«Εκείνο που προσπαθώ να πω είναι ότι για να ζει κανείς αληθινά, να σκέφτεται δημιουργικά, πρέπει να είναι ανοικτός στη ζωή, χωρίς καμιά αντίδραση αυτοάμυνας, έτσι όπως είσαι όταν είσαι ερωτευμένος.» Νέα Υόρκη, Τρίτη Ομιλία, 1935
«Η ερωτική πράξη παίζει έναν εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στη ζωή μας γιατί ίσως είναι η μοναδική βαθιά και από πρώτο χέρι εμπειρία που έχουμε. Διανοητικά και συναισθηματικά, προσαρμοζόμαστε, μιμούμαστε, ακολουθούμε, υπακούμε. Υπάρχει πόνος και σύγκρουση σε όλες τις σχέσεις μας εκτός από τη σχέση που υπάρχει στη διάρκεια της ερωτικής πράξης. Καθώς αυτή η πράξη είναι τόσο διαφορετική και όμορφη εθιζόμαστε σ’ αυτήν κι έτσι αναποδογυρίζει και γίνεται σκλαβιά. Κι η σκλαβιά είναι εκείνη ακριβώς η απαίτηση για συνεχή επανάληψή της…». «Η Αναγκαιότητα της Αλλαγής». Κεφ. 15
Από αγάπη τι μπορείς να ξέρεις
αν απ’ του έρωτα το δίχτυ
δεν έχεις την απελευθέρωση αναζητήσει; ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ ΚΑI ΠΟIΗΜΑΤΑ
«Οι καρδιές μας είναι τόσο άδειες, τόσο αναίσθητες! Δεν ξέρουμε ν’ αγαπάμε. ΄Οταν λέμε σ’ ένα πρόσωπο, «σ’ αγαπώ» αυτή η «αγάπη» είναι καθαρή ευχαρίστηση -σεξουαλική ευχαρίστηση- ή περηφάνεια για το απόκτημα, για την ιδιοκτησία μας. Η απλή ευχαρίστηση και η υπερηφάνεια για την ιδιοκτησία ολοφάνερα δεν είναι αγάπη. Αλλά μόνο γι’ αυτά τα δύο νοιαζόμαστε· δεν νοιαζόμαστε για τον συνάνθρωπό μας.» 5η Ομιλία, Πούνα, Iνδία, 1948.
«Αυτή η εξωτερική διέγερση μιας φαινομενικής ενότητας με τον άλλον, είναι παρασιτική επιβίωση του ενός πάνω στον άλλον· δεν είναι αγάπη, γιατί εσωτερικά υπάρχει κενότητα, μοναξιά και ανάγκη για εξάρτηση. Και η εξάρτηση θρέφει το φόβο, όχι την αγάπη. Χωρίς την κατανόηση του αισθήματος τού ανικανοποίητου, υπάρχει κυριαρχία πάνω στον άλλον, υπάρχει καταπίεση που φοράει τη μάσκα της αγάπης. Στη σχέση με τον έναν ή με τους πολλούς, μια τέτοιου είδους αγάπη εξουσίας και κυριαρχίας, με την ενδοτικότητά και την ανοχή που κουβαλάει, φέρνει σύγκρουση, ανταγωνισμό και θλίψη». 6η Ομιλία, ΄Οχαϊ, 1944
«Ξέρετε, το ν’ αγαπάς σημαίνει να είσαι ελεύθερος· και οι δύο να είναι ελεύθεροι. Όπου υπάρχει πιθανότητα να υποφέρεις, όπου υπάρχει πιθανότητα πόνου στην αγάπη, δεν είναι αγάπη, είναι απλώς μια λεπτή μορφή ιδιοκτησίας, κτητικότητας. (…) Κι έτσι καθετί που κάνεις χωριστά, ανεξάρτητα από τον άλλον, είναι φυσικό να δημιουργεί ταραχή, πόνο και δυστυχία· και ο ένας πρέπει να καταπιέσει αυτά που πραγματικά νιώθει προκειμένου να προσαρμόσει τον εαυτό του με τον άλλον. Με άλλα λόγια, αυτή η συνεχής απώθηση παρορμήσεων που φέρνει αυτή η λεγόμενη αγάπη, καταστρέφει και τους δύο. Σ’ αυτού του είδους την «αγάπη», δεν υπάρχει ελευθερία· είναι απλώς μία λεπτής μορφής σκλαβιά…». 4η Ομιλία, ΄Οχαϊ, 1934.
«Η αγάπη είναι το μόνο πράγμα που μεταμορφώνει. Μπορείτε και οι ίδιοι να έχετε πραγματική εμπειρία αυτού του πράγματος. Δεν έχετε ερωτευτεί ποτέ σας; Δεν έχετε νιώσει ποτέ αυθόρμητη τρυφερότητα για κάποιον;» 31η Συζήτηση, Μαδράς, 1948
«… Ας πούμε ότι σε έλκει μια όμορφη γυναίκα ή ένας όμορφος άντρας. Τι το κακό σ’ αυτό; Βλέπει κανείς μια όμορφη γυναίκα ή έναν όμορφο άντρα –κι αν κανείς δεν είναι παράλυτος ή τυφλός σίγουρα κάποια στιγμή θα δει – και τότε παρεμβαίνει η σκέψη: η σκέψη δημιουργεί διάφορες ευχάριστες εικόνες και τότε αρχίζουν τα προβλήματα. Όταν με έλκει ένα πρόσωπο, τι συμβαίνει; Θέλω να είμαι μαζί του· θέλω να το αποκτήσω· θέλω να το έχω δικό μου. Έλκομαι απ’ αυτό το πρόσωπο γι’ αυτό και θέλω να είμαι κοντά του — το σώμα μου πρέπει να είναι κοντά στο σώμα αυτού του προσώπου. Και είναι γεγονός ότι όταν με έλκει ένα πρόσωπο και θέλω να μου ανήκει, τότε δεν υπάρχει αγάπη· γιατί όταν ένα πρόσωπο είναι δικό μου, δεν θέλω να κοιτάζει άλλους ή άλλες· κι όταν θεωρώ ένα πρόσωπο ιδιοκτησία μου, τότε υπάρχει αγάπη; Προφανώς όχι. Από τη στιγμή που ο νους δημιουργεί το φράχτη τού, “δικό μου” γύρω απ’ αυτό το πρόσωπο, τότε δεν υπάρχει αγάπη». Ομιλία του Κρισναμούρτι σε έφηβους, στο Ρατζγκάτ, στις Ινδίες, το 1952.
Σε όλο τον κόσμο, όλοι αυτοί οι αποκαλούμενοι άγιοι, έχουν υποστηρίξει ότι η σχέση με μια γυναίκα είναι κάτι εντελώς λάθος. Λένε ότι δεν μπορείς να γνωρίσεις τον Θεό, εάν απολαμβάνεις το σεξ, κι έτσι το παραμερίζουν, αν και τους τρώει τα σωθικά. Γιατί καθώς αρνούνται την σεξουαλικότητα, είναι σαν να βγάζουν τα μάτια τους και να κόβουν τη γλώσσα τους γιατί αρνούνται όλη την ομορφιά της γης. Έχουν στεγνώσει την καρδιά και το νου τους· είναι αποστεγνωμένα ανθρώπινα πλάσματα, γιατί έχουν βγάλει από τη ζωή τους την ομορφιά, γιατί η ομορφιά είναι συνδεδεμένη με την γυναίκα. «Ελευθερία από το γνωστό». Δέκατο Κεφάλαιο.
πηγή: 2insight4
