Ο κοινοτισμός πάνω από όλα είναι ένας άλλος τρόπος συλλογικής συνύπαρξης με οτιδήποτε μας περιβάλλει, είναι μια ουσιαστική, πρώτιστα βιωματική, στάση ζωής που συνοψίζει το εφήμερο και το αυτονόητο ως την κοινωνική κορωνίδα για την επανεκκίνηση του εαυτού μας.
Ο κοινοτισμός βρίσκεται απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας, γιατί είναι η ποιοτική πυκνότητα των συλλογικών δράσεων της καθημερινότητας κάθε ανθρώπου. Έτσι καθίσταται, στην χειροπιαστή σύλληψή του, συλλογικός τρόπος πρόσληψης της πραγματικότητας. Είναι μια άλλη παιδεία....
Όταν ζήσει κανείς τη χαρά και την όντως δημιουργία που πηγάζει από την συνύπαρξη με τους άλλους, δεν τον ενδιαφέρει πλέον καμιά μορφή κυριαρχίας πάνω στους άλλους, γιατί οι άλλοι αποτελούν την πυξίδα για τη συγκρότηση του χαμένου εαυτού. Τώρα η "ατομική μας ταυτότητα" συνίσταται στα ασυναρμολόγητα κομμάτια που αιωρούνται στο ατέρμονο διανθρώπινο χάος που προβάλλει στη ψυχή μας ως τα άγρια κύματα του ωκεανού που παφλάζουν στην τύχη.
