ΜΠΡΟΥΝΟ ΣΝΕΛΛ - ΟΛΥΜΠΙΟΙ ΘΕΟΙ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΠΝΕΥΜΑ

Αποσπάσματα από το 2ο κεφάλαιο στο έργο του συγγραφέα 

«Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ» 

Ὁ ἄν­θρω­πος ἀν­τι­με­τω­πί­ζει το φό­βο καί τό μυ­στή­ρι­ο ἀρ­χι­κά με τη μορ­φή τοῦ θε­ϊ­κοῦ και δαι­μο­νι­κοῦ στοι­χεί­ου, πού οἱ πρω­τό­γο­νοι προ­σπα­θοῦν να το θέ­σουν ὑ­πό ἔ­λεγ­χο και να το ἐ­ξορ­κί­σουν με τη θρη­σκεί­α. Ὑ­περ­νί­κη­ση τοῦ φό­βου ση­μαί­νει συγ­χρό­νως και με­τα­βο­λή τῶν θρη­σκευ­τι­κῶν πα­ρα­στά­σε­ων. Με την πί­στη στους ὀ­λύμ­πι­ους θε­ούς, ὅ­πως πα­ρου­σι­ά­ζε­ται στην Ἰ­λι­ά­δα και την Ὀ­δύσ­σει­α, πραγ­μα­το­ποι­εί­ται αὐ­τή ἡ με­τα­βο­λή, και μά­λι­στα τό­σο ρι­ζι­κά, ὥ­στε δυ­σκο­λευ­ό­μα­στε να κα­τα­νο­ή­σου­με αύ­τή τη θρη­σκευ­τι­κό­τη­τα, ἀ­πό την ὁ­ποί­α λεί­πει σε με­γά­λο βαθ­μό ὁ φό­βος γι­α τις μυ­στη­ρι­α­κές δυ­νά­μεις…

Γι­α τον Ἕλ­λη­να οἱ θε­οί εἶ­ναι κά­τι τό­σο φυ­σι­κό και αὐ­το­νό­η­το, ὥ­στε πο­τέ του δεν ἀ­να­ρω­τή­θη­κε ἄν ἄλ­λοι λα­οί θα μπο­ρού­σαν να ἔ­χουν δι­α­φο­ρε­τι­κή πί­στη ἤ δι­α­φο­ρε­τι­κούς θε­ούς…

ΟΙ ΕΠΤΑ ΣΟΦΟΙ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ

1. ΧΙΛΩΝ Ο ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΣ

Ο Χίλων ή Χείλων o Λακεδαιμόνιος, γιος του Δαμαγέτου, ήταν πολιτικός, νομοθέτης, φιλόσοφος και ελεγειακός ποιητής, που έζησε κατά τον στ' π.Χ. αιώνα και αναφέρεται ως ένας από τους Επτά Σοφούς της Aρχαίας Ελλάδας.

Γεννήθηκε το 600 π.Χ. στη Σπάρτη και πέθανε το 520 π.Χ. στην Πίσσα της Σικελίας. Κατά την παράδοση (και τον Έρμιππο) πέθανε σε ηλικία 80 ετών κατά τα προλεχθέντα, από τη μεγάλη του συγκίνηση και την υπερβολική χαρά του, όταν αγκάλιασε το γιο του, που μόλις είχε επιστρέψει Ολυμπιονίκης στο αγώνισμα της «πυγμής» (πυγμαχίας), οπότε και κηδεύτηκε με μεγάλες τιμές, ενώ στον τάφο του γράφτηκε η φράση: «Υιός Χίλωνος, πυγμή χλωρόν έλεν κότινον / Είδ΄ο πατήρ στεφανούχον ιδών τέκνον ήμυσεν ησθείς ού νεμεσητόν. Εμοί τοίος ίτω θάνατος» [«Μακάρι να είχα κι εγώ ένα τέτοιο θάνατο»]. Σύμφωνα με τον Διογένη το Λαέρτιο που τον βιογράφησε (Α’ 3,68-73), οι Σπαρτιάτες ανήγειραν και άγαλμα προς τιμή του, με το επίγραμμα «Τόνδε δορυστέφανος Σπάρτα Χίλων, εφύτευσεν, ός των Επτά Σοφών, πρώτος, έφυ Σοφός» [περ. «Η πολεμόχαρη Σπάρτη γέννησε αυτόν εδώ τον Χίλωνα, που ήταν ο πρώτος, δηλαδή ο μεγαλύτερος, Σοφός από τους επτά Σοφούς»].

ΑΡΜΟΝΙΚΕΣ ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΕΣ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΝΕΡΟ

«Αρμονία είναι η μίξις και ο συγκερασμός των αντιθέτων» Πυθαγόρειοι. (Αρμονία δε πάντων εξ εναντίων γίνεται. Εστί γαρ αρμονία πολυμιγέων ένωσις και δίχα φρονεόντων συμφρόνησις. Νικόμαχος ο Γερασηνός ~140 μ.χ. Περί αριθμών.

Ναι σήμερα μπορούμε να έχουμε στον κήπο μας, στο κτήμα μας ή ακόμη και στην ταράτσα ή το μπαλκόνι μας, αρμονικές καλλιέργειες με 100% φυσικό τρόπο ανάπτυξης, χωρίς λιπάσματα, χωρίς κοπριά, χωρίς ορμόνες, χρησιμοποιώντας παλαιούς ντόπιους σπόρους, που έχουν εμψυχωθεί κατάλληλα για αύξηση της βλαστικής ικανότητός των και απόδοσης και απολαμβάνοντας απαράμιλλη γεύση, και ταυτόχρονα μεγάλη ανάπτυξη. Αυτό επιτυγχάνεται με την ενίσχυση των χρωματισμών του αιθερικού πεδίου των φυτών χρησιμοποιώντας νερό υψηλής ενεργοποίησης.

Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΛΕΑΣ ΑΘΗΝΑΣ ΣΤΗΝ ΤΕΓΕΑ

 Πατώντας εδώ δείτε στον χάρτη τον Ναό της Αλέας Αθηνάς

Ο ναός της Αλέας Αθηνάς ήταν ο μεγαλύτερος της Πελοποννήσου μετά τον ναό του Ολυμπίου Διός στην Ολυμπία και από τα σημαντικότερα ιερά κτίσματα της αρχαιότητας. Βρίσκεται στην Τεγέα στο χωριό Αλέα, 10 χλμ. από την Τρίπολη. Το σημαντικότερο μνημείο του αρχαιολογικού χώρου είναι το Ιερό της Αλέας Αθηνάς.

ΑΛΤΑΝΗ - ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΦΩΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΜΕ ΤΑ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ ΧΡΥΣΑ ΕΠΗ

Ο όρος Ελληνικός Διαλογισμός είναι καταχρηστικός, γιατί στην ουσία πραγματοποιούμε δύο νοητικές διαδικασίες, διαλογιζόμαστε και μετά συλλογιζόμαστε. Αυτό φανερώνεται στο όνομα του Θεού Δία: Ο ΖΕΥΣ - ΤΟΥ ΔΙΟΣ, ΤΩ ΔΙΪ, ΤΟΝ ΔΙΑ, Ω ΖΕΥ. Δηλαδή ξεκινάμε με συναγωγικούς συλλογισμούς (ονομαστική: ζεύξη), συνεχίζουμε με διαιρετικούς συλλογισμούς (γενική, δοτική, αιτιατική: διάσταση) και τελειώνουμε πάλι με συναγωγικούς συλλογισμούς (κλητική: ζεύξη). Ουσιαστικά κάνουμε Ενδοσκόπηση.

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΣΤΡΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ ΜΕ ΟΠΛΟ ΤΗΝ ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Πρωτοποριακή μέθοδος που συνδυάζει τη σύγχρονη ιατρική και την αρχαία πυθαγόρεια τεχνική

Οι στατιστικές λένε ότι περίπου το 70% των ασθενειών που ταλαιπωρούν τον πληθυσμό του πλανήτη έχουν άμεση σχέση με το στρες. Διαβήτης, άγχος, υπέρταση, κατάθλιψη, αυτοάνοσα νοσήματα (όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας), καρδιαγγειακά κ.ά. είναι απότοκα του εντελώς εσφαλμένου τρόπου ζωής που έχουν επιβάλει οι συνθήκες της υλιστικής φρενίτιδας και του πνευματικού αποπροσανατολισμού των σύγχρονων κοινωνιών και σχετίζονται με το έντονο στρες το οποίο βιώνουν οι πολίτες κατά τη διάρκεια του «κυνηγιού» του επιούσιου, της καταξίωσης και της ευτυχίας.

ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ - Η ΖΩΗ ΚΑΙ Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ

Ηράκλειτος θα πει Ηρα-κλειτός, δηλαδή αυτός που χρωστά τη δόξα του στην Ήρα.

 «Ο Ηράκλειτος ο Εφέσιος, ο επονομαζόμενος σκοτεινός, κατέχει μια κεντρική θέση στο σύνολο της ελληνικής φιλοσοφίας και σε ολόκληρη την παγκόσμια ιστορία της σκέψης».

Ο Ηράκλειτος είναι ένας στοχαστής. Αυτός για πρώτη φορά στοχάζεται μέσα από τα πλαίσια του Λόγου τι είναι Κόσμος. Η σκέψη του παραμένει ανοιχτή και πολυδιάστατη, ερωτηματική και αινιγματική, αποσπασματική και ποιητική. Δεν κατασκευάζει κάποιο σύστημα. Ο Ηράκλειτος στοχάζεται πριν ακόμα συσταθεί η μεταφυσική και διαμορφωθούν οι φιλοσοφικές σχολές. Ήταν το σπέρμα της δικής του σκέψης που έθρεψε όλη τη φιλοσοφία και μάλιστα πριν τη διαμόρφωσή της σε Μεταφυσική, Θεολογία, Λογική, Φυσική και Ηθική.

ΠΛΑΤΩΝ - Η ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΟΥ ΤΗΝ 7η ΘΑΡΓΗΛΙΩΝΟΣ (21η ΜΑΪΟΥ)

«και Αθηναίοι δε την γενεθλιακήν αυτού ημέραν επιτελούντες επάδοντες φάσκουσιν· ‘ήματι τωδε Πλάτωνα θεοί δόσαν ανθρώποισιν’.»

  

(Και οι Αθηναίοι κατά την ημέρα των γενεθλίων του, γιορτάζοντας τραγουδούσαν: 

«Την ημέρα αυτή οι θεοί έδωσαν τον Πλάτωνα στους ανθρώπους»)

Επ’ευκαιρία της 7ης Θαργηλιώνος, η οποία συμπίπτει με την 21η Μαίου του συγχρόνου ημερολογίου, θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια πολύ σύντομη αναφορά στον Πλάτωνα, εστιάζοντας σε σημεία τα οποία λίγο-πολύ είναι άγνωστα. Για μια πλήρη βιογραφία του Πλάτωνα, μπορούμε να ανατρέξουμε σε οποιοδήποτε σχετικό βιβλίο. 

ΒΛΑΣΗΣ ΡΑΣΣΙΑΣ - Η ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Μια Αναγκαιότητα για το Σύγχρονο Κόσμο μας

«Η διαχρονική σύγκρουση στους κόλπους της ανθρωπότητας είναι η σύγκρουση μεταξύ ποιοτικών και χυδαίων ανθρώπων»

Η ΘΕΑ ΑΡΤΕΜΙΣ

H Άρτεμις (λατινικά Diana) είναι μια από τις παλαιότερες, πιο περίπλοκες αλλά και πιο ενδιαφέρουσες μορφές του ελληνικού πανθέου. Κόρη του Δία και της Λητούς, δίδυμη αδερφή του Απόλλωνα, βασίλισσα των βουνών και των δασών, θεά του κυνηγιού, προστάτιδα των μικρών παιδιών και ζώων. Η Εστία, η Αθηνά και η Άρτεμη, ήταν οι μόνες Θεές που πάνω τους δεν είχε δύναμη η Αφροδίτη (που είχε υποτάξει το σύνολο Θεών και ανθρώπων). Αντίστοιχη της Άρτεμης στη ρωμαϊκή μυθολογία είναι η Ντιάνα, ενώ στην ετρουσκική μυθολογία η θεότητα Αρτούμες.

ΝΟΥΣ - ΜΙΑ ΣΦΑΙΡΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΘΕΣΗ

Ο νους πιστεύεται ότι είναι η έδρα της αντίληψης, της συνείδησης του εαυτού, της σκέψης, της πίστης, της μνήμης, της ελπίδας, της θέλησης, της κρίσης, της ανάλυσης, της συλλογιστικής κλπ. Οι δυϊστές θεωρούν πως ο νους είναι μια άυλη ουσία, ικανή να υπάρχει σαν μια συνειδητή και αντιλαμβάνουσα οντότητα ανεξάρτητα απ' οποιοδήποτε φυσικό σώμα. Ο δυϊσμός είναι δημοφιλής σε αυτούς που πιστεύουν στη μετά θάνατον ζωή. Ο εγκέφαλος μπορεί να φθείρεται, ν' αποσυντίθεται και να εκμηδενιστεί για πάντα, αλλά ο νους (ή ψυχή) δεν εξαρτά την ύπαρξή του από το σώμα οπότε και μπορεί να συνεχίζει να ευδοκιμεί σε έναν άλλο κόσμο. Αυτή η πεποίθηση πως ο νους είναι μια ουσία που υπάρχει ανεξάρτητα απ' τον εγκέφαλο, όσο αστήριχτη και αν είναι, φαίνεται να απαιτείται απ' τα περισσότερα θρησκευτικά δόγματα όπως επίσης και από πολλές New Age ιδέες και θεραπείες. Αν και οι δυϊστές φιλόσοφοι πασχίζουν εδώ και αρκετό καιρό με το λεγόμενο πρόβλημα σώματος-νου, οι γκουρού του New Age προτρέπουν για αρμονία σώματος-νου στην ιατρική, στη θεραπεία και στην επιστήμη. 

ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ - ΓΙΑΤΙ ΕΚΛΕΙΣΑΝ ΤΑ ΜΑΝΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΗΣΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Σε σχέση με τους κατά θέση Δαίμονες να τι λέγει ο Πλούταρχος ο Χαιρωνεύς – ο εν Δελφοίς Ιερεύς:

Η ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑ ΤΟΥ ΜΑΝΤΕΙΟΥ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ

Του Πάνου Bαλαβάνη

Αν. καθηγητή Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών

Ο ρόλος του Δελφικού Μαντείου στον αρχαίο κόσμο ήταν πολυδιάστατος. Από το τέλος του 9ου αι. π.Χ. τουλάχιστον, που εμφανίζονται οι πρώτες ενδείξεις της λατρείας του Απόλλωνος στους Δελφούς και της έναρξης της μαντικής διαδικασίας, μέχρι τον 4ο αι. μ.Χ., που δόθηκε ο πολύ γνωστός, τελευταίος, συμβολικός ψευδοχρησμός στον αυτοκράτορα Ιουλιανό, για περισσότερο δηλαδή από 1.200 χρόνια, το δελφικό μαντείο εξέδιδε χρησμούς και σε ιδιώτες και σε πόλεις-κράτη, επηρεάζοντας, όσο κανένας άλλος θεσμός, ολόκληρη τη μικρή και τη μεγάλη αρχαία ελληνική ιστορία.

ΚΝΩΣΣΟΣ

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

Η Αθήνα είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας. Είναι από τις παλαιότερες πόλεις του κόσμου, με την καταγεγραμμένη ιστορία της να φθάνει ως το 3.200 π.Χ. Η Αρχαία Αθήνα, μια περιτοιχισμένη πόλη, ήταν μία πανίσχυρη πόλη-κράτος, που αναπτύχθηκε παράλληλα με το λιμάνι της, το οποίο αρχικά ήταν το Φάληρο και αργότερα ο Πειραιάς. Κέντρο των τεχνών, της γνώσης και της φιλοσοφίας, έδρα της Ακαδημίας του Πλάτωνα και το Λυκείου του Αριστοτέλη, αναφέρεται ευρέως ως λίκνο του Δυτικού πολιτισμού και γενέτειρα της δημοκρατίας, κυρίως λόγω της επίδρασης των πολιτιστικών και πολιτικών επιτευγμάτων της κατά τους 5ο και 4ο αιώνες π.Χ. στο υπόλοιπο της τότε γνωστής Ευρωπαϊκής ηπείρου.

ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΛΑΤΡΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Με την πραγματική δημοκρατία, την άμεση, δεν συνάδει η ανεξιθρησκεία αλλά η ελευθερία λατρείας. Οι δύο όροι διαφέρουν ποιοτικά.

Ο όρος ΑΝΕΞΙΘΡΗΣΚΙΑ εισήχθη από τον Ευγένιο Βούλγαρη ως απόδοση του γαλλικού tolérance (religieuse) «θρησκευτική ανοχή», από τον μέλλοντα "ανέξομαι" του ρήματος ανέχομαι+θρήσκος. Επειδή η λέξη δεν είναι σύνθετο του απλού θρησκεία, αλλά (παρασύνθετο) παράγωγο σε -ία του ήδη συνθέτου ανεξίθρησκος, γράφεται με -ι: ανεξιθρησκία, όπως άνανδρος>ανανδρία (αλλά απλό ανδρεία), αεροπόρος>αεροπορία, πρωτοπόρος>πρωτοπορία (αλλά πορεία) κ.ο.κ.

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ - ΔΕΛΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ

Τὸν κιθαρίσει κλυτὸν παίδα μεγάλου Διὸς
ἐρῶ σ᾿ ἄτε παρ᾿ ἀκρονιφῆ τόνδε πάγον ...

ΘΗΣΕΑΣ

ΒΙΝΤΕΟ - ΘΗΣΕΑΣ ΗΡΩΑΣ Ή ΜΙΜΗΤΗΣ (Του Πέδρο Ολάγια στην ΕΡΤ) 

Ο Θησέας (αρχ. Θησεύς) ήταν Έλληνας βασιλιάς της Αθήνας στην ελληνική μυθολογία, γιος του Αιγέα και της Αίθρας, ο πιο δημοφιλής ήρωας στην αρχαία Ελλάδα μετά τον Ηρακλή.

Κάποτε ο Ηρακλής πέρασε από την Τροιζήνα της Αττικής όπου τον φιλοξένησε στο παλάτι του βασιλιά Πιτθέα. Όταν κάθισαν να φάνε, ο Ηρακλής έβγαλε την λεοντή και την άφησε κάτω. Μια παρέα παιδιών βλέποντας τη λεοντή τρόμαξαν και το έβαλαν στα πόδια. Ένα όμως επτάχρονο παιδί, νομίζοντας πως έβλεπε αληθινό λιοντάρι άρπαξε ένα τσεκούρι κι όρμησε να το σκοτώσει. Ήταν ο Θησέας, ο εγγονός του βασιλιά Πιτθέα, ένας ακόμη ήρωας της ελληνικής μυθολογίας.

ΤΟ ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΟ ΤΗΣ ΚΩ

Ο ναός του Απόλλωνα στο Ασκληπιείο της Κω

Πατώντας εδώ δείτε στο χάρτη το Ασκληπιείο της Κω

Το Ασκληπιείο, κτισμένο στις πλαγιές ενός χαμηλού λόφου, κατάφυτου με δένδρα και με θαυμάσια θέα προς τη θάλασσα και τα μικρασιατικά παράλια, ήταν ήδη από την αρχαιότητα το πιο φημισμένο μνημείο της Kω. Βρισκόταν κοντά στην αρχαία πόλη και ήταν γεμάτο με θαυμαστά αναθήματα, έργα φημισμένων καλλιτεχνών, όπως πολύ παραστατικά μάς περιγράφουν ο Κώος ποιητής Ηρώνδας τον 3ο αι. π.Χ. και ο Στράβωνας, λίγο αργότερα (14.2.19). Σε αντίθεση με το ιερό του Ασκληπιού στην Επίδαυρο, στο Ασκληπιείο της Κω αναπτύχθηκε ιδιαίτερα η επιστημονική ιατρική, χάρη και στη σχολή που είχε ιδρύσει στο νησί ο Ιπποκράτης, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της ιατρικής επιστήμης στην αρχαιότητα. 

Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΔΙΟΣ ΣΤΟ ΡΟΔΟΤΟΠΙ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

Ο αρχαίος ναός, που βρίσκεται στο Ροδοτόπι Ιωαννίνων, στους πρόποδες του λόφου Γαρδίκι, ταυτίζεται με το ναό του Άρειου Δία της αρχαίας Πασσαρώνας, πρωτεύουσας των Μολοσσών, η τειχισμένη ακρόπολη της οποίας σώζεται στην κορυφή του λόφου. Ο ναός οικοδομήθηκε γύρω στα τέλη του 4ου αι. π.Χ. Το 167 π.Χ. πυρπολήθηκε από τον Αιμίλιο Παύλο, τον κατακτητή της Μακεδονίας, αλλά επισκευάσθηκε και εξακολούθησε να λειτουργεί, όπως υποδεικνύουν λίθινα κιονόκρανα ρωμαϊκών χρόνων και ένας ρωμαϊκός ανδριάντας. 

Ο ΗΣΙΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΑΡΧΑΪΚΗ ΕΠΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ - ΜΟΥΣΑΩΝ ΑΡΧΩΜΕΘΑ (ΒΙΒΛΙΟ)

Συλλογικό έργο των πανεπιστημιακών καθηγητών φιλολογίας  Ν. Π. Μπεζαντάκου, Χρήστου Κ. Τσαγγάλη, Φλώρας Μανακίδου, Σπύρου Ι. Ράγκου

ΕΡΝΕΣΤΟΣ ΡΕΝΑΝ - ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ (ΚΕΙΜΕΝΟ - ΒΙΝΤΕΟ)

Υπάρχουν κείμενα που αντέχουν στον χρόνο, που παραμένουν διαχρονικά στην Ιστορία της Λογοτεχνίας και των Ιδεών. Ένα τέτοιο κείμενο αποτελεί το έργο του Γάλλου φιλόσοφου και διανοητή Ερνέστου Ρενάν La Prière sur l'Acropole / Προσευχή πάνω στην Ακρόπολη.

Πρόκειται για έργο του 19ου αιώνα, το οποίο ο συγγραφέας του ονόμασε «Προσευχή», μια προσευχή που απευθύνει στη θεά Αθηνά, θεά της ανθρώπινης σοφίας και λογικής, για να τιμήσει μέσω αυτού του συμβόλου το Ωραίο, το Αγαθό και το Αληθινό. Ο Ρενάν, από τη Βρετάνη της βόρειας Γαλλίας, προσκυνητής-ταξιδιώτης στην πόλη της Αθήνας το 1865, ανέβηκε στον ιερό βράχο της Ακρόπολης έχοντας στην πνευματική του σκευή τη γνώση της ελληνικής αρχαιότητας, της μυθολογίας, της τέχνης, της φιλοσοφίας, με λίγα λόγια τού αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Επέστρεφε από ένα ταξίδι στην Ανατολή και στάθηκε στην Αθήνα για αρκετό καιρό, θαυμάζοντας και φιλοσοφώντας. 

ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ - Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΙ Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΚΟΣΜΟΘΕΑΣΗ

- Δύο  όψεις -

Η αγάπη, η παιδεία και η αρχαία ελληνική κοσμοθέαση στα "Ελληνικά" του Δημήτρη Λιαντίνη

Δεν ταξινομείται η παιδεία. Κι όσο τη λογαριάζουμε σαν επένδυση ανάμεσα στις άλλες, έστω και την πιο σημαντική, τόσο θα συνεχίζουμε να τελούμε σε σύγχυση φρένων, έτσι ώστε να μπερδεύουμε το ψάρι με τον ψαρά που το ψάρεψε.

Χωρίς να το ξέρουμε και χωρίς να το εννοούμε, από τα γεννοφάσκια του φιδοζώνουμε το παιδί με δεισιδαιμονίες προλήψεις και καταδεσμούς. Και με τα δηλητήρια αυτά πνίγουμε την ψυχή του. Όπως τα ζιζάνια και τα άλλα αγριόχορτα το στάρι.

ΠΡΩΤΑΓΟΡΑΣ - ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Άνθρωπος: «πάντων χρημάτων μέτρον»

§1: Ο Πρωταγόρας ανήκει στο ριζοσπαστικό κίνημα των Ελλήνων Σοφιστών, που αναπτύχθηκε θεμελιωδώς κατά την κλασική περίοδο της αρχαίας Ελλάδας, βασικά της Αθήνας του Περικλή. Το εν λόγω κίνημα είναι εν πολλοίς ένα ελευθεριακό κίνημα σκέψης, με δεσπόζουσα την πολιτική απόχρωση και με αποκλίνουσες επί αρκετών θεμάτων ιδέες. Εγκαινίασε καθοριστικά τη στροφή προς τον άνθρωπο σε αντίθεση με την προηγηθείσα σκέψη των προσωκρατικών, η οποία είχε ασχοληθεί κι αυτή βέβαια με τον άνθρωπο αλλά σε ένα ευρύτερο πλαίσιο κοσμολογικών-οντολογικών προβληματισμών: οι διανοητές της προ-σοφιστικής, ήτοι της προσωκρατικής περιόδου, διαστοχάστηκαν κυρίως πάνω στη φύση, τον κόσμο (βασικά με το νόημα του σύμπαντος) και το ον εν γένει. Η έννοια του ανθρώπου τους απασχόλησε ως τμήμα αυτού του κόσμου. Για τους Σοφιστές, απεναντίας, ο άνθρωπος δεν εξακοντίζεται πλέον σε συλλήψεις ενός οντο-κοσμο-λογικού Είναι, αλλά συλλαμβάνεται βασικά ως ένα πλέγμα σχέσεων: σχέσεις προς τη φύση, την κοινωνία, το κράτος, τους θεούς· προς άλλους ανθρώπους ή άλλους λαούς κ.λπ. Στο πνεύμα αυτών των σχέσεων κατανοείται, λιγότερο ή περισσότερο, και η σχέση των ίδιων των Σοφιστών με τον κοινωνικό τους περίγυρο. Μάλιστα, μέσα στην ιστορία της φιλοσοφίας, η σχέση τους αυτή αποτιμάται άλλοτε ως μια στεγνή επαγγελματική σχέση, όπου εξαργυρωνόταν η γνώση με χρήμα, με συνέπεια να αμαυρώνεται η εικόνα του σοφιστικού κινήματος, άλλοτε ως μια στοχαστική σχέση του ανθρώπινου ατόμου εντός της κοινωνίας και σε σχέση με τούτη.

ΧΕΓΚΕΛ - ΜΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Κατ’ αίσθηση βεβαιότητα:§ 94

Ι. Πώς κατανοείται η εμβέλεια του Αισθητού

1. Βρισκόμαστε στο τμήμα (Α) της Φαινομενολογίας του πνεύματος, σ’ αυτό της Συνείδησης και στο πρώτο κεφάλαιο με τίτλο: Κατ’ αίσθηση βεβαιότητα, το Αυτό και το νομίζειν. Σε τούτη τη βαθμίδα αντιστοιχεί η κατ’ αίσθηση Γνώση, δηλαδή η πιο αφηρημένη, χωρίς συγκεκριμένο περιεχόμενο, άρα η πιο απροσδιόριστη Γνώση (Wissen) της συνείδησης. Εκεί ακριβώς που η συνείδηση φαίνεται να ασχολείται ευχάριστα με μια ορισμένη, επί μέρους περίπτωση ή κατάσταση –προσλαμβανόμενη αισθητηριακά– δηλαδή με ένα Αυτό, με ένα συγκεκριμένο Αυτό-Εδώ και Αυτό-Τώρα, διαπιστώνει πως το εν λόγω Αυτό είναι ένα αφηρημένο Καθολικό και το αποτυπώνει στο λόγο τηςˑ αποφαίνεται, με άλλα λόγια, πως το εν λόγω καθολικό δεν είναι παρά μια ορισμένη σκέψη του Είναι, ένα αφηρημένο διανόημα (Gedanke) του Είναι.