Σύμφωνα με τον Otto Dietrich, οι υλιστικές ιδεολογίες επάνω στις οποίες βασίστηκε ο σύγχρονος κόσμος, έχουν κοινή αφετηρία και κοινό προσανατολισμό. Το άτομο είναι το μέτρο όλων των πραγμάτων, όχι ο άνθρωπος. Το άτομο και οι παντοίων ειδών απολαύσεις του είναι η αφετηρία και μοναδικός σκοπός. Κατά τον ίδιο η κρίση που βιώνουμε σήμερα είναι κρίση του νεωτερικού ατομικισμού.
"Και όπως η ίδια η ζωή, δημιουργεί νέους προσανατολισμούς, απομακρύνεται από τη θεοποίηση του ατόμου και ωθείται προς την Κοινότητα...". Ο Otto Dietrich γράφει μεταξύ άλλων για τον ατομικισμό: "Η ατομικιστική σκέψη έχει σαν βάση τη συνείδηση του ατόμου ως του μοναδικού πραγματικού γεγονότος που είναι δεδομένο και αυτήν θεωρεί κυρίαρχη στον κόσμο. [...] Ο
άνθρωπος έρχεται στον κόσμο όχι σαν ον ατομικό, αλλά σαν μέλος μίας Κοινότητας (Gemeinschaft). Ο άνθρωπος σε όλες τις πράξεις του είναι ον ομαδικό και μόνο ως τέτοιο μπορεί να νοηθεί.
Εννοιολογικά, ο άνθρωπος χαρακτηρίζεται από το ότι ζει σε Κοινότητα με τους άλλους και η ζωή του εκτυλίσσεται μόνο μέσα στους κόλπους της Κοινότητος. Κοινότητα είναι η έννοια στην οποίαν υπάγεται ολόκληρη η Ιστορία της Ανθρωπότητας, είναι ο -μαθηματικός, θα λέγαμε- τύπος με τον οποίον κυλά η ζωή του ανθρώπου από την ώρα που γεννιέται ως την ώρα που πεθαίνει, και χωρίς τον οποίον αυτή δεν θα είχε νόημα. Τα πραγματικά δεδομένα που βρίσκουμε στον κόσμο δεν είναι άτομα - άνθρωποι, αλλά φυλές, λαοί, έθνη. Ο άνθρωπος ως άτομο είναι δυνατόν να αποτελέσει αντικείμενο έρευνας των Φυσικών Επιστημών. Αντικείμενο γνώσης όμως, των Πνευματικών Επιστημών είναι μόνον ως μέλος μίας Κοινότητος μέσα στην οποίαν η ζωή του γίνεται πράξη και αναπτύσσεται πρακτικά.
[...] Στη θέση της ατομικιστικής σκέψης πρέπει να τοποθετηθεί η καθολική, η οποία απορρέει από τη συνείδηση της Κοινότητος, και στη θέση της μηχανικής εικόνας του κόσμου, η καθολική -ή αλλιώς, οργανική- εικόνα του.
πηγή: Λυκώρεια
