Η καθαρή αναγνώριση του εαυτού μέσα στην απόλυτη ετερότητα, αυτός ο αιθέρας ως τέτοιος, είναι το θεμέλιο και το έδαφος της επιστήμης ή η γνώση εν γένει. Η έναρξη της φιλοσοφίας προϋποθέτει ή απαιτεί η συνείδηση να βρίσκεται μέσα σε τούτο το στοιχείο. Αλλά τούτο το στοιχείο επιτυγχάνει την τελείωσή του και ακόμα τη διαφάνειά του μόνο μέσα από την κίνηση του γίγνεσθαί του. Αυτό είναι η καθαρή πνευματικότητα ως το καθολικό, το οποίο έχει τη μορφή της απλής αμεσότητας. Αυτό το απλό, όταν ως τέτοιο έχει ύπαρξη, είναι το έδαφος της επιστήμης, η σκέψη που έχει το Είναι της μόνο μέσα στο πνεύμα. Επειδή αυτό το στοιχείο, αυτή η αμεσότητα του πνεύματος, είναι το υποστασιακό εν γένει του πνεύματος, αυτή η αμεσότητα είναι η μετουσιωμένη ουσιότητα, ο διαστοχασμός, ο οποίος, όντας ο ίδιος απλός, είναι για τον εαυτό του η αμεσότητα ως τέτοια, το Είναι, το οποίο είναι η μέσα στον ίδιο τον εαυτό ανασκόπηση. Η επιστήμη από την πλευρά της απαιτεί από την αυτοσυνείδηση να έχει υψωθεί σε αυτόν τον αιθέρα, για να μπορεί να ζει και να ζει με αυτή και μέσα σε αυτή.
