Αποσπάσματα από το βιβλίο του Θεμου Γκουλώνη, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΥΤΗ Η ΑΓΝΩΣΤΗ
Όλοι γνωρίζουμε ότι η Ελβετία δεν είναι μια συνηθισμένη χώρα. Βρίσκεται στο κέντρο της Ευρωπαϊκής ηπείρου και αποτελείται από πανύψηλα βουνά, τις Άλπεις. Κατοικείται από 4 διαφορετικούς λαούς που ο καθένας μιλάει και διαφορετική γλώσσα και στερείται πλουτοπαραγωγικών πηγών. Δεν έχει θάλασσα δεν έχει κάμπους δεν έχει μεταλλεύματα ούτε πετρέλαιο. Αυτό το μείγμα είναι ό,τι πρέπει για να εξασφαλίσει σε μια χώρα άφθονη φτώχεια, κοινωνικές αναταραχές, οπισθοδρόμηση. Το ότι δεν συμβαίνει αυτό μας επιβάλλει να ρίξουμε μια ματιά στο Πολιτικό της σύστημα.
Ακόμη και για τη δημιουργία ενός γηπέδου (αδιανόητη για τον κοινοβουλευτισμό) δίδεται στη θέληση των πολιτών η έγκριση. Η διαδικασία που ακολουθείται έχει ως στόχο την εξυπηρέτηση του Δημοσίου πρωταρχικά Συμφέροντος, το οποίο εκφράζεται σε τελική ανάλυση από τη θέληση της πλειοψηφίας των πολιτών ή στο κάθε θέμα που προκύπτει στη διάρκεια του χρόνου.
Κάθε ενδεχόμενη διχογνωμία μεταξύ των αρχόντων ή μεταξύ αρχόντων και αρχομένων ή μεταξύ πολιτών, οδηγείται υποχρεωτικά στη διαδικασία του ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΟΣ. δια του οποίου δίδεται η οριστική και αδιαμφισβήτητη έξοδος σε κάθε μικρή ή μεγάλη κοινωνική δυσλειτουργία.
Ο Ελβετοί έχουν τη δυνατότητα να εκπροσωπούνται ως παραγωγικές ή επιστημονικές ή εμπορικές ή όποιες άλλες ομάδες ή τάξεις στην ολιγομελή βουλή. Υπάρχουν δυο βουλές. Για να περάσει οποιαδήποτε απόφαση ή νομοσχέδιο πρέπει να υπάρχει συμφωνία και των δύο. Εάν το 1/3 των βουλευτών διαφωνήσουν πάλι καταλήγουν στην Λαϊκή Ετυμηγορία που είναι το Δημοψήφισμα.
Μετά τη δημοσίευση του οποιοδήποτε νόμου στην αντίστοιχη ας πούμε "Εφημερίδα της Κυβερνήσεως" υπάρχει ένα διάστημα 90 ημερών κατά το οποίο ενημερώνονται όλοι οι πολίτες. Το κράτος υποχρεούται να αποστέλλει το κείμενο του νόμου σε όποιον το ζητήσει ακόμη και δια τηλεφώνου!
Εάν κάποιοι διαφωνήσουν, τότε έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα να μαζέψουν υπογραφές Πολιτών, που αν συγκεντρωθούν 60.000 αυτομάτως διενεργείται Δημοψήφισμα δια του οποίου επικυρούται ΄'η ακυρούται ο νόμος.
Οι Ελβετοί δύνανται να προσθέσουν στον κατάλογο των ονομάτων ενός εκλογικού συνδυασμού, έναν υποψήφιο από άλλον συνδυασμό στη θέση κάποιου τον οποίον "πετούν έξω από τη λίστα". Με αυτόν τον τρόπο είναι δυνατό να εκλεγούν οι υποψήφιοι ενός συνδυασμου με επικεφαλής τον αρχηγό ενός άλλου συνδυασμού!
Ούτε υπουργοί ούτε Πρωθυπουργός υπάρχει. Από το σύνολο των κομμάτων εκλέγονται 7 εκπρόσωποι των οποίων δουλειά είναι να υλοποιούν τις εντολές στις οποίες λαμβάνουν από τις δύο Βουλές.
Το σύνολο του λαού, με τη λειτουργία των δύο Βουλών αλλά και με τα συχνά ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑΤΑ, ελέγχει την άσκηση της κάθε εξουσίας επιβάλλοντας σε κάθε περίπτωση τη θέλησή του. Κατ' αντίθεση στον κοινοβουλευτισμό οι εκπρόσωποι των ηττημένων ελέγχουν (τύποις) τους εκπροσώπους των νικητών του λαού απολύτως ΑΠΟΝΤΟΣ.
Όλοι οι εκπρόσωποι είναι άμεσα υπό του λαού εκλεγμένοι πλην των "7" οι οποίοι εκλέγονται εμμέσως υπό των μελών των δύο Βουλών και συγκροτούν αυτό που στα κοινοβουλευτικά καθεστώτα ονομάζουν Κυβέρνηση.
Στο αρχικό Σύνταγμα της Ελβετίας το 1848 δεν υπήρχε αναφορά στα κόμματα! Οι υπέροχοι εκείνοι άνθρωποι οι οποίοι το συνέταξαν , μεταξύ των οποίων ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ θέλοντας να εφαρμόσουν σύστημα το οποίο κατά το δυνατόν να προσομοιάζει προς την Αθηναϊκή Δημοκρατία, προσπάθησαν να απομακρυνθούν από τη σκέψη δημιουργίας κομμάτων, φοβούμενοι την παθολογία που τα περιστοιχίζει. Δυστυχώς όμως οι άνθρωποι ρέπουν εκ φύσεως προς τη δημιουργία ΦΑΤΡΙΩΝ, ΚΟΜΜΑΤΩΝ, ΣΥΛΛΟΓΩΝ κλπ, και έτσι στην αναθεώρηση του Συντάγματος η οποία ακολούθησε μετά από λίγα χρόνια, επεβλήθη και αυτή η δομή των κομμάτων ως κάτι όμως ενδιάμεσο, μεταξύ λαού και υπερδομής. Με τον όρο "υπερδομή" εννοούμε όχι αυτό που στον κοινοβουλευτισμό ονομάζουμε "εξουσία" αλλά τις υπηρεσίες δηλαδή κάτι που υπηρετεί τον Εντολέα του που στην προκειμένη περίπτωση είναι το σύνολο του λαού και σε καμιά περίπτωση κάποιου τμήματος αυτού, οσοδήποτε ποσοστό και αν διαθέτει αυτό το τμήμα.
Η υπακοή στην πλειοψηφία επιβάλλεται δια ρητής συνταγματικής επιταγής μόνο με την διαδικασία των ΣΥΝΕΧΩΝ και επί ΠΑΝΤΟΣ Θέματος Δημοψηφισμάτων, τα αποτελέσματα των οποίων αποστέλλονται κατ΄' ευθείαν προς ενέργειαν στους εκπροσώπους του λαού που έχουν σταλεί απ αυτόν στις δυο Βουλές καθώς και στο συμβούλιο των "7".
Τους δικαστές στην Ελβετία τους ψηφίζει ο λαός ο οποίος δύναται και να τους καταργήσει! Οι δικαστές αυτοί δεν είναι υποχρεωτικό να είναι νομικοί! Επαγγελματίες δικαστές για πολύ σοβαρές υποθέσεις στην Ελβετία, είναι θεσπισμένο να υπάρχουν μόνο 39 εξέχουσες νομικές προσωπικότητες.
Η Βουλή, ή όπως λέμε εμείς κοινοβούλιο, στην Ελβετία, ονομάζεται ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ. Κανένας από τους εκλεγμένους εκπροσώπους δεν είναι επαγγελματίας πολιτικός! Η αμοιβή τους είναι ελαχίστη, δεν χαίρουν ουδενός προνομίου και δεν προβλέπεται για κανέναν λόγο Υπερωριακή αμοιβή!
Για να συνταχθεί κάποιος νέος νόμος και αφού γίνουν όλες οι αναγκαίες διαβουλεύσεις μεταξύ των δύο Βουλών και οι απαραίτητες βελτιώσεις με τη συμφωνία των εκπροσώπων των πολιτών, τελικά δημοσιεύεται ο νόμος οπότε για 90 ημέρες μπορούν να γίνουν ενστάσεις. Οποιοσδήποτε πολίτης, κόμμα ή ομάδα πολιτών συλλέξει 50.000 υπογραφές εντός 3 μηνών τότε ο νόμος οδηγείται σε Δημοψήφισμα και επικυρώνεται ή ακυρώνεται από το σύνολο των πολιτών. Αυτό το λένε referendum.
'Oλες, επομένως, οι αποφάσεις απαραιτήτως περνούν από Δημοψήφισμα. Όπως πχ και στη διεθνή οικονομική κρίση το 2003 έγινε νόμος να μη γίνονται οικοδομές, να ελέγχονται οι τιμές και να μη δίνονται δάνεια. Αυτός ο νόμος είχε περιορισμένη ισχύ μόνο για δύο χρόνια . Τό ίδιο συμβαίνει επίσης και με διεθνείς συμφωνίες, αφού ο διεθνής παράγων πήρε με το μέρος του το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο των "7", προσπάθησαν να τους εντάξουν στην ευρωπαϊκή ένωση . Είχαν λογαριάσει όμως χωρίς να υπολογίσουν τι ακριβώς σημαίνει Δημοκρατία. Στις 6.12.92 στο Δημοψήφισμα το οποίο υποχρεωτικά ακολούθησε , ο λαός απέρριψε την είσοδο της Ελβετίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση!
Ας προσεγγίσουμε τη λέξη Βουλευτής ελέγχοντας την Ετυμολογία της. Ήδη από τα ομηρικά έπη βουλευτής σημαίνει σύμβουλος. Λίγους αιώνες μετά, κατά την προκλασσική και κλασσική περίοδο, δηλώνει το μέλος διαφόρων συμβουλευτικών σωμάτων (δηλ ο βουλών) ο παρέχων συμβουλές το οποίο έχει φθάσει στην εποχή μας στη συνήθη λέξη "συμβουλή" η οποία μέσα της περιέχει τη λέξη "βουλή". ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΣΠΑΡΤΗ σύμβουλος λεγόταν και ο συνεργάτης καθενός από τους 10 στρατηγούς.
Πως συνέβη τώρα και ξεχάστηκαν όλα αυτά και όταν σήμερα ακούμε τη λέξη βουλευτής τον μόνο που δεν σκεπτόμαστε είναι τον σύμβουλο; Αυτόν που έχει τον ρόλο να μας συμβουλεύει, να μας προτείνει λύση; Πως συνέβη αυτή η κακοήθης μετάλλαξη; Το μεταλλαγμένο αυτό κοινωνικά κύτταρο υπέστη δυστυχώς και μια δεύτερη κακοηθέστερη εξαλλαγή, η οποία στρέφεται αρχικά και κυρίως προς την όποια αξιοπρέπεια διαθέτει ακόμη;
Ο Βουλευτής μέσα από αυτή τη δεύτερη μετάλλαξη, χάνει και το δικαίωμα της όποιας εσωκομματικής διαφωνίας που του είχε απομείνει, καθιστάμενος άθυρμα στα χέρια του απόλυτου εξουσιαστή, ο οποίος έχει και το δικαίωμα να τον εξαφανίσει απλώς με ένα νεύμα του από τη Δημόσια ζωή. Όσοι διαθέτουμε ακόμη την όποια ικανότητα να ετυμολογούμε τις Ελληνικές λέξεις καταδυόμενοι στον μαγικό κόσμο του βυθού τους, τρομάζουμε βλέποντας τους εξουσιαστές να έχουν καταφέρει την επέκταση της κυριαρχίας τους ακόμη και στις λέξεις της υπέροχης γλώσσας μας.
Είναι αλγεινό να παρακολουθείς λαμπρά νοητικά αποσπάσματα φτιαγμένα με σκοπό να εκφράσουν υψηλές έννοιες να μετατρέπονται σε δεσμωτήρια αυτών των εννοιών λέξεις όπως ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΙΣΗΓΟΡΙΑ, ΙΣΟΚΡΑΤΙΑ, ΠΑΡΡΗΣΙΑ, ΠΟΛΙΤΗΣ, ΑΓΩΓΗ, ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ, ΝΟΜΟΣ, ΗΘΟΣ, ΑΡΕΤΗ, ΕΡΩΣ, ΙΜΕΡΟΣ, ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ, ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑ , ΠΟΛΙΤΕΙΑ έχουν μετατραπεί σε απαίσιες φυλακές που στα ανήλια υπόγεια τους αναστενάζει η αλήθεια δεμένη πισθάγκωνα.
Το πλέον απεχθές είναι ότι αυτό το έγκλημα διαπράττεται από εκείνους τους ανθρώπους, στους οποίους ανέθεσε η κοινωνία να προστατεύουν αυτές ακριβώς τις ΑΞΙΕΣ. Το απολύτως απίστευτο είναι για όσους έχουν διαπαιδαγωγηθεί κοινοβουλευτικά, ότι το δικαίωμα του Ελβετικού λαού εξικνείται μέχρι και της καταργήσεως των ίδιων των δικαστών τους εάν τους θεωρήσουν ανάξιους για αυτή τη θέση την οποία οι ίδιοι τους ενεπιστεύθησαν.
Αυτά και πολλά άλλα παραμένουν για όλους τους εκτός Ελβετίας λαούς επτασφράγιστα μυστικά. Αλλά να παραμένουν και για αυτούς οι οποίοι γέννησαν την Πανώρια κόρη, επτασφράγιστα μυστικά;
____________
Υ.Γ Ας κατανοήσουμε στο ελβετικό αμεσοδημοκρατικό σύστημα τον τρόπο που παίρνονται οι αποφάσεις, με τη συμμετοχή των πολιτών, και να μην μείνουμε στο καπιταλιστικό πλαίσιο που είναι οργανωμένη η οικονομία της Ελβετίας. Άλλωστε, ακόμα και αυτή η καπιταλιστική οργάνωση της ελβετικής οικονομίας ήταν και είναι απόφαση και αποτέλεσμα της βούλησης των Ελβετών πολιτών, κάτι που πολλοί ΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ / ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΕΣ αδυνατούν να κατανοήσουν και βεβαίως να διακρίνουν. Ας προσέξουμε λοιπόν τον τρόπο που λειτουργεί το πολιτικό σύστημα της Ελβετίας που είναι μια ημιάμεσου τύπου ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Ακόμα και αυτή η εκδοχή είναι όνειρο θερινής νυχτός για πολλά αναπτυγμένα δυτικά ή μη κράτη σχετικά με αυτό που εννοούμε ΚΛΑΣΙΚΗ ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
