Ο όρος Ελληνικός Διαλογισμός είναι καταχρηστικός, γιατί στην ουσία πραγματοποιούμε δύο νοητικές διαδικασίες, διαλογιζόμαστε και μετά συλλογιζόμαστε. Αυτό φανερώνεται στο όνομα του Θεού Δία: Ο ΖΕΥΣ - ΤΟΥ ΔΙΟΣ, ΤΩ ΔΙΪ, ΤΟΝ ΔΙΑ, Ω ΖΕΥ. Δηλαδή ξεκινάμε με συναγωγικούς συλλογισμούς (ονομαστική: ζεύξη), συνεχίζουμε με διαιρετικούς συλλογισμούς (γενική, δοτική, αιτιατική: διάσταση) και τελειώνουμε πάλι με συναγωγικούς συλλογισμούς (κλητική: ζεύξη). Ουσιαστικά κάνουμε Ενδοσκόπηση.
________________
Προ καιρού είχα σκοπό να αναφερθώ σε θέμα σχετικά με την αυτοπραγμάτωση. Τι πιο άριστο όμως να ασχοληθεί κανείς με την αυτοπραγμάτωση, μέσω του Ελληνικού Διαλογισμού και των Χρυσών Επών !!!
Η Αρχαία Ελληνική γλώσσα εκτός των εσωτερικών μηνυμάτων της, εσωκλείει και την αριθμοσοφία της. Υπάρχουν δύο βασικοί αριθμοί που θα προσπαθήσω να εξετάσουμε στο παρόν. 45 και 27. Η γλώσσα μας αποτελείτο από 27 συνολικά γράμματα . Τα χωρίζουμε από 9 γράμματα σε κάθε σειρά. 3 Χ 9 = 27. Ο αριθμός 27 αντιστοιχεί στην Θεία Αρετή. Με την κατάργηση των τριών γραμμάτων χάλασε η σειρά, αλλά και η συμμετρία και η μουσικότητα της γλώσσας. Παρ’ όλο όμως που διαγράφτηκαν από την δική μας γλώσσα – κάκιστα, θα πρέπει να επανέλθουν – διατηρούνται εντός του Λατινικού αλφαβήτου. Παράδειγμα το δίγαμα F και to Q. Με αυτόν τον διαχωρισμό των γραμμάτων, θα μπορούσαμε να ονομάζαμε το Αλφάβητο, τρισυπόστατο.
Όπου γράμμα F έχει αριθμητική αξία 6 (ο αριθμός της ψυχής).
'Όπου γράμμα Q έχει αριθμητική αξία 90.
Όπου γράμμα ΣΑΝΜΠΥ έχει αριθμητική αξία 900. Παραμένει άγνωστη όμως η χρησιμότητα του συγκεκριμένου γράμματος.
Οι τρεις υποστάσεις του αρχαίου αλφαβήτου, δεν προσφέρουν μόνο την «πρώτη ύλη» για να δημιουργηθούν οι λέξεις, αλλά είναι επίσης το κατεξοχήν ΟΡΓΑΝΟ που συμβάλει στην δημιουργία και στην ανάπτυξη των επιστημών, μέσω της δυνατότητας της ΜΕΤΡΗΣΗΣ και των αριθμών (Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ), όσο και την εμφάνιση των τεχνών μέσω της ΜΟΥΣΙΚΗΣ και της ΑΡΜΟΝΙΑΣ που διαθέτει.
Το 3 θεωρείται ιερός αριθμός, είναι ο αριθμός του ΘΕΟΥ, ο οποίος υψωμένος στο τετράγωνο μας δίνει τον αριθμό 9. Τα μοιρασμένα δηλαδή εννέα γράμματα, της κάθε σειράς. Το μέσον ή κέντρον της πρώτης σειράς είναι ο αριθμός 5 (τέσσερα γράμματα ή αριθμοί από δεξιά και άλλα τέσσερα από αριστερά), που αντιστοιχεί στο γράμμα Ε. Το ΔΕΛΦΙΚΟ ΕΨΙΛΟΝ. Το μέσον της δεύτερης σειράς είναι ο αριθμός 14 που αντιστοιχεί στο γράμμα Ν, όπου Ν = 50 , αλλά και ο σχηματοποιημένος Κεραυνός του ΖΕΥ (πλαγιαστό Ν). Τέλος στην Τρίτη σειρά ο κεντρικός αριθμός είναι 23, το γράμμα Φ, όπου Φ = 500. Άρα έχουμε 5 – 50 – 500. Αυτοί οι αριθμοί έχουν σχέση με τον Φοίβο Απόλλωνα, όπου 500 = Φ = Φως. Αλλά Φ είναι και ο χρυσός αριθμός φ = 1,618, που είναι ο αριθμός της τετραγωνικής ρίζας 5+1: 2, όπου 1 είναι η ιερή ΜΟΝΑΣ (Α =>Απόλλων), ο αριθμός 5 = Ε, είναι ο Θεός που βρίσκεται στο κέντρο όλων, Ο Φωτίζων (Φ=500) τον Νου (Ν = 50) όλων των όντων, ολοκλήρου της δημιουργίας, ως προς το αρχαίο Ελληνικό αλφάβητο. Ο ΧΡΥΣΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ Φ =1,61 είναι ο νόμος της Φύσης, αποτυπωμένος στην διάταξη του αισθητού μας κόσμου, σε φυτικό –ζωϊκό και ανθρώπινο βασίλειο.
Το άθροισμα των πρώτων εξ αριστερών αριθμών του 5 της πρώτης σειράς μας δίνει τον αριθμό 10 (1 + 2 + 3 + 4 = 10). Όπου 10 σημαίνει ο αισθητός κόσμος. Στους αριθμούς που προστέθηκαν, ο αριθμός 4 απεικονίζει τα τέσσερα στοιχεία της φύσης, που συντελούν στην δημιουργία του κόσμου μας.
Το άθροισμα των υπολοίπων τεσσάρων αριθμών δεξιά του 5 μας δίνει τον αριθμό 30 (6 + 7 + 8 + 9 = 30). Ο αριθμός 30 αντιστοιχεί στον χώρο που θα διαμορφωθεί ο κόσμος της δημιουργίας. Φιλοξενεί τους 12 αστερισμούς που ανά 30 μοίρες κατέχει μία θέση έκαστος. Οι αριθμοί 5 – 50 – 500, χωρίζουν τον μικρόκοσμο (10) των τεσσάρων στοιχείων, με τον μακρόκοσμο (30 ο χώρος των μοιρών που καταλαμβάνει κάθε ζώδιο, με την βοήθεια των οποίων βαίνουμε προς τον μακρόκοσμο) . Ο αριθμός 9, ο τελευταίος αριθμός της πρώτης αρίθμησης των γραμμάτων (αλλά και των υπολοίπων σειρών, ήτοι 9 - 90 - 900), είναι το γράμμα Θ, το γράμμα του Θεού, αλλά και του Θανάτου. Εννέα (9) μήνες κρατά η κυοφορία του εμβρύου, αλλά ο ίδιος αριθμός αφορά και το σύνολο των μετενσαρκώσεων.
Αν τώρα αθροίσουμε όλους τους αριθμούς της πρώτης σειράς μας δίνει τον αριθμό 45.
1 + 2 + 3 + 4 + 5 + 6 + 7 + 8 + 9 = 45.
Οι αριθμοί της πρώτης σειράς ονομάζονται ακέραιοι αριθμοί και σε αυτούς τους αριθμούς κρύβεται η καθοριστική αρετή του ανθρώπου. Η λέξη ακέραιος, εμπεριέχει το Α στερητικόν και το - κέραιος από το ρήμα κεράννυμι = μύξις. Οι Αρχαίοι έπιναν το κρασί αναμεμειγμένο με νερό, για να μην προσλαμβάνουν το μέγεθος της επίδρασης του οίνου. Άρα ακέραιος σημαίνει αυτό που δεν αναμείχθηκε με ξένα στοιχεία. (Ακέραιος = αμιγώς γνήσιος Άνθρωπος). Ο κάθε ακέραιος αριθμός, από το ΕΝΑ μέχρι το ΕΝΝΕΑ εκτός του ότι είναι ο καθένας μία αριθμητική οντότητα, έχει επίσης την εσωτερική δική του σημασία. Οι αριθμοί των υπολοίπων σειρών, οι μεν δεύτεροι καλούνται δεκαδικοί (10 + 20 κλπ) και οι της τρίτης σειράς καλούνται εκατονταπλάσιοι (100 + 200 κλπ).
Αν προσθέσουμε τρείς φορές τον αριθμό 45 (τρείς σειρές γραμμάτων, 3 ο ιερός αριθμός) έχουμε: 45 + 45 + 45 + 27 (τα γράμματα) = 162 : 100 = 1,62. Ιδού για ακόμα μία φορά ο Χρυσός αριθμός Φ, ο αριθμός της Φύσεως. Στον αριθμό 45 εμπεριέχονται: τα 4 στοιχεία της ζωής που δώρισε ο Ε = 5, δηλαδή το δομικό υλικό που συνθέτουν τον γνωστικό κόσμο, αριθμός 10 (4 + 5 = 9). Το σύνολο των 27 γραμμάτων συνθέτουν την ΘΕΙΑ ΑΡΕΤΗ και ο οποίος προκύπτει επίσης από τον Ιερό Θεϊκό αριθμό 3, υψωμένο στον κύβο. Ο κύβος είναι το σχήμα βάσει του οποίου εξελίσσεται ο αισθητός κόσμος μας. Πρόκειται δηλαδή περί ενός κώδικα, που οδηγεί στην αθανατοποίηση της ψυχής, αυτό που υπόσχονται τα ΧΡΥΣΑ ΕΠΗ των Πυθαγορείων. Πρόκειται για τον κώδικα που με επίκεντρο την παρουσία του Φωτός – Φοίβου, φωτίζεται το σύνολο των όντων εντός του κυκλικού ορίζοντος των 360 μοιρών, ο οποίος με την σειρά του ,περιλαμβάνει τον ιερό αριθμό 3 που συμβαδίζει με όλους αυτούς τους αριθμούς. Ο αριθμός 6 είναι η ενσαρκωμένη ψυχή του ανθρώπου. Στο τέλος του κύκλου των 360 μοιρών, ή 36, οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τον φθόνο. Ο φθόνος είναι ο μόνος που δεν μπορεί να εισχωρήσει στον υπερουράνιο τόπο.
Δηλαδή αυτό που κατανοώ είναι ότι η ανθρώπινη ψυχή περνά απ’ αυτόν τον ζωδιακό κύκλο, που είναι μια καθοριστική πορεία – οδός κάθαρσης και μύησης της ψυχής, πάντοτε με την παρουσία του Θεϊκού Φοίβου Απόλλωνος Φωτός, τα 4 στοιχεία της Φύσης και οι αστερισμοί, που συνθέτουν το θεμέλιο λίθο της απόκρυφης καθαρκτικής οδού και της Θείας Αρετής, που παραδόθηκε στον άνθρωπο, μέσω του Ελληνικού Αλφαβήτου.
45 + 27 = 72, που είναι οι 72 στίχοι των Χρυσών Επών
Στο Αλφάβητο αλλά και στην λέξη του Θεού Απόλλωνος, υπάρχει το γράμμα Ο ήτοι ΟΜΙΚΡΟΝ = 360 (Ο κύκλος - η οδός των μυήσεων και της καθάρσεως). Π => Πόλος = 450 και Ν = Νους = 720. Δηλαδή 360 Χ 2 = 720 ο Θείος Νους.
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ = 423 ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ = 1061 έχει την έδρα του στην Αριθμοσοφία. Που σημαίνει πως πρέπει να διαλογιζόμαστε ΕΛΛΗΝΙΚΑ.
Αλλά τι σημαίνει ο αριθμός 1061; Είναι το 10 υψωμένο στον κύβο = 1000, που σημαίνει η μορφοποίηση και ο αριθμός ΕΞΗ (6) αφορά την ενσαρκωμένη ψυχή στον αισθητό κόσμο (ήτοι 6 Χ 10 αισθητός κόσμος = 60) , όπως προείπαμε. Σαν να λέμε η ΜΟΝΑΣ που μορφοποιεί , για να μας δώσει πάλι τον ΧΡΥΣΟ αριθμό Φ, αφού αφαιρέσουμε τα 1000, οπότε μένοντας η μονάδα, έχουμε 1,61, δηλαδή η αρχετυπική μήτρα του κόσμου τούτου.
Ο Ανθρωπομορφισμός χωρίζεται => Άνθρωπο – μ – Ορφισμός, που μας παραπέμπει στα Ορφικά. Την έδρα του Ελληνικού Δια-λογισμού και την συγκρότηση της Ελληνικής Ψυχής.
Βασικοί κανόνες των Χρυσών Επών είναι:
1. Η τήρηση των όρκων στους Θεούς, στους Ήρωες και στους καταχθόνιους Δαίμονες.
2. Προσοχή στην επιλογή των φίλων, οι οποίοι πρέπει να διαλέγονται μεταξύ των αρίστων, δηλαδή ακολουθώντας την οδό της Αρετής.
3. Συγκράτηση των ορέξεων της κοιλίας, για την διατήρηση της καλής υγείας και της διευκόλυνσης της ενώσεως με τις Θεϊκές δυνάμεις. Γαστήρ ή Γαστέρα = κοιλία. Αν αφαιρέσουμε το Γ (Γένος, Γη, Γονείς), τότε μένει η λέξη Αστήρ, δηλαδή η καταγωγή. Η καταγωγή που προέρχεται από τους αστέρες. Δηλαδή το σώμα προέρχεται από την ΓΗ (τα στοιχεία της φύσης), αλλά η ΨΥΧΗ προέρχεται από τους αστέρες.
4. Ρύθμισης του ύπνου. ΥΠΝΟΣ = ΥΠΟ ΤΟΝ ΝΟΥ κατάστασις, δηλαδή η ύπαρξή μας μέσω των ονείρων. Χωρίς το γράμμα Π, μένει η λέξη ΝΟΥΣ. Ήτοι μέσω της λογικής, θα έχουμε τον έλεγχο των ονείρων. Μόνον ένας μυημένος, έχει την δυνατότητα να αντιμετωπίσει προβιωτούς βίους (προηγούμενες ζωές), ώστε να μην βλάψουν την ψυχή. Δυνατότητα να θυμηθούμε εμείς οι θνητοί πρότερους βίους, δεν υφίσταται, ειδάλλως η ίδια η Φύση θα το είχε επιτρέψει, που σημαίνει είναι πολύ επικίνδυνη η όποια διαφορετική προσπάθεια. Πριν την βύθιση, θα πρέπει να έχουν εξεταστεί όλα τα πεπραγμένα της ημέρας, ώστε αν έχουμε αδικηθεί να ζητήσουμε την αποκατάσταση- τον λόγο, αν έχουμε αδικήσει να επανορθώσουμε, καθώς και αν ή πόσα έχουμε πράξει σωστά, ώστε να προσμετρηθούν. Όπως επίσης και τα όσα έπρεπε να γίνουν αλλά δεν έγιναν είτε καθόλου, οπότε την επομένη ημέρα πρέπει να επιμεληθούμε, είτε έγιναν με λανθασμένο τρόπο, οπότε πρέπει να διορθωθούν. Η διαδικασία βοηθά στην αυτοκάθαρση, αλλά και στην μορφή του ύπνου που θα ακολουθήσει, ο οποίος σε αντίθετη περίπτωση, μπορεί να διαταραχθεί από τις σκόρπιες σκέψεις της ημέρας. Πρόκειται για έναν ημερήσιο απολογισμό, που δεν γίνεται να υπερβεί το χρονικό τούτο όριο. Στο σημείο αυτό, αν το καταλαβαίνω σωστά, οτιδήποτε δεν έχει ελεγχθεί τις προηγούμενες μέρες, συσσωρεύεται στο παθητικό της ψυχής μας.
2. Προσοχή στην επιλογή των φίλων, οι οποίοι πρέπει να διαλέγονται μεταξύ των αρίστων, δηλαδή ακολουθώντας την οδό της Αρετής.
3. Συγκράτηση των ορέξεων της κοιλίας, για την διατήρηση της καλής υγείας και της διευκόλυνσης της ενώσεως με τις Θεϊκές δυνάμεις. Γαστήρ ή Γαστέρα = κοιλία. Αν αφαιρέσουμε το Γ (Γένος, Γη, Γονείς), τότε μένει η λέξη Αστήρ, δηλαδή η καταγωγή. Η καταγωγή που προέρχεται από τους αστέρες. Δηλαδή το σώμα προέρχεται από την ΓΗ (τα στοιχεία της φύσης), αλλά η ΨΥΧΗ προέρχεται από τους αστέρες.
4. Ρύθμισης του ύπνου. ΥΠΝΟΣ = ΥΠΟ ΤΟΝ ΝΟΥ κατάστασις, δηλαδή η ύπαρξή μας μέσω των ονείρων. Χωρίς το γράμμα Π, μένει η λέξη ΝΟΥΣ. Ήτοι μέσω της λογικής, θα έχουμε τον έλεγχο των ονείρων. Μόνον ένας μυημένος, έχει την δυνατότητα να αντιμετωπίσει προβιωτούς βίους (προηγούμενες ζωές), ώστε να μην βλάψουν την ψυχή. Δυνατότητα να θυμηθούμε εμείς οι θνητοί πρότερους βίους, δεν υφίσταται, ειδάλλως η ίδια η Φύση θα το είχε επιτρέψει, που σημαίνει είναι πολύ επικίνδυνη η όποια διαφορετική προσπάθεια. Πριν την βύθιση, θα πρέπει να έχουν εξεταστεί όλα τα πεπραγμένα της ημέρας, ώστε αν έχουμε αδικηθεί να ζητήσουμε την αποκατάσταση- τον λόγο, αν έχουμε αδικήσει να επανορθώσουμε, καθώς και αν ή πόσα έχουμε πράξει σωστά, ώστε να προσμετρηθούν. Όπως επίσης και τα όσα έπρεπε να γίνουν αλλά δεν έγιναν είτε καθόλου, οπότε την επομένη ημέρα πρέπει να επιμεληθούμε, είτε έγιναν με λανθασμένο τρόπο, οπότε πρέπει να διορθωθούν. Η διαδικασία βοηθά στην αυτοκάθαρση, αλλά και στην μορφή του ύπνου που θα ακολουθήσει, ο οποίος σε αντίθετη περίπτωση, μπορεί να διαταραχθεί από τις σκόρπιες σκέψεις της ημέρας. Πρόκειται για έναν ημερήσιο απολογισμό, που δεν γίνεται να υπερβεί το χρονικό τούτο όριο. Στο σημείο αυτό, αν το καταλαβαίνω σωστά, οτιδήποτε δεν έχει ελεγχθεί τις προηγούμενες μέρες, συσσωρεύεται στο παθητικό της ψυχής μας.
Η επεξεργασία αυτή είναι ο εσωτερικός μας δικαστής ή παιδαγωγός ή διδάσκαλος, που μας καθοδηγούν βάσει των εμπειριών μας. Η ίδια διαδικασία πρέπει να ακολουθείται και μετά τον ύπνο, δηλαδή η υπενθύμιση των πράξεων που πρέπει να γίνουν. Η εναλλαγή Ύπνου – Εγρήγορσης, παρίσταται με έναν κύκλο, χωρισμένο σε δύο ημικύκλια (ημισφαίρια). Το άνω ημικύκλιο ή τόξο που αφορά την εγρήγορση και το άλλο τον ύπνο. Νοητά μπορούμε να φανταστούμε την κυματοειδή κίνηση (ή φιδίσια, όπου όφις = σοφία) μιας γραμμής, προς τα πάνω – άνω ημικύκλιο και προς τα κάτω – κάτω ημικύκλιο ή ημισφαίριο, όπου στα σημεία που τέμνονται κατά την εγρήγορση ή τον ύπνο (στην διάμετρο του κύκλου), λαμβάνουν χώρα οι μυήσεις της ψυχής. Ταυτόχρονα όμως η όλη προσπάθεια, βοηθά επιπλέον στην εκγύμναση της μνήμης, προς όφελος των εμπειριών, της φρόνησης και της απομνημόνευσης. Ενώ ο ύπνος υπόκειται στον χρόνο (παρελθόν, παρόν και μέλλον), τα όνειρα δεν ακολουθούν τον ίδιο κανόνα !! Δεν υφίσταται χρόνος. Οι μνήμες είναι ελεύθερες, γι αυτό τα θέματα της ψυχής είναι επιβεβλημένο να είναι καθαρμένα, ώστε να αποτραπούν ψυχικά νοσήματα.
5. Έλεγχος Λαγνείας = οι με μέτρο πράξεις και ορέξεις μας, καθώς και τα ένστικτά μας. Η λέξη ΛΑΓΝΕΙΑ σημαίνει = η έλλειψη + άγνοιας.
6. Ο έλεγχος του Θυμού, του οποίου η κορυφαία έννοια είναι (έχει πολλές ακόμα ερμηνείες) οι Φρένες, που αφορούν την καρδιά μας, την οργή και την λογική μας σκέψη. Αν κάνουμε αναγραμματισμό της λέξεως ΘΥΜΟΣ, τότε έχουμε την λέξη ΜΥΘΟΣ που σημαίνει ΛΟΓΟΣ.
5. Έλεγχος Λαγνείας = οι με μέτρο πράξεις και ορέξεις μας, καθώς και τα ένστικτά μας. Η λέξη ΛΑΓΝΕΙΑ σημαίνει = η έλλειψη + άγνοιας.
6. Ο έλεγχος του Θυμού, του οποίου η κορυφαία έννοια είναι (έχει πολλές ακόμα ερμηνείες) οι Φρένες, που αφορούν την καρδιά μας, την οργή και την λογική μας σκέψη. Αν κάνουμε αναγραμματισμό της λέξεως ΘΥΜΟΣ, τότε έχουμε την λέξη ΜΥΘΟΣ που σημαίνει ΛΟΓΟΣ.
Μέσω αυτών των Χρυσών εντολών, ακολουθούμε την οδό της καθάρσεως, για να φτάσουμε στο σημείο που ξεκινά η ΘΕΙΑ ΑΡΕΤΗ, εφ’ όσον έχουν επιτευχθεί οι προηγούμενοι στόχοι. Είναι οι κανόνες του Ανθρώπινου Διαλογισμού, που με μεγάλο εμψυχωτή τον Πυθαγόρα, επιτυγχάνεται η προσέγγιση του Ανθρώπου και του Θεού. Εδώ ενθυμούμαι την καταπληκτική παράσταση στην Καπέλα Σιξτίνα, που ο άνθρωπος τείνει να ενώσει – να αγγίξει με το δάκτυλό του το δάκτυλο του Θεού. Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο, απ’ την στιγμή που οι απολήξεις των δακτύλων έχουν υψηλό ενεργειακό πεδίο !!
Κάποια επιπλέον νοήματα αριθμο-λέξεων:
α) Αν υπολογίσουμε την αριθμητική αξία των γραμμάτων της λέξης ΠΟΛΙΤΗΣ, δηλαδή τον λεξάριθμό της, θα έχουμε:
Π=80 + Ο=70 + Λ=30 + Ι=10 + Τ=300 + Η=8 + Σ=200 = 698
Όμως τον ίδιο ακριβώς λεξάριθμο έχει και η λέξη ΟΠΛΙΤΗΣ.
Αυτό σημαίνει ότι για να μπορεί να υφίσταται η έννοια της ΠΟΛΗΣ και του ΠΟΛΙΤΗ, ο ίδιος ο πολίτης θα πρέπει να είναι σε θέση να υπερασπίζεται την πόλη του, ανά πάσα στιγμή, από τους κάθε λογής εχθρούς της που θέλουν να την υποδουλώσουν.
Διαπιστώνουμε επομένως ότι στην Ελληνική λογική ένας ΠΟΛΙΤΗΣ οφείλει ως βασική υποχρέωση απέναντι στην πόλη του να είναι σε θέση να την υπερασπιστεί ως ΟΠΛΙΤΗΣ.
Ένα εξαιρετικό επίσης αποκαλυπτικό παράδειγμα αναγραμματισμού, με την βοήθεια που ο Πλάτωνας έχει υποδείξει στον ΚΡΑΤΥΛΟ, αποτελεί η ίδια η δομή της λέξης «ΛΕΞΗ» στην οποία αν αλλάξουμε την σειρά της κατάταξης των γραμμάτων της, μας αποκαλύπτει ότι αυτή η λέξη προέρχεται από μία «ΕΛΞΗ», δηλαδή εύκολα κατανοούμε ότι οι ΛΕΞΕΙΣ αποτελούνται από ΕΛΞΕΙΣ γραμμάτων του αλφαβήτου μας που ενώνονται μεταξύ τους και με τον τρόπο αυτόν συναποτελούν τα γράμματα μιας λέξης, απολύτως απαραίτητο για την ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ
β) ΛΟΓΟΣ= Λ=30, Ο=70, Γ=3, Ο=70, Σ=200
Ο ΘΕΟΣ= Ο=70, Θ=9, Ε=5, Ο=70, Σ=200
Αν τώρα πολλαπλασιάσουμε τους αριθμούς που προκύπτουν από κάθε λέξη θα έχουμε τα εξής γινόμενα:
ΛΟΓΟΣ = 30 Χ 70 Χ 3 Χ 70 Χ 200 = 88.200.000
Ο ΘΕΟΣ = 70 Χ 9 Χ 5 70 Χ 200 = 44.100.000
Παρατηρούμε λοιπόν ότι το γινόμενο της λέξης Ο ΘΕΟΣ είναι ακριβώς το μισό από το γινόμενο της λέξης ΛΟΓΟΣ!
Μεταξύ λοιπόν του ΘΕΟΥ και του ΛΟΓΟΥ προκύπτει η ΑΡΜΟΝΙΚΗ ΣΧΕΣΗ 2:1. Η οποία μας αποκαλύπτει ότι Ο ΛΟΓΟΣ είναι ο πρόλογος και Ο ΘΕΟΣ είναι ο υπόλογος της αρμονικής σχέσης ή ΣΧΕΣΗΣ ΔΙΑΠΑΣΩΝ!
πηγή: human-philosophie - Άρρητοι λόγοι, Αλτάνη
