Όσοι συγχέουν τον σοσιαλισμό με τον ελληνικό κοινοτισμό ή τους προσδίδουν ιδεολογική συγγένεια, πλανώνται. Μεταφέρω αποσπάσματα από λόγους του ίδιου του Καραβίδα:
"Ενώ η Αριστερά, μέσω των λημμάτων του ιστορικού υλισμού, της σοσιαλδημοκρατίας και του κομμουνισμού, με τυφλή δημαγωγία και μίσος, ήθελε να διορθώσει τον κόσμο, οι κοινοτιστές θέλουν να διορθώσουν πρώτα τον εαυτό τους."
Πάγια πεποίθηση του Καραβίδα ήταν ότι:
"Η ταξική συνείδηση που κόμιζε ο μαρξισμός λειτουργεί διασπαστικά για τις κοινωνίες, ενώ ο κοινοτισμός προάγει το σύνολο."
Έλεγε για τους ντόπιους κοινωνιολόγους ( Γληνό, Δελμούζο), που είχαν μαρξιστική θεώρηση ότι στο περιεχόμενο των ιδεών τους είχαν υιοθετήσει ξένα, εισαγόμενα στοιχεία και πρότειναν με
αδυσώπητη ευχέρεια, δυτικόφερτες λύσεις για όλα τα προβλήματα.
Ο ελληνικός δημοκρατικός κοινοτισμός είναι πέρα και πάνω από όλες τις νεωτερικές θεωρήσεις (αριστερά, δεξιά, σοσιαλισμός, φιλελευθερισμός) και προκρίνει την ουσιαστική προσωπική σύνδεση του ανθρώπου με τη φύση και το αστοχωρικό περιβάλλον. Ο τοπικός φυσικός πολιτισμός των ακρογιαλιών, των βουνών, των δασών, των λιμνών και των ποταμών διαπλέκεται αρμονικά με την ανθρώπινη δραστηριότητα...
Με ακούτε τι λέω ή θέλετε να σας το επαναλάβω; λέω ότι ο καπιταλισμός και ο σοσιαλισμός, ως φαινόμενα ιστορικά, θα περάσουν και ότι ο κοινοτισμός, ως δεδομένο ζωικό, θά επιβίωση αυτών", Κωνσταντίνος. Δ. Καραβίδας: *Σοσιαλισμός και κοινοτισμός (1930) σελ 60.
