ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ - Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ

Στη νεωτερική περίοδο της ιστορίας που διανύει η ανθρωπότητα, δηλαδή την περίοδο μετά το διαφωτισμό κατέστη σαφής η προσπάθεια του ανθρώπου να καθυποτάξει τη φύση κυριαρχώντας πάνω της. Θεμελιακό εργαλείο του σε αυτήν την προσπάθεια ήταν ο δυτικός μηχανιστικός ορθολογισμός που λειτούργησε καταλυτικά στη σύγχυση του τι είναι πολιτισμός και τι φύση. Αυτό έγινε αρκετά σαφέστερο την εποχή του ύστερου καπιταλισμού με τον μεταμοντερνισμό να θεωρεί τη φύση και τον πολιτισμό σχεδόν ταυτόσημα πράγματα. Η ανάδυση του ψηφιακού τεχνολογικού κόσμου κατά το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα επιτάχυνε σε απίστευτο βαθμό τις εξελίξεις αυτές.

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΕΝΝΟΙΑΣ ΤΟΥ «ΙΕΡΟΥ» ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΩΣ ΠΡΟΒΟΛΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΘΕΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Πολλοί Έλληνες, οι περισσότεροι θεωρώ, όταν αναφέρονται στην φιλοσοφία των αρχαίων Ελλήνων και τις θεότητές τους, αποπειρώνται να συγκρίνουν την αίσθηση του «ιερού» των παλιών Ελλήνων με την χριστιανική θεώρηση του «ιερού». Είναι τελείως διαφορετική η αντίληψη που είχαν οι αρχαίοι μας για την έννοια του «ιερού». Από την προϊστορική εποχή, την περίοδο του προφιλοσοφικού λογικού σταδίου της ανθρώπινης σκέψης και της κυριαρχίας των μυθικών αφηγήσεων, η λατρεία των θεοτήτων ήταν συνδεδεμένη με την φύση, κατά ένα θαυμαστό τρόπο. 

Οι θεότητες των Ελλήνων ήταν προσωποποιήσεις κάθε μορφής φυσικής ενέργειας και, μάλιστα, έτι περισσότερο της κοσμικής ενέργειας του σύμπαντος. Η γη και τα ουράνια σώματα θεωρούνταν

ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ - ΜΙΑ ΟΜΗΡΙΚΗ ΑΦΗΓΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Πολλοί προσπαθούν να ανιχνεύσουν και στη συνέχεια να περιγράψουν την ιστορική και πολιτική πραγματικότητα μέσα από τα μάτια ξένων θεωριών που όχι μόνο ξεθώριασαν με το πέρασμα του χρόνου, αλλά απέτυχαν να συλλάβουν έστω και επιστημονικά την κρυμμένη πραγματικότητα, τον ρου της ιστορίας. Η συντριπτική πλειοψηφία των στοχαστών της δύσης είτε οικονομολόγοι και ιστορικοί είτε φιλόσοφοι και πολιτειολόγοι εμπνεύστηκαν από την αρχαία ελληνική γραμματεία και μυθολογία, για να εκπονήσουν πολλές από τις επιστημονικές διατριβές τους ή έργα τους για να αφηγηθούν με το δικό τους τρόπο την ανθρώπινη ιστορία.

ΜΙΑ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟ

Ο  ελληνικός  κοινοτισμός,  ως  πολιτική  και  κοινωνική  συνθήκη  για μια  οργανωμένη  δημοκρατική  κοινωνία,  αποτέλεσε  πρώτα  από  όλα πολιτιστικό  και  φιλοσοφικό  ρεύμα. Για  να  κατανοήσουμε  την  καίρια  πολύπλευρη  λειτουργία  του  κοινοτισμού,  όπως  τον συνέλαβαν  οι  παλιοί  Έλληνες,  στον  ουσιαστικό  καθορισμό  της ταυτότητας  που  είχε  ο  αρχαίος  ελληνικός  πολιτισμός,  και γενικότερα,  η  ελληνική  φιλοσοφία,  είναι  απαραίτητο  να επισημανθεί  και  η  αισθητική  του  θεμελίωση  στην  κλασσική  τέχνη. 

Έτσι,  ένα  παράδειγμα  αισθητικής  εφαρμογής  του  κοινοτισμού αφορά  την  μεθοδική  καλλιτεχνική  σύλληψη  ενός  έργου  τέχνης. Ας αναφερθούμε  στο  άγαλμα  στην  κλασσική  περίοδο. Το  άγαλμα,  την περίοδο  αυτή,  ως  αποτέλεσμα  υψηλής  καλλιτεχνίας,  καλαισθησίας,  πέρα  από  τις  γεωμετρικές δομές  του,  δεν  αποτελεί  απόρροια  νατουραλιστικών  στοιχείων,  ούτε  μίμηση ενός  συγκεκριμένου  ανθρώπινου  όντος. Το  άγαλμα,  ( αγάλλω = χαίρομαι  σε  βαθμό  ύψιστης  τελείωσης  από  τη  θέαση  ενός καλλιτεχνήματος)  είναι  δημιούργημα  και  σύνθεση  πολλών φαινομενολογικών  όψεων  της  πραγματικότητας που αποδίδουν το νόημα του αιώνιου, του υπεραισθητού και του  νοητού στην ανθρώπινη διάνοια. Στο  εν  λόγω  έργο, αποτυπώνονται  από  τον  καλλιτέχνη  σε  όλα  του  τα  σημεία,  όχι προσωπικές  του  προσομοιώσεις  και  καταβολές , αλλά  με συνδυαστικό  τρόπο,  στοιχεία  από  μύθους  που κωδικοποιούν τον τρόπο που είναι φτιαγμένος ο συμπαντικός κόσμος και στην ουσία αποτελούν  ένα  συλλογικό  δημιούργημα  του  συνόλου  των κατ' αλήθεια πολιτών. Οι  μύθοι  είναι  μια  κοινή  προγονική  μας  κατάκτηση  που περιγράφουν  έναν  άλλο  κόσμο,  τον  κόσμο  των  μορφών  και  των αρχέτυπων  ''ειδών'',  των  ιδεών,  όπως  συλλαμβάνονται  όχι  από  ένα άτομο,  αλλά  από  την  σύνθεση  που  έχει  προκύψει  από  την ''κοινότητα''  όλων  των  προσωπικών  αναφορών,  οπτικών, παρεμβάσεων  και  πεποιθήσεων  των  φιλοσοφούντων ενεργών πολιτών.

ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ - Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ

Ιστορικά

Ο  Ελληνικός  Κοινοτισμός  είναι  η μεγάλη  πολιτική  δημοκρατική παράδοση  των Ελλήνων από τα  αρχαϊκά  ή  κλασσικά  χρόνια. Οι  παλιοί  Έλληνες, επειδή  λάτρευαν  τη  Γαία, τη φύση  που  τη θεωρούσαν ως  ζωντανό  θείο  οργανισμό  συνέδεαν  τα πάντα  με  τη  γη  και  την ποικίλη  ενασχόλησή  μαζί  της. Θεωρούσαν  ότι  κάθε δραστηριότητα  του ανθρώπου  έπρεπε  να είναι  εναρμονισμένη  και  σύμφωνη  με τη φύση  και  το περιβάλλον,  φυσικό  ή  γεωργικό.

Ο ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ ΩΣ ΑΠΟΦΑΤΙΚΗ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΑΛΗΘΟΥΣ ΒΙΟΥ

Στη  σύγχρονη πολιτική  επιστήμη  καταγράφεται  η  πεποίθηση  ότι  η  γλώσσα  εν γένει  έχει  τη δυνατότητα  να  αποτυπώσει  φαινόμενα  της  εμπειρίας,  της  πραγματικής  ζωής. Μάλιστα, για  να  περιζώσει  με  επιστημονική  θεώρηση   μια  μονιστικού τύπου  θετικιστική  μεθοδολογία  σε  απόλυτο  βαθμό  εξαντλεί  την κατανόηση  των σημαινόντων με τη γνώση των σημαινομένων. Με  λίγα  λόγια  ευρίσκει  το νόημα  μέσα  στη  θεατό  της γλώσσας,  στις λέξεις.

Αντίθετα,  η  κοινοτική φιλοσοφία  εδραιώνεται  στην εμπειρία  ως  στάση  αποφατισμού. Το  όντως

ΤΟ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ ΩΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΑΛΘΙΝΓΚΙ)

Του Μιχαλόπουλου Αθανάσιου

Έχουν  την  βεβαιωμένη εντύπωση  οι περισσότεροι από αυτούς  που μιλούν για  άμεση  δημοκρατία  ότι  η εφαρμογή  ενός  τέτοιου  πολιτεύματος, έστω και  σχετικού  ως  προς  τις κοινοτικές  δομές  του, είναι  κάτι εύκολο. Είναι  καθαρά  θέμα πολιτικής  αντίληψης  που  αγνοούμε. 

Ο κοινοτισμός και η  άμεση δημοκρατία   απαιτούν  να  εξέλθουμε  από  τον  σκληρό  πυρήνα  του εγωτισμού  μας,  να  μάθουμε  περισσότερο  να ακούμε  και  να κατανοούμε,  και λιγότερο  να  μιλάμε  και να προτείνουμε. Η κριτική σκέψη  είναι  απαραίτητος  όρος  για  τη δημιουργία  του ποιοτικού  πολίτη που φανταζόμαστε  σε  μια πραγματική δημοκρατία. Όταν όμως  αυτός  ο πολίτης  θέτει στο κέντρο  των προθέσεών  του  την κριτική  αμφιβολία  και  τον αντίλογο,  ως  συστηματική  διαλογική  μέθοδο  απέναντι  στην άλλη άποψη,  στο διαφορετικό, και  όχι  την εύρεση  πρώτα  των κοινών  αναφορών και  προθέσεων (φιλοσοφικός  κοινοτισμός) που  ενυπάρχουν σε  μια  εν δυνάμει συλλογικότητα,  τότε  είναι αδύνατον να  συγκροτηθεί  μια τέτοια  δημοκρατική πολιτεία.

Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ ΩΣ ΕΝΟΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΟΘΩΜΑΝΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ

Ας συνειδητοποιήσουμε ότι και  οι Έλληνες των παροικιών του εξωτερικού διέπρεψαν με τον κοινοτισμό. Η κοινότητα προσέφερε ένα χρηματικό ποσό σε όποιον Έλληνα ξενιτευόταν, προκειμένου να επιβιώσει, να βρει εργασία και να προκόψει. Οι Έλληνες μετανάστες στη συνέχεια όχι μόνο επέστρεφαν το ποσό, αλλά βοηθούσαν οικονομικά έτι περαιτέρω την κοινότητα καταγωγής τους.

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ
Θεοφάνη Μαλκίδη
Δρ. Κοινωνικῶν Ἐπιστημῶν

      Οἱ Ὀθωμανοί ἐμφανίζονται στή Θράκη τό 1352, ὅταν πραγματοποιοῦν ἀπόβαση καί

ΒΙΒΛΙΟ ΚΑΡΑΒΙΔΑ ΚΩΝ/ΝΟΥ - ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ (ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ)

Το βιβλίο ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ περιλαμβάνει τις  επιμέρους ενότητες-βιβλία του Καραβίδα: Δημοκρατία και αυτοδιοίκησις εν Ελλάδι - Σοσιαλισμός και κοινοτισμός - Η τοπική αυτοδιοίκηση και ο ιδιότυπος Παρ ημίν οικονομικός ρεζιοναλισμός.

Ο  Κωνσταντίνος  Καραβίδας,  σε  αυτήν την  επιστολή-δοκίμιο  (Σοσιαλισμός και Κοινοτισμός, που αποτελεί μέρος του  πολυσέλιδου βιβλίου του "ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ" με εισαγωγή του Κώστα Βεργόπουλου) στον σοσιαλιστή  Νίκο  Γιαννιό,  αναλύει  οργανωτικές  και  δομικές  πλευρές  του  Ελληνικού  Κοινοτισμού και  τις  μεγάλες  διαφορές  του  από  τον καπιταλισμό  και  το σοσιαλισμό  τόσο  στην πρόσληψη  της  ατομικότητας  όσο  και  της  συλλογικότητας.

Εξηγεί  επιχειρηματολογώντας  για ποιο λόγο  ο  ελληνικός  χώρος  και  πολιτισμός, λόγω των γεωγραφικών του ιδιαιτεροτήτων,  μπορεί  να αναπτυχθεί  μόνο  με  τον κοινοτισμό. Ο  κοινοτισμός, κατά  τον Καραβίδα  ούτε   ιδεολογία  είναι,  ούτε  θεωρία  βγαλμένη  από  τα συρτάρια  κάποιων απομονωμένων  γραφειοκρατών,  ούτε  φαντασιακή  επινόηση  κάποιων φιλοσόφων-διανοουμένων  που  παραμυθολογούν  τους  πολίτες  αναγάγοντάς  την  σε εξιδανικευμένη  πολιτική  ιδεολογία  χειραγώγησης  των  λαών (πολιτική  πρακτική  που  χαρακτηρίζει  την νεωτερικότητα).

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΥ

Του Μιχαλόπουλου Αθανάσιου

Εδαφολογία - Γεωοικονομία - Αστοχωρική  ανάπτυξη - Οργανική αγορά        

Ας  μιλήσουμε  ευθέως. Δεν αρκεί  σήμερα  να  κάνουμε  λόγο  μόνο  για άμεση δημοκρατία. Για  να πετύχει  μια  πραγματική  δημοκρατική  (αμεσοδημοκρατική)   μελλοντική  διακυβέρνηση  πρέπει  να κομίζει  πρακτικές  συγκεκριμένες  θέσεις  για  την οικονομία  και  τη σύνδεσή  της  με όλα  τα  κοινωνικά και πολιτικά πεδία  που  εμπλέκονται  με την καθημερινότητα  του  πολίτη. Η  δύσκολη  χρονική περίοδος  που διανύουμε  δεν  μας  αφήνει  περιθώρια  να επιδιδόμαστε   στην  πολιτικολογία  προσπαθώντας  να  εφευρίσκουμε  όμορφα  ανεδαφικά  θεωρητικά ευφυολογήματα  περί  δημοκρατίας  και να  χανόμαστε  στο  αχανές  πέλαγος   των  προβλημάτων  που  προκύπτουν διαρκώς  μέσα  στη δίνη  της κρίσης  που  σοβεί  και θα σοβεί  για  αρκετό  χρονικό διάστημα  για  την ελληνική κοινωνία. Ας  σκεφτούμε  ότι  η αντικατάσταση  του  ολιγαρχικά  παλιού  που  συντηρεί  στην εξουσία  ακόμα  το κατεστημένο  των  ελίτ, θα  έχει  νόημα  μόνο αν  αυτό που θα έρθει θα  έχει ποιότητα  και  ουσιαστικές  προτάσεις  και  λύσεις.       

ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ - ΠΟΛΙΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ

Η έννοια  "πόλις" προέρχεται  από  το  αρχαίο  ρήμα "πέλω" (οι  υπέρμαχοι  της  ινδοευρωπαϊκής  θεωρίας  κάνουν λόγο  για  προέλευση  από  τον  τύπο  "pel"),  το οποίο σημαίνει  συναναστρέφομαι  γύρω από ένα άξονα. Από  την ίδια ρίζα  του ρήματος "πέλω" προέρχεται  και η λέξη  "πόλος",  που σημαίνει  κέντρο  έλξης, άξονας  γύρω  από τον οποίο στρέφεται κάτι.

ΟΙ ΚΟΙΝΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΕΣ (ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ) ΤΩΝ ΑΜΠΕΛΑΚΙΩΝ

Ο  Γεώργιος  Μαύρος Σβαρτς,  γεννημένος το 1738,  συνέδεσε το όνομά του με την ενεργοποίηση της πρώτης  στον κόσμο συνεταιριστικής δραστηριότητας στα Αμπελάκια Θεσσαλίας. Δημιούργησε,  λοιπόν,  τον πρώτο  κοινοτικού  τύπου  συνεταιρισμό  στον κόσμο  στα  Αμπελάκια της  Λάρισας. Η  οργανωτική  δομή  αυτού  του είδους  της επιχείρησης  διαφέρει  κατά  πολύ από  τους κρατικοδίαιτους  συνεταιρισμούς  που  συναντήσαμε  τον 20ο  αιώνα.

 Οι  επιχειρηματικοί  αυτοί οργανισμοί  ονομάζονταν  "κοινές  συντροφιές"  και  λειτουργούσαν  κομίζοντας κέρδη  και στην κοινότητα των Αμπελακίων  στην οποία  λειτουργούσε  κοινοτικό ταμιευτήριο. Σε  αυτού  του  είδους  την επιχείρηση  οι εργαζόμενοι  ήταν ταυτόχρονα  και  ιδιοκτήτες έχοντας ατομικούς λογαριασμούς για  τα κέρδη τους στο κοινοτικό ταμιευτήριο  της περιοχής  τους. Και παρόλο που η δημιουργία ενός συνεργατικού σχηματισμού αποτελούσε τότε

ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ - ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Η  πολιτική  έννοια  "Δημοκρατία"  γεννήθηκε  για  πρώτη φορά  στην αρχαία  Ελλάδα,  την εποχή  του Εφιάλτη. Δημοκρατία  νοείται  ως  το πολίτευμα  εκείνο  σύμφωνα  με  το οποίο  την εξουσία  την έχουν  οι  πολίτες,  οι πολλοί  και όχι  οι λίγοι  ή ο ένας. 

ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ - ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΔΙΑΣΑΦΗΝΙΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟ

Πολλοί συγχέουν τις κοινότητες των Κιμπούτς, την Παρισινή Κομμούνα και πολλές εκδοχές σοσιαλισμού και κομμουνισμού με τον ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟ. Οι διαφορές είναι τεράστιες, δεν τίθεται θέμα σύγκρισης προταγμάτων. Όλες οι παραπάνω εκδοχές είναι κολεκτιβιστικές, δεν σέβονται καν τα ατομικά δικαιώματα.

ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ - ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πραγματική πολιτική δεν είναι να επιδίδεται  ο  πολιτικός  σε πολιτικά ευφυολογήματα πατριωτισμού  εκμαυλίζοντας  τη λαϊκή  βούληση  χειραγωγώντας  την.  Ούτε  να υιοθετεί  μια μονομερή  και  στείρα  καταγγελία  των μνημονίων ή των αντιλαϊκών πολιτικών χωρίς  ουσιαστικές αντιπροτάσεις  διεξόδου  από το τέλμα  στο  οποίο  έχει περιέλθει  η  σύγχρονη  ελληνική κοινωνία. Μια  σύγχρονη  πατριωτική δημοκρατική πολιτική  πρόταση  πρέπει  να κομίζει συγκροτημένο και ολοκληρωμένο  πολιτικό πρόγραμμα θέσεων αλλά  και θεσμών εγκαθίδρυσης μιας αληθινής δημοκρατίας, με  συμμετοχή  των πολιτών  στις  αποφάσεις, με συγκεκριμένες θέσεις και προτάσεις για την οργάνωση και τη δομή της παραγωγικής, αγροτικής και οικονομικής πολιτικής της χώρας. 

Μια δημοκρατική, οικολογική ποιοτική αλλαγή για τη χώρα πρέπει να εκκινήσει από τις μικρές τοπικές κοινωνίες. Εκεί, στις πόλεις, τα χωριά και την ύπαιθρο πρέπει να λάβει χώρα η πρώτη βασική μεταβολή στην  πολιτική  νοοτροπία  και  στις καθημερινές συνήθειες των πολιτών. 

Ποια είναι αυτή; Η συγκρότηση μιας άλλης γαστρονομικής φιλοσοφίας για τους πολίτες, η οποία θα εκκινεί από την θέσπιση μιας αυτόχθονης πολιτικής για την αγροτική παραγωγή. Άρα γίνεται λόγος για συνολική αναθεώρηση των  κοινωνικών  και  ηθικών  αξιών  του σύγχρονου ελληνικού  πολιτισμού  προκρίνοντας  τη  διατροφική  οικολογία  και  τη  γεωοικονομική  σύνδεση  του  άστεων  με  το  φυσικό  τοπίο  και  την  αγροτική  ύπαιθρο.  Αληθινός  πολιτισμός  κοινωνίας  σχέσεων  και  φυόμενης  από  τα κάτω οικονομίας  είναι αυτός  που  εντάσσει  και  εκπληρώνει  τις  ανάγκες  της γαστέρας  και  του  χορτασμού  της  με  όρους  τέχνης. Αρμογή  κάθε είδους  παραγωγής (εμπορικές  ή  αγροτικές) με  τις  κοινοτικές  ανάγκες  που  απορρέουν  από  την  οικονομική  ανάπτυξη  των  τοπικών κοινωνιών.

Κυριολεκτικά, όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα αντιλαμβάνονται την "πολιτική" με όρους που ανταποκρίνονται στο πολύ μακρύ παρελθόν. Το μόνο που γνωρίζουν να κάνουν τα πολιτικά κόμματα που μας εκπροσωπούν στο κοινοβούλιο είναι να πολιτικολογούν και όχι να παράγουν ορθολογικό ουσιαστικό πολιτικό λόγο, κάτι που είναι απαραίτητο για την ενεργοποίηση του ΠΟΛΙΤΗ, προκειμένου να αλλάξει προς το ποιοτικότερο η φιλοσοφία και το περιεχόμενο του τρόπου πρόσληψης της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ. 

Το νέο περιεχόμενο της πολιτικής είναι πλέον ανάγκη να προκρίνει τη συγκρότηση μιας ποιοτικής δημοκρατικής συλλογικότητας, μιας συλλογικότητας που θα διαπνέεται από τις αρχές και τη φιλοσοφία του ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΥ και  του   ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ μέσα από το πολιτικό άρμα του ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΥ.

Η ΕΚΡΗΚΤΙΚΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

της Βάσιας Ζαριφοπούλου

Λίγο ἀκόμα θὰ ἰδοῦμε

τὶς ἀμυγδαλιὲς ν᾿ ἀνθίζουν.

Λίγο ἀκόμα θὰ ἰδοῦμε

τὰ μάρμαρα νὰ λάμπουν,

νὰ λάμπουν στὸν ἥλιο

κι ἡ θάλασσα νὰ κυματίζει.

Λίγο ἀκόμα, νὰ σηκωθοῦμε

λίγο ψηλότερα.

(Απόσπασμα από το ποίημα «Μυθιστόρημα» του Γιώργου Σεφέρη)

Λίγο ψηλότερα, μας προτρέπει να σηκωθούμε ο ξενιτεμένος, επί πολλά χρόνια λογοτέχνης, Γιώργος Σεφέρης. Γιατί η απόσταση που δημιουργείται με την απόσχιση από τα πάτρια εδάφη έχει και τα καλά της.

Το οπτικό πεδίο γίνεται πιο ευδιάκριτο, όταν βρίσκεσαι στο απυρόβλητο της βασανιστικής και

ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ - Η ΔΟΜΗ ΕΝΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΥ ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

      

                                               

        ΤΑ     ΝΕΩΤΕΡΙΚΟΥ  ΤΥΠΟΥ   ΠΟΛΙΤΙΚΑ  ΚΟΜΜΑΤΑ

Στην  κοινοβουλευτική  αντιπροσωπευτικού  «δημοκρατία»  γίνεται  λόγος  για  κόμματα,  μόνο  κόμματα  αναγνωρίζονται.  Τα κόμματα,  κατ’  επίφαση πολιτικές  συλλογικότητες,  αποτελούν  την  θεσμική  έκφραση  κοινωνικών  ρευμάτων  της  κοινωνίας,  όχι  με  βάση  πραγματικούς  όρους  ιδεών και αναγκών, αλλά  με  βάση  πολιτικές  ισορροπίες  που  «κατασκευάζονται»  από  το  επικοινωνιακό  σύστημα των  ποικίλων  εξουσιαστικών  μηχανισμών  που  σοβούν  στα  κέντρα  διοίκησης-οργάνωσης  μιας  νεωτερικής  κοινωνίας.  

Έτσι  λοιπόν,  «κόμματα», στο  αντιπροσωπευτικό  σύστημα,   νοούνται  εκείνοι  οι  πολιτικοί  σχηματισμοί  που  αναπτύσσουν  μονολιθικό  πολιτικό  λόγο. Προσπαθούν  να  προσελκύσουν  τους  πολίτες  παρουσιάζοντάς  τους,  ως  πολιτικό πρόγραμμα και  πολιτικές  θέσεις,  ένα  στατικό   πλαίσιο  αναφορών  που αφορούν   επιφαινόμενα,  όπως  ιδέες,  προκαταλήψεις, ανησυχίες   και  προσδοκίες   των  πολιτών  μέσα  από  τις  οποίες  αναπαράγουν  τη  διπολική  σκέψη (αριστερά  ή 

ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ - Η ΟΥΣΙΑ ΑΠΟΤΥΠΩΝΕΤΑΙ ΣΤΑ ΑΦΑΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΑ (ΒΙΝΤΕΟ)

Μερικές φορές στην καθημερινή μας ζωή χάνουμε τον προσανατολισμό μας και αναρωτιόμαστε γιατί δεν είμαστε χαρούμενοι από το βίο που έχουμε επιλέξει, τη στιγμή που εκπληρώνουμε όλες τις βιολογικές μας ανάγκες και δεν έχουμε έλλειψη κάποιου απαραίτητου υλικού αγαθού. 

ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ - ΠΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ Η ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Τις τελευταία χρόνια πραγματικά, ακόμα πιο πολύ, αρχίζω να διαπιστώνω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των συμπατριωτών μας έχει άγνοια πώς μπορεί να λειτουργήσει μια άμεση δημοκρατία με δημοψηφίσματα.

ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ - ΔΙΑΦΟΡΑ ΜΕΤΑΞΥ ΑΝΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΑΜΕΣΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

    

ΑΝΑΡΧΙΑ Ή ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ;

Η αντιεξουσία ως ιδεολογία ελάχιστη σχέση έχει με την άμεση δημοκρατία. Όπως τουλάχιστον έχει διαμορφωθεί από τους κλασικούς Μπακούνιν, Κροπότκιν, Προυντόν, ο αναρχισμός σημαίνει, ανάμεσα σε άλλα, κοινωνία χωρίς εξουσία και κυβέρνηση, χωρίς υπακοή στον νόμο και σε οποιαδήποτε εξουσία. Αντιθέτως η άμεση δημοκρατία χαρακτηρίζεται από υπακοή τόσο στους νόμους, διότι οι νόμοι θεσπίζονται από όλους του πολίτες ελευθέρως στην εκκλησία του δήμου, όσο και στην εξουσία, διότι αυτή δεν είναι μια αλλοτριωμένη εξουσία, ιδιοκτησία του ενός, των ολίγων ή ιδιωτών αλλά ασκείται εξίσου από όλους τους πολίτες «υποχρεωτικώς», καταργώντας έτσι το κράτος και τη γραφειοκρατία. Αυτή άλλωστε είναι η μεγάλη επινόηση της δημοκρατικής πολιτικής: η εξουσία δεν ανήκει σε κανέναν, ασκείται από όλους τους πολίτες. 

Στην  άμεση  δημοκρατία  γίνεται λόγος για  Πολιτεία  και όχι για κράτος. Ο όρος  "Πολιτεία"  κομίζει  το ελεύθερο  του πολιτεύματος  χωρίς  να σοβεί  καμιά μορφή βίας. Η  έννοια "κράτος"  είναι περισσότερο  συνυφασμένη  με την έννοια  της βίας (αρχαιοελληνική θεώρηση)  και  η χρήση  της  είναι αδόκιμη  όταν  γίνεται αναφορά  στην άμεση δημοκρατία. Ο  αναρχισμός  καταργεί  και αυτό  που  εννοείται  ως  Πολιτεία  στην άμεση δημοκρατία. Σε αυτό  το σημείο  ο αναρχισμός  θυμίζει  το  άλλο  πολιτικό  άκρο, τον αναρχοκαπιταλισμό, που και αυτός  επιζητά

την κατάργηση  κάθε έννοιας  κράτους ή πολιτείας.  

ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Ένα πολιτικό αμεσοδημοκρατικό κίνημα που διατυμπανίζει, προβάλλει και υπόσχεται στους πολίτες τι ακριβώς θα αποπειραθεί να κάνει σε συγκεκριμένα πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά θέματα, αν αναλάβει τη διακυβέρνηση, στην ουσία ακυρώνει στην πράξη την αμεσοδημοκρατική του φυσιογνωμία. Γιατί;

Η "ΗΔΟΝΗ" ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΠΙΚΟΥΡΟ

ΑΡΧΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ:

"Όταν ουν λέγωμεν τέλος υπάρχειν, ου τας των ασώτων ηδονάς και τας εν απολαύσει κειμένας λέγομεν, ως τινες αγνοούντες και ουχ ομολογούντες ή κακώς εκδεχόμενοι νομίζουσιν, αλλά το μήτε αλγείν κατά σώμα μήτε ταράττεσθαι κατά ψυχήν. Ου γαρ πότοι και κώμοι συνείροντες ουδ’ απολαύσεις παίδων και γυναικών ουδ΄ ιχθύων και των άλλων, όσα φέρει πολυτελής τράπεζα, τον ηδύν γεννά βίον, αλλά νήφων λογισμός και τας αιτίας εξερευνών πάσης αιρέσεως και φυγής και τας δόξας εξελαύνων, εξ ων πλείστος τας ψυχάς καταλαμβάνει θόρυβος.

Τούτων δε πάντων αρχή και το μέγιστον αγαθόν φρόνησις. Διο και φιλοσοφίας τιμιώτερον υπάρχει φρόνησις εξ ης αι λοιπαί πάσαι πεφύκασιν αρεταί, ως ουκ έστιν ηδέως ζην άνευ του φρονίμως και καλώς και δικαίως ουδέ φρονίμως και καλώς και δικαίως άνευ του ηδέως. Συμπεφύκασι γαρ αι αρεταί τω ζην ηδέως, και το ζην ηδέως τούτων εστίν αχώριστον."

ΑΠΟΔΟΣΗ:

[ Όταν λοιπόν υποστηρίζουμε ότι σκοπός είναι η ηδονή, δεν εννοούμε τις ηδονές των ασώτων και

των αισθησιακών απολαύσεων, όπως νομίζουν κάποιοι (από άγνοια κι επειδή διαφωνούν μαζί μας ή παίρνουν στραβά τα λόγια μας), αλλά εννοούμε το να μην υποφέρει κανείς σωματικούς πόνους και το να μην είναι η ψυχή του ταραγμένη. Γιατί τη γλυκιά ζωή δε μας την προσφέρουν τα φαγοπότια και οι διασκεδάσεις, ούτε οι απολαύσεις με αγόρια και γυναίκες, ούτε τα ψάρια και τα άλλα εδέσματα που προσφέρει ένα πολυτελές τραπέζι, αλλά ο νηφάλιος στοχασμός αυτός που ερευνά τα αίτια κάθε προτίμησής μας ή κάθε αποφυγής μας, και αποδιώχνει τις δοξασίες που με τόση σύγχυση γεμίζουν την ψυχή μας.

Αφετηρία για όλα αυτά, και μέγιστο αγαθό συνάμα, είναι η φρόνηση. Γι ‘ αυτό και είναι πολυτιμότερη η φρόνηση κι από τη φιλοσοφία ακόμα, γιατί από αυτήν απορρέουν όλες οι αρετές: η φρόνηση που μας διδάσκει ότι δεν είναι δυνατόν να ζει κανείς χαρούμενα αν η ζωή του δεν έχει γνώση, ομορφιά και δικαιοσύνη, κι ούτε πάλι μπορεί να ‘χει η ζωή του γνώση, ομορφιά και δικαιοσύνη αν δεν έχει και χαρά. Γιατί οι αρετές αυτές είναι σύμφυτες με το να ζει κανείς ευτυχισμένα, και η ευτυχισμένη ζωή είναι αξεχώριστη από τις αρετές. ]

Επιστολή προς Μενοικέα

Ας συνειδητοποιήσουμε ότι η ηδονική φιλοσοφία του φιλόσοφου Επίκουρου δεν έχει καμιά σχέση με αυτό που του προσάπτουν πολλοί που δεν τον έχουν διαβάσει. Ο Επίκουρος στον "φιλοσοφικό κήπο του" εδραίωσε μια πολύ επίκαιρη μορφή κοινοτισμού, τον ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟ. Πώς δηλαδή μπορεί κανείς να προσαρμόζει τις διατροφικές του συνήθειες με έναν εσωτερικό νηφάλιο τρόπο ζωής εμπνευσμένο τόσο από την αγάπη για τη φύση και τους συνανθρώπους του όσο και από την αρμονία που βιώνει μέσα του η οποία είναι αντίστοιχη με την συμπαντική.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΑΥΤΗ Η ΑΓΝΩΣΤΗ (ΒΙΝΤΕΟ)

Επειδή  πολλοί  συνεχίζουν  να  ισχυρίζονται  ότι  γνωρίζουν  τι  είναι  η  δημοκρατία,  ας  παρακολουθήσουν  τη συνέντευξη  του   Δρ, Θέμου  Γκουλιώνη.   Ας  ακούσουν  λοιπόν  πώς  λειτουργεί  η  άμεση  δημοκρατία  της  Ελβετίας,  ο  ελληνικού  τύπου  κοινοτισμός, τον οποίο  χαρακτηριστικά  αγνοούν  οι  Έλληνες. Το  ξαναγράφω. Το  ελβετικό  σύστημα  είναι  το  μόνο  πραγματικά  δημοκρατικό  στην  παγκόσμια  πολιτική  ιστορία. Είναι  ένα  κράτος  χωρίς  πρωθυπουργό,  χωρίς  υπουργούς,  χωρίς  δημάρχους. Έχει  μόνο  έναν  πρόεδρο  της  ομοσπονδίας,  ο  οποίος  είναι  καθαρά  διακοσμητικός. Η  ύπαρξή  του  είναι  χρήσιμη  μόνο  για  εκπροσώπηση  της  χώρας  στο  εξωτερικό. Πάλι  θα  βγουν  κάποιοι  και  θα  μιλήσουν  και  θα  προσάψουν  ένα  σωρό  κατηγορίες  για  την Ελβετία. Μα  αυτό  για  το οποίο  μιλάμε  στην  περίπτωση  της  Ελβετίας  είναι  το  πολιτικό  της  συγκροτημένο  πολίτευμα. Σε αυτή  τη χώρα  έχουν καταφέρει  να  κυβερνούν οι ίδιοι  οι  πολίτες  της. Αυτό  θέλουν,  αυτό  έχουν. 

ΣΙΛΛΕΡ - Η ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΩΣ ΣΥΝΕΚΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

              

Tου Μιχαλόπουλου Αθανάσιου

Αναρωτιόμαστε  με  ποιον  τρόπο  θα  μπορούσαμε  να  αναδιατάξουμε  αναθεωρώντας, ως  επί  το  πλείστον,  εκ  θεμελίων  σε  μια  άλλη βάση   τους  όρους  για  μια  νέα κοινωνική   κουλτούρα  συγκρότησης  ενός  εννοιολογικού  πολιτικού  πλαισίου  για  μια  δημοκρατική  συλλογικότητα  ελευθερίας  και  δικαιοσύνης.

Αυτό  που  χαρακτηρίζει  τον  δημόσιο  πολιτικό  λόγο  είναι  η  ρηχότητα,  η μικροκομματική  υστεροβουλία  και  οι  κοντόφθαλμες  ελλειμματικού  κοινωνιοκεντρικού  περιεχομένου  "θέσεις  και  προτάσεις". Η  πολιτική  δεν  συνίσταται  σε  μια μονόπλευρη  αντιμετώπιση  των  κοινωνικών  προβλημάτων  αγνοώντας   την   καθοριστική  λειτουργία  ποικίλων εν  δυνάμει δεξιοτήτων  και   δυνατοτήτων  αισθητικού  χαρακτήρα  του  ανθρώπου  στην  ανασύσταση  μιας  άλλης  κοινωνίας.

Η ΖΩΣΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΑΒΙΔΑ

Ο  Κ. Καραβίδας  πέρα  από  το  ότι  ήταν  ένας  τεχνοκράτης  του καιρού  του,  είχε  συγκροτημένη  πολιτική  άποψη  για  τον  ελληνικό  πολιτισμό  και  φιλοσοφούσε  κοινωνιολογικά. Παραθέτω  παρακάτω  αποσπάσματα  από  τον  ίδιο  και  επιμέρους  διάσπαρτα  σχόλια  του  Μελέτη  Μελετόπουλου  παράλληλα  με  δικές  μου  διαπιστώσεις.

"Η  κοινοτική  αλληλεγγύη  δεν έχει  φιλανθρωπικό  χαρακτήρα. Βασίζεται  στην  πρόσμειξη  των  ιδιωτικών  πόρων  με  τους  κοινούς,  στο  πλαίσιο  των  κοινοτικών λειτουργιών. Το  κοινοτικό  σύστημα  καλλιεργεί  το  πνεύμα  της  ειλικρινούς  συντροφικότητας  και  του  αυτόματου  ανθρώπινου  αλληλοσεβασμού, επειδή  μέσα  στα  πλαίσιά  του  η  ατομική  ελευθερία  είναι  οργανική  και  αυτοδημιούργητη,  όχι  κάποιο  εφεύρημα  που  μπορεί  να  δίδεται  σε