Είναι τόσο μεγάλο το δράμα της σύγχρονης αριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας που κάποιοι δεν εννοούν να συνειδητοποιήσουν ότι πλέον η αριστερά αποτελεί πολιτική μυθολογία. Είναι μόνο ετικέτα που θέλουν κάποιοι να την φορούν, για να δικαιολογήσουν το παρελθόν τους και να φτιάξουν ανάλογα και το μέλλον τους. Ο όρος δε σημαίνει απολύτως τίποτα, γιατί δεν κομίζει τίποτα ουσιαστικό στην παραγωγή πολιτικού λόγου. Λειτουργεί μόνο ως τοπικό επίρρημα, όπως και ο όρος "δεξιά".
Το δράμα το οποίο βιώνουν όσοι χρήζουν τον εαυτό τους "αριστερό" είναι ότι έχουν αλλάξει τόσο πολύ που δεν έχουν καμιά διαφορά από τους φιλελεύθερους. Δανείζονται διαρκώς στοιχεία από τη φιλελεύθερη παράδοση και τα ενσωματώνουν στην "αριστερή" λογική τους.
Για παράδειγμα, ένας σύγχρονος αριστερός αποδέχεται την ελεύθερη αγορά (πάγια φιλελεύθ
ερη θέση από τον 19ο αιώνα) και μιλά για επιχειρηματικότητα. Πώς είναι δυνατόν να ανακαλύπτει ο σύγχρονος αριστερός φιλελεύθερες θέσεις που έχουν ειπωθεί από αρκετούς φιλελεύθερους διανοούμενους, όπως ο Χάγιεκ, και να τα κομίζει ως τη νέα αριστερή πρόταση; Έπρεπε να πραγματοποιηθούν πάμπολλα σοσιαλιστικά πειράματα, για να κατανοήσουν κάποιοι τα αυτονόητα; Την αγορά ως απαραίτητο εργαλείο για μια κοινωνία χρήματος;
Το έχω γράψει πολλές φορές παλιότερα. Ο φιλελευθερισμός και ο σοσιαλισμός έβαλαν τόσο νερό στο μύλο τους που αν κάποιος δηλώνει δεξιός ή αριστερός, σοσιαλιστής ή φιλελεύθερος το μόνο που καταφέρνει είναι να πλανά τον εαυτό του. Ο φιλελευθερισμός από τη φύση του είναι αναρχικός, δεν επιδέχεται ρυθμίσεις και εναντιώνεται σε κάθε μορφή ή παρουσία κράτους και προκρίνει την ανυπαρξία φόρων. Ο σοσιαλισμός, εν τη εμφανίσει του αντίθετα, δεν αποδέχεται την οικονομία της αγοράς ως κοινωνικό εργαλείο για τη συγκρότηση μιας δημοκρατικής κοινωνίας, πρεσβεύει στην κοινωνία των απέραντων κρατικών επιχειρήσεων και των υψηλών φόρων. Αυτά για την ιστορία.
Μπορούμε να φανταστούμε πόσο μεταλλάχτηκαν αυτοί οι δύο στα χρόνια που ζούμε;
Τι έλεγα πάντοτε; Από τότε που διάβαζα, στα φοιτητικά μου χρόνια, Χάγιεκ, Κέυνς, Ρόουλς ή Μαρξ, ή και πολλούς πολιτικούς φιλοσόφους ή οικονομολόγους, είχα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι κανείς τους δεν συνέλαβε ολοκληρωτικά τι σοβεί σε μια ανθρώπινη κοινωνία. Όλοι τους εξιδανίκευσαν μια ιδέα και έπλασαν έναν μύθο γύρω από αυτή. Δεν είχαν κατανοήσει ότι ο άνθρωπος δεν είναι ένα μηχανικό ον που αν του εφαρμόσεις ένα "σύστημα" θα του φορεθεί άψογα και όλα θα βαίνουν καλώς. Αρκετά με τα τοπικά επιρρήματα "αριστερά" και "δεξιά". Στην ουσία μόνο αυτό κομίζουν, ένα άκλιτο μέρος του λόγου στην ελληνική γραμματική.
Αρκετοί δεν έχουν κατανοήσει τι είναι ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ. Είναι μια μετανεωτερική πολιτική φιλοσοφία πέρα και πάνω από μονιστικές ιδεοληψίες και θεωρείται η διάδοχος κατάσταση του φιλελευθερισμού. Για σοσιαλισμό ή σοσιαλδημοκρατία δε γίνεται λόγος πλέον, γιατί πρόκειται για κάτι νεκρό πολιτικά.
