Ο Στράτος Θεοδοσίου είναι πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών, αστροφυσικός, μέλος του Σώματος Ομοτίμων Καθηγητών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η ομιλία πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2018 στο πλαίσιο της 4ης συνεδρίας του 7ου Διεπιστημονικού Συνεδρίου «ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ».
Όταν αναφερόμαστε σε μια γεωμετρία, θεωρούμε αυτονόητη την ύπαρξη ενός χώρου μέσα στον οποίο αυτή αναπτύσσεται και τις ιδιότητες του οποίου περιγράφει.
Στα μαθηματικά, στο μαθηματικό Κόσμο, η έννοια του χώρου είναι ιδεατή -νοητή και δεν έχει καμία μα καμία σχέση με την υλική πραγματικότητα. Ομοίως και τα γεωμετρικά σχήματα που μορφοποιούνται εντός του είναι ιδεατά – νοητά και άυλα και δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με την υλική πραγματικότητα.
«Όταν λέμε ότι κάποιος γεννιέται ή πεθαίνει, εννοούμε επιστημονικά ότι χάνεται ή εμφανίζεται η δυνατότητα να τον αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας»
Πριν λίγα χρόνια έκανε το γύρο του κόσμου, κάνοντας λόγο για τη μεγαλύτερη επιστημονική ανακάλυψη των τελευταίων ετών: οι ερευνητές στο Cern εντόπισαν επιτέλους το πολυδιαφημιζόμενο Σωματίδιο του Θεού ή Μποζόνιο του Χιγκς, όπως είναι η επίσημη ονομασία του.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, πρόκειται για το πρωταρχικό στοιχείο ύλης που θα μας αποκαλύψει ό,τι δεν γνωρίζουμε για τη φύση της πραγματικότητας και το σύμπαν, από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας του εως τώρα. Μια ανακάλυψη που αναμένεται να φέρει τα πάνω- κάτω στην εικόνα που έχουμε για τον κόσμο… Καθώς λοιπόν τα διθυραμβικά σχόλια για τη σπουδαία αυτή ανακάλυψη έδιναν και έπαιρναν, αποφασίσαμε να ζητήσουμε την άποψη ενός ειδικού, παλιού γνώριμου του ΑΒΑΤΟΝ, του επίκουρου καθηγητή αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Μάνου Δανέζη.
Μία φωτογραφία του Milky Way στον νυχτερινό ουρανό πάνω από το Παρατηρητήριο Paranal. Η ακτίνα laser (δείκτης άστρων) δείχνει το κέντρο του Γαλαξία.
Ο Γαλαξίας Milky Way είναι ο γαλαξίας που βρίσκεται το δικό μας ηλιακό σύστημα. Το όνομα Milky Way δόθηκε από τους Άγγλους οι οποίοι πήραν το όνομα από τα λατινικά : Via Lactea οι δε Λατίνοι το πήραν από τα αρχαία ελληνικά: "Γαλαξίας" (Γαλακτώδης Δρόμος) και το μετέφρασαν έτσι επακριβώς στα Αγγλικά. Πράγματι, ο γαλαξίας μας φαίνεται την νύχτα σε ασυνέφιαστο ουρανό σαν μία γαλακτώδης ζώνη. Πρέπει βέβαια να είμαστε μακρυά από τα φώτα της πόλης για να μπορέσουμε να τον δούμε. Φαίνεται σαν ένα μονοπάτι με πιο πυκνά άστρα απ' ότι τριγύρω και θυμίζει γάλα που χύθηκε στον ουρανό.
Από την Γη ο Milky Way φαίνεται σαν μιά ζώνη γιατί η δισκοειδής δομή του φαίνεται από μέσα από τον Γαλαξία. Ο Γαλιέο Γαλιλέϊ πρώτος ανάλυσε την ζώνη φωτός σε ξεχωριστά άστρα με το τηλεσκόπιό του το 1610. Στο παρελθόν, οι αστρονόμοι νόμιζαν ότι όλα τα άστρα του σύμπαντος περιέχονταν μέσα στον Milky Way. Ακολουθώντας την Μεγάλη Δημόσια Συζήτηση (Great Debate) του 1920 μεταξύ των αστρονόμων Harlow Shapley και Heber Curtis, παρατηρήσεις από τον Edwin Hubble έδειξαν τελεσίδικα ότι ο Milky Way ήταν απλά ένας από πολλούς γαλαξίες.
Πρώτα πρώτα, παντού γύρω μας, απ' όλες τις μεριές, κι από το πλάι και πάνω και κάτω, το σύμπαν δεν έχει όρια σου το απόδειξα και πριν, μα και τα ίδια τα πράγματα το βροντοφωνάζουν και η φύση της αβύσσου το μαρτυρά. Αν το διάστημα απλώνεται δίχως όρια προς κάθε κατεύθυνση, και άτομα αναρίθμητα με χίλιους δυο τρόπους παρασυρμένα σε μια αδιάκοπη κίνηση πετούν σ' όλα τα μήκη και τα βάθη του σύμπαντος, με κανένα τρόπο μη το δεχτείς ως πιθανό πως η δική μας γη και ο δικός μας ουρανός είναι τα μόνα που έχουν δημιουργηθεί, και πως όλη η υπόλοιπη ύλη έξω από αυτά μένει αδρανής. Πόσο μάλλον που ο κόσμος μας είναι έργο της φύσης: τα άτομα από μόνα τους, αυθόρμητα και τυχαία προσέκρουαν μεταξύ τους και έσμιγαν με χίλιους δυο τρόπους στα τυφλά, μάταια και δίχως σκοπό, ώσπου ήρθε η στιγμή και σχημάτισαν εκείνες τις ενώσεις που στάθηκαν μια για πάντα οι απαρχές των μεγάλων πραγμάτων, της θάλασσας και τ' ουρανού, της γης κι όλων των έμβιων όντων. Γι' άλλη μια φορά, δε μπορείς παρά να ομολογήσεις ότι υπάρχουν και αλλού συσσωρεύσεις ύλης όμοιες μ' ετούτην εδώ που την αγκαλιάζει άπληστα ο αιθέρας.
Μια νέα μελέτη ανατρέπει τα δεδομένα για την παρουσία της σκοτεινής ύλης στον γαλαξία μας. Η μελέτη αυτή δίνει λύση σε ένα διαχρονικό κοσμικό γρίφο που απασχολεί τους επιστήμονες σχετικά με τον αριθμό των γειτονικών μας γαλαξιών.
Η σκοτεινή ύλη είναι μια αόρατη κοσμική «ουσία» η βαρύτητα της οποίας πιστεύεται ότι συγκρατεί τους γαλαξίες και τα αντικείμενα του Σύμπαντος στη θέση τους. Οι επιστήμονες εκτιμούσαν ότι η συνολική μάζα της σκοτεινής ύλης του γαλαξία μας είναι ίση με εκείνη 1,5 τρισεκατομμυρίων άστρων σαν τον Ήλιο. Αυτή η μέτρηση όμως δημιουργεί πονοκεφάλους στους επιστήμονες αφού τα κοσμολογικά μοντέλα δείχνουν ότι μια τέτοια ποσότητα σκοτεινής ύλης σε έναν γαλαξία συνδέεται με την παρουσία πολλών γειτονικών (δορυφορικών) σε αυτόν γαλαξιών. Όμως ο γαλαξίας μας έχει μόλις τρεις δορυφορικούς γαλαξίες – αριθμός πολύ μικρός σε σχέση με τη μάζα της σκοτεινής ύλης που διαθέτει.
Μια ομάδα αστροφυσικών από το πανεπιστήμιο του Rochester ανακάλυψε στον αστερισμό του Κενταύρου έναν πλανήτη με δακτυλίους, όπως ο Κρόνος, χρησιμοποιώντας τα δεδομένα από τα SuperWASP (Wide Angle Search for Planets) και All Sky Automated Survey (ASAS) Ολλανδοί και Αμερικανοί αστρονόμοι αποφάνθηκαν ότι ο εξωπλανήτης J1407b, ο οποίος είχε αρχικά ανακαλυφθεί το 2012, διαθέτει ένα γιγαντιαίων διαστάσεων σύστημα δακτυλίων, μπροστά στο οποίο ωχριά ο Κρόνος στο ηλιακό μας σύστημα.
O Καρκίνος είναι ο αστερισμός ο οποίος οριοθετεί στις 23° 26′ 22″ βόρεια του Ισημερινού τον βόρειο τροπικό στον οποίο δίνει και το όνομά του: τροπικός του Καρκίνου – ένας από τους πέντε μείζονες κύκλους γεωγραφικού πλάτους. Είναι το βορειότερο πλάτος στο οποίο ο Ήλιος μπορεί να μεσουρανεί το μεσημέρι. Αυτό συμβαίνει κατά το θερινό ηλιοστάσιο, όταν το βόρειο ημισφαίριο κλίνει προς τον ήλιο στο μέγιστο βαθμό. O τροπικός του Καρκίνου αντικατοπτρίζει τη γωνία κλίσης του άξονα της γης, η οποία ποικίλει σε μια περίοδο 41.000 ετών από το μέγιστο των 23° 30′ στο ελάχιστο των 22° 06′ μοιρών. Δηλαδή η αργή μετατόπιση του Τροπικού του Καρκίνου νότια, αντανακλά τη μετατόπιση της κλίσης του άξονα της γης (λοξότητα) – το όνομα του τροπικού προέκυψε γιατί όταν δόθηκε η ονομασία, ο ήλιος βρισκόταν στον αστερισμό του Καρκίνου κατά το θερινό ηλιοστάσιο, εντούτοις, λόγω της μετάπτωσης του άξονα της Γης, ο Ήλιος στην σύγχρονη εποχή βρίσκεται μετατοπισμένος – ως προς το πλάτος – στον αστερισμό του Ταύρου (την 17-η Νοεμβρίου μεσουρανούν ταυτόχρονα το όμμα του Ταύρου μαζί με τις Πλειάδες) κατά το θερινό ηλιοστάσιο/ηλιοτρόπιο ενώ η κλίση του άξονα της Γης είναι 23,27 μοίρες από τον Ισημερινό.Το ίδιο ισχύει και για τον τροπικό του Αιγόκερω, λόγω της μετάπτωσης του άξονα της Γης, ο Ήλιος στην σύγχρονη εποχή βρίσκεται μετατοπισμένος – ως προς το πλάτος – στον αστερισμό του Σκορπιού κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο/ηλιοτρόπιο.
Η μελέτη του ουρανού και η επεξεργασία των πληροφοριών οι οποίες προέκυψαν από αυτήν, χρησίμευε στις αρχαίες κοινωνίες, ως βασικό εργαλείο βοήθειας, στη δημιουργία ημερολογίων που ήσαν χρήσιμα για τις λατρευτικές τελετές και την γεωργία, όσο φυσικά και στη ναυσιπλοΐα.[1] Όλοι σχεδόν οι λαοί από τους οποίους διαθέτουμε γραπτές πηγές, φαίνεται να είχαν ασχοληθεί με την αστρονομία εμπειρικά, εισάγοντας πρακτικές μαθηματικές σχέσεις, προσπαθώντας να κατανοήσουν και να προβλέψουν τα ουράνια φαινόμενα, να εξευμενίσουν τη φύση και να επωφεληθούν από τη γνώση αυτή στη καθημερινότητά τους. Κάποιοι, όπως στην Μεσοποταμία, ασχολήθηκαν περισσότερο και κατέγραφαν τις θέσεις μέρα με την μέρα κάνοντας σεληνιακά ημερολόγια, ενώ αντίστοιχα οι Αιγύπτιοι κατέγραφαν ηλιακά ημερολόγια.
Στην αρχαϊκή Ελλάδα από τον 6ο αι. π.Χ., με την ανάπτυξη του θεσμού της πόλης και της παρουσίας ελεύθερων, ενεργών και απαιτητικών στη λογική πολιτών,[2] έχουμε μία εντυπωσιακή έρευνα, μελέτη και παρουσίαση της αστρονομίας έξω από ιερατικές κάστες ή ηγεμονικές ομάδες. Η αστρονομία, τίθεται αργά αλλά σταθερά για πρώτη ίσως φορά σε μαθηματική επιστημονική βάση και εμφανίζεται μεγάλη παραγωγή γραπτού έργου, από το οποίο δυστυχώς ελάχιστα έχουν διασωθεί. Σημαντικός παράγοντας σε αυτή τη διαδικασία ήταν ο Πυθαγόρας και η Σχολή του, οι οποίοι επηρέασαν τους μεταγενέστερους διανοητές. Μας έχει διασωθεί η θεωρία του Φιλόλαου του Ταραντίνου, ενός των Πυθαγορείων, την οποία θα αναλύσουμε παρακάτω και θα δούμε τη σχέση της με τις προγενέστερες αλλά και μεταγενέστερες θεωρήσεις κυρίως της πλατωνικής σχολής, ακόμα θα δούμε γιατί η θεωρία αυτή δεν είχε μέλλον και τέλος θα προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τη λογική των καινοτομιών τις οποίες εισήγαγε, όλα αυτά, αφού παράλληλα μελετήσουμε την εξέλιξη της αστρονομίας σε γενικές γραμμές, εκείνο τον καιρό.[3]
Ο διεθνούς φήμης αστροφυσικός Κριστόφ Γκαλφάρ μάς οδηγεί σε ένα συναρπαστικό ταξίδι στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του σύμπαντος − ένα ταξίδι στον πραγματικό κόσμο της επιστήμης.
Ένα εντυπωσιακό έργο εκλαϊκευμένης επιστήμης που εξηγεί την κβαντική μηχανική, τη γενική σχετικότητα και τη θεωρία χορδών όχι μέσα από αφηρημένα διαγράμματα και εξισώσεις, αλλά μέσα από την αφήγηση, σαν ένα παραμύθι. Διαβάζοντάς το, μεταφερόμαστε στην επιφάνεια του θνήσκοντος Ηλίου, ταξιδεύουμε σε μακρινούς γαλαξίες, δοκιμάζουμε τη θανάσιμα ασφυκτική αγκάλη μιας μαύρης τρύπας και ξεδιπλώνονται μπροστά μας τα μυστήρια της φυσικής.
Ο κόσμος δεν έχει αρχή ούτε τέλος, είναι αιώνιος, μας λέει ο Ηράκλειτος. Επίσης, ο Πλάτων μας λέει ότι το "ορατό" σύμπαν δεν είναι πραγματικό αλλά είναι φαινομενικό, απείκασμα, σκιά του αληθινού όντος.
Ο καθηγητής αστροφυσικής, Μάνος Δανέζης, εξηγεί αναλυτικά τα πάντα περί του σύμπαντος. Η σύγχρονη επιστήμη της αστροφυσικής επιβεβαιώνει την αρχαία ελληνική γραμματεία και κοσμοθέαση. Τόσο η ιουδαϊκή-χριστιανική θέση για την γραμμική αντίληψη της ιστορίας ότι ο κόσμος έχει αρχή και τέλος όσο και η δυτική υλιστική αντίληψη για τα συμπαντικά πράγματα καταρρίπτονται και οι δύο ολοκληρωτικά.
Αποσπάσματα από το βίντεο:
"Κάθε σημείο κάθε εποχής του σύμπαντος είναι παντού άχρονα. Δεν υπάρχουν όρια χώρου και χρόνου μεταξύ των διαφόρων εποχών του σύμπαντος.Κάθε σημείο του είναι συγχρόνως παντού"
"Όμως και ο άνθρωπος είναι συστατικό του σύμπαντος, για το λόγο αυτό υπάρχει άχρονα, παντού μέσα στο χώρο. Αν ο άνθρωπος δεν αντιλαμβάνεται την αληθινή του συμπαντική του υπόσταση, δεν φταίει το σύμπαν αλλά ο ίδιος που δεν εκπαιδεύει την ψυχή του ώστε να το καταλάβει."
Τι εννοεί ο καθηγητής Δανέζης ότι πρέπει να εκπαιδεύσουμε την ψυχή μας; Ενεργοποίηση του νοητικού μας θησαυρού, ο οποίος ενέχει μέσα του τις πληροφορίες για τα πάντα......Αιώνιοι Ουσιώδεις Λόγοι....
Ο Ωρίων (Ωρίωνας) ήταν ο πιο διάσημος κυνηγός στην ελληνική μυθολογία. Μια φορά, όπως το συνήθιζαν οι θεοί του Ολύμπου, ο Δίας και ο Ποσειδώνας πήγαν ένα περίπατο στη γη μεταμφιεσμένοι σε ανθρώπους. Περνώντας από τη Βοιωτία δέχθηκαν τη θερμή φιλοξενία του Υριέα, του «επώνυμου ήρωα» της πόλεως Υρίης. Εκείνη την εποχή όμως ο Υριέας ήταν σε πολύ μεγάλη ηλικία και χήρος χωρίς παιδιά. Εξομολογήθηκε στους φιλοξενούμενους τον καημό του για τη μεγάλη μοναξιά του και πόσο θα ήθελε να είχε ένα παιδί. Αφού οι δύο θεοί είχαν φύγει, το άλλο πρωί ο Υριέας βρήκε στο κατώφλι του σπιτιού του ένα βρέφος: ήταν ο μικρός Ωρίων, ένα δώρο από τους θεούς για τη φιλοξενία που τους είχε προσφέρει. Για τον λόγο αυτό ο Ωρίων αναφέρεται άλλοτε ως γιος του Υριέα και άλλοτε ως γιος του Ποσειδώνα, μάλιστα ήταν καρπός της σχέσης του θεού με την Ευρυάλη, κόρη του βασιλιά Μίνωα. Λέγεται ακόμα ότι είχε πάρει από τον πατέρα του, θεό της θάλασσας, το χάρισμα να μπορεί να βαδίζει πάνω στη θάλασσα.
Θα κάνουμε τώρα ένα τόλμημα. Θα προσπαθήσουμε να εντοπίσουμε πού μπορεί να είναι η πηγή των ψυχών και συνεπώς από πού ήλθαμε και ποιος είναι ο τελικός προορισμός μας.
Θα αναφερθούμε σε θέματα αστρονομικά και κοσμολογικά, τα οποία δεν μπορούν να αναπτυχθούν εδώ, ο μελετητής όμως πρέπει να συμβουλευτεί σχετικά επιστημονικά βοηθήματα για να επιβεβαιώσει αλλά και για να εμβαθύνει στα θέματα αυτά.
Είδαμε λοιπόν ότι οι ψυχές τελειοποιούμενες κατευθύνονται έξω από τον κόσμο, μέσω του ανοίγματος μεταξύ Σκορπιού και Τοξότη.
Ένα πολύ περίεργο απόσπασμα του Σέρβιου, από τα Σχόλια του στα Γεωργικά του Βιργιλίου, μας προσθέτει νέα δεδομένα και μας προβληματίζει :
“Varro tamen ait se legisse Empedotimo cuidam Syracusano a quadam potestate divina mortalem aspectum detersum, eumque inter cetera tres portas vidisse tresque vias, unam ad signum scorpionis, qua Hercules ad deos isse dicetereur, alteramper limitem qui est interleomen et cancrum, tertiam esse interaquatium etpisces”
“Αλλά ο Βάρρων αναφέρει ότι έχει διαβάσει ότι ένας Εμπεδότιμος από τις Συρακούσες, αφού απέκτησε εξαιρετικές δυνάμεις οράσεως από κάποια θεία δύναμη, είδε καταμεσήμερα, μεταξύ άλλων, τρεις πύλες και τρεις δρόμους, μια κοντά στον αστερισμό του Σκορπιού, όπου ο Ηρακλής αναφέρθηκε ότι αποθεώθηκε. Μια δεύτερηανάμεσα στον Λέοντα και τον Καρκίνο και η τρίτηανάμεσα στονΥδροχόο και στους Ιχθείς.” Servius, In Vergilii Georgica 1.34
Η Ψηφιακή Έρευνα του Ουρανού Sloan (SDSS) έχει φτιάξει τους πιο λεπτομερείς τρισδιάστατους χάρτες των σχετικά κοντινών μας γαλαξιών. Η Γη είναι στο κέντρο αυτών των τομέων, και κάθε σημείο αντιπροσωπεύει έναν γαλαξία, με τον εξωτερικό κύκλο να είναι σε μια απόσταση 2 δισεκατομμυρίων ετών φωτός. Η περιοχή μεταξύ των τομέων δεν χαρτογραφήθηκε από την SDSS, επειδή η σκόνη στον Γαλαξία μας κρύβει την θέα του απόμακρου Κόσμου σε αυτές τις κατευθύνσεις.
Οι κοσμικοί χαρτογράφοι αρχίζουν να εργάζονται για το μεγαλύτερο τρισδιάστατο χάρτη του Κόσμου που έγινε μέχρι τώρα. Θα μας αποκαλύψει ένα κυματιστό τοπίο που σμιλεύτηκε από την εποχή της Μεγάλης Έκρηξης, και να μας δώσει μια ένδειξη για την ελλοχεύουσα μορφή του χώρου και τη φύση της "σκοτεινής ενέργειας" που αναγκάζει τον Κόσμο να διαστέλλεται.
Το πρόγραμμα Sloan III είναι το τελευταίο από μια ακολουθία ερευνών του ουρανού, που χρησιμοποιεί ένα ειδικό ευρυγώνιο τηλεσκόπιο στο Sunspot του Νέου Μεξικού. Μετά την ολοκλήρωση των ερευνών Sloan Ι και ΙΙ, η κάμερα και η οπτική του τηλεσκοπίου αυτού έχουν βελτιωθεί κάνοντας το ένα πολύ ευαίσθητο όργανο. Έχει γίνει, επίσης, και μια μετατόπιση στη στρατηγική, λέει ο Daniel Eisenstein, διευθυντής του νέου προγράμματος στο πανεπιστήμιο της Αριζόνα.
Μια αναπαράσταση της εξέλιξης του σύμπαντος (Από το bing bang στο ολόγραμμα)
Ερευνητές μέλη μιας βρετανογερμανικής ομάδας αναζητώντας στα βάθη του διαστήματος τα κύματα της βαρύτητας, μπορεί να έχουν κάνει αναπάντεχα μια από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις στην φυσική, σύμφωνα με έναν Αμερικανό φυσικό.
Ο Craig Hogan, φυσικός στο Κέντρο Σωματιδιακής Αστροφυσικής Fermilab στο Ιλλινόις είναι πεπεισμένος ότι έχει βρει την απόδειξη μέσα στα στοιχεία του ανιχνευτή βαρυτικών κυμάτων GEO600, για ένα ολογραφικό σύμπαν - και ότι οι ιδέες του έτσι θα μπορούσαν να εξηγήσουν τον μυστηριώδη θόρυβο του ανιχνευτή δεδομένων, που μέχρι σήμερα δεν έχει εξηγηθεί.
Βιεννέζοι επιστήμονες προσπαθούν να κατανοήσουν τα μυστήρια της ολογραφικής αρχής: Πόσες διαστάσεις υπάρχουν στο σύμπαν μας; Κάποια από τα λαμπρότερα μυαλά σε παγκόσμιο επίπεδο διεξάγουν μια έρευνα στον τομέα αυτό - και ακόμη δεν έχουν επιτύχει μέχρι στιγμής τη δημιουργία μιας ενοποιημένης θεωρίας της κβαντικής βαρύτητας, που συχνά θεωρείται ότι είναι το "Άγιο Δισκοπότηρο" της σύγχρονης επιστήμης.
Ο Daniel Grumiller από το Ινστιτούτο Θεωρητικής Φυσικής της Βιέννης, μπορεί τώρα τουλάχιστον να έχει ξεμπλέξει ορισμένα από τα μυστήρια της κβαντικής βαρύτητος. Τα αποτελέσματα του για τις μαύρες τρύπες και τα κύματα βαρύτητας είναι θαυμαστές επινοήσεις του νου, το λιγότερο που μπορούμε να πούμε. Πρόσφατα κέρδισε το βραβείο START και θα χρησιμοποιήσει τα κεφάλαια αυτά για να φέρει περισσότερους νεαρούς φυσικούς στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Βιέννης.
Του Διονύση Σιμόπουλου Αστροφυσικού και Διευθυντή του Ευγενιδείου Πλανηταρίου
Στις αρχές Οκτωβρίου του 2015 αναβιώνει στη χώρα μας, για μιαν ακόμη φορά, ο θεσμός του «Συμποσίου των 7 Σοφών» αυτή τη φορά με θέμα την Κοσμολογία. Ως γνωστόν οι 7 σοφοί της αρχαίας Ελλάδας ήσαν οι Θαλής ο Μιλήσιος, Βίας ο Πριηνεύς, Κλεόβουλος ο Ρόδιος, Περίανδρος ο Κορίνθιος, Πιττακός ο Μυτιληναίος, Σόλων ο Αθηναίος και Χείλων ο Λακεδαιμόνιος αν και υπάρχουν διαφοροποιήσεις στις διάφορες σχετικές λίστες. Το ίδιο συμβαίνει άλλωστε και στην προκειμένη περίπτωση αφού οι συμμετέχοντες στο Συμπόσιο του 2015 δεν είναι οι μοναδικοί στην ειδικότητά τους που θα μπορούσαν να περιληφθούν σ' έναν παρόμοιο κατάλογο. Είτε έτσι είτε αλλιώς είναι επίσης γεγονός ότι με την ευκαιρία του Συμποσίου πολλοί αναγνώστες έχουν ήδη αναρωτηθεί σχετικά με τον περίφημο αυτόν αριθμό «επτά» και το γιατί αυτός ο αριθμός είναι τόσο πολύ διαδεδομένος και τόσο προσφιλής από αρχαιοτάτων χρόνων. Γιατί αναμφισβήτητα ο αριθμός αυτός είχε διαχρονικά μιαν ιδιαίτερη «γοητεία» στους ανθρώπους όλων σχεδόν των πολιτισμών και των ηπείρων.
Δείτε ένα εκπληκτικό ντοκιμαντέρ από το Science Illustrated, μια εισαγωγή στην Αστρονομία και τον νυχτερινό ουρανό στην Ελληνική γλώσσα διάρκειας 30 λεπτών
Εισαγωγή
Η Αστρονομία (ως διεθνής όρος εκ των ελληνικών λέξεων του «άστρον» + «νέμω») είναι η επιστήμη που ερευνά και εξετάζει όλα τα ουράνια σώματα (μεταξύ αυτών και τη Γη) καθώς και τις σχέσεις, κινήσεις και δυναμική αυτών.
Γενικά η Αστρονομία γεννήθηκε με την εμφάνιση του «διανοούμενου ανθρώπου» στον ημέτερο πλανήτη. Ειδικότερα όμως για τους Έλληνες, η «Αστρονομία» γεννήθηκε ακριβώς την ίδια ιερή εκείνη στιγμή που γεννήθηκε και η ελληνική μυθολογία και μάλιστα σε μια αμφίδρομη σχέση. Προστάτης της, η θεία Μούσα Ουρανία.
H Αστρονομία αναφέρεται στην παρατήρηση και την ερμηνεία των φαινομένων που λαμβάνουν χώρα στον ουράνιο χώρο πέρα από την Γη και την ατμόσφαιρά της. Μελετά την προέλευση, την εξέλιξη, τις φυσικές και χημικές ιδιότητες των ουρανίων σωμάτων που μπορούν να παρατηρηθούν (και είναι εκτός των ορίων της ατμόσφαιρας), καθώς και των διεργασιών που περιλαμβάνουν αυτές.
Η Αστρονομία ως επιστήμη με την πρόοδο των φυσικομαθηματικών επιστημών έλαβε δια μέσου των αιώνων τόση ευρύτητα ώστε να καταταχθεί στις φυσικές επιστήμες αλλά και να κατατμηθεί σε επιμέρους άλλους σημαντικούς κλάδους. Σημαντικότεροι αυτών είναι:
Ο χώρος και ο χρόνος δεν δημιουργήθηκαν μαζί με τη «μεγάλη έκρηξη» του σύμπαντος, το γνωστό «Μπιγκ Μπανγκ», αλλά στην πραγματικότητα το σύμπαν μας κάνει συνεχείς κύκλους «γέννησης» και «θανάτου», μέσα από μια αιώνια διαδοχή φάσεων.
Αυτό υποστηρίζει ο διάσημος και πολυβραβευμένος Βρετανός φυσικός και μαθηματικός Ρότζερ Πενρόουζ, καθηγητής του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, ο οποίος ισχυρίζεται, σε νέα μελέτη του, ότι εντόπισε στην κοσμική ακτινοβολία μικροκυμάτων, κυκλικά μοτίβα τα οποία παραπέμπουν ακριβώς σε μια «κυκλική» κοσμολογία.
