Ένα πολιτικό αμεσοδημοκρατικό κίνημα που διατυμπανίζει, προβάλλει και υπόσχεται στους πολίτες τι ακριβώς θα αποπειραθεί να κάνει σε συγκεκριμένα πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά θέματα, αν αναλάβει τη διακυβέρνηση, στην ουσία ακυρώνει στην πράξη την αμεσοδημοκρατική του φυσιογνωμία. Γιατί;
Ποτέ ένα τέτοιου είδους κίνημα που ενστερνίζεται, θεσμικά από τις εσωτερικές δομές του, την αμεσοδημοκρατική φιλοσοφία, δεν νοείται να έχει συγκροτήσει και αποφασίσει από πριν ποιο θα είναι το πολιτικό πρόγραμμα και οι θέσεις για καίρια ζητήματα. Τις αποφάσεις για το τι ακριβώς θα κάνει θα τις παίρνουν οι πολίτες μέσα από τα δημοψηφίσματα και όχι μια κλειστή κάστα πολιτικών ηγετών και στελεχών χωρίς να λαμβάνει τις απόψεις των πολιτών.
Πώς είναι δυνατόν να έχει λοιπόν καταρτίσει το εν λόγω κίνημα ένα ολόκληρο εκτενές πολιτικό πρόγραμμα θέσεων και προτάσεων μέσα από κλειστές εσωκινηματικές ομάδες στο εσωτερικό του, τη στιγμή που όλο αυτό δε θα αποτελεί "δημοψηφισματική απόφαση" μιας εκτεταμένης λαϊκής βούλησης;
Το "ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΡΧΩΝ, ΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΘΕΣΜΩΝ" που προτείνει ο γράφων, αν προσέξουμε, αποτελεί έναν κοινοτικό πολιτικό οδηγό, μια θεμελιακή βάση πάνω στην οποία θα εκφράζονται θεσμικά πλέον οι πολίτες και όχι κάποια κυρίαρχη κλειστή ομάδα πολιτικών κινούμενη με καθαρά ατομικιστικά κριτήρια ή μέσα από αθέατες και υπόγειες μεθοδεύσεις. Ένα κοινοτικό αμεσοδημοκρατικό κίνημα ένα σκοπό πρέπει να έχει: τη δημιουργία δημοκρατικών θεσμών, αρχών και δομών που να καθιστούν κυρίαρχη την λαϊκή βούληση.
Ας συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό το πολιτικό σύστημα που βιώνουμε "δημοκρατία" δεν είναι. Οι πολίτες δεν ψηφίζουν πολιτικές, αλλά άτομα-πολιτικούς. Θα αντιτείνει κάποιος ότι τα κόμματα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας έχουν συγκεκριμένο πολιτικό πρόγραμμα βάσει του οποίου οι πολίτες αποφαίνονται έμμεσα. Και επίσημα στο αντιπροσωπευτικό σύστημα είναι δικαιολογημένη και θεσπισμένη η "ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ". Τι σημαίνει αυτό; Ότι τα πολιτικά κόμματα στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία έχουν νομιμοποιημένη τη δυνατότητα να αναθεωρούν κατά το δοκούν οποιαδήποτε προεκλογική θέση τους και να εφαρμόζουν πολιτικές που δεν έχουν αποφασίσει έμμεσα οι πολίτες που τα ψήφισαν. Αυτό αποτελεί κανόνα στην αντιπροσωπευτική "δημοκρατία" (ως αριστοκρατική ολιγαρχία θεωρείται στην ουσία). Σχεδόν πάντοτε στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία ένα πολιτικό κόμμα (όχι κίνημα) αναθεωρεί το πρόγραμμά του κατά 70 ή 80% χωρίς να ερωτώνται οι πολίτες.
