Του Μιχαλόπουλου Αθανάσιου
Οι περισσότεροι σύγχρονοι Έλληνες νομίζουν πώς γνωρίζουν τι είναι η δημοκρατία και πώς λειτουργεί. Και όμως δεν γνωρίζουν. Το χειρότερο όμως είναι ότι ακόμα και αυτοί που τα τελευταία χρόνια "ανακάλυψαν" την άμεση δημοκρατία και βαφτίζουν τον εαυτό τους αμεσοδημοκράτη επίσης δεν γνωρίζουν τι είναι. Μάλιστα, επειδή οι τελευταίοι διατείνονται ότι γνωρίζουν μιμούμενοι εξ ολοκλήρου αλλότρια πρότυπα "άμεσης δημοκρατίας", καθιστούν στην ουσία μη λειτουργική και μη συμβατή τελικά την "αμεσοδημοκρατία" τους με τον ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ. Στη συνέχεια θα παρατεθούν λογικά επιχειρήματα που καταδεικνύουν τη μη λειτουργικότητα και συμβατότητα του νεωτερικού αμεσοδημοκρατικού προτάγματος με τον ανθρωπισμό. Ένα πρόταγμα που είναι αντίθετο με την ελληνική δημοκρατική παράδοση αλλά και με τον δημοκρατικό κοινοτισμό.
Στην πραγματική δημοκρατία, στον δημοκρατικό κοινοτισμό, δεν μπορούν να κριθούν τα πάντα με τα δημοψηφίσματα. Κάτι τέτοιο θα μετέτρεπε την δημοκρατική εξουσία σε ένα αυταρχικό φασιστικό καθεστώς. Και εξηγούμαστε. Πρώτον. Δεν δύναται να τεθούν σε δημοψήφισμα, στη λαϊκή κρίση, ζητήματα που αφορούν τον ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ, τον σεβασμό της ατομικής και πολιτισμικής ιδιαιτερότητας. Για παράδειγμα περί της ατομικής ιδιαιτερότητας.Δεν μπορούμε να θέσουμε σε δημοψήφισμα αν πρέπει να σεβόμαστε ή όχι το δικαίωμα στη διαφορετικότητα των ομοφυλόφιλων. Είναι ζήτημα αυτοπροσδιορισμού ενός ατόμου. Το ίδιο ισχύει και σε ζητήματα θρησκευτικά. Ο καθένας πρέπει να έχει δικαίωμα να πρεσβεύει σε όποιο θεό επιθυμεί και η λατρεία του να προστατεύεται από το σύνταγμα χωρίς να τίθεται ζήτημα δημοψηφίσματος. Στο θέμα της πολιτισμικής ιδιαιτερότητας και των πολιτισμικών κοινοτήτων. Ο δημοκρατικός κοινοτισμός είναι το μόνο πρόταγμα στη νεότερη εποχή που πρεσβεύει τον σεβασμό και την συνταγματική προστασία τοπικών και "διαφορετικών" πολιτισμών, εφόσον δεν κομίζουν στοιχεία που ακυρώνουν και αλλοιώνουν τους συνταγματικούς κανόνες.
Στον δημοκρατικό κοινοτισμό οι πολίτες έχουν το "αυτοπροσδιοριστικό" δικαίωμα να καθορίσουν το σύνολο των ζητημάτων της πολιτικής, φτιάχνοντας ολόκληρους προσχέδιους προϋπολογισμούς και να τους θέτουν σε δημοψήφισμα μαζί με τους προσχέδιους προϋπολογισμούς των πολιτικών. Δεν έχουν να δώσουν λόγο σε κανέναν ξένο εταίρο μας (κράτος) για το πώς θα οργανώσουν και θα θεσμίσουν τα ελληνικά πολιτικά πράγματα. Είναι ζήτημα ΑΥΤΟΠΡΟΣΙΟΡΙΣΜΟΥ και μόνο.
Ας προσέξουμε ότι σχετικά με τα παραπάνω το δημοψήφισμα μπορεί να ισχύει για ζητήματα ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ.
Σε ζητήματα που εμπλέκουν επίλυση προβλημάτων σε διμερές, ή και πολλαπλής ταυτότητας, επίπεδο εμπλεκομένων δεν έχει νόημα το δημοψήφισμα. Για παράδειγμα, στην εξωτερική πολιτική και την εθνική άμυνα, ζητήματα δηλαδή στα οποία απαιτείται μυστική διπλωματία και διαπραγματεύσεις είναι επικίνδυνο για ένα εθνικό κράτος να κρίνεται ως οριστική μια απόφαση δημοψηφισματική, εφόσον τέτοιου είδους ζητήματα έχουν δυναμική, εμπλέκεται και η συμβολή ξένων λαών και κρατών εφόσον αφορούν κυρίως τον ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΕΤΕΡΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ ΖΗΤΗΜΑΤΩΝ.
Ας αναλύσουμε το "μακεδονικό" ζήτημα που απασχολεί δεκαετίες τον ελληνισμό. Έστω ότι η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών ζητά δημοψήφισμα για το θέμα του ονόματος της ΠΓΔΜ. Έστω ότι το δημοψήφισμα διεξάγεται και λαμβάνει 99% η θέση να μην υπάρχει η λέξη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ή παράγωγό της στο όνομα της ΠΓΔΜ. Ποια θα είναι η κατάσταση; Μια "δημοκρατική" κυβέρνηση εφαρμόζοντας τη λαϊκή βούληση αρνείται λοιπόν κάθε διαπραγμάτευση αν περιέχει το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ή παράγωγό της και τα πράγματα παραμένουν έτσι. Πώς δηλαδή; Η διπλανή χώρα θα ονομάζεται ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ τόσο στο εσωτερικό της όσο και από άλλα 100 περίπου κράτη. Η Ρωσία θα επιδιώξει να "αγκαλιάσει" το κράτος αυτό ως ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, (εφόσον δε θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και την ΕΥΡΩΠΗ) και θα το προσδέσει στη δική της σφαίρα επιρροής ελέγχοντας τα πράγματα στα νότια Βαλκάνια εν μέρει. Είναι σχεδόν σίγουρο, όπως δείχνουν τα πράγματα στις διεθνείς σχέσεις, ότι οι ΗΠΑ και οι Άγγλοι σύμμαχοί τους, θα επινοήσουν νέα τεχνάσματα στον βαλκανικό χώρο, λόγω της μη σταθερότητας της ΠΓΔΜ στην περιοχή και θα επιχειρήσουν να ανακατανείμουν την ισχύ των βαλκανικών εταίρων κατά τέτοιο τρόπο που θα συνέφερε πολύ περισσότερο να είχαμε ένα κράτος με το όνομα ΝΕΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ μέσα στο ΝΑΤΟ και αργότερα μέσα στην ΕΕ, ως σύμμαχό μας και με δική μας επιρροή, παρά ένα κρατίδιο το οποίο θα είναι υπό διάλυση, εφόσον διεκδικούν εδάφη του και ισχύ στο χώρο του η ΑΛΒΑΝΙΑ, η ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ και εξουσία ισχύος η ΡΩΣΙΑ. Θα ήθελα να θυμίσω ότι η ιστορική ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ είναι ελληνική και οι ιδρυτές της είναι αναμφισβήτητα Έλληνες, αλλά στον χώρο αυτό πάντοτε ζούσαν και αλλοεθνείς, από τα πανάρχαια χρόνια. Μάλιστα, ο χώρος που καταλαμβάνει η ΠΓΔΜ ήταν ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ στην οποία κατοικούσαν κάποτε Έλληνες μαζί με άλλους λαούς. Το να επιζητούν οι Σλαύοι να επονομάζουν ως ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ τη χώρα τους δεν είναι λάθος. Αυτό που είναι ανιστόρητο και δεν μπορούν να αποδείξουν είναι ότι είναι Έλληνες. Δεν είναι Έλληνες, αλλά Σλαύοι. Ο χώρος τον οποίο κατοικούν ήταν κάποτε ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ.
Τα συλλαλητήρια και οι διαδηλώσεις περί εθνικών θεμάτων το μόνο που μπορούν να πετύχουν είναι την επικράτηση του φανατισμού, των παρορμήσεων, του άκρατου συναισθηματισμού και, μετά από όλα αυτά, του εθνικισμού. Έτσι, υποχωρεί κάθε μορφή ορθού λόγου, λογικής διαλεκτικής επιχειρηματολογίας και διαβουλεύσεων τόσο σε διπλωματικό επίπεδο μεταξύ διυπουργικών συνόδων και αρχηγών κρατών, όσο και στο εσωτερικό της χώρας με το διχασμό των Ελλήνων σε πατριώτες και προδότες.
Με λίγα λόγια το εθνικό συμφέρον όλοι το γνωρίζουν. Στα εθνικά θέματα δεν υπάρχουν λιγότερο ή περισσότερο Έλληνες πατριώτες, αλλά πολιτικοί που ασκούν συνετή εξωτερική και αμυντική πολιτική. Η ποιότητα των αποφάσεών τους θα εξαρτηθεί από τον εσωτερικό συσχετισμό δυνάμεων και από τη συνισταμένη των εμπλεκομένων μερών, προκείμενων συμβαλλομένων, εταίρων μας και μεγάλων δυνάμεων.
