Εν περιλήψει για το άρθρο
Σήμερα η Νέα Ευρωπαϊκή Δεξιά και η Alt-Right είναι μια εκδοχή του φασισμού που βλέπει τον εθνικισμό ως το μέσο, όχι τον σκοπό. Ανακατεμένη με νεοφιλελευθερισμό, προτείνουν ένα είδος «ειρηνικής εθνοκάθαρσης» που θα λειτουργήσει σαν ένα «αόρατο χέρι» που θα ξεχωρίσει τους ανθρώπους μέσω του φυλετικοεθνικισμού. Για αυτούς, ο εθνικισμός τους – Σουηδικός, Αυστριακός, Γαλλικός, Αμερικάνικος κλπ. – χρησιμεύει για να τους ενδυναμώσει ως άτομα, μια υποκατηγορία της λευκής, δυτικής, Ευρωπαϊκής κουλτούρας. Αντίθετα με το φασισμό του παρελθόντος, αγκαλιάζουν εγκάρδια τον ατομισμό. Ο τελικός τους σκοπός είναι η φυλετική καθαρότητα μέσω του επανακαθορισμού του εθνικισμού – του λευκού σοβινισμού. Δεν εμπιστεύονται απόλυτα τον εθνικισμό, τον θεωρούν κάτι ευμετάβλητο, κάτι που μπορεί να αλλάξει από ξένους. Η Άρια λευκότητα και μια φανταστική ιδέα της «Ευρωπαϊκότητας» είναι ο τελεολογικός σκοπός για αυτή τη τελευταία μετάλλαξη του φασισμού. Για αυτούς, το να είσαι Ευρωπαίος είναι να είσαι λευκός. Πιστεύουν μόνο η φυλή, αντίθετα από το παλιό εθνικισμό, μπορεί να παραμείνει βιολογικά σταθερός, και για να παραμείνει έτσι, ώστε να κάνουν τα έθνη τους ξανά σπουδαία, πρέπει να «υπερασπιστούν την Ευρώπη» με την προώθηση του λευκού εθνικισμού.
Εισαγωγή
Ξεκινώντας το 2005, μια μικρή εταιρεία με το όνομα Integral Tradition Publishin (ITP) στη Δανία άρχισε να χτίζει ένα δίκτυο εθνικιστών, παραδοσιαρχών και λευκών σοβινιστών αποφασισμένους να δημιουργήσουν μια εναλλακτική εικόνα του σήμερα – ένα ψηλό, αν όχι ουσιαστικά ανέφικτο, έργο. Τα βιβλία που πουλούσαν διακινούσαν τα έργα λιγότερο γνωστών φασιστών συγγραφέων τα χέρια των οποίων έμοιαζαν λιγότερο βρώμικα – κυρίως του Ιταλού πρωτοφασίστα φιλοσόφου Julius Evola. Σήμερα, η Arktos Media, η με βάση την Βρετανία διάδοχη εταιρεία της ITP, διευθύνεται από τον πρώην διευθύνοντα σύμβουλο εταιρείας εξόρυξης άνθρακα, τον Σουηδό εθνικιστή Daniel Friberg. Η εξέλιξη της Arktos/ITP δείχνει την τεκτονική μετατόπιση των ακροδεξιών ιδεολογιών από τη περιφέρεια στο κέντρο, κυριολεκτικά μετακινούμενη από τη Δανία σε μια βάση Hare Krishna στην Ινδία στην δεξιά Ουγγαρία, και τελικά να εγκαθίσταται κάπου μεταξύ Λονδίνου και της Ουάσιγκτον – με υπαλλήλους και συνεργάτες διασκορπισμένους σε ολόκληρο το κόσμο. Η Arktos έχει εξελιχθεί σε αυτό που ο συντάκτης του AltRight.com, Charles Lyons, που από το περασμένο φθινόπωρο είναι ο επικεφαλής της Arktos US, έχει ονομάσει το «μεγαλύτερο εκδότη παραδοσιακής, συντηρητικής, εθνικιστικής, ταυτοτικής και γενικά alt-right βιβλιογραφίας στο κόσμο».
Τα βιβλία της Arktos είναι εύκολο να βρεθούν μέσω του δικού τους ιστότοπου και του διαδικτυακού καταστήματος της Amazon. YouTubers και φόρουμ αφιερώνονται στα ιδανικά που προτείνουν πολλοί από τους συγγραφείς που εκδίδονται μέσω της Arktos – αποκηρύσσοντας την δημοκρατία, την πολυπολιτισμικότητα, τον «πολιτιστικό Μαρξισμό» και την «εξαχρείωση», ενώ εξυμνούν την αρρενωπότητα και τον εθνικισμό, υποκινούν την ισλαμοφοβία. Στην πράξη, σήμερα, πολλοί από τους συντάκτες και τους συγγραφείς της Arktos έχουν στενές σχέσεις με τον περήφανο Αμερικάνο, λευκό εθνικιστή, Richard Spencer. Στην διάρκεια αυτής της σειράς, οι αναγνώστες θα γνωρίσουν ένα υβριδικό ψηφιακό/έντυπο εκδοτικό οίκο που έχει βγάλει από το τάφο ξανά αποκρυφιστικές, φασιστικές ιδεολογίες. Κάθε κομμάτι θα εμβαθύνει σε μια άλλη πτυχή της εκδοτικής εταιρείας, περιγράφοντας την ιστορία της Arktos, ενώ θα περιγράφει πιο γενικά τους τρόπους που οι συνεργάτες της χρησιμοποιούν τόσο το διαδίκτυο όσο και τα αναλογικά μέσα για να προωθήσουν φασιστικές ιδεολογίες.
Η σειρά θα δείξει τις ιστορικές γραμμές μεταξύ του φασισμού της Ιταλίας του Mussolini, του φαλαγγισμού στην Ισπανία, και των νεοφασιστικών κινημάτων νεολαίας στην Ευρώπη σήμερα. Ενώ πολλοί ιστορικοί σωστά αποσυνδέουν τον ιστορικό φασισμό από τις νεοφασιστικές οργανώσεις σήμερα, μπορούμε με σιγουριά να αναγνωρίσουμε φασιστικές τάσεις που ισχύουν ευρύτερα. Αν και δεν υπάρχει «φασιστική λίστα», ή έστω ένα φασιστικό ελάχιστο, υπάρχει ξεκάθαρα μια στιγμή στην οποία οι φασιστικές τάσεις είναι ιδιαίτερα ξεκάθαρες.
Η «πρόχειρη ιστορία» της Arktos θα εξερευνήσει τις ιδεολογικές βάσεις του εκδότη, και θα εξερευνήσει πως η Arktos έχει προωθήσει την άνοδο ενός φασιστικού, «ταυτοτικού» πανευρωπαϊκού κινήματος νεολαίας, «Génération Identitaire», που έχει αναπτυχθεί κυρίως στην Αυστρία, τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Νορβηγία, τη Γερμανία, την Ισπανία, την Ιταλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες, και αλλού. Έχοντας την προσοχή στην κατανόηση της ταυτόχρονης ανάπτυξης της παραδοσιακής εκτύπωσης και των ψηφιακών τεχνολογιών της Arktos στη διάρκεια της σειράς, οι αναγνώστες θα εισαχθούν στην ιστορία της Arktos, του συγγραφείς και εκδόσεις για να διερευνήσουμε την αποδοχή του υλικού αυτού στη δημόσια σφαίρα
Η άνοδος μιας Αποκρυφιστικής Εταιρείας: Τι είναι η Arktos;
Το 2005, ο Jacob Christiansen Senholt, φοιτητής στο πανεπιστήμιο του Ώρχους στη Δανία, και ο Patrick Bosch, που μόλις είχε αποφοιτήσει από το πανεπιστήμιο το Μπάκινχαμ στο Ηνωμένο Βασίλειο, ίδρυσαν μαζί ένα διαδικτυακό βιβλιοπωλείο και εκδοτικό οίκο, την Integral Tradition Publishing – δηλώνοντας την εταιρεία στη χώρα τους, τη Δανία. Η εταιρεία εξέδωσε αρκετά βιβλία υπό το όνομά της και πουλούσε βιβλία από άλλους εκδότες από την ιστοσελίδα της, IntegralTradition.com. Η ITP φαινομενικά πουλούσε και εξέδιδε κείμενα για το μυστικισμό και τα απόκρυφα – βιβλία που προωθούσαν αυτό που η ιστοσελίδα περιέγραφαν ως «παραδοσιακές» και «εσωτερικές» κοσμοθεωρίες. Οι ιδεολογίες αυτές περιείχαν συχνά ένα μίγμα εθνικισμού και πρώιμες θρησκευτικές πρακτικές – πρώιμο καθολικισμό, ανατολική ορθοδοξία, ζωροαστρισμό, ινδουισμό, σουφισμό, διάφορες μορφές βόρειου και ρωμαϊκού παγανισμού, κλπ. ήδη από τα τέλη του 2007, 274976 επισκέψεις είχαν γίνει στην σελίδα της ITP.
Στη σελίδα της ITP, όσοι αναγνώστες ενδιαφέρονταν μπορούσαν να βρουν συγγραφείς της «Ευρωπαϊκής Νέας Δεξιάς», μια μεταφασιστική εθνοπαραδοσιακή ιδεολογία που γεννήθηκε στον απόηχο του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου. Οι εθνοπαραδοσιακοί σε γενικές γραμμές χρησιμοποιούσαν απόκρυφη και συντηρητική φιλοσοφία για να καλύψουν τις φασιστικές τις ιδεολογίες. Πολλά από τα βιβλία που καταγράφονταν ως τα «πιο δημοφιλή» στη σελίδα της ITP προωθούσαν και το φασισμό και τον αντιπροοδευτισμό, με τίτλους όπως, Metaphysics of War (Julius Evola), ReligiousAttitudes of the Indo–Europeans (Hans F.K. Günther), New Culture, New Right: Anti–Liberalism in Postmodern Europe (Michael O’Meara). Ο Evola ήταν πρωτοφασίστας φιλόσοφος, ο Günther ήταν ναζί ευγονιστής, ο O’Meara υπέρμαχος για ένα λευκό εθνοκράτος. Το πιο δημοφιλές βιβλίο της ITP, το Η Μεταφυσική του Πολέμου του Evola, ήταν επίσης το πρώτο βιβλίο που εκδόθηκε με το όνομα τους. ο Evola (1898-1974) ήταν ένας αριστοκράτης που ήταν ηγετική μορφή του ιταλικού ντανταϊσμού, από τους τους βασικούς συνεργάτες των ναζί και των φασιστών, και φιλόσοφος που πρότεινε μια «παραδοσιακή» ιδεολογία που ήταν αντιχειραφετική, αντιδημοκρατική, αντιπροοδευτική, αντιχριστιανική και αντισημιτική.
Παρά τις δεκαετίες της απόκρυψης των φασιστικών ιδεολογιών στον απόηχο την ναζιστικής -φασιστικής γενοκτονίας, σήμερα, νέες ψηφιακές τεχνολογίες έχουν επιτρέψει τη δημιουργία ενός χώρου που τέτοιος θερμός εθνικισμός (και νεοφασισμός) μπορεί ξανά να βρει υποστηρικτές – και ακόμη περισσότερο μέσα από το Twitter, το Reddit, το 4chan και άλλα κρυφούς ιστότοπους που οι φασιστικές ιδεολογίες φουντώνουν. Ενώ πολλά στοιχεία της ακραίας ακροδεξιάς, καταστάλθηκαν στις δεκαετίες που ακολούθησαν το Ολοκαύτωμα, σήμερα, νεοφασίστες, λευκοί εθνικιστές, ακροδεξιοί συντηρητικοί και νέες ομάδες όπως το «Identitarian Bloc» έχουν χρησιμοποιήσει το internet για να σχηματίσουν ένα διασυνδεδεμένο παγκόσμιο κίνημα με το να δημιουργήσουν αυτό που ονομάζω «ψηφιακές εικονικές κοινότητες» – για να δανειστώ τη φράση του πολιτικού ιστορικού Benedict Anderson. Το internet έχει διευκολύνει την ιδεολογική ανασύσταση της ακροδεξιάς, επαναφέροντας τη ρητορική μίσους που κάποτε ήταν είτε πολιτιστικό ταμπού ή παράνομη σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες μετά το Ολοκαύτωμα. Ενώ η γρήγορη διάδοση της γνώσης έχει προκαλέσει δημοκρατικές εξεγέρσεις – όπως η Αραβική άνοιξη – η ψηφιακή έκδοση έχει επίσης επιτρέψει την άνοδο του αντιπροοδευτικού, αντιδημοκρατικού κινήματος που εκθειάζει την «παραδοσιαρχία» και το λευκό εθνικισμό.
Σήμερα, η Arktos ειδικεύεται στην έκδοση κυρίως σύντομα, ευανάγνωστα κείμενα από αναστημένους φιλοσόφους του πρωτοφασισμού και της Ευρωπαϊκής Νέας Δεξιάς, και ένα συνονθύλευμα ψευδοϊστορικών και μυθολογικών έργων που επιδιώκουν να επαναφέρουν αυτό που πολλοί από τους συγγραφείς της ITP/Arktos παρουσιάζουν ως τη χαμένη αίσθηση της λευκής Ευρωπαϊκής ταυτότητας. Για να είμαστε σαφείς, ο ιδρυτής Jacob Senholt έχει περιγράψει την Ευρωπαϊκή Νέα Δεξιά ως:
«… ένα πολιτιστικό και ακαδημαϊκό δίκτυο παρουσιάζει τον εαυτό του , ότι εργάζεται προς την διατήρηση και την αναζωογόνηση της Ευρωπαϊκής κουλτούρας, της παράδοσης και τη ταυτότητα. Χρησιμοποιεί μια μεταπολιτική στρατηγική που στοχεύει στο να εμπνεύσει μια επαναστατική αλλαγή στη σύγχρονη πολιτιστική ηγεμονία του διεθνούς προοδευτικό-δημοκρατικό σύστημα, και εργάζεται προς την εγκαθίδρυση νέων φυλετικών κοινοτήτων».
Απορρίπτοντας τον πλουραλισμό, τη δημοκρατία και την παγκοσμιοποίηση, η εθνοπαραδοσιαρχία έχει γοητεύσει τμήματα της περιθωριοποιημένης, αυτονομιστικής, θρήσκας, λευκής εργατικής τάξης στην Ευρώπη – και όλο και περισσότερο στις Ηνωμένες Πολιτείες. Συχνά, οι εθνοπαραδοσιακοί εμφανίζουν την τάση να χρησιμοποιούν μειονότητες ως αποδιοπομπαίους τράγους. Ενώ πολλοί πιστοί του εσωτερισμού και της παραδοσιαρχίας κάποτε απέρριπταν το χριστιανισμό ως μη Ευρωπαϊκή παράδοση, η ITP/Arktos έχει αποδεχτεί πιο ορθόδοξες προσεγγίσεις του χριστιανισμού ως μια κατηγορία της παραδοσιαρχίας. Σήμερα, πολλά από τα πιο πρόσφατα κείμενα τους απεικονίζουν ένα ανακάτεμα Ευρωπαϊκού παγανισμού και πιο συντηρητικές εκδοχές του χριστιανισμού.
Εξαιτίας της ITP, και εκδοτών σαν και αυτή, οι ιδέες μιας από τις ιδρυτικές μορφές της εσωτερικής-παραδοσιαρχικής σκέψης, ο Julius Evola, έχουν κατακτήσει ξανά το ενδιαφέρον μέσα σε αυτή τη σέκτα των ακροδεξιών εξτρεμιστών, ιδιαίτερα στα σημερινά κείμενα (και τα παραληρήματα του YouTube) του Ρώσου παραδοσιάρχη Alexander Dugin, που και τα βιβλία του εκδίδονται από την Arktos και είναι γνωστός σύμβουλος του ρώσου προέδρου Vladimir Putin. Ο συνδυασμός όμως αυτός εθνικισμού και παραδοσιαρχίας δεν είναι κάτι καινούριο. Η εθνοπαραδοσιαρχία ήταν εμφανής στο πρώιμο ναζισμό και μια εκχριστιανισμένη εκδοχή αυτής της κοσμοθεωρίας επίσης έχει υπάρξει στον εθνικοκαθολικισμό που εντοπίζεται στην Ισπανία κατά τη δικτατορία (1936-1975) του Francisco Franco. Σήμερα οι εθνοπαραδοσιάρχες έχουν βρει κοινούς εχθρούς στις αξίες του ορθολογισμού, του κοσμικισμού και του προοδευτισμού – ένας ανταγωνισμός που ίσως είναι πιο εμφανής στην αντίληψη του διαβόητου Steve Bannon, ενός καθολικού που εξυμνούσε τον εθνικισμό και την παραδοσιαρχία και επίσης διατέλεσε ως Διευθυντής Πολιτικού σχεδιασμού του Λευκού Οίκου και διευθυντής της προεκλογικής εκστρατείας του Αμερικάνου προέδρου Donald Trump.
Η αλφαβήτα της Arktos: Άνθρωποι, Ιδέες και Κινήματα
Για πάνω από μια δεκαετία, η ITP/Arktos έχει δημιουργήσει ένα πανευρωπαϊκό και διεθνές εθνοπαραδοσιαρχικό δίκτυο, μεταφράζοντας και παρουσιάζοντας κείμενα που έχουν απήχηση στους υποστηρικτές τόσο των εθνικιστικών όσο και των εθνοπαραδοσιαρχικών ιδεολογιών. Ως σημείο σύγκρισης, στο τέλος του καλοκαιριού του 2017, η Arktos είχε 43130 ακόλουθους στο Facebook, ενώ η Verso Books, ένας έγκυρος αριστερός ακαδημαϊκός εκδοτικός οίκος που ιδρύθηκε το 1970, είχε 77738 ακόλουθους. Ενώ φαινομενικά ένας μικρός εκδοτικός οίκος, με λιγότερες από 200 εκδόσεις στο όνομα του, η Arktos ξεκάθαρα προσπαθεί να παρουσιαστεί ως η γέφυρα που θα διαδώσει ακροδεξιές ιδεολογίες. Ο εταιρικός ιστότοπος περιγράφει τον εαυτό του ως:
«Η ARKTOS MEDIA είναι το αποτέλεσμα μια πρωτότυπης ιδέας που προέκυψε ταυτόχρονα σε αρκετά άτομα που ήταν διασκορπισμένα σε πολλά σημεία του κόσμου, κάνοντάς μας να ενωθούμε για να υλοποιήσουμε αυτή την ιδέα. Η βάση αυτής της ιδέας είναι η κοινή μας παρατήρηση πως υπάρχει ένας αυξανόμενος αριθμός ατόμων που πιστεύουν πως κάτι πρέπει να έχει πάει εντελώς στραβά στο σύγχρονο κόσμο».
Για να κατανοήσουμε καλύτερα την κυρίως ανδροκρατούμενη ITP/Arktos, είναι χρήσιμο να κατανοήσουμε από που προέρχονται πολλοί από τους πρωταγωνιστές τους, όπως και τις ιδεολογικές τους ατζέντες, ιδιαίτερα του συνιδρυτή Jacob Sehnholt, του πρώην επιμελητή John Morgan, του διευθύνοντα συμβούλου Daniel Friberg και του πρώην επιμελητή Jason Reza Jorjani.
Τον Αύγουστο του 2017, στη σελίδα του στο Academia.edu, ένα κοινωνικό δίκτυο για ακαδημαϊκούς, ο συνιδρυτής της ITP/Arktos περιέγραψε πως οι δεξιότητές του εκτείνονται από τον «Δυτικό εσωτερισμό στη βεδική θεολογία και συμπεριλαμβανομένων θρησκευτικοπολιτικών κινημάτων, όπως η Νέα Δεξιά». Τα ερευνητικά ενδιαφέροντα του Senholt περιλαμβάναν: Ινδοευρωπαϊκές σπουδές, Παραδοσιαρχία, τον Julius Evola, την Νέα Δεξιά, τον Αντιδιαφωτισμό, τον Αντιμοντερνισμό, τον Αριανισμό και το Φασισμό. Φυσικά η μελέτη αυτών των θεμάτων δεν είναι από τη φύση της προβληματική, όμως υπάρχει μια σημαντική διαφορά μεταξύ της μελέτης των ακροδεξιών/φασιστικών ιδεολογιών και πιστεύω και της ενεργητικής προώθησής τους μέσω των εκδόσεων τους, η ITP/Arktos έχει προωθήσει πολλές από αυτές τις ιδεολογίες που αναφέρει ο Senholt. Ωστόσο ο Senholt ήδη από το 2014 στο προσωπικό του ιστότοπο, ισχυρίζεται πως είναι ένθερμος υποστηρικτής της δημοκρατίας και είναι αντίθετος προς τον απολυταρχισμό.
Από το 2007, η ιστοσελίδα της ITP συμπεριελάμβανε τον John Morgan ως μέλος της ομάδας. Μερικά χρόνια αργότερα, σε δημόσιες εκδηλώσεις, ο Morgan παρουσιάζονταν ως ένας από τους ιδρυτές της ITP, παρά το γεγονός πως δεν αναφέρεται στον αρχικό ιστότοπο της ITP ή στα έγγραφα ίδρυσης ούτε της ITP, ούτε της Arktos. Το βιογραφικό του Morgan στην ITP τον περιέγραφε ως κάποιον που ενδιαφέρεται για τις παραδοσιακές αντιλήψεις, την Ευρωπαϊκή Νέα Δεξιά και το μυστικισμό. Έχει μεταφράσει το έργο του φασίστα/παραδοσιάρχη φιλόσοφου Julius Evola. Φανατικά προσηλωμένος στην αποστολή του, ο Morgan έζησε ανάμεσα στους Hare Krishnas για πέντε χρόνια στην Ινδία στα πρώτα χρόνια της ITP/Arktos – μεταφέροντας αργότερα τις δραστηριότητες της Arktos από τη Μουμπάι στη Βουδαπέστη. Αργότερα έγινε και αρχισυντάκτης και διευθυντής στην Arktos.
Μέχρι την άνοιξη του 2010, η ιστοσελίδα της ITP ανέφερε πως η εταιρία «δεν υπήρχε πλέον» και πως είχε «αντικατασταθεί» από την Arktos. Η ανακοίνωση ανέφερε:
«Η Arktos είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας μεταξύ των πρώην στελεχών της IntegralTradition Publishing και κάποιων νέων συνεργατών στην Σκανδιναβία. Ενώ διατηρούμε πολλούς από τους ίδιους σκοπούς που είχε η ITP, με την Arktos πιστεύουμε πως έχουμε δημιουργήσει κάτι που είναι αυθεντικά μοναδικό. Με τον κατάλογό μας… θέλουμε να προσφέρουμε τους πόρους σε άτομα πολλών διαφορετικών τάσεων για να βρούμε εναλλακτικές στη σφαγή του μοντερνισμού».
Η μετάβαση από την ITP στην Arktos ήταν η αφετηρία για την μετατόπιση της εστίασης από τον αποκρυφισμό σε έναν που υποστήριζε πιο ξεκάθαρα τον λευκό εθνικισμό.
Η Arktos δήλωσε ως έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο το 2009, δηλώνοντας τον Boch ως τον αρχικό της διευθυντή (που την εποχή εκείνη ζούσε στο Ποβάι της Βομβάης). Αρχικά η ITP, ήταν κατά πενήντα τις εκατό μέτοχος της Arktos, ενώ μια εταιρία που ονομάζονταν NFSE Media AB, με βάση το Γκέτεμποργκ της Σουηδίας, ήταν ο κάτοχος του άλλου πενήντα τις εκατό – αντιπροσωπευόμενη από το Σουηδό Daniel Friberg. Η NFSE Media AB (με τη νομική της ονομασία να είναι Motpol AB) είχε ιδρυθεί το 2005 ως περιοδικό και παραγωγός ηχογραφήσεων, για την οποία ο Friberg ήταν δηλωμένος ως διευθυντής.
Ο Senholt ορίστηκε ως δεύτερος διευθυντής της Arktos την 1η Ιανουαρίου 2010, με τον Friberg να ορίζεται ως τρίτος διευθυντής στις 28 Ιανουαρίου 2010. Από την ίδρυση της Arktos ως το 2016, ο Friberg επίσης διατέλεσε διευθυντικό στέλεχος της Wilking Mineral (πλέον γνωστή ως Svenska Bergsbruk) – μια σουηδική μεταλλευτική εταιρία που ιδρύθηκε το 2005. Για εκδοτική π[ου ιδρύθηκε πάνω στην απόρριψη του μοντέρνου και της παγκοσμιοποίησης, η ομάδα της Arktos βασίστηκε ιδιαίτερα στην τεχνολογία και τη παγκοσμιοποίηση για να επικοινωνούν μεταξύ τους και για συνδεθούν με πιθανούς πελάτες. Επιπλέον, με το να ζουν στην Ινδία, τα στελέχη της Arktos μείωσαν τα κόστη παραγωγής και διαβίωσης. Ο Senholt και ο Boch επίσημα εγκατέλειψαν τις διευθυντικές τους θέσεις στην Arktos το 2011 και το 2012
O Friberg επίσης ήταν ο συνιδρυτής της δήθεν «μεταπολιτικής δεξαμενής σκέψης» Motpol (NFSE Media AB). Σύμφωνα με την ICANN, ο Friberg και η Motpol έιναι επίσης δηλωμένοι ως η διαχειριστική επαφή για την Metapedia.org, μια ιστοσελίδα τύπου βίκι, εμφανιζόμενο ως «η εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια», ικανοποιώντας τις ακροδεξιές ιδεολογίες και ερμηνείες της ιστορίας. Την άνοιξη του 2017, ο Friberg, τώρα διευθύνοντας σύμβουλος της Arktos, είπε, «Μετά από περισσότερο από ένα αιώνα υποχώρησης, περιθωριοποίησης και συνεχών παραχωρήσεων σε μια όλο και πιο επιθετική και απαιτητική αριστερά, η πραγματική ευρωπαϊκή δεξιά επιστρέφει εκδικήτρια». Ο ισχυρισμός αυτός της «πραγματικής ευρωπαϊκής δεξιάς» υπονοεί πως άλλα σύγχρονα δεξιά κόμματα είναι κατά κάποιο τρόπο πλαστά – υπονοώντας πως η αληθινή δεξιά, μια πιο φασιστική και παραδοσιαρχική δεξιά, ήταν η «πραγματική» δεξιά.
Πιο πρόσφατα, η Arktos έχει χτίσει συμμαχία με τον Αμερικάνο λευκό εθνικιστή Richard Spencer, μια από τις βασικές μορφές των αμερικάνικων Alt-Right κινημάτων. Ο Spencer έχει ζητήσει μια «ειρηνική εθνοκάθαρση» στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη, και πλέον δρα ως ο πρόεδρος και διευθυντής του φαινομενικά αθώου «Ινστιτούτου Εθνικής Πολιτικής», που στην πραγματικότητα είναι μια εθνικιστική δεξαμενή σκέψης που εδρεύει στις ΗΠΑ. Ο Spencer επίσης είναι γνωστός ως διοργανωτής εθνικιστικών συλλαλητηρίων σε δημόσια πανεπιστήμια και χώρους σε ολόκληρη τη χώρα, που τα κοινά τους περιλαμβάνουν όλο και μεγαλύτερες ομάδες αυτοπροσδιοριζομένων ναζί, νεοφασιστών και της ΚΚΚ. Ο Spencer, ενώ μελετούσε το για το διδακτορικό του στην σύγχρονη Ευρωπαϊκή ιστορία της διανόησης, ισχυρίζεται πως ήταν μέντορας του Stephen Miller, του ανώτερου συμβούλου του προέδρου Donald Trump, όταν και οι δυο συμμετείχαν στην Συντηρητική Ένωση του Πανεπιστημίου του Ντιούκ. Ο Spencer εγκατέλειψε το διδακτορικό του πρόγραμμα, ο Miller συνέχισε και έγινε ο αρχικός εθνικός συντονιστής για το Terrorism Awareness Project, έναν κινδυνολογικό οργανισμό που υποκινεί φόβο στο πλήθος για τους Μουσουλμάνους, και στη συνέχεια στον Λευκό Οίκο.
Τον Ιανουάριο του 2017, οι Spencer και Friberg ξεκίνησαν το εμπρηστικό AltRight.com – μια ακροδεξιά ιστοσελίδα που λειτουργούν συνεργάτες της Arktos υπό την καθοδήγηση των δυο ανδρών. Η RightOn.com, μια ιστοσελίδα ακροδεξιάς προπαγάνδας που διεύθυνε ο Friberg, άρχισε σύντομα να ανακατευθύνει τους επισκέπτες στο AltRight.com, που ενσωμάτωνε πλέον αρκετό από το προηγούμενο υλικό. Η αισθητική της ιστοσελίδας, ήταν εξίσου μινιμαλιστική και σχετικά καλοσχεδιασμένη, κατά την έναρξη λειτουργίας του, η ιστοσελίδες έλεγε, «Η πρόκληση για εμάς είναι να είμαστε όσο πιο προσιτοί γίνεται – να φτάνουμε σε καινούριες καρδιές και μυαλά – ενώ είμαστε όσο πιο πολύ πρωτοποριακοί και επιθετικοί γίνεται». Η επικεφαλίδα της ιστοσελίδας ανέφερε τον Richard Spencer ως τον Αμερικάνο αρχισυντάκτη της και τον Daniel Friberg ως τον Ευρωπαίο αρχισυντάκτη της, τον Ιρανοαμερικάνο και λέκτορα στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Νιού Τζέρσεϊ, Jason Reza Jorjani, ως τον υπέυθυνο πολιτιστικών, και τον Σουηδό με έδρα στην Ουγγαρία, Tor Westerman ως τον τεχνικό διευθυντή. Από το καλοκαίρι του 2017, ο Friberg ήταν διευθύνον σύμβουλος της Arktos, ο Jorjani ο αρχισυντάκτης και ο Westerman ο υπεύθυνος μάρκετινγκ. Και οι τρεις ήταν δηλωμένοι ως διευθυντές της Arktos.
Ο Jorjani που γρήγορα πήρε σημαντική θέση μέσα στην παγκόσμια Alt-Right, πήρε το B.A. και το M.A. του από το πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης στο Στόνι Μπρούκ. Ξεκινώντας από τον Οκτώβριο του 2016, ο Jorjani εργάζονταν ως αρχισυντάκτης της Aktos. O Jorjani περιέγραψε τον εαυτό του ως «… έναν Ιρανοαμερικάνο και ντόπιο Νεοϋοκρκέζο Περσικής και βορειοευρωπαϊκής καταγωγής». Την περίοδο αυτή, η δουλεία του Jorjani ιδιαίτερα ήταν εστιασμένη στην επονομαζόμενη «Ιρανική Αναγέννηση», προωθώντας το όραμα του Ιράν ως λευκού και Άριου, ονομάζοντας την Περσική Αυτοκρατορία τη «σπουδαιότερη ‘Άρια Αυτοκρατορία’ του κόσμου» – όπως φαίνεται στο κείμενο του Jorjani για τον Πέρση ποιητή του 13ου αιώνα Rumi.
Η σχέση του Jorjani με την Arktos και την Alt-Right έγινε θέμα άκομη και στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης που έκανε το διδακτορικό του. Το φθινόπωρο του 2016 έγινε συζήτηση για τους απόφοιτους σε μια συνεδρίαση. Στη συνάντηση του τμήματος, ένα ανώνυμο μέλος του προσωπικού δήλωσε, «Ένας από τους απόφοιτους του διδακτορικού μας είναι αναμεμειγμένος με το Άριο λευκό σοβινιστικό κίνημα. Είναι εύκολα προσβάσιμο από το διαδίκτυο. Είδα μερικά από τα βίντεο του και είναι σωστά χαρακτηρισμένα ως λευκός Άριος σοβινισμός, που κάθετε πάνω στη δυτική φιλοσοφική παράδοση». Αρνούμενος πως είναι λευκός σοβινιστής, σε μια έκρηξη θυμού, λίγο πριν την έναρξη του AltRight.com, ο αγανακτισμένος Jorjani κοινοποίησε μια ανοικτή επιστολή με τίτλο «Για πάντα με περιφρόνηση δικός σας» στο RightOn.com, την προπαγανδιστική ιστοσελίδα του Friberg:
«Είμαι ο αρχισυντάκτης της του σημαντικότερου μέσου της Νέας Δεξιάς ή Alt–Right… Τα κινήματα αυτά συνδέονται με μια φιλοσοφική Ινδοευρωπαϊκή παράδοση που εκτείνεται πίσω μέσω του Heidegger της Σχολής του Κιότο στο Nietzsche, τον Schelling, το Hegel, το Bruno, τον Suhrawardi, το Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Ηράκλειτο, τον Gautama Buddha και τον Zarathustra. Η Άρια αυτή κληρονομιά έχει ρίζες στη γη που είναι ηλικίας χιλιάδων χρόνων και τα κλαδιά του δέντρου της θα μεγαλώσουν πέρα από τα μακρινά αστρικά συστήματα… Το να βλέπω να ορίζεται τη σκέψη μου «ΝεοΝαζιστική» ή «Λευκό Σοβινισμό» και στη συνέχεια να με καταχωρείτε στη φυλακή των προκατασκευασμένων και εύκολων κατηγοριών είναι παραλογισμός και δείχνει μόνο τη δική σας πνευματική ανέχεια».
Η απόπειρα του Jorjani να συνδέσει τη Περσία του σήμερα με μια Άρια κληρονομιά – ισχυριζόμενος πως αυτή η κληρονομιά πως είναι ριζωμένη στη γη ή στο έδαφος – είναι σημαντική. Αντικατοπτρίζει τη φασιστική πίστη στο «bodenständigkeit», ένα είδος «ριζώματος στο έδαφος». Το bodenständigkeit ήταν ένα δόγμα που προωθούνταν από τον προαναφερμένο φιλόσοφο, Martin Heidegger, αλλά και από τον ναζί ευγονιστή Hans Günther, που πίστευε πως αυτό που ξεχώριζε τους Γερμανούς από τους Εβραίους ήταν το γερμανικό ρίζωμα στη γη, αντίθετα από την υποτιθέμενη έλλειψη ριζών των Εβραίων. Για τον Jorjani να γίνει αποδεκτός από τους λευκούς εθνικιστές όπως ο Richard Spencer – με τους δυο τους να μοιράζονται για μια περίοδο κοινή κατοικία και εργασιακό χώρο στο Άρλινγκτον της Ουάσιγκτον – εξηγεί γιατί ο Jorjani επιμένει στη δική του λευκότητα – μάλλον γι’ αυτό επιμένει τόσο σθεναρά στο να ισχυρίζεται τόσο βορειοευρωπαϊκή καταγωγή σε συνδυασμό με την Αριοπερσική ταυτότητα. Με το να συνδέουν την Άρια ταυτότητα με το περσικό έδαφος, ο Jorjani, μπορούσε να έχει αξίωση στη λευκότητα και την Ευρωπαϊκή ταυτότητα. Βέβαια, η επιμονή του Jorjani στον ισχυρισμό Περσικού Άριου αίματος είναι κομμάτι του πραγματικού ερωτήματος του που τελειώνει η Ευρώπη (και η Δύση), και το τι σημαίνει να είσαι λευκός.
Στη πράξη, μια εκδοχή αυτού του λόγου για το bodenständigkeit κατάφερε να μπει ακόμη και στη λαϊκίστικη ρητορική που χρησιμοποιείται στα συλλαλητήρια των λευκών σοβινιστών – ιδιαίτερα σε αυτά που οργάνωσε ο Richard Spencer ενάντια στην απομάκρυνση των αγαλμάτων προς τιμή της ρατσιστικής Αμερικάνικης Συνομοσπονδίας στο Σάρλοτσβιλ της Βιρτζίνια, όπου βίαιη διαδηλωτές διαμαρτυρήθηκαν φωνάζοντας «Αίμα και Γη», ένας λευκός σοβινιστής ρεπόρτερ για το The Daily Stormer, ένα έντυπο ακροδεξιάς προπαγάνδας, σχολίασε σε ένα ρεπόρτερ του Vice πως το ρατσιστικό κίνημα θέλει να δείξει πως δεν είναι «εξατομικευμένες μονάδες» – πως είναι κάτι περισσότερο από μια ιντερνετική κοινότητα. Ο ρεπόρτερ έδωσε έμφαση στο στόχο της απομάκρυνσης «εκφυλισμένων» πληθυσμών από τις «λευκές χώρες» (διαβάστε: εθνοκάθαρση).
Όταν ξέσπασε αυτή η βία, ο Jorjani ήταν στο Σαν Φρανσίσκο της Καλιφόρνια για να συναντήσει τον καθηγητή πληροφορικής, Jacques Vallée, η δουλειά του οποίου στο ARPANET συνεισέφερε στη δημιουργία του σύγχρονου διαδικτύου. Την ίδια περίοδο περίπου, ο Jorjani επίσης ισχυρίστηκε πως ήταν σε «ιδιωτική συνάντηση που αφορούσε στην ανάπτυξη εξωτικών τεχνολογιών που ίσως κάποια μέρα θα βοηθήσουν την Ιρανική Αεροπορία». Ο Jorjani έκανε βήματα προς την έξοδο από την Arktos και το ξεκίνημα μιας νέας οργάνωσης, το αποκαλούμενο «Ενωμένο Ιρανικό Μέτωπο», για να φέρει στο κοντά αυτά που θεωρεί «τα καλύτερα εδραιωμένα και κύρια εθνικιστικά πολιτικά κόμματα του Ιράν σε μια μόνη συμμαχία, τέτοια που να υπερβαίνει τη διαίρεση μεταξύ μοναρχικών και κοινοβουλευτικών». Στο προσωπικό του μπλογκ, ο Jorjani δημοσιοποίησε τη πρόθεση του να πουλήσει τις μετοχές του στην Alt-Right Corporation στον Friberg και τον Spencer ώστε να συνεχίσουν να είναι στην ηγεσία του. Προειδοποίησε:
«… από εδώ και εμπρός, πρώην συνεργάτες μέσα στο κίνημα της Alt–Right στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική πρέπει να λάβουν υπόψιν όποια αλληλεπίδραση μαζί μου ως διπλωματικές σχέσεις με έναν αντιπρόσωπο την επερχόμενη μεταϊσλαμική πολιτική τάξη του Ιράν και τον ευρύτερο περσιανικό κόσμο. Αυτό το σημείο δεν μπορεί να τονιστεί αρκετά. Τα επόμενα λίγα χρόνια, θα παρακολουθούμε με άγρυπνο μάτι για να αναγνωρίσουμε τους αληθινούς φίλους και εχθρούς του αρχαιοφουτουριστικού μας Ιράν».
Σε ένα e-mail που στάλθηκε στα αργά στις 30 Αυγούστου, η Arktos ανακοίνωσε τον ορισμό του Charles Lyons, ενός τακτικού συνεργάτη του Alt-Right.com, ως γενικού διευθυντή και επικεφαλής της Arktos US, αναλαμβάνοντας τα καθήκοντα του Jorjani. Τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο, ο Jorjani σχεδιάζει να συνεχίσει την προώθηση του Ενωμένου Ιρανικού Μετώπου, αλλά καθαιρέθηκε τον Σεπτέμβριο του 2017, από τη θέση του ως λέκτορας στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Νιού Τζέρσεϋ, ένα δημόσιο πανεπιστήμιο στο Νιούαρκ, όταν κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο ένα βίντεο στο οποίο υπόσχονταν την επιστροφή των στρατοπέδων συγκέντρωσης στην Ευρώπη, όπως και την εικόνα του Adolf Hitler στα ευρωπαϊκά νομίσματα. Με βεβαιότητα μπορούμε να πούμε πως ο Jorjani, μια από τις σημαντικότερες μορφές για τη διαμόρφωση του τωρινού οράματος της Arktos, πέρασε από την μερική αποδοχή των φασιστικών ιδανικών στην προώθηση αυτού που μπορεί να περιγραφεί μόνο ως Ναζισμός.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται: Η αναγέννηση της ακροδεξιάς ιδεολογίας και η εσωτερικές τριβές
Το 2006, η ιστοσελίδα Integral Tradition Publishing είχε μια έντονη προτίμηση για ορθόδοξα κείμενα – ανεξάρτητα αν ήταν «Βεδικά-Άρια, Ισλαμικά ή Καθολικά». Η ITP εξέφραζε τη πίστη στο «κύκλο της μεταϊστορίας» – αυτό που η ιστοσελίδα τους περιγράφει ως χρυσή, αργυρή, χάλκινη και σιδερένια εποχή. Για την μικρή αυτή εταιρία στη Δανία, η σύγχρονη ιστορική στιγμή αντιπροσώπευε μια αποκαλούμενη σιδερένια εποχή, το χαμηλό σημείο του κύκλου. Από ειρωνεία, παρά το ότι ήταν μια διεθνής διαδικτυακή εταιρία, πολλά από τα έργα που πωλούνταν από την ITP απέρριπταν και την παγκοσμιοποίηση και τον μοντερνισμό. Η ITP επιθυμούσε να ξανακινήσει τον αποκαλούμενο μεταϊστορικό κύκλο – να αρχίσει μια νέα χρυσή εποχή. Πράγματι, αν ο Francis Fukuyama διακήρυξε «το τέλος της ιστορίας» στα 1990, η ITP επεδίωκε να αναβιώσει ένα φανταστικό, χαμένο παρελθόν (που ποτέ δεν υπήρξε στην πραγματικότητα), ξεκινώντας έτσι τον κύκλο. Για να το πετύχει αυτό η ITP/Arktos, προωθούσε αυτό που ονομάζω «alt-histories» (εναλλακτικές ιστορίες) – εναλλακτικές θεωρήσεις του ιστορικού παρελθόντος (Ή για να δανειστώ τα λόγια της Αμερικανίδας συμβούλου του Προέδρου, της Kellyanne Conway, αυτό που θα αποκαλούσαμε «εναλλακτικά γεγονότα», ή ψευδή ή εσκεμμένα παραποιημένα γεγονότα, που διαμορφώνονται σε εναλλακτικές ιστορίες για να νομιμοποιήσουν ένα πολιτικό καθεστώς) ώστε να κατασκευάσουν ένα νέο είδος μέλλοντος βασισμένου σε αυτό το φανταστικό, μη ιστορικό παρελθόν. Το πλάνο της Alt-Right, ισοδυναμεί, με την προώθηση ενός λευκού εθνοκράτους, που εκτείνεται από την Ευρώπη ως τις Ηνωμένες Πολιτείες, νομιμοποιημένο από ένα φανταστικό ομογενοποιημένο παρελθόν.
Δημιουργημένη από πολλούς από τους αρχικούς συνεργάτες της ITP, πολλοί από τους οποίους δεν είναι πια με την εταιρία, η Arktow κυριαρχεί στο πεδίο των εκδόσεων της ακροδεξιάς, και έχει εκδώσει και μεταφράσει συγγραφείς με σκοπό να μεταμορφώσει ριζικά τη συντηρητική και νεοφιλελεύθερη δεξιά – ζητώντας την επιστροφή της «αληθινής δεξιάς», όπως ο διευθύνων σύμβουλος της Arktos, Daniel Friberg, αρθρώνει στο όχι και τόσο εύγλωττο μανιφέστο του που εκδόθηκε το 2015. Σήμερα, η Arktos εκδίδει βιβλία σε δώδεκα ευρωπαϊκές γλώσσες, με τίτλους όπως: Dissent Dispatches: An Alt-Right Guide to Christian Theology; A Handbook for Right-Wing Youth; The Colonisation of Europe; The Indo-Europeans: In Search of the Homeland; and Against Democracy and Equality: The European New Right – απλά για να αναφέρω μερικά. Ενώ οι εκδόσεις της Arktos σπάνια επικαλούνται τον όρο «φασισμός» άμεσα, όταν ιδωθούν μαζί τα περισσότερα από τα 140 βιβλία που έχουν εκδοθεί από την Arktos, δείχνουν μια φασιστική, ακροδεξιά, λευκή σοβινιστική ιδεολογία. Πράγματι ο όρος «φασιστική» ή «νεοφασιστική» δεν μπορεί να αρκεί να περιγράψει την νεοπαραδοσιαρχική, Alt-Right, ταυτοτική σκέψη της Arktos. Οι προαναφερθείσες πρόσφατες εκδόσεις, οδηγοί της Alt-Right/ακροδεξιάς, πλαστές ιστορίες, και αποκαλυπτικές μυθικές ιστορίες, στοχεύουν προς χριστιανούς και νεαρούς ανθρώπους, δείχνουν προς τα που επιδιώκει να επεκτείνει η Alt-Right/Νέα Δεξιά το κοινό της.
Ο πρώην αρχισυντάκτης John Morgan είπε σε μια διάλεξη που έδωσε το 2015 στο Identitarian Ideas (Ταυτοτικές Ιδέες), ένα ετήσιο ακροδεξιό συνέδριο που διοργανώνεται από τον εκδοτικό οίκο:
«Αυτό που προσπαθεί να πετύχει η Arktos μπορεί ίσως να συνοψιστεί στην αναζήτηση εναλλακτικών στην σύγχρονη εποχή. Που ουσιαστικά σημαίνει εναλλακτικές στην τωρινή προοδευτική τάξη, που βασίζεται στον ατομισμό και τον υλισμό, και η κυριαρχία του κράτους σε κάθε πτυχή των ανθρώπων του, που είναι αντίθετο σε κάθε τι παραδοσιακό ή κοινοτικό, και απλώνεται παντού στο κόσμο… η ιδέα της Arktos είναι πως μπορούμε να πάρουμε μια ευρεία προσέγγιση στην επιθυμία να αναζητήσουμε μια εναλλακτική στον φιλελευθερισμό».
Σε εκείνη την διάλεξη, ο Morgan χρησιμοποίησε αποσπάσματα από το New Culture, New Right του Michael O’Meara και το Against Democracy and Equality: TheEuropean New Right του Tomislav Sunić, που και οι δυο αντλούν από τον Alain de Benoist και τη γαλλικόή φυλετικοεθνικιστική δεξαμενή σκέψης GRECE (Groupement de recherche et d’études pour la civilisation européenne). Ο Morgan κάνει την απόρριψη του μοντερνισμού ξεκάθαρη, όπως και την διάγνωση του, του τι είναι απαραίτητο να γίνει:
«Οι ριζοσπαστικοί αριστεροί έχουν καταφέρει να πείσουν την μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων πως ο τρόπος ζωής στον οποίο βρισκόμαστε σήμερα είναι κάτι το εντελώς φυσιολογικό… Έτσι, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να μιμηθούμε το παράδειγμά τους, αλλά με το δικό μας τρόπο. Αυτό σημαίνει τον πόλεμο στο πολιτιστικό και στο πολιτικό επίπεδο. Μπορεί να είναι δύσκολο να διακρίνουμε στην επιφάνεια πως βιβλία πολιτικής φιλοσοφίας… βοηθούν σε αυτή τη προσπάθεια, αλλά θα έλεγα πως είναι πολύ δύσκολο να κινητοποιήσεις ανθρώπους απλά να χρησιμοποιούν ξεκάθαρα πολιτικά επιχειρήματα… Οι άνθρωποι χρειάζονται ένα όραμα για το μέλλον που να μπορεί να τους εμπνέει, και να τους δώσει κάτι που όχι μόνο να πολεμήσουν για αυτό, αλλά να τους δώσει κίνητρο στις καθημερινές τους ζωές. Πιστεύω πως τα βιβλία θα παραμείνουν μια από τις καλύτερες μεθόδους για να δώσουν τέτοιο τύπο έμπνευσης στους ανθρώπους.
Εδώ ο Morgan περιγράφει την στρατηγική της Arktos για την κήρυξη πολιτιστικού πολέμου που εμπνέει τον εθνικισμό – που επιδιώκει την «επιστροφή» της Δύσης στις «παραδόσεις» του παρελθόντος. Ο Morgan επίσης φαντάζεται ένα είδος αγνού παρελθόντος όπου η κουλτούρα δεν έχει διαφθαρεί. Για το Morgan, ο μοντερνισμός αποτελεί μια απόκλιση από την παράδοση, δεν βλέπει την κουλτούρα ως κάτι πλουραλιστικό και σε κίνηση. Όπως οι Ναζί/Φασίστες πριν από αυτόν, οτιδήποτε που δεν ταιριάζει στην φανταστική του μυθολογία της Χρυσής Εποχής είναι εκφυλισμός.
Ο Morgan σημειώνει, αν ήταν να επιλέξει έναν όρο για να περιγράψει την Arktos, θα δανείζονταν τον όρο «αυθεντική δεξιά», που περιγράφει πως επινοήθηκε από τον «Ιταλό παραδοσιάρχη φιλόσοφο Evola», που τον όρισε ως «εκείνες τις αρχές που είναι αποδεκτές και μοιάζουν φυσιολογικές σε κάθε ευγενικής καταγωγής άτομο πριν το 1789». Επισημαίνοντας το 1789, ο Morgan (και ο Evola) ξεκάθαρα αναφέρονται στη Γαλλική Επανάσταση ως το επίκεντρο της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Ο Morgan λέει:
«… Αν είναι να νικήσουμε τον αριστερό, οικουμενιστή εχθρό μας, εμείς οι ίδιοι πρέπει να υιοθετήσουμε μια εναλλακτική μορφή παγκοσμιοποίησης, αναζητώντας συμμαχίες και κοινό έδαφος με άτομα και οργανώσεις που μοιράζονται τα ενδιαφέροντά μας παντού, ακόμη και εκτός Ευρώπης… Μονάχα μαζί, με το να εργαζόμαστε με εθνικιστές και παραδοσιάρχες παντού μπορούμε να πετύχουμε».
Ενώ ο Senholt και ο Boch είχαν εγκαταλείψει την Arktos, o Morgan συνέχισε τη σχέση του με την Arktos ώς την άνοιξη του 2017, όταν η εσωτερική διαμάχη με τον Friberg οδήγησε στην απόλυση του Morgan. Με την απόλυση του Morgan, ο Daniel Friberg επέβαλε τον έλεγχο του στο έντυπο και ψηφιακό εκδοτικό φέουδο της ευρωπαϊκής Alt-Right. Μπορεί κανείς να υποθέσει πως η ανοχή της Arktos προς μη ευρωπαϊκές παραδοσιαρχικές σχολές σκέψης μπορεί να συνεχίσει να ελαττώνεται στο κατάλογο της Arktos στα χρόνια που θα έρθουν, με δεδομένη την αποχώρηση του Morgan και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του στα απόκρυφα.
Και ο Boch και ο Morgan επικρίθηκαν έντονα διαδικτυακά σε ένα άρθρο που γράφτηκε από την Arktos τον Ιούνιο του 2017, επειδή έθεσαν ερωτήματα για υπεξαίρεση από πλευράς Friberg, που δεν αποδείχτηκαν ποτέ. Στο τέλος του γεγονότος, που κατέληξε στην απόλυση αρκετών μελών του προσωπικού της Arktos, πάγωμα των λογαριασμών στο PayPal, και νομική δράση, η Arktos ως εταιρία είπε τη δική της πλευρά της κατάστασης, στρέφοντας τη προσοχή στον Boch που αναφέρονταν ως ο πρώην λογιστής της Arktos και όχι ως συνιδρυτής και πρώην διευθυντής. Το περιστατικό έδειξε μερικές από τις εσωτερικές αδυναμίες εντός του οργανισμού – π.χ. η εξάρτηση που έχει η Arktos στο διαδίκτυο. Δίχως την διαδικτυακή υπηρεσία πληρωμών, την PayPal, η εταιρία ήταν σε κίνδυνο. Το γεγονός επίσης έδειξε τους τρόπους που ο ρατσισμός είχε προκαλέσει προβλήματα εσωτερικά μέσα στην Arktos. Για να εξαφανίσει τις κατηγορίες για την υπεξαίρεση που έγιναν από τον Boch και τον Morgan, η Arktos δήλωσε σε μια επίθεση μέσω τρίτου: «Περιέργως, ο Boch είναι μέλος της αίρεσης των Hare Krishna – διάσημη στο κόσμο για την ζητιανιά και την γλυκανάλατη ηθική της – και είναι παντρεμένος με μια γυναίκα σκούρας επιδερμίδας» και εναντίον του Morgan πως ήταν μέλος των Hare Krishna όσο ήταν στην Ινδία. Για να καταφύγουν τι σημαίνει ή ποσότητα μελανίνης ή η θρησκευτικές πρακτικές ως κατηγορία πράγματι τον τρόπο με τον οποίο ο ρατσισμός λειτουργεί ακόμη και μέσα στον ακροδεξιό εκδοτικό οίκο.
Αφότου έφυγε από την Arktos, ο Morgan εντάχθηκε ως διορθωτής βιβλίων για τον φυλετικοεθνικιστικό εκδοτικό οίκο Counter-Currents, που επίσης εκδίδει και διανέμει πολλούς από τους ίδιους συγγραφείς με την Arktos. Πράγματι, η ιστοσελίδα της Counter-Currents αντηχεί το είδος της γλώσσας που προηγουμένως εντοπίζονταν στην ITP: «Η Counter-Currents Publishing, Ltd., εμπνέται τις καθοδηγητήριες γραμμές της από το έργο The Crisis of the Modern World του Γάλλου παραδοσιάρχη René Guénon… Η ιστορία είναι κυκλική, και το κυρίαρχο ρεύμα της είναι καθοδικό, παρακμάζοντας από μια Χρυσή Εποχή μέσω μιας Αργυρής και Χάλκινης Εποχής σε μια Σκοτεινή Εποχή… Ζούμε σε μια Σκοτεινή Εποχή, στην οποία η παρακμή κυριαρχεί και όλες οι φυσικές και οι υγιείς αξίες έχουν αναστραφεί».
Πόσο φασιστική είναι η Arktos; Ένας παραδοσιάρχης αντιμέτωπος με το φασισμό
Το 2007, η ιστοσελίδα της ITP πρόσφερε βιβλία από συγγραφείς, όπως ο Ιταλός παραδοσιάρχης/φασίστας στοχαστής Julius Evola, τον ακροδεξιό Γάλλο και ιδρυτή της εφημερίδας Action Française, Charles Maurras (1886-1952) και του Michael o’Meara, συγγραφέα του New Culture, New Right: Anti-Liberalism in Postmodern Europe, μεταξύ πολλών ακροδεξιών συγγραφέων. Η ιστοσελίδα περιγράφεται ως «αφοσιωμένη στην διανομή και έκδοση βιβλίων πάνω στην παραδοσιαρχία, την μεταπολιτική, την μύηση, τον εσωτερισμό και τη κρίση του σύγχρονου κόσμου. Επίσης έχουμε βιβλία για τις θρησκευτικές παραδόσεις στην Ευρώπη και πέρα από αυτή, συμπεριλαμβανομένων της Ινδοευρωπαϊκής, Χριστιανικής και Ισλαμικής παράδοσης».
Από την αρχή της, η iTP/Arktos προωθούσε έντονα τη δουλειά του ακρδεξιού Julius Evola, οι ιδέες του οποίου ήταν δημοφιλείς ανάμεσα στους στοχαστές και το τύπο υπό τον Mussolini. Πολιτικά ο Evola, έθετε τον εαυτό του δεξιά του φασισμού. Όπως πολλοί από τους φασίστες σύγχρονούς του, ο Evola ήθελε να απέχει από το μοντερνισμό για να επαναφέρει ένα φανταστικό, ένδοξο παρελθόν, βουτώντας σε ένα είδος αποκρυφισμού που έκρυβε τη ρητορική των φασιστικών ιδεολογιών του. Στον απόηχο του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου, οι ιδεολογίες του Evola κωδικοποιήθηκαν ιδιαίτερα ως «παραδοσιαρχία» ως ένα μέσο επιβίωσης σε έναν ακαδημαϊκό κόσμο που δεν ανέχονταν πια την ξενοφοβία του φασισμού, όπως είχε κάνει πριν και κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος και τους θανάτους εκατομμυρίων ανθρώπων.
Η κωδικοποιημένη ακροδεξιά ιδεολογία αυτή ήταν ιδιαίτερα σημαντική για την φιλοσοφική ανάσταση του Evola με δεδομένη την αντιπάθεια προς το φασισμό στη μεταπολεμική Ευρώπη. Σήμερα, η κωδικοποιημένη γλώσσα του Evola έχει γίνει χρήσιμη για μια ευρωπαϊκή ακροδεξιά σε ένα κλίμα που έως πρόσφατα δεν ανεχόταν ρητορική μίσους, έχοντας μάθει πως η ανοχή της μισαλλόδοξης ρητορικής μίσους, μια μορφή βίας η ίδια, το μόνο που επιτρέπει την κλιμάκωση μεγαλύτερων πράξεων βίας. Οι Ευρωπαίοι γενικά, είχαν μάθει πως η ανοχή στην μισαλλοδοξία ήταν το να γίνεις θεατής στο μίσος. Αυτό ήταν μια «παραδοξότητα ανοχής», περιγράφοντας πως ανεχόμενοι την μισαλλοδοξία τελικά οδηγεί μόνο στον εκθειασμό της μισαλλοδοξίας, και αναπτύχθηκε πρώτα από τον Βιεννέζο Εβραίο φιλόσοφο Karl Popper στον έργο του το 1945 Η Ανοιχτή Κοινωνία και οι Εχθροί της.
Στο δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα, η τραγωδία του Ολοκαυτώματος έγινε η Ευρωπαϊκή αιτιολόγηση για την κοινή πίστη στην αξία του πλουραλισμού. Παρά αυτό το νέο πλουραλισμό, τα κείμενα του Evola έχουν συνεχίσει να εμπνέουν ακροδεξιούς ιδεολόγους. Σήμερα, οι ακροδεξιές μάχες για το εξιδανικευμένο παρελθόν του Evola είναι ριζωμένες σε μια προ-Διαφωτισμού, φανταστική, ομογενοποιημένη αντίληψη της Ευρώπης – τέτοιας που δεν υπήρξε ποτέ. Ο Αμερικάνος λευκός σοβινιστής Richard Spencer έχει αποκαλέσει τον Evola «έναν από τους πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους του εικοστού αιώνα». Σύμφωνα με τον Mark Sedgwick, καθηγητή που μελετά την παραδοσιαρχία και τον εσωτερικισμό στο πανεπιστήμιο του Ώρχους, το ίδιο πανεπιστήμιο που ο συνιδρυτής της ITP/Arktos o Christian Senholt φοίτησε, το ελληνικό ακροδεξιό κόμμα Χρυσή Αυγή, αναφέρει τον Evola πρώτο στην βιβλιογραφία που προτείνει.
Το όνομα του εκδοτικού, Arktos, αντιστοιχεί σε έναν Έλληνα κένταυρο, στην ελληνική λέξη για την αρκούδα στον αστερισμό της Μεγάλης Αρκτου, και είναι η ρίζα για τη λέξη «αρκτικός» – υποδηλώνοντας την «βόρεια» καταγωγή. Ενώ πολλοί από τους συγγραφείς της iTP/Arktos δεν θεωρούν τις ιδεολογίες του ως ξεκάθαρα φασιστικές (με την προ 2ουΠαγκοσμίου Πολέμου έννοια του όρου), πολλοί από τους συγγραφείς, όπως ο Evola, φυσικά και θεωρούσαν τους εαυτούς τους φασιστικούς, και ακόμη και στα δεξιά της φασιστικής ιδεολογίας. Όπως ακριβώς, με το πως ο ιδρυτής της Ισπανικής Φάλαγγας, José Antonio Primo de Rivera δεν ήταν με την αυστηρή έννοια Ιταλός φασίστας, ήταν σίγουρα οπαδός της ιδεολογίας του Mussolini και είχε φασιστικές αντιλήψεις. Οι ιδεολογίες των συγγραφέων και των αναγνωστών της ITP/Arktos είναι οι κληρονόμοι αυτού του φασιστικού παρελθόντος, που με πολλούς τρόπους αναζωογονεί ένα είδος νεκροζώντανου φασισμού που αποφεύγει να αυτοπροσδιοριστεί έτσι για να αποφύγει την κριτική, κακοήθης όπως πάντα – είτε μασκαρεύεται ως η «Νέα Δεξιά» ή ως»Alt-Right», οι ιδεολογίες είναι σύγχρονες εκφράσεις του φασισμού.
Η προσεκτική επιλογή από την ITP/Arktos συχνά αποφεύγουν την ανοιχτά φασιστική ιδεολογία (δηλαδή τα βιβλία συχνά είναι ιδεολογικά κοντά στο φασισμό, αλλά όχι ανοιχτά φασιστικά μέχρι κεραίας). Όπως ο ιστορικός φασισμός/ναζισμός, πολλά από τα βιβλία που πωλούνται από την ITP/Arktos παρουσιάζονται ως αντιμοντερνιστικά. Τα βιβλία πωλούνται και εκδίδονται από την εταιρία ήταν είτε πρόδρομοι του φασισμού (Evola), ή βγήκαν στην επιφάνεια στον απόηχο του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου (η Νέα Δεξιά), δίνοντας τη δυνατότητα άρνησης των φασιστικών/ναζιστικών τους ριζών – ιδιαίτερα σημαντικό με δεδομένη την ευαισθησία στην ναζιστική/φασιστική προπαγάνδα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Όπως έχουν δείξει οι Jean-Yves Camus και ο Nicolas Lebourg, η γραμμή από την ευρωπαϊκή Νέα Δεξιά στην πρώιμη φασιστική ιδεολογία των αρχών του εικοστού αιώνα είναι ξεκάθαρη.
Μεταϊστορία και πολιτική
Όπως η ναζιστική Γερμανία κοιτούσε στην προ Βαϊμάρης εποχή, η Φάλαγγα της Ισπανίας στο αυτοκρατορικό της παρελθόν και οι Ιταλοί φασίστες στην χαμένη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, τα έργα που εκδίδονται από την ITP/Arktos κοιτάνε σε ένα φαντασιακό παρελθόν όπου η Ευρώπη ήταν «ανόθευτη» για να ανακατασκευάσουν ένα εξιδανικευμένο μέλλον όπου ένα λευκό εθνοκράτος θα μπορούσε να υπάρχει – για να το πετύχουν αυτό χρησιμοποιούν «μεταπολιτική» για να αποδομήσουν αυτό που αντιλαμβάνονται ως την αριστερή πολιτιστική ηγεμονία που κυριαρχεί από τουλάχιστον την μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο εποχή. Ο Jaques Marlaud (1944-2014), ο πρώην πρόεδρος του Group de Recherches et d’Études pour la Civilisation Européenne (GRECE) – μια φυλετικοεθνικιστική δεξαμενή σκέψης με έδρα τη Γαλλία και που ιδρύθηκε το 1968 από το φιλόσοφο και ιδρυτή της ευρωπαϊκής «Nouvelle Droit» (Νέα Δεξιά), Alain de Benoist, μια κυρίαρχη ακαδημαϊκή σχολή σκέψης – όρισε την αποκαλούμενη μεταπολιτική τους ως «κάθε έργο στοχασμού ή ανάλυσης, κάθε διάχυση ιδεών, κάθε πολιτιστική πρακτική ικανή να επηρεάσει πολιτικά την κοινωνία σε μακροπρόθεσμα. Δεν είναι πια θέμα κατάληψης της εξουσίας αλλά η προσφορά σε εκείνους που έχουν την εξουσία ιδεολογικής, φιλοσοφικής και πολιτιστικής τροφής που να μπορεί να αλλάξει (ή να αντιτεθεί) στις αποφάσεις τους. η «μεταπολιτική» προτείνει ένα «τρίτο δρόμο» ξεχωριστό από το δίπολο αριστερά/δεξιά – ένα νέο τύπο πολιτικής που υποτίθεται αντλεί έμπνευση από την προ Διαφωτισμού σκέψη. Η Νέα Δεξιά χρησιμοποιεί αυτό που ο Jean-Yves Camus και ο Nicolas Lebourg ονομάζουν «δεξιό Γκραμσισμό» για να ανατρέψουν την υποτιθέμενη αριστερή φιλελεύθερη πολιτιστική ηγεμονία.
Η λέξη «φασίστας» μπορεί να είναι δύσκολή για να τη διαχειριστεί κάποιος, όσο και αν τα κείμενα των ακόλουθων του GRECE δεν αποδέχονται ανοιχτά το φασισμό, ξεκάθαρα επιτρέπουν στους εαυτούς τους φασιστικές τάσεις. Οι ακόλουθοι του GRECE κατηγορούν το φιλελευθερισμό (με την ευρεία έννοια του όρου – συμπεριλαμβανομένων, αλλά και όχι μόνο, των δημοκρατικών συστημάτων διακυβέρνησης βασισμένες στις ιδέες της ισότητας και του πλουραλισμού) για την απόρριψη «παραδοσιακών» αντιλήψεων – κατά κύριο λόγο κατηγορούν τον «πολιτιστικό μαρξισμό» για την εκφυλισμένη και εξαχρειωμένη σύγχρονη κοσμοαντίληψη. Ενώ η Νέα Δεξιά ισχυρίζεται πως αισθάνεται περιφρόνηση για το «πολιτιστικό μαρξισμό», και αυτοί επίσης, αντλούν από τη θεωρία της πολιτιστικής ηγεμονίας του μαρξιστή Antonio Gramsci – ελπίζοντας να χρησιμοποιήσουν τον τα θεωρητικά πλαίσια του Gramsci για να ανατρέψουν αυτό που αντιλαμβάνονται ως την κυριαρχία του «πολιτιστικού μαρξισμού» στη Δυτική κοινωνία σήμερα. Αυτό εν μέρει γίνεται εξαιτίας της ιστορικής στιγμής μέσα στην οποία ιδρύεται το GRECE – στη μέση της εξέγερσης της ευρωπαϊκής νεολαίας, του Μάη του ’68 και του χίπικου «Καλοκαιριού του Έρωτα» – το GRECE διέβαλε αριστερούς φιλοσοφικούς στοχαστές όπως ο Herbert Marcuse (και τη Σχολή Κριτικής Σκέψης της Φρανκφούρτης), που δίδαξε μια γενιά από σημαντικούς ηγέτες και ακαδημαϊκούς όπως η Angela Davis, ο Abbie Hoffman, και η Kathy Acker. Για το GRECE, και τους ιδεολόγους που το διαδέχτηκαν, όπως οι ταυτοτιστές, οι συμμετέχοντες στο Μάη του ’68 φταίνε για την απόρριψη της παραδοσιαρχίας στην Ευρώπη. Πιστεύουν πως οι νέοι άνθρωποι περιπλανήθηκαν από ανθρώπους όπως οι Γάλλοι φιλόσοφοι Marcuse και Guy Debord στο να πιστέψουν αυτό θα αποκαλούσαν κατά πάσα πιθανότητα εκφυλισμένη κοσμοθεωρία.
Η Arktos έχει δημοσιεύσει ακόμη την αγγλική μετάφραση έργου ενός από τους συμβούλους του προέδρου Vladimir Putin, τον προαναφερθέντα Alexander Dugin – γνωστό για την δημοσίευση ισλαμοφοβικών παραληρημάτων και ανάρτηση βίντεο στο YouTube με ένθερμη υποστήριξη προς τον Αμερικάνο πρόεδρο Donald Trump. Το 2914, η αυτοπροσδιοριζόμενη ως πλατφόρμα για την αμερικάνικη Alt-Right, το Breitbart News, υπό τη καθοδήγηση του Steve Bannon, αποκάλεσε τον Dugin «Rasputin του Putin». Ο Bannon ακόμη υπαινίχθηκε πως έχει γνώση για την εσωτερική-παραδοσιαρχική έμπνευση του Dugin, αναφέροντας ακόμη και τον Julius Evola σε μια συνέντευξη. Ο Dugin βλέπει τον εαυτό του ως κληρονόμο και των δυο ιδεολογιών του GRECE και του Evola. Αυτό αποτέλεσε ιδιαίτερη έκπληξη εκείνη την περίοδο μιας και το όνομα του Evola ήταν αναγνωρίσιμο κατά κύριο λόγο μόνο από τους οπαδούς της Νέας Δεξιάς και τους μελετητές του φασισμού.
Στην πραγματικότητα στην ιστοσελίδα της Arktos υπήρχαν ακόμη και φωτογραφίες του Dugin από μια συνάντηση με τα στελέχη της Arktos στην Ινδία. Ο Dugin, ένας γκριζομάλλης, μουσάτος άνδρας που έχει μια εκπληκτική ομοιότητα με τον διαβόητο μυστικιστή και σύμβουλο, Rasputin, έχει γράψει αναρίθμητα βιβλία που έχουν εκδοθεί από την Arktos, συμπεριλαμβανομένων των: The Fourth Political Theory (2012), Eurasian Mission: An Introduction to Neo-Eurasianism (2014), Putin vs Putin: Vladimir Putin Viewed from the Right (2014), The Rise of the Fourth Political Theory (2017). Εξίσου σημαντικό, ο Dugin ΄χει γράψει επίσης το Martin Heidegger: ThePhilosophy of Another Beginning για την Washington Summit Publishers (2014), το εκδοτικό σκέλος του Ινστιτούτου Εθνικής Πολιτικής του Richard Spencer. Στο έργο του, ο Dugin συνδέει ξεκάθαρα τη δική του φιλοσοφία με εκείνη του ναζιστή φιλοσόφου. Για να συγκεντρώσει χρήματα για την μετάφραση και έκδοση του έργου του Dugin, η Arktos έχει ακόμη ξεκινήσει και εκστρατεία χρηματοδότησης στο Kickstarter. Μόλις εκδοθούν τυπικά αυτά τα βιβλία μπορούν να βρεθούν στην ιστοσελίδα του εκδότη και στο διαδικτυακό κατάστημα της Amazon. Να είστε βέβαιοι πως ενώ η σκηνική παρουσία του Dugin υστερεί, η εταιρία έχει καταφέρει να βρει τους τρόπους να τον προωθήσει διαδικτυακά, και να χρησιμοποιήσει το διαδίκτυο για να χρηματοδοτήσει τις μεταφράσεις του έργου του.
Όσο δυσοίωνο και αν ακούγεται όλο αυτό, ενώ παραμένει εμφανές πόσο επιδραστικό έχει γίνει το διαδίκτυο ως εργαλείο στο να βοηθά στην προώθηση λευκών-εθνικιστικών ιδεών, αν και πολλά έχουν γραφεί για τις δημοκρατικές δυνατότητες του διαδικτύου, πρέπει να θυμόμαστε το πρώτο νόμο της τεχνολογίας του Melvin Kranzberg: «Η τεχνολογία δεν είναι είτε καλή ή κακή, ούτε και είναι ουδέτερη». Ο Kranzberg (1917-1995) πίστευε ο νόμος του «θα μας θυμίζει συνεχώς πως είναι το καθήκον του ιστορικού να συγκρίνει βραχυπρόθεσμα με μακροπρόθεσμα αποτελέσματα, τις ουτοπικές ελπίδες εναντίον της εντοπισμένης πραγματικότητας, αυτού το οποίου θα μπορούσε να συμβεί εναντίον σε αυτό που όντος συνέβη, και του συμβιβασμού μεταξύ των διάφορων ‘καλών’, και πιθανών ‘κακών’». Ο ιδρυτής της Εταιρίας για την Ιστορία της Τεχνολογίας (Society for the History of Technology) πίστευε πως το αποτέλεσμα της τεχνολογίας εξαρτιόνταν από τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των κοινωνικοπολιτιστικών καταστάσεων και των αξιών των κοινωνικών θεσμών.
Γενιά της ταυτότητας: Ο φασισμός του μέλλοντος από την Génération Identitaire
Ενώ πολλά τμήματα της εξτρεμιστικής ακροδεξιάς είχαν κατασταλεί μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, νεοφασίστες, λευκοί σοβινιστές, ακροδεξιοί παραδοσιάρχες, και άλλες παρόμοιες ομάδες αναδύθηκαν ξανά κατά τη τελευταία δεκαετία, όπως είδαμε σε αυτή τη σειρά. Μια εξέχουσα ομάδα είναι η Génération Identitaire – ένα πανευρωπαϊκό, δίκτυο νέων ατόμων κυρίως που επιδιώκουν μια «Ευρώπη των Εθνών». Γεννημένη από ένα κομμάτι του εμπνευσμένου από την Νέα Ευρωπαϊκή Δεξιά, «Identitarian Bloc», από την εμφάνιση τους στη Γαλλία το 2013, η Génération Identitaire έχει με γρήγορους ρυθμούς αποκτήσει τη δική της αυτονομία από το Bloc και επεκτείνει το πεδίο δράσεως τους πολύ απότομα, με νέα παραρτήματα να εμφανίζονται με ανησυχητικό ρυθμό. Η επιτυχία του κινήματος αυτού οφείλετε σε μεγάλο βαθμό στην ευκολία της σύνδεσης όμοια σκεπτόμενων ατόμων μέσω του διαδικτύου, δημιουργώντας ψηφιακές «εικονικές κοινότητες».
Όμως δεν υπάρχει πατρικός οργανισμός για την Génération Identitaire. Κάθε τοπική οργάνωση δημιουργεί τη δική της παραλλαγή, λειτουργώντας με ένα τρόπο παρόμοιο με το κίνημα 15-Μ στην Ισπανία (άνοιξη 2011), Occupy Wall Street (φθινόπωρο 2011) και Black Lives Matter (καλοκαίρι 2013) στις Ηνωμένες Πολιτείες – έχοντας κοινό στόχο, αλλά λειτουργώντας με τοπική αυτονομία. Όχι μόνο έχει πάρει η Génération Identitaire τις οργανωτικές στρατηγικές από τα αριστερά, αλλά επίσης έχουν οικειοποιηθεί και χρησιμοποιήσει καταναλωτικές και καπιταλιστικές ιδεολογίες για να προωθήσουν τις λευκές σοβινιστικές απόψεις – ακόμα και πουλώντας ταυτοτητικό φαγητό, ρουχισμό, μπύρα και βιβλία. Στοχεύοντας κυρίως σε νέους ανθρώπους, στήνουν κατασκηνώσεις, οργανώνουν διαλέξεις, πραγματοποιούν στρατιωτικού τύπου ασκήσεις στις οποίες οι συμμετέχοντες όλοι ντύνονται το ίδιο, ακόμη και κάνοντας μαθήματα πάνω στο marketing και graphic design με σκοπό την διάδοση και προώθηση μια Ευρώπης ελεύθερης από το Ισλάμ.
Το βρετανικό στέλεχος της Génération Identitaire, που παραδόξως περιλαμβάνει την Ιρλανδία, έχει κάνει αναφορές ακόμη και στην Ισπανική Επανάκτηση (Reconquista), που κορυφώθηκε με του καθολικούς βασιλείς, Ισαβέλλα και Φερδινάνδο, διώχνοντας τους Μουσουλμάνους και τους Εβραίους από την Ιβηρική Χερσόνησο ξεκινώντας από το 1492, καθιερώνοντας αυστηρούς κανόνες που απέκλειε γηγενείς Εβραίους και Μουσουλμάνους κατοίκους της Ιβηρικής από το νέο Ισπανικό κράτος. Τόσο το Ισλάμ και ο Ιουδαϊσμός είχαν ιστορία που πήγαινε πίσω περισσότερο από επτά αιώνες. Η οργάνωση γράφει στην ιστοσελίδα της:
«Ο όρος Reconquista («επανάκτηση») βασίζεται στο ιστορικό γεγονός της σταδιακής ανακατάληψης της Ιβηρικής Χερσονήσου, που ήταν στα χέρια Μουσουλμάνων κατακτητών, από τους διαδόχους των βασιλείων των Βισιγότθων. Είναι αλήθεια πως σήμερα δεν αντιμετωπίζουμε μια άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση, αλλά η καταστροφή είναι αυτή της αυτοκαταστροφής μέσω του πολυπολιτισμικού πνεύματος της εποχής. Η μάχη μας είναι έτσι ένας πόλεμος λέξεων, ιδεών και πολιτικής.
Εμείς η Generation Identity, θέλουμε να ανακτήσουμε το δημόσιο διάλογο, που κυριαρχείται από την αριστερή ηγεμονία. Είμαστε μια δυνατή πατριωτική φωνή που δείχνει το πρόσωπό της, που δημιουργεί νέα μονοπάτια για τις αξίες της παράδοσης και της εθνικής υπερηφάνειας. Αγάπη για τους δικούς μας και συναίσθηση της εθνοπολιτιστικής μας ταυτότητας είναι θέματα που θεωρούμε δεδομένα και για τα οποία δεν πρέπει να αισθανόμαστε ντροπή. Θέλουμε ο πατριωτισμός να γίνει σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας.
Θεωρούμε επίσης σπουδαία την ελευθερία της έκφρασης ώστε να αυτά τα σημαντικά θέματα να έχουν θέση στο δημόσιο λόγο. Αυτές είναι οι απαιτήσεις μας και για αυτό θα κατεβαίνουμε στους δρόμους κάθε μέρα για δημιουργήσουμε μια φάλαγγα για την Reconquista».
Η χρήση των όρων «Reconquista» και «φάλαγγα» δεν είναι δίχως νόημα, καθώς και οι δύο ξεκάθαρα αναφέρονται τόσο την εκδίωξη των Μουσουλμάνων και των Εβραίων από την Ισπανία κατά την πρώιμη σύγχρονη εποχή, όσο και το φασιστικό καθεστώς του Francisco Franco, του οποίου η «Φάλαγγα», ένα φασιστικό κόμμα που ιδρύθηκε το 1933 από τον José Antonio Primo de Rivera, κυβερνούσε την Ισπανία κατά την απολυταρχική δικτατορία που είχε διάρκεια από το 1939 ως το 1975. Επιπλέον, μια τέτοια ρητορική επίσης επαναλαμβάνει τον ιδρυτικό μύθο που προπαγανδίζονταν από το από το καθεστώς του Franco πως το βασίλειο της Ισπανίας βασίζονταν πάνω στην κάθαρση της Ισπανίας από περισσότερα από 700 χρόνια μουσουλμανικής και εβραϊκής κληρονομιάς. Με την αναφορά στην Reconquista και τη Φάλαγγα, η οργάνωση επιδεικνύει ένα φόβο προς το πλουραλισμό, επιδιώκοντας την ομοιογένεια της σκέψης, των πολιτιστικών πρακτικών, και της εθνικότητας – ξεκάθαρα μια φασιστική τάση.
Παραδόξως τα μέλη της Generation Identity πολύ συχνά απορρίπτουν την ταμπέλα του «εθνικιστή», παρόλο που επιδεικνύουν μια ιδιαίτερη μορφή ξενοφοβίας προς τους μετανάστες και αντιπάθεια προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κάποιος μπορεί να υποθέσει πως επειδή ο όρος «εθνικιστής» έχει επιβαρυνθεί από την κληρονομιά του ναζισμού στην Ευρώπη, η κληρονομιά αυτή είναι ο λόγος που οδηγεί τους νέους ανθρώπους στην απόρριψη του όρου. Παρόλα αυτά, οι πράξεις μιλάνε συχνά πιο δυνατά από τις λέξεις. Την άνοιξη του 2017, ένα σκέλος του κινήματος Génération Identitaire ξεκίνησε μια εκστρατεία με το όνομα «Defend Europe» για να συγκεντρώσει χρήματα ώστε να αγοράσει ένα πλοίο για να πάει στη Μεσόγειο, κοντά στη Λιβύη, με σκοπό να πιάνει πρόσφυγες που φεύγουν από τη Λιβύη και να τους επιστρέφει εκεί – ελπίζοντας πως θα εντοπίζει τους Λίβυους πριν οι κυβερνητικές και μη κυβερνητικές οργανώσεις που περιπολούν στη περιοχή έχουν την ευκαιρία να διασώσουν τους πρόσφυγες που παίζουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα στην ανοιχτή θάλασσα. Πρακτικά, η Defend Europe ήθελε να παρακάμψει την άφιξη αυτών των προσφύγων στις Ευρωπαϊκές ακτές. Σε μια απόπειρα να μπλοκαριστεί η εκστρατεία του Defend Europe, η εταιρία υπηρεσιών διαδικτυακών πληρωμών, PayPal, πάγωσε πρόσφατα τη δυνατότητα της οργανισμού να δέχεται πόρους – μια τακτική που αποδείχτηκε αποτελεσματική στο να επιβραδύνει το κίνημα αλλά δεν το σταμάτησε εντελώς. Από τα τέλη του καλοκαιριού του 2017, περίπου 3095 άνθρωποι πρόσφεραν 228656$ στην οικονομική εκστρατεία της οργάνωσης. Αν και η ταμπέλα του «εθνικιστή» μπορεί να απορρίπτεται, αυτές οι αντιμεταναστευστικές δράσεις ξεκάθαρα απεικονίζουν μια μορφή ξενοφοβίας και εθνικισμού.
Η Arktos Media έχει λειτουργήσει ως ένας από τους βασικούς εκδότες και μεταφραστές για την Génération Identitaire. Αν και η Génération Identitaire έχει ήδη σημαντική διαδικτυακή παρουσία, με σχεδόν 20000 ακόλουθους στα τέλη του καλοκαιριού του 2017, η Arktos έχει παίξει σημαντικό ρόλο για το κίνημα, χρηματοδοτώντας σύντομων, εύληπτων, αισθητικά ευχάριστων τόμων που έχουν βοηθήσει να γίνουν οι ταυτοτητικές ιδεολογίες πιο γοητευτικές και κατανοητές στα λευκά ευρωπαϊκά κοινά αναζητώντας έναν αποδιοπομπαίο τράγο – είτε είναι οι παλιότερες γενιές (Μάης του ’68) ή οι μετανάστες.
Η Génération Identitaire βασίζεται ιδιαίτερα στην αισθητική και το branding για να προσελκύσει το κοινό της – μια πραγματικά φασιστική παράδοση. Αν και αποτελούνται από χαλαρά οργανωμένα τοπικά παραρτήματα/πυρήνες, τυπικά παρουσιάζονται ως κομμάτι του κινήματος μέσω της χρήσης ενός ελληνοφανούς συμβόλου, του κυκλωμένου «λάμδα», συχνά μαύρου πάνω σε ένα έντονα κίτρινο υπόβαθρο για έντονη αντίθεση. Στην ιστοσελίδα τους, οι ταυτοτιστές χρησιμοποιούν άρτια ασπρόμαυρα βίντεο, που περιέχουν νέους, μοδάτους λευκούς ανθρώπους που δέχονται επίθεση από μετανάστες και μη λευκούς – φοβούμενοι να βγουν στο δρόμο, χάνοντας δουλειές. Η ζήτηση για βιβλιογραφία του Génération Identitaire ήταν τόσο μεγάλη που η Arktos έβγαλε τρεις τόμους αφιερωμένους στο κίνημα. Ο πρώτος τόμος, We are… Generation Identity, εκδόθηκε το 2013 από ανώνυμο συγγραφέα. Οι επόμενοι δύο τόμοι, Generation Identity: A Declaration of War Against the ‘68ers και A Europe of Nations, γράφτηκαν από τον Markus Willinger. Ο Willinger γράφει εκ μέρους όλων των νέων ανθρώπων με ένα τόνο περιφρόνησης προς τη γενιά των γονιών του, «Πάμε στο σχολείο με 80% ή περισσότερους μαθητές που έχουν γεννηθεί αλλού. Μαχαιροβγάλτες Τούρκους, εμπόρους ναρκωτικών Αφρικανούς και φανατικούς μουσουλμάνους». Η φοβία προς το διαφορετικό είναι απροκάλυπτη και έντονη. Στο A Europe of NationsΙ, ο Willinger ισχυρίζεται:
«Η πολιτιστική ταυτότητα ενός ατόμου είναι ουσιαστικά αμετάβλητη. Κάθε άτομο πλάθεται σε νεαρή παιδική ηλικία, και η διαδικασία αυτή μπορεί να συμβεί ξανά σε εξαιρετικά μοναδικές περιπτώσεις… Υπό αυτές τις συνθήκες, πως μπορούν εκατομμύρια ανθρώπων από την Παγκόσμια Ανατολή να γίνουν ξαφνικά Ευρωπαίοι; Δεν μπορούν… η ήπειρος μας και η κουλτούρα μας δεν μπορεί να επιβιώσει αν εκατομμύρια μη Ευρωπαίοι ζουν εδώ. Δεν μπορούμε να διατηρήσουμε την ταυτότητα μας υπό αυτές τις συνθήκες… Η Ευρώπη και ο Μουσουλμανικός κόσμος ήταν πάντοτε αντιδιαμετρικά αντίθετοι».
Η Arktos επίσης έχει δημοσιεύσει ένα σύντομο τόμο του Alexander Dugin, το Eurasian Mission: An Introduction to Neo–Eurasianism, σχεδιασμένο ώστε αισθητικά να αρέσει στους αναγνώστες των βιβλίων της Génération Identitaire, αντιγράφοντας το μαύρο και κίτρινο συνδυασμό χρωμάτων και τη σύντομη μορφή των βιβλίων της Génération Identitaire. Η Arktos χρησιμοποίησε και άλλες μεθόδους για να αποκτήσει νέους αναγνώστες. Έχουν εφαρμόσει τακτικές που διευκολύνουν την μαζική πώληση των βιβλίων τους, προσφέροντας έκπτωση 35% σε οποιονδήποτε αγόραζε πέντε ή περισσότερους τίτλους της Arktos για να τα πουλήσει σε φίλους, οικογένεια και συνεργάτες. Επιπλέον κίνητρα με την μορφή εκπτώσεων έχουν επίσης προσφερθεί για την απόκτηση νέων πελατών.
Όπως και με τον καθιερωμένο τύπο, εξαιτίας του διαδικτύου, άτομα και περιθωριακές δεξιές οργανώσεις που διαφορετικά θα ήταν μάλλον απομονωμένοι, έχουν καταφέρει να κατασκευάσουν ένα κοινωνικό δίκτυο για να συνδέσουν τις φασιστικές τους ιδεολογίες. «Χαιρετισμούς, σε σας τους περήφανους γιους της Ρώμης», έτσι ξεκινά συχνά ο «The Golden One» στο ιδιαίτερα δημοφιλές δεξιό κανάλι του στο YouTube. The Golden One είναι το ψευδώνυμο του Marcus Follin, Σουηδού ακροδεξιού εθνικιστή, στα είκοσι κάτι, που παράγει μια συνεχόμενη ροή βίντεο που ανεβαίνουν στο YouTube. Στα βίντεο του, ο μπόντιμπιλντερ με τα μακριά ξανθά μαλλιά συχνά εμφανίζεται δίχως πουκάμισο να σφίγγει τους μύες του, κατηγορώντας τους μετανάστες, το πολιτιστικό μαρξισμό, τους οπαδούς της παγκοσμιοποίησης, την πολυπολιτισμικότητα, και κυρίως τους «βήτα-αριστερούς». Με κοινό που φαινομενικά εκμηδενίζει αυτό της Arktos, ο The Golden One, στο τέλος του καλοκαιριού του 2017, είχε 7780923 θεάσεις στο YouTube, 60539 συνδρομητές στο YouTube και 20486 ακόλουθους στο Facebook. Στην πράξη, λειτουργεί ως μεταφραστής αυτών των κειμένων προς ένα ευρύτερο ακροατήριο. Ένας αυτοανακηρυγμένος «άλφα», ο Follin θεωρεί τον εαυτό του ταυτοτιστή. Η αισθητική του προσομοιάζει μια ρομαντικοποιημένη ιδέα του δέκατου ενάτου αιώνα για το παρελθόν που ενώνει την Βόρεια παράδοση, την αρχαία Ρώμη, και ένα ad hoc μίγμα «βαρβαρισμού», και πανηγύρια μεσαιωνικών αναπαραστάσεων. Συχνά σταματάει για να θαυμάσει το μυϊκό του σύστημα, συσπά τους θωρακικούς μύες του σπασμωδικά, και ποζάρει αμήχανα στη κάμερα. Ο Σουηδός εμφανίστηκε ακόμη και σε ένα podcast που παρουσιάζει ο πρώην Μεγάλος Μάγος της Ku Klux Klan, ο David Duke, το φθινόπωρο του 2016. Φανατικός οπαδός της Arktos, ο Follin μερικές φορές γράφει σε διάφορες ιστοσελίδες που έχουν σχέση με την Motpol, και συχνά παρουσιάζει και αναλύει τα βιβλία της Arktos για τους οπαδούς του στα βίντεο του.
Στη παρουσίαση του Follin για το Generation Identity: A Declaration of War against the ‘68ers ισχυρίζεται:
«Είναι ένα τέλειο βιβλίο για να κατανοήσεις το πολιτικό τοπίο στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή. Βέβαια, υπάρχουν διαφορές μεταξύ των διάφορων Ευρωπαϊκών εθνών, αλλά σε ολόκληρο το Δυτικό κόσμο, πολλά πράγματα είναι πολύ όμοια. Έτσι, ο Markus Willinger γράφει κάτι σαν μανιφέστο, μια προκήρυξη πολέμου εναντίον της γενιάς του ’68. Και η γενιά του ’68 είναι ουσιαστικά αυτό που αποκαλώ «βήτα αριστερούς». Άνθρωποι που λατρεύουν κάθε τι που είναι αφύσικο, άρρωστο, ανθυγιεινό, άδοξο και απαραδοσιακό [sic]».
Σε κάτι που περνά στο βασίλειο ενός παραληρηματικού τρόπου σκέψης, ο Golden One κατακεραυνώνει τους οπαδούς του «διαβολικού πολιπολιτισμικού σχεδίου», τους διανοούμενους και τους ακαδημαϊκούς της δεκαετίας του 1960, τα μέσα και τους Εβραίους ως τους ανθρώπους θέλουν να «καταστρέψουν την Ευρώπη» – με εξαίρεση τους «απλούς Εβραίους» που κινδυνεύουν εξαιτίας των Μουσουλμάνων μεταναστών που έρχονται στην Ευρώπη. Η διστακτικότητα αυτή, να προσδιορίσουν τους Εβραίους που θέλουν να καταστρέψουν την Ευρώπη και τους «απλούς Εβραίους», μάλλον δείχνει μια διστακτικότητα ή έστω την αναγνώριση αυτού που οι περισσότεροι θα αντιλαμβάνονταν ως αντισημιτισμό.
Όπως πολλά άλλα ταυτοτικά εγχειρήματα, ο Follin έχει επίσης δημιουργήσει μια ιστοσελίδα στην οποία πουλάει ρούχα με δικέφαλους αετούς, ψευδομεσαιωνικούς θυρεούς, και μπλουζάκια που γράφουν «Aux Armes» (στα όπλα) με ένα κακόγουστο σχέδιο fleur-de-lis, ο The Golden One έχει ένα λογαριασμό στο Patreon, στο οποίο έχει 161 χορηγούς που του δίνουν τακτικά κάποιο χρηματικό ποσό. Στη σελίδα αυτή, γράφει:
«Η υποστήριξή σας επιτρέπει την συνεχιζόμενη μεταπολιτική μου εργασία μέσω του YouTube(βίντεο) και τα άλλα κοινωνικά μου μέσα. Οποιαδήποτε και όλη η οικονομική βοήθεια είναι ιδιαίτερα καλοδεχούμενη. Επιπλέον, δεν μπορώ να βασίζομαι πια στο YouTube για έσοδα από τις διαφημίσεις, πράγμα που κάνει τις συνεισφορές σας ακόμη πιο σημαντικές! Θα ήθελα να απευθύνω ένα τεράστιο και εγκάρδιο ευχαριστώ στον καθένα που με βοήθησε οικονομικά, συνεισφέρετε σημαντικά στο μεταφυσικό μου έργο!»
Αν και επιφανειακά μοιάζει ακίνδυνος, ο Follin είναι ίσως παράδειγμα για την πραγματική επίπτωση της Arktos – η ικανότητα να δημιουργεί οπαδούς που με τη σειρά τους δημιουργούν νέους οπαδούς, διαδίδοντας φασιστικές ιδεολογίες. Επιπλέον, δεν είναι μόνος καθώς το YouTube είναι διάσπαρτο με άλλες τέτοιες προσωπικότητες που καταναλώνουν Alt-Right φασιστικές τάσεις, με πολλούς να προετοιμάζονται για πολιτιστικό πόλεμο εναντίον του κοινωνικού φιλελευθερισμού, της δημοκρατίας και του πλουραλισμού.
Συμπεράσματα
Με περιορισμένο προϋπολογισμό, χρησιμοποιώντας κάτι λιγότερο από γραφιστικές ικανότητες της προκοπής, μερικές νεκροζώντανες πρωτο/νεοφασιστικές ιδεολογίες, αποκρυφισμό, και το διαδίκτυο, η Arktos έχει επίσης δείξει πως έχει φτιάξει για την ίδια ένα χώρο τόσο στο ψηφιακό όσο και στο πραγματικό κόσμο. Ενώ φαινομενικά επιρρεπής στις εσωτερικές διαμάχες σε κάποιες περιπτώσεις, η Arktos έχει επίσης δείξει πως μπορούν να είναι δημιουργική όταν συναντάνε ένα εμπόδιο – δημιουργώντας το δικό τους ακροδεξιό εκδοτικό οίκο όταν δεν είχαν κάποιον, παράγοντας τις δικές τους προπαγανδιστικές σελίδες όταν δεν μπορούσαν κερδίσουν την προσοχή των μέσων που επιθυμούσαν, και να δημιουργήσουν δίκτυο ανθρώπων που όχι μόνο έχουν επιρροή, αλλά που δε φοβούνται να συμμετάσχουν σε αυτόν τον αποκαλούμενο πόλεμο εναντίον της ισότητας, της δημοκρατίας και του πλουραλισμού.
Όταν ο πρώην αρχισυντάκτης Jason Reza Jorjani έφυγε, η Arktos καλοσώρισε νέους συνεργάτες, ανάμεσά τους τον επικεφαλής μεταφραστή και επιμελητή Roger Adwan και τον βοηθό καλλιτεχνικό διευθυντή Patrik Ehn, που ένωσαν δυνάμεις με τους Daniel Friberg, Tor Westman και τον Charles Lyons ως διευθυντές. Ο Lyons επίσης παρουσιάζεται ως γενικός διευθυντής, ο Gregory Lauder-Frost αναφέρετε ως επικεφαλής της Arktos UK. Ο Martin Locker, που εργάζονταν στην Arktos από το 2015, ανέλαβε τη θέση του βοηθού αρχισυντάκτη. Ο συντάκτης John Bruce και η Ουγγροαμερικάνα YouTuber Melissa Mészáros εντάχθηκαν στο μόνιμο προσωπικό. Λίγο αργότερα, ο με έδρα στην Ιταλία Leonard προάχθηκε σε αρχισυντάκτη τον Φεβρουάριο του 2018. Για τον εαυτό του, ο Leonard έχει πει, «Λοιπόν, αναγνώστη, εδώ είναι ο John Bruce Leonard όπως θα ήθελε να είναι: ένας άνδρας των γραμμάτων, ένας άνδρας της Μούσας – όποτε με θέλει – μερικές φορές ποιητής, κάποιες ζωγράφος, ένα ελεύθερο πνεύμα κατά περιστάσεις και σε κάποιες μελετητής, ένας ερασιτέχνης μουσικός και εικαστικός εναλλάξ, αντιμοντερνιστής και εχθρός των περισσότερων από όσα σήμερα παρουσιάζονται ως «πρόοδος», ένας εραστής του ευγενικού παρελθόντος, ένας μαχητής για ένα ευγενικότερο μέλλον – όλα αυτά χρησιμεύουν για να χαρακτηρίσουν!». Όπως οι νεοναζί πριν από αυτόν, ο Leonard δεν υπεκφεύγει όσον αφορά την επιθυμία του να αντισταθεί στο μοντερνισμό και στο πλουραλιστικό κόσμο που προέκυψε από το διαφωτισμό.
Στις αρχές του 2018, ο William Clark, που ήταν ο υπεύθυνος και συντονιστής για την περιοχή του Βόρειου Ατλαντικού για την Identity Evropa – το αμερικάνικο τμήμα της Génération Identitaire που χρησιμοποιεί ένα στυλιζαρισμένο «v» στο όνομά της ως οπτική ένδειξη της επίκλησης σε μια ψευδο Λατινο-Ευρωπαϊκή παράδοση – τοποθετήθηκε επικεφαλής της Arktos US, εκπροσωπώντας τον εκδότη στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σε ένα ενημερωτικό δελτίο που διακινήθηκε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, παρουσιάζοντας τον Clark στους αναγνώστες της Arktos, περιγράφονταν πως είχε προηγουμένως βοηθήσει «με τις πωλήσεις σε συνέδρια στις ΗΠΑ». Στη νέα του θέση, η Arktos ανακοίνωσε πως οι ευθύνες του Clark περιλαμβάνουν «την πραγματοποίηση διαλέξεων εκ μέρους τους, οργάνωση περιπτέρων πώλησης βιβλίων σε συνέδρια, προωθητικές πρωτοβουλίες και άλλες δραστηριότητες με στόχο τη βελτίωση της θέσης μας στην Αμερικάνικη αγορά». Πριν την τοποθέτηση του, το Σεπτέμβριο του 2017, ο Clark εντοπίστηκε να βάζει αφίσες τόσο για την Arktos όσο και για την Identity Evropa στις εγκαταστάσεις του Πανεπιστημίου του Μίλερσβιλ της Πενσιλβάνια. Όπως φαίνονταν από ένα tweet που δημοσιεύτηκε από την Identity Evropa, κάποιες αφίσες που βρέθηκαν στο πανεπιστήμιο περιλάμβαναν μια ισλαμοφοβική εικόνα του ξενοφοβικού βιβλίου του Guillaume Faye, UnderstandingIslam, που στο εξώφυλλο έχει ένα σκελετό ντυμένο με μπούρκα. Η φράση «Τόσο ριζοσπαστικό που θα κοκκινίσουν οι καθηγητές σας» ήταν πάνω από την εικόνα του εξώφυλλου – με το λογότυπο της Arktos από κάτω. Ο Clark αναφέρει τον εαυτό του ως μέλος της επιτροπής και διοικητικό σχεδιαστή για την «Επιχείρηση Πατρίδα», μια νέα λευκή σοβινιστική οργάνωση που ανακοινώθηκε από τον Richard Spencer το Δεκέμβριο του 2017.
Για τους συγγραφείς και το προσωπικό της Arktos, ο κόσμος που ζούμε είναι έτοιμος να περάσει σε μια νέα Χρυσή Εποχή που θα βασίζεται σε μια παραδοσιαρχική κοινωνία που θα αναστρέψει τη ζημιά που πιστεύουν πως προκλήθηκε από το διαφωτισμό και το μοντερνισμό – τις ιδέες της ισότητας, της δημοκρατίας και του πλουραλισμού. Θα ήταν επιπόλαιο να αποκαλέσουμε το ταυτοτητικό κίνημα αποκλειστικά φασίστες του χθες, γιατί δεν είναι. Είναι, όπως ισχυρίζονται, στα δεξιά του φασισμού, χτίζουν ένα νέο κίνημα, ξέρουν πως να χρησιμοποιήσουν την αισθητική και την επινοητικότητα για να δημιουργήσουν και μια πλατφόρμα και να κερδίσουν νέους πιστούς, και ξέρουν πως να χρησιμοποιήσουν την τεχνολογία προς όφελός τους. το στοίχημα για αυτούς είναι μεγάλο: αυτό που πιστεύουν πως είναι η γενοκτονία της λευκής κουλτούρας και της Ευρωπαϊκής κουλτούρας – που πιστεύουν πως είναι αναπόφευκτη. Για αυτούς, δεν υπάρχει χώρος για την πολυμορφία – μόνο ομοιομορφία. Δεν θέλουν να κερδίσουν αυτή την ομοιομορφία με τη δύναμη, αν και προετοιμάζονται για τους φυλετικούς πολέμους, θέλουν να κερδίσουν μυαλά και νέους οπαδούς – να αλλάξουν τα αφηγήματα με τη δημιουργία νέων φασιστικών πιθανοτήτων και μέλλοντος μέσα από την επιμιξία φασιστικών ιδεολογιών. Μέσω της συμμαχίας τους με τον Richard Spencer στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Arktos φαίνεται πως θα συνεχίσει να έχει επιρροή και να κερδίζει νέους οπαδούς.
Σήμερα η Νέα Ευρωπαϊκή Δεξιά και η Alt-Right είναι μια εκδοχή του φασισμού που βλέπει τον εθνικισμό ως το μέσο, όχι τον σκοπό. Ανακατεμένη με νεοφιλελευθερισμό, προτείνουν ένα είδος «ειρηνικής εθνοκάθαρσης» που θα λειτουργήσει σαν ένα «αόρατο χέρι» που θα ξεχωρίσει τους ανθρώπους μέσω του φυλετικοεθνικισμού. Για αυτούς, ο εθνικισμός τους – Σουηδικός, Αυστριακός, Γαλλικός, Αμερικάνικος κλπ. – χρησιμεύει για να τους ενδυναμώσει ως άτομα, μια υποκατηγορία της λευκής, δυτικής, Ευρωπαϊκής κουλτούρας. Αντίθετα με το φασισμό του παρελθόντος, αγκαλιάζουν εγκάρδια τον ατομισμό. Ο τελικός τους σκοπός είναι η φυλετική καθαρότητα μέσω του επανακαθορισμού του εθνικισμού – του λευκού σοβινισμού. Δεν εμπιστεύονται απόλυτα τον εθνικισμό, τον θεωρούν κάτι ευμετάβλητο, κάτι που μπορεί να αλλάξει από ξένους. Η Άρια λευκότητα και μια φανταστική ιδέα της «Ευρωπαϊκότητας» είναι ο τελεολογικός σκοπός για αυτή τη τελευταία μετάλλαξη του φασισμού. Για αυτούς, το να είσαι Ευρωπαίος είναι να είσαι λευκός. Πιστεύουν μόνο η φυλή, αντίθετα από το παλιό εθνικισμό, μπορεί να παραμείνει βιολογικά σταθερός, και για να παραμείνει έτσι, ώστε να κάνουν τα έθνη τους ξανά σπουδαία, πρέπει να «υπερασπιστούν την Ευρώπη» με την προώθηση του λευκού εθνικισμού.
πηγή: geniusloci2017
