ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ "Η ΔΙΑΝΟΗΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΗΘΙΚΗ ΑΡΕΤΗ" - ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ 1

Ενότητα 1η

Μετάφραση

[ Δύο λοιπόν, όπως είδαμε, είναι τα είδη της αρετής, η διανοητική και η ηθική. Η διανοητική αρετή χρωστάει και τη γένεση και την αύξηση της κατά κύριο λόγο στη διδασκαλία (γι” αυτό κι εκείνο που χρειάζεται γι” αυτήν είναι η πείρα και ο χρόνος), ενώ η ηθική αρετή είναι αποτέλεσμα του έθους (και το ίδιο της το όνομα, άλλωστε, μικρή μόνο διαφορά παρουσιάζει από τη λέξη έθος). Αυτό ακριβώς κάνει φανερό ότι καμιά ηθική αρετή δεν υπάρχει μέσα μας εκ φύσεως. Πραγματικά, δεν υπάρχει πράγμα εφοδιασμένο από τη φύση μι κάποιες ιδιότητες, που να μπορείς να το συνηθίσεις να αποκτήσει άλλες ιδιότητες. 

Παράδειγμα η πέτρα: καμωμένη από, τη φύση να πηγαίνει προς τα κάτω, δεν είναι δυνατό να συνηθίσει να πηγαίνει προς τα πάνω, έστω κι αν χιλιάδες φορές προσπαθήσει κανείς να της το μάθει πετώντας την και ξαναπετώντας την προς τα πάνω· ούτε η φωτιά μπορεί να συνηθίσει να πηγαίνει προς. τα κάτω» γενικά δεν υπάρχει πράγμα καμωμένο από τη φύση να συμπεριφέρεται με έναν ορισμένο τρόπο, που να μπορεί να συνηθίσει να συμπεριφέρεται με άλλον τρόπο. Συμπέρασμα: οι

ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΑΤΟΜΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΩΚΡΑΤΙΚΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΤΡΙΠΛΗΣ ΔΙΥΛΙΣΗΣ (ΒΙΝΤΕΟ)

Του Μιχαλόπουλου Αθανάσιου

Ο  αρχαίος  φιλόσοφος  Σωκράτης,  όπως  και  αρκετοί  φιλόσοφοι  της  εποχής  του,  είχαν  συλλάβει μια  άλλη  αντίληψη  για  την ανθρώπινη  υπόσταση,  έναν  άλλο  τύπο  ανθρώπου, τον άνθρωπο που φιλοσοφεί. Γίνεται  λόγος για το "συλλογικό άτομο". Στην  ελληνική  αντίληψη  για  τον ανθρωπισμό  ελευθερία  και χαρά θεωρείται  η  κοινωνία  σχέσεων,  οι  σχέσεις  μας  με  τους άλλους. Για  να  σφυρηλατηθεί  μια αλληλέγγυα  και  ουσιαστική  σχέση  των ανθρώπων μεταξύ  τους,  είναι  απαραίτητο  να συναισθάνονται  ο  ένας  τον άλλο,  να  συνειδητοποιούν  κάθε  στιγμή  με  ποιο τρόπο  θα μπορούσαν  να  βρίσκονται  στη  θέση  του άλλου. Είναι  αυτό που εννοούμε  ότι  πρέπει  οι άνθρωποι  να  κομίζουν  ως  τρόπο  ζωής  τη  δυνατότητα  "απόβλεψης"  της  ύπαρξης  των  άλλων μέσα  από  την πολλότητα  των  πλευρών,  των όψεων  και  των σκιάσεων  που  αποτυπώνουν  μέσα μας  την αντίληψή  μας  για  τους άλλους. 

Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ ΤΟΥ

Ο ελληνικού τύπου κοινοτισμός υπερβαίνει τα οποιαδήποτε νεωτερικά σχήματα και ιδεολογήματα που συνδέονται με τις ιδέες της αριστεράς και της δεξιάς. Οι όροι "αριστερά" και "δεξιά" αποτελούν για μας μέρη του λόγου, ως επιρρηματικοί προσδιορισμοί της ελληνικής γραμματικής, και η οποιαδήποτε εμπλοκή τους στην ενασχόληση της ουσίας της πολιτικής όχι μόνο προσδίδει στην πολιτική ποδοσφαιρική διάσταση αλλά και ακυρώνει, ως εξωτερικές ετικέτες  που  είναι, την πραγματική παραγωγή πολιτικού λόγου και τη συγκρότηση ενός δημόσιου χώρου συζήτησης και διαβούλευσης μεταξύ των πολιτών με απώτερο στόχο την δημιουργία μιας αγοράς Κοινού Λόγου, που τόσο εκλείπει στους σύγχρονους καιρούς.

ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ - Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΘΕΑΤΡΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΗΡΙΩΝ

Αναρωτιούνται πολλοί σύγχρονοι Έλληνες πολίτες αν υπάρχουν στοιχεία που μαρτυρούν τους τόπους που επέλεγαν οι αρχαίοι, προκειμένου να συζητήσουν και να κοινωνήσουν ζητήματα που αφορούσαν τις πόλεις τους, τον πολιτισμό, την τέχνη, ουσιώδη θέματα της κοινότητάς τους.

ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ - ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΙ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟ ΠΟΛΥΩΝΥΜΟ

Ο  Κωνσταντίνος  Καραβίδας  στην επιστολή  του  προς  τον Νίκο  Γιαννιό: 

Ο Ισοκράτης επιλέγει

Φίλε  Κύριε   Γιαννιέ,

Στο προηγούμενο πρώτο μέρος της απαντήσεώς μου, σας έδωσα μια περιγραφή και αρκετές, όπου χρειάστηκαν, αποδεικτικές αναλύσεις καθώς και μια γενική κάτοψι του «κοινοτισμού»`

ο «κοινοτισμός», σας είπα, δεν είνε σύστημα διοικητικών δικαίων` είνε πνεύμα ζωής, είνε βίωσις, είνε δεδομένο οικονομικό, κοινωνικό και βιολογικό και εμφανίζεται υπό πολυάριθμες μορφές

ΟΤΑΝ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ Η ΙΣΟΤΗΤΑ ΚΑΘΙΣΤΑΝΤΑΙ ΔΟΓΜΑΤΑ

Η  "ελευθερία"  πολιτική  και  οικονομική  καθίσταται  ιδεολογία στο νεωτερικό πολιτισμό(φιλελευθερισμός). Απόλυτη  ελευθερία  δεν υπάρχει, γιατί  γεννά  νέες  μορφές  δουλείας, νέα  αφεντικά  και νέους δούλους. Το  ίδιο  συμβαίνει  με την ισότητα. Απόλυτη  ισότητα  οικονομική, πολιτική και κοινωνική  (κομμουνισμός-σοσιαλισμός) είναι  αδύνατον να υπάρξει, γιατί οδηγεί  στο  αντίθετο αποτέλεσμα,  σε μια πολιτεία  ανελευθερίας. 

Γνωρίζουμε  πολύ καλά  πλέον ότι  το  πραγματικό νόημα  σε  μια  πολιτεία, μια κοινωνία,  είναι  η  ποιότητα  των  πολιτικών,  κοινωνικών  και  οικονομικών σχέσεων  μεταξύ  των ανθρώπων  σε  σχέση  με τον  τρόπο  που  τις  εντάσσουν  στο  όλον, στην κοινότητα. Για  αυτό  και οι αρχαίοι  προσλάμβαναν  την ενασχόληση  με τα "της πόλεως"  ως κοινό  αρεταϊκό  άθλημα,  ως  προσπάθεια  αυθυπέρβασης. Προσπάθεια  να  ξεπεραστεί  η  εγωτική  φιλοσοφία  και  το  προσπορίζειν  ιδιοτελώς. Το  άθλημα  συνίσταται  στην προσπάθεια  του  ανθρώπου  να  νικήσει  τον εγωκεντρισμό  του,  να  συνειδητοποιήσει  ότι  η  συνύπαρξη  και η συνεργασία  με  τον άλλο  μπορεί  να αποκαλύψει  στον ίδιο  του τον εαυτό  δυνατότητες  που  δεν μπορούσε  να φανταστεί, οι οποίες  μεταμορφώνουν  τον τρόπο  που αντιλαμβάνεται  τον  κόσμο  και  τον εαυτό  του.

Ο  Σαράντος  Καργάκος  παρακάτω παραθέτει  δύο  αποσπάσματα  του Λίνκολν  και  του Πλάτωνα  για  την "ελευθερία",  μια ιδέα  την  οποία   ο νεωτερικός  πολιτισμός  μας  την  κατέστησε  είδωλο  ανώτερο και  από  τον  ίδιο  τον  άνθρωπο: 

[ Ὁ Ἀβραάμ Λίνκολν τό εἶχε πεῖ: «Δίνοντας ἐλευθερία στούς σκλάβους, διασφαλίζουμε τήν ἐλευθερία τῶν ἐλευθέρων». Σήμερα οἱ περισσότεροι λαοί ἔχουν κατακτήσει –τυπικά τουλάχιστον–

ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΔΕΞΙΑ: ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ

Είναι  τόσο  μεγάλο  το δράμα  της σύγχρονης αριστεράς  και  της  σοσιαλδημοκρατίας  που κάποιοι  δεν εννοούν να  συνειδητοποιήσουν  ότι πλέον  η αριστερά  αποτελεί  πολιτική μυθολογία. Είναι  μόνο  ετικέτα  που θέλουν κάποιοι  να την φορούν, για  να δικαιολογήσουν το  παρελθόν τους  και  να  φτιάξουν  ανάλογα  και  το μέλλον  τους. Ο  όρος  δε  σημαίνει  απολύτως  τίποτα, γιατί  δεν κομίζει  τίποτα  ουσιαστικό  στην  παραγωγή  πολιτικού λόγου. Λειτουργεί  μόνο  ως  τοπικό  επίρρημα, όπως και ο όρος "δεξιά". 

Το  δράμα  το οποίο βιώνουν  όσοι  χρήζουν  τον εαυτό  τους  "αριστερό"  είναι  ότι  έχουν αλλάξει τόσο πολύ  που  δεν έχουν καμιά  διαφορά  από  τους  φιλελεύθερους. Δανείζονται  διαρκώς  στοιχεία  από  τη  φιλελεύθερη παράδοση  και τα  ενσωματώνουν   στην "αριστερή"  λογική  τους. 

Για  παράδειγμα, ένας  σύγχρονος  αριστερός  αποδέχεται  την ελεύθερη αγορά (πάγια  φιλελεύθ

ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ - Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΑΛΗΘΟΥΣ

Ο  σύγχρονος δημοκρατικός  κοινοτισμός,  λαμβάνοντας υπόψη  την  πολιτιστική παράδοση  αιώνων  και  ιστορικών  στοιχείων  που  μαρτυρούν  τα πολιτικά και  κοινωνικά  προτάγματά  του,  προωθεί  την  όντως  κοινωνία,  την κοινωνία  του  αληθούς, την κοινωνία  σχέσεων συλλογικών ατόμων  που είναι  η  ελληνική  πολιτική  κοινότητα.

ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ ΠΕΡΙ ΦΥΣΕΩΣ- ΟΔΟΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ: ΕΙΝΑΙ Ή ΜΗΔΕΝ

[Εἰ δ΄ ἄγ΄ ἐγὼν ἐρέω, κόμισαι δὲ σὺ μῦθον ἀκούσας,
αἵπερ ὁδοὶ μοῦναι διζήσιός εἰσι νοῆσαι•
ἡ μὲν ὅπως ἔστιν τε καὶ ὡς οὐκ ἔστι μὴ εἶναι,
Πειθοῦς ἐστι κέλευθος• ἀληθείῃ γὰρ ὀπηδεῖ•
[5] ἡ δ΄ ὡς οὐκ ἔστιν τε καὶ ὡς χρεών ἐστι μὴ εἶναι,
τὴν δή τοι φράζω παναπευθέα ἔμμεν ἀταρπόν•
οὔτε γὰρ ἂν γνοίης τό γε μὴ ἐὸν - οὐ γὰρ ἀνυστόν -
οὔτε φράσαις.]

Απόδοση:
Εμπρός λοιπόν, εγώ θα σου μιλώ, κι εσύ σκέψου, αφού ακούσεις
τον λόγο μου,
ποιοι μόνοι δρόμοι έρευνας μπορούν να είναι προσιτοί στη νόηση•

ΤΟ ΨΕΥΔΟΝΕΩΤΕΡΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το  ελληνικό  κοινοβουλευτικό  πολιτικό  σύστημα  στη σύγχρονη  περίοδο  ποτέ  δε  λειτούργησε  δημοκρατικά. Είχε  και  έχει  έλλειμμα  δημοκρατίας  που  υπολειπόταν  ακόμα  και  σε  σχέση με  πολλές    δυτικές  δημοκρατίες. 

Αν στοιχειοθετούσε  κανείς  τα  ιδιαίτερα  χαρακτηριστικά  του  σημερινού  ελληνικού  κοινοβουλευτικού  συστήματος,  θα διαπίστωνε  ότι  μερικά  από  αυτά  χαρακτηρίζουν  και το  δυτικό  κοινοβουλευτικό  σύστημα.

Στο  ελληνικό  υπόδειγμα  διαπλέκονται  μεταξύ  τους, πολύπλευρα,  η  νομοθετική,  η  δικαστική  και  η  εκτελεστική  εξουσία. Η  δομή  και  η φιλοσοφία  του  ελληνικού  εκπαιδευτικού  συστήματος,  και γενικότερα,  της παιδείας  ελέγχεται  πλήρως  από  το  ολιγαρχικό  πολιτικό  σύστημα, κατά τέτοιο τρόπο, ώστε  να  αναπαράγει  στην  κοινωνία  την  κατεστημένη ιδεολογία  διατήρησης  του  συστήματος. Αυτό  φαίνεται  και  στο  πλαίσιο  λειτουργίας  ελέγχου  των ΜΜΕ

Ο ΠΥΡΡΙΧΙΟΣ ΧΟΡΟΣ ΚΑΙ Η ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΗ ΤΟΥ ΕΚΣΤΑΣΗ

Αλήθεια, έχουμε συνειδητοποιήσει τι μπορεί να βιώνει κανείς όταν χορεύει έναν εκστατικό ελληνικό χορό, όπως ο πυρρίχιος ή μια κριτική πεντοζάλη; Πού εκκινεί τελικά ο ορθός λόγος και πού αρχίζει η φανέρωση στην ανθρώπινη καρδιά της ενεργής έκστασης των κρυφών δυνάμεων της ανθρώπινης υπόστασης;

Ο Πυρρίχιος είναι ο αρχαιότερος ελληνικός πολεμικός χορός.
Για την δημιουργία του υπάρχουν τρεις μυθικές εκδοχές:
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Κρόνου, πριν τις Τιτανομαχίες και ενώ ο Ζευς ήταν ακόμα βρέφος, οι Κουρήτες χόρευαν τον πυρρίχιο γύρω του κάνοντας δυνατό θόρυβο με τα όπλα και τις ασπίδες τους για να μην ακούσει ο παιδοκτόνος Κρόνος το κλάμα του.

Στην πολιορκία της Τροίας, ο Αχιλλέας, πριν κάψει το νεκρό του Πατρόκλου, χόρεψε τον Πυρρίχιο πάνω στην πλατφόρμα των καυσόξυλων πριν παραδώσει τον Πάτροκλο στη νεκρική πυρά (πυρά - Πυρρίχιος).
Ο Πύρρος (γιος του Αχιλλέα) κάτω από τα τείχη της Τροίας, χόρεψε σε αυτό τον ρυθμό, από τη χαρά του για το θάνατο του Ευρύπυλου (Πύρρος - Πυρρίχιος).

Όποια και αν ήταν η μυθική «καταγωγή» του Πυρρίχιου, το σίγουρο είναι ότι τον χόρευαν από τον Εύξεινο Πόντο μέχρι την Κρήτη, ενώ οι Σπαρτιάτες τον θεωρούσαν ένα είδος πολεμικής προπόνησης και τον μάθαιναν από μικρά παιδιά. Για τον Πυρρίχιο βρίσκουμε αναφορές στον Όμηρο και τον Ξενοφώντα. Η νεότερη εκδοχή του χορού υποβιβάζεται σε χορό συμποσίων, δε χορεύεται από ομάδες πολεμιστών χωρισμένους σε αμυνόμενους και επιτιθέμενους αλλά από μία ομάδα χορευτών (ανδρών και γυναικών) σε κύκλο.
Στις μέρες μας, τον Πυρρίχιο έχουν διασώσει οι Πόντιοι.

Στην παρακάτω τηλεπροβολή παρατίθενται ιστορικά στοιχεία από την προμηκυναϊκή εποχή μέχρι

Η ΚΥΚΛΩΠΕΙΑ ΜΥΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

Από το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων (Council on Foreign Relations, CFR) στη Λέσχη Μπίλντεμπεργκ 

Άρθρο του Τιερί Μεϊσάν, 2004

Μετά την απελευθέρωση της Δυτικής Ευρώπης το 1945, οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο αποφάσισαν να την ξανασχεδιάσουν, δημιουργώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης

ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΕΚΤΟΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ, Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΖΩΗ

Μιλώντας γιὰ τὸν «σοσιαλισμὸ» τῶν κρατικοποιήσεων (ἐν. ὁ Κ. Δ. Καραβίδας), ἔλεγε: ἡ φύση αὐτοῦ τοῦ σοσιαλισμοῦ εἶναι ἡ αὐτὴ μὲ ἐκείνην τοῦ καπιταλισμοῦ. Καὶ στὰ δύο αὐτὰ συστήματα, ὁ ἄνθρωπος ἀντιμετωπίζεται νομικά, διοικητικά, οἰκονομικά, δηλαδὴ ἀφηρημένα καὶ δογματικά. Ὁ κρατικὸς σοσιαλισμὸς λύνει μόνον τὰ προβλήματα ποὺ δημιούργησε ὁ καπιταλισμός, ὄχι ὅμως καὶ τὰ προβλήματα τῆς πραγματικῆς ζωῆς.

[…] στὸν κίνδυνο τῆς γραφειοκρατίας καὶ τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ ὁ Κ. Δ. Καραβίδας ἀντιπαραθέτει τὴν προβληματικὴ μὲ βάση τὴ μικρὴ ὁμάδα. Τὰ ἄτομα γιὰ τὸν Κ. Δ. Καραβίδα δὲν

ΜΑΡΤΙΝ ΧΑΪΝΤΕΓΓΕΡ - ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΥΠΑΡΞΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ (ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΣ)

      
                          Ο τάφος του Μάρτιν Χάιντεγγερ

Αν  ο  σύγχρονος  άνθρωπος  κατορθώσει  να  ψηλαφήσει, έστω  και λίγο,  πτυχές  τoυ  βάθους  της  ανθρώπινης  υπόστασης,  θα  αντιληφθεί  ότι  τίποτα  δεν είναι  αυτονόητο. Το κύριο  ερώτημα  της  φιλοσοφίας,  κατά  τον Χάιντεγγερ,  αναφέρεται  στον προσδιορισμό  του όντος. Ον  θεωρείται  το σύνολο  των  νοημάτων  ως υπαρκτών που  συγκροτεί  για  την  πραγματικότητα  ο  άνθρωπος.

ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ - Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΥ

Ο  μυστικισμός  και  ο  ορθολογισμός  αποτελούν  δύο  αντίθετους  τρόπους  αντίληψης  και  θεώρησης  του  κόσμου. Ο  μυστικισμός  στηρίζεται  στην μυστική  εμπειρία  και  την ενόραση, ενώ  ο  ορθολογισμός  στηρίζεται  στη  λογική  σκέψη  σε  συνάρτηση  με  την  εμπειρία  των  αισθήσεων. Ο  μυστικισμός  που συνδέεται  με  τους  πολιτισμούς  της  ανατολής  θέτει  σε  αμφισβήτηση  την  ύπαρξη  του  ορατού κόσμου  καθιστώντας  τον  απατηλό  φαινόμενο  κομίζοντας  έναν  μη  επιστημονικό  τρόπο  αντίληψης  για  τον κόσμο. Έτσι  εξηγείται  στην  Ανατολή  και  η υιοθέτηση  μεταφυσικών  θρησκειών  που  μαζοποιούν  την ατομικότητα  και  ακυρώνουν  οποιαδήποτε δημοκρατική  οργάνωση  των  κοινωνιών.

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ

Τόσο  ο  κρατισμός   και  οι  παραφυάδες  των  κρατικών επιχειρήσεων  όσο  και  η  ανεξέλεγκτη  γιγαντοποίηση  τεράστιων  ιδιωτικών επιχειρηματικών ομίλων  δεν ευνοούν την ελεύθερη ξεδίπλωση  του δημιουργικού επιχειρηματικού πνεύματος των πολιτών.  Αυτό αφορά  περισσότερο την παλαίστρα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας  των  μικρών επιχειρήσεων  και του  συνεταιριστικού  κοινοτικού  τομέα παραγωγής υλικών αγαθών. 

 Πρέπει όμως να διακρίνουμε τρία καίρια ερωτήματα  για  τους  λόγους  ύπαρξης  του κράτους. Πρώτο: η ανάγκη να επιζητά μια μεγάλη μερίδα πολιτών τον περιορισμό του κράτους μήπως υποδηλώνει παράλληλα και μαρτυρεί τη δύναμη που έχει με τη νομιμοποίησή του να εσωκλείει τη

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Διαβάζοντας το σπουδαίο βιβλίο του Aki Orr για την άμεση δημοκρατία μπορούμε να κατανοήσουμε μέσα σε μόλις 58 σελίδες τα πάντα για την λειτουργία της πραγματικής δημοκρατίας. Σύμφωνα με το συγγραφέα "Δήμος" είναι οι άνθρωποι της κοινότητας. 

Δημοκρατία, λοιπόν, στην ουσιαστική της πρόσληψη είναι ο κοινοτισμός. Είναι η απόλυτη δύναμη που αποκτά ο πολίτης στον τόπο που εργάζεται, στον τόπο που ζει και συνεργάζεται με τους συμπολίτες του και βιώνει κάθε στιγμή της καθημερινότητάς του. Τα όρια της δράσης του πολίτη σοβούν μέσα στα όρια της δημοτικής του περιφέρειας, αστικής, αγροτικής,φυσικής. Η προδιάθεση για ανακάλυψη της πραγματικής πολιτικής αναδύεται στην κοινωνική σφαίρα από τη συμμετοχή στα κοινά και αυτή στη συνέχεια λαμβάνει τη μορφή πολιτικού οίστρου.

Η ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΙΚΗ ΑΡΕΤΑΪΚΗ ΗΘΙΚΗ ΩΣ ΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΔΙΚΑΙΪΚΩΝ ΘΕΣΜΩΝ

 

Αυτό που ενδιαφέρει τον Αριστοτέλη είναι η λεγόμενη Πολιτική Δικαιοσύνη, δηλαδή ουσιαστικά η οργάνωση της κοινωνίας με τέτοιον τρόπο ώστε τα άτομα που ζουν μέσα σε μια πόλη να μπορούν να συμβιώνουν ομαλά ως ελεύθεροι και ίσοι πολίτες. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, οι άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να συνυπάρξουν χωρίς δικαιικούς θεσμούς. Το δίκαιο έχει ως βασικό σκοπό να διαχωρίζει τις δίκαιες από τις άδικες πράξεις. Τι σημαίνει όμως δίκαιος και άδικος, ποιο είναι το κριτήριο της διάκρισης;

Υπάρχει, λέει ο Αριστοτέλης, το φυσικό παγκόσμιο δίκαιο (το κοινό) και το συμβατικό, το θετικό δίκαιο (το γεγραμμένο). Έτσι, ενώ υπάρχουν μορφές διακυβέρνησης και δικαιικά συστήματα που διαφέρουν από τόπο σε τόπο και μεταβάλλονται διαχρονικά, υπάρχει ταυτόχρονα και το δίκαιο το
οποίο είναι φυσικό, ανεξάρτητο από την ανθρώπινη θέληση, παγκόσμιο και διαχρονικό. Είναι κοινό, διότι κοινή είναι η φύση των ανθρώπων, κοινές οι ανάγκες τους και οι στόχοι τους. 

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΜΕΣΩ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Ο Δρ. Φιλ Μπαρτλ έχει δομήσει ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο οργάνωσης πολιτικών κοινοτήτων (και όχι μόνο) μέσω εκπαιδευτικής διαδικασίας. Παραθέτει βασικές αρχές οργάνωσης για τον κοινοτισμό που μπορεί να αφορά ποικίλες εκδοχές κοινοτικών κινημάτων και γενικότερα συλλογικοτήτων. Γίνεται λόγος για διοίκηση και οργάνωση των κοινοτήτων με βάση τις αρχές της πραγματικής δημοκρατίας, της άμεσης δημοκρατίας.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΜΕΣΩ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΠΑΙΤΕΙ ΚΟΙΝΕΣ ΑΦΕΤΗΡΙΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ

Υπάρχουν  πολλοί  Έλληνες  δημοκράτες  που  πιστεύουν  ότι  η πραγματική  δημοκρατία  που προκρίνει  ως πρωταγωνιστές  τους  πολίτες  θα  εγκαθιδρυθεί  από  πολιτικά  κόμματα  ή  από κινήσεις  για  την αναθεώρηση  του συντάγματος. Πλανώνται.

Τα  πολιτικά δημοκρατικά  κόμματα  ή  οι  πολιτικές  κινήσεις  για  ένα νέο σύνταγμα  δεν  μπορούν  να αποτελέσουν  την  αφορμή για  την απαρχή  μιας  νέας  εκκίνησης  για  τη  δημοκρατία, παρά  μόνο  πολιτικό  μέρος  του  δημοκρατικού  συστήματος  που ήδη  θα έχει  διαμορφωθεί.

Θέλω  να βλέπω  θετικά  κάθε  προσπάθεια  για  πραγματική  αλλαγή  προς  το  δημοκρατικότερο. Έχω,  όμως,  την άποψη  ότι  για  να  επιτευχθεί  μια  αληθινή  δημοκρατική  αλλαγή  στην ελληνική  κοινωνία  απαιτείται  η  συγκρότηση  μιας  κρίσιμης  και  υπολογίσιμης  πολιτικής  μειοψηφίας  που

ΠΟΛΙΤΕΙΑΚΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ, ΚΟΙΝΟΣ ΚΑΙ "SOCIAL"

Είναι  απαραίτητο  να  ξεκαθαρίσουμε  παρερμηνείες  και  αδόκιμες  γλωσσικές  νοηματικές  μεταφορές  που έλαβαν  χώρα  ανάμεσα  στην  αγγλική  και  την  ελληνική  γλώσσα,  προκειμένου  είτε η  αγγλική  γλώσσα  να  προσλάβει  και  να ενσωματώσει  στον  λεξιλογικό  της  εξοπλισμό  νοήματα  που  ήταν   ξένα  προς  την  αγγλοσαξονική  της παράδοση  και ιστορία  είτε  για  λόγους που έχουν να κάνουν με την  πολιτική  θεωρία  και  επιστήμη. Στην  ελληνική,  η  λέξη  ''κοινωνία''  προέρχεται  από  τη λέξη  ''κοινός''  που σημαίνει  αυτόν  ο οποίος  ανήκει  σε  όλους  και  κοινωνείται  χωρίς  όρους. Η  πρόσληψη  του όρου  ''κοινός'',  όσο  και  να ψάξουμε,  δεν απαντάται  στην  αγγλική  παρά  με  παράφραση,  όπως    public  ή  common, όροι  οι οποίοι  δεν μεταφέρουν  το  ακριβές  νόημα.  Η  λέξη  ''social''  προέρχεται  από τη λατινική  λέξη  ''societas'' που   σήμαινε

ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ - ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΤΗΣ ΣΗΜΕΡΑ

Έλληνας Κοινοτιστής είναι αυτός που θέτει σε απόλυτη πρώτη προτεραιότητα  την θεσπισμένη  άσκηση  της εξουσίας  από τον πολίτη.

Έλληνας Κοινοτιστής είναι εκείνος που αντιτίθεται, στον ίδιο βαθμό, τόσο απέναντι στον κρατισμό που εμποδίζει και ακυρώνει την ελεύθερα σχεδιαζόμενη από τους πολίτες οικονομία-κοινωνία όσο και στην απουσία συνεκτικού αλληλέγγυου κοινοτικού δεσμού που εντείνει τις παντοίων ειδών ανισότητες (πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές).

Η ΑΡΝΗΣΗ ΤΗΣ "ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ" ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Ζούμε σε ένα πολιτισμό όπου η "άρνηση της παράδοσης" συνιστά μια πολύ αξιοσέβαστη πίστη. Η πίστη στον άνθρωπο χωρίς παράδοση είναι μάλιστα ένας από τους ακρογωνιαίους ιδεολογικούς λίθους του νεωτερικού πολιτισμού: υποτίθεται δηλαδή ότι ο άνθρωπος είναι άτομο, νοηματοδοτούμενος άμεσα ως  αποδεσμευμένος από κάθε παράδοση. Για τον νεωτερικό εκσυγχρονισμό η "παράδοση" αποτελεί τον επαχθέστατο νάρθηκα, τον οποίο κάθε λογικός

Ο ΙΔΕΑΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ

Ο Πλάτων διατύπωσε τη θεωρία των ιδεών. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή υπάρχουν δύο κόσμοι. Ο κόσμος των αισθητών όντων και ο κόσμος των αρχέτυπων ιδεών. Για να μπορέσει να συλλάβει κανείς, μας γράφει ο Πλάτων, το αληθινό νόημα της ζωής πρέπει να φιλοσοφήσει και να ακολουθήσει δύο στάδια. Το πρώτο στάδιο είναι προϋπόθεση για την μεταφορά στο δεύτερο στάδιο. Πρώτα πρέπει να χαλιναγωγήσει το σώμα του με την εγκράτεια και να υπερβεί τον φαινομενικό απατηλό κόσμο όχι απορρίπτοντας τον, αλλά μεταμορφώνοντας τον στα μάτια του. Στο δεύτερο στάδιο πρέπει να συλλάβει τις αρχέτυπες ιδέες, τις αρχέγονες αιώνιες μορφές των ειδών με την διανοητική αφαίρεση κάθε έννοιας εμπειρικής ή αισθητής, που έχει σχέση δηλαδή με τον κόσμο της εμπειρίας και της ύλης.