Ήφαιστε ισχυρόκαρδε, μεγαλοδύναμε, που είσαι τo άσβεστον πυρ,
και φωτίζεσαι από φλογερές λάμψεις,
ω θεέ που παρέχεις το φως εις τους ανθρώπους,
εσύ που φέρεις το φως, με τα ισχυρά χέρια, αιώνιε,
που ζεις με την τέχνην, συ ο εργάτης,
μέρος του κόσμου και στοιχείον άμεμπτον,
που τρώγεις τα πάντα, που δαμάζεις τα πάντα (ως εκπρόσωπος της φωτιάς),
ο υπεράνω όλων υπέρτατος, που ευρίσκεσαι παντού.
Είσαι ο αιθέρας, ο ήλιος, τα άστρα, η σελήνη, το φως το αμόλυντο,
διότι αυτό τα μέλη του Ηφαίστου φέρουν το φως είς τους ανθρώπους.
Και κατοικείς εσύ εις πάντα οίκον, όλες τις πόλεις, όλα τα έθνη·
και κατοικείς (ως πυρ, ως φωτιά) μέσα εις τα σώματα των ανθρώπων,
εσύ με την μεγάλη ευτυχία, ο ισχυρός.
Άκουσέ με μακάριε, εσέ προσκαλώ εις τας Ιεράς σπονδάς,
δια να προσέλθης πάντοτε ήμερος και με έργα που φέρουν χαράν.
Κατάπαυσε την λυσσασμένην μανίαν του ακατάβλητου πυρός,
παρέχων εις τα ιδικά μας σώματα την φυσικήν καύσιν (όχι διεγέρσεις αφύσικες).
Ορφικός Ύμνος 66