Ο Γεώργιος Μαύρος Σβαρτς, γεννημένος το 1738, συνέδεσε το όνομά του με την ενεργοποίηση της πρώτης στον κόσμο συνεταιριστικής δραστηριότητας στα Αμπελάκια Θεσσαλίας. Δημιούργησε, λοιπόν, τον πρώτο κοινοτικού τύπου συνεταιρισμό στον κόσμο στα Αμπελάκια της Λάρισας. Η οργανωτική δομή αυτού του είδους της επιχείρησης διαφέρει κατά πολύ από τους κρατικοδίαιτους συνεταιρισμούς που συναντήσαμε τον 20ο αιώνα.
Οι επιχειρηματικοί αυτοί οργανισμοί ονομάζονταν "κοινές συντροφιές" και λειτουργούσαν κομίζοντας κέρδη και στην κοινότητα των Αμπελακίων στην οποία λειτουργούσε κοινοτικό ταμιευτήριο. Σε αυτού του είδους την επιχείρηση οι εργαζόμενοι ήταν ταυτόχρονα και ιδιοκτήτες έχοντας ατομικούς λογαριασμούς για τα κέρδη τους στο κοινοτικό ταμιευτήριο της περιοχής τους. Και παρόλο που η δημιουργία ενός συνεργατικού σχηματισμού αποτελούσε τότε
πρωτοπόρα κίνηση, η καινοτομία του προχώρησε κι άλλο. Έτσι, όλοι ανεξαιρέτως ήταν μέτοχοι συνεισφέροντας ο καθένας κατά το «έκαστος στο είδος του», ενώ υπήρχαν ανώτατα και κατώτατα ποσά κατάθεσης για να αποφεύγεται η επικράτηση κάποιων. Και η πρωτοπορία δεν σταματούσε εκεί, μιας και υπήρχαν διοικητικό συμβούλιο, γενική συνέλευση, καταστατικό, παρουσίαση και έλεγχος λογιστικών, απονομή κερδών, αυτό που σήμερα ονομάζεται εταιρική κοινωνική πολιτική και μια «επένδυση» στην καλλιέργεια και πολυπολιτισμική διάπλαση των μελών της.
Αξίζει να προσέξουμε ότι αυτός ο σύνθετος κοινοτικός οργανισμός είχε άμεση σύνδεση με τα πιστωτικά ιδρύματα της κοινότητας, έτσι ώστε να έχει ρίζωμα στην τοπική κοινότητα κάθε οικονομική πτυχή της επιχείρησης.
Είναι χαρακτηριστικό το αξιοσημείωτο γεγονός ότι η "ΚΟΙΝΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ", ο συνεταιρισμός του Γεώργιου Μαύρου, είχε δικτυακή οικονομική διασύνδεση με αντίστοιχους ελληνικούς συνεργατικούς σχηματισμούς στην Πέστη, τη Βιέννη, τη Δρέσδη, τη Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη.
Μπορεί η Κοινή Συντροφιά να είναι το κατεξοχήν επίτευγμα του Σβαρτς, ωστόσο τόσο ο ίδιος, όσο και η οικογένειά του, όπως και τα μέλη του συνεταιρισμού, επέκτειναν τη δράση τους και πέρα από τις αμιγώς εμπορικές δραστηριότητές τους αφήνοντας αξιοθαύμαστα εκθέματα, όπως είναι το αρχοντικό του αλλά και αναφορές.
Μια τέτοια αναφορά αποτελεί το γεγονός πως ο Σβαρτς όντας μέλος μιας οργάνωσης υπό το όνομα Αδελφότητα του Αγ. Γεωργίου της Βιέννης (οργάνωση ορθόδοξων εμπόρων στη Βιέννη που χρησιμοποιούσαν κατά κυριότητα τον ιερό ναό Αγίου Γεωργίου), ήταν ένας εκ των δανειστών της Αυστριακής Κυβέρνησης για την καταβολή πολεμικής αποζημίωσης προς τη Γαλλία. Μπορούμε να φανταστούμε το μέγεθος της αίγλης των κοινοτήτων αυτών πριν την ελληνική επανάσταση. Τα "Αμπελάκια" με τον κοινοτικό τρόπο οργάνωσής τους είναι ένα αξιοθαύμαστο δείγμα του τρόπου που οι σκλαβωμένοι Έλληνες σήκωσαν κεφάλι και μπόρεσαν έτσι να συγκεντρώσουν οικονομική δύναμη για να οργανώσουν και την επανάσταση.
