Η φιλοσοφία του πνεύματος του διαφωτισμού χαρακτηρίζει απόλυτα τις προθέσεις του νεωτερικού καπιταλισμού που θεοποιεί την τεχνολογία και την επιστήμη. Αυτό διαφαίνεται καθαρά στον τρόπο που προσλαμβάνει τον κόσμο και τον άνθρωπο. Πώς το πετυχαίνει; Απομυθοποιεί τον κόσμο. Τον ξεμαγεύει, τον αποϊεροποιεί δηλαδή. Ο αρχαιοελληνικός κόσμος, ο πλήρης θεών, με τίποτα δε θα μπορούσε να επιτρέψει την εργαλειακή του αποπομπή. Επίσης απομυθοποιεί το υποκείμενο (το άτομο και τις πράξεις του). "Σφάζει" τους θεούς του, ώστε να απελευθερωθεί και να μεγαλουργήσει το τεχνολογικό πνεύμα.
Και οι δύο αυτές προϋποθέσεις, η απομυθοποίηση του κόσμου και του υποκειμένου, αποτελούν ήδη πραγματικότητα: φτιάξαμε έναν παγκόσμιο πολιτισμό αδέσμευτο έναντι των "μεταφυσικών" νοηματοδοτήσεων του κόσμου και του υποκειμένου. Ο πολιτισμός αυτός νίκησε όλες τις μεταφυσικές υποστάσεις των προνεωτερικών μορφών κοινωνικότητας, ενώ ο ίδιος δεν πιστεύει σε τίποτα που να τον υπερβαίνει. Τα μαύρα λάβαρα, που μαρτυρούν τη
σφαγή των θεών, είναι ήδη καρφωμένα στο στερέωμα. Ο κόσμος έγινε κάτι ουδέτερο: άψυχη μάζα και ενέργεια. Ο άνθρωπος είναι τώρα ο μοναδικός αληθινός Ανθρωποθεός. Η ιστορία είναι η βίβλος της αποκάλυψής του.
