότηρο των σπερμάτων-ριζών του νοητικού σεληνιακού κυπέλου, επέρχεται η κατανόηση της σειράς των βιωμένων γεγονότων.

"Το πνεύμα του πατρός κατέρχεται στο σπέρμα του υιού όταν ο φαλλός ευρίσκεται εντός της μήτρας"  

Οι σκιές εντός του Πλατωνικού σπηλαίου...

    Η ανθρώπινη φιγούρα  με την σκιά της δημιουργούν τις δύο κάθετες πλευρές του ορθογωνίου τριγώνου με υποτείνουσα την μοιραία ηλιακή ακτίνα…  Είναι αναμενόμενο  λοιπόν να  έχει αναπτυχθεί (από τους Ινδούς)  σύστημα πρόβλεψης και δράσης εξαρτώμενο από  το μήκος της σκιάς  μετρημένο σε βήματα, είτε από το μέγεθος της κεφαλής ως προς το σώμα… Όπου τα πολλαπλάσια μήκη  ή κλάσματα  του 3 είναι ευοίωνα, ενώ δυσοίωνα είναι αυτά του 2.   Αναμένουν λοιπόν η σκιά τους να λάβει συγκεκριμένο μήκος πριν προβούν σε κάποια δράση… 

  Η κρίση των σκιών ξεκινά όταν ο θεατής του θεάτρου των σκιών χάνει το ενδιαφέρον του  για το σενάριο του έργου και εστιάζεται στον μηχανισμό του προβολέα πριν αποχωρήσει από την αίθουσα. Όπως ένας  έμπορος χαλκού που επισκέπτεται μία μπάντα πνευστών ενδιαφερόμενος όχι για την μουσική αλλά για το βάρος των οργάνων...

   Έτσι και στον νοητικό κόσμο η αντικειμενικότητα που πέτυχε η φυλετική εξέλιξη ισορροπώντας το φυσικό με το αστρικό-ονειρικό φως, κατανοείται χάρις στην σιωπή ή οικειοθελή θυσία της συνείδησης που βασίζεται στην ομιλία, συμπαρασύροντας  σε δίκη τα ψυχολογικά στοιχεία (σκιές) της προσωπικότητας που την χρησιμοποιούν.  

    Το ζήτημα της σχέσης του φωτός με την σκιά είναι εξωλογικό. Εφόσον τα περιγράμματα των αντικειμένων τα ορίζει η φυλετική σκέψη... Πρόσφατα έγινε γνωστό ότι τα φωτόνια ακολουθούν την δομή του αιθερικού ιστού (τα DNA)θέτοντας μας τον προβληματισμό για την σχέση του γονιδιώματος με τα αντικείμενα που αντικρίζουμε...  

Η σταύρωση και ο ζωδιακός      

 Oι πυθαγόρειοι, στις πλευρές 3,4,5 του ορθογωνίου τριγώνου έβλεπαν  τον ζωδιακό… 3+4+5=12.

Το άθροισμα των τετραγώνων των εκδηλωμένων ολύμπιων  ιεραρχιών  3+4  ισούται με το τετράγωνο των 5 τιτανικών ιεραρχιών δηλ. μη εκδηλωμένων ή καταδικασμένων.  9+16=25. 

εικ. Οι 7, 3+4 εκδηλωμένες ιεραρχίες  είναι τα ζώδια από τον λέοντα έως και τον Υδροχόο. Στα 4 ζώδια μετά τον λέοντα αποκαλύπτεται η προσωπικότητα Ίσιδα των 4 στοιχείων (τετράγωνος θρόνος), ενώ στα τρία χειμερινά ο κάτω κόσμος Όσιρις της δεσμευμένης ψυχής (3 πυραμίδες, 3 άστρα στην ζώνη του Ωρίωνα).

Οι 5 μη εκδηλωμένες-πνευματικές  είναι τα υπόλοιπα 5 ζώδια από τους ιχθύες έως και τον καρκίνο. 

Στην εικόνα του αιγυπτιακού ζωδιακού το καταστροφικό μάτι 666, εμφανίζεται στον δυσοίωνο οίκο των ιχθύων.  

 Οι τρεις σταυροί-τετράγωνα  στον Γολγοθά (τόπο του κρανίου) είναι η ευαγγελική εκδοχή  του Πυθαγορείου θεωρήματος.

Οι αριθμοί 3 και 4 αντιστοιχούν στους δύο ληστές της σταύρωσης, ενώ ο αρ. 5  στον νοητικό θεάνθρωπο. (Το Δελφικό Ε ).   Ο αρ. 3 (μέλλον) στον στοιχειακό αμετανόητο άνθρωπο, της ενελικτικής φάσης, που είναι εγκλωβισμένος στους ρόλους-λαχνούς της Λάχεσις,  ενώ ο αρ. 4 (παρόν) στον νοητικά εξελισσόμενο  άνθρωπο   που μετανοεί την έσχατη στιγμή… Επειδή η μετάνοια μόνον εκεί (στον νοητικό κόσμο) είναι δυνατόν να συμβεί

Ο τόπος του κρανίου είναι λοιπόν  ο νοητικός κόσμος των ορθογωνίων τριγώνων.  

Νοητικός άνθρωπος  είναι ο Νάρκισσος. Αυτός δηλαδή που κοιτάζει το νοητικό  είδωλο της φυσικής του μορφής και όχι  το αλλοιωμένο  δια μέσου των αντικειμένων  των επιθυμιών του. Όπως κάνουν άλλωστε ενστικτωδώς όλες οι γυναίκες στον κόσμο. 

Οι 3 μοίρες ή ουροβόροι όφεις           

(9+16=25)  1+2+3+2+1...+...1+2+3+4+3+2+1 = 1+2+3+4+5+4+3+2+1

Επειδή τα τετράγωνα τα αναφέραμε και ως ουροβόρους όφεις, των αντιλήψεων του χρόνου καλό  είναι να συσχετίσουμε το άθροισμα των δύο με την αφύπνιση του τρίτου… 

Ας επισημάνουμε τώρα τα αυτονόητα. 

• Η μνήμη αναφέρεται στο παρελθόν (5). Ο αριθμός 5 (το Δελφικό Ε) λέγεται καρδιά των 9 αριθμών επειδή στέκει στο μέσον. 
• Η α-λήθεια αναφέρεται στην επαναφορά της κοσμικής μνήμης. 
• Η μνήμη είναι ο ανώτερος από τους φυσικούς αιθέρες, επί του οποίου εδράζει το νήμα της κοσμικής συνείδησης Φ φίδι, φως. 
• Η νοητική εργασία απλώς οδηγεί τον άνθρωπο στον έλεγχο του αναπνευστικού του ρυθμού, από τον οποίο εξαρτάται η αντίληψη που έχει για τον χρόνο. Από την οργανωμένη κατώτερη τηλεπάθεια των συναισθημάτων του ηλιακού πλέγματος, της κοινωνικής σκεπτομορφής που ελέγχει την αναπνοή του, στην έκφραση της προσωπικής δικαιοδοτικής γνώμης της καρδιάς αποκτώντας έτσι τον εν λόγω έλεγχο. 
• Η Πέμπτη ακτίνα-αριθμός  της δικαιοσύνης-επιστήμης εκφράζοντας το άθροισμα της δεύτερης με την τρίτη, δηλαδή της σεληνιακής συνείδησης με την ηλιακή πρόνοια στην αναπνοή, διατρυπά τον αξεπέραστο δακτύλιο των εκφρασμένων γνωμών που δομούν τον φυσικό μας κόσμο . 
• Η αριθμητική ισότητα 2+3=5  εμφανίζεται ψυχικά-γεωμετρικά στην πυθαγόρειο ισότητα των τετραγώνων  9+16=25. (Το 4=2+2 είναι πάντα η έκφραση της συνείδησης του παρόντος)

  Υπάρχουν άνω των 520  καταγεγραμμένων αποδείξεων για το πυθαγόρειο θεώρημα. 

   

   Οι περισσότερες από αυτές είναι γεωμετρικές. Δηλαδή παίρνεις το μεγάλο τετράγωνο της υποτείνουσας και προσπαθείς να το συμπληρώσεις τοποθετώντας στο εσωτερικό του τα τετράγωνα των καθέτων πλευρών, αναλυμένων σε τρίγωνα και ορθογώνια… 

  

 Ναι… αλλά αυτή την διαδικασία της ανάλυσης του τετραγώνου σε τρίγωνα και ορθογώνια την συναντάμε και στο …τάνγκραμ του ονείρου…  

εικ.   To τάγκραμ (το στομάχιον του Αριστοτέλους) είναι ένα παιχνίδι όπου λαμβάνοντας  ένα τετράγωνο αναλυμένο σε τρίγωνα δημιουργείς  μορφές. 

εικ.   Στο ξεκίνημα του υπναγωγικού  φαινομένου και πριν η συνείδηση της ατομικής μορφής χαθεί  στο  χαοτικό σενάριο των ρόλων και των χρωμάτων- σχημάτων του ονείρου. Οι τριγωνικοί σπινθηρισμοί του αστρικού φωτός διαγράφουν περιγράμματα ζωικών μορφών.  

   Εδώ ανοίγει για μια στιγμή η πύλη της  ευκαιρίας. Διότι αν ο καθημερινός νους απομονώνοντας κάποια  φευγαλέα ονειρική μορφή, αναγνωρίσει  στο πυρ των ενστίκτων που αντιλαμβάνεται ως αφή  (τους αστρικούς σπινθήρες που τον συνθέτουν ως  σταθερή μορφική σφραγίδα). Την σχέση της δικής του ανθρώπινης μορφής με εκείνη του ονείρου που παρελαύνει εμπρός του...

  Τότε βρίσκεται μάρτυρας  ενός καλειδοσκοπικού φαινομένου με κέντρο τον τρίτο οφθαλμό του, που μεταβάλλει την αστρική εικόνα σε νοητική... Μεταφέροντας την συνείδηση του  στον κόσμο των μαθηματικών αιτίων...

 Στην εικόνα ο ζωγράφος έχει αποτυπώσει την σταδιακή μεταβολή της φυσικής γάτας χάρις στις συμμετρίες που επιβάλλει η παρουσία της συνείδησης του φωτισμού των ορθογωνίων  τριγώνων  του  πυθαγόρειου θεωρήματος !...  Σε ένα νοητικό χερουβικό αρχέτυπο της ιδεατής δημιουργίας που προηγήθηκε της δικής μας.  Εισάγοντας έτσι τον καθημερινό νου του στην αθανασία  του κόσμου των ιδεών...

Ο αιθέρας και οι πιθανότητες. 

 Ο αιώνας είναι ένα παιδί που παίζει, ρίχνοντας ζάρια•

Ενός παιδιού* η βασιλεία    (Ηράκλειτος) 

Η γριφώδης έκφραση του Ηράκλειτου γίνεται κατανοητή μόλις ορισθεί η έννοια του αιώνα. Ο αιών (η εκατονταετία-Century) είναι ένας Κένταυρος: μισός άνθρωπος, μισός δράκος-αιθέρας... 

 Ο Einstein γεννημένος στο ζώδιο των ιχθύων ήταν καλός οραματιστής-δράκος αλλά όχι καλός μαθηματικός, δέχθηκε την βοήθεια του Καραθεοδωρή προκειμένου να διατυπώσει σε μαθηματικούς τύπους τις θέσεις του. 

Αυτή η γνωστή αδυναμία των οραματιστών να εκφράσουν αναλυτικά τις διαισθητικές θέσεις τους, τον εμπόδισε να εισχωρήσει βαθύτερα με τον αναλυτικό ανθρώπινο νου του στην πιθανολογική νομοτέλεια του πυρός του σωματιδιακού μικρόκοσμου… 

Έτσι ο Einstein είπε: ο θεός δεν παίζει ζάρια

και του απάντησε ο Niels Bohr: δεν θα πεις στον θεό τι να κάνει... 

Αντίθετα πάλιν οι φυσικομαθηματικοί που έλυσαν μετά την ώθηση του οραματιστή Einstein τον γρίφο της κυματικής συμπεριφοράς των σωματιδίων με την βοήθεια της θεωρίας των παιγνίων –πιθανοτήτων… διαπιστώθηκε ότι αδυνατούσαν να βιώσουν οραματικά και να εντάξουν αυτή την γνώση στην προσωπικότητα τους

Αυτή η αδυναμία του νου να λειτουργήσει ταυτόχρονα αναλυτικά και συνθετικά στο επίπεδο του διαλογισμού (στην απουσία δηλαδή του νοητικού εγώ), προκειμένου να εννοήσει το κβαντικό φαινόμενο της υλοενέργειας. Είναι η αιτία που  παραμένουμε εγκλωβισμένοι στον φυσικό νου των τριών διαστάσεων καθώς αδυνατούμε να αντιληφθούμε με τον κοινό νου της καθημερινότητας την διπλή υπόσταση των 7 διαγωνίων,  ακτίνων-πεδίων... ή πνευμάτων στον κυβικό θρόνο του Δημιουργού (τα μέτρα των διαγωνίων ρίζα2 + ρίζα 3 = 3,14) 

*Το αλγεβρικό πυρ των πιθανοτήτων της συνείδησης που κραδαίνεται στις ζωικές μορφές του τάνγκραμ, είναι έμφυτο στο 5ο ζώδιο (της παιδικής ηλικίας) του λέοντα των τυχερών παιγνίων, γιαυτό ο Ηράκλειτος στο περίφημο απόφθεγμα ομιλεί για ένα παιδί που παίζει κύβους...

Η εμπειρία της διάλυσης  της μορφής ως φώτισης...

      Η ονειρική εμπειρία δείχνει ότι η στοιχειακή μορφή μας διαλύεται στα τρίγωνα του αστρικού φωτός,  όπως ο Διόνυσος διαμελίστηκε από τους Τιτάνες. 

 Εάν λοιπόν το νοητικό τετράγωνο της συνείδησης  4, το παρόν,  παραμείνει σταθερό ή μηδενιστεί επιτυγχάνοντας την σιγή. Υποδεικνύεται η  δυνατότητα  απώλειας του βάρους ή εξαΰλωσης της μορφής… 

Εφόσον το άθροισμα των 2 ακτίνων, ψυχής + προσωπικότητας  εξισώνεται με την ακτίνα-υποτείνουσα  του  πνεύματος . 

 Το περιστατικό περιγράφεται γλαφυρά στην μεταμόρφωση του Χριστού σε φως παρουσία των Διοσκούρων-προφητών Μωυσή και Ηλία.  (Οι σφαίρες της Αφροδίτης και του Ερμή στο καβαλιστικό δένδρο).

Κάθε βράδυ λοιπόν δίνουμε εξετάσεις, για την επιτυχή  κατασκευή του ορθογωνίου νοητικού τριγώνου μας, αποδεικνύοντας την ισχύ του Πυθ. θεωρήματος

Τα συστήματα των τριγώνων  και η δημιουργία

εικ. Το πορτραίτο του Jacob Boehme 

    Όσοι μελετούν τους τριγωνικούς σχηματισμούς των αστρικών σπινθήρων, έχουν να διηγηθούν για τις παράδοξες συμπεριφορές τους και τις μεταμορφώσεις τους από νύχια και δόντια δράκοντα των ασύμμετρων οξυγώνιων εμπαθών τριγωνικών σπινθήρων της ασυνειδησίας, στις εντελώς συμμετρικές συστοιχίες των ισοπλεύρων τριγωνικών αρετών των βουδιστικών γιάντρας … 

Η αρχαία παράδοση έχοντας διαφυλάξει την γνώση της σχέσης των τετραγώνων με τα τρίγωνα, μας προσφέρει όλη την απαραίτητη διδασκαλία στα σύμβολα των μαγικών τετραγώνων –γιάντρα.

Δύο διαδοχικοί τριγωνικοί αριθμοί δημιουργούν έναν τετράγωνο που συμπεριφέρεται ως ουροβόρος όφις. Υπενθυμίζοντας την εγκλωβίζουσα γοητεία των συναισθημάτων-ενεργειών, την λερναία ύδρα των τετραγώνων-όφεων. Καθώς ο αποκεφαλισμός τους γεννά νέους τριγωνικούς… 

Ο Πλάτωνας αναφέρει συνολικά τρία είδη τριγώνων που δομούν τα 5 στερεά αισθήσεις. 

1. Τα ισόπλευρα και ορθογώνια τρίγωνα των 60 μοιρών για το τετράεδρο του πυρός-όρασης, το οκτάεδρο του αέρα-αφής και το εικοσάεδρο-γεύσης. 

2. Τα ορθογώνια ισοσκελή των 45 μοιρών των τετραγώνων και των κύβων της γεύσης 

3. Τα ορθογώνια τρίγωνα των 72 μοιρών των πενταγώνων εδρών του πενταγωνικού δωδεκάεδρου του ήχου-αιθέρα, των υπό ανάπτυξη νοητικών αισθήσεων με βάση το εικοσάεδρο της όρασης-συνείδησης. 

Νομίζω ότι η σαφέστατη αντιστοιχία των τριών ορθογωνίων τριγώνων των 60,45,72 μοιρών προς τα τρία είδη του κοσμικού πυρός  ή λόγους , μένει μόνο να επιβεβαιωθεί από την εμπειρία των ασκούμενων…   Επειδή οι αντίστοιχες γωνίες στα αστρολογικά ωροσκόπια εμφανώς την υποδεικνύουν: 

1. την γραμμή της ελάχιστης αντίστασης στην δράση της προσωπικότητας (60,30 μοίρες) 

2. την δυσκολία στην ψυχική έκφραση στις γωνίες (180,90,45 μοιρών) καθώς απαιτούν την συνειδητή προσπάθεια. 

3. Τις παράξενες δυνατότητες που παρέχουν οι γωνίες (144,72,36,18 μοιρών). 

    Η όσφρηση είναι η αίσθηση που αναπτύσσει η νοητική φυλή. Δηλαδή η διάκριση των γεγονότων. Η επόμενη αίσθηση θα προκύψει λοιπόν από την εξέλιξη του κύβου-οσμής. Καθώς κάθε νέα αίσθηση περιέχει τις προηγούμενες, εκμεταλλευόμενη την γεωμετρία των κανονικών στερεών όπου τα βασικά σημεία τους παραπέμπουν στα άλλα 4 στερεά ή αισθήσεις εξαιτίας της παρουσίας του τριπλού σταυρού. 

Τα τέσσερα στοιχεία είναι λοιπόν κύκλοι εκδηλώσεων της βασικής πολικότητας του θερμού -ψυχρού (ήχου) που μετατράπηκε σε ξηρό – υγρό (αφή) προσφέροντας την δυνατότητα διάσπασης του ενός (όραση των πολλών μορφών) και την επανένωση του (γεύση-ενόραση) σε έναν νέο κύκλο που ξεκινά η οσμή των μελοντικών γεγονότων και των χρονικών αντιλήψεων στον αναπνευστικό κύκλο. 

Η νέα νοητική αίσθηση θα είναι της μορφής του εικοσαέδρου της φαντασίας ή δωδεκαέδρου του αιθέρα, και θα επέλθει με την κατανόηση του Λόγου ή ηχητικού ρεύματος…που μεταμορφώθηκε σε σάρκα ή ασυνείδητη φυλετική σκέψη.  

Οι επαναλαμβανόμενες σκέψεις  διαμορφώνουν την μορφή μας. Όπου συνειδητοποιούνται ως ασθένειες στα γεράματα... Ο κύβος της οσμής θα υποδείξει στις δύο τριγωνικές πυραμίδες της αναπνοής που κρύβονται στις διαγώνιες του, τις δυνάμεις που είναι  υπεύθυνες για την αντίληψη του χρόνου και την δημιουργική ικανότητα της φαντασίας...

Με αυτούς τους ψυχολογικούς μαθηματικούς ακροβατισμούς των νεοπλατωνικών στο πυθαγόρειο θεώρημα, περιγράφουμε την ύλη ή χρόνο του περιορισμού μας στην περιοχή του σταθερού ονειρικού βυθού του υπό σεληνιακού κόσμου. 

   Με ευχαρίστηση διαβάζω λοιπόν την πρόταση να αντιμετωπιστεί η κατανομή των 

ηλεκτρονίων στις στοιβάδες του ατόμου σαν απόρροια του πυθ. Θεωρήματος. 

εικ. « Από την εργασία του κ. Αδαμάκου …Η τριαδική ζωογονία. 

● Οι επτά πρώτες τριάδες που αποδίδονται προσωπικά στον Πλάτωνα, εντελώς διαφορετικές από τις προηγούμενες του πυθαγόρα, καθορίζουν και αυτές την ηλεκτρονική δομή των στοιχείων. 

● Μετασχηματισμοί Πυθαγορείων Τριάδων. Οι επτά πρώτες από τις άπειρες τριάδες του μοντέλου … Το ζωογονικό τρίγωνο (3,4,5) παράγει (ζωογονεί) τα εμβαδά όλων των Πυθαγορείων τριγώνων. ● Η σταθερά της λεπτής υφής ενυπάρχει ως θεμελιώδης ιδιότητα στο ζωογονικό τρίγωνο. ….Παρατηρήστε τις τρεις τελευταίες στήλες: δίνουν την κατανομή των ηλεκτρονίων σε στιβάδες και υποστιβάδες….» 

   

Εδώ παρατηρούμε πως με το 4 της συνείδησης κλώθεται η δημιουργία. 

Το 4  συνδέεται με την χρυσή τομή  και τα ζεύγη των διαδοχικών αριθμών καθώς 

4 =(√5+1)(√5-1)

Οι ειδητικοί αριθμοί και οι ακτίνες…  

Ειδητικός λόγος,  χαρακτηρίζεται  ο απόκρυφος λόγος της ψυχής για τον οποίο δεν υπάρχει διατύπωση ή απόδειξη.

Ο Πλάτων  στις αναφορές του στο αμετάβλητο Παρμενιδικό ον μας δίνει λίγες νύξεις για τους ειδητικούς αριθμούς   σχετίζοντας τους με μία ταυτότητα που παρέχει μια σειρά από πυθαγόρειες τριάδες. β² + (β²/4 – 1) ² =  (β²/4 + 1) ²  

1.  (5,4,3)  
2.  (17,8,15)  
3.  (37,12,35)  
4.  (65,16,63)  
5.  (101,20,99)
6.  (145,24,143)
7.  (197,28,195)

Παρατηρώντας τον τύπο και τους αριθμούς που παράγονται, συμπεραίνουμε ότι αυτό που ουσιαστικά διατυπώνεται είναι η ιδιότητα του αρ. 4 (ο νους) να δημιουργεί  πυθαγόρειες τριάδες. 

Η κάθετος των πολλαπλασίων του 4

η Κλωθώ βαίνει φθίνουσα έως την ταύτιση 

της  καθέτου  Πρόνοιας με την υποτείνουσα Ειμαρμένη.

Δημιουργώντας τις οκτάβες των κόσμων της μεταφυσικής

Η μεσαία στήλη των πολ/σίων  του 4, (8,12,16,20,24,28)  πολλαπλασιασμένη   με την θέση της στην παραγωγική σειρά 1,2,3,4,5,6,7 . Προσφέρει τους μέσους  τετραγωνικούς αριθμούς στις αντίστοιχες τριάδες (4,16,36,64,100,144,196) 

Το ενδιαφέρον  με αυτήν την σειρά που ξεκινά και αυτή από το ζωογονικό τρίγωνο (3,4,5)

1.    (5+3)/4=2
   
2.    (17+15)/4=8
3.    (37+35)/4=18
4.    (65+63)/4=32
5.    (101+99)/4=50
6.    (145+143)/4=72
7.    (197+195)/4=98

Είναι ότι η διαίρεση των ακραίων όρων με τον 4 δίνει πηλίκο τον αριθμό της πληρότητας στις αντίστοιχες στοιβάδες των ηλεκτρονίων  (2ν ² ) !

Ευχαριστούμε λοιπόν τον Πλάτωνα και τους μελετητές του, διότι με έναν μόνο τύπο μας μεταφέρουν  την  θεμελίωση του νοητικού πεδίου, το οποίο  είναι υπεύθυνο για την εμφάνιση των χημικών στοιχείων στον περιοδικό πίνακα, αλλά και των αισθήσεων που αναπτύσσει η φυλή μας για να τα αντιλαμβάνεται…

Οι πυθαγόρειες τριάδες και η ηλεκτρονική Ειμαρμένη.

Το γνωστό τροπάριο της Μεγάλης Πέμπτης είναι ένα φιλοσοφικό κόσμημα που ανακεφαλαιώνει την αρχαία πυθαγόρεια-καβαλιστική σοφία. Υπενθυμίζουμε την έξυπνη φιλοσοφική ετυμολογία της  καβάλας ή cabala=σαμπάλα από το καυλός=βλαστός, ξύλο=ίδα < ιδέα.  Ξύλο ονομάζει η κινέζικη παράδοση τον αιθέρα των ιδεών και μέταλλο τον νοητικό αέρα.  Η φυτική σοφία της αμπέλου (η αμπελοφιλοσοφία του Διο+νύσου) του αιθέρα ή ξύλου οφείλεται στην αρχαιότητα του φυτικού βασιλείου και εξυμνείται στο όνομα των Μελίων Νυμφών ως δένδρων  εκ των οποίων ένας κλάδος έγινε ο κεραυνός της Ζωής (βλ. νήμα της Ζωής και θεωρία υπερχορδών) του πατέρα Δία ή φυσικού αιθέρα…

Η απόκρυφη  καβαλιστική ορολογία  αναγνωρίζεται εύκολα πίσω από κάθε λέξη. Κατ αρχάς ψάλλεται  ημέρα πέμπτη που αντιστοιχεί στον Δία δηλαδή τον αιθέρα(χριστιανική μυθολογία):

«Σήμερον κρεμᾶται ἐπὶ ξύλου ὁ ἐν ὕδασι τὴν γῆν κρεμάσας.  

(Σήμερον <παρόν ή πράνα. Κρεμάται επί ξύλου < ο κρεμασμένος του ταρώ δηλαδή ο υπερτέλειος  αρ12,  ο ενορατικός Ποσειδώνας  του ύδατος,  που επιτρέπει την  ταύτιση με την πλανητική συνείδηση της γης)       

  Στέφανον ἐξ ἀκανθῶν περιτίθεται ὁ τῶν ἀγγέλων Βασιλεύς.

( Τα αγκάθια / καρφιά άστρα της Μεγάλης Άρκτου < Αρχής κυριαρχούν στο ουράνιο στερέωμα των αγγέλων ή δημιουργικών Ιεραρχιών παρέχοντας το νήμα της Ζωής < η πυθαγόρεια Κλωθώ)

  Ψευδῆ πορφύραν περιβάλλεται ὁ περιβάλλων τὸν οὐρανὸν ἐν  Νεφέλαις.

(Ο πορφυρός χιτώνας του Χριστού παίχτηκε στα ζάρια ή κύβους από τους στρατιώτες ή στοιχεία. Εδώ γίνεται επανάληψη της απόκρυφης θέσης του Ηράκλειτου για το παιδί (Διόνυσο) που παίζει ζάρια. Ο κύβος περιέχει όλα τα στοιχεία αισθήσεις.  Οι κύβοι του αρ. των 153 ιχθύων  έχουν 14 μεταπτώσεις, όσοι  είναι και οι αστρικοί ασυνείδητοι κόσμοι στην θεία κωμωδία. Τους οποίους ο νοητικός νόμος του Σειρίου περιβάλλει…)

            Ράπισμακατεδέξατοὁ ἐν Ἰορδάνῃ ἐλευθερώσας τὸν Ἀδάμ.

(Στα πόδια του αστερισμού Ωρίωνα ή μυθολογικού Ηρακλή ξεκινά ο ηλεκτρικός Ηριδανός ή Ιορδάνης, ο ποταμός-ρεύμα των νεκρών. Ο Ωρίων φονεύθηκε (ραπίστηκε) από το μυητικό ζεύγος Απόλλωνα-Αρτέμιδας, απεσταλμένων του Σειρίου, προκειμένου να μεταβεί στον Άδη και να αντιμετωπίσει τον ψευδή χιτώνα των ηλεκτρικών αισθήσεων. Δηλαδή να ελευθερώσει τον πρώτο άνθρωπο ή Αδάμαντα  Βλ. οι θυσιασμένοι Τάνταλος, Ιξίων και Σίσυφος, οι Μανού < Μήνη < σεληνιακή  μνήμη. Το εικοσάεδρο/ύδωρ ή αιθερικός Αδάμας είναι η αδαμάντινη σοφία,   λευκή ως Χιών  βουδική οικογένεια του ύδατος.  Έχει 22 τρίγωνα cάρτες-σταυρούς 2/13=153.846=777*22*9)

  Ἥλοις προσηλώθη ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας.

(τα καρφιά είναι οι δημιουργικές δίνες ή τσάκρα  στα άκρα-κορυφές της πεντάλφα, που ενεργοποιούνται στον σταυρικό γάμο του Νυμφίου με την Εκκλησία της ομαδικής συνείδησης)

  Λόγχῃ ἐκεντήθη ὁ Υἱὸς τῆς Παρθένου.

(Η λόγχη του τεκτονικού διαβήτη δηλαδή η πνευματική βούληση  κρύβεται στο πρόσωπο του Εκατόνταρχου Λογγίνου που είναι η ευαγγελική εκδοχή του Κένταυρου-εκατόνταρχου Νέσσου < Νήθω < Υφαντή του αιτιατού σώματος. Ο θηλυκός ορθογώνιος κανών είναι ο σταυρός. Ο γάμος-μάγος είναι ο θείος Ερμαφρόδιτος ή σταυρός του κάθετου και οριζόντιου συμβόλου των γεν. οργάνων)

  Προσκυνοῦμεν σου τὰ πάθη, Χριστέ (Διόνυσε)

(ο σταυρικός πόθος (τετράγωνο φωτός) είναι η αρχή και το τέλος της δημιουργίας)

  Δεῖξον ἡμῖν καὶ τὴν ἔνδοξόν σου ἀνάστασιν».

Το πυθαγόρειο θεώρημα απαιτεί τον εκμηδενισμό της εγωικής βούλησης-επιθυμίας προκειμένου η κάθετος της Πρόνοιας να ταυτιστεί με την υποτείνουσα της Ειμαρμένης του Σείριου. Αυτό επιτυγχάνεται με την κάθοδο στο σεληνιακό Λίμπο των Ψυχών (δεύτερη μύηση) όπου γίνονται οι επιλογές των επίγειων ρόλων. Δηλαδή ζητείται η κατάργηση των δυνάμεων του μεταβλητού σταυρού της Λάχεσης ή προσωπικότητας ώστε ο Αχιλλέας να σύρει στο Άρμα των θεϊκών αλόγων του,  το νοητικό πτώμα της ώριμης προσωπικότητας του Έκτορα  γύρω από τον ζωδιακό της καρδιάς Πρόνοιας (το Ίλιον της Τροίας).

Αντιλαμβάνονται  λοιπόν οι νοήμονες αναγνώστες, ότι οι αισθήσεις  στις ειδητικές πυθαγόρειες τριάδες  αποδίδουν την ηλεκτρονική ειμαρμένη του Σείριου. Καθώς όπως υπέδειξε ο κ. Αδαμάκος,  η διαφορά  που απαγορεύει  την ταύτιση της Ειμαρμένης με την Πρόνοια,  δηλ της Κλωθούς της Μεγάλης Άρκτου με την Απολλώνια Άτροπο του Σειρίου είναι ο νόμος της πληρότητας των ηλεκτρονικών στιβάδων ή 7 πλειάδων   που παρέχουν τον ερμητικό νοητικό ηλεκτρισμό των αισθήσεων  ή στροβίλων του κάρμα… στον φυσικό κόσμο μας. «Τον ψευδή Χιτώνα ( την μάγια) των ηλεκτρικών μας αισθήσεων».

Το εγκεφαλικό βουητό, το οκτάεδρο της αφής και … τα ελεύθερα ηλεκτρόνια. 

Στον μύθο του Ηρός της πλατωνικής πολιτείας, οι ψυχές που ελευθερώνονταν από τα Τάρταρα στον χώρο όπου θα επέλεγαν τον κλήρο του επόμενου βίου τους, ανέφεραν ότι μόνον όταν έπαυσε το τρομερό βουητό που τις εμπόδιζε, κατόρθωσαν να διαφύγουν από εκεί.

Οι αλλοιώσεις στην αίσθηση της αφής προαγγέλλουν την έναρξη της εσωτερικής όρασης.

Όπως έχουμε ήδη παρατηρήσει, η αφή, δημιουργημένη από την εξωτερική στοιβάδα των ηλεκτρονίων βρίσκεται σε άμεση εξάρτηση από τις μέσες και εσωτερικές στοιβάδες που έχουμε αποδώσει στην όραση. (Εφόσον τα ηλεκτρόνια στις στοιβάδες συμπληρώνονται με ορισμένη τάξη). Ενώ ο ήχος δονεί και τους πυρήνες των ατόμων...

Σε αυτό το σημείο είμαστε έτοιμοι να αντιληφθούμε την αρχή της επιθυμίας με τον τρόπο που μιλάει η χημεία για τα ιόντα και τα ελεύθερα ηλεκτρόνια. Δηλαδή ότι αυτά δεσμεύονται δημιουργώντας νέες ενώσεις, που θα τα κρατήσουν στην υπάρχουσα συνολική δομή των πραγμάτων του περιβάλλοντος (προσωπικότητας). Αυτό λοιπόν που δεν επιτρέπει η φύση του υλικού κόσμου, είναι να παραμένουν τα ελεύθερα ηλεκτρόνια σε αδέσμευτη κατάσταση επί πολύ χρόνο, καθώς διασαλεύεται έτσι η τάξη της πραγματικότητας.

Το γεγονός ότι η κατάρρευση της λογικής ακολουθίας συνοδεύεται από την αντίληψη μιας άλλης παράλληλης κατάστασης πραγμάτων, φανερώνεται κατά την μελέτη του υπναγωγικού φαινόμενου…

   Στον Βουδισμό αναφέρεται ότι ο κ.Βούδας είναι το μεγαλύτερο και το μικρότερο Ον της δημιουργίας...

Ο Επίκουρος και οι ατομικοί πυθαγόρειοι άκουγαν και «έβλεπαν» ( όπως και πολλοί σύγχρονοι διορατικοί βλ. απόκρυφη χημεία της Bezant)

τα άτομα με κοιλότητες και άγκιστρα, δηλαδή θηλυκά και αρσενικά. Εμείς τα αποκαλούμε ιόντα θετικά και αρνητικά. Τα οποία ενώνονται και δίνουν μόρια…

Τα αποκαλούσαν ριζώματα, πρώτες αιτίες, σπέρματα και τα θεωρούσαν άφθαρτα όπως τις ιδέες.

Επί πλέον αναφερόταν στην ηδονή που λάμβανε από την μελέτη του Ενός…

Ελάχιστοι καταλάβαιναν τι εννοούσε. Οι περισσότεροι φρόντιζαν να διαστρέψουν την δήλωση σε ηθικές κατευθύνσεις… και να τον προσδιορίσουν ως φιλήδονο ενώ ο ίδιος ζούσε ασκητικά με ψωμί και νερό… 

Ευτυχώς, από την πληροφόρηση που έχουμε σήμερα αντιλαμβανόμαστε ότι ζούσε τις απολαύσεις των ασκητών. Δηλαδή την ζωτικότητα (ενάργεια) που παρέχει αφειδώς η αντίληψη της θεότητας… 

Είναι στην φύση του Ενός να τρομοκρατεί ή να διασκεδάζει αφάνταστα εφόσον προσεγγίζεται συναισθηματικά ή νοητικά αντίστοιχα. Υπάρχει βέβαια και η οδός της ταύτισης οπότε τρομοκρατείς ή διασκεδάζεις τους άλλους… 

Αυτό που στραγγαλίζει τις πολλές διαστάσεις-συναισθήματα είναι η επιβολή του ισοπεδωτικού χρονικού ρυθμού του καρτεσιανού πλέγματος της προσαρμοσμένης κοινωνικά προσωπικότητας. Όλοι αντιλαμβάνονται τις τρεις διαστάσεις του χώρου. Αλλά την έννοια του χωρόχρονου παρ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες της φυσικής ο κοινός νους αρνείται να συμπεριλάβει στα δεδομένα του… 

Τι θα γίνει όμως σε μια κυκλική-σπειροειδή εξέλιξη… όπου τα συναισθήματα και προηγούνται και έπονται…». Δηλαδή, αν επιστρέψουμε στην παιδική αντίληψη του χώρου. Εκεί η προοπτική, είναι συνάρτηση των παραδοξοτήτων του μήκους της σκέψης- προσοχής που εξαρτάται από τα συναισθήματα, δηλαδή τον χρόνο. Για το παιδί η προοπτική του χώρου αλλάζει ανάλογα με τα συναισθήματα… Δεν περνάει τον δρόμο γιατί έρχεται αυτοκίνητο… παρόλο ότι είναι πολύ μακριά. Μία καρέκλα το νήπιο την βλέπει σαν …τέσσερις πύργους. Αυτά είναι τα παράδοξα του Ζήνωνα, όπου το άπειρο συναίσθημα εισέρχεται στο πεπερασμένο διάστημα και τρελαίνει τον κινητικό νου της καθημερινότητας… 

Ξαφνικά η εικόνα του κόσμου παγώνει σε ένα αιώνιο παρόν (βλ παράδοξα του Ζήνωνα), και εμφανίζονται οι άλλες διαστάσεις της ψυχολογίας μας… Το βέλος δεν φτάνει στον στόχο. Εφόσον η αγωνία του για να φθάσει διευρύνει διαρκώς τον χρόνο άρα και την απόσταση...

  Δηλαδή το πυθαγόρειο θεώρημα ισορροπεί διαρκώς τα τετράγωνα (κοσμικά πυρά) των καθέτων (ήλιου-σελήνης, συνειδητού-υποσυνείδητου) με αυτό της υποτείνουσας-υπερσυνείδητου, αποδίδοντας την ορατή ύλη στις στιβάδες των ηλεκτρονίων των αντικειμένων του κόσμου μας…   

Εδώ  στον πύρινο νοητικό κόσμο

η συνείδηση απαλλαγμένη  από τις πολικότητες των αισθήσεων ή πλατωνικών στερεών, αίρει το δυισμό του εαυτού με τον μη εαυτό. 

Ο Ναρκισσισμός του Ενός, βρίσκει την  γεωμετρική του έκφραση στην πύρινη τριγωνική πυραμίδα με  πολικό αντίθετο  την ίδια, έχοντας 4 κορυφές και 4 έδρες.  

Fiat Lux (Γεννηθήτω φως) - Η διαδικασία της φώτισης

Εμείς τώρα με τα δύο γεωμετρικά κλειδιά του φυσικού πεδίου -ζώδιο των ιχθύων (ιχθείς = Αφροδίτη και Έρως) που διαθέτουμε ήτοι: την χρυσή τομή Αφροδίτη ή Άγιο Πνεύμα  και τον Νου-Έρωτα (η καθετότητα των πυθ. τριάδων), θα επιχειρήσουμε να προσεγγίσουμε την διαδικασία της φώτισης…

α) Η χρυσή τομή θεωρείται υπεύθυνη για την εμφάνιση των μορφών από το DNA, τις στερεομετρικές δομές των ατόμων της ύλης, της έμβιες μορφές ως την τοποθέτηση της ύλης στο σύμπαν...  

β) Το πυθαγόρειο θεώρημα του οποίου η απόκρυφη σημασία  στον αιγυπτιακό ζωδιακό 3+4+5=12 προσφέρει την πυθαγόρεια τριάδα της φώτισης (Ίσις)+(Όσιρις)=(Ώρος) και στον χριστιανισμό ως οι τρεις σταυροί στον τόπο του κρανίου (Γολγοθά). Περιγράφει τον τρόπο της μεταβολής της ύλης σε φως. Δια μέσου της κατανόησης της διαιρετότητας και των πρώτων αριθμών που δημιουργούν  τα όρια των ηλεκτρονικών στοιβάδων, δηλαδή την μορφική εκδήλωση. 

Ο Εinstein με το περίφημο  τετράγωνο του φωτός επανέλαβε το επίτευγμα της αλχημικής μεταβολής του σπέρματος  (1/m) [σπέρμα ή σπερματική σκέψη είναι ο αρμονικός μέσος της αιγυπτιακής αλχημείας]. Ο Einstein στην ισότητα Ε=mc² περιγράφει απλώς τον προσδιορισμό του γεωμετρικού μέσου ως φώτιση (το φαλλικό ύψος λίγκαμ-Σίβα-Διόνυσο του ορθ. τριγώνου)

Η χρυσή ακολουθία και το διπλό αιθερικό ή γιατί ο Αιγόκερως θα έπρεπε να προηγείται του Τοξότη…

Το επόμενο λογικό βήμα στην μελέτη του κοσμικού δόγματος (πυρός ή Λόγου) είναι να εμβαθύνουμε  στις αντιστοιχίες που υφίστανται ανάμεσα στην ακαδημαϊκή προσέγγιση του μοντέλου της φυσικής για το άτομο της ύλης και το θεοσοφικό μόνιμο άτομο ή αιθερικό καβαλιστικό δένδρο… Που είναι μια έκφραση του εικοσαέδρου δηλ. της Συμμετρίας-Λόγου της χρυσής τομής. (βλ. ακολουθία Fibonacci)

Σύμφωνα με την θεοσοφία η  ύλη διαθέτει και μια  λεπτότερη αιθερική υφή πέρα από εκείνη που αντιλαμβάνονται οι φυσικές αισθήσεις μας. Τα υλικά σωματίδια στροβιλίζονται σε ένα αιθερικό πεδίο. Το αιθερικό διπλό, πρότυπο του φυσικού  διπλάσιο σε μέγεθος,  συνιστούν τέσσερις αιθέρες που ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται ως:  πεπτικό αιθέρα, αναπαραγωγικό αιθέρα, αιθέρα αισθήσεων και αιθέρα της μνήμης. Πρόκειται λοιπόν για τα 4 ανώτερα υποπεδία του φυσικού πεδίου που διαπερνούν τα κατώτερα τρία: στερεά,  υγρά και  αέρια συστατικά του παχυλού σώματος  περικλείοντας κάθε σωματίδιο της ύλης με αιθερικό περίβλημα.

Το θεοσοφικό μοντέλο του 7  περιγράφει μια πτώση στα 4 κατώτερα  υποπεδία-είδωλα της προσωπικότητας και μια ανάδυση στα 3 ανώτερα με το κρίσιμο 4^ο νοητικό υποπεδίο των αντιστροφών. Έτσι τα 1,2,3 ειδωλοποιούνται αντεστραμμένα δια μέσου του νοητικού φακού (4) à  στα 5,6,7.   Το αιθερικό τμήμα του φυσικού σώματος είναι ο φορέας μέσω του οποίου κυλούν τα ρεύματα της ζωτικότητας. Σαν μια γέφυρα μεταφοράς των κυματισμών της σκέψης και του συναισθήματος από την αστρική στην ορατή-πυκνότερη φυσική ύλη.

Το επταδικό θεοσοφικό μοντέλο πραγματώνεται μαθηματικά με την  γεννήτρια ταυτότητα των 4ων διαδοχικών  όρων της χρυσής ακολουθίας Fibonacci (α,β,γ,δ).  Δηλ. μιας τετραστοιχειακής προσωπικότητας  που αποδίδει μια πυθαγόρεια τριάδα-ψυχή (αδ,  2βγ, ββ+γγ).  Υπενθυμίζουμε ότι το πυθαγόρειο θεώρημα παρουσιάζεται στην 4^η μύηση  ως κοσμική σταύρωση και απελευθέρωση-ανάσταση στο επόμενο στάδιο της ατέρμονης ψυχικής εξέλιξης.

Το καινούργιο στοιχείο που θα προσθέσουμε εδώ αφορά την εργασία* του κ. Αδαμάκου στην οποία είχαμε αναφερθεί παλιότερα. Για  την παραγωγική σειρά των πυθαγορείων τριάδων ή πλατωνικών ειδητικών (απόκρυφων) αριθμών  που συνδέονται  με τον νόμο της  πλήρωσης της εξωτερικής στιβάδας των ηλεκτρονίων 2*(ν^2).  Ο νόμος αυτός του διπλασιασμού του «τετραγώνου»  αφορά το διπλό αιθερικό σώμα και  το ξεδίπλωμα των τριών σειρών των πετάλων  του λωτού της ψυχής που αντιστοιχήσαμε  με την ακτινοβολία των στοιβάδων 4,5,6  στο άτομο του χαλκού ή γνώσης, αργύρου ή αγάπης και χρυσού ή θυσίας.

*  Στον παρακάτω πίνακα Η σειρά των πυθαγορείων τριάδων  ξεκινά από το ζωογονικό τρίγωνο (3,4,5) με εμβαδόν 6 :

1   (3,4,5) =>  (5+3)/4=2    

2   (17, 8, 15) =>  (17+15)/4=8

3   (37, 12, 35) =>  (37+35)/4=18

4   (65, 16, 63) =>  (65+63)/4=32

5  (101, 20, 99) => (101+99)/4=50

6   (145, 24, 143) =>  (145+143)/4=72

7   (197, 28, 195) => (197+195)/4=98    

        

η μεσαία στήλη των πολ/σίων  του 4  {4,8,12,16,20,24,28}  πολλαπλασιασμένη   με την θέση της στην παραγωγική σειρά 1,2,3,4,5,6,7 . Προσφέρει τους μέσους  τετραγωνικούς αριθμούς στις αντίστοιχες τριάδες {4,16,36,64,100,144, 196}/2 ήτοι {2,8,18,32,50,72,98} δηλ. τους αριθμούς της πληρότητας στις αντίστοιχες στοιβάδες των ηλεκτρονίων  2*(ν^2)

Το νέο στοιχείο στην μελέτη μας πρόκυψε όταν μελετώντας τις 7 τετράδες (προσωπικότητες) των αριθμών Fibonacci διαπιστώσαμε  ότι και πάλι το άθροισμα των ακραίων όρων [αδ+(ββ+γγ)] στις πυθ. τριάδες  [αδ, 2βγ, ββ+γγ] είναι ένα διπλασιασμένο τετράγωνο ή όριο του διπλού αιθερικού… για τις στοιβάδες των ηλεκτρονίων.  Η αιτία του διπλασιασμού του τετραγώνου οφείλεται στο ότι: αδ+ββ+γγ = 2(α+β)^2, εφόσον α+β=γ, β+γ=δ

Αναλυτικά προκύπτει ο ακόλουθος πίνακας για τον οποίο ισχύουν οι γνωστές τιμές 2,8,18 για την πληρότητα των τριών πρώτων στοιβάδων. Στην συνέχεια όμως παρατηρούμε ότι ο αρ. 32 της πληρότητας για την 4^η  στοιβάδα εμφανίζεται ως το μισό  του 64 της 5^ηςστοιβάδας, ενώ ο αρ. 50 της πληρότητας της 5^ης  στοιβάδας εμφανίζεται στην 4^η θέση της σειράς.  Αυτή η αναστροφή μοιάζει με απάντηση στο ερώτημα της αστρολογίας για την αιτία που ο νοητικός Αιγόκερως θα έπρεπε να προηγείται του αστρικού Τοξότη στον ζωδιακό κύκλο…  

1.       0,1,1,2  =>  (0,2,2) => 0+2=2=2Χ1

2.       1,1,2,3  => (3,4,5) => 3+5=8 =2Χ4  (τετρ. 2)

3.       1,2,3,5  => (5,12,13) =>  5+13=18=2Χ9   (τετρ. 3)

4.       2,3,5,8 => (16,30,34) => 16+34=50=2Χ25  (τετρ. 5)

5.       3,5,8,13 => (39,80,89)  => 39+89=128=2Χ64=4Χ32   (τετρ. 8)

6.       5,8,13,21 => (105,208,233) => 105+233=338=2Χ169   (τετρ. 13)

7.       8,13,21,34 => (272,546,610) => 272+610=882=2Χ441=18Χ49   (τετρ. 21)

  Η φύση της τραγωδίας και το πυθαγόρειο θεώρημα              

  

   Οι φίλοι του κινηματογράφου ας εξετάσουν την περίπτωση, αν η  αλληγορική ταινία  "το θεώρημα" του Παζολίνι, είναι μια θεατρική ψυχολογική προσέγγιση στο θέμα μας...

Οι τραγικές ηρωίδες του αρχαιοελληνικού θεάτρου είναι διάσημες και αγαπητές. Η συμπάθεια δημιουργείται από το γεγονός ότι οι χαρακτήρες τους αποκαλύπτουν επί σκηνής την αρετή αποδεχόμενες την αναπότρεπτη μοίρα τους καθώς απονέμουν την θεϊκή δικαιοσύνη.

Μια θέση θεατή στην θεατρική σκηνή του θεϊκού δικαστηρίου είναι το οδυνηρό προνόμιο για όποιον εισέρχεται στον νοητικό κόσμο. Εδώ η συμβατική θεώρηση του κόσμου καταρρέει. Οι μάσκες πέφτουν, αποκαλύπτοντας την φρίκη της θυσίας που δεν είναι δυνατόν να κατανοηθεί με βάση το ανθρώπινο μέτρο. Η παθητική επιρροή του Κρόνου ελέγχει την ανάπτυξη και τον θάνατο της ανθρώπινης προσωπικότητας γινόμενη αντιληπτή μόνον στον νοητικό κόσμο.

Το δράμα πάλι είναι συνώνυμο της ετεροδικίας. Του να εκδικάζεται

δηλαδή η υπόθεση που σε αφορά στην χώρα του ανθρώπινου μέτρου

και δυνατότητας. Οπότε αίρεται το αναπότρεπτο και επέρχεται η λύση

του δράματος, εφόσον το μοιραίο είναι πλέον διαπραγματεύσιμο.

Δραματικός είναι λοιπόν μόνον ο συνειδητός-νοητικός άνθρωπος,

ισορροπώντας διερχόμενος επάνω από τους γρίφους των τραυματικών

συναισθηματικών αντιφάσεων.

Η κωμωδία τέλος είναι ένα πνευματικό συμβάν, επειδή η χαρά είναι μια

διαρκής έκρηξη αποκαλύψεων της αλήθειας. Γεγονός που υπερβαίνει

πάλι το μέτρο της ανθρώπινης κατανόησης, συγγενεύοντας με αυτόν τον

τρόπο με την τραγωδία. 

Οι τρεις πλευρές του ορθογωνίου ονομάζονται λοιπόν και τραγωδία, ερωτικό δράμα, κωμωδία. (Κρόνος, Αφροδίτη, Ουρανός). Υποδεικνύοντας τα τρία ζώδια του αέρα και την σβούρα της αφής-σκέψης (οκτάεδρο) που νομοθετεί την πραγματικότητα μας.

Των Διοσκούρων διδύμων όπου αναγνωρίζεται η πολικότητα και αποδίδεται η μοίρα με τον θάνατο του Κάστωρος .  (Τραγωδία)

Του ζυγού, όπου η συνείδηση ανατέλλει ως ο ρυθμιστικός τρίτος παράγοντας  για την ισορροπία της.

Δράμα

Του υδροχόου, που αφαιρεί τις αιτίες των παθημάτων μας στις ομαδικές-αθλητικές μυήσεις... εκμεταλλευόμενος αριστοτεχνικά τις πολικότητες. Ας μην λησμονούμε τον ορισμό του Humor:   Όταν ένας πέσει επειδή πάτησε μπανανόφλουδα είναι τραγικό γιατί είναι μόνος. Αν 100 πατήσουν 100 μπανανόφλουδες είναι  κωμωδία... Η εξομολόγηση - κοινοποίηση των παθημάτων μας στους άλλους.

36+64=100

Ο τριγωνικός 36 ή 666 είναι αρ. ανθρώπου. Η πενταγωνική μορφή έχοντας ως μέτρο τον αρ. 36 συνθέτει τις 36 αρχέτυπες ζωδιακές μορφές των δεκανών στον τρίτο οφθαλμό ή Δέπας της κύστης του ιχθύος. Αυτή η Απολλώνια συνθετική μορφή ισορροπεί την σύγκρουση των Λαπίθων με τους Κενταύρους.

Οι Λαπίθες των εξιδανικευμένων ερώτων, αντιπροσωπεύουν τις τροχιές των πρωτογενών ατόμων που κατόρθωσαν να έρθουν σε επαφή με το φάσμα της Ήρας στον αξεπέραστο αιθερικό δακτύλιο. Ενώ οι μοιραίοι Κένταυροι συμβολίζουν τις τροχιές των σκέψεων που όντως διαγράφτηκαν διαμορφώνοντας τις αρχέτυπες συμπεριφορές της προσωπικότητας κατά την παιδική ηλικία.

Η μάχη Λαπιθών και Κενταύρων επάνω στην Απολλώνια μορφή (ως Αρμαγεδώνα) απεικονίζεται στο αέτωμα του ναού του Ολυμπίου Διός. Υπενθυμίζοντας τον αγώνα που διεξάγεται στον νού των αθλητών προκειμένου να επιτύχουν το ιδανικό άλμα του Λαπίθειου οραματισμού τους (Νεφέλης-Ήρας) και των Κενταυρικών διαμορφώσεων της ζωικής προσωπικότητας που αντιτίθενται σε αυτόν τον οραματισμό.

Αυτή η συγκρουσιακή ατμόσφαιρα ανάμεσα στον οραματισμό για τον μελλοντικό στόχο, που υφαίνεται σε παρόντα χρόνο, ενάντια στις τραυματικές καταστάσεις της ψυχολογίας μας που τον εμποδίζουν, λαμβάνει χώρα εντός των ορίων του μοιραίου λαχνού της μορφής. Το πυθαγόρειο θεώρημα λοιπόν 36+64=100 δείχνει τις δυνάμεις που διαμορφώνουν τα νοητικά υποπεδία. Λαμβάνοντας υπόψη τον Διόνυσο-Ζαγρέα της (ορυκτής) μορφής (36) η οποία διαμελίζεται στα 64ων ειδών γεγονότα που μπορεί να καταγραφούν στο αιθερικό μας περίβλημα (βλ. Ι Τσινγκ) αντιπρόσωπο του φυτικού βασιλείου, διαμορφώνοντας το τρίτο νοητικό περίβλημα ή υποπεδίο των ζωικών αρχετύπων ή Κενταυρικών σπερμάτων.

Η ισορροπία ως κατανόηση αυτών των διαμορφώσεων είναι που ακτινοβολεί ως ο Απόλλων του ενορατικού πεδίου…

Η πυθαγόρεια φώτιση…

Η προσωπικότητα λοιπόν μετά από μακροχρόνια εγκυμοσύνη επιτυγχάνει την νοητική τιμή της χρυσής τομής, η οποία είναι κοινή για όλες τις διαγώνιες ή αισθήσεις της πεντάγωνης μορφής. 

Αυτό έχει σαν συνέπεια η προσοχή να μην διασπάται εφόσον έχει επιτευχθεί η ειρήνη της ισόρροπης διαχείρισης, ανάμεσα στις πρώην αντίπαλες στοιχειακές αισθήσεις για τον έλεγχο της ενέργειας του αναπνευστικού κύκλου. Έτσι το βέλος της προσοχής είναι ελεύθερο να αντιληφθεί την σχέση της τροχιάς της σκέψης, ανάλογα με το τέντωμα της χορδής του τόξου που αντιπροσωπεύει η παύση ανάμεσα στην εισπνοή του εγώ και την εκπνοή / υπηρεσία προς τους άλλους.

Οι στοιχειακοί κόσμοι δονούνται στους ρυθμούς του 4 της φωτιάς, ήτοι: 8 για τον αέρα, 12 για την γη και 16 για το νερό. Τα κείμενα λέγουν ότι η μονάδα μέτρησης είναι ο χρόνος περιφοράς του δακτύλου γύρω από το γόνατο (2,5 δευτ. περίπου). Ανακαλύπτει λοιπόν ο ασκούμενος στην παρατήρηση τον τρόπο που οι επιθυμίες/αισθήσεις ακολουθώντας τους χρόνους των κόσμων τους βιαιοπραγούν με τον αναπνευστικό ρυθμό της μορφής του. Κυρίως τα στοιχεία της θερμότητας: το πυρ/οργή και ο νευρικός αέρας, που έχουν γρήγορους ρυθμούς.

Ο αιθέρας του Εαυτού αντιπροσωπεύεται στην παύση της αναπνοής των στοιχείων…

Καλόν είναι να επαναλάβουμε ότι η φώτιση του νου επέρχεται με την υπηρεσία προς τους άλλους. Ως εκπολιτισμός του γενετησίου ψυχισμού των άλογων στοιχείων ή ενστίκτων. Καθώς η σειρά των πετάλων 4+6=10 (ο οικονομικός έλεγχος του ηλιακού πλέγματος) και 10+6=16 (η ικανότητα οραματισμού της προσωπικότητας, από το κέντρο του λαιμού) αποτελούν μια σειρά Fibonacci 4ων διαδοχικών όρων της χρυσής ακολουθίας, ενώ ταυτόχρονα δημιουργούν μια πυθαγόρεια τριάδα. [αδ+2βγ=β²+γ²] όπου α=4, β=6, γ=10 και δ=16 Δημιουργούν δηλαδή ένα ορθογώνιο τρίγωνο, γεγονός που καθιστά ορατή στην συνείδηση την διδασκαλία της υποτείνουσας ή ειμαρμένης στην καρδιά. Του νόμου δηλαδή που επιβάλει την δικαιοσύνη στον διαρκή πόλεμο των άφθαρτων στοιχείων…

Συνεχίζοντας την «παρανοϊκή» μας πυθαγόρεια μελέτη στο ορθογώνιο τρίγωνο που δηλώνουν οι αριθμοί ως πέταλα ή ως ακτίνες των τροχών στα κέντρα κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης* έχουμε: αδ+2βγ=β²+γ² και αντικαθιστώντας με τους γνωστούς αριθμούς των πετάλων στα κέντρα α,β,γ,δ λαμβάνουμε την πυθ. τριάδα (4*16), (2*6*10), (6*6+10*10) => (64)²+(120)²=(136)² ή 4096+14400=18496 το οποίον είναι αληθές. 

*το κέντρο της καρδιάς με τα 12 πέταλα ανήκει στην γραμμή του αγγελικού βασιλείου και θα το εξετάσουμε στην ιδιαίτερη αριθμητική σειρά της εξέλιξης του. Η σειρά της αγγελικής εξέλιξης διαπλέκεται με αυτήν του στοιχειακού βασιλείου στο γεννητικό και το καρδιακό κέντρο (οι αρ. 6 και 12 είναι πολ/σια του 3) προσφέροντας την ενέργεια για να καλυφθούν τα κενά στην εξελικτική οκτάβα του

Προκύπτει τώρα το εύλογο ερώτημα για το τι αντιπροσωπεύουν οι αριθμοί αυτοί στην φυσιολογία μας. Το γινόμενο (αδ) του κέντρου της βάσης (α) με το κέντρο του λαιμού (δ) δίνει τον αριθμό 64 ή τον τετράγωνο 8. Με άλλα λόγια η σχέση του κέντρου της βάσης του ενστίκτου, με το κέντρο του λαιμού αναδεικνύει τον δευτερεύοντα λωτό του θύμου αδένα των 8 πετάλων ως γεωμετρικό μέσο ή φωτοδότη τους, ελεγκτή του στοιχειακού οραματισμού των ενστίκτων. Πράγματι ο αρ. 64 αντιπροσωπεύει τις καταστάσεις στις οποίες παραλλάσσεται η ενέργεια στον κόσμο μας σύμφωνα με το ι-τσινγκ ή το αιγυπτιακό μάτι του Ώρου (βλ. wanjet)

Το γινόμενο 2βγ=12*10 κάνει μια ευθεία αναφορά στην ολοκλήρωση του διπλού αιθερικού ή ζωδιακού στα 10 ζώδια που ολοκληρώνει την εργασία της ο νόμος της οικονομίας της προσωπικότητας, ελέγχοντας την ενέργεια του γενητικού κέντρου (β) από το ηλιακό κέντρο (γ) του κυκλικού ή πυρός δια τριβής (βλ. Φ=10/12 *π)

Τέλος το άθροισμα των τετραγώνων του 6 και του 10 ανήκουν στην γνωστή πυθαγόρεια τριάδα (6,8,10) ήτοι 36+64=100 το οποίο δηλώνει την προβολή του γονιδιώματος (64) ως κινηματογραφική μπομπίνα , δια μέσου του τρίτου οφθαλμού (τριγ. 36) στην νοητική αύρα μας των Κενταύρων (100). Οπότε το 136 (100+36) δηλώνει μάλλον την συνθετική δράση του τρίτου οφθαλμού στο νοητικό πεδίο. 

Το ζήτημα γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρον καθώς ο 18496=64*269=82*172. Δηλαδή ότι ο τετράγωνος 136 ως νοητικός οφθαλμός είναι ο γεωμετρικός μέσος δύο άλλων τετραγώνων, του 8 και του 17. Το οποίο αποτελεί μια διαφορετική έκφραση για την φύση του νοητικού φωτός (136) ως αποτέλεσμα της σχέσης του λωτού των 8 πετάλων με το αιθερικό φως. Το 17, δηλώνει τον τριγωνικό 17 =153. Των ουσιών στο ολοκληρωμένο αιθερικό σώμα. (βλ. την εμφάνιση του αναστημένου Χριστού στην λίμνη Τιβεριάδα και τους 153 ιχθείς στο δίχτυ των 6 μαθητών)…(Χριστιανική μυθολογία).......

Τα αριθμητικά παράδοξα συνεχίζονται για όποιον αντιλαμβάνεται την φυσιολογία αυτών των αριθμών. Η πανσέληνος (13) έχει περίοδο 1/13=153 846. Που δηλώνει ότι ο τριγ.17=153 εκφράζει την νευρική / ορμονική ολοκλήρωση του αιθερικού σώματος πρότυπου της σεληνιακής φυσικής μορφής. Εφόσον 153+846=999 δείχνει τον αξεπέραστο δακτύλιο (999…) της χιλιάδας των γεγονότων στα οποία ανταποκρίνεται. (Το 1.000.000=10 στην 6η δύναμη / είναι ο αρ. του αστρικού πεδίου των ονείρων ή σύνθεσης της ηλιακής αιματικής 1/7 και ορμονικής σεληνιακής κυκλοφορίας 1/13. Έτσι η φυσική μορφή-σφραγίδα είναι φύλακας του τετράγωνου/φωτός του αρ. 1000 ή πυθαγόρειων γεγονότων του βίου)

Ανακεφαλαιώνοντας, αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει μια σειρά γεωμετρικών μέσων ή τετράγωνων αριθμών (οφθαλμών ή κόμβων φωτός) αποτέλεσμα του γάμου (γινομένου) που συνθέτει την ενέργεια 2 κατώτερων πεδίων της κλίμακας στο αμέσως ανώτερο.

Η σειρά αυτή των τετράγωνων αριθμών είναι μια ιδιαίτερη έκφραση της χρυσής ακολουθίας, όπου οι αριθμοί που την αποτελούν είναι οι τρίτοι οφθαλμοί της συνείδησης των πεδίων... που τείνουν στην Πνευματική χρυσή τομή !!!

Οι ειδητικοί λόγοι… 

Ο λωτός του τρίτου ματιού εμφανίζεται με 2Χ48= 96 πέταλα. 48 είναι το άθροισμα των πετάλων όλων των λωτών κάτω από το τρίτο μάτι: 4+6+10+12+16 τα οποία προφανώς αθροίζονται στο ένα από τα δύο πέταλα-φύλα του Θείου Ερμαφρόδιτου που αντιπροσωπεύει.

Εμείς αναζητούμε στοιχεία για να στηρίξουμε την σειρά Fibonacci της χρυσής ακολουθίας (Φοχατ) και το πυθαγόρειο θεώρημα των τετραγώνων της φώτισης. 

Ευτυχές και ελπιδοφόρο για την ανάπτυξη της συνείδησης θα πρέπει να θεωρηθεί το γεγονός της συνύπαρξης των δύο νόμων στην πυθαγόρεια τριάδα (αδ,2βγ, ββ+γγ) που σχηματίζεται από 4 διαδοχικούς όρους της χρυσής ακολουθίας.

Η χρυσή ακολουθία της αιθερικής ή πενταγωνικής φύσης περιέχει τους χρόνους δόνησης των 4ων στοιχείων, που δομούνται ως τα 4 ακέραια πολλαπλάσια της μονάδας του πυρός: 

1) 4-πυρ/ τετράεδρο,

2) 8-αέρας/ οκτάεδρο,

3) 12-γη/ κύβος,

4) 16-ύδωρ/ εικοσάεδρο 

Καθώς οι 3 πρώτοι από τους 4 όρους αποτελούν μέρη της χρυσής ακολουθίας, εφόσον 4+8=12 . Ο κύβος και το οκτάεδρο έχουν 12 ακμές. Ενώ το ύδωρ (16) εντάσσεται ως όρος στην ακολουθία χάρις στο πλήθος των 20 εδρών του εικοσαέδρου, εφόσον 8+12=20

Η πυθ. τριάδα (6,8,10)=2Χ(3,4,5) αποτυπώνεται στα τρία αιθερικά κέντρα : των γεν. οργάνων, θύμου αδένα και στομάχου.

Η πυθ. τριάδα (64,120,136)=8Χ(8,15,17) φαίνεται ότι ελέγχει την συμπεριφορά των ανώτερων κέντρων του αιθερικού. Οι αρ. 120 και 136 είναι οι τριγωνικοί 15 και 16

Ο μέγιστος Πλάτων τα έχει υποδείξει όλα αυτά και ακόμη περισσότερα στην σειρά των ειδητικών αριθμών του.

1. (5,4,3) 
2. (17,8,15) 
3. (37,12,35) 
4. (65,16,63) 
5. (101,20,99) 
6. (145,24,143) 
7. (197,28,195) 

Οι οποίες εκτός από τον αριθμό της πληρότητας στις στοιβάδες των ηλεκτρονίων, δείχνουν επίσης την διαχείριση της ουσίας ή ηλιακών αγελάδων στο …Δέπας ή δισκοπότηρο-ψυχή

Εμείς αναγνωρίσαμε χονδρικά τις δύο πρώτες από τις πυθαγόρειες τριάδες που υποδεικνύει ο Πλάτωνας στους απόκρυφους ειδητικούς λόγους της τριαδικής ψυχής… Μια ιδέα για το περιεχόμενο τους δίνει η κεντρική σειρά 4,8,12,16… στην οποία αναγνωρίζουμε τον χρόνο του κραδασμού των στοιχείων ή ακέραιων πολ/σίων του πυρός 1*4, 2*4, 3*4, 4*4...

Ο γεωμετρικός ορισμός της συνείδησης  (2) …

Στον παρακάτω πίνακα όπου η μονάδα του χρόνου (χρι) του πυρός-τετραέδρου πολλαπλασιαζόμενη με τους (1,2,3,4) δημιουργεί τα άλλα κανονικά στερεά

1) 4-πυρ/ τετράεδρο,

2) 8-αέρας/ οκτάεδρο,

3) 12-γη/ κύβος,

4) 16-ύδωρ/ εικοσάεδρο

Απαιτεί την κατανόηση της σχέσης ανάμεσα στις ακμές-γραμμές και τις έδρες-επιφάνειες, εφόσον  το  3*4=12 αντιπροσωπεύεται στις ακμές του κύβου ή του οκταέδρου και όχι στις έδρες, όπως συμβαίνει  για τα δύο  προηγούμενα στερεά  

Η σχέση που συνδέει τις Ακμές με τις Κορυφές και τις Έδρες στα κανονικά στερεά  έχει διατυπωθεί από τον Euler:  Α+2=Κ+Ε =>  2 = Κ+Ε-Α. Το οποίο μεταφράζεται  όταν λάβουμε υπόψη την παρακάτω  πυθαγόρεια κατηγοριοποίηση, ως συνείδηση της πύρωσης και της απόσταξης!!!  Εφόσον το άθροισμα (Κ+Ε) είναι ο βρασμός = (φωτιά και νερό) ενώ η όλη εργασία (Κ+Ε)-Α  = (φωτιά +νερό)- αέρας (ατμός) είναι η απόσταξη.   Επί πλέον  όντως  (1+3)-2=2

Αριθμοί	1	2	3	4
Μεγέθη	Σημείο	Γραμμή	Επιφάνεια	Στερεό
Εξέλιξη ζωής	Σπόρος	μήκος	πλάτος	όγκος
Ικανότητες	Λόγος	Γνώση	Γνώμη	Αίσθηση
Στοιχεία	Φωτιά	Αέρας	Νερό	Γη
Στερεά	Πυραμίδα	Οκτάεδρο	Εικοσάεδρο	Κύβος

     Η παραβολή του καλού ποιμένος 

     Όταν ο Ηρακλής ταξίδευε με το Δέπας ή δισκοπότηρο από τόπου εις τόπον ενίοτε μετέφερε και αγελάδες. Αναφέρεται ότι ήταν ένας «κακός» ποιμένας… Άλλες αγελάδες του έφευγαν, οπότε χρειαζόταν να τις αναζητήσει εκ νέου στην άγρια Θράκη (της προσωπικότητας), ενώ άλλες φορές κατασπάρασσαν η μια την άλλη… 

 

Η δυσκολία του αποσυμβολισμού του καλού ποιμένα Ερμή ή Χριστού οφείλεται απλά στην άγνοια των θεολόγων για την φύση των βοδιών ή των προβάτων. Δηλαδή για την φύση της εύπλαστης αιθερικής ουσίας του ταύρου Άλεφ ή υδραρύρου-βούδα της αλχημείας. 

Ο καλός ποιμένας είναι ο νοητικός άνθρωπος που εργάζεται με το κοπάδι των ουσιών μέσα στο δισκοπότηρο της καρδίας, αναζητώντας την ελλείπουσα ουσία-πρόβατο προκειμένου να επιτύχει την ολοκλήρωση μιας αρμονικής σειράς γεγονότων… 

Όπως μας υπέδειξαν οι Αιγύπτιοι ιερείς ο αιθεροφυσικός οφθαλμός-δισκοπότηρο 666 για να αποσυρθεί στον επόμενο τόπο-πεδίο λχ 888 χρειάζεται να ολοκληρώσει την άθροιση στην αρμονική ακολουθία :

½+1/4+1/8+1/16+1/32+1/64=63/64 Δηλαδή την περιήγηση του προσκυνητή στα 6 βασίλεια-φυλές της εμπειρίας της Αιγύπτου (αίγα < αιγίς= ο ηλεκτρισμός των αισθήσεων) στην συνθετική αίσθηση όσφρηση+όραση+σκέψη+ακοή+γεύση+αφή=666 (Η ηλιακή συνθετική αίσθηση του αιθεροφυσικού τρίτου οφθαλμού…) 

Η εργασία εντός του δισκοπότηρου της καρδίας περιλαμβάνει την δικαιοδοτική εργασία (ζύγιση) των τυχαίων οξυγώνιων τριγώνων (δόντια του δράκου) τα οποία χρειάζεται να αλληλοεξουδετερωθούν ως ζεύγη αντιθέτων ή να μετατραπούν σε ημίτονα στο πύρινο έδαφος της Παρουσίας.  

Η λέξη ημίτονο προέρχεται από την σύνθεση των λέξεων μισός+τόνος. Ο τόνος είναι η Μονάδα της υποτείνουσας-ειμαρμένης σε ορθογώνιο τρίγωνο με γωνίες 30,60,90. Οπότε  το ημίτονο της γωνίας των 30 μοιρών ισούται με ½. Πρόκειται για την κατασκευή των ισοπλεύρων τριγώνων που αποτελούν το εικοσάεδρο αιθερικό σώμα… 

Η νοητική εργασία συνίσταται στην κατανόηση και εφαρμογή του πυθαγορείου θεωρήματος. Όπου οι δύο κάθετες των αστρολογικών σταυρών λαμβάνουν τις τιμές των Διοσκούρων:

ημιτόνου + συνημιτόνου = η νοητική Μονάδα της πανσελήνου Όσοι αντιλαμβάνονται το θέμα ας αναλογιστούν την σημασία της ισότητας ημ(153=90+63)=συν(63) 153+360=513 153+513=666 

Η σύγκρουση των δύο αδελφών...

Ένα ενδιαφέρον ερώτημα που υποβόσκει είναι γιατί η αιγυπτιακή μεταφυσική συνδέει τα 63/64 με το 666 και ο βουδισμός με τα 2Χ48=96 πέταλα του τρίτου ματιού.

Η απάντηση είναι γενικά γνωστή και αφορά την χρυσή τομή… Όμως η λεπτομερής εξέταση είναι ιδιαίτερα διαφωτιστική για την μυητική φόρμουλα

Τα κατώτερα κέντρα αθροίζουν στην λεγόμενη πρώτη μύηση (της εξιδανίκευσης του πολιτισμού) τα πέταλά τους στον λαιμό: 

4 πέταλα η βάση

6 πέταλα το ιερό κέντρο

4+6=10 πέταλα το ηλιακό πλέγμα

10+6=16 πέταλα ο λαιμός 

Οι αριθμοί 4,6,10,16 αποτελούν λοιπόν όρους της σειράς Fibonacci. Επομένως δημιουργούν μια ψυχική πυθαγόρεια τριάδα τετραγώνων (φωτισμού)

(4Χ16)^2+2(6Χ10)^2= (6^2+10^2)^2 =>

4096+14400=18496

το οποίο εκφρασμένο σε μοίρες

4096/360+14400/360=18496/360 =>

136+0=136 

υποδεικνύει την γωνία 136=180-54 μοιρών δηλ την γειωμένη ή πολική έκφραση της χρυσής τομής στην γωνία του πενταγώνου των 54 μοιρών… στο alta mayor (άθροισμα των κατώτερων κέντρων στο κεφάλι)

Σε αυτήν την τιμή προστίθενται κατά την δεύτερη μύηση (σύγκρουση των δύο αδελφών), τα 12 πέταλα του καρδιακού λωτού προσφέροντας την ισορροπημένη ενόραση του τρίτου οφθαλμού ο οποίος συνθέτει όλα τα πέταλα του σώματος στο ένα από τα δύο συνθετικά του πέταλα: 4+6+10+12+16=48 και 2X48=96

Η σύγκρουση των δύο αδελφών είναι το άθροισμα των δύο ριζών της χρυσής τομής που φανερώνουν τον δυϊσμό της Μονάδας κατά την δεύτερη μύηση Φ-1/φ=1 ή 1,618-0,618=1

Εδώ παρατηρούμε ότι η «αιγυπτιακή» συνθετική φόρμουλα του τρίτου ματιού (wajet) ½+1/4+1/8+16+132+1/64 = 63/64 = 1-1/64 σχετίζεται με την Φ=1-1/φ και το 1/64 με το 1/φ 

Αυτή η σχέση μπορεί να μελετηθεί στην πυθαγόρεια τριάδα όπου φανερώνεται η Ειμαρμένη των Κενταύρων (100) 64+36=100 . Όπου ο 8ος δηλ ο 64 (Χριστός-Λέων της νοητικής μορφής) θυσιάζεται για να σωθεί η ζωδιακή μορφή του 36 (ο Αντίχριστος και η λεόντεια κεντρική κεφαλή της λερναίας Ύδρας) ως ο δεύτερος Αδάμ.. 

Αλλά 1/64+1/36 = (1/8)^2 +(1/6)^2= 100/2304=(10/ 48)^2  

Παρατηρούμε δηλαδή ότι η ανάφλεξη (ύψωση στο τετράγωνο) των σπερμάτων δημιουργεί το φως ενός συνθετικού τετράγωνου σπέρματος. 10/48 (που παραπέμπει σε μια δεκάδα –ψυχή πετάλων του τρίτου ματιού)… 

« Έχουμε λοιπόν μια πυθαγόρεια τριάδα σπερμάτων»… Με το δισκοπότηρο των σπερμάτων να φλέγεται…

πηγή: sites.google.com