Αν η "ελληνικότητα", που ονειρευόμαστε σαν οικουμενικότητα, μιμηθεί τη νεωτερική οικουμένη της δύσης (π.χ. ο αμερικανικός πολιτισμός είναι ένα θρησκευτικό και εθνολογικό χωνευτήρι που δεν παράγει καμιά ταυτότητα, αλλά αποτελεί ένα ουδέτερο σύνολο από ετερότητες ) και δεν πλάσει με τα αρεταϊκά προτάγματά της ένα νέο ανθρωπολογικό πρότυπο που να προτάσσει την υπερβατική σύζευξη του ατομικού με το συλλογικό προσδίδοντας ουσιαστικό νόημα σε μια κοινωνία σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων, θα είναι κενή περιεχομένου....
