ΕΝΤΜΟΥΝΤ ΧΟΥΣΕΡΛ - ΚΑΡΤΕΣΙΑΝΟΙ ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ (ΒΙΒΛΙΟ)

 

Κάθε πρωτόπειρος στη φιλοσοφία γνωρίζει τον αξιοσημείωτο ειρμό των Καρτεσιανών Στοχασμών. Ας θυμηθούμε την κατευθυντήρια ιδέα τους. Ο σκοπός τους είναι μια ολική αναμόρφωση της φιλοσοφίας και η μετατροπή της σε μια επιστήμη απόλυτα θεμελιωμένη. Σύμ­φωνα με τον Καρτέσιο, τούτο συνεπάγεται μια αντίστοιχη ανα­ μόρφωση όλων των επιστημών. Διότι αυτές, σύμφωνα με τον Καρ­τέσιο, αποτελούν μη-αυτοτελή μέλη της μιας και καθολικής επι­στήμης, και αυτή είναι η φιλοσοφία. Μόνο μέσα στη δική της συ­ στηματική ενότητα μπορούν να γίνουν οι επιστήμες γνήσιες.  

Ο ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΚΟΡΝΗΛΙΟ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗ - ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

Σκέψεις για το βιβλίο του Francois Dosse

ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ, ΜΙΑ ΖΩΗ

Πόλις, Αθήνα, 2015

            Ο Κορνήλιος Καστοριάδης, όπως αναφέρει και ο Francois Dosse   στο βιβλίο αυτό, είναι ένας από τους σημαντικότερους φιλοσόφους, ενώ το έργο του «Η Φαντασιακή θέσμιση της κοινωνίας» (1975) κατατάσσεται στα σπουδαιότερα  του 20^ου αιώνα, του οποίου η αξία και η εμβέλεια  προεκτείνεται και στον 21^ο αιώνα. Ωστόσο το συνολικό έργο του είναι πολυσχιδές, μεγάλο σε έκταση και διεσπαρμένο σε μικρά κείμενα. Ο ιδιαίτερος χαρακτήρας  του έργου αυτού από μία άποψη μπορεί να διευκολύνει τον αναγνώστη αλλά από την άλλη δίνει αποσπασματική εικόνα και καθιστά δύσκολη την πρόσβασή του σε μία συνολική οπτική.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ - Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

           Το 2016 έκλεισαν 2400 έτη από τη γέννηση του Αριστοτέλη (384-322 π.Χ.) και το γεγονός τιμήθηκε στην Ελλάδα με πανεπιστημιακά διεθνή συνέδρια και άλλες εκδηλώσεις. Παρουσιάστηκε μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος ως ο «θεμελιωτής της δημοκρατικής πολιτείας», άποψη που δεν ισχύει για πολλούς λόγους.

ΣΥΜΒΟΛΑ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΩΝ - ΠΡΟΤΡΟΠΕΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ ΤΩΝ ΘΕΩΝ (ΑΝΑΛΥΣΗ ΙΑΜΒΛΙΧΟΥ)

«Όταν πηγαίνεις να προσκυνήσεις, μη λες και μην κάνεις στο μεταξύ τίποτα άλλο εγκόσμιο.»[1]:Νο.1

«Διότι το “όταν πηγαίνεις να προσκυνήσεις, μη λες και μην κάνεις στο μεταξύ τίποτα άλλο εγκόσμιο” διαφυλάσσει το θείο όπως ακριβώς είναι αυτούσιο, αμιγές και άχραντο, και μας συνηθίζει να συνδέουμε το καθαρό με το καθαρό, και εξασφαλίζει τίποτα από τα ανθρώπινα να μη διεισδύει στην θεία θρησκεία. Διότι όλα τους είναι ξένα και αντίθετα προς αυτή. Το ίδιο σύμβολο, μάλιστα, συμβάλλει πολύ και στην επιστήμη. Διότι δεν πρέπει να φέρνουμε μέσα στην θεία επιστήμη τίποτα τέτοιο σαν τις ανθρώπινες σκέψεις ή τις εγκόσμιες μέριμνες. Με αυτά τα λόγια, λοιπόν, δεν υποδεικνύεται τίποτα άλλο παρά να μην αναμιγνύουμε τους ιερούς λόγους και τις θείες πράξεις με τα άστατα ανθρώπινα ήθη.»[2]

— Βλ. Ιάμβλιχος «Προτρεπτικός επί Φιλοσοφία, 108.21 – 109.8»— 

ΟΙ ΙΕΡΑΦΟΡΟΙ ΚΑΙ ΙΕΡΟΣΤΟΛΟΙ - Η ΑΛΗΘΗΣ ΚΑΙ ΜΟΝΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗ ΘΕΩΣΗ

Λέγει ο Πλούταρχος, ο Χαιρωνεύς, ο διατελέσας Ιερέας στον εν Δελφοίς του Απόλλωνα ναό:

«Όλα, ω Κλέα, τα αγαθά πρέπει να αιτούνται παρά των Θεών όσοι έχουν νου, προπάντων να εύχονται να αποκτούνε, όσο είναι εφικτό σε άνθρωπο, την περί Θεών επιστήμη εξ αυτών των ιδίων των Θεών. Διότι δεν λαμβάνει τίποτα πιο μείζον ο άνθρωπος – παρά των Θεών, ούτε του χαρίζεται, παρά των Θεών, κάτι πιο σεμνό από την αλήθεια. Διότι όλα τα άλλα που δέονται οι άνθρωποι και τους δίνει ο Θεός, τον νου και την φρόνηση τους την μεταδίδει από τον εαυτό του, διότι κατέχει και χρησιμοποιεί αυτά ως δικά του. Διότι το θείο δεν είναι μακάριο από τον άργυρο και από τον χρυσό ούτε ισχυρό ένεκα των βροντών και των κεραυνών, αλλά μακάριο είναι και ισχυρό είναι λόγω επιστήμης και φρονήσεως. Και τούτο είπε, ωραιότατα εξ όλων, ο Όμηρος περί Θεών: “το όντι και δια τους δυο κοινή η καταγωγή και η μια πατρίδα, αλλά ο Ζευς γεννήθηκε πρότερος και περισσότερα γνώριζε”, ομολογώντας ως σεμνότερη την του Διός ηγεμονία, καθόσον αυτή ήταν ανώτερη ως προς την επιστήμη και την σοφία. Νομίζω δε, ότι και της αιωνίου ζωής, την οποία έχει ο θεός, ευδαίμον είναι το ότι τα συμβαίνοντα δεν διαφεύγουν της εκ των προτέρων γνώσης του. Εάν όμως αφαιρεθεί από τον Θεό το να γνωρίζει και να φρονεί τα όντα τότε ο βίος του δεν θα ήταν αθανασία αλλά χρόνος.  

   

ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΚΑΝΑΣΟΣ - ΜΑΝΙΑ ΚΑΙ ΕΡΩΣ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ

Μια σπουδαία ομιλία από τον Γιάννη Γκανάσο για τον φιλόσοφο Πλάτωνα που εδραίωσε συστηματικά τη φιλοσοφία και το αντικείμενό της ως την ύψιστη πνευματική κατάσταση του νου στη μέθεξή του με τον Έρωτα.......γιατί χωρίς ερωτική μανία ο νους αδυνατεί να φιλοσοφήσει, να άρει το όχημα του και να θεαθεί τον όντως κόσμο....

ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΜΟΥΣΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΠΡΟΚΛΟ

«Το όνομα των Μουσών ετυμολογείται κάπως έτσι: Δεδομένου, αφενός, ότι ο Πλάτων αποκαλεί τη φιλοσοφία <<μεγίστη μουσική>>, κατά το ότι κάνει τις ψυχικές μας δυνάμεις να κινούνται αρμονικά, σε συμφωνία προς τα όντα και προς τις συντεταγμένες κινήσεις των κύκλων της, και, αφετέρου, ότι προς αυτή μας οδηγεί η αναζήτηση της ουσίας του εαυτού μας και του σύμπαντος μέσα από τη στροφή προς τους εαυτούς μας και προς τις ανώτερες μας υποστάσεις, και ερχόμαστε σε συμφωνία προς το σύμπαν μέσα από την εξομοίωση των εντός μας περιφορών προς αυτές του σύμπαντος, για τους λόγους αυτούς και στις Μούσες δίνουμε όνομα που βασίζεται στην αναζήτηση αυτή.

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΠΟΜΠΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

    Η εν πομπή τελετουργική είσοδος των θρησκευτών στον ιερό  χώρο τελέσεως αποτελεί το εναρκτήριο αλλά και κυρίαρχο δομικό συστατικό των θρησκευτικών δρωμένων της ελληνικής θρησκευτικής παραδόσεως. Η πομπή, κατ΄ ουσίαν, διαμορφώνει και εδραιώνει,  ως ισχυρό μέσον σχηματισμού τελεστικής ομάδος, την ψυχική εκείνη και άκρως απαραίτητη τελετουργική κατάσταση κατά την οποία  η όλη  συνείδηση του τελεστή επικεντρώνεται σε απόλυτο βαθμό στην επικείμενη απόδοση θεραπείας (λατρείας) των Θεών.

ΔΩΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ (ΛΟΓΟΙ 7-12) - Η ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΓΝΩΣΗ, Β΄ ΜΕΡΟΣ

7. ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ: «ΚΛΕΙΣΩΝΥΜΟΥ»

                                        Α΄

Για να εκδηλώσει το Έθνος μας την Ελληνική Ψυχή του πρέπει ένας ικανός αριθμός Ελλήνων να βαδίσουν, αταλάντευτα, την Πύρινη Κλίμακα της Ανελίξεως.

Κι αυτό το σημαντικό γεγονός είναι αδύνατον να συμβεί αν δεν συμβούν τρία ευδιάκριτα μεταξύ τους, αλλά αλληλοσυνδεόμενα στάδια:

1^ο. Της Καθάρσεως ή Εξαγνισμού.

2^ο. Της Μαθητείας ή Θητείας στον ορατό και αόρατο κόσμο.

3^ο. Της Μυήσεως ή Διευρύνσεως της Συνειδήσεώς μας και στους τρεις κόσμους:              

     αισθητό (Ποσειδώνα), λεπτοφυή (Άδη), πύρινο (Διός).

Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΗΝΙΟΧΟ ΝΟΥ - ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΟΣ, ΦΑΙΔΡΟΣ (ΒΙΝΤΕΟ)

ΔΩΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ (ΛΟΓΟΙ 1-6) - Η ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΓΝΩΣΗ, Α΄ ΜΕΡΟΣ

1. ΙΤΕ ΠΑΙΔΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ!

    Είναι απαραίτητη η ενότητα μέσων και σκοπού γιατί η διάσταση των δύο αυτών μεγεθών οδηγεί στην διάλυση. Τα μέσα και ο σκοπός δεν πρέπει να διαφέρουν. Η ανθρώπινη θέληση πρέπει να υπηρετεί τον σκοπό. Συνεπώς οι θελήσεις και τα μέσα πρέπει να ταυτίζονται. Όλο το κακό προέρχεται από την διάσταση ή διάσπαση της ανθρώπινης θέλησης. Οι άνθρωποι θέλουν κάτι, αλλά θέλουν και το αντίθετό του κι αυτή η μάχη μεταφέρεται μέσα τους. Οπότε, είναι ανίκανοι να υπηρετήσουν γνήσιους επαναστατικούς σκοπούς.

ΟΙ ΕΝΝΕΑ ΜΟΥΣΕΣ

Οι Μούσες στην αρχαία ελληνική μυθολογία είναι εννέα αρχαίες θεότητες. Ο Απόλλωνας ήταν ο ηγέτης τους (Απόλλων Μουσαγέτης). Αρχικά οι θεότητες αυτές ήταν νύμφες του βουνού και των νερών. Ο Ησίοδος στη Θεογονία αφηγείται: «Η Μνημοσύνη κοιμήθηκε στην Πιερία με το γιο του Κρόνου και γέννησε αυτές τις παρθένες που μας κάνουν να ξεχνάμε τα βάσανά μας και απαλύνουν τους πόνους μας. Εννιά νύχτες συνέχεια ο συνετός Δίας ανεβαίνοντας στο ιερό κρεβάτι του, κοιμότανε δίπλα στη Μνημοσύνη, μακριά απ’ όλους τους αθανάτους. Ύστερα από ένα χρόνο, όταν οι εποχές και οι μήνες είχαν συμπληρώσει τον κύκλο τους κι όταν πέρασαν πολλές μέρες η Μνημοσύνη γέννησε εννιά κόρες…, που όλες τις μάγευε η μουσική…». Τα ονόματα τους είναι: Κλειώ, Ευτέρπη, Θάλεια, Μελπομένη, Τερψιχόρη, Ερατώ, Πολύμνια, Ουρανία, Καλλιόπη.

ΙΝΔΙΑΝΟΙ ΒΟΡΕΙΑΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ - ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ,ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΦΥΛΕΣ

Όπως εξύμνησαν τον άνθρωπο και τις αξίες του ανθρωπισμού οι αρχαίοι Έλληνες, έτσι και οι Ινδιάνοι της Βόρειας Αμερικής ανέδειξαν με τη φυσική ζωή τους την αγάπη για τη φύση, τη γη, τα ζώα, τα φυτά, όλα τα όντα του κόσμου τούτου. Ακόμα περισσότερο θα διαπιστώσει κανείς, όπως και σε πολλές εθνικές θρησκευτικές παραδόσεις, ότι οι ινδιάνικες πίστεις και οι μυθολογικές παραδόσεις συνάδουν στο πνεύμα και τη φιλοσοφία με την ελληνική αντίληψη. Η ανακάλυψη της γνώσης μέσα μας, οι πολυάριθμοι θεοί (πνεύματα), ο ηλιοκεντρισμός, η αιωνιότητα και αθανασία της ανθρώπινης ψυχής είναι μόνο μερικά κοινά στοιχεία με τις ελληνικές παραδόσεις. 

Αυτό όμως που καταπλήσσει τους ανθρωπολόγους και κάθε πνευματικό άνθρωπο είναι η απέραντη αγάπη των Ινδιάνων για τη φύση (ζώα-φυτά-ορυκτά), τον άνθρωπο, τη συλλογικότητα του βίου και την ειρήνη δίνοντας προτεραιότητα στο "εμείς", στην κοινότητα ως όλον. Επειδή τίποτα πάνω στη γη και στον ουρανό δεν ανήκει σε έναν, αλλά τα πάντα είναι κοινά.... Όταν Ο Καρλ Γιουνγκ ρώτησε τον αρχηγό της φυλής Πουέμπλο, Οκιάι Μπιάνο, για τη θρησκεία τους, αυτός του πρότεινε να μελετήσει τις μυθολογικές παραδόσεις της Ευρώπης και ιδιαίτερα την ελληνική μυθολογία! Γιατί εκεί θα έβρισκε όλες τις απαντήσεις για την ινδιάνικη θρησκεία!!!!  

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ - ΠΟΛΥΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΠΟΛΥΘΕΙΣΜΟΣ-ΕΝΟΘΕΙΣΜΟΣ

Βασική θέση της Ελληνικής Θεολογίας είναι ότι οι Θεοί είναι όλοι ίσοι μεταξύ τους.  Αν υπήρχε μια ιεράρχηση, τότε δεν θα υπήρχε ουσιαστικά διαφορά του Πολυθεϊσμού από τις Μονοθεϊστικές Θρησκείες. Οι Θεοί κατατάσσονται σε μια ιεραρχία ανάλογα με τις ενέργειες τους και όχι λόγω της φύσεως τους.

Για να γίνει κατανοητή η περιγραφή των διαφόρων μύθων που αναφέρονται στις μυθολογικές σχέσεις μεταξύ των θεών, πρέπει να ιδωθεί υπό το πρίσμα του Πολυκεντρικού Πολυθεϊσμού.

ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ - Η ΨΥΧΗ ΠΕΡΝΑ ΣΕ ΑΛΛΟ ΣΥΜΠΑΝ ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ

Πρόλογος του Μιχαλόπουλου Αθανάσιου 

Η κβαντική θεωρία, επιστήμη και φυσική φαίνεται να επιβεβαιώνουν ακριβώς την αρχαία ελληνική φιλοσοφία και συγκεκριμένα, την ορφικοπυθαγόρεια-πλατωνική παράδοση. Η ψυχή είναι φορέας κάθε νέας πληροφορίας-γνώσης μέσα από τις πράξεις, τις εμπειρίες και τις σκέψεις της που λαμβάνουν χώρα κατά τους πολλαπλούς ένσαρκους βίους της συνειδητοποιώντας προοδευτικά μέσα στην αιωνιότητα  τον τρόπο που είναι φτιαγμένος ο κόσμος και τις λειτουργίες του. Ουσιαστικά μέσα από το τρίπτυχο του φιλόσοφου Πρόκλου (Μονή-Πρόοδος-Επιστροφή) με το πέρας καθεμιάς ενσάρκωσης (Πρόοδος) της ψυχής γίνεται "ενημέρωση"(Επιστροφή) του πρωταρχικού νου (Μονή) με τις πληροφορίες που λαμβάνει σε κάθε ενσάρκωση.

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΘΕΩΝ

Τα ονόματα που δίνονται στους Θεούς ανήκουν σε τρείς κατηγορίες :

- Αυτά τα οποία είναι γνωστά μεταξύ των Θεών, είναι κυριολεκτικά και όντως θεία ονόματα.

- Αυτά τα οποία προέρχονται από τα πρώτα κατά νοερό τρόπο ως ομοιώματα τους και ανήκουν στην μερίδα των δαιμόνων.

- Αυτά τα οποία πλάθονται με υπόδειγμα την αλήθεια και παρουσιάζονται από αυτούς που κατέχουν την επιστημονική γνώση, αποκαλύπτονται στους χρησμούς και στις θεολογίες

(βλέπε σχετικά Πρόκλος - Πλατωνική Θεολογία A. 124.4)

ΕΘΝΙΚΗ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ - Η ΑΝΩΤΕΡΗ ΝΟΗΣΗ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΚΟΣΜΟΙ

Οφείλουμε σαν Έθνος να προβούμε σε μία ορθή αποτίμηση των Αξιών μας. Οφείλουμε ακόμα να γνωρίζουμε αν έχουμε Γεννήτριες παραγωγής Φωτός και ποιες είναι αυτές, αν υπάρχουν.

Δηλαδή πρέπει να προβούμε, με άκρατη δικαιοσύνη και ηρεμία, σε μία μείζονα Εθνική Αυτογνωσία.

ΤΑ ΔΥΟ ΠΕΠΛΑ ΤΟΥ ΣΥΣΚΟΤΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΝΟΥ

..] Η «οίησις», το να είναι κανείς βέβαιος ότι γνωρίζει, ενώ δεν γνωρίζει, είναι το κυριότερο εμπόδιο στην κατάκτηση της αρετής.

[..] Ο πρώτος συσκοτισμός επήλθε με την κατάργηση της έννοιας της αρετής, διότι η ψυχή μας απώλεσε το πλέγμα της αλήθειας, επί του οποίου είχε εξυφάνει την ισορροπία της.

[..] με την άρση των εσωτερικών εμποδίων θα ανοίξει η οδός προς την αρετή.

[..] ο Σωκράτης αναγκάζει με προσήνεια τον συνομιλητή του στον «λόγον διδόναι», στην λογοδοσία. Αυτή είναι η αναγνώριση της «διπλής αγνοίας», η οποία επιτρέπει στην ψυχή του συνομιλητή, αφού ομολογήσει την άγνοιά του να εκφράσει την πρώτη «απορία». Από τη διπλή αγνοία έφθασε στην απλή δια της απορίας. Από την απορία ο δρόμος θα τον οδηγήσει στην επιστήμη, εις το επίστασθαι.

Όποιος ψάχνει την αλήθεια, είναι σε θέση να την αναγνωρίσει όταν πέσει πάνω της;

Το πρώτο πέπλο του συσκοτισμού

Το πρώτο πέπλο είναι οι προσωπικές μας αντιλήψεις – οικογενειακές, θρησκευτικές, παιδείας, κοινωνικές, πολιτικές, πολιτιστικές, κ. α., οι οποίες μας καθιστούν δεσμώτες και δεν μας επιτρέπουν την απαραίτητη ελευθερία σκέψεως για να συλλάβουμε μία εκ βάθρων διαφορετική κατανόηση των αξιών, των προτύπων και των οραμάτων.

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΑ

H ερμηνευτική θεωρητική παράδοση ξεκινά από την παραδοχή ότι η πρόσβαση στην κοινωνική πραγματικότητα είναι δυνατή μόνο μέσω διαφορετικών κοινωνικών κατασκευών ή μέσων όπως είναι η γλώσσα, η ατομική και συλλογική συνείδηση ή τα κοινά νοήματα και αναπαραστάσεις (διυποκειμενικότητα). Η θεωρητική αυτή παράδοση περιλαμβάνει διαφορετικά ρεύματα σκέψης στο εσωτερικό της τα βασικότερα από τα οποία είναι η φιλοσοφική ερμηνευτική (hermeneutics) και η φαινομενολογία (phenomenology). H ερμηνευτική κοινωνική έρευνα προσπαθεί να κατανοήσει τα κοινωνικά φαινόμενα, τις κοινωνικές διαδικασίες και διεργασίες κυρίως από την σκοπιά των ατομικών και κοινωνικών υποκειμένων δίδοντας έμφαση στην πολυπλοκότητα και στο πολυδιάστατο της κοινωνικής εμπειρίας.

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ - "ΟΛΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΗ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΕΤΩΝ ΜΝΗΜΗΣ" (ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ - ΒΙΝΤΕΟ)

Το άλμπουμ «Rosetta» του Βαγγέλη Παπαθανασίου κυκλοφόρησε στις 23 Σεπτεμβρίου του 2016 από την Decca Records.

Πώς συνδέεται η εξερεύνηση τoυ Διαστήματος και των απαρχών του Σύμπαντος με το έργο του μεγάλου Έλληνα συνθέτη Βαγγέλη Παπαθανασίου; Η παγκόσμια κυκλοφορία προ δύο ημερών του νέου άλμπουμ του συνθέτη με τίτλο «Rosetta» σημαδεύει την ολοκλήρωση της ομώνυμης διαστημικής αποστολής από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (European Space Agency, ESA). Το διαστημικό όχημα Rosetta, που πήρε το όνομά του από τη Στήλη της Ροζέττας η οποία αποτέλεσε το κλειδί για την αποκρυπτογράφηση των αιγυπτιακών ιερογλυφικών,   ολοκλήρωσε πριν από λίγες ημέρες τη μελέτη του κομήτη 67P/Churyumov-Gerasimenko επεκτείνοντας ακόμη περισσότερο τον ορίζοντα των γνώσεών μας για τη γένεση του ηλιακού συστήματος. Με αφορμή αυτό το γεγονός ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, μια προσωπικότητα της τέχνης με ακτινοβολία πολύ ευρύτερη από εκείνη που σηματοδοτεί το Οσκαρ που κέρδισε το 1982 για την ταινία «Οι δρόμοι της φωτιάς», παραχώρησε μια σπάνια συνέντευξη. Στη συνέντευξη αυτή μίλησε όχι για τη μουσική με όρους «μουσικής βιομηχανίας», αλλά για το βαθύτερο νόημα, τη σημασία και τη νοητική υπόσταση της μουσικής, για τον κώδικα της δημιουργίας, για τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώνονται στην πραγματικότητα τα αριστουργήματα, τα επιτεύγματα, κάθε υλική και πνευματική έκφραση, για το «σύστημα» με το οποίο και ο ίδιος εργάζεται και δημιουργεί μουσική. Και είναι βέβαιο πως όσοι διαβάσουν αυτή τη συνέντευξη θα προβληματιστούν δημιουργικά και θα αιφνιδιαστούν θετικά γιατί θα διαφωτιστούν αρκετά σχετικά με θεμελιώδεις αλήθειες που αποκρυσταλλώνονται μέσα στη μουσική, αλήθειες που ενώ μοιάζουν αφηρημένες και «φιλοσοφικές» έχουν επίδραση και εφαρμογή σε οτιδήποτε σκεφτόμαστε και πράττουμε.  

ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ - "ΔΑΚΡΥΟΕΝ ΓΕΛΑΝ", Η ΧΑΡΜΟΛΥΠΗ ΩΣ ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΠΟΥ ΧΑΙΡΕΤΑΙ

…Οι  Έλληνες στάθηκαν ένας κόσμος άκρα μελαγ­χολικός. Το καθημέρα των ελλήνων είναι το όρος Σίπυλο της Νιόβης, ό­που όλες οι βρύσες στάζουνε λύπη. Η λιγνή Ελλάδα ήταν μία κλαίου­σα ιτιά. Εδώ ως και τα ζώα μύρουνται και δακρύζουν. Θυμήσου, για παράδειγμα, τα δάκρυα που χύνανε τα άλογα του Αχιλλέα [Ομήρου, Ρ 437-8].

ΝΙΤΣΕ - ΤΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ;

Μία σύντομη απάντηση μας δίνει ο Νίτσε στο βιβλίο του Χαρούμενη Επιστήμη:

Το καινούργιο μας «άπειρο». Μέχρι πού φτάνει ο προοπτικός χαρακτήρας της ύπαρξης; Έχει η ύπαρξη άλλον χαρακτήρα εκτός απ’ αυτόν; Μήπως δεν μετατρέπεται σε «ανοησία» μια ύπαρξη δίχως ερμηνεία, δίχως «νόημα»; Μήπως, από την άλλη μεριά, κάθε ύπαρξη δεν είναι ουσιαστικά ενεργά αναμεμειγμένη στην ερμηνεία-, Σ’ αυτά τα ερωτήματα δεν μπορεί να απαντήσει ακόμη και η πιο επιμελής και ευσυνείδητη ανάλυση και αυτοεξέταση της διάνοιας· γιατί στην πορεία της ανάλυσης αυτής, η ανθρώπινη διάνοια δεν μπορεί να αποφύγει να δει τον εαυτό της κάτω από τις δικές της προοπτικές, και μόνο κάτω απ’ αυτές. Δεν μπορούμε να δούμε γύρω γύρω τη γωνιά στην οποία βρισκόμαστε: είναι καταδικασμένη περιέργεια να θέλεις να μάθεις τι άλλα είδη διανοιών και προοπτικών μπορεί να υπάρχουν: για παράδειγμα, αν κάποια όντα μπορούν να αισθάνονται τον χρόνο να κυλάει προς τα πίσω, ή άλλοτε προς τα μπρος και άλλοτε προς τα πίσω (πράγμα που θα συνεπαγόταν μιαν άλλη κατεύθυνση της ζωής και μιαν άλλη έννοια της αιτίας και του αποτελέσματος). Νομίζω όμως πως απέχουμε πολύ σήμερα τουλάχιστον από τον γελοίο ισχυρισμό ότι μπορεί να έχει κανείς προοπτικές μόνο από τη δική μας γωνιά. Αντίθετα, για μας ο κόσμος έχει ξαναγίνει «άπειρος», στο βαθμό που δεν μπορούμε να αποκλείσουμε τη δυνατότητά του να περικλείει άπειρες ερμηνείες. (Χαρούμενη Επιστήμη)

ΠΕΡΙ ΤΟΥ «ΕΙ» ΤΟΥ ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ (ΚΕΙΜΕΝΟ - ΒΙΝΤΕΟ)

Ο Πλούταρχος στο «Περί του ΕΙ του εν Δελφοίς»  αναφέρει ότι ο Απόλλων είναι:

Πύθιος σε εκείνους που ζητούν να γνωρίσουν

Δήλιος σε εκείνους στους οποίους αρχίζει να σημαίνει

Φαναιός σε εκείνους που αρχίζει να φανερώνεται

Ισμήνιος σε εκείνους που γνωρίζουν

Λεσχηνόριος σε εκείνους που φιλοσοφούν μαζί.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΣΜΟΘΕΑΣΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

“Αν η ελευθερία και η ισότητα γεννιούνται στη σκέψη κάποιου ανθρώπου, στην πράξη μπορούν να βρεθούν μόνο στη Δημοκρατία, όπου όλοι οι άνθρωποι έχουν την ίδια ευθύνη για τα κοινά”

 

“Ο άνθρωπος είναι ζώον πολιτικόν”.

Αριστοτέλης

“Τον πολίτη που δεν ασχολείται με τα κοινά δεν τον θεωρούμε φιλήσυχο, αλλά άχρηστο”.

Θουκυδίδης

Η Αρχαία Ελληνική Θρησκεία είναι εντελώς αντίθετη με τη θέση την οποία υιοθετούν συνήθως οι θρησκείες, κηρύσσοντας ότι καμία σχέση δεν έχουν με την Πολιτική (ένας ισχυρισμός που δεν είναι αληθής, ούτως ή άλλως).

ΠΟΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ;

“... η ίδια είσαι εσύ, Δημοκρατία, αφρόντιστη και κακογερασμένη, βρώμικη και

ντυμένη με κουρέλια που δεν σου πρέπουν...” (παράφραση του Ομήρου, “Οδύσσεια” Ω 249-250)  

   
   
Δύο από τις πιό χαρακτηριστικές ιδιότητες αυτού του μεταελληνικού κόσμου στον οποίον ζεί εδώ και 16 αιώνες η ανθρωπότητα, είναι η υπερβολική ασάφεια και η  μεγάλη δεξιοτεχνία στην παραποίηση. Αυτή η ίδια η προέλευση άλλωστε του συγκεκριμένου “πολιτισμού” που τώρα κυριαρχεί, προϋποθέτει  αξιωματικά κάτι τέτοιο, αφού ένας πολύ πονηρός τρόπος για να κρύβει κανείς την όποια ανεπιθύμητη, για αυτόν, αλήθεια είναι να μιλάει ακατανόητα ή με ασάφεια, αλλά και να παραχαράζει ή να παραποιεί γεγονότα και νοήματα. Ο E. A. Ράουτερ παρατηρούσε από την δεκαετία του 60 κιόλας ότι “όσο ασαφέστερα εκφράζεται κανείς, τόσο περισσότερο μένει κρυμμένο το ψέμα που υπάρχει στον λόγο του..” (“Η Κατασκευή  Υπηκόων”)