Ένα ιστορικό έργο 10 τόμων με απίστευτου όγκου βιβλιογραφία και πλούσιες πηγές, το οποίο αποδεικνύει πώς κατασκευάστηκε ο χριστιανισμός από τους Ρωμαίους και τους φαρισαίους, πώς επιβλήθηκε με εγκληματικό τρόπο σε όλον τον ελληνικό και δυτικό κόσμο με πλαστογραφίες, βία και αμέτρητες δολοφονίες με υποκινητές "αγίους" της "εκκλησίας", όπως τον Αθανάσιο, τον Ευσέβειο Καισαρείας, τον Αμβρόσιο Μεδιολάνων και πλήθος ιερέων, επισκόπων και βυζαντινών αυτοκρατόρων που κατέστρεψαν οτιδήποτε ελληνικό (αγάλματα, ελληνικούς ναούς, έκαψαν στοχευμένα βιβλία της ελληνικής γραμματείας), πολέμησαν τον ορθό λόγο, τις επιστήμες και τη φιλοσοφία. Την τελευταία, την ελληνική φιλοσοφία ιδιαίτερα, την μετέτρεψαν σε θεραπαινίδα του δόγματός τους και εξαφάνισαν την ελεύθερη σκέψη!!
[ Γράφω την ιστορία της σταθερής σύνδεσης μεταξύ της λεγόμενης κοσμικής και εκκλησιαστικής πολιτικής, μαζί με τις επιπτώσεις αυτής της θρησκείας στο λαό: για την εγκληματικότητα στην εξωτερική πολιτική, στην αγροτική, εμπορική και οικονομική πολιτική, στην εκπαιδευτική πολιτική, στον πολιτισμό, στη λογοκρισία, στη συνεχιζόμενη εξάπλωση της άγνοιας και της δεισιδαιμονίας, για την αδίστακτη εκμετάλλευση της σεξουαλικής ηθικής, του συζυγικού και του ποινικού δικαίου. Γράφω για την εγκληματικότητα των κληρικών, όπως αυτή εκδηλώθηκε ανά τους αιώνες με τον ιδιωτικό πλουτισμό, το παζάρεμα των αξιωμάτων, τη λατρεία των θαυμάτων και των οστών, τις διάφορες μορφές παραποίησης κ.τ.λ. Με λίγα λόγια: γράφω την ιστορία ενός εγκλήματος σε όλη την έκταση της κρατικής, εκκλησιαστικής και κοινωνικής ζωής της χριστιανοσύνης».
Οι φρικαλεότητες της ύστερης αρχαιότητας και οι αχρειότητες των χριστιανών ποιμένων και ποιμνίων ωραιοποιούνται μέχρι και σήμερα από τους εκκλησιαστικούς ιστορικούς ή αποσιωπώνται. Οι περισσότεροι «λαϊκοί» θεωρούσαν απλώς αδύνατη μια τέτοια σωρεία εγκληματικών πράξεων κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, ενώ αργότερα πίστευαν πως πρόκειται για μεμονωμένες περιπτώσεις.
Για τους "πιστούς" το ζητούμενο δεν είναι ποτέ τα ιστορικά, τα φιλοσοφικά ή τα ηθικά προβλήματα, η αλήθεια ή, για να το πούμε πιο ταπεινά, η πιθανότητα της αλήθειας, αλλά το δικό τους πρόβλημα. "Πιστεύουν" ότι δεν θα μπορούσαν να ζήσουν χωρίς την πίστη τους. Αν και βέβαια, ως Ινδοί παραδείγματος χάρη, πιθανώς να είχαν μια εντελώς διαφορετική πίστη. Και ως Αφρικανοί πάλι διαφορετική - μια άποψη η οποία κάνει εξαρχής σχετική κάθε "πίστη". Η ζωή μου μου δείχνει ότι μπορεί κανείς να ζει άνετα χωρίς "πίστη". Και χιλιάδες γράμματα αναγνωστών, συχνά συγκλονιστικά, μαρτυρούν ότι μπορούν και άλλοι, μπορούν πολύ καλύτερα αφού εγκαταλείψουν τη χριστιανική πίστη τους, μπορούν πολύ πιο ελεύθερα να ζουν - και μάλιστα όχι περισσότερο "ανήθικα" από τους χριστιανούς.
Για τους χριστιανούς, ακόμη και τα μαθηματικά ήταν ύποπτα. Τον 4ο αιώνα στην Έμεσα δεν ήθελαν τον Ευσέβιο ως επίσκοπο, επειδή έκανε μαθηματικές μελέτες. Η γεωμετρία και οι άλλες επιστήμες θεωρούνται κυριολεκτικά άθεες δραστηριότητες. Ο εκκλησιαστικός ιστοριογράφος Ευσέβιος επιτίθεται σε "αιρετικούς", λέγοντας ότι "περιφρονώντας τα ιερά κείμενα του Θεού ασχολούνται με τη γεωμετρία· διότι είναι άνθρωποι της γης, μιλούν γήινη γλώσσα και δεν γνωρίζουν Εκείνον ο οποίος έρχεται από τον ουρανό. Με ζήλο μελετούν τη γεωμετρία του Ευκλείδη. Θαυμάζουν τον Αριστοτέλη και τον Θεόφραστο. Μερικοί μάλιστα σχεδόν προσκυνούν τον Γαληνό". Η χριστιανική θεολογία αναθεμάτισε ιδιαίτερα τις φυσικές επιστήμες.]
