ΜΑΡΕΪ ΜΠΟΥΚΤΣΙΝ - Η ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ (ΒΙΒΛΙΟ)

Πρόλογος του Μιχαλόπουλου Αθανάσιου

Η Οικολογία της Ελευθερίας είναι το σημαντικότερο έργο του Μάρεϊ Μπούκτσιν, του μεγάλου αυτού αμερικανού στοχαστή που άνοιξε τον δρόμο της πολιτικής οικολογίας. Σ' αυτό το βιβλίο ο Μπούκτσιν θέτει τις βάσεις της κοινωνικής οικολογίας, της θεωρίας του δηλαδή, την οποία προτείνει ως εργαλείο για την ανασυγκρότηση της κοινωνίας, ούτως ώστε αυτή να έχει έναν ξεκάθαρα και ριζοσπαστικά οικολογικό και μη ιεραρχικό χαρακτήρα. Για να το επιτύχει αυτό, αντλεί στοιχεία από διάφορα επιστημονικά πεδία, όπως η ανθρωπολογία, η οικολογία και η πολιτική θεωρία, παρουσιάζοντας την ανάδυση της ιεραρχίας που αποτέλεσε το δομικό χαρακτηριστικό των ανθρώπινων κοινωνιών. Τα οικολογικά προβλήματα όμως που αντιμετωπίζουμε σήμερα δεν είναι άσχετα με τον τρόπο λειτουργίας των κοινωνιών μας, γι' αυτό και ο Μπούκτσιν γράφει ότι, "Η τάση του ανθρώπου να κυριαρχεί πάνω στη φύση είναι επακόλουθο της τάσης του να κυριαρχεί πάνω στον άνθρωπο". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).

ΗΦΑΙΣΤΟΣ - ΣΥΜΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΥΘΟΙ

Ήφαιστε ισχυρόκαρδε, μεγαλοδύναμε, που είσαι τo άσβεστον πυρ,

και φωτίζεσαι από φλογερές λάμψεις,

 ω θεέ που παρέχεις το φως εις τους ανθρώπους,

εσύ που φέρεις το φως, με τα ισχυρά χέρια, αιώνιε, 

που ζεις με την τέχνην, συ ο εργάτης,

μέρος του κόσμου και στοιχείον άμεμπτον, 

που τρώγεις τα πάντα, που δαμάζεις τα πάντα (ως εκπρόσωπος της φωτιάς), 

ο υπεράνω όλων υπέρτατος, που ευρίσκεσαι παντού.

 Είσαι ο αιθέρας, ο ήλιος, τα άστρα, η σελήνη, το φως το αμόλυντο, 

διότι αυτό τα μέλη του Ηφαίστου φέρουν το φως είς τους ανθρώπους.

Και κατοικείς εσύ εις πάντα οίκον, όλες τις πόλεις, όλα τα έθνη·

και κατοικείς (ως πυρ, ως φωτιά) μέσα εις τα σώματα των ανθρώπων, 

εσύ με την μεγάλη ευτυχία, ο ισχυρός.

Άκουσέ με μακάριε, εσέ προσκαλώ εις τας Ιεράς σπονδάς, 

δια να προσέλθης πάντοτε ήμερος και με έργα που φέρουν χαράν.

Κατάπαυσε την λυσσασμένην μανίαν του ακατάβλητου πυρός, 

παρέχων εις τα ιδικά μας σώματα την φυσικήν καύσιν (όχι διεγέρσεις αφύσικες).

Ορφικός Ύμνος 66

LOUIE DEAN VALENCIA GARCIA - Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ

Εν περιλήψει για  το  άρθρο

Σήμερα η Νέα Ευρωπαϊκή Δεξιά και η Alt-Right είναι μια εκδοχή του φασισμού που βλέπει τον εθνικισμό ως το μέσο, όχι τον σκοπό. Ανακατεμένη με νεοφιλελευθερισμό, προτείνουν ένα είδος «ειρηνικής εθνοκάθαρσης» που θα λειτουργήσει σαν ένα «αόρατο χέρι» που θα ξεχωρίσει τους ανθρώπους μέσω του φυλετικοεθνικισμού. Για αυτούς, ο εθνικισμός τους – Σουηδικός, Αυστριακός, Γαλλικός, Αμερικάνικος κλπ. – χρησιμεύει για να τους ενδυναμώσει ως άτομα, μια υποκατηγορία της λευκής, δυτικής, Ευρωπαϊκής κουλτούρας. Αντίθετα με το φασισμό του παρελθόντος, αγκαλιάζουν εγκάρδια τον ατομισμό. Ο τελικός τους σκοπός είναι η φυλετική καθαρότητα μέσω του επανακαθορισμού του εθνικισμού – του λευκού σοβινισμού. Δεν εμπιστεύονται απόλυτα τον εθνικισμό, τον θεωρούν κάτι ευμετάβλητο, κάτι που μπορεί να αλλάξει από ξένους. Η Άρια λευκότητα και μια φανταστική ιδέα της «Ευρωπαϊκότητας» είναι ο τελεολογικός σκοπός για αυτή τη τελευταία μετάλλαξη του φασισμού. Για αυτούς, το να είσαι Ευρωπαίος είναι να είσαι λευκός. Πιστεύουν μόνο η φυλή, αντίθετα από το παλιό εθνικισμό, μπορεί να παραμείνει βιολογικά σταθερός, και για να παραμείνει έτσι, ώστε να κάνουν τα έθνη τους ξανά σπουδαία, πρέπει να «υπερασπιστούν την Ευρώπη» με την προώθηση του λευκού εθνικισμού.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η "ΤΡΙΤΗ ΘΕΣΗ" ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Του Chip Berlet

Στα τελευταία χρόνια του 20ου αιώνα μια νέα μορφή φασισμού αναδύθηκε από μια περίοδο αναζωπύρωσης του φασισμού. Ονομάζεται Τρίτη Θέση, επιδιώκει την ανατροπή των τωρινών κυβερνήσεων και την αντικατάσταση τους με μονοπολιτισμικά έθνη κράτη, χτισμένα πάνω σε ρατσιστικό φυλετικό εθνικισμό ή ρατσιστικό θρησκευτικό εθνικισμό. Οι φασίστες της Τρίτης Θέσης έχουν οργανωθεί σε ΗΠΑ, Ευρώπη και Μέση Ανατολή και διατηρούν ένα είδος χαλαρού δικτύου, τουλάχιστον για την ανταλλαγή απόψεων πάνω στις κοινές τους ιδέες και ατζέντες, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις περιλαμβάνει συναντήσεις και ακόμη και χρηματοδότηση.

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ

Τα όνειρα ανέκαθεν κατείχαν κεντρικό ρόλο στη ζωή των ανθρώπων. Στην αρχαιότητα αντιμετωπίζονταν ως πρωταρχική δραστηριότητα της ψυχής και το περιεχόμενό τους θεωρείτο μια πραγματικότητα που ζούσε η ψυχή σε μια άλλη διάσταση.

 

Μια από τις πιο σημαντικές εφαρμογές των ονείρων ήταν η χρήση τους ως θεραπεία τελετουργικής μορφής. Άνθρωποι που υπέφεραν από σωματικές, ψυχολογικές ή πνευματικές ασθένειες, μπορούσαν να επισκέπτονται θεραπευτικά κέντρα. Εκεί ιερείς-θεραπευτές ακολουθούσαν ένα συνδυασμό εφαρμοσμένης ιατρικής και πνευματικής καθοδήγησης, που βοηθούσε στην προετοιμασία του ασθενούς να δεχτεί την επίσκεψη του Ασκληπιού, του θεού της θεραπευτικής, κατά την εγκοίμησή του.

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ

Άρθρο της Eleanor Finley, η οποία  είναι συγγραφέας, δασκάλα και ακτιβίστρια. Συμμετέχει στο συμβούλιο του ISE (Institute for Social Ecology) και είναι υποψήφια διδάκτορας στην ανθρωπολογία στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης.

Η κλιματική κρίση σήμερα δεν απαιτεί τίποτα λιγότερο από μια παγκόσμια κοινωνική και οικολογική μεταμόρφωση.

Αποσπασματικές μεταρρυθμίσεις, τεχνοκρατικά σχέδια, και κρατικά στηριζόμενη «κλιματική αντίσταση» έχουν αποδειχθεί συχνά πως είναι όχι μόνο αναποτελεσματικές, αλλά επίσης και εντελώς ανίκανες να αντιμετωπίσουν την υποκείμενη αιτία της: την καπιταλιστική παγκόσμια τάξη.

ANDREA M. HAUGEN - ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΙΣ ΑΡΧΑΙΕΣ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ ΚΑΙ Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ

Η υψηλότερη και πιο σεβαστή θεότητα που λατρεύτηκε από τους πιο πρώιμους πολιτισμούς ήταν η Μάνα Γη.

Η μητέρα Θεά. ή απλώς «Η Μητέρα». Τα αρχαιότερα αγάλματα Θεάς που έχουν βρεθεί, έχουν ηλικία 35.000 ετών. Από την στιγμή που είναι το θηλυκό που έχει την ικανότητα να κουβαλάει τη ζωή, να την φανερώνει και να την μεγαλώνει, και επιπλέον με ένα μηνιαίο κύκλο όπως της ιερής σελήνης κάτι που την συνδέει με την ισχυρή δύναμη της, δεν είναι περίεργο πως η ίδια η Φύση θεωρείτο θηλυκή.

Η ΛΑΤΡΕΙΑ ΤΟΥ "ΗΛΙΟΥ" ΣΤΗΝ ΙΑΠΩΝΙΑ

                            Η θεά Αματεράσου εξέρχεται από τη σπηλιά (ή θεός Ήλιος στην ιαπωνική παράδοση) 

από το βιβλίο του Στηβ Ουάϊλερ «Ηλιακά Σύμβολα», αναδημοσίευση με άδεια του συγγραφέως:

Η εθνική, πολυθεϊστική Θρησκεία της Ιαπωνίας, το ελάχιστα γνωστό Σίντο, αποτελεί έναν εκπληκτικό συνδυασμό μύθου, εθνικών συναισθημάτων, λατρείας των προγόνων και ενός υψηλά ανεπτυγμένου μυστικισμού. Οι Ιάπωνες συγγραφείς ισχυρίζονται πάνω στο θέμα αυτό ότι η θεωρητική ανάλυση δυτικού τύπου είναι παντελώς ακατάλληλη για το Σίντο. Πρόκειται περισσότερο για ένα σύστημα τελετουργιών, αισθημάτων και έντονων ποιητικών αντιλήψεων, ενώ δεν υπάρχει αμφιβολία πως η πραγματοποίηση των εθνικών αυτών τελετών, έδωσε μέσα από τους αιώνες μία πανίσχυρη αυτοπεποίθηση στο ιαπωνικό έθνος, όπως και μία σαφέστατη θέση του στην πανανθρώπινη κοινωνία και το Σύμπαν.

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ - Η ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ (ΘΕΟΛΟΓΙΑ) ΤΩΝ ΜΑΓΩΝ

Ο Πλούταρχος ο Χαιρωνεύς, ο εν Δελφοίς Ιερέας του Απόλλωνα και του Διονύσου, λέγει ότι:

«Και ακριβώς τούτο νομίζουν οι περισσότεροι & σοφότατοι. Γιατί νομίζουν οι μεν ότι είναι δυο θεοί όπως είναι οι αντίτεχνοι, ο μεν αγαθών, ο δε φαύλων δημιουργός. Οι δε τον μεν αμείνονα θεό, το δε έτερο Δαίμονα αποκαλούν. Όπως ο Ζωροάστρης ο Μάγος, τον οποίο πρεσβύτερο κατά 5 χιλιάδες έτη πριν τα Τρωικά τον ιστορούν. Αυτός, λοιπόν, αποκαλεί τον μεν αγαθών δημιουργό θεό Ωρομάζη (Απόλλωνα), τον δε φαύλων δημιουργό Δαίμονα Αρειμάνιο (Διόνυσο). Και παρουσίαζε ότι ο ένας ομοιάζει στο φως των αισθητών, και ο άλλος στο σκότος και την άγνοια, και στο μέσον των δυο τούτων είναι ο Μίθρας. Για αυτό και οι Πέρσες ονομάζουν τον μεσίτη Μίθρα. 

Η ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΠΝΟΗΣ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ, ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ

Αναπνοή και ζωή είναι δύο έννοιες αναπόσπαστα συνδεδεμένες. Ο κύκλος της αναπνοής διέπει ολόκληρη τη Δημιουργία, δίνει ζωή σε κάθε ύπαρξη.

Οι πλανήτες, τα αστέρια, οι γαλαξίες, όλα μέσα στο Σύμπαν, από το μικρότερο μέχρι το μεγαλύτερο, βρίσκονται σε αρμονία ακολουθώντας έναν συμπαντικό ρυθμό. Η εσωτερική φιλοσοφία περιγράφει το Σύμπαν ως ζωντανή οντότητα που πάλλεται ρυθμικά και κατά κάποιο τρόπο «αναπνέει», καθώς συστέλλεται και διαστέλλεται.

Σύμφωνα με την ινδική κοσμογονία, τα σύμπαντα αναπτύσσονται και διαλύονται μέσα από το Μπράχμαν, από την εκπνοή και εισπνοή αυτής της υπέρτατης Αρχής του Σύμπαντος. Μεγάλες περίοδοι χιλιάδων ετών που ονομάζονται γιούγκας (yugas) αποτελούν μια στιγμή αναπνοής αυτής της αιώνιας αρχής που εκδηλώνεται μόνο περιοδικά.

Η Αναπνοή στις Παραδόσεις

ΤΟ ΔΕΚΑΤΟΜΟ ΕΡΓΟ "Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ", ΤΟΥ ΚΑΡΛΧΑΪΝΣ ΝΤΕΣΝΕΡ

Ένα ιστορικό έργο 10 τόμων με απίστευτου όγκου βιβλιογραφία και πλούσιες πηγές, το οποίο αποδεικνύει πώς κατασκευάστηκε ο χριστιανισμός από τους Ρωμαίους και τους φαρισαίους, πώς επιβλήθηκε με εγκληματικό τρόπο σε όλον τον ελληνικό και δυτικό κόσμο με πλαστογραφίες, βία και αμέτρητες δολοφονίες με υποκινητές "αγίους" της "εκκλησίας", όπως τον Αθανάσιο, τον Ευσέβειο Καισαρείας, τον Αμβρόσιο Μεδιολάνων και πλήθος ιερέων, επισκόπων και βυζαντινών αυτοκρατόρων που κατέστρεψαν οτιδήποτε ελληνικό (αγάλματα, ελληνικούς ναούς, έκαψαν στοχευμένα βιβλία της ελληνικής γραμματείας), πολέμησαν τον ορθό λόγο, τις επιστήμες και τη φιλοσοφία. Την τελευταία, την ελληνική φιλοσοφία ιδιαίτερα, την μετέτρεψαν σε θεραπαινίδα του δόγματός τους και εξαφάνισαν την ελεύθερη σκέψη!!

Γράφει ο συγγραφέας ΝΤΕΣΝΕΡ ΚΑΡΛΧΑΪΝΤΣ στα οπισθόφυλλα των τεσσάρων πρώτων τόμων:

Η ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ ΚΑΙ ΟΙ 16 "ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ" ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ

Των Σοφία Αντερά, Ουρανία Μπούγα

Α. Παρατήρηση στο σχολείο της Gottsunda

Στα πλαίσια του πανεπιστημιακού μαθήματος «The Classroom: A social and cultural meeting place» πραγματοποιήσαμε επίσκεψη στο διαπολιτισμικό σχολείο στην περιοχή Gottsunda στην Ουψάλα της Σουηδίας. Εκτός από την επίσκεψη για τις απαιτήσεις του μαθήματος, μια εκ των συγγραφέων της παρούσας εργασίας έκανε και τετράμηνη εθελοντική πρακτική στο σχολείο αυτό στα μαθήματα που αφορούσαν την εκμάθηση κολύμβησης και αγγλικών. Οι πληροφορίες που παρατίθενται παρακάτω προέρχονται από την προαναφερθείσα παρατήρηση και την ανταλλαγή ιδεών και απόψεων ανάμεσα στις συγγραφείς και τα μέλη της κοινότητας του σχολείου.

Περιοχή και σχολικές εγκαταστάσεις

Η Gottsunda είναι μια περιοχή στα νοτιοδυτικά της Ουψάλας και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της αποτελείται από μετανάστες. Συγκεκριμένα, το 2007 το ποσοστό των κατοίκων με διαφορετικό πολιτισμικό υπόβαθρο άγγιξε το 48,7 % (Områdesfakta 2013, Uppsala kommun)^[1]. Παρόλα αυτά η κοινότητα έχει πετύχει την αρμονική συνύπαρξη των μελών της και την ανάπτυξη, οικονομική και κοινωνική, της περιοχής. Η ζωή των μελών της κοινότητας λαμβάνει χώρα κυρίως στο κέντρο της Gottsunda, όπου βρίσκεται ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο με βιβλιοθήκη, κινηματογράφο, γυμναστήριο, κολυμβητήριο και καταστήματα, η  προτεσταντική εκκλησία και το σχολείο, το οποίο θεωρείται ο βασικότερος πυρήνας αναβάθμισης. Αν και η περιοχή είναι τόπος διαμονής πληθώρας μεταναστών και έχει άσχημη φήμη ως επικίνδυνο μέρος, κατά τις επισκέψεις μας δεν παρατηρήσαμε κάποιο φαινόμενο.

ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ - ΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΠΥΡ ΚΑΙ Η ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΣΤΙΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΤΩΝ

Η ισορροπία του κόσμου είναι μια ισορροπία δυναμική, που προκύπτει από τον διαρκή ανταγωνισμό (πόλεμος, έρις) των αντίρροπων δυνάμεων (μέρα-νύχτα, ψυχρό-θερμό κλπ), που συγχρόνως είναι και συμπληρωματικές, μια και τίποτε δεν μπορεί να νοηθεί χωρίς το αντίθετό του. Ουσιαστικά πρόκειται για δύο φαινομενικά αντίθετες εκφάνσεις της ίδιας βασικής αιτίας, του κοσμικού πυρός, που οι διάφορες μορφές του οφείλονται στην αέναη μεταστοιχείωσή του.

Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΕΝΟΣ ΚΟΙΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Σε προηγούμενη ανάλυσή μας [1] διαπιστώσαμε ότι ο όρος «συντηρητικός» περισσότερο ταυτίζεται με συγκεκριμένους σύγχρονους φιλελεύθερους (πράγμα που είχε ισχυριστεί και ο Παναγιώτης Κονδύλης[2]), οι οποίοι το μοναδικό που καταφέρνουν να συντηρούν είναι οι ακραίες ανισότητες από οικονομική, πολιτική και πολιτισμική άποψη. To γεγονός αυτό είναι άμεσα συνδεδεμένο με την πλήρη αδιαφορία τους για τα κοινά και την προσκόλλησή τους στην ιδεολογία της προόδου, μια ιδεολογία που αποτελεί βάση της πολιτικής σκέψης του δέκατου όγδοου αιώνα, και ενθαρρύνει τη «βελτίωση» μέσω της επιστήμης και της τεχνολογίας, όπως αναφέρει η Hannah Arendt, η Simone Weil και ο Christopher Lasch [3].

ΒΛΑΣΗΣ ΡΑΣΣΙΑΣ - TΑ «ΟΡΓΙΑ» ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΡΩΜΑΙΩΝ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΝ ΣΤΑ ΜΥΑΛΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

Εδώ και δύο περίπου αιώνες, η ιουδαιοχριστιανική προπαγάνδα αναπαράγει ανεμπόδιστα τα αυθαίρετα στερεότυπά της για την ερωτική ζωή των «ειδωλολατρών» Ελλήνων και Ρωμαίων, τους οποίους παρουσιάζει ως χυδαίους ηδονοθήρες, ακόλαστους και οργιαστές, συνεχίζοντας με πιο έντεχνες μεθόδους την δυσφημιστική εκστρατεία που πρώτοι είχαν αρκετά πιο πρωτόγονα και ωμά εγκαινιάσει, για προφανείς λόγους, οι λεγόμενοι «Πατέρες» από τον 2ο έως τον 4ο μεταχριστιανικό αιώνα. Αυτή η επιστημονική πια προπαγάνδα, μέσα από κινηματογραφικές και τηλεοπτικές εικόνες και κείμενα μυθιστορημάτων ή στρατευμένων δοκιμίων, βάζει μέσα στα ανυπεράσπιστα μυαλά των ανθρώπων εικόνες που ελάχιστα έχουν να κάνουν με την ιστορική πραγματικότητα, ωστόσο είναι επαρκώς έντονες και πολλές, ικανές δηλαδή να «πείσουν» αισθαντικά τα θύματά της ότι ο Χριστιανισμός «εξημέρωσε» τρόπον τινά τα ήθη της ανθρωπότητας, τραβώντας την έξω από μια «ζωώδη» υποτιθέμενη ακολασία της.

ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ - ΝΑ ΖΕΙΣ ΜΕ ΑΓΑΠΗ, ΜΕ ΟΜΟΡΦΙΑ, ΜΕ ΑΛΗΘΕΙΑ

«… Είναι αναγκαίο να προκαλέσει κανείς μια τεράστια, μια ριζική επανάσταση όχι απλώς εξωτερικά, αλλά μέσα του. Αν δεν αλλάξεις, αν δεν πάψεις εντελώς να είσαι Ινδουιστής ή Βουδιστής ή Χριστιανός ή κομουνιστής ή ό,τι άλλο, φέρνοντας μόνο κάποιες μεταρρυθμίσεις, αλλάζοντας κάποια πρότυπα εδώ κι εκεί, δεν πρόκειται να μπει καθόλου ειρήνη στην ανθρωπότητα, Αν δεν υπάρξει μια ψυχολογική, μια εσωτερική επανάσταση στον τρόπο που ζεις τη ζωή σου, στον τρόπο που σκέφτεσαι, στην καθημερινές ανήθικες δραστηριότητές σου, δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα για μια πραγματικά βαθιά, ισχυρή κοινωνική αλλαγή.

ΚΡΙΣΝΑΜΟΥΡΤΙ - ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ, ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ

«Εκείνο που προσπαθώ να πω είναι ότι για να ζει κανείς αληθινά, να σκέφτεται δημιουργικά, πρέπει να είναι ανοικτός στη ζωή, χωρίς καμιά αντίδραση αυτοάμυνας, έτσι όπως είσαι όταν είσαι ερωτευμένος.» Νέα Υόρκη, Τρίτη Ομιλία, 1935

«Η ερωτική πράξη παίζει έναν εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στη ζωή μας γιατί ίσως είναι η μοναδική βαθιά και από πρώτο χέρι εμπειρία που έχουμε. Διανοητικά και συναισθηματικά, προσαρμοζόμαστε, μιμούμαστε, ακολουθούμε, υπακούμε. Υπάρχει πόνος και σύγκρουση σε όλες τις σχέσεις μας εκτός από τη σχέση που υπάρχει στη διάρκεια της ερωτικής πράξης. Καθώς αυτή η πράξη είναι τόσο διαφορετική και όμορφη εθιζόμαστε σ’ αυτήν κι έτσι αναποδογυρίζει και γίνεται σκλαβιά. Κι η σκλαβιά είναι εκείνη ακριβώς η απαίτηση για συνεχή επανάληψή της…». «Η Αναγκαιότητα της Αλλαγής». Κεφ. 15

ΠΡΟΚΛΟΣ - ΤΟ ΕΡΓΟ "ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΑΤΑ ΠΛΑΤΩΝΑ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ" ΩΣ ΘΕΟΥΡΓΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Του Μιχαλόπουλου Αθανάσιου

Οι νεοπλατωνικοί, και ιδιαίτερα ο Πρόκλος, θεωρούσαν ότι στον πλατωνικό διάλογο "Παρμενίδης" καταγράφονταν όλα τα επίπεδα ύπαρξης μετά το Ένα. Το εν λόγω έργο του Πρόκλου ομοιάζει περισσότερο με μια τελετουργική επίκληση παρά με ένα εγχειρίδιο μεταφυσικής. Ο Πρόκλος μετέρχεται φιλοσοφικούς και θεολογικούς όρους κατά τέτοιο τρόπο ώστε να δομεί ένα συντακτικό πραγματολογικό κείμενο που λειτουργεί συμβολικά. Λέξεις, ονόματα και συντακτικές φράσεις ενσωματώνονται έντεχνα μέσα στο κείμενο  αποκτώντας άλλο νόημα και μεταμορφώνονται σε μυστικά συνθήματα ώστε να προσελκύσουν θείες ενέργειες. Η γλώσσα και η τυπική μορφή της δεν λειτουργεί απεικονιστικά με αντιστοίχιση του νοήματος που κομίζει μια λέξη με κάποιο υπαρκτό αντικείμενο του αισθητού κόσμου, αλλά μετατρέπεται σε μέσο για την "οντολογική μεταφορά" ενός άρρητου νοήματος ως βιώματος. Μια τέτοια "μεταφορά" ενός τέτοιου νοήματος βρίσκει σύμφωνο και τον Βιτγκενστάιν. Σε αυτήν την περίπτωση του πρόκλειου έργου τίθεται ένα ερώτημα. Πώς γνωρίζουμε ότι πραγματικά οι λέξεις του Περί της κατά Πλάτωνα θεολογίας του Πρόκλου κομίζουν πράγματι ένα τέτοιο μυστικό νόημα που ανταποκρίνεται ουσιαστικά στον σκοπό για τον οποίο συνέγραψε αυτό το έργο, που είναι η αναγωγή μας στο Εν; Ο Πρόκλος μας λέει ότι αυτή η βεβαιότητά του απορρέει από την ίδια την "συνάντησή" του με τα ίδια τα αντικείμενα της πραγματικότητας. Τα ίδια τα υλικά όντα και ο κόσμος μας φέρει μέσα του τη σφραγίδα της θείας προέλευσής του, η οποία τα έλκει προς το θείο, επισημαίνοντας ότι αυτή η έλξη των συνθημάτων-σφραγίδων προς το θείο κόσμο λειτουργεί αναγωγικά περισσότερο στα νόημονα όντα (άνθρωπος). Ένα τέτοιο παράδειγμα μας κομίζει ο Πρόκλος με τον νόμο της συμπάθειας και το ηλιοτρόπιο σε αυτόν τον σύνδεσμο: ΤΟ ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΟ, Ο ΗΛΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ ΤΗΣ ΣΥΜΠΑΘΕΙΑΣ 

Η ΠΡΟΚΛΕΙΑ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΩΣ ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

                   

Του Μιχαλόπουλου Αθανάσιου

Ο Πρόκλος υποδεικνύει ότι η φαντασία είναι ένα είδος ενδιάμεσης υπόστασης που μεσολαβεί μεταξύ ψυχής και νόησης. Σε ένα κείμενο, περιγράφει αυτή τη μεσολαβητική λειτουργία ως μια ικανότητα στοχασμού των αφηρημένων ιδεών που περιέχονται στην εκλογικευτική νόηση, μέσω της συνειδητοποίησης κάποιων χωρικών εννοιών:

Διότι αυτός είναι ο λόγος που και ο Ευκλείδης δίνει στο έργο του τον υπότιτλο "Γεωμετρία του Επιπέδου". Πρέπει να φανταζόμαστε ότι το επίπεδο προβάλλεται από τον νου μας και κείται μπροστά στα μάτια μας, και τα πάντα καταγράφονται πάνω του από τη νόησή μας. Έτσι η φαντασία γίνεται ένα είδος κατόπτρου επί του οποίου εντυπώνονται οι αντικατοπτρισμοί της νόησης.

                                                               (Υπόμνημα εις τον πρώτον του Ευκλείδου, 12.11 - 6)

ΜΙΑ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΗΣ ΑΦΗΓΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ

Κάθε περιγραφή μας για τον κόσμο, μας λέει ο Heidegger [1], περιέχει μια ερμηνευτική που προέρχεται από την εμπειρία. Κάθε απόπειρα περιγραφής με την έννοια της αφήγησης γεγονότων που είναι ελεύθερα από ερμηνευτικές δομές, είναι μια ψευδαίσθηση. Η ιδέα της αντικειμενικότητας είναι μια ερμηνευτική κατασκευή, μια απόφανση του λόγου κατά τον Αριστοτέλη, που "δείχνει αυτό που εκφέρει".[2] Ανάμεσα στη σκέψη και στην πραγματικότητα παρεμβάλλεται ο λόγος που εκφέρεται με φωνήεντα-σύμφωνα, η γλώσσα δηλαδή, που κατασκευάζει τα νοήματα, που δημιουργεί την δική της πραγματικότητα. Ο Wittgenstein έγραψε ότι αυτός ο κόσμος δεν αποτελείται από πράγματα αλλά από γεγονότα που φορτίζονται από λέξεις.

Ο ΣΩΚΡΑΤΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΩΣ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ

Ο Σωκρατικός Διάλογος δεν λειτουργεί με την προϋπόθεση να ανασκευάσει τις συνθήκες κατανόησης και να υποστηρίξει μια νεκρή αντικειμενικοποίηση της διυποκειμενικής συναίνεσης. Επίσης ούτε κινείται στα επίπεδα (που τον θέλουν πολλές ψυχαναλυτικές γνωσιακές ψυχοθεραπείες και όχι μόνο) ενός πρακτικού μπιχεβιορισμού και γνωσιακής «εισαγωγικοποίησης» του υποκειμένου, όπου το άτομο καλείται να διαπαιδαγωγηθεί μέσω μιας μιμητικής προσαρμογής και να εξασφαλίσει τα γνωσιακά πλαίσια της αυτοσυντήρησης του, χωρίς να τίθεται το φιλοσοφικό ερώτημα της εξασφάλισης της αυτονομίας τόσο της σκέψης όσο και της πράξης. Ο Σωκρατικός Διάλογος αποτελεί την πλατωνική τεραγωνική ρίζα, της πράξης που συμπυκνώνεται στο «το τα εαυτού πράττειν» (Χαρμίδης 161b,& Τίμαιος 72a ).

Η ΣΤΩΙΚΗ ΨΥΧΟΦΕΛΕΙΑ ΣΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ

Ο Επίκτητος γράφει στο Εγχειρίδιο:

"Δεν είναι τα πράγματα που μας ταράζουν αλλά η άποψη που έχουμε γι' αυτά· όταν λοιπόν εμποδιζόμαστε ή ταραζόμαστε ή λυπόμαστε, κανέναν άλλον να μην θεωρούμε ως υπαίτιο παρά τους εαυτούς μας, δηλαδή τις δοξασίες μας". [1] 

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ - ΕΝΑΣ ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ ΚΛΑΔΟΣ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

Η Φιλοσοφική Συμβουλευτική δεν αποτελεί- όπως κακώς εννοείται από κάποιους ανεκπαίδευτους φιλοσοφικά ψυχολόγους - έναν νέο Στωικισμό (δηλαδή μια φιλολογία της οικονομίας των παθών) ούτε έναν Επικούρειο φορμαλισμό, ή κάποιον Σκεπτικισμό με την ασυνεπή ουδετεροποίηση του. Επιπλέον η Φιλοσοφική Συμβουλευτική δεν είναι υπαρξισμός. Δηλαδή μια δογματική αφοριστική περί της αλλοτρίωσης.

Αποτελεί μια άσκηση που υπερβαίνει την εμπειρική μερικότητα και ερευνά αναστοχαστικά για το πως πραγματώνεται η ελευθερία στην ευθύνη.

Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ

                  

Σήμερα είναι η ώρα να αναλογιστούμε κατά πόσον μπορούμε να συνεχίσουμε να αποδεχόμαστε ένα σύστημα εκπαίδευσης που λειτουργεί, ακριβώς, ως κλειστό σύστημα και όχι ως ζωντανός οργανισμός. Κατά πόσον μπορούμε να δεχθούμε την εκπαίδευση ως προιόν, ως προετοιμασία για την εργασία, ως προστάδιο της υποταγής για την επιβίωση. Αμφισβητώντας την εκπαίδευση, αμφισβητούμε τη φύση της εργασίας, καθώς μέσα στο υπάρχων σύστημα δεν μπορούμε να δούμε το ένα χωριστά από το άλλο. Αποφεύγοντας την επέκταση σε άλλα τμήματα της κοινωνικής οργάνωσης, θα επιχειρήσουμε να επεξεργαστούμε προτάσεις για την κατάργηση του υπάρχοντος σχολείου και το πέρασμα σε μια ελευθεριακή παιδεία. Σκοπός μας δεν είναι μια ουτοπική παρουσίαση δογματικών αρχών και θέσεων, αλλά μια συζήτηση σχετικά με το ανοιχτό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα μπορέσει να κινηθεί η εκπαιδευτική πράξη.

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΑ ΧΩΡΙΑ - ΕΝΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟΝ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟ

Στον αντίποδα του σύγχρονου τρόπου ζωής στις περιβαλλοντικά υποβαθμισμένες μεγαλουπόλεις των φρενήρων ρυθμών και της υλιστικής αντίληψης των κοινωνιών, βρίσκεται ο “ιδεαλισμός” του εναλλακτικού τρόπου ζωής στα Οικολογικά Χωριά.

Τα Οικολογικά Χωριά είναι ένας σύγχρονος δυναμικός τρόπος οργάνωσης του κοινωνικού βίου.