Της Δημουλά Παναγιώτας
Ο ιδεαλισμός με λίγα λόγια στηρίζεται στην άποψη, σύμφωνα με την οποία η πραγματικότητα δεν υπάρχει αυτοτελώς αλλά εξαρτάται από τον παρατηρητή της. Για παράδειγμα μπορώ να γνωρίσω ένα αντικείμενο που παρατηρώ, όταν μπορώ να το περιγράψω. Ο φιλόσοφος Καντ διέκρινε τα πράγματα σε φαινόμενα και και σε πράγματα αυτά καθεαυτά. Τα φαινόμενα είναι εκείνα που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας ενώ τα καθεαυτά είναι εκείνα που υπάρχουν ανεξάρτητα από εμάς. Στο τέλος του 18ου και τον 19οαιώνα συνεχίζουν την εκτενή Καντιανή φιλοσοφία ο Φίχτε, ο F.W.J. Schelling και ο Χέγκελ. Για να μπούμε στο κυρίως θέμα μας, θα αναφερθούμε στον F.W.J. Schelling, ο οποίος υποστήριξε ότι ο «απόλυτος ιδεαλισμός» φέρνει την ιδιότητα του απολύτου, του μη εξαρτώμενου απ’ οτιδήποτε άλλου έξω από τον εαυτό του. Σε αντίθεση με το απόλυτο άλλα πράγματα εξαρτώνται από άλλα, όπως το πνεύμα, ο νους ή ο λόγος, ο οποίος δίνει ως προϊόν όλη την αντικειμενική πραγματικότητα. Στηριζόμενοι στο έργο του F.W.J. Schelling «το Σύστημα του υπερβατολογικού ιδεαλισμού» (Γερμανικά: System des transzendentalen Idealismus), επιχειρούμε να επικεντρωθούμε σ’ ένα μείζον θέμα αυτογνωσίας, στο περιεχόμενο του ενεργήματος της αυτοσυνειδησίας, δηλαδή στην απόλυτη γνώση του εγώ, του εαυτού μας, στην απόλυτη αυτοθέαση του υποκειμένου (στην εποπτεία του ιδίου του εαυτού).
.jpg)
