Για να ορίσουμε ένα πραγματιστικό περιεχόμενο στην πολιτική, να συγκροτήσουμε μια αληθινή πολιτική πρόταση, θα πρέπει να μας ενδιαφέρει το ουσιαστικό δημοκρατικό πρόταγμα, η σύλληψη ενός κοινωνιοκεντρικού πραγματικού δημοκρατικού οράματος και όχι οι ιδεολογικές ταμπέλες με αριστερό ή δεξιό πρόσημο. Αποδείχτηκε ιστορικά ότι αυτοί οι όροι περισσότερο κομίζουν στη σύγχρονη πολιτική τον πολιτικό οπαδισμό και τον κομματισμό παρά την πολιτική διαλεκτική που απαιτούν οι καιροί.
Οι ταμπέλες ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΔΕΞΙΑ, ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΚΕΝΤΡΟΔΕΞΙΑ και οτιδήποτε θυμίζει επιρρηματικούς προσδιορισμούς του τόπου ως μέρος του συντακτικού συστήματος της ελληνικής γλώσσας αποτελούν για τον ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟ το διαχρονικό μεθοδικό εργαλείο πολιτικού αποπροσανατολισμού που μετέρχεται δεκαετίες τώρα η νεωτερική τάξη γιατί προκρίνει τη συστημική λογική των πολιτικών μαντριών, τον ανορθολογικό προσδιορισμό πολιτικών εννοιών που δε συνάδουν με τον κοινό βίο, την συγκρότηση ενός πολιτιστικού δημοκρατικού ρεύματος που θα προάγει την κοινωνία σχέσεων. Απαιτείται ξήλωμα του αριστεροδέξιου παραπετάσματος που ακυρώνει την πολιτική συνάντηση των πολιτών. Στόχος των αληθινών δημοκρατών θα πρέπει να είναι η πολιτική ουσία και η ποιότητα των προτάσεων για την κοινωνία με την κοινωνία και όχι τα σκουριασμένα ιδεολογήματα της αριστεράς και της δεξιάς.
Η πολιτική για τον κοινοτισμό δεν αποτελεί επιφανειακή διάταξη και συντηρητική διαχείριση των δημόσιων υποθέσεων, αλλά την μέθεξη του πολίτη με τον καθολικό λόγο με την συμμετοχική διαπίστευση στον δημόσιο χώρο. Η πολιτική υπολαμβάνεται ως βιωματική τέχνη του δημόσιου χώρου και για αυτό, για τον αληθινό κοινοτισμό, δεν νοείται η σύλληψή της (συλλογικά ή ατομικά) χωριστά από τον πολιτισμό, την τέχνη και την επιστήμη.
Αυτό αποτελεί και το πρόταγμα του πραγματισμού κοινοτισμού του 21ου αιώνα....
