Πολλοί συγχέουν τις κοινότητες των Κιμπούτς, την Παρισινή Κομμούνα και πολλές εκδοχές σοσιαλισμού και κομμουνισμού με τον ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟ. Οι διαφορές είναι τεράστιες, δεν τίθεται θέμα σύγκρισης προταγμάτων. Όλες οι παραπάνω εκδοχές είναι κολεκτιβιστικές, δεν σέβονται καν τα ατομικά δικαιώματα.
Αναλυτικά, τα Κιμπούτς και η Παρισινή Κομμούνα κατάργησαν την ατομική ιδιοκτησία και την ελευθερία του ατόμου, δεν αποτέλεσαν καν δημοκρατικές εκδοχές κοινωνιών. Τα σοσιαλιστικά και κομμουνιστικά οράματα επίσης εξαφάνισαν τα ατομικά δικαιώματα και έστηναν ιστορικά έναν μεγάλο ιδιοκτήτη, το κράτος με τις αναρίθμητες κρατικές επιχειρήσεις, που απονεύρωναν την ανθρώπινη υπόσταση και δημιουργικότητα.
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ, όχι απλά δεν υιοθετεί κολεκτιβιστικά προτάγματα ή επικίνδυνες παραλλαγές τους (κομμουνισμός, φασισμός, ναζισμός, επαναστατικός σοσιαλισμός, ακραίος ή λαϊκιστικός εθνικισμός), αλλά σέβεται την ελευθερία της ανθρώπινης υπόστασης. Ξεπερνά και τον ατομικισμό του φιλελευθερισμού, που παραβλέπει βασικές πτυχές της προσωπικότητας και των ανθρώπινων δημόσιων σχέσεων. Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ προωθεί πολύ ουσιαστικότερα τη συγκρότηση ενός κοινωνικού κράτους από τον σοσιαλισμό και προάγει πολύ πιο αποτελεσματικά την υπόθεση της ελευθερίας από τον φιλελευθερισμό, γιατί μεταμορφώνει το άτομο σε συλλογικό άτομο. Ξεκινά ακριβώς στο σημείο που τελειώνει το έργο του ο φιλελευθερισμός και υπερβαίνει τα νεωτερικά στερεότυπα που είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα.
Αξίζει να επισημανθεί ότι ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ, αν προσέξουμε τις κοινοτικές επιχειρήσεις που προωθεί, αντιτίθεται στις κρατικίστικες σοσιαλιστικού χαρακτήρα πολιτικές αλλά και στην ασύδοτα αγοραία διάρθρωση της οικονομίας και της κοινωνίας με την κυριαρχία ιδιωτικών επιχειρηματικών ομίλων που παράγουν ακραίες φιλελεύθερες πολιτικές υπηρετώντας μακροπρόθεσμα, το τονίζω "μακροπρόθεσμα", τα συμφέροντα λίγων. Είναι ίδιον της φιλοσοφίας των πολιτικών της πρόταξης των "ελεύθερων" αγορών του νεωτερικού συστήματος να έλκουν στην αρχή τις λαϊκές μάζες με το προσωπείο του ισορροπημένου υποτίθεται φιλελευθερισμού. Μόλις συγκροτηθούν ογκώδεις μαζώξεις και κύκλοι χρήματος, αυτονομούνται οι ομάδες των μεγάλων κεφαλαίων που αναδύθηκαν από αυτές λόγω της ευνοϊκής ευχέρειας άντλησης ρευστότητας που αναπτύσσουν, και στη συνέχεια περιθωριοποιείται οποιαδήποτε συζήτηση περί δημοκρατίας και κοινωνικής δικαιοσύνης (αυτό αγνοείται a posteriori από τους αφελείς δογματικούς φιλελεύθερους).
Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ, σαν πολιτική πρόταση πολιτισμού, με βάση την κατά Καραβίδα κοινοτική φιλοσοφία, δεν υιοθετεί καν τις κρατικές επιχειρήσεις(είναι αποδεκτές μόνο οι κρατικές λειτουργικές υπηρεσίες), γιατί στο πολιτικό διακύβευμά του ακυρώνουν την οργανικότητα και την εξελιξιμότητα που διακρίνουν την συλλογικότητα που προτείνει. Θεωρεί αναγκαίες τις μικρές ατομικές ή μικρομεσαίες ιδιωτικές επιχειρήσεις για την λειτουργία των μικρών αγορών. Αντίθετα προτείνει την αντικατάσταση των μεγάλων κρατικών και ιδιωτικών επιχειρήσεων από τις κοινοτικές επιχειρήσεις, στις οποίες δεν εμπλέκονται με κανέναν τρόπο ούτε το κράτος ούτε οι επιχειρηματίες ούτε οι πολιτικοί, γιατί είναι μια μορφή συλλογικής επιχείρησης από τα κάτω, από ελεύθερους πολίτες.
Για τον ελληνικό κοινοτισμό, κυρίαρχο αίτημα καθίσταται η πρωτοκαθεδρία του πολίτη. Δεν νοείται στον 21ο αιώνα να αποδεχόμαστε ως μεσσιανικά συστήματα τον φιλελευθερισμό, τον σοσιαλισμό και τις παραφυάδες τους. Ο σύγχρονος οικολογικός, πνευματικός και δημοκρατικός ανθρωπισμός θέτει ως θεμέλιο των προταγμάτων του τις κοινότητες πολιτικών, πολιτιστικών ή οποιασδήποτε μορφής σχέσεων που συγκροτεί ο άνθρωπος. Την πολιτεία κοινωνίας σχέσεων δηλαδή.
