Επί του προκείμενου
Το αληθινό της συγκρότησης μιας κοινωνίας συνίσταται στην αμεσότητα των σχέσεων με την απουσία μορφών συστημικής μηχανιστικής διαμεσολάβησης μεταξύ των ανθρώπων. Ο σύγχρονος άνθρωπος βιώνει τη μοναξιά, την απομόνωση και την αλλοτρίωση του, επειδή έχει απωλέσει την κοινωνία των πραγματικών αλληλεπιδράσεων με τους συνανθρώπους του και τον εαυτό του. Ως απόλυτο νόημα για τη ζωή και τον κόσμο προσλαμβάνει αποκλειστικά
μια υποκειμενική θεώρηση που απορρέει από την έγκλειστη εγωτική διάνοιά του. Προσλαμβάνει ψευδώς ως βεβαιότητα το μερικό προσδίδοντας του καθολικές ιδιότητες, ενώ αγνοεί παντελώς την αίσθηση βίωσης ενός καθολικού νοήματος για τη ζωή.