Στην θεουργική αναγωγή το πνεύμα του ανθρώπου ως Τετελεσμένου ενώνεται με την Θεότητα. Σε αυτή την περίπτωση δεν μιλάμε για θεοφορία ή ενθουσιασμό αλλά για "θέωση". Η θεουργική αναγωγή σαν σκοπό έχει την συνειδητή ένωση του πνεύματος του Τετελεσμένου, του ανθρώπου, με κάποιο Θεό ή Δαίμονα. Αυτό περιλαμβάνει τόσο κατώτερους Δαίμονες όσο και το Εν. Με την ένωση με το Θεό βιώνεται η ιερότητα του προσωπικού πνεύματος που φέρει ο άνθρωπος και έτσι τίθεται σε αρμονία με την θεία πρόνοια. Η συνειδητοποιημένη συμμετοχή στην θεία πρόνοια δίνει νέα ερμηνεία στην ζωή του ανθρώπου που βιώνει την ένωση.
Γενικά η προετοιμασία για την θεουργική αναγωγή δεν είναι μια διαδικασία που επιτυγχάνεται σε μια νύχτα μέσα αλλά απαιτεί μεγάλο χρονικό διάστημα ίσως και χρόνια ασκητικής ζωής.
Σε αντιδιαστολή με τις άλλες αναγωγές (Ερωτική, Θεωρητική) που είναι πιο νοητικές και πιο δύσκολες να επιτευχθεί αλλαγή της κατάστασης της συνείδησης η θεουργική αναγωγή επειδή χρησιμοποιεί υλικά μέσα (σύμβολα, θυμίαμα, αγάλματα) για την αλλαγή της συνείδησης μπορεί να θεωρηθεί λίγο πιο εύκολη.
Οι Πυθαγόρειοι ονόμαζαν την «εικόνα – προβολή» του Ενός στο υλαίο επίπεδο Άνθος πάσης της ψυχής και εννοούσαν τον πνεύμα που έχει κάθε άνθρωπος. Κάθε άνθρωπος είναι τριπλή οντότητα πνεύμα «εικόνα του Ενός», ψυχή, ύλη. Υποσυνείδητα η ένωση με το Εν γίνεται μέσω του πνεύματός μας αλλά εδώ, στην θεουργική αναγωγή σκοπός είναι να γίνει ενσυνείδητη η ένωση αυτή. Στην ουσία αυτό που γίνεται είναι αλλαγή του επιπέδου της συνείδησης και συντονισμό αυτής με τις δονήσεις μιας Θεότητας ή του Ενός. Αυτό το βίωμα της αλλαγής της συνείδησης ονομάζεται διέλευση μέσω των κοσμικών σφαιρών, υλαία σφαίρα (επίπεδο ύλης ανθρώπων, ζώων, φυτών), αιθερική σφαίρα (επίπεδο Δαιμόνων, ψυχών, Θεών) και έμπυρη σφαίρα (επίπεδο του Ενός). Μερικοί στο έμπυρο επίπεδο τοποθετούν τους Θεούς ενώ άλλοι μόνο το Εν.
Όλος ο «Κόσμος» διέπεται από μια τριπλή ενέργεια του Ενός: η μονή ή στάση (η μονιμότητα της ενέργειας σε κάποιο επίπεδο ισχύος δημιουργώντας άλλα όντα υπό-στάσεις), η πρόοδος (εκπόρευση ενέργειας - δύναμης) και η επιστροφή (επιστροφή της ενέργειας στο Εν με την νοητική διαδικασία κάθε όντος).
Η θεουργική αναγωγή είναι μια εργασία που αποσκοπεί στην επιστροφή του προσωπικού μας πνεύματος στην πηγή του στο Εν. Βέβαια δεν είναι σίγουρο πως κάθε θεουργική αναγωγή φτάνει μέχρι το Εν, μπορεί να σταματήσει σε πιο κατώτερη πνευματική οντότητα του Ενός, όπως κάποιος Δαίμονας.
Η θεουργική αναγωγή έχει μια τελετή συμβολικού θανάτου (θάνατος πριν πεθάνεις). Πριν περιγράψουμε την πράξη της θεουργικής αναγωγής πρέπει να ειπωθεί ότι είναι μια συνεργασία μεταξύ ανθρώπου που ανάγεται και ονομάζεται «Τετελεσμένος» και του θεουργού που βοηθά τον τετελεσμένο και ονομάζεται «Τελεσιουργός». Μερικές φορές ο Τελεσιουργός είναι και ο ίδιος και Τετελεσμένος αλλά σπάνιες φορές αφού είναι πολύ δύσκολη περίπτωση εργασίας.
Βήμα 1: Καθαρμός και προστασία
Προπαρασκευαστικά πριν την αναγωγή εκτελείται η κάθαρση της ψυχής, του οχήματός της και του σώματος. Ο βασικός στόχος είναι να προετοιμαστεί ο τετελεσμένος όσο γίνεται καλύτερα και να γίνει όσο πιο όμοιος προς τον Θεό. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να γίνει «αγαθός» αφού πας Θεός αγαθός κατά τους Πλατωνιστές.
Για να επιτευχθεί η κάθαρση γίνεται ασκητική προετοιμασία. Ο τετελεσμένος πρέπει να αναπτύξει πρώτα ισχυρή θέληση, αυτό επιτυγχάνεται απέχοντας από κάθε σεξουαλική πράξη για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Η λίμπιντο (ερωτική επιθυμία) που θα «χτίσει» ο τετελεσμένος θα πρέπει να μεταμορφωθεί σε έντονη επιθυμία για την ψυχή και το πνεύμα και όχι για την λαγνεία του σώματος. Αυτός ο τρόπος σκέψης (έντονη επιθυμία για ψυχή και πνεύμα) δονεί την ψυχή του τετελεσμένου σε υψηλές δονήσεις κοντά σε ανώτερους Δαίμονες και Θεούς, και αυτός είναι ο σκοπός.
Μια άλλη ασκητική πρακτική που μπορεί να εφαρμοστεί είναι η αποχή εμψύχων και η νηστεία. Με αυτό τον τρόπο γίνεται κάθαρση της ψυχής από δονήσεις χαμηλές όπως φόνος ζώων κτλ. Αλλά και «χτίσιμο» της θέλησης του «εγώ».
Το τρίτο στάδιο περιέχει την «εξομολόγηση». Όταν ο τετελεσμένος ανεβαίνει τις κοσμικές σφαίρες μπορεί να έρθει σε επαφή με Δαίμονα που τον ελέγχει και τον εμποδίζει αν δεν είναι καθαρός. Για να αποφευχθεί αυτό ο τετελεσμένος με την εξομολόγηση αποβάλει από το υποσυνείδητό του με τρόπο συνειδητό ό,τι πράξη τον «βαρύνει» και θα τον έθετε σε μια περιορισμένη συνειδησιακή αντίληψη με αποτέλεσμα να «κολλήσει» σε μια κοσμική σφαίρα και να μην προχωρήσει στην αναγωγή του.
Τέταρτο στάδιο είναι η μυστική εκφώνηση ενός είδους προσευχής που δρα σαν αυθυποβολή. Αυτή η προπαρασκευαστική μέθοδος προετοιμάζει το υποσυνείδητο του τετελεσμένου για την θεουργική αναγωγή. Για να επιτευχθεί αυτή η προσευχή απαιτείται ένα σημείο εστίασης όπως π.χ. ένα αντικείμενο που θα κρατάτε στα χέρια σας όπως ένα δαχτυλίδι (μοναχοί διάφορων θρησκειών έχουν υιοθετήσει το κομποσκοίνι) κάθε φορά που θα λέτε την προσευχή θα περιστρέφεται μια φορά το δαχτυλίδι κτλ. Η προσευχή θα πρέπει να είναι λιτή και σύντομη και γεμάτη περιεχόμενο κατάλληλη να διαμορφώσει το υποσυνείδητο του ασκητή. Κατάλληλες τέτοιες προσευχές είναι η πλήρης παράδοση στην επιρροή της θεότητας ή η εξάλειψη φόβων. Πολλοί φοβούνται ότι οι Δαίμονες είναι κακοί και θέλουν το κακό των ανθρώπων. Για την εξάλειψη αυτής της φοβίας μια προσευχή θα μπορούσε να είναι «Πας Θεός και Δαίμων αγαθός εστί».
Όταν ο τετελεσμένος είναι έτοιμος για την θεουργική αναγωγή κάνει ένα τελετουργικό λουτρό που συμβολίζει την αγνότητα και κάθαρση της ψυχής και του σώματος. Έπειτα ντύνεται ένα λευκό χιτώνα (χιτών τερμιόεις). Τελετουργικά ο τετελεσμένος αλείφεται με λάδι και άλλα αρώματα και καίγεται θυμίαμα για προσφορά στον Θεό. Η χρήση συνθημάτων και συμβόλων και εδώ είναι απαραίτητη. Ύμνοι απαγγέλλονται και επικαλείται η Θεότητα για αρωγή στην θεουργική αναγωγή.
Πολλές φορές απαγγέλλονται επωδές που ονομάζονται «αποτρόπαια».
Τα «αποτρόπαια» έχουν σαν σκοπό να απομακρύνουν του υλαίους Δαίμονες γιατί αυτοί εμποδίζουν την αναγωγή του πνεύματος στις κοσμικές σφαίρες. Οι υλαίοι Δαίμονες σαν σκοπό έχουν την «ενσωμάτωση» ιδεών από τον Πρώτο Νου στο υλαίο επίπεδο και είναι μέρος της προόδου της θείας δύναμης. Από την άλλη η θεουργική αναγωγή είναι μέρος της επιστροφής του πνεύματος πίσω στο Εν. Είναι σαν να είστε μέσα σε ένα ποτάμι και να προσπαθείτε να πάτε κόντρα στην ροή του. Οι «αποτρόπαιες» επωδές έχουν σαν σκοπό να απομακρύνουν του υλαίους Δαίμονες από την ροή της επιστροφής σας πίσω στο Εν και έτσι η αναγωγή να είναι ευκολότερη. Οι υλαίοι Δαίμονες επίσης ονομάζονται «Σκύλοι της Εκάτης» όπως αναφέρουν τα Χαλδαϊκά Λόγια. Ενώ οι υλαίοι Δαίμονες είναι μέρος της προόδου της θείας Δύναμης, οι Ήρωες είναι μέρος της επιστροφής. Έτσι αν επικαλεστούμε έναν Ήρωα για Πάρεδρο η αναγωγή μας θα είναι ευκολότερη. (Όλα τα είδη δαιμόνων είναι αγαθά και το καθένα επιτελεί διαφορετικό έργο, όπως έχει οριστεί από τη φύση του και τη θέση που βρίσκεται).
Βήμα 2: Συμβολικός θάνατος και Διάλυση
Το επόμενο βήμα είναι ένας συμβολικός θάνατος που ονομάζεται «Θάνατος αυθαίρετος». Ακολουθεί συμβολική κηδεία και ενταφιασμός. Η διαδικασία προέρχεται από μια εσωτερική ερμηνεία της κηδείας του Πάτροκλου στην Ιλιάδα (XVIII.343-53).
«τον λούσαν έπειτα, τον άλειψαν με μυρωμένο λάδι, και με αλοιφή ως απάνω εννιάχρονη γέμισαν τις πληγές του' μετά σε στρώμα τον εξάπλωσαν, ψιλό σεντόνι ρίχνουν, κι ακέριο από κορφής τον σκέπασαν, και μια αντρομίδα απάνω κι ολονυχτίς θρηνούσαν έπειτα τον Πάτροκλο με βόγγους»
Οι τελεσιουργοί (θεουργός και οι βοηθοί του) απλώνουν ένα νεκρικό ύφασμα σε μια κλίνη όπου πάνω θα ξαπλώσει ο τετελεσμένος. Τα πόδια του τετελεσμένου πρέπει να βλέπουν προς την ανατολή όπου θεωρείται η «έξοδος» των ψυχών στον Άδη. Για την «πρόθεση» ο τετελεσμένος ξαπλώνει πάνω στο νεκρικό ύφασμα έχοντας ένα μαξιλάρι κάτω από το κεφάλι του. Οι τελεσιουργοί απλώνουν πάνω από τον τετελεσμένο τον «κόσμο», ένα λευκό μανδύα που συμβολίζει την «Μητέρα Γη» όπου αυτή δέχεται στα σπλάχνα της τον ενταφιασμένο. Οι βοηθοί τοποθετούνται γύρω από την κλίνη και ο θεουργός βρίσκεται στη κεφαλή του τετελεσμένου. Όταν ο τετελεσμένος είναι έτοιμος για την συμβολική ταφή τοποθετείται πάνω από το πρόσωπο του ο λευκός μανδύας. Οι βοηθοί αρχίζουν το μοιρολόι και τους θρήνους αλλά ο θεουργός μετά από λίγο τους διακόπτει λέγοντας κάτι σαν το παρακάτω:
«Ευφημείτε! Προς τι αυτή η παράξενη κραυγή; Ας μην υπάρξει κανένας θρήνος για (τον/την όνομα του τετελεσμένου) όπου διάλεξε να πεθάνει ενώ βρίσκεται μέσα στο σώμα του/της. Η τελευτή ενός/μιας πρέπει να γίνεται σε ιερή σιγή.»
Έπειτα ακολουθούν τα «Ανακαλυπτήρια», στα οποία ο θεουργός ξεσκεπάζει το πρόσωπο του τετελεσμένου. Η κεφαλή του τετελεσμένου ξεσκεπάζεται γιατί είναι η κατοικία του αθάνατου νου ο οποίος βρίσκεται στο σφαιρικό κρανίο όπως ο Ιερός Πρώτος Νους βρίσκεται στην Έμπυρη σφαίρα. Έπειτα από μερικές επιπρόσθετες κηδευτικές τελετές και έθιμα ο θεουργός ξεκινά να ψέλνει επωδούς και ύμνους ενώ οι τελεσιουργοί βοηθοί περιέρχονται γύρω από την κλίνη. Για τον «ενταφιασμό» οι τελεσιουργοί επιστρέφουν και μένουν ακίνητοι στις θέσεις τους γύρω από την κλίνη. Ο θεουργός συμβολικά θάβει τον τετελεσμένο ρίχνοντας τρεις χούφτες χώμα πάνω στον λευκό μανδύα πάνω στο σώμα του τετελεσμένου. Το χώμα εμποδίζει την «μόλυνση» των ιερών πεδίων από το σώμα του τετελεσμένου και επιτρέπει την διάλυση και αποχωρισμό της ψυχής του από το σώμα.
Στην συνέχεια είναι μια πολύ σημαντική εργασία που ονομάζεται «Αναπνοή και ψυχής έξωσης». Ο θεουργός κρατάει στα χέρια του το κεφάλι του τετελεσμένου με τα δύο του χέρια και επικαλείται τους Θεούς να βοηθήσουν στην έξοδο της ψυχής του τετελεσμένου. Κατόπιν ο θεουργός υποδεικνύει στους βοηθούς να θωρακιστούν με το «ηχούμενο φως» και την «τριπάνοπλη δύναμη» και να προετοιμαστούν να ανέβουν τα ιερά πεδία. Ο θεουργός μπορεί να πει κάτι σαν το παρακάτω:
Εσσάμενον πάντευχον ακμήν φωτός κελάδοντος, αλκή τριγλώχινι νόον ψυχήν θ' οπλίσαντα, παν τριάδος σύνθημα βαλείν φρενί μηδ' επιφοιτάν εμπυρίοις σποράδην οχετοίς, αλλά στιβαρηδόν (Χαλδαϊκά Λόγια απόσπασμα 114)
«Τέκνο μου, αφού ενδυθείς την πάνοπλον ακμήν ενός ηχούντος φωτός και οπλίσης την ψυχήν και τον νουν σου δια της ισχύος της εχούσης τρεις αιχμάς, ρίψε μέσα στο πνεύμα σου κάθε σύμβολο της τριάδος και μη συχνάζεις εδώ και εκεί (διασπώμενος) εις τους εμπυρίους ρύακας αλλά συγκεντρούμενος»
Ο θεουργός αρχίζει να καλεί την ψυχή του τετελεσμένου, επικαλούμενος την τριπάνοπλη δύναμη, τον θείο σπινθήρα της Νόησης του Ενός που υπάρχει μέσα μας και το αποκαλούμε πνεύμα, την προβολή του Ενός στην ψυχή του ανθρώπου που ονομάζεται Άνθος της ψυχής. Προτρέπει τον τετελεσμένο να οραματιστεί αλλά και να βιώσει την «ένδυση» της ψυχής του με φωτεινό μανδύα και να σκαρφαλώσει στην έμπυρη σφαίρα. Ενώ ο θεουργός «καλεί» την ψυχή του τετελεσμένου, οι βοηθοί αρχίζουν να ανασαίνουν πιο βαριά και βαθιά και γρήγορα σε συγχρονισμό με τις επωδές και τις ψαλμωδίες.
Βήμα 3: Ανάβαση διαμέσου των σφαιρών
Οι βοηθοί με καθοδήγηση από τον θεουργό ρυθμίζουν τον ήχο και την ένταση των επωδών και των ψαλμωδιών και της μουσικής ώστε να διευκολύνουν την ψυχή του τετελεσμένου να ανέβει τις κοσμικές σφαίρες όσο πιο «ψηλά» μπορεί. Για αυτό οι βοηθοί αναπνέουν από το στόμα (για να ακούγονται).
Μετά από μια φάση χαλάρωσης ο τετελεσμένος μπορεί να βιώσει την αντενέργεια των Υλαίων Δαιμόνων. Με συγκέντρωση στα συνθήματα και την βοήθεια του Πάρεδρου Ήρωα ο τετελεσμένος μπορεί να προσπεράσει τις αντενέργειες.
Μια άλλη δυσκολία που μπορεί να συναντήσει είναι το εμπόδιο από τον ελεγκτή (τιμωρό) Δαίμονα. Ο ελεγκτής Δαίμονας θα προβάλει στην ψυχή του τετελεσμένου κάθε απόρριψη της δημιουργώντας έτσι ένα αίσθημα δυσφορίας και ενοχής. Όσο πιο πετυχημένη ήταν η κάθαρση στο προπαρασκευαστικό στάδιο και ιδιαίτερα η εξομολόγηση τόσο λιγότερη θα είναι η επιρροή του ελεγκτή Δαίμονα. Εδώ ο τετελεσμένος θα πρέπει να απεγκλωβιστεί από την «νοητική φυλακή» του ελεγκτή Δαίμονα και να προχωρήσει στην ανάβαση του. Για να το κάνει αυτό θα πρέπει να αποδεχτεί το λάθος του και να υποσχεθεί ότι θα επανορθώσει σε αυτήν ή σε μελλοντική ζωή. Αν δεν το κάνει αυτό, θα εγκλωβιστεί στα συναισθήματα ενοχής και δυσφορίας και θα διακοπεί η θεουργική αναγωγή. Επίσης μπορεί ο ελεγκτής Δαίμονας να «δοκιμάσει» τις πεποιθήσεις σας, π.χ. όταν σας φανερώνεται ένας Θεός σαν μια πύρινη σφαίρα και σας καλεί να ενωθείτε μαζί του ο ελεγκτής Δαίμονας θα προσπαθεί να σας πείσει ότι η φωτιά είναι καταστροφική και θα σας "αφανίσει". Με αυτόν τον τρόπο δοκιμάζει την εμπιστοσύνη σας στους θεούς και βλέπει αν πραγματικά πιστεύετε ότι «Πας Θεός αγαθός». Ο τετελεσμένος εδώ καλείται να αποδείξει την πίστη του στην αγαθότητα του θείου και να ξεπεράσει τυχόν φόβους του (καταστροφή από φωτιά). (Όπως είπαμε και πριν, ο Δαίμονας αυτός είναι αγαθός το έργο που επιτελεί είναι μέρος του επιπέδου της προόδου των όντων.)
Καθώς η ανάβαση προχωράει, ο τετελεσμένος σε κάθε όραμά του ενώνεται με μικρούς Θεούς και Δαίμονες στην αρχή και προχωράει όσο διαρκεί η αναγωγή πιο πολύ σε δυσκολότερες ενώσεις και δοκιμασίες από τον ελεγκτή Δαίμονα.
Κάθε φορά που ο ελεγκτής Δαίμονας «ξεπερνιέται», γίνεται ψυχική αποσυμφόρηση από την ψυχή του τετελεσμένου. Τελικός σκοπός είναι να ενωθεί ο τετελεσμένος με το Εν. Ο ελεγκτής Δαίμονας σε κάθε ψυχική αποσυμφόρηση μεταβάλει μέρος του σε θεία ενέργεια του Φύλακα Δαίμονα (αφού οι φοβίες ξεπερνιούνται και μετατρέπονται σε θείες συμβουλές και μαθήματα «ζωής»). Ο ελεγκτής Δαίμονας θα σας ακολουθεί σε όλη την διαδικασία της αναγωγής μέχρι το Εν. Μοναδικός τρόπος να απαλλαγείτε από αυτόν είναι να τον αποδεχτείτε και να ενωθείτε μαζί του αλλά ταυτόχρονα και με το Εν (θυμάστε ότι το Εν εσωκλείει όλες τις υποστάσεις με τρόπο μυστικό). Αυτή η ένωση είναι η μέγιστη απόδειξη «αγάπης» του εαυτού σας που είχατε απαρνηθεί τόσο καιρό και έτσι τόσο το ατομικό πνεύμα όσο και ο ελεγκτής Δαίμονας μετατρέπονται σε θεία ενέργεια του Ενός.
Κατά την αναγωγή ο τετελεσμένος «θυσιάζει» μέρη από την ψυχή του λαμβάνοντας νέα ως θείο δώρο. Τα πρώτα μέρη που αφήνονται είναι το θυμικό και το επιθυμητό, το λογικό παραμένει αφού περικλείει το θείο σπινθήρα ή αλλιώς την προβολή του Ενός στο υλαίο επίπεδο, το ατομικό πνεύμα μας.
Κάθε κομμάτι της ψυχής που θυσιάζεται αντικαθίσταται με ένα νέο πιο εξευγενισμένο. Έτσι ο τετελεσμένος μετά την αναγωγή αποκτά πιο εξευγενισμένα χαρακτηριστικά όπως ασυνήθιστη πραότητα, υπομονή, μεγαλύτερη κατανόηση, και αγάπη αλλά και μεταφυσικά χαρακτηριστικά όπως θεραπευτική ικανότητα με την σκέψη, διαίσθηση, τηλεπάθεια κτλ. Αυτά είναι τα λεγόμενα «θεία δώρα» της χάριτος των Θεών και του Ενός.
Βήμα 4: Ένωσις
Το βίωμα της ένωσης δεν μπορεί να περιγραφεί αφού είναι πέρα από κάθε συλλογιστική διαδικασία.
Βήμα 5: Κατάβασις
Ο τετελεσμένος δεν μπορεί να μείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα στην κατάσταση της «Ένωσης» και για αυτό αρχίζει να κατέρχεται τα κοσμικά επίπεδα και να αποκτά νέα μέρη στην ψυχή του πιο εξευγενισμένα. Υπάρχει η περίπτωση ο τετελεσμένος να κατέρχεται σε κάποιο επίπεδο μιας κοσμικής σφαίρας π.χ. σε κάποιο επίπεδο του Αιθέριου πεδίου να «ξαποσταίνει» και να επανέρχεται στην ανάβαση ξανά στο Εν. Αυτή η τελευταία ενέργεια μπορεί να κρατήσει αρκετό χρονικό διάστημα με κατάλληλη πνευματική άσκηση.
Ο θεουργός μόλις καταλάβει ότι ο τετελεσμένος εκτελεί την κατάβαση τον βοηθά με κατάλληλες ωδές και ύμνους. Εδώ πάρεδρος μπορεί να είναι κάποιος υλαίος Δαίμονας. Μέθοδοι από την εργασία της Έκλυσης μπορούν να χρησιμοποιηθούν.
Μόλις τελειώσει η κατάβασις και ο τετελεσμένος ανακτήσει τις αισθήσεις του εκτελείται ο απενταφιασμός, το λευκό πέπλο αφαιρείται και οι βοηθοί υποδέχονται το τετελεσμένο με χαρούμενους ύμνους και επωδές. Η ψυχή του τετελεσμένου από εδώ και πέρα έχει «ρίζες» στο Εν και έχει μεταμορφώσει τον τετελεσμένο σε «θείο ανήρ» ή αλλιώς «άχραντος». Υπάρχει περίπτωση με την αναγωγή του στο Εν ο τετελεσμένος να έχει αναλάβει μια θεία αποστολή που θα οδηγήσει την ανθρωπότητα σε μια νέα φάση εξέλιξης.
Υ.Γ Όλα τα είδη δαιμόνων είναι από τη φύση τους αγαθά και κανένα κακό. Οι ελεγκτές ή "τιμωροί" δαίμονες λειτουργούν με βάση το ρόλο που τους έχει ανατεθεί από τους Θεούς, να επιβλέπουν και να ελέγχουν όσες ανθρώπινες ψυχές δεν είναι τελειωμένες και να τις εμποδίζουν να ανέλθουν ψηλότερα, όπως ακριβώς οι δάσκαλοι ελέγχουν τους μαθητές που έχουν υποπέσει σε σφάλματα και πρέπει να τα διορθώσουν.
Υ.Γ Όλα τα είδη δαιμόνων είναι από τη φύση τους αγαθά και κανένα κακό. Οι ελεγκτές ή "τιμωροί" δαίμονες λειτουργούν με βάση το ρόλο που τους έχει ανατεθεί από τους Θεούς, να επιβλέπουν και να ελέγχουν όσες ανθρώπινες ψυχές δεν είναι τελειωμένες και να τις εμποδίζουν να ανέλθουν ψηλότερα, όπως ακριβώς οι δάσκαλοι ελέγχουν τους μαθητές που έχουν υποπέσει σε σφάλματα και πρέπει να τα διορθώσουν.
______________
Βιβλιογραφία
Ιάμβλιχος, Περί Μυστηρίων
πηγή: metafysiko.gr
