Στη σύγχρονη πολιτική επιστήμη καταγράφεται η πεποίθηση ότι η γλώσσα εν γένει έχει τη δυνατότητα να αποτυπώσει φαινόμενα της εμπειρίας, της πραγματικής ζωής. Μάλιστα, για να περιζώσει με επιστημονική θεώρηση μια μονιστικού τύπου θετικιστική μεθοδολογία σε απόλυτο βαθμό εξαντλεί την κατανόηση των σημαινόντων με τη γνώση των σημαινομένων. Με λίγα λόγια ευρίσκει το νόημα μέσα στη θεατό της γλώσσας, στις λέξεις.
Αντίθετα, η κοινοτική φιλοσοφία εδραιώνεται στην εμπειρία ως στάση αποφατισμού. Το όντως
νόημα για τη ζωή και τη γνώση δεν είναι, δηλαδή, δυνατόν να συλληφθεί ολοκληρωτικά στη γλώσσα, αλλά μέσα από τον αποφατισμό. Αποφατισμός είναι η άρνηση να εξαντληθεί η γνώση στη διατύπωσή της. Δηλαδή μπορεί κανείς πιο εύκολα να ορίσει τι δεν είναι κάτι, παρά να το συλλάβει μέσα από κάποιο κατάλληλο σημαινόμενο. Το σημαινόμενο, η κατάλληλη λέξη ή έκφραση που αντιστοιχεί στο σημαίνον ίσως δεν έχει ακόμα επινοηθεί για να αποδώσει το ακριβές νόημα. Αλήθεια έχουμε αναρωτηθεί ότι υπάρχουν μέσα μας ψυχικές φορτίσεις και έγνοιες που είναι αδύνατον να τις ψηλαφίσουμε με ένα ρήμα, ένα ουσιαστικό ή και με μια πρόθεση ακόμα; Πάντοτε θα υπάρχουν συναισθήματα, προαισθήσεις, ενδόμυχες σκέψεις και ενορατικές προδιαθέσεις μέσα μας οι οποίες θα είναι αδύνατον να εντυπωθούν και να αποκαλυφθούν στη γλώσσα. Το εμπειρικό πεδίο της έκλυσης του έκτακτου και του απροσδόκητου λαμβάνει χώρα στη σχέση με τον άλλο.
Ας σκεφτούμε ότι, αν κανείς είναι κλεισμένος στον δικό του τρόπο αντίληψης για την πραγματικότητα, θα έχει διαφορετικές αναγνώσεις για τον κόσμο σε σχέση με το αν αποτολμούσε να κοινωνήσει τις σκέψεις του και το είναι του με τους άλλους.
