ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ - Η ΕΚΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΟΡΦΙΣΜΟ

Η ομορφιά και η ουσία του ποιητικού έργου του Άγγελου Σικελιανού βρίσκεται:

α) Στην πλούσια αρμονία.
β) Στο βάθρο της αιωνιότητος
γ) Στην αλήθεια της γης.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ - ΠΕΡΙ ΤΟΥ "ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΣ" ΤΟΥ HEIDEGGER

               

"Δεν ρυθμίζει η σχέση του ανθρώπου προς τον θάνατο τις σχέσεις του προς τους άλλους ανθρώπους, αλλά αντίθετα: οι σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους καθορίζουν άμεσα ή έμμεσα το πώς πεθαίνει και πώς βαδίζει προς τον θάνατό του."

                                                                                              Παναγιώτης Κονδύλης

Συλλογή εξεζητημένων και ασαφών κοινοτοπιών

Θεωρώ το «Είναι και Χρόνος» ένα από τα υπερτιμημένα βιβλία του αιώνα μας· για την ακρίβεια, μου φαίνεται ως μια συλλογή κοινοτοπιών μεταφρασμένων σε γλώσσα εξεζητημένη και ασαφή. Στη διαπίστωση αυτή καταλήγει όποιος βγαίνει από τη στενή φιλοσοφική προοπτική και εποπτεύει την ιστορία των ιδεών και των προβλημάτων στο σύνολό της. Οι φιλόσοφοι, όντας κατά κανόνα μονομερέστατα μορφωμένοι, συνήθως διογκώνουν τη σημασία των όσων συμβαίνουν στο δικό τους πεδίο και θεωρούν πρωτότυπο έναν συγγραφέα μόνο και μόνο επειδή οι ίδιοι πληροφορήθηκαν μερικά πράγματα για πρώτη φορά απ’ αυτόν. Στην πραγματικότητα, η φιλοσοφία των Νεοτέρων Χρόνων δεν δημιούργησε δική της αυτοτελή προβληματική, αλλά παρακολούθησε, άμεσα ή έμμεσα, καλύτερα ή χειρότερα, τις ραγδαίες εξελίξεις των επιστημών, αρχικά κυρίως των θετικών και κατόπιν κυρίως των κοινωνικών – ανθρωπολογικών. 

ΠΛΑΤΩΝ - Ο ΛΟΓΟΣ, Ο ΕΡΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΛΛΟΣ ΣΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΦΑΙΔΡΟ

                     

Του Μιχαλόπουλου Αθανάσιου

Ο πλατωνικός διάλογος "Φαίδρος" αποτελεί ένα από τα ύψιστα αριστουργήματα του παγκόσμιου πνεύματος και του απαράμιλλου έντεχνου φιλοσοφικού λόγου. Μέσα στον "Φαίδρο" αναπτύσσεται ένας ποιητικός φιλοσοφικός λόγος που εμπερικλείει το όλον ζήτημα της αυτογνωσίας του ανθρώπου και αναδεικνύεται το μεγαλείο της φιλοσοφίας ως καθολικού τρόπου άσκησης του πνεύματος που φέρει ο άνθρωπος μέσα του. Στον μύθο του Φαίδρου περιγράφεται η ανθρώπινη ψυχή με τα δύο κύρια μέρη της, το λογικό και άλογο μέρος της και η δυνατότητα που έχει η τελευταία προκειμένου να φτερουγίσει στον υπερουράνιο κόσμο. Ο Πλάτων παρουσιάζει αυτή τη δυνατότητα του φτερουγίσματος ή πτήσης που έχει η ανθρώπινη ψυχή μέσω της άσκησης στη φιλοσοφία, μιας άσκησης που υπερβαίνει σε ποιότητα αυτήν της θρησκευτικής ασκητικής. 

Η μεγάλη διαφορά μεγέθους στον χαρακτήρα της πλατωνικής άσκησης στη φιλοσοφία έγκειται ως προς το ότι ο νους δεν εργάζεται μόνο στη βάση της υπηρεσίας του Λόγου για να συμμετέχει στο πνευματικό άθλημα της αυτογνωσίας και της ανέλιξης, αλλά κομίζει ως συνδρομητικό δίδυμο τον Έρωτα. Ο ασκών τη φιλοσοφική ανάπτυξη δεν μετέρχεται μόνο τον Λόγο για να ανέλθει στο αληθινό Ον, αλλά και τον Έρωτα ο οποίος λειτουργεί ενοποιητικά και εκστατικά για να συλλάβει το κάλλος της Ιδέας. Έτσι, σε αντίθεση με πολλούς φιλοσόφους, ο Πλάτων ανέπτυξε το έπος του Φιλοσοφικού Λόγου, τη συγκρότηση ενός πρότυπου υποδείγματος για το γνώθι σεαυτόν, μόνο σε εκείνο το επίπεδο που ο Έρως συγκλονίζει σύγκορμα όλο το συνειδητό και ασυνείδητο Είναι της ανθρώπινης οντότητας. Λόγος και Έρως ομοιάζουν και διαπλέκονται τόσο πολύ στους διαλεκτικούς αναβαθμούς του όντος ώστε να καθίσταται αδύνατη η οποιαδήποτε υπεροχή του ενός ή του άλλου και τούτο διότι ο μεν Λόγος αναδύεται μέσω της ισχύος της νόησης κατακόρυφα στην κλίμακα της ανοδικής πορείας, ο δε Έρως, ταυτόχρονα, διανύει μια σπειροειδώς κυκλική πορεία διέγερσης της διάνοιας γύρω από τον Λόγο, ίσου ύψους με αυτόν. Η εσωτερική έκρηξη του δυναμικού της διάνοιας εκτινάσσει το λογιστικό στο επίπεδο της υψηλής Νόησης, σε εκείνο το συνειδησιακό σημείο του όντος που διαφαίνεται καθαρά ότι τόσο ο Λόγος μεθά από την ελκτική δύναμη του Έρωτος, όσο και ο Έρως λάμπει από το φέγγος της τακτικής και ευδαιμονικής δράσης του Λόγου. Το μεγάλο μυστικό των διαλόγων του Πλάτωνα είναι ακριβώς αυτή η διαλεκτική πραγματολογική και νοητική δέση των δύο (Λόγος-Έρως) στη βάση του Μύθου. Οποτεδήποτε ο Λόγος φαίνεται να αφλογιστεί για να συλλάβει την κάλλος της Ιδέας εμφανίζεται μέσω του άνθους του φιλοσοφικού μύθου ο Έρως ο οποίος κυοφορεί το βάθος των εν δυνάμει μορφών που πηγάζουν από την Ιδέα, δηλαδή την ίδια τη διάνοιξη και το πλάτεμα του Λόγου τα οποία ενορχηστρώνει ο Έρως. Από την άλλη, κάθε φορά που ο Έρως, ως απύθμενος βουλητικός ενοποιητικός δεσμός του όντος, ξεδιπλώνει τις σύνθετες δονήσεις των δυνάμεων για τη συγκρότηση των μορφών και αδυνατεί να προσδέσει σε λογικούς αρμούς τον κόσμο ως όλον, εμφανίζεται ο Λόγος που μετέρχεται ο καθολικός νους και θέτει την ισόρροπη λογική τάξη στις σχέσεις και την  ανάπτυξη των όντων. 

ΠΛΩΤΙΝΟΣ - Η ΑΝΑΒΑΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΤΟ ΝΟΗΤΟ ΚΑΛΛΟΣ

Όταν ο άνθρωπος είναι ερωτευμένος με άνθρωπο προσφέρει τα πάντα για να είναι μαζί του, γιατί νιώθει να έχει όλον τον κόσμο δικό του. Ας σκεφτούμε τι βιώνει η ψυχή όταν είναι ερωτευμένη με το Θείο και άρρητο στοιχείο! Πραγματικά δεν μπορεί κανείς να εκφράσει με τον ανθρώπινο λόγο τη γιορτή που βιώνει η ανθρώπινη ψυχή με τη θέαση του κάλλους και της συμμετρίας ευρισκόμενη στους κόλπους του Αγαθού! 

____________________________________

«Όπως αναφέρει ο Παλαιός Λόγος[1], η “σωφροσύνη, η ανδρεία και κάθε αρετή είναι κάθαρση, ακόμα και αυτή η φρόνηση. Για αυτό και στις τελετές ορθώς αναφέρουν ότι ο μη αποκαθαρμένος και στον Άιδη θα κείτεται στο βόρβορο”, αφού το μη καθαρό προτιμά το βόρβορο λόγω της κακίας-ασχήμιας∙ όπως οι χοίροι[2], με τα ακάθαρτα σώματά τους, που αρέσκονται σε αυτήν την κατάσταση. Ποια, λοιπόν, θα μπορούσε να είναι η αληθής σωφροσύνη, παρά μόνο η μη υποταγή στις ηδονές του σώματος, και η αποφυγή αυτών ως μη καθαρές και ανάξιες καθαρού (ανθρώπου). Ανδρεία είναι η αφοβία θανάτου. Ο δε θάνατος είναι χωρισμός της ψυχής και του σώματος. Κι αυτό δεν το φοβάται όποιος επιθυμεί να γίνει μόνος (μονάδα). Η μεγαλοψυχία είναι η περιφρόνηση των εδώ χαμηλά ευρισκομένων πραγμάτων. Η δε φρόνηση, είναι η νόηση που αποστρέφεται τα χαμηλά και άγει τη ψυχή στα υψηλά. Η αποκαθαρμένη ψυχή γίνεται τότε Είδος-Ιδέα και Λόγος, και εντελώς ασώματη και νοερή, και ολόκληρη (ανήκει) στο Θείο, απ’ όπου εκεί είναι η πηγή του καλού-ωραίου και τα συγγενή με όλα αυτά. Έτσι η ψυχή που ανάγεται στο νου, γίνεται όσο το δυνατόν καλή-ωραία. Και ο νους, και τα παρά του νου, το κάλλος, είναι οικεία για αυτήν (τη ψυχή) και όχι αλλότρια, και μόνο τότε είναι αληθώς ψυχή. Για αυτό και ορθώς λέγεται ότι η ψυχή που γίνεται αγαθή και καλή-ωραία, ομοιάζει με Θεό, διότι εκεί είναι το καλό-ωραίο και η κάθε μοίρα των όντων.»

(Βλ., Πλωτίνος «Εννεάς Α’», 1.6.6.1 – 1.6.6.21)

Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ ΚΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ

Ο Κωνσταντίνος Καραβίδας ήταν πολέμιος και του σοσιαλισμού και του καπιταλισμού. Εμπνεόταν από την δημοκρατική οργάνωση της αρχαίας ελληνικής Αθήνας, επειδή η τελευταία είχε καταφέρει, με μοναδικό τρόπο, να συνδέσει αρμονικά την πολιτειακή οργάνωση του άστεος με την φιλοσοφία, την επιστήμη, την τέχνη και την θρησκεία. Ο Κωνσταντίνος Καραβίδας ήταν πολύ κοντά στην κοσμοθεωρία της ελληνικής κοσμοθέασης, επειδή θεωρούσε ότι μια πόλη θα πρέπει να οργανώνεται πολιτικά και οικονομικά, σύμφωνα με τους νόμους που διέπουν το σύμπαν, κάτι που γινόταν επίσης αντιληπτό και στη φιλοσοφία της ελληνικής θεολογίας. 

Ο Καραβίδας είχε συλλάβει μια νέα οργάνωση για το σύγχρονο ελληνισμό με βάση την άμεση δημοκρατία και την πολύ μεγάλη αγάπη για την ελληνική φύση. Η ελληνική φύση, η ενασχόληση μαζί της και η θέασή της αποτελεί την αφορμή για ποιητικό και φιλοσοφικό οίστρο αρχικά, που στη συνέχεια θα ενεργοποιούσε στους πολίτες την πολιτική ορθοπραξία απέναντι στα κοινά. Μόνο η ανάπτυξη του κοινοτικού πνεύματος σε μια πολιτεία, κατά τον Καραβίδα, θα καθιστούσε τους πολίτες ενάρετους, κάτι που μας τόνιζε και ο Αριστοτέλης.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ - ΟΙ ΒΑΘΜΙΔΕΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΙΠΕΔΩΝ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥΣ

Η διάρθρωση των θεοτήτων του ελληνικού πανθέου είναι συμβατή με τον τρόπο που έχει δομηθεί και δημιουργηθεί ο κόσμος, το σύμπαν αλλά και ο άνθρωπος. Η ελληνική θεολογία περιγράφει την αέναη δημιουργία σύμφωνα με τις αρχές της σύγχρονης επιστήμης της αστρονομίας.  Η φυσική  επιστήμη ταυτίζεται με την μεταφυσική. Είναι πρωτοφανής ο εννοιολογικός συσχετισμός μυθολογίας, φιλοσοφίας, θεολογίας και επιστήμης.

ΣΤΡΑΤΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ - ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΥΠΩΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

"Χωρίς υπερβολή ολόκληρη η θαυμάσια ελληνική μυθολογία βρίσκεται αποτυπωμένη στον ουρανό, ένα δώρο των προγόνων μας στην ανθρωπότητα", αναφέρει μεταξύ άλλων ο καθηγητής ιστορίας και φιλοσοφίας της Αστρονομίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών, κ. Στράτος Θεοδοσίου, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο metrogreece.

Tί είναι η ελληνική αστρονομική μυθολογία;

Αστρονομία, από τις ελληνικές λέξεις: άστρο + νόμος, είναι η επιστήμη, που ως κύριο αντικείμενό της έχει τον προσδιορισμό των θέσεων, των διαστάσεων και των κινήσεων των ουρανίων σωμάτων. Δηλαδή τους νόμους που διέπουν την κίνηση των άστρων. Σκοπός της είναι επίσης και η συλλογή πληροφοριών για πρακτικούς σκοπούς της ζωής μας, όπως για τον προσανατολισμό μας τη μέρα και τη νύχτα, για τη ναυσιπλοΐα, για τη γεωργία και για τον υπολογισμό του χρόνου και των εποχών. Αυτό επιτεύχθηκε από τον Ίππαρχο, τον 2ο π.Χ. αιώνα, ο οποίος, με αφορμή την ανάλαμψη ενός υπερκαινοφανούς, το 134 π.Χ., μας έδωσε τον πρώτο κατάλογο των άστρων και των αστερισμών αποτυπώνοντας την αθάνατη ελληνική μυθολογία στον ουρανό. Έκτοτε ήταν ένα απλό παιχνίδισμα μνήμης ο προσανατολισμός στην ξηρά για τους οδοιπόρους και τους πολεμιστές και ιδιαίτερα στη θάλασσα για τους αρχαίους θαλασσοπόρους.

ΜΕ ΡΗΤΟ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ Η ΝASA ΔΙΑΦΗΜΙΖΕΙ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ( H ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΓΗΣ ΑΠΟ ΨΗΛΑ,ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΩΚΡΑΤΗ!)

Με ένα ρητό του μέγιστου Έλληνος φιλοσόφου ξεκινάει το εκπληκτικό timelapse βίντεο του Διεθνούς διαστημικού Σταθμού (ISS) ο οποίος περιστρέφεται σε τροχιά γύρω από την Γη. Το βίντεο δείχνει την ομορφιά του πλανήτη μας από εκεί που βρίσκεται ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός της NASA. Δηλαδή στην τροχιά της Γης. Αυτό όμως που μας τιμά και εμάς ως Έλληνες και αποδεικνύει την τεράστια επιρροή που έχουν ακόμα οι Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι είναι ένα ρητό του Σωκράτους, για το πως φαίνεται ο πλανήτης μας αν κάποιος βρεθεί ψηλά στο διάστημα και παρατηρήσει την Γη !

ΒΑΛΧΑΛΛΑ - ΕΝΑ ΠΙΣΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΩΔΕΚΑΘΕΟ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ

ΒΑΛΧΑΛΛΑ
ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ

Η γερμανική μυθολογία είναι κακέκτυπο αντίγραφο της ελληνικής μυθολογίας. Όλες οι ευρωπαϊκές μυθολογίες μιμήθηκαν την ελληνική προσαρμόζοντάς την στην ιδιαίτερη κουλτούρα κάθε παράδοσης. Οι ευρωπαϊκοί λαοί, από την αναγέννηση και μετά, αγάπησαν το αρχαίο ελληνικό ιδεώδες σε όλες του τις πτυχές (τέχνη, φιλοσοφία, λογοτεχνία, επιστήμη, γράμματα), και προσέλαβαν το ελληνικό όλον στη νεωτερική του διάσταση. Οι Γερμανοί καλλιτέχνες, λογοτένες και φιλόσοφοι (Μπαχ, Μότσαρτ, Γκαίτε, Νίτσε....) ακόμα περισσότερο λάτρεψαν τον ελληνικό πολιτισμό. Κανένα γλυπτό, ναός ή άγαλμα όμως δεν φθάνει σε αρμονία και κάλλος την ελληνική τέχνη.....Το ελληνικό πνεύμα κυρίεψε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τον νου των Ευρωπαίων, αλλά και όλων των λαών που αγαπούν τη σκέψη και την τέχνη.

ΑΜΑΤΕΡΑΣΟΥ - Η ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ ΤΩΝ ΙΑΠΩΝΩΝ

Η Αματεράσου είναι μονογενής θεά, γεννήθηκε από το αριστερό μάτι του πατέρα της μέγα θεού Ιζανάγκι, είναι αμήτωρ δηλαδή. Ας προσέξουμε!!! Το όνομα του πατέρα της (Ιζ-ανάγκι) κομίζει την έννοια της Ανάγκης!

Η Αματεράσου είναι παρθένος και εφήυρε την τέχνη της ύφανσης στον αργαλειό! Πρόκειται για την ίδια θεά, την Θεά Αθηνά των Ιαπώνων, η οποία στην εικόνα εξέρχεται από το σπήλαιο και φωτίζει τον κόσμο! Προηγουμένως ο κακός θεός Σουσάνο είχε βυθίσει τον κόσμο στο σκοτάδι!

Το όνομα της Παρθένας Θεάς σημαίνει αυτή που λάμπει στους ουρανούς! Οι απανταχού πολιτισμοί μαρτυρούν μια κοινή αφήγηση για τον κόσμο και τους Θεούς!!

Ο ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΗΡΥΚΕΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΡΜΗ

Οι περισσότεροι γνωρίζουμε ή έχουμε ακούσει για το σύστημα αξιοποίησης οικονομικών πληροφοριών «Τειρεσίας». Πόσοι όμως γνωρίζουν, ποιος και τι, ήταν ο Τειρεσίας;

Ο Τειρεσίας μαζί με τον Κάλχα υπήρξαν οι διασημότεροι μάντεις στην Αρχαία Ελλάδα. Σύμφωνα με τον Ησίοδο, ο Τειρεσίας ήταν Θηβαίος μάντης γιος του Ευήρους και της Χαρικλούς.

Σύμφωνα με τον μύθο, κάποια ημέρα ενώ περπατούσε στο όρος Κυλλήνη συνάντησε δύο φίδια που ζευγάρωναν. Ο Τειρεσίας τα χώρισε με την ράβδο πού κρατούσε, και αμέσως μεταμορφώθηκε σε γυναίκα. Επτά χρόνια αργότερα, σε ανάλογο περίπατο, τα ξαναείδε να ζευγαρώνουν. Τα χώρισε πάλι, και ξανάγινε άνδρας.

ΠΕΡΙ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΩΡΟΥ (ΑΛΗΘΕΙΑ - ΣΥΜΜΕΤΡΙΑ - ΚΑΛΛΟΣ)

Katharina Fritsch Trafalgar Square, London

Προλογικοί αναστοχασμοί

Αφορμή στοχασμού ο αλέκτωρ (κόκορας). Στην πλατωνική και, γενικότερα, στην ελληνική θεολογία τα όντα κατατάσσονται σε 7 βαθμίδες ως εξής:

1. Θεότητα
2. Άγγελοι
3. Δαίμονες (όχι με την αρνητική χριστιανική έννοια)
4. Άνθρωπος
5. Ζώα
6. Φυτά
7.Ορυκτά

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Η φιλοσοφία είναι βασικός τρόπος ζωής του πνεύματος. Τίποτα σχετικά με το νοείν δεν υπάρχει πάνω από τη Φιλοσοφία, γιατί η τελευταία είναι η μητέρα των επιστημών. Το να ισχυρίζεται κάποιος ότι δεν είναι ανάγκη κανείς να ασχολείται με τη φιλοσοφία και να φιλοσοφεί δεν συνειδητοποιεί ότι  αυτός του ο ισχυρισμός αποτελεί φιλοσοφία.

                                                                                   Αριστοτέλης 

Φιλοσοφία είναι η επιστήμη που ασχολείται με ερωτήματα, προβλήματα ή απορίες που μπορούμε να αποκαλέσουμε οριακά,θεμελιώδη, ή έσχατα, όπως αυτά της ύπαρξης, γνώσης, αξίας, αιτίας, γλώσσας και του νου. Ξεχωρίζει από άλλους τρόπους αντιμετώπισης των παραπάνω προβλημάτων, από την κριτική και γενικώς συστηματική προσέγγιση των θεμάτων και την οικοδόμησή της πάνω σε λογικές εξηγήσεις.

ΟΙ ΚΟΣΜΙΚΕΣ-ΥΠΕΡΒΑΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΕΝΟΣ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΝΑΟΥ

Οι διαπιστώσεις που κάνει ο καθηγητής αρχιτεκτονικής αφορούν καθαρά τη βίωση από την ψυχή ενός άλλου κοσμικού επιπέδου αισθαντικότητας που δεν έχει να κάνει με μεταφυσικές εμμονές. Για αυτήν την αισθαντικότητα που απορρέει από την υψηλού κάλλους τέχνη έχει μιλήσει ο Οδυσσέας Ελύτης, Η ελληνική κλασική τέχνη αποτελεί την μίμηση του τρόπου που υπάρχει ο κόσμος. Σε έναν αρχαιοελληνικό ναό έχουν αποτυπωθεί όλα τα αρχέτυπα σύμβολα που σχετίζονται με τη φύση της ανθρώπινης ψυχής και των όντων. 

ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ - ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟ (ΑΠΕΙΡΟΝ)

Παρατίθενται παρακάτω οι έννοιες με τις οποίες ο Καστοριάδης φιλοτεχνεί το φιλοσοφικό ερμηνευτικό του ψηφιδωτό για το άπειρον του Αναξίμανδρου. Όλα προέρχονται από το άπειρον και σε αυτό επιστρέφουν. Η αδικία και η ύβρις είναι χαρακτηριστικά του κόσμου της γένεσης.

Ύβρις  - δίκη
Έξ  - εις
Πέρας  -  Άπειρον
Το είναι -  το ον
Χάος  -  κόσμος
Γένεσις  -  φθορά
Αδικία -  Τίσις
Γαρ   -  ειμί
Εξ ων -  εις ταύτα
____________________________

ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟΥ ΑΥΣΤΡΙΑΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΜΕ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ

Ας αναρωτηθούμε... Ποιο κοινοβούλιο μας φαίνεται πιο ελληνικό; Το δικό μας ή της Αυστρίας; Το Αυστριακό βέβαια! Γεμάτο με ιωνικούς κίονες, μετώπες, αγάλματα, ζωφόρους!! Πολλοί από τους σημερινούς Έλληνες θα το θεωρούσαν υπερβολή. Πόσο έχουμε αφελληνιστεί; Αυτό το λέμε στην ελληνική φιλοσοφία ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΔΙΠΛΗ ΑΓΝΟΙΑ!!

Αλήθεια, μπορούμε να φανταστούμε ποια πολιτική αισθητική ΛΟΓΟΥ ενεργοποιείται στους βουλευτές ενός τέτοιου κοινοβουλίου αντικρίζοντας τέτοιο ΚΑΛΛΟΣ; Γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά από την αρχαία ελληνική γραμματεία ότι ένα τέτοιο απείρου κάλλους θέαμα μας μεταμορφώνει εσωτερικά-ηθικά;

Αυτό μαρτυρά την οικουμενικότητα της ελληνικής αντίληψης, η οποία δεν είναι τίποτα άλλο παρά ΜΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΟΠΟΥ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ. ΔΗΛΑΔΗ Η ΦΑΝΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΝΟΗΤΟΥ ΚΑΛΛΟΥΣ που διαχέεται στον αισθητό κόσμο μέσα από το ΑΙΩΝΙΟ ΑΛΗΘΕΣ, το ΥΠΕΡΑΙΣΘΗΤΟ ΑΓΑΘΟΝ.

ΠΕΡΙ ΣΥΜΒΟΛΩΝ - Η ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΤΩΝ ΝΑΩΝ

Ας προσπαθήσουμε να κάνουμε μια πολύ επιφανειακή προσέγγιση στην συμβολική των ναών.

«πᾶσα δὲ ἐπιτηδειότης μιμήσει καὶ ὁμοιότητι γίνεται, διὸ οἱ μὲν ναοὶ τὸν οὐρανόν, οἱ δὲ βωμοὶ μιμοῦνται τὴν γῆν» - ΣΑΛΛΟΥΣΤΙΟΣ

«Κάθε δε επιτηδειόττης γίνεται με μίμηση και ομοιότητα, για αυτό οι μεν ναοί μιμούνται τον ουρανόν, οι δε βωμοί μιμούνται την γην»

Ο ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ ΚΑΙ Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

Παρθενών (447-432 π.Χ.)

Ο μεγάλος ναός της Αθηνάς Παρθένου, της προστάτιδος της Αθήνας, δεσπόζει στην κορυφή του λόφου της Ακροπόλεως. Αρχικά ονομαζόταν «εκατόμπεδος νεώς» (είχε μήκος 100 αττικών ποδών) ή απλώς «νεώς» (570-566 π.Χ.)· ο όρος ‘εκατόμπεδος’ αναφερόταν κυρίως στο κεντρικό τμήμα του ναού, όπου βρισκόταν το λατρευτικό άγαλμα της Αθηνάς Παρθένου, γι’ αυτό και ο ναός απεκαλείτο επίσης «Παρθενών» (οίκος της Παρθένου). Από τα χρόνια του Δημοσθένους και εξής η ονομασία «Παρθενών» δήλωνε ολόκληρο το ναϊκό οικοδόμημα.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ

Ας σκεφτούμε:

Όταν ρωτήσουμε ένα χριστιανό ή ένα μουσουλμάνο ή έναν Ιουδαίο (μονοθεϊστές) για το πού θα πάνε όσοι δεν είναι τίποτα από τα τρία σου απαντούν ότι ο Θεός θα κρίνει κατά την προαίρεσή του.

Όταν όμως τους πεις ότι τότε σώζονται και οι υποστηρικτές άλλων θρησκειών έτσι και δε χρειάζεται να είναι τίποτα από τα τρία, σου λένε ότι ο διάβολος θα καταφέρει να τους πάρει στο τέλος στην ΚΟΛΑΣΗ.

Όταν όμως τους ρωτάς ποιον παράδεισο βιώνει μία μάνα ή ένας πατέρας όταν θα πάνε στον παράδεισο και θα βλέπουν το παιδί τους στην κόλαση, δεν ξέρουν τι να απαντήσουν. Γιατί ξέρουμε από την Αγία γραφή και τον Χρυσόστομο ότι η ψυχή θυμάται τα πάντα αιώνια!!!!!!!

ΜΥΚΗΝΕΣ - ΠΩΣ ΗΤΑΝ Η ΠΟΛΗ-ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΜΥΚΗΝΑΪΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

                                                Πατώντας εδώ δείτε στον χάρτη τις Μυκήνες
Ονομασία

Οι Μυκήνες (Μυκήναι, Μυκήνη) ήταν αρχαία πόλη της Αργολίδας κοντά στο βουνό Τρητός κι απέναντι απ' τον Αργολικό κόλπο. Ο αρχαιολογικός χώρος των Μυκηνών βρίσκεται περίπου 90 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Αθήνας, στη βορειοανατολική Πελοπόννησο.

Κατά τη δεύτερη χιλιετηρίδα προ Χριστού, οι Μυκήνες ήταν ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα ελληνικού πολιτισμού, αποτελώντας ένα ισχυρό στρατιωτικό φρούριο που δέσποζε στο μεγαλύτερο μέρος της νότιας Ελλάδας. Η περίοδος της ελληνικής ιστορίας μεταξύ 1600 π.Χ. έως περίπου το 1100 π.Χ. ονομάζεται «μυκηναϊκή», αναφερόμενη στις Μυκήνες. Στο απόγειο της δόξας τους, το 1350 π.Χ., το κάστρο και η κάτω πόλη είχαν 30.000 κατοίκους και ήταν έκτασης 32 εκταρίων.^[1] Πρώτος ο Όμηρος αναφέρει την πόλη περιγράφοντάς την με τα λόγια «ευρυάγυιαν, πολύχρυσον».

ΠΛΑΤΩΝΑ ΕΡΓΑ

Από το έργο του φιλοσόφου σώθηκαν 35 διάλογοι και 13 επιστολές. Σήμερα, θεωρούνται γνήσια έργα του 26 διάλογοι, η Απολογία Σωκράτους και η Εβδόμη επιστολή, που αποτελεί την πνευματική και πολιτική αυτοβιογραφία του Πλάτωνα. Η χρονολόγηση των έργων δεν μπορεί να προσδιοριστεί με ακρίβεια. Στους πρώτους διαλόγους τίθενται ερωτήματα και ακολουθεί σχετική συζήτηση. Ακολουθούν τα μεγάλα έργα (Φαίδων, Συμπόσιον, Φαίδρος, Πολιτεία), όπου εμπεριέχονται οι απόψεις του Πλάτωνα για σημαντικά θεμελιακά ζητήματα. Τέλος, έχουμε τα έργα στα οποία η πλατωνική σκέψη προσεγγίζει πιο ειδικά προβλήματα, κοσμολογικά και πολιτειακά.

ΟΙ ΠΛΕΥΡΕΣ, ΟΙ ΓΩΝΙΕΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΤΡΙΓΩΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ

Εικόνα από τη σειρά βιβλίων "ΑΡΡΗΤΟΙ ΛΟΓΟΙ", (Αλτάνη)

Η τριαδική δομή διατρέχει το παν σύμφωνα με την Ελληνική Θεολογία :

Το Τριαδικόν άνωθεν πρόεισι μέχρι των εσχάτων
(Δηλαδή όλη η εκδήλωση έχει τριαδική δομή, από τους θεούς, μέχρι και την έσχατη ύλη)
Πρόκλος - Σχόλια στον Παρμενίδη - 1091.2-3

Καθάπερ γαρ φασί και οι Πυθαγόρειοι το παν και τα πάντα τοις τρισίν ώρισται. Τελευτά γαρ και μέσον και αρχή τον αριθμόν έχει του παντός, ταύτα δε τον της τριάδος.
Αριστοτέλης- Περί Ουρανού Α 1,268α10-13

Η τριαδική δομή αποτυπώνεται συμβολικά με την έννοια του τριγώνου του οποίου το σχήμα καθώς και οι πλευρές και οι γωνίες αποτυπώνουν σημαντικότατα κοσμολογικά και θεολογικά θέματα.

Το σχήμα του Τριγώνου είχε πολύ σημαντική θέση στον συμβολισμό, κυρίως των Πυθαγορείων.

Οπως μας λέει ο Πρόκλος : "Οι Πυθαγόρειοι έλεγαν ότι το τρίγωνο είναι αρχή της γέννησης και της διαμόρφωσης των γεννημένων όντων. Ο Τίμαιος δε λέει ότι οι φυσικοί λόγοι και οι λόγοι της δημιουργίας των στοιχείων είναι τριγωνικοί".

Ο ΠΡΟΚΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ "ΔΑΙΜΟΝΙΟ" ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ

Ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος Πρόκλος κατόρθωσε να συλλάβει το σωκρατικό πνεύμα που διαπνέει τα πλατωνικά κείμενα όσο κανείς άλλος στη γενιά του. Θα μπορούσε να συμπεριληφθεί στον κατάλογο των μεγάλων κλασικών φιλοσόφων (Σωκράτης, Πλάτων, Ηράκλειτος, Παρμενίδης...κ.λπ).

Παρατίθεται παρακάτω ένα έξοχο απόσπασμα του Πρόκλου από το έργο του "Εις τον Πλάτωνα πρώτον Αλκιβιάδη Α΄", για την δαιμονολογία του Σωκράτη, το οποίο αποκαλύπτει τη δαιμόνια φύση και ενέργεια του Σωκράτη:

"......Όπως ο αγαθός δαίμων βρίσκεται ως επί το πλείστον μαζί μας χωρίς να εμφανίζεται, μας παρέχει την πρόνοιά του δίχως να φαίνεται από πριν και με σιωπηρή παρουσία του στηρίζει μυστικά τις ζωές μας, έτσι και ο Σωκράτης έρχεται σιωπηλός πίσω από τον αγαπημένο του (εκάστοτε μαθητής ~ Αλκιβιάδης) και προνοεί για κείνον, χωρίς ακόμα να τον κάνει κοινωνό της συναναστροφής του. Και όπως ακριβώς ο δαίμων φανερώνει τον εαυτό του σε όσους έφτασαν στο υψηλότερο σημείο της προς τούτο καταλληλότητας, τους μιλά και τους καθιστά κοινωνούς των λόγων του, κατά τη γνώμη μου, ο ίδιος ο Σωκράτης, απολαύοντας της παρουσίας του δαιμονίου, θεωρήθηκε αποδέκτης κάποιας φωνής, και κατ΄αυτόν τον τρόπο και ο θεϊκός εραστής μεταδίδει στον αγαπημένο του (μαθητή) τον λόγο του και τον καλεί προς τη δια μέσου των λόγων συναναστροφή τη στιγμή ακριβώς που βλέπει την εντός εκείνου ζωή να αρχίζει να ξελύνεται από τα "δεσμά" της ύλης, να αποσυνθέτει το μεγάλο πλήθος των "εραστών" και να υπερνικά τις γήινες και χθόνιες ενασχολήσεις της......"

Η ΔΙΑΛΟΓΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΤΩΝ ΠΛΑΤΩΝΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ - Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΓΝΙΟΝ

W. K. C. Guthrie, A History of Greek Philosophy, vol. IV, Plato.

The man and his Dialogues: Earlier Period, Cambridge (Cambridge University Press) 1975, σσ. 56-63 (μτφρ. Ε. Πατρικίου):

        «Το ερώτημα του κατά πόσον ο ίδιος ο Πλάτωνας θεωρούσε τους διαλό­γους του ως μέσον για τη μετάδοση της σοβαρής φιλοσοφικής σκέψης και του ποια, κατά συνέπεια, θα πρέπει να είναι η δική μας στάση απέναντι σε αυτά τα έργα, χρήζει μιας ανάλυσης κάπως μεγαλύτερης από τη σύντομη αναφορά που κάναμε στην Εισαγωγή. Εκεί είχαμε ξεκινήσει με ένα παράθεμα από την Έβδομη Επιστολή, στο οποίο διατυπώνεται η πρόταση ότι η φιλοσοφία μπορεί να αναζητηθεί σοβαρά μόνον μέσω της προφορικής συζήτησης και της ζωντα­νής συντροφικότητας και ότι τα γραπτά έργα πάνω στο θέμα αυτό έχουν μη­δαμινή αξία ή, μάλλον, καμία αξία απολύτως.

ΑΠΟΛΛΩΝ - Ο ΜΕΓΑΣ ΑΝΥΨΩΤΙΚΟΣ ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ

      Ο Απόλλων (υψώνοντας την κιθάρα του), η Μουσική και η Ποίηση, 

              του Aimé Millet (1860–1869) στην Όπερα Garnier

1. Οι φιλολογικές, ιστορικές  και μυθολογικές πηγές για τον Απόλλωνα 

Ο Απόλλωνας ήταν ένας από τους 12 Θεούς-Ενάδες του Ολύμπου, ο δημοφιλέστερος μετά τον Δία. Δεν έχουμε σαφείς ενδείξεις για την προέλευσή του. Σύμφωνα με την επικρατέστερη άποψη, η λατρεία του εισήλθε στον ελλαδικό χώρο από την Ανατολή, ως κοινή θεότητα όλων των πανάρχαιων φυσικών πολυθεϊστικών θρησκειών, οι οποίες έχουν κοινή βάση και αφετηρία. Άλλες θεωρίες φέρουν τους Δωριείς ως κομιστές της λατρείας του αλλά και την ως τόπο εμφάνισης του, την Κρήτη, μέσω της οποίας η λατρεία του μεταλαμπαδεύτηκε στην Μικρά Ασία. Διέθετε γύρω στις 350 επικλήσεις, προσωνύμια και τοπικές λατρείες του, θεραπευτής, μάντης και ηλιακός («Φοίβος»). Πιθανότατα να αποτέλεσε έμπνευση για τον θεό Απλού στην ετρουσκική μυθολογία. Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι στην Ελληνική μυθολογία και θεολογία όλοι οι θεοί είναι ίσοι μεταξύ τους, είναι αγέννητοι, αιώνιοι, πανάγαθοι και όλοι μαζί λειτουργούν συλλογικά ως δημιουργοί κόσμων και ταξιθέτες. Οι Έλληνες, όπως και στην περίπτωση του Απόλλωνα, έτσι και με όλους τους θεούς τους, μέσω της Φιλοσοφίας και της Αρετής που ανέπτυξαν, κατάφεραν να αποτυπώσουν την πιο ποιοτική, επιστημονική και έντεχνη θέαση για τον τρόπο που υπάρχουν οι θεοί και πώς λειτουργούν μέσα στους κόσμους. Και αυτό επετεύχθη, επειδή ανήλθαν σε πολύ υψηλά  πνευματικά επίπεδα  σε σχέση με τις άλλες μυθολογικές και θεολογικές παραδόσεις. Όσο υψηλότερα ανεβαίνει κανείς προς τον "ουρανό", τόσο καλύτερα και περισσότερα πράγματα βλέπει...