1. ΙΤΕ ΠΑΙΔΕΣ ΕΛΛΗΝΩΝ!
Είναι απαραίτητη η ενότητα μέσων και σκοπού γιατί η διάσταση των δύο αυτών μεγεθών οδηγεί στην διάλυση. Τα μέσα και ο σκοπός δεν πρέπει να διαφέρουν. Η ανθρώπινη θέληση πρέπει να υπηρετεί τον σκοπό. Συνεπώς οι θελήσεις και τα μέσα πρέπει να ταυτίζονται. Όλο το κακό προέρχεται από την διάσταση ή διάσπαση της ανθρώπινης θέλησης. Οι άνθρωποι θέλουν κάτι, αλλά θέλουν και το αντίθετό του κι αυτή η μάχη μεταφέρεται μέσα τους. Οπότε, είναι ανίκανοι να υπηρετήσουν γνήσιους επαναστατικούς σκοπούς.
Η Σημαντική επανάσταση δεν είναι άλλη παρά η ανάσταση της Ελληνικής ψυχής, κι αυτό δεν επιτυγχάνεται ούτε με κροτίδες ούτε με δολοφονίες. Η Πνευματική επανάσταση, η Ανάσταση της Ελληνικής ψυχής, προϋποθέτει Ελληνική αυτογνωσία. Και τα όρια της Πνευματικής Ελλάδος σε καμία περίπτωση δεν είναι τα φυσικά της σύνορα. Δηλαδή η Πνευματική Ελλάδα δεν είναι οριζόντια αλλά ανυψώνεται κάθετα έως τις Πλειάδες, τον Σείριο, την Μεγάλη Αρκτο, την Ανδρομέδα. Δηλαδή είναι η Συμπαντική ενδοχώρα, τα κύρια Διοσημεία της οποίας ανέρχονται σε πενήντα πέντε «Κλεισώνυμες» ονοματοποιήσεις. Συνεπώς είναι αδήριτη ανάγκη η Σημαντική μαθητεία όλων των Ελλήνων στην Αείζωη Ελληνική Γραμματεία.
Σχεδόν όλοι οι Έλληνες Κλασικοί ήσαν -και φυσικά παραμένουν- πνευματικοί Αβατάρ (απεσταλμένοι), δηλαδή Διόσταλτοι. Ο Δίας και το Δωδεκάθεο δεν ενοικεί στον Όλυμπο αλλά στο αιθερικό διάστημα. Ο αιθέρας διαθέτει πανταχού παρουσία (ο Δίας είναι «αιθέρι ναίων» και «αιθεροβάμων», δηλαδή κατοικεί και βαδίζει στον αιθέρα). Άλλωστε ο Όλυμπος δεν είναι ένα φυσικό βουνό, αλλά «τόπος όπου δεν πίπτει όμβρος ή χιών» όπως τονίζεται από τους αρχαίους. Συνεπώς ο αιθερικός Όλυμπος όπου και κατοικούν οι Θεοί, δεν είναι παρά οι οραματοσειρές του Απείρου ή όπως έχει τονισθεί ποιητικά: «οι Αείφλογες, Αείζωες, Ελικομύητες Ιδεοσειρές». Το σημαινόμενο του ΔΙΑ ανευρίσκεται αν αναγραμματίσουμε τις δύο λέξεις ΔΙΑ - ΙΔΑ.
Συνεπώς, Διάστημα σημαίνει Ιδεάστημα. Ο τόπος, ή πληρέστερα η ουτοπία όπου κατοικούν τα ιδεατά όντα, τα όντως όντα, τα αείζωα όντα. Το κεντρικό σημείο της Ελληνικής Γραμματείας ήταν, είναι και παραμένει το Αεί Παρόν. Συνεπώς αληθινοί Έλληνες είναι αυτοί που στη Νουτοπία τους (δηλαδή στην νοόσφαιρά τους) συνενώνουν «προ τ'εόντα» (παρελθόντα), «τα τ'εόντα» (παρόντα), «τα τ' εσόμενα» (μέλλοντα). Και τότε τα παιδιά του Δευκαλίωνα και της Πύρρας, δηλαδή οι Έλληνες, θα είναι πάλι σε θέση να ενώσουν το μακρινό με το κοντινό. Η καλύτερη ασπίδα μας -η ασπίδα της Αθηνάς- είναι η επίγνωση οτι η Ελληνική Γραμματεία είναι Αθάνατη. Οφείλει λοιπόν κάθε γνήσιος Έλληνας να διανύσει την Ιερά οδό από την θνητότητα στην Αθανασία ή από την προσωπικότητα της Ελλάδος στην εκδήλωση της ψυχής της.
Κάλεσμα των απανταχού Ελλήνων να αγωνιστούν όχι μόνον για τα κείμενα αλλά και γιά τα ΥΠΕΡΚΕΙΜΕΝΑ του Αείζωου Πνευματικού Ελληνισμού. Γιατί τα ΥΠΕΡΚΕΙΜΕΝΑ δεν είναι μόνον η πηγή του Κανάθου αλλά η επουράνια Φωτοπηγή στην οποία κατευθυνόταν ο Πήγασος. Ας γίνουμε όλοι οι Έλληνες αναβάτες του Πήγασου κι ας στοχεύσουμε προς το Κοσμομαγνητικό κέντρο του Αεί Παρόντος.
Κι επειδή το μήνυμα κι ο κομιστής του είναι ένα, πρέπει η σύγχρονη Πνευματική Ελλάδα να στείλει το μήνυμά της όχι μόνον προς τους ορατούς αλλά και προς τους αόρατους Έλληνες.
Εξακολουθούμε να αποδεχόμαστε τον πατέρα Δία, τον πατέρα Πνεύμα και θέλουμε να γίνουμε ένα με Αυτόν. Εξακολουθούμε να θέλουμε να λάβουμε μέρος στην μεγάλη αφύπνιση. Εξακολουθούμε να θέλουμε πάνω απ’ όλα την Πνευματική Αναγέννηση της Ελλάδος που δεν μπορεί να επέλθει μέσω του τυπικού ακαδημαϊσμού και της τυπικής πλαστής παιδείας. Γιατί οι εκπρόσωποι αυτής της παιδείας δεν είναι πνευματικοί πυρφόροι. Αυτοί είναι ο θρίαμβος της αδυναμίας. Οι αλύτρωτοι δεν μπορούν να λυτρώσουν κανέναν. Το Αξίερο Ελληνικό Πνεύμα αναζητά τον αληθινό του Ηρακλή που θα τον λυτρώσει, επειδή η παγκόσμια κακοδαιμονία ή ψευδής παγκοσμιοποίηση το έχει προσδέσει στον Καύκασο της ευτέλειας όπως άλλοτε τον Προμηθέα.
Η ανόσια παγκοσμιότητα βάλλει ενάντια στο Αείζωο Ελληνικό Πνεύμα. Παράφρονες προστατεύουν τα ιδιοτελή συστήματα της σκέψης τους. Αυτοί κομίζουν το δώρο του θανάτου κι εμείς το δώρο της Αιωνιότητος. Η υπέρτατη στιγμή του Ελληνισμού θα είναι η Πνευματική του Αναγέννηση μέσα από τις στάχτες του. Γι αυτό ο κάθε Ελληνας πρέπει να αφήσει μέσα του χώρο για την Αιωνιότητα. Προς τον σκοπό αυτό, πρέπει να δώσουμε όλοι οι αναπαλλοτρίωτοι Έλληνες τον εγκάρδιο χώρο και χρόνο μας για την Σημαντική Αναγέννηση της Ελληνικής Ψυχής.
Η πίστη και το όραμά μας πρέπει να ενωθούν ώστε το υπέρλαμπρο πνεύμα της Σημαντικής Ελλάδος να διαλάμψει Πυρφόρο και να καταυγάσει το ορατό - αόρατο Στερέωμα. Γι αυτόν τον Ιερό σκοπό και η μεγαλύτερη θυσία δεν είναι τίποτα, ενώ η απιστία στην Αείζωη Ελληνική Πνευματικότητα είναι πίστη στο τίποτα. Πρέπει να εγκαταλείψουμε όλα τα παγκοσμιοποιημένα παίγνια που λαμπιρίζουν και παραπλανούν και να στραφούμε και πάλι στην ενδοχώρα του Πανουράνιου Ελληνικού Στερεώματος.
Το σύνθημά μας ας είναι: «Έσω και Άνω»: Προς το μικροθείο και το Μακροθείο. Από τα βάθη των αιώνων ακούγεται μέσα μας η Ελληνική φωνή: Εγκαταλείψτε την αναξιότητα. Εγκαταλείψτε την τεχνοκρατική παιδεία, παιδεία που έχει σαν σύμβολο τον «Τάλω».
Ολοκληρωθείτε κοιτώντας κατάματα το Αιώνιο.
Η επωδή μας ας είναι:
«Θα Αναγεννηθούμε Πνευματικά –
Κάτω από τα Αιωνοβλέφαρα τ’Απείρου.
Ο Δίας-Νους Διαρκεί και μας Αρκεί.
Αυτός μας κατευθύνει και μας Αναγεννά».
2. ΑΝΗΚΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ Η ΔΥΣΗ
Αείποτε η Πνευματική και Μυστηριακή Ελλάδα ανήκε στην ΑΝΑΤΟΛΗ. Πυθαγόρας, Δημόκριτος, Απολλώνιος ο Τυανεύς κ.α. όδευαν στην Ανατολή και μάλιστα στην πέραν των Ιμαλαΐων Σχολή. Ο δε Μέγας Αλέξανδρος (με πολλούς φυσιοδίφες και ερευνητές καθ’ υπόδειξη του Αριστοτέλη) ακολούθησε τον ίδιο δρόμο.
Αλλά και η Πνευματική Ανατολή ερχόταν συχνά στην Ελλάδα: «Διόνυσος από Ινδών Απόλλωνι Δελφών», έγραφε ο μνημονευόμενος Δίσκος - Αφιέρωμα στους Δελφούς.
Η Ελληνική και η Σανσκριτική είναι κομμένες από το ίδιο γλωσσικό ύφασμα. Δεν έχει δε κανένα νόημα το ψευδο-πρόβλημα ποια από τις δύο έχει το prior tempore (το χρονικώς πρότερον). Είναι -και οι δύο- οι γλώσσες των Αγγέλων (ή Δαιμόνων ή Δαημόνων) και οι γλώσσες των Θεών. Γιατί η Υπέρτατη Σοφία που εκφράσθηκε, προφορικώς ή γραπτώς στη Γη, χρησιμοποίησε κυρίως τις δύο αυτές γλώσσες.
Δεν υπάρχει όμως πιο άχαρη και άγονη πράξη: Aπό την έπαρση των γόνων όταν και οι Πρόγονοί τους δεν τους εγκρίνουν και δεν υπερηφανεύονται γι αυτούς.
Η σχέση γόνων-προγόνων πρέπει να είναι εναρμόνια «εναντιοδρομία» (ο αυτός δρόμος άνω και κάτω). Διαφορετικά κινδυνεύουμε να πέσουμε σε Τραγωδία ή Ιλαρο-κωμωδία. Και πρέπει ο Σύγχρονος Πνευματικός Ελληνισμός να περάσει ανάμεσα σ' αυτές τις Συμπληγάδες αν θέλει να Δια-σωθεί.
Και πρώτα απ’ όλα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε τα Εθνικά σφάλματά μας:
1ο. Ήταν σφάλμα που μετά την Απελευθέρωσή μας (το ’21) δεν στραφήκαμε, κυρίως, προς την Πνευματική Ελληνική Αρχαιότητα. Ενώ οι ήρωες του ’21 και όλοι οι Φιλέλληνες αγωνιστές έχυναν αφειδώς το αίμα τους στο «Πνεύμα και το όνομα» αυτής ακριβώς της Πνευματικής Αρχαιότητος. Εμείς (δηλαδή μερικοί μέτριοι διανοητές που «πέρασαν» για «μεγάλοι») αντικαταστήσαμε τους Κλασικούς «Χρυσούς» Προγόνους μας… με τον Θεόφιλο και τον Μακρυγιάννη - και μόνο. Οποία απρέπεια - Φεύ! Να μην ανατρέχει η Μνημοσύνη σου παρά σε 1-2 αιώνες!
2ο. Αντί να αποκαταστήσουμε, μαζί με την Σημαντική εκμάθηση της Πνευματικής Κλασικής Ελλάδας, και όλο το θαυμάσιο σε νοήματα και ύψιστες σημασίες Ελληνικό ΠΑΝ-ΘΕΟ, ανοίξαμε διάπλατα την Εθνική μας Πύλη σε ξένες Επιρροές και άσχετα σ’ εμάς Ιδεο-πρότυπα! Κι αυτό υπήρξε ψυχολογική και πνευματική Συμφορά. Γιατί ο γνήσιος και Πανάρχαιος Ελληνισμός είναι εντελώς διαφορετικός από αυτά τα «παλαιο-ζωδιακά» μορφότυπα.
Η Νεότερη Πνευματική Ελλάδα -μετά το 1821- όφειλε να επανέλθει στην δική της Εθνική Παράδοση. Ώστε να συνεχίσει τις λαμπρές προσπάθειες των Νεο-Πλατωνικών και Νεο-Πυθαγορείων χωρίς διενέξεις και απώλεια Πολιτιστικού χρόνου με ξένους στην Ελληνική Υπόσταση «Θεούς».
Γιατί με τα δικά μας Θεϊκά Πρότυπα δοξάστηκε και μεγαλούργησε παγκοσμίως το Έθνος μας. Συνεπώς αυτό που έπρεπε να κάνουμε (και θα επανέλθουμε σε αυτό το σημαντικό ζήτημα) ήταν και είναι: Να ανανεώσουμε, στο εξελικτικό σπειροειδές, τις ερμηνείες μας, ώστε να γίνουν πολύ πιο σημαντικές, επάνω στα εντελώς δικά μας Ιδεοπρότυπα ή Αρχέτυπα. Και έχουμε τόσο πολλά και τόσο Υψιπετή. Αρκεί, για παράδειγμα, να θυμηθούμε όλοι πως τα τρία τέταρτα του Ουράνιου Στερεώματος φέρουν διαχρονικές Ελληνικές Ονοματοποιήσεις: Ανδρομέδα - Πλειάδες - Λύρα κ.α.
Όταν κυριο-λεκτικά είμαστε ανάδοχοι των κυριότερων αστερισμών, ποιον άλλον έχουμε ανάγκη για πολιτιστικά –τουλάχιστον– «δάνεια»; Τι τους χρειαζόμαστε τους Θεούς των άλλων; Να τους Σεβαστούμε – ναι. Να τους Πατροθετήσουμε – Όχι. Έτσι έχασαν γενιές Ελλήνων την σημαντική επαφή τους με τα «Ριζώματα Αενάου Φύσεως» της Πανάρχαιας Φυλετικής μας Υπόστασης.
Κατ’ αυτό τον -υβριστικό- τρόπο φτάσαμε να «διδάσκεται» το Δωδεκάθεο στα σύγχρονα «Ελληνικά Σχολεία» από «Δασκάλους» και «Καθηγητάς» άσχετους. Ενώ θα έπρεπε να Ιερουργούν σημαντικά σε Θεούς μιάς Θρησκείας στους οποίους οι «Διδάσκοντες» να πιστεύουν πως πράγματι υπήρξαν και βέβαια πως εξακολουθούν να υπάρχουν! Και δεν είναι εμπαιγμός να διδάσκεις μια «Θρησκεία» στους «Θεούς» της οποίας δεν πιστεύεις ούτε εσύ, ούτε οι διδασκόμενοι; Ποιόν εμπαίζεις έτσι;
Γιατί: ή Όλοι οι Θεοί υπήρξαν (και υπάρχουν) ή δεν υπήρξε και δεν υπάρχει κανένας απολύτως.
Θεός σημαίνει αυτός που θέει (τρέχει αενάως) και έχει Πανταχού Παρουσία. Διαλέξτε: ή υπάρχει ο Αιθέρας οπότε σ’ αυτόν κινούνται οι Θεοί ή δεν υπάρχει όπως ισχυρίσθηκε ο Αϊνστάιν (στηριζόμενος στα «πειράματα» Μάϊκελσον - Μόρλυ).
Οι Έλληνες πίστευαν και γνώριζαν τον Αιθέρα.
- Ο Δίας είναι «Αιθεροβάμων» και «Αιθέρι ναίων» (βαδίζων και κατοικών στον Αιθέρα).
- Ο Διόνυσος στο «κάνιστρό» του έχει και το «Αιθερικό Δωδεκάεδρο».
- Η «Αίθρα» ήταν Μητέρα του Θησέα και ακολούθησε την ωραία Ελένη στην Τροία κ.ο.κ.
Σήμερα η πλέον Προορατική επιστήμη αρχίζει να παραδέχεται και πάλι την ύπαρξη του Αιθέρα. Κι αυτό σημαίνει: Αιθερική Επανάσταση κυριολεκτικά. Γιατί έτσι, μέσω της παραδοχής της ύπαρξης του Αιθέρα (και μάλιστα στην Τετραπλή του υπόσταση που την επεσήμανε η Πυθαγόρεια «Τετρακτυΐα») θα έρθουν σύντομα (σε 300-500 χρόνια που είναι λίγος χρόνος σε Μεγακύκλους) πολλά Σημαντικά Ελληνικά Μεγέθη:
- Έρχεται ξανά η «Διο-Ευρώπη» που σημαίνει πως έρχεται η Ευρύτατη όραση (του 3ου Ματιού) ώστε να βλέπουμε σε Μακρινά Διαστήματα.
- Έρχεται η Ευρυδίκη, που σημαίνει πως έρχονται Όλοι Εκείνοι που στον αόρατο κόσμο απονέμουν μία Ευρύτατη Δικαιοσύνη που τοπολογεί το κάθε τι στη σωστή του θέση.
- Και πάνω απ’ όλα: Ξανάρχονται ο Διόνυσος (αυτή τη φορά στην Πανανθρώπινη «Θήβα») και το Ελληνικό Δωδεκάθεο.
- Αυτό το Δωδεκάθεο δεν είναι βέβαια στον φυσικό Όλυμπο, (όπως άλλωστε το επεσήμαιναν οι Αρχαίοι) αλλά σε «Όρος που δεν πέφτει όμβρος ή χιών». Είναι δηλαδή στον Αιθερικό «Όλυμπο».
- Μαζί έρχονται πολλοί από τους Κορυφαίους Αρχαίους Έλληνες Ποιητές- Σοφούς - Φιλοσόφους - Μάντεις: Για να αποκαταστήσουν τα Καβείρια και Ελευσίνια Αρχαία Μυστήρια. (Δεν έρχονται δήθεν ως ανθρωπόμορφοι ή εξωγήινοι, όπως τους παρουσιάζουν πολλοί αφιλοσόφητοι και γραφικοί. Οι θεοί δεν είναι άνθρωποι, είναι άυλοι, ασώματοι, υπερούσιοι, πανάγαθοι, αιώνιοι, είναι πηγή κάθε ουσίας.)
Γιατί τα γράφουμε και τα διαδίδουμε όλα αυτά;
Παρά τον εύλογο «κίνδυνο» να θεωρηθούμε απλώς «ευφάνταστοι» και «παλαβοί», θέλουμε να επισημάνουμε σε όσους Έλληνες έχουν ακόμα μυαλό που δεν τους το κατέστρεψε ο «Προκρούστης» της «κοινής» (εκπορνευμένης) «Παγκοσμιοποίησης», ούτε είναι θύματα των γηγενών ή αλλοδαπών «Ελλαδέμπορων» (αυτών που «πουλάνε Ελλάδα» γιά οικονομικοθηρικούς και πολιτικούς «λόγους»), σ’ αυτούς τους Διαλεχτούς, Αιώνιους Έλληνες επισημαίνουμε:
Όσο φρονούμε ενδόμυχα πως υπάρχει ο Παν -ο Διόνυσος - και το Σημαντικό (όχι «γραφικό» με χλαμύδες) Δωδεκάθεο: ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΧΑΘΗΚΕ. Εμείς (εσείς κι εμείς) θα το Ξαναγεννήσουμε ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΟ πάλι και πάλι
3. ΤΙ ΔΕΟΝ ΓΕΝΕΣΘΑΙ
Οφείλουμε σαν Έθνος να προβούμε σε μία ορθή αποτίμηση των Αξιών μας. Οφείλουμε ακόμα να γνωρίζουμε αν έχουμε Γεννήτριες παραγωγής Φωτός και ποιες είναι αυτές, αν υπάρχουν.
Δηλαδή πρέπει να προβούμε, με άκρατη δικαιοσύνη και ηρεμία, σε μία μείζονα Εθνική Αυτογνωσία.
Και πρώτα απ’ όλα πρέπει να γνωρίζουμε πως οι επάρσεις περί «Ελληνικής Μοναδικότητος» (ελέω Θεού) δεν μας ωφελούν σε τίποτα. Αντίθετα είναι το χειρότερο Ναρκωτικό μας. Μας αποκοιμίζουν. Γιατί, ακόμα και αν οι Πρόγονοί μας υπήρξαν Μοναδικοί, θα ντρέπονται για μας για όσο καιρό δεν θα τους γνωρίζουμε, δεν θα τους φτάνουμε και δεν θα τους υπερβαίνουμε. Αυτές οι «κορώνες» και οι «αυτο-έπαινοι» είναι για βιο-νήπια.
Συνεπώς, αν πρόκειται να σοβαρευτούμε, πρέπει να καταλάβουμε σε ποιο εξελικτικό στάδιο βρισκόμαστε, πού φτουράμε και πού μπορούμε πράγματι να αποδώσουμε στον Παγκόσμιο Πολιτιστικό στίβο.
Σημείο 1ο: Πού βρισκόμαστε
Το 1821 με την ηρωική Ελληνική Επανάσταση και με την βοήθεια λαμπρών ψυχών, που ήσαν οι ηρωικοί φιλέλληνες, κατορθώθηκε η εκδήλωση της θαμμένης για αιώνες: Ελληνικής Προσωπικότητος. Μέγα κατόρθωμα, αλλά έως εκεί που έφτανε. Δεν εκδηλώθηκε η Ελληνική Ψυχή, ούτε έχει ακόμα εκδηλωθεί.
Η διαφορά μεταξύ «Προσωπικότητος» και «Ψυχής» ελπίζω να είναι ολοφάνερη σε όλους, αλλά ας την τονίσουμε. Η «Προσωπικότητα» εκφράζει τα εντελώς γήϊνα χαρακτηριστικά μας, ενώ η «Ψυχή» τα Ουράνια. Η διαφορά ασφαλώς είναι μεγάλη. Η πρώτη είναι χωρο-χρονική, ενώ η δεύτερη είναι διαχρονική και εξωχρονική. Ο μαθητής του Πλάτωνα Ξενοκράτης τόνιζε πως «η ψυχή είναι αριθμός σε κίνηση». Άλλωστε «ψυχή», από το ρήμα «ψύχω», σημαίνει κίνηση (άνεμος – animus -ψυχοκίνηση).
Τι σημαίνουν αυτά; Απλά και καθαρά: Η ψυχή ενός ανθρώπου ή ενός Έθνους, διαθέτει Φως Πνευματικό που κινείται σε μεγάλους χρονο-κύκλους, χιλιάδων ετών. Αντέχει στο χρόνο και στο χώρο και επιβάλλει το σεβασμό και την εκτίμηση η Πολύχρονη Πολιτιστική Παρουσία της, γιατί διαθέτει Πνευματικό Φως, Σοφή Αγάπη και Αγαθή Δύναμη.
Σημείο 2ο: Πώς φτάνουμε στην Ψυχή μας και πώς έχουμε επαφή μ’ Αυτή
Η Ψυχή μας είναι ένα Μέγεθος Ορατό-Αόρατο. Το Αόρατο τμήμα της μπορεί να είναι, επί παραδείγματι, «95%» και το ορατό μόνο «5%». Κι αυτό γιατί η ψυχή είναι Σοφή και γι’ αυτό δεν «επενδύει» πολλά στον κατώτερο φορέα της, την εκδηλωμένη προσωπικότητα.
Κάθε φορά που ένα «άτομο» ή ένα Έθνος κατορθώνει μία επέκταση της συνειδήσεώς του (αληθινή και όχι «δήθεν»), η Ψυχή του επενδύει σ’ αυτόν τον συγκεκριμένο εκπρόσωπό της, που διευρύνθηκε πράγματι, ένα δέκα τοις εκατό. Ποτέ η Ψυχή δεν επενδύει σε εκδηλωμένο φορέα της πάνω από 50 (το πολύ) τοις εκατό. Το ανώτερο συνεπώς τμήμα της Ψυχής ενός ατόμου ή ενός Έθνους είναι Αόρατο Μέγεθος.
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά και ξεκάθαρα: Ένα Έθνος (γιατί εδώ δεν μας ενδιαφέρει η ατομική ψυχή) δεν το εκπροσωπούν, κυρίως και πρωτίστως, οι εκδηλωμένες, ορατές του μονάδες (ψυχές) αλλά οι αόρατες, αυτές που δεν έχουν -ακόμα- εκδηλωθεί ή ενσαρκωθεί.
Άρα, ένα Έθνος, μπορεί να έχει γενναίες εφεδρείες αοράτων μεγεθών που ακόμα δεν εκδηλώθηκαν αλλά, σε πιο κατάλληλους χρόνους, θα εκδηλωθούν και θα το εκπροσωπήσουν γνησίως και πληρέστερα.
Και τώρα πώς αποκτάμε επαφή και επικοινωνία με την Εθνική Ψυχή μας: Δηλαδή με τα Αόρατα Μεγέθη, που κυρίως Αυτά την εκπροσωπούν ή θα την εκπροσωπήσουν στο μέλλον. Πολύ καθαρά: Με την ανάπτυξη της Ανώτερης Νοημοσύνης μας. Γιατί η κλίμακα επαφής είναι ψυχή-νους-εγκέφαλος. Συνεπώς ο νους διασυνδέει την ψυχή με τον εγκέφαλο ή με το όργανο εξωτερίκευσής μας.
Και τώρα τι σημαίνει Ανώτερη Νόηση και πώς αναπτύσσεται. Δεν πρέπει να ξαφνιάσει κανέναν (τουλάχιστον γνήσιο -κατά νου- Έλληνα) αν πούμε πως είναι η «Ωραία Ελένη». Αυτή που, ένα τουλάχιστον τμήμα της πήγε στην «Τροία» των πάλαι ποτέ Καβείρων που πήρε ο Δάρδανος ο Αρκάδιος από την Σαμοθράκη και τους μετέφερε στο «Ίλιον».
Αυτή την Ώριμη Νόηση αναζητούσαν οι Αχαιοί. Γιατί μόνο μέσω της Ωραίας Νόησης μπορείς να επικοινωνήσεις και με τους Τρεις Κόσμους: Πύρινο (του Δία) - Λεπτοφυή (του Άδη) - και Αισθητό (του Ποσειδώνα).
Κι επειδή η «Ψυχή», όπως το επισημάναμε ήδη, είναι στους Αόρατους κόσμους (Λεπτοφυή και Πύρινο) μόνο μέσω της ώριμης Νόησης ή ωραίας Ελένης μπορούμε να έλθουμε σ’ επικοινωνία μ' αυτούς τους δύο Ανώτερους Κόσμους των «Ψυχών».
Βγαίνει συνεπώς, λογικο-μαθηματικά πλέον, το συμπέρασμα: Χάθηκε η επαφή με τους δύο Ανώτερους Κόσμους (του Δία και του Άδη-Διόνυσου) γιατί δεν υπάρχει σήμερα ανεπτυγμένη δεόντως η Ανώτερη Νόηση ή Ωραία Ελένη.
Σήμερα υπερ-αναπτύχθηκε ο συγκεκριμένος νους που παράγει την τεχνολογία. Αλλά καμία «μηχανή» δεν μας πληροφορεί για την ύπαρξη των Ανώτερων -δύο- Κόσμων. Όλες ερημογραφούν την Κοσμική Χώρα, δηλώνοντας «Μάλτα γιόκ»! Τίποτα δεν υπάρχει σ’ όλο το Σύμπαν! Οποία ανοησία και έπαρση! Λες και όλο το Στερέωμα να φτιάχτηκε για να «στεγάσει» τον φτωχό, ανήμπορο και φουκαρά, σε ψιχία νοήσεως... άνθρωπο!
Το Σύμπαν είναι Πάνζωο, Αείζωο και Αεικίνητο. Αλλά γι’ Αυτό θα μιλήσουμε μιαν άλλη φορά - μαζί με τα απαραίτητα εξελικτικά βήματα στα οποία πρέπει να προβούμε σαν Έθνος.
Εδώ επισημαίνουμε μόνο πως: Αν δεν αναπτυχθούμε, αληθινά, ως Ανώτερες Νοήσεις (όπως είχαν κάνει οι Πρόγονοί μας) και δεν αποκτήσουμε σημαντικές κεραίες εσωτερικής Συμπαντικής λήψεως, το εξελικτικό παιχνίδι θα είναι χαμένο. Δεν ήσαν «τρελοί» ούτε «αντιεπιστημονικοί» και «νοσηρά ευφάνταστοι» οι λαμπροί, σε Ανώτερη Νόηση, Πρόγονοί μας.
Ο σύγχρονος νους υπολείπεται και πρέπει να τους φτάσει σε Εσωτερικό –Ενορατικό– Φως. Διαφορετικά, (κι αυτό αφορά όλους τους «γαιανθρώπους») υπάρχουν και τα Τάρταρα. Γιατί είναι Ύβρις να δηλώνεις πως «δεν υπάρχει τίποτα στους Ουρανούς» - και μέσα μας.
4. ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ "ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ"
Οι δύο κορυφαίες επιστήμες του 20ου Αιώνα - τόσο καρποφόρου στην έρευνα - είναι:
1ο. Η Κυβερνητική
2ο. Η Σημαντική
Η 1η είναι η Γενική Θεωρία όλων των αυτό-ρυθμιστικών συστημάτων (αν και δεν υπάρχουν ακόμα αληθινά αυτό-ρυθμιζόμενα συστήματα - αλλά θα υπάρξουν) και της έδωσε ο Βίνερ το όνομά της από τον Πλάτωνα.
Δυστυχώς, όμως, παρά την σαφή προειδοποίηση του ιδρυτή της στο βιβλίο του «Θεός και Μηχανή», η «Κυβερνητική» (και η κόρη της «Πληροφορική») έπεσαν θύματα της "Μαύρης Μαγείας" που είναι η Υπεράγαν Τεχνολογία. Κι αυτό γιατί τα καλύτερα Ευρήματα του Πανανθρώπινου γένους τα εξαγοράζει το Πλανητικό Τρίγωνο του Κακού: Πλουτισμός - Ηδονισμός - Δεσποτισμός (Περιουσία - Συνουσία - Εξουσία). Ενώ το Τρίγωνο του Καλού, που το εκπροσωπεί ο Απόλλων, είναι: Αληθές-Ωραίον-Αγαθόν.
Η 2η «επιστήμη» (η Σημαντική) είναι πανάρχαια και έχει την καταγωγή ή αναγωγή της στον ίδιο τον Απόλλωνα που «...ούτε λέγει, ούτε κρύπτει, αλλά Σημαίνει» κατά την ωραία ρήση του Ηράκλειτου.
Σημείο 1ο: Τι Θεωρεί ο Απόλλων ως Σημαντικό
Το πρώτο που ο Απόλλων - Πνευματικός Ήλιος - θεωρεί ως Σημαντικό είναι η Αληθινή Γενεθλιολογία ή Αστρολογική επιστήμη.
Γιατί ο άνθρωπος δεν πρέπει να πέφτει θύμα του κατώτερου «Αστρισμού» - όπως τόσο συχνά εξακολουθεί να συμβαίνει και στις μέρες μας.
Πολύ καθαρά: Σημαντική ημερομηνία είναι η γέννησή μας στον Πνευματικό Κόσμο και καμία άλλη.
Η αληθινή μας ηλικία λογαριάζεται από τότε που γεννιόμαστε σ’ αυτόν τον Πνευματικό Κόσμο. Τότε πραγματικός Πατέρας μας είναι ο «Παν» (το Παν) και πραγματική Μητέρα μας η Πλειάδεια «Μαία» (όπως άλλωστε και του Κυλλήνειου Ερμή).
Τι Σημαίνουν αυτά; Σημαίνουν πως η σκέψη μας πρέπει να ανυψωθεί πολύ πάνω από τη Γη, όχι με «πυραύλους», αλλά με Σημαντικές εκτοξεύσεις, συλλήψεις και εκλάμψεις, εννοιών και σημασιών. Αλλιώς θα έρπει στη γη και θα είναι εντροπική (διαρκώς υποσταθμιζόμενη).
Με αυτή την Σημαντική μέθοδο θα σαρωθούν τα 50 τοις εκατό της «Κόπρου του Αυγείου».
Γιατί η Σημαντική είναι ο «Ποταμός Αλφειός» που χρησιμοποίησε ο Ηρακλής για να πραγματοποιήσει τον αντίστοιχο Άθλο του. Από το «Άλφα» (Αλφάβητο) προέρχεται ο Αλφειός. Κι αυτό σημαίνει όλη την Ελληνική Γραμματεία: Σημαντικά Ερμηνευμένη.
Σημείο 2ο: Ο δεύτερος ποταμός που χρησιμοποίησε ο Ηρακλής γι’ αυτόν τον Άθλο του είναι ο «Πηνειός». Κι αυτός, σημαντικά ερμηνευμένος, είναι ο «Μίτος της Αριάδνης» που χρειάστηκε και ο Θησέας για να βγει από τον Λαβύρινθο: Των πολλών «Γύρων», «Φυλών» και «Υποφυλών».
Κι αυτό το «νήμα» (ή ο καθαρτήριος ποταμός) προέρχεται από τον Διόνυσο ή Άδη -τον Αδελφό του Απόλλωνα.
Κι επειδή πρέπει να καταλαβαίνουμε τι λέμε και τι σημαίνουμε, πολύ απλά και καθαρά επισημαίνουμε τα εξής:
Το 50 τοις εκατό, επί παραδείγματι, της καθάρσεως των ανοητολογιών μας (αυτών που εκλαμβάνουμε ως ουσιώδη αλλά δεν είναι) μπορεί να φύγουν ως «κόπρος» μέσω του ποταμού «Αλφειού» ή του εκδηλωμένου Αλφαβήτου ή της Σημαντικής Ερμηνείας της Ελληνικής Γραμματείας. Ενώ τα άλλα 50 τοις εκατό των παγκόσμιων ανοησιών που δεν είναι μόνο «κόπρος» αλλά και απειλητικός «Μινώταυρος» του διαχρονικού Βιο-Λαβυρίνθου μας, μπορεί να φύγουν και να εξαφανισθούν με το Διονυσιακό (γιατί η Αριάδνη ανήκει στον «Διόνυσο» ή Άδη) «μίτο». Δηλαδή με την βεβαιότητά μας (όχι την απλή και αμφιταλαντευόμενη «πίστη») πως το «Πηνίο» του Στοχασμού μας έχει την Πηγή του στον Αόρατο (Λεπτοφυέστερο) Κόσμο του Άδη ή Διόνυσου.
Πιο απλά: Το άλλο μισό των φόβων και ανόητων σκεπτομορφών μας που μας πνίγουν (εμάς και όλη τη γη αν όχι τον Ήλιο -γι αυτό και στον νομό Ηλείας η «κόπρος του Αυγείου») φεύγουν.
Όταν κατανοήσουμε πως υπάρχουν Αόρατοι Βοηθοί (η «Αριάγνη» του Διόνυσου ή Άδη) που μας συμπαραστέκουν τη Νύχτα (όταν κοιμόμαστε) και μας Διδάσκουν ή μας Επισημαίνουν πώς να Διασωθούμε των πνιγηρών ανοησιών μας. Κι αν η Πανανθρώπινη Ελαφρομυαλιά το κατανοήσει, τότε η Κάθαρση και η Έξοδος από τον Γεω-Εγώ-Λαβύρινθο είναι βέβαιη.
Σημείο 3ο: Τι άλλο είναι Σημαντικό για μας τους Έλληνες και όλο το Πανανθρώπινο Γένος
Η πλήρης κατανόηση και αποδοχή πως κάθε αληθινά διευρυμένος (ικανός να διασωθεί και να διασώσει) οφείλει να περάσει από τις 7 δοκιμασίες του «Ταντάλου» (ή Μαθητού) και από τις 12 δοκιμασίες (ή Άθλους) του Ηρακλή: Αυτού που βαίνει για αληθινή Μύηση ή Δωδεκα-Ζωδιακή Διεύρυνση της Συνειδήσεώς του.
Εδώ επισημαίνουμε μόνο πως:
Αν δεν έρθουν Αληθινοί Μύστες να μας ξαναδιδάξουν τη σημασία των αριθμών, των λέξεων και των συμβόλων (όπως έκαναν άλλοτε) τότε η κενολογία θα πνίξει με τη δυσοσμία της όλη τη Γη.
Γιατί η Παντοτεινή Άνασσα είναι η Πνευματική μας Ανάσα της Ουρανογήινης Ευωδίας.
5. ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΑ ΑΛΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ
Η στενή, ως κόψη ξυραφιού, Ατραπός είναι η Θεία Οδός (ο δρόμος των Θεών) κι αυτή ακολούθησε από την απαρχή της η Ελληνική Γραμματεία.
Για να την ακολουθήσεις απαιτείται ακλόνητη πεποίθηση που την διαθέτουν μόνο οι φωτισμένοι νόες. Γιατί η αταλάντευτη βεβαιότητα στηρίζεται σε αυθεντική γνώση και όχι στο επιπόλαιο όλων των σκεπτικιστών.
Αυθεντική γνώση σημαίνει, πολύ απλά, πως είναι εκείνη που την παίρνεις απ’ ευθείας από τους Ουρανούς, και όχι από «βιβλία» ή περιορισμένους, σε αντιληπτική και στοχαστική ικανότητα, επαγγελματίες «εκπαιδευτές».
Αυθεντική γνώση είναι εκείνη που γνωρίζει από την αρχή το τέλος. Αυτή που ξέρει πού πάει τελικά το ανθρώπινο γένος.
Σημείο 1ο. Από πού προέρχεται η Αυθεντική γνώση και πώς είμαστε βέβαιοι πως είναι αξιόπιστη
Εδώ είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε μία μικρή παρένθεση ή παρέκβαση. Υπάρχουν στη Γνωσιολογία και τα Μαθηματικά: Τα αξιώματα, τα θεωρήματα και οι κανόνες. Τα αξιώματα δεν αποδεικνύονται (παρά το ότι ο Λάιμπνιτς πρότεινε και την δική τους απόδειξη). Όλο, συνεπώς, το οικοδόμημα της ανθρώπινης σκέψης -και μάλιστα της μαθηματικής που είναι η πιο αξιόπιστη και στέρεα- στηρίζεται σε «αξίες» αναπόδεικτες ουσιαστικά. Κανένα όμως «αξίωμα» (άξιο του ονόματός του) δεν είναι αυθαίρετο. Ούτε τα «αξιώματα» της Αρχαιότητος, ούτε των νεωτέρων (Πεανό - Χίλμπερτ...) δεν είναι ξεκάρφωτα. Δένουν λειτουργικά (σαν «παζλ») με τα «θεωρήματα» και τους «κανόνες» και προτείνουν ένα σύστημα σκέψης αξιόλογο.
Το ίδιο έκανε και κάνει η Φιλοσοφία, όταν την συντάσσουν, δομούν και βιώνουν αυθεντικοί της εκπρόσωποι.
Ενώ η θρησκεία, περισσότερο από όλα, στηρίζεται σε αναπόδεικτες «Αξιωματικές» προτάσεις. Γι’ αυτό, ευλόγως, όλες οι «Θρησκείες» προκάλεσαν και προκαλούν πολλά ερωτηματικά, απορίες και μεγάλη δυσπιστία στους γενναίους στοχαστές όλων των εποχών. Η κάθε μία, δε, «κρίνεται» από το πόσα αναπόδεικτα «αξιώματα» διαθέτει. Γιατί βέβαια η πιο αξιόπιστη είναι αυτή που έχει τα λιγότερα, δηλαδή τις ελάχιστες αναπόδεικτες προτάσεις. Αυτή άλλωστε είναι και η πιο ωφέλιμη. Γιατί μπορεί να στεγάσει τους λιγότερους φανατικούς, προκατειλημμένους και δεσποτικούς οπαδούς. Είναι άλλωστε η πιο ανοιχτόμυαλη και ευρύτερη. Ισχυριζόμαστε πως η Ελληνική Γραμματεία και Θρησκεία είναι οι ευρύτερες. Και, για να μιλήσουμε λογικο-μαθηματικά, αυτή μας η βασική πρόταση αποδεικνύεται. Σε αυτή την αυστηρή απόδειξη θα προβούμε τώρα.
Σημείο 2ο. Η Ελληνική Γραμματεία που στηρίζεται στην Ελληνική Θρησκεία είναι η Ευρύτερη και πιο Αξιόπιστη
Η Ελληνική Θρησκεία είναι Στέρεη γιατί στηρίζεται στο Στερέωμα. Αυτό είναι και το Μοναδικό της Αξίωμα:
Στέρεοι στο Στερέωμα
Γιατί ο Κορυφαίος Θεός της, ο ΔΙΑΣ ταυτίζεται (λογοδυναμικά και σημαντικά) με το ΔΙΑΣΤΗΜΑ. Και πράγματι, αυτό ακριβώς κάνει η σημαντική Ελληνική Θρησκεία.
Και πρώτα απ’ όλα: Τι σημαίνει «Θρησκεία». Ελληνικά σημαίνει: Θρακεία. Δηλαδή τη Θράκα των Άστρων ή του ΔΙΑΣτήματος. Γι αυτό ο ιδρυτής της Ελληνικής Θρησκείας (ο ΟΡΦΕΑΣ που ονόμασε πρώτος απ’ όλους τον εαυτό του «Θεολόγο») έχει καταγωγή του τη Θράκη.
Κι Αυτός ίδρυσε τα Μυστήρια της Σαμο-θράκης. Θρησκεία ή Θρακεία συνεπώς σημαίνει: Αυτή που οδοδεικτεί προς τ’ άστρα. Προς την αναμμένη «Θράκα» του Διαστήματος, από την οποία προέρχεται η ανθρώπινη ζωή και προφανώς σ’ αυτή θα επιστρέψει κάποτε.
Γι αυτό «προσαστέρωναν» τους ήρωες, τους ημίθεους και τους Θεούς τους οι Έλληνες. Έτσι πληρώθηκε σχεδόν όλο το Ουράνιο Στερέωμα με Σημαντικά Μεγέθη της Ελληνικής Κοσμογονίας: Πλειάδες - Ανδρομέδα - Ωρίων...
Συνεπώς οι Έλληνες διέθεταν την ευρύτερη θρησκεία της γης, γιατί την ταύτιζαν με το Πανουράνιο Στερέωμα ή Διάστημα.
Κι επειδή στενοχώρια θα πει «στενός χώρος», με τέτοια ευρύτητα σκέψης κανείς δεν μπορεί να νοιώθει στενάχωρα.
Ας προσέξουμε λίγο τι μας έλεγαν:
- Δίας είναι «αιθέρι ναίων» (κατοικών στον αιθέρα) και «αιθεροβάμων» (βαδίζων στον αιθέρα).
- Ο «Ζευς» μεταβαλλόταν σε «Δίας». Κι αυτές οι δύο λέξεις είναι ομόηχες με τα «Ζώ-δια». Γιατί το «Ζώδιον» είναι το Ζωήν δίδον.
- Την «Ευρώπη» την παίρνει ο «Δίας» ως «Ταύρος». Η Ενόραση μεταβαίνει στο Διάστημα και κυρίως στην Πανσέληνο του «Ταύρου» (Μαΐου).
- Η «Ευρυδίκη» μεταβαίνει στον Άδη. Η Ευρύτατη Δικαιοσύνη απονέμεται από τους Κριτάς του Άδη, κ.ο.κ.
Συνεπώς όλη η Ελληνική «Μυθολογία» είναι εξωτερίκευση της εσωτερικής Ελληνικής και Παγκόσμιας Μυολογίας.
Σημείο 3ο. Οι Έλληνες Μύστες φρονούσαν πως αληθινή μας Πατρίδα και Μητρίδα είναι η Δίγλωσση Πανουράνια Φλόγα
Οι Δημιουργοί της Ελληνικής Γραμματείας και Θρησκείας είχαν πολύ νωρίς καταλάβει πως όλες οι Μεγάλες Ιδέες ρέουν και περιρρέουν στο Διάστημα. Κι αυτός που διασυνδέει την καθαρή καρδιά του και την φωτεινή κάρα του, τις συλλαμβάνει και τις εμπραγματώνει, ως εφευρέσεις σε όλους του κλάδους του επιστητού, όπως και στη δομή του κοινωνικού γίγνεσθαι. Κι αυτό ακριβώς έκαναν οι τόσο οξυδερκείς αρχαίοι μας πρόγονοι: Συνελάμβαναν τις Ιδέες τους από το Διάστημα. Γι’ αυτό και ονόμαζαν τον Δία Πατέρα τους.
Εμείς τι κάναμε σήμερα (δηλαδή όλοι οι σημερινοί γαιάνθρωποι); Σκύβουμε το κεφάλι μας μόνο προς τη γη. Κι όταν το σηκώνουμε προς τον Ουρανό βγάζουμε γρήγορα την ετυμηγορία μας «Τίποτα δεν υπάρχει σ’ αυτόν». Ξεχάσαμε παντελώς τι επεσήμαιναν τα Ελληνικά μας Μυστήρια: Της Σαμοθράκης - της Ελευσίνας...
Αλλά οι Σοφοί αρχαίοι μας Πρόγονοι (σχεδόν όλοι) ήσαν Μυημένοι σ’ αυτά τα Μυστήρια. Και όχι μόνο στα Ελληνικά αλλά και στα Αιγυπτιακά.
Και μερικοί πολύ τολμηροί «σπαταλούσαν» αφειδώς τεράστιες περιουσίες, όπως ο Δημόκριτος που διέθεσε εκατό τάλαντα (κολοσσιαίο ποσό) για να αποκτήσει μέρος της Σοφίας των «Γυμνοσοφιστών της Ινδίας».
Όλα αυτά σημαίνουν, ξεκάθαρα, τα εξής:
Είναι αδύνατον να ομοιάσουμε στους λαμπρούς προγόνους μας αν δεν ακολουθήσουμε την ίδια με αυτούς κατεύθυνση. Αν δηλαδή δεν στραφούμε στην Απειροσύνη, τόσο του Διαστημικού όσο και του εσωτερικού μας χώρου. Κι αυτή ακριβώς την πολύτιμη γνώση του εσωτερικού μας Σύμπαντος όπως και του Κοσμικού είναι αδύνατον να μας την δώσει κανένας άλλος, παρά μόνο: Οι Αληθινοί Μύστες. Αυτοί που υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν (γιατί είναι Αείζωοι) στον αιώνα τον άπαντα.
6. ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΥΣΤΕΣ
Πρέπει να βρούμε τον ενδεδειγμένο τρόπο ώστε το Ανώτερο κομμάτι του Ελληνικού Είναι να προστατεύσει το ασθενέστερο. Πρέπει να απαλλαγούμε από τα βρεφικά και παιδικά ελαττώματα της φυλής μας για να μην μοιάζουμε με την εσφαλμένη πλευρά των Προγόνων μας. Κι αν πράγματι θέλουμε να είναι Εκείνοι οι καθοδηγητές μας, πρέπει αληθινά –και όχι επιφανειακά– να τους γνωρίσουμε και κυρίως να αποδεχθούμε το δικό τους σημαντικό κώδικα αξιών και αξιολογήσεων, αλλά εξελικτικά ανανεωμένο. Γι αυτό πρέπει να συνειδητοποιήσουμε καλά τα εξής:
Και πρώτα απ' όλα πρέπει να καταλάβουμε, μία για πάντα, τι σημαίνει «ειδωλολατρία» –ώστε καιροσκόποι και συσκοτιστές να «μην ψαρεύουν σε θολά νερά» της σκέψης μας.
Η καθ΄ολοκληρίαν Ανθρωπότητα υπήρξε εποχή που ήταν ειδωλολατρική. Όταν δεν γνώριζε την διαφορά ανάμεσα στον αληθινό εαυτό της και σ’ αυτό που παρίστανε ως εαυτό της ή στην εικόνα της. Τέτοια παμφυλετική περίοδος υπήρξε, αλλά είναι χαμένη στη νύχτα του χρόνου, στις Λεμούριες και Ατλάντειες «κελαινές» (μαύρες) ημέρες. Και είναι ευνόητο, ειδωλολάτρες ή εξελικτικά πρωτόγονοι να εκλαμβάνουν για πραγματικότητα την ένσαρκη σκιά τους. Αλλά αυτοί είναι αδύνατον να αναπτύξουν λαμπρό πολιτισμό με διαχρονικές και αιώνιες αξίες. Γιατί, απλούστατα, στηρίζονται σε «άχερα» που τα παίρνει ο πρώτος άνεμος. Η δημιουργία υψηλής τάξεως πολιτισμού προϋποθέτει ακριβή γνώση:
- Ομοψυχίας και εσωτερικής Ομοιογένειας.
- Λογοδυναμικής ήχων, κραδασμών και χρωμάτων.
- Εννοιών, σημασιών και συμβόλων.
- Μυθικών Αοράτων Μεγεθών.
- Αρμονικής συλλειτουργίας των Μουσών
- Ορατών και αοράτων αποτελεσμάτων γεωμετρημένων Μυστηριακών
εκστάσεων.
- Τριών εξελικτικών αλμάτων για την συμπλησίαση του «Ενός»,
δηλαδή της Ενιαίας Ζωής.
Αυτά όμως, μαζί με την σαφή επίγνωση και πραγμάτωση του εξελικτικού Σχεδίου και Σκοπού, δεν είναι ούτε πρόβλημα, ούτε δουλειά, ούτε καθήκον, ούτε απλή «ακαδημαϊκή» ενασχόληση των «ειδωλολατρών».
Ας σοβαρευτούμε. Ειδωλολάτρες υπάρχουν ασφαλώς πολλοί όπως και σύγχρονοι πρωτόγονοι. Κι αυτοί είναι οι δυο κατηγορίες υλιστών, «θρήσκοι» ή «θρησκευόμενοι». Γιατί οι δυο δήθεν «αντίθετοι», συναποτελούν την πλειονότητα των γαιο-αιχμαλώτων, είτε το γνωρίζουν, είτε το αγνοούν. Είναι και οι δύο υλιστές στραμμένοι αποκλειστικά στη γη, την οποία βέβαια κακοποιούν και δεν σέβονται. Αγνοούν, παντελώς, τι σημαίνει λαμπρή Εστία (ή Εστίαση) και τι σημαίνει στο κέντρο της η φλόγα της Θείας Σοφίας. Αγνοούν τι σημαίνει αναζήτηση της γνώσης των αιτίων. Μοναδικός λόγος για τον οποίον οι σημαντικοί Πρόγονοί μας μετέβαιναν, ζώντες, στον «Άδη». Ακριβώς για να λάβουν γνώση των πραγματικών αιτίων όλων των επίγειων προβλημάτων τους.
Και βέβαια, αγνοούν ολοσχερώς τι σημαίνει: μυημένη μουσική ή αρμονική ένωση του μέρους (ή μέλους) με το Όλο ή Παν (Παν-αρμονία).
Και ασφαλώς οι σύγχρονοι «μορφωμένοι» (ή παραμορφωμένοι) αγράμματοι αγνοούν και συχνά λοιδωρούν: τις Μυστικές Ιδέες που κρύβουν οι Σημαντικές Διδασκαλίες των Λαμπρών μας Προγόνων. Γιατί, όπως το επεσήμανε ο Αισχύλος για το έργο του (και αυτό ισχύει για όλους τους μεταγενεστέρους του) ότι είναι μετάληψη («ψίχουλα» ή ψιχία) από το λαμπρό δείπνο του Ομήρου (και του Ορφέα).
Σημείο 2ο. Μόνο με Σημαντικές (ή «Σαμαντικές») Ερμηνείες είναι δυνατόν να κατανοηθούν οι απόκρυφες Ιδέες στα έργα των αρχαίων Ελλήνων
Γιατί:
Ενώ, κάθε νοήμων αντιλαμβάνεται σύντομα (εξ αιτίας των αποτελεσμάτων των λαθών του) πως είναι ανόητο να νομίζει ότι όλα είναι όπως φαίνονται, ενώ αντιλαμβάνεται πως δεν πρέπει να «επιδεικνύει» και να βιάζεται να «δείξει» την γνώση του στην αρχή (γιατί απλούστατα δεν την έχει), ενώ κατανοεί, ενδεχομένως, πως η επίδειξη παρεμποδίζει την απόδειξη, ενώ κατανοεί (ή πρέπει) πως: το όποιο μέρος είναι δυνατόν να κατανοήσει μόνο το 1/7 του Όλου, παρά ταύτα, οι σύγχρονoι «Πανεπιστημιακοί» (αλήθεια: τι σχέση έχουν με το «Παν»;) και «Ακαδημαϊκοί» (αλήθεια: τι σχέση έχουν με τον Ακάδημο τον ομώνυμο ήρωα των αγρών όπως και με την Γεωμετρία;) –όλοι αυτοί οι βαρύγδουποι, σε ηχηρές ονομασίες– δεν κατανοούν παντελώς πως δεν φτάνει η «γραμματική και το συντακτικό» για την σημαντική ανά-γνωση της Ιερής Διδασκαλίας των Πνευματικών Ιερουργών που ήσαν (και είναι) οι Λαμπροί Έλληνες.
Τους θέτουμε (σ’ όλους αυτούς τους σύγχρονους δοκησίσοφους και βαρύγδουπους) ένα ερώτημα μόνο: Ποιοι είναι μικροί πνευματικά, οι Πρόγονοί μας ή αυτοί; Εκείνοι φρονούσαν (αταλάντευτα) πως υπάρχει πραγματική δυνατότητα περάσματος από το έγχρονο στο άχρονο, από την θνητότητα στην Αειζωία. Ενώ αυτοί φρονούν (ασφαλώς με «επιστημονικό πείσμα») πως τέτοια Γέφυρα Ελευθερίας ή Απελευθέρωσης από την αιχμαλωσία του Χρόνου ή Κρόνου, είναι καθαρό Μύθευμα για μωρά παιδιά!
Πρέπει όμως (δεδομένης της «Επιστημοσύνης» τους) να παραδεχτούν οπωσδήποτε το εξής, αποδεδειγμένο από τον ίδιο τον Χρόνο ή Κρόνο, αδιάψευστο γεγονός:
- Ενώ τα Έργα και τα Δημιουργήματα των Αρχαίων «Παραμυθάδων», περιέργως, είναι Αθάνατα και δεν τα αγγίζει ο Χρόνος, αντιθέτως τα ευφλογεί.
- Τα δικά του «έργα», περιέργως πάλι, μαραίνονται συνεχώς γιατί έχουν σύντομη ημερομηνία λήξεως!
Τι, λοιπόν, συμβαίνει;
Κι επειδή στο σημαντικό αυτό ερώτημα δεν μπορούν (ούτε στο παρελθόν, ούτε τώρα, ούτε στο μέλλον θα μπορέσουν) να απαντήσουν χωρίς να πέσουν σε ιλαρο-τραγωδίες και να γελοιοποιηθούν, γι αυτό είναι καλό (και για αυτούς) να κατανοήσουν τα εξής λακωνικά:
- Είναι αδύνατον να καταλάβουν, μόνο με γραμματική και συντακτικό, το Ελληνικό Δωδεκάθεο. Γιατί κανένας «Θεός», εξ ορισμού (Θέειν: Τρέχειν) δεν κατοικεί στη γη και στον αέρα, παρά μόνο στον Αιθέρα.
Ας το καταλάβουν επιτέλους οι «Επιστημονικοί» νόες: Εστία των Θεών είναι ο Αιθέρας –και μάλιστα ο Πρώτος (γιατί υπάρχουν τέσσερις!!). Όσο δεν θα αποδέχονται τον Αιθέρα τόσο θα επαναλαμβάνουν, όπως ο «Τραγικός Χορός» στο έργο του Σοφοκλή «Οιδίπους Τύραννος»:
«τήσδε γης αθέως και ακάρπως εφθαρμένης»
Και είναι όντως «Τραγικά» όντα: Δηλαδή, γεω-εγω-κεντρικά. Θεωρούν τον εαυτό τους το «κέντρο» της γης και του (έρημου) Σύμπαντος. Γι αυτό αδυνατούν να γίνουν όντως όντα.
- Είναι αδύνατον επίσης να καταλάβουν ποιο είναι το σημαντικό νόημα του «Θηβαϊκού» κύκλου.
Με την επιφανειακή τους θέαση δεν θα κατανοήσουν ποτέ τι σημαίνει:
- Κάδμος και Αρμονία.
- Δρακόσπαρτοι.
- Σφίγγα.....
Και βέβαια γιατί ο Τειρεσίας (τον οποίο εκθειάζει σαν Μάντη ο Όμηρος) παραβλέπεται τελείως από τους: Λάιο - Οιδίποδα - Κρέοντα. Αφού όλοι προστρέχουν στο Μαντείο των Δελφών και όχι σ’ αυτόν. Κι ας ήταν ανάμεσά τους! Όλα αυτά θα τους μείνουν –φευ– αινίγματα αναπάντητα. Όπως και το σημαντικό ερώτημα:
Γιατί ο Απόλλων «διώκει» τον «Αθώο» Οιδίποδα;
Αλλά –και πάλι «φευ»– πέπρωται να παραμείνουν «Τραγικοί»... απόγονοι και «θαυμαστές» του Οιδίποδα!
Ούτε θα καταλάβουν, αν συνεχίσουν να φοράνε φιλολογικές παρωπίδες, τί σημαίνει ο «Τρωϊκός» κύκλος.
Γιατί, βέβαια, ο Όμηρος είναι αδύνατον να είναι Μεγάλος και ταυτόχρονα να κατέρχεται τόσο χαμηλά, σαν να είναι ποιητικός «ρεπόρτερ» ή πολεμικός ανταποκριτής! Οφείλουν συνεπώς να διαλέξουν:
- Ή είναι πράγματι Μεγάλος και Σημαντικός, οπότε άλλα εννοεί και σημαίνει.
- Ή είναι «στα μέτρα τους» (ή λίγο παραπάνω, λόγω απλώς ποιητικής… ευγλωττίας).
Αποκλείεται, επίσης, να καταλάβουν τους Άθλους του Ηρακλή και του Θησέα. Γιατί, βλέπετε, τους «κυνηγάει» ο «Αιθέρας». Αφού Μητέρα του Θησέα είναι η «Αίθρα» που έφυγε με την «Ελένη» μαζί στην «Τροία».
Όσο για την «παρανοϊκή» Μιμοφωνία της Ελένης, γύρω από το «Δούρειο Ίππο», …ας μη μιλάμε καθόλου. Τους έχει πιάσει, διαχρονική, σιγή.
Γι’ αυτό, ακολουθώντας την γραμμή του Παράκελσου (όπως και του Μαξ Πλάνκ) τους προτρέπουμε με γαλήνια αυστηρότητα:
Να αλλάξουν την μέθοδό τους προσεγγίσεως και ερμηνείας όλων των Μυητικών και Μυθολογικών «αινικτών» μέσω του κατώτερου αναλυτικού και συγκεκριμένου νου. Γιατί «αυτός» είναι «ου τις» και δεν μπορεί να ερμηνεύσει τόσο σημαντικά ορατά και αόρατα αινίγματα και μεγέθη. Μπροστά τους είναι άχρηστος και τα «αποκεφαλίζει» (ή έτσι νομίζει).
Γι’ αυτό τους προτείνουμε (ή καλύτερα στα εγγόνια τους που θα είναι πιο οξυδερκή) να υιοθετήσουν την Ση-μαντική μέθοδο και γλώσσα επικοινωνίας με τόσο Σημαντικά Μεγέθη.
Οι Μύστες (και τέτοιοι είναι οι Αρχαίοι Έλληνες Σοφοί) περιμένουν, μαζί με τους Ολοζώντανους Θεούς, να μάθουμε τη δική Τους γλώσσα για να επικοινωνήσουμε μαζί Τους. Κι αυτή, σας το ξαναλέμε, είναι η Ση-μαντική.
πηγή: aetherodromio.blogspot.gr
