ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ - "ΔΑΚΡΥΟΕΝ ΓΕΛΑΝ", Η ΧΑΡΜΟΛΥΠΗ ΩΣ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΠΟΥ ΧΑΙΡΕΤΑΙ

…Οι  Έλληνες στάθηκαν ένας κόσμος άκρα μελαγ­χολικός. Το καθημέρα των ελλήνων είναι το όρος Σίπυλο της Νιόβης, ό­που όλες οι βρύσες στάζουνε λύπη. Η λιγνή Ελλάδα ήταν μία κλαίου­σα ιτιά. Εδώ ως και τα ζώα μύρουνται και δακρύζουν. Θυμήσου, για παράδειγμα, τα δάκρυα που χύνανε τα άλογα του Αχιλλέα [Ομήρου, Ρ 437-8].

ΝΙΤΣΕ - ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ;

Μία σύντομη απάντηση μας δίνει ο Νίτσε στο βιβλίο του Χαρούμενη Επιστήμη:

Το καινούργιο μας «άπειρο». Μέχρι πού φτάνει ο προοπτικός χαρακτήρας της ύπαρξης; Έχει η ύπαρξη άλλον χαρακτήρα εκτός απ’ αυτόν; Μήπως δεν μετατρέπεται σε «ανοησία» μια ύπαρξη δίχως ερμηνεία, δίχως «νόημα»; Μήπως, από την άλλη μεριά, κάθε ύπαρξη δεν είναι ουσιαστικά ενεργά αναμεμειγμένη στην ερμηνεία-, Σ’ αυτά τα ερωτήματα δεν μπορεί να απαντήσει ακόμη και η πιο επιμελής και ευσυνείδητη ανάλυση και αυτοεξέταση της διάνοιας· γιατί στην πορεία της ανάλυσης αυτής, η ανθρώπινη διάνοια δεν μπορεί να αποφύγει να δει τον εαυτό της κάτω από τις δικές της προοπτικές, και μόνο κάτω απ’ αυτές. Δεν μπορούμε να δούμε γύρω γύρω τη γωνιά στην οποία βρισκόμαστε: είναι καταδικασμένη περιέργεια να θέλεις να μάθεις τι άλλα είδη διανοιών και προοπτικών μπορεί να υπάρχουν: για παράδειγμα, αν κάποια όντα μπορούν να αισθάνονται τον χρόνο να κυλάει προς τα πίσω, ή άλλοτε προς τα μπρος και άλλοτε προς τα πίσω (πράγμα που θα συνεπαγόταν μιαν άλλη κατεύθυνση της ζωής και μιαν άλλη έννοια της αιτίας και του αποτελέσματος). Νομίζω όμως πως απέχουμε πολύ σήμερα τουλάχιστον από τον γελοίο ισχυρισμό ότι μπορεί να έχει κανείς προοπτικές μόνο από τη δική μας γωνιά. Αντίθετα, για μας ο κόσμος έχει ξαναγίνει «άπειρος», στο βαθμό που δεν μπορούμε να αποκλείσουμε τη δυνατότητά του να περικλείει άπειρες ερμηνείες. (Χαρούμενη Επιστήμη)

ΠΕΡΙ ΤΟΥ «ΕΙ» ΤΟΥ ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ (ΚΕΙΜΕΝΟ - ΒΙΝΤΕΟ)

Ο Πλούταρχος στο «Περί του ΕΙ του εν Δελφοίς»  αναφέρει ότι ο Απόλλων είναι:

Πύθιος σε εκείνους που ζητούν να γνωρίσουν

Δήλιος σε εκείνους στους οποίους αρχίζει να σημαίνει

Φαναιός σε εκείνους που αρχίζει να φανερώνεται

Ισμήνιος σε εκείνους που γνωρίζουν

Λεσχηνόριος σε εκείνους που φιλοσοφούν μαζί.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΣΜΟΘΕΑΣΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

“Αν η ελευθερία και η ισότητα γεννιούνται στη σκέψη κάποιου ανθρώπου, στην πράξη μπορούν να βρεθούν μόνο στη Δημοκρατία, όπου όλοι οι άνθρωποι έχουν την ίδια ευθύνη για τα κοινά”

 

“Ο άνθρωπος είναι ζώον πολιτικόν”.

Αριστοτέλης

“Τον πολίτη που δεν ασχολείται με τα κοινά δεν τον θεωρούμε φιλήσυχο, αλλά άχρηστο”.

Θουκυδίδης

Η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία είναι εντελώς αντίθετη με τη θέση την οποία υιοθετούν συνήθως οι θρησκείες, κηρύσσοντας ότι καμία σχέση δεν έχουν με την Πολιτική (ένας ισχυρισμός που δεν είναι αληθής, ούτως ή άλλως).

ΠΟΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ;

“... η ίδια είσαι εσύ, Δημοκρατία, αφρόντιστη και κακογερασμένη, βρώμικη και

ντυμένη με κουρέλια που δεν σου πρέπουν...” (παράφραση του Ομήρου, “Οδύσσεια” Ω 249-250)  

   
   
Δύο από τις πιό χαρακτηριστικές ιδιότητες αυτού του μεταελληνικού κόσμου στον οποίον ζεί εδώ και 16 αιώνες η ανθρωπότητα, είναι η υπερβολική ασάφεια και η  μεγάλη δεξιοτεχνία στην παραποίηση. Αυτή η ίδια η προέλευση άλλωστε του συγκεκριμένου “πολιτισμού” που τώρα κυριαρχεί, προϋποθέτει  αξιωματικά κάτι τέτοιο, αφού ένας πολύ πονηρός τρόπος για να κρύβει κανείς την όποια ανεπιθύμητη, για αυτόν, αλήθεια είναι να μιλάει ακατανόητα ή με ασάφεια, αλλά και να παραχαράζει ή να παραποιεί γεγονότα και νοήματα. Ο E. A. Ράουτερ παρατηρούσε από την δεκαετία του 60 κιόλας ότι “όσο ασαφέστερα εκφράζεται κανείς, τόσο περισσότερο μένει κρυμμένο το ψέμα που υπάρχει στον λόγο του..” (“Η Κατασκευή  Υπηκόων”)    

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (ΑΜΕΣΗ) ΠΕΤΥΧΕ, ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΞΕΧΑΣΑΜΕ

Η αληθινή δημοκρατία είναι συνάρτηση παραγόντων που συνιστούν έναν ανώτερο πνευματικά άνθρωπο. Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα του διαρκούς διαλόγου, της καθολικής συμμετοχής στις αποφάσεις, το πολίτευμα των λογικών ψυχών. Όταν εκλείπουν αυτά τα θεμέλια, κυριαρχεί ο εγωτισμός, τα επιμέρους συμφέροντα εις βάρος του κοινοτικού συμφέροντος με την συνεπαγόμενη εξαφάνιση κάθε μορφής δημοκρατικής οργάνωσης της κοινωνίας. Άρα, λοιπόν, δεν αποτυχαίνει κάθε φορά η δημοκρατία, αλλά οι ίδιοι οι πολίτες έχουν απορρίψει, εν είδει παραίτησης, κάθε προσπάθεια άσκησης της πολιτικής αρετής στο δημόσιο βίο.

Η ΘΕΑ ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ

Παρά το ότι η Δήμητρα είναι μια από τις λιγότερο αναφερόμενες θεότητες στις πρώιμες φιλολογικές πηγές του ελληνισμού, τον Όμηρο και τον Ησίοδο, σε καμία περίπτωση ωστόσο δεν ήταν μικρής σημασίας για τον καθημερινό άνθρωπο εκείνης της εποχής. Οι επικοί ποιητές συνήθιζαν να εστιάζουν στα πολεμικά κατορθώματα των θεών, και σε αυτά η Δήμητρα δεν είχε θέση. Το όνομά της, κατά την επικρατέστερη ετυμολογία, σημαίνει Μητέρα Γη, και ήταν αυτό ακριβώς. Μια ειρηνική θεά της γεωργίας, της γονιμότητας, της συγκομιδής και των δημητριακών, από την οποία πήραν το όνομά τους και τα οποία αποτελούσαν τη βασική τροφή του μέσου ανθρώπου. Σαν μια μητέρα, προμήθευε τροφή στα παιδιά της. Ωστόσο, επίσης σαν μητέρα, τα διαπαιδαγωγούσε. Δεν ήταν τυχαίο ότι ήταν ταυτόχρονα και θεά του κοσμικού νόμου, όπως φανερώνει ένα από τα πιο γνωστά επίθετά της, «Θεσμοφόρος».

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΘΗΝΑ (ΒΙΝΤΕΟ)

Όταν  γίνεται λόγος για δημοκρατία στην ελληνική πολιτική αντίληψη δεν εννοείται αυτό που βιώνουμε στον σύγχρονο δυτικό κόσμο με το αντιπροσωπευτικό κοινοβουλευτικό σύστημα το οποίο επιμένουν να το αποκαλούν "αντιπροσωπευτική δημοκρατία". Δημοκρατία είναι το κράτος του Δήμου, η διακυβέρνηση μια πολιτείας με ψηφίσματα πολιτών. Έτσι, προκειμένου να καταστήσουμε σαφή και σύμφωνη με την ελληνική αντίληψη την αληθινή διάσταση του τι είναι δημοκρατία στους νέους καιρούς, την διακρίνουμε με τον όρο ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Σε αυτό το πολίτευμα τον λόγο έχουν αποκλειστικά οι πολίτες.

ΚΑΛΛΙΜΑΧΟΣ - ΥΜΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ, "ΣΤΑ ΛΟΥΤΡΑ ΤΗΣ ΠΑΛΛΑΔΑΣ"

Απόσπασμα , Ὕμνοι (5.1-5.56)

Ο ΓΑΛΑΞΙΑΣ, Ο ΩΚΕΑΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΔΗΣ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ-ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Τι είναι ο υποχθόνιος και τι ο ουράνιος Άδης

Γνωρίζουμε από την Αστρονομία ότι ο Γαλαξίας περιβάλλει την εκλειπτική. (στην πραγματικότητα η εκλειπτική είναι υπό γωνία 90 περίπου μοιρών με το γαλαξιακό επίπεδο, αλλά για τον γήινο παρατηρητή η εικόνα που δέχεται είναι ότι ο Γαλαξίας περικλείει τον ζωδιακό)

Είναι δε γνωστό ότι τις σκοτεινές νύχτες, μακριά από τα φώτα των πόλεων, ένα κομμάτι του Γαλαξία είναι ορατό από την Γη, σαν μια γαλακτόχρους λωρίδα που διασχίζει τον ουρανό.

ΠΡΟΚΛΟΣ - Η ΑΠΛΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΥΤΗ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΠΟΙΚΙΛΟΜΟΡΦΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΩΤΕΡΕΣ ΒΑΘΜΙΔΕΣ

Η απλότητα χαρακτηριστικό των Θεών

94,10

“Η αμεταβλησία των Θεών η οποία συνίσταται στην αυτάρκεια την αφθαρσία και την ταυτότητα τους είναι τέτοια, εκτός από αυτά ας κατανοήσουμε ποια είναι η σημασία της απλότητας. Γιατί και αυτό το προσθέτει ο Σωκράτης κατά τους συλλογισμούς του για το θείο, καθώς δεν τους αποδίδει την ποικιλία, την πολυμορφία και την διαφορετική κάθε φορά εμφάνιση αλλά ανάγοντας στο θείο την ενιαία μορφή και την απλότητα παραμένει δηλαδή όπως λέει καθένας με απλότητα στη δική του μορφή.”

ΔΑΙΜΩΝ - Ο ΑΝΩΤΕΡΟΣ (ή ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΣ) ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ

Οι Ορφικοί δίδασκαν: «Γνώρισε το θεό που έχεις μέσα σου, γιατί είσαι συ ο ίδιος θεός»· μια αλήθεια που σήμερα θεωρείται αμαρτία από το θρησκευτικό δόγμα. Η έννοια του θεού είναι αφηρημένη ή δογματική, και δημιουργεί τρομακτικούς συνειρμούς στην ανθρώπινη σκέψη. Αν ο άνθρωπος ισορροπήσει το είναι του και δεχθεί με τη λογική και την ψυχή του την ύπαρξη του θεού, τότε μπορεί να συνδεθεί νοητικά μαζί του. 

ΠΛΩΤΙΝΟΣ - ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΩΡΑΙΟ

                              «Ποτέ το μάτι δεν θα μπορούσε να δει τον ήλιο,

                              αν  δεν ήταν  ηλιοειδές  [=αν δεν διέθετε ηλιακή

                              μορφή  ή  φύση],  ούτε η  ψυχή  θα  μπορέσει να

                              αντικρίσει το ωραίο, αν δεν έχει γίνει πρώτα ωραία

                              η ίδια».

ΝΙΤΣΕ - ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΒΟΥΛΗΣΗ ΓΙΑ ΔΥΝΑΜΗ

Βούληση για δύναμη και πολιτικός τυχοδιωκτισμός

Η γενικότερη στρατηγική της φιλοσοφίας του Νίτσε έγκειται στο να αναζητά πίσω από τις λέξεις, τη γλώσσα και τα αρθρωμένα συστήματα ηθικής την έννοια της γενεαλογίας και της γενεαλογικής αξίας των αξιών. Τούτο σημαίνει πως εξετάζει κάθε σύστημα στη βάση της αξίας της καταγωγής του ως ριζικής αξίας σε εσωτερική σχέση με αυτή τούτη την καταγωγή της αξίας ως τέτοιας. Η γενεαλογία έτσι επιτρέπει στον φιλόσοφο να αντιμετωπίζει κριτικά την έννοια της αξίας· τουτέστι όχι απλώς ως ένα στατικά απόλυτο ή σχετικά απόλυτο μέγεθος, αλλά ως ένα μέγεθος, που συγχρόνως εκτυλίσσεται  ως επί μέρους εφαρμοσμένο με έναν πάντοτε ωφελιμιστικό χαρακτήρα. Δεν υπάρχει εφαρμογή μη-ωφελιμιστική ούτε απόλυτο μέγεθος χωρίς μια τέτοια εφαρμογή του. Υπ’ αυτή την έννοια δεν υπάρχει κανένα απόλυτο, αιωρούμενο πάνω από τον άνθρωπο ως απόλυτη αξία.   Π.χ. η αξία του κράτους δεν είναι τέτοια παρά σε σχέση πάντοτε με τις επί μέρους ωφελιμιστικές του εφαρμογές: καπιταλισμός, σοσιαλισμός, δημοκρατία κ.λπ. 

ΜΠΡΟΥΝΟ ΣΝΕΛΛ - Η ΓΕΝΕΣΗ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ, ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ

Αποτελεί ένα από τα πιο αξιοσημείωτα και μυστηριώδη φαινό­μενα της παγκόσμιας πνευματικής ιστορίας το γεγονός ότι γύρω στο 500 π.Χ. σε τρεις διαφορετικές και απομακρυσμένες μεταξύ τους χώρες, στην Ελλάδα, την Ινδία και την Κίνα, εμφανίζον­ται για πρώτη φορά στοχαστές ανεξάρτητοι ο ένας από τον άλλο, τους οποίους ονομάζουμε, χρησιμοποιώντας την ελληνική λέξη, φιλοσόφους. Όλοι τους προσπαθούν με συγγενικούς τρόπους να ξεπεράσουν τα δεδομένα των αισθήσεων με την προσωπική σκέ­ψη τους και να γνωρίσουν την πραγματική ουσία του κόσμου. Έτσι δημιουργείται μια πνευματική κίνηση η οποία προχωρεί παράλληλα και στις τρεις χώρες και μετασχηματίζει ουσιαστικά τον πολιτισμό.