Έλληνας Κοινοτιστής είναι αυτός που θέτει σε απόλυτη πρώτη προτεραιότητα την θεσπισμένη άσκηση της εξουσίας από τον πολίτη.
Έλληνας Κοινοτιστής είναι εκείνος που αντιτίθεται, στον ίδιο βαθμό, τόσο απέναντι στον κρατισμό που εμποδίζει και ακυρώνει την ελεύθερα σχεδιαζόμενη από τους πολίτες οικονομία-κοινωνία όσο και στην απουσία συνεκτικού αλληλέγγυου κοινοτικού δεσμού που εντείνει τις παντοίων ειδών ανισότητες (πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές).
Ένας τεράστιος κρατικός δημόσιος τομέας αποτελεί τροχοπέδη για την συγκρότηση μιας αληθινά δημοκρατικής κοινωνίας και μιας παραγωγικής οικονομίας, γιατί τον τελευταίο λόγο σε αυτόν τον έχει μια μικρή κάστα εξουσιαστών που δεν αφουγκράζεται τον αυθόρμητο ρυθμό της κοινωνίας πολιτών. Η πραγματική δημοκρατική κοινωνία που ονειρεύεται ο σύγχρονος Έλληνας Κοινοτιστής δεν αναπτύσσει ούτε τις τεράστιες ιδιωτικές επιχειρήσεις, γιατί αυτές απορροφούν χωρίς όρια τη ζωτικότητα του συνόλου της επιχειρηματικής δυναμικής της κοινότητας.
Ο σύγχρονος Έλληνας Κοινοτιστής είναι υπέρμαχος της ύπαρξης των κοινοτικών δημοτικών επιχειρήσεων και των μικρού ή μεσαίου μεγέθους ιδιωτικών επιχειρήσεων που σφυρηλατούν την πρωτοβουλία της ατομικής ελευθερίας σε βάσεις συνεργατικές στα πλαίσια της πολιτικής κοινότητας.
Καμιά κεντρική εξουσία, λοιπόν, δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών ούτε είναι "δημοκρατικό" και πολιτικά αυτονόητο το δικαίωμά της να κρίνει αυτή τον τρόπο που πρέπει να οργανωθεί μια οικονομία με όρους κοινωνίας.
Αν καταστεί θεσμός, σε οποιαδήποτε κοινωνία, η απόλυτη κυριαρχία της πλειοψηφίας που δε θα λαμβάνει υπόψη τις ατομικές ελευθερίες σε βάσεις συνεργατικές και θα ακυρώνει το "πρόσωπο", τον ενεργό πολίτη ως συλλογικό άτομο, αυτόματα η κοινωνία αυτή καθίσταται κολεκτιβιστική και μη δημοκρατική.
Η πολιτική αυτονομία και η δημοκρατία απαιτούν πολίτες υπεύθυνους που να αναλαμβάνουν το κόστος των προσωπικών επιλογών που βασίζονται στην πλεονεξία, την ατομική ιδιοτέλεια.
Οι σύγχρονοι Έλληνες έχουν μάθει να ζητούν και όχι να προσφέρουν. Φοβούνται να τολμήσουν να δράσουν, για αυτό και επιζητούν διαρκώς ένα κράτος που να προκρίνει τον ιδιοτελή, μη συλλογικό, ατομικισμό. Τι είναι ο ιδιοτελής ατομικισμός; Ο σύγχρονος Έλληνας, ιδιαίτερα των τελευταίων δεκαετιών, έχει συνηθίσει να θέλει ένα κράτος που να παρεμβαίνει, μόνο όταν επιζητά προστασία από το οικονομικό ρίσκο που δεν του βγήκε και την απουσία κάθε παρέμβασης του κράτους όταν ιδιοποιείται μεγάλα οικονομικά οφέλη και κέρδη. Δύο μέτρα και δύο σταθμά.
Απευθύνομαι σε εσάς τους λίγους. Μην προσδοκάτε ξαφνικά την γέννηση μιας νέας πολιτικής νοοτροπίας στη σημερινή Ελλάδα. Κοιτάξτε το πολιτικό προσωπικό που μας αντιπροσωπεύει στο κοινοβούλιο. Νομίζετε ότι απέχει πολύ και από την μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών που το επέλεξε; Προσέξτε τι σας υπόσχεται τώρα. Αυτό που θα θέλατε να ακούσετε. Θυμηθείτε καλά τι σας λέει τώρα που προσδοκάτε την πλήρωση των υποσχέσεων που σας προσφέρει. Προσπαθήστε να έχετε στο νου σας τι θα κάνει όταν αναλάβει την εξουσία.
Έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε.....
