ΕΥΔΟΞΟΣ - Ο ΚΡΥΦΟΣ ΑΣΣΟΣ ΤΗΣ ΕΥΚΛΕΙΔΕΙΑΣ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑΣ

Γεννημένος στην Κνίδο της Μικράς Ασίας, ο Εύδοξος υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους επιστήμονες της αρχαιότητας. Ένας σπουδαίος μαθηματικός που εξέλιξε σημαντικά την γεωμετρία, συνδέοντας την για πρώτη φορά με άλλες επιστήμες, όπως η αστρονομία. 

Ο ΑΙΘΕΡΑΣ, ΤΑ ΑΚΑΣΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ ΚΑΙ Η ΚΒΑΝΤΙΚΗ ΦΥΣΙΚΗ

Ο αιθέρας ήταν το πέμπτο στοιχείο (πεμπτουσία),μαζί με τη φωτιά, τον αέρα, το νερό και τη γη, από τα οποία ήταν φτιαγμένος ο κόσμος (Αριστοτέλης). Ενώ τα προηγούμενα στοιχεία δομούσαν τον κόσμο των ανθρώπων, ο αιθέρας πίστευαν ότι δομούσε τον υλικό ουρανό, τους πλανήτες, τα άστρα και γενικά τον υπόλοιπο κόσμο. Αν και εθεωρείτο επιστημονικά «νεκρός», εδώ κι έναν αιώνα, ο Αιθέρας εμφανίζεται και πάλι στο προσκήνιο, ως μια θεωρία, για την ερμηνεία της παρατηρούμενης, αλλά ανεξήγητης «θάλασσας ενέργειας» και του «κοχλάζοντος κενού», που μας περιβάλει. Ο αιθέρας είναι απίστευτα λεπτός και διαπερνά τα πάντα, άβια και έμβια.

Η ΔΗΘΕΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

Το σπουδαιότερο ζήτημα που έχουμε να εξετάσουμε αναφορικά με την Ελληνική Φιλοσοφία, είναι να μάθουμε, ποια ήταν η φύση και η έκταση της ασκηθείσης επίδρασης στο ελληνικό πνεύμα απ’ αυτό που κάποιοι ονομάζουν Ανατολική Σοφία. Είναι μία ιδέα διαδεδομένη ακόμα και σήμερα, ότι δηλαδή οι Έλληνες πήραν την Φιλοσοφία τους κατά κάποιο μέτρο από την Αίγυπτο και την Βαβυλώνα και πρέπει κατά συνέπεια, να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε όσο είναι δυνατόν καθαρά την πραγματική σημασία αυτής της βεβαίωσης. Και για ν’ αρχίσουμε, πρέπει να παρατηρήσουμε ότι κανένας συγγραφέας της εποχής κατά την οποία άνθισε η Ελληνική Φιλοσοφία δεν λέει ότι αυτή ήρθε από την Ανατολή. Ο Ηρόδοτος δεν θα παρέλειπε να αναφέρει αυτό το γεγονός αν είχε ακούσει να μιλούν γι’ αυτό, γιατί θα εύρισκε βεβαίωση της δικής του πίστης στην αιγυπτιακή προέλευση της Θρησκείας και εν γένει του ελληνικού πολιτισμού (1). 

Ο ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΥΘΙΚΗΣ ΣΦΙΓΓΑΣ

Ἡ Σφίγξ «σφίγγει» τὰ θύματά της μέχρι θανάτου…

Κόρη τῆς Ἔχιδνας καὶ τοῦ Τυφῶνος καὶ προϊὸν αἱμομιξίας, ἡ Σφίγξ ἀποτελεῖ τὸ τερατῶδες πρότυπο τῶν ἀδυναμιῶν καὶ τῶν ὑπερβολῶν τοῦ ἑαυτοῦ μας. Εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ σύνθετα σύμβολα τῆς Ἑλληνικῆς μυθολογίας, καθὼς παρουσιάζει τέσσερις μορφές:

α) Κεφαλὴ παρθένου (δηλ. νεαροῦ κοριτσιοῦ)
β) Στῆθος καὶ φτερὰ πτηνοῦ
γ) Σῶμα λέοντος
δ) Οὐρὰ ὄφεως

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ - Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΥΣΤΥΧΙΑ

Πρέπει, πραγματικά, να θεωρείται ο πιο άτυχος των ανθρώπων εκείνος που δεν έχει μάθει πως να αντέχει τη δυστυχία. Κανένα ανθρώπινο ατύχημα δεν πρέπει να είναι απρόσμενο από εκείνους που είναι προικισμένοι με διάνοια. Να αντιμετωπίζεις τις ατυχίες σου με δύναμη και πολλή αξιοπρέπεια. Μη βλασφημείς και μην παραπονιέσαι αν η τύχη δεν σε έχει ευνοήσει, ή αν τα πράγματα έχουν πάει στραβά.

Αυτά μόνο τείνουν να κάνουν τα πράγματα χειρότερα και όχι να τα βελτιώσουν. Σταμάτησε τα δάκρυά σου, διαφύλαξε την ηρεμία σου και κάνε ότι περνάει από το χέρι σου για να επανορθώσεις. Είναι μεγάλο πράγμα να είσαι σοφός εκεί όπου οφείλεις, σε καταστροφικές συνθήκες.

ΚΟΡΝΗΛΙΟΣ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ - Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

Κατά πρώτον λοιπόν, η ελληνική θρησκεία δεν είναι εξ αποκαλύψεως θρησκεία. Για μας είναι ίσως οφθαλμοφανές γεγονός, του οποίου η υπενθύμιση έχει νόημα μόνο για όσους ζουν στους κόλπους μιας εξ αποκαλύψεως θρησκείας. Το βασικό όμως είναι ο σύνδεσμος μεταξύ αυτής της απουσίας αποκαλύψεως και της πρωταρχικής φαντασιακής σύλληψης του κόσμου στην Ελλάδα. Απουσία αποκάλυψης, άρα απουσία δόγματος, απουσία ne varietur αλήθειας θεμελιωμένης σε μια υπερβατική εξουσία. Αυτό επιτρέπει καταρχάς σημαντικές παραλλαγές στη θεολογική παράδοση, επιτρέπει τη συνύπαρξη διαφορετικών θεογονιών - του Ομήρου, του Ησιόδου και αναμφίβολα άλλων-, καθώς και τοπικές παραλλαγές πολλών μύθων. Δυνατότητα μεταρρύθμισης, κίνησης, που θα έμενε αφηρημένη αν δεν υπήρχαν επίσης ανθρώπινες κοινότητες οι οποίες θα ήθελαν και θα μπορούσαν να τη χρησιμοποιήσουν. Και αυτό συνέβη πράγματι: αυτή η αφηρημένη δυνατότητα μεταμορφώθηκε σε συζήτηση για την κοινωνική αναπαράσταση. Βλέπουμε και εδώ τις παγίδες που μας στήνουν οι αιτιοκρατικές ερμηνείες, οι εξηγήσεις που επιμένουν να παραπέμπουν σε μονοσήμαντους ιστορικούς παράγοντες, διότι η απουσία αποκάλυψης και δόγματος δεν αποτελεί αποκλειστικό δημιούργημα των Ελλήνων. Πρόκειται μάλιστα για την πιο συνηθισμένη περίπτωση, τουλάχιστον πριν από την εμφάνιση του ιουδαϊσμού. Ομοίως δε, τίποτα το πλέον κοινότοπο από τις παραλλαγές των παραδόσεων και των μύθων κάθε κοινωνίας. 

ΟΙ 255 ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΤΗΣ ΝΟΥΜΠΙΑ (ΚΕΙΜΕΝΑ - ΒΙΝΤΕΟ)

Προλογικό κείμενο

Αν νομίζουμε ότι γνωρίζουμε πολύ καλά τους πανάρχαιους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν γύρω από τη ανατολική Μεσόγειο και κυρίως στον ελληνικό χώρο, τότε σίγουρα γινόμαστε δογματικοί και απόλυτοι. Η σύγχρονη επιστήμη βρίσκεται σε αναζήτηση πολλών ιστορικών και αρχαιολογικών παραμέτρων που απαιτούνται για να συμπληρωθεί το ψηφιδωτό του πλαισίου των ερωτημάτων για τους πολιτισμούς αυτούς που συνεχώς γεννιούνται. Από ότι δείχνουν οι τελευταίες εξελίξεις στην αρχαιολογία, υπάρχει ερευνητικός οργασμός για την ανακάλυψη νέων στοιχείων. Η ελληνική γλώσσα όμως αποτελεί ένα απίστευτο θησαυρό γνώσης που συνεχώς μαρτυρά και αποκαλύπτει. Περιμένουμε εξελίξεις..... 

ΠΛΩΤΙΝΟΣ - ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΝΑ ΛΗΣΜΟΝΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΘΕΟ-ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥΣ

Όταν μερίστηκε το όλον της ψυχής του κόσμου, οι (ανθρώπινες) ψυχές έγιναν ακόλουθοι των Θεών. Οι απορροές των όντων από το θείο κόσμο, όσο κατεβαίνουμε επίπεδο έχαναν την αρχέγονη πληρότητα της τελείωσης που παρείχαν οι Θεοί και έπεφταν στον κόσμο της γένεσης. Για να ανέλθουν και να επιστρέψουν οι ψυχές στην αιώνια πηγή τους, πρέπει να διανύσουν ένα κύκλο μέθεξης που εκκινεί από τα  κατώτερα όντα προς τα ανώτερα. Η ψυχή μέσα στην αιωνιότητα μαθαίνει να μεθά από το θεϊκό κρασί του έρωτα και να εξυψώνεται στα πέρατα του απείρου....

Τι είναι αυτό, τέλος πάντων, που έκανε τις ψυχές να λησμονήσουν τον Θεό Πατέρα τους, μολονότι αποτελούν μέρη που κατάγονται από τον δικό του τόπο και που ανήκουν ολωσδιόλου σε εκείνον, να αγνοούν και τον εαυτό τους και εκείνον ;

Αρχή του κακού για αυτές ήταν «ἡ τόλμα καὶ ἡ γένεσις καὶ ἡ πρώτη ἑτερότης καὶ τὸ βουληθῆναι δὲ ἑαυτῶν εἶναι» (η τόλμη, η γένεση, η πρώτη ετερότητα και η βούληση να ανήκουν στον εαυτό τους). Επειδή, λοιπόν, φάνηκαν να ευχαριστιούνται με την αυτεξουσιότητά τους και έκαναν μεγάλη χρήση της αυτοκίνησής τους, διατρέχοντας την αντίθετη οδό και διανύοντας όσο μεγαλύτερη απόσταση ήταν δυνατόν[1], αγνόησαν ακόμα και το ότι αυτές προέρχονται από εκεί. Όπως ακριβώς τα παιδιά που, επειδή απομακρύνθηκαν αμέσως από τους γονείς τους και για πολύ καιρό ανατράφηκαν μακριά τους, αγνοούν και ποιος είναι ο εαυτός τους και ποιοι είναι οι γονείς τους. 

ΑΝΑΛΟΓΙΑ Η/Υ (ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ) ΚΑΙ ΨΥΧΗΣ - ΕΝΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΕΝΣΑΡΚΩΣΗΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Μια ακριβής αναλογία της λειτουργίας της ψυχής με την λειτουργία του  ηλεκτρονικού υπολογιστή

Μια προσπάθεια δημιουργίας ενός φυσικού μοντέλου για την ψυχή και τις ενσαρκώσεις μας θα μπορούσε να είναι το ανάλογο της λειτουργίας ενός Ηλεκτρονικού Υπολογιστή, το οποίο είναι και κάτι που σχεδόν όλοι μας χρησιμοποιούμε, κατά το μάλλον ή ήττον.

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ ΚΑΙ Ο ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ

Ο MΥΘΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ

Οπως έχουμε ήδη δεί ο Διόνυσος είναι η μονάδα της Μερικής Δημιουργίας.

Γεννιέται από την ένωση του Δία και της Κόρης ( Περσεφόνης ) και είναι ο Βασιλεύς των Εγκοσμίων Θεών.

Ας θυμηθούμε ότι οι Βασιλείες του Ορφέα είναι έξι και ο Διόνυσος είναι ο τελευταίος Βασιλεύς που παίρνει το σκήπτρο από τον Δία.

( βλέπε Ορφικά Αποσπάσματα 207-208, Πρόκλος-Σχόλια στον Κρατύλο 171.20 )

Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΡΤΕΜΗΣ ΣΤΗ ΕΦΕΣΟ

                                                       Πατώντας εδώ δείτε στον χάρτη το ναό της Άρτεμιδος

Ο ναός της Αρτέμιδος βρισκόταν στην Έφεσο της σημερινής Τουρκίας. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι χρειάστηκαν 120 χρόνια για να αποπερατωθεί ενώ είχε αρχικά ξεκινήσει από τον βασιλιά της Λυδίας, Κροίσο. Ο ναός κτίστηκε από μάρμαρο και ασβεστόλιθο, υλικά που μεταφέρθηκαν από γειτονικούς λόφους. Κάπου 120 μαρμάρινοι κίονες υποστήριζαν το κύριο τμήμα του ναού.

Κάθε κίονας είχε ύψος 20 μέτρα. Οι τεράστιοι ογκόλιθοι μεταφέρθηκαν εκεί με τροχαλίες και συνδέθηκαν με μεταλλικούς πείρους. Μετά την ολοκλήρωση της οροφής καλλιτέχνες διακόσμησαν το κτίριο με υπέροχες γλυπτές παραστάσεις. Στη μέση του ναού υπήρχε το μαρμάρινο άγαλμα της Άρτεμης.

ΤΑ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΩΣ ΔΙΑΛΟΓΙΖΟΤΑΝ Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ

Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ αποτελεί ουσιαστικά μια φιλοσοφική προσευχή ανακάλυψης του  στοχαστικού είναι της ανθρώπινης ψυχής στην ανοδική της πορεία προς το ουράνιο, το συμπαντικό, το αιώνιο και το Αγαθό.  Ακολουθούν δύο αποσπάσματα από τους πλατωνικούς διαλόγους, Πολιτεία και Συμπόσιον, σχετικά με τον ελληνικό διαλογισμό (ή αλλιώς  ενδοσκόπηση). 

Τὸ ἐπίτευγμα τοῦ Ἑλληνικοῦ Διαλογισμοῦ εἶναι ἡ ἀποπομπὴ τοῦ ἄλογου μέρους τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὰ ὄνειρα κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ ὕπνου, ὥστε νὰ εἶναι ἐλεύθερο τὸ λογιστικὸν μέρος νὰ ἀναλάβει τὰ καθήκοντά του.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ - ΑΠΟΛΕΙΠΕΙΝ Ο ΘΕΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΝ

"Το «Ἀπολείπειν ὁ Θεός Ἀντώνιον» του Κωνσταντίνου Καβάφη, αναφέρεται στη μεγάλη αξία που έχει η διατήρηση της αξιοπρέπειας μπροστά στην απώλεια. Ο Καβάφης παρουσιάζει τον Αντώνιο τη στιγμή που ακούει τον αόρατο θίασο να απομακρύνεται από την πόλη και συνειδητοποιεί ότι ο προστάτης θεός του τον εγκαταλείπει. Η κρίσιμη εκείνη στιγμή που ο Αντώνιος αντιλαμβάνεται ότι η ήττα του είναι δεδομένη και ότι όλα όσα απέκτησε στη ζωή του και όλα όσα σχεδίαζε για το μέλλον του, φτάνουν στο τέλος τους, έχει ιδιαίτερη αξία, καθώς ακριβώς εκείνη τη στιγμή ο Αντώνιος θα πρέπει να σεβαστεί τον εαυτό του και να μη φανεί λιπόψυχος...."

ΜΟΡΦΟΚΛΑΣΜΑ (ΦΡΑΚΤΑΛ) - ΜΙΑ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΔΟΜΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ

Το κεντρικό μαύρο σχήμα αποτυπώνει τη δομή που
έχει το σύμπαν σύμφωνα με την επιστήμη

Η μυθολογία περικλείει ολόκληρη την γνώση για τον κόσμο, το σύμπαν, τον άνθρωπο και το θείο. Η δομή, το σχήμα φράκταλ (εικόνα πάνω) που απεικονίζουν οι επιστήμες της φυσικής  και της αστρονομίας αποτυπώνεται κατά περίεργο τρόπο στη δομή που έχει ένας  ινδουιστικός ναός (εικόνα κάτω). Σε κάθε εθνική μυθολογία, όπως και στην ελληνική,  αποτυπώνεται μια διαφορετική μορφοκλασματική διάσταση του τρόπου που υπάρχει ο κόσμος.  Στην ελληνική μυθολογία οι σπείρες με την μαθηματική τους αρμονία αποτυπώνουν γαλαξιακά μορφώματα, μορφοκλασματικές δομές, που μαρτυρούν τον τρόπο που λαμβάνει χώρα η κίνηση και η δημιουργία στο σύμπαν. 

ΠΡΟΚΛΟΣ - ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ

«Οι άνθρωποι της εποχής μας κατεξοχήν συνηθίζουν να επικρίνουν τους Παλαιούς Μύθους ότι ευθύνονται, υποτίθεται, για τη μεγάλη, αφ’ ενός, θρασύτητα στις περί Θεών δοξασίες και, αφ’ ετέρου, για τις πολλές, άτοπες και πλημμελείς φανταστικές εικόνες, και ότι δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να οδηγούν τους πολλούς ανθρώπους στη τωρινή φοβερή και ανώμαλη καταπάτηση των ιερών θεσμών. 

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ - Η ΕΚΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΟΡΦΙΣΜΟ

Η ομορφιά και η ουσία του ποιητικού έργου του Άγγελου Σικελιανού βρίσκεται:

α) Στην πλούσια αρμονία.
β) Στο βάθρο της αιωνιότητος
γ) Στην αλήθεια της γης.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΝΔΥΛΗΣ - ΠΕΡΙ ΤΟΥ "ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΣ" ΤΟΥ HEIDEGGER

               

"Δεν ρυθμίζει η σχέση του ανθρώπου προς τον θάνατο τις σχέσεις του προς τους άλλους ανθρώπους, αλλά αντίθετα: οι σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους καθορίζουν άμεσα ή έμμεσα το πώς πεθαίνει και πώς βαδίζει προς τον θάνατό του."

                                                                                              Παναγιώτης Κονδύλης

Συλλογή εξεζητημένων και ασαφών κοινοτοπιών

Θεωρώ το «Είναι και Χρόνος» ένα από τα υπερτιμημένα βιβλία του αιώνα μας· για την ακρίβεια, μου φαίνεται ως μια συλλογή κοινοτοπιών μεταφρασμένων σε γλώσσα εξεζητημένη και ασαφή. Στη διαπίστωση αυτή καταλήγει όποιος βγαίνει από τη στενή φιλοσοφική προοπτική και εποπτεύει την ιστορία των ιδεών και των προβλημάτων στο σύνολό της. Οι φιλόσοφοι, όντας κατά κανόνα μονομερέστατα μορφωμένοι, συνήθως διογκώνουν τη σημασία των όσων συμβαίνουν στο δικό τους πεδίο και θεωρούν πρωτότυπο έναν συγγραφέα μόνο και μόνο επειδή οι ίδιοι πληροφορήθηκαν μερικά πράγματα για πρώτη φορά απ’ αυτόν. Στην πραγματικότητα, η φιλοσοφία των Νεοτέρων Χρόνων δεν δημιούργησε δική της αυτοτελή προβληματική, αλλά παρακολούθησε, άμεσα ή έμμεσα, καλύτερα ή χειρότερα, τις ραγδαίες εξελίξεις των επιστημών, αρχικά κυρίως των θετικών και κατόπιν κυρίως των κοινωνικών – ανθρωπολογικών. 

ΠΛΑΤΩΝ - Ο ΛΟΓΟΣ, Ο ΕΡΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΛΛΟΣ ΣΤΟΝ ΔΙΑΛΟΓΟ ΦΑΙΔΡΟ

                     

Του Μιχαλόπουλου Αθανάσιου

Ο πλατωνικός διάλογος "Φαίδρος" αποτελεί ένα από τα ύψιστα αριστουργήματα του παγκόσμιου πνεύματος και του απαράμιλλου έντεχνου φιλοσοφικού λόγου. Μέσα στον "Φαίδρο" αναπτύσσεται ένας ποιητικός φιλοσοφικός λόγος που εμπερικλείει το όλον ζήτημα της αυτογνωσίας του ανθρώπου και αναδεικνύεται το μεγαλείο της φιλοσοφίας ως καθολικού τρόπου άσκησης του πνεύματος που φέρει ο άνθρωπος μέσα του. Στον μύθο του Φαίδρου περιγράφεται η ανθρώπινη ψυχή με τα δύο κύρια μέρη της, το λογικό και άλογο μέρος της και η δυνατότητα που έχει η τελευταία προκειμένου να φτερουγίσει στον υπερουράνιο κόσμο. Ο Πλάτων παρουσιάζει αυτή τη δυνατότητα του φτερουγίσματος ή πτήσης που έχει η ανθρώπινη ψυχή μέσω της άσκησης στη φιλοσοφία, μιας άσκησης που υπερβαίνει σε ποιότητα αυτήν της θρησκευτικής ασκητικής. 

Η μεγάλη διαφορά μεγέθους στον χαρακτήρα της πλατωνικής άσκησης στη φιλοσοφία έγκειται ως προς το ότι ο νους δεν εργάζεται μόνο στη βάση της υπηρεσίας του Λόγου για να συμμετέχει στο πνευματικό άθλημα της αυτογνωσίας και της ανέλιξης, αλλά κομίζει ως συνδρομητικό δίδυμο τον Έρωτα. Ο ασκών τη φιλοσοφική ανάπτυξη δεν μετέρχεται μόνο τον Λόγο για να ανέλθει στο αληθινό Ον, αλλά και τον Έρωτα ο οποίος λειτουργεί ενοποιητικά και εκστατικά για να συλλάβει το κάλλος της Ιδέας. Έτσι, σε αντίθεση με πολλούς φιλοσόφους, ο Πλάτων ανέπτυξε το έπος του Φιλοσοφικού Λόγου, τη συγκρότηση ενός πρότυπου υποδείγματος για το γνώθι σεαυτόν, μόνο σε εκείνο το επίπεδο που ο Έρως συγκλονίζει σύγκορμα όλο το συνειδητό και ασυνείδητο Είναι της ανθρώπινης οντότητας. Λόγος και Έρως ομοιάζουν και διαπλέκονται τόσο πολύ στους διαλεκτικούς αναβαθμούς του όντος ώστε να καθίσταται αδύνατη η οποιαδήποτε υπεροχή του ενός ή του άλλου και τούτο διότι ο μεν Λόγος αναδύεται μέσω της ισχύος της νόησης κατακόρυφα στην κλίμακα της ανοδικής πορείας, ο δε Έρως, ταυτόχρονα, διανύει μια σπειροειδώς κυκλική πορεία διέγερσης της διάνοιας γύρω από τον Λόγο, ίσου ύψους με αυτόν. Η εσωτερική έκρηξη του δυναμικού της διάνοιας εκτινάσσει το λογιστικό στο επίπεδο της υψηλής Νόησης, σε εκείνο το συνειδησιακό σημείο του όντος που διαφαίνεται καθαρά ότι τόσο ο Λόγος μεθά από την ελκτική δύναμη του Έρωτος, όσο και ο Έρως λάμπει από το φέγγος της τακτικής και ευδαιμονικής δράσης του Λόγου. Το μεγάλο μυστικό των διαλόγων του Πλάτωνα είναι ακριβώς αυτή η διαλεκτική πραγματολογική και νοητική δέση των δύο (Λόγος-Έρως) στη βάση του Μύθου. Οποτεδήποτε ο Λόγος φαίνεται να αφλογιστεί για να συλλάβει την κάλλος της Ιδέας εμφανίζεται μέσω του άνθους του φιλοσοφικού μύθου ο Έρως ο οποίος κυοφορεί το βάθος των εν δυνάμει μορφών που πηγάζουν από την Ιδέα, δηλαδή την ίδια τη διάνοιξη και το πλάτεμα του Λόγου τα οποία ενορχηστρώνει ο Έρως. Από την άλλη, κάθε φορά που ο Έρως, ως απύθμενος βουλητικός ενοποιητικός δεσμός του όντος, ξεδιπλώνει τις σύνθετες δονήσεις των δυνάμεων για τη συγκρότηση των μορφών και αδυνατεί να προσδέσει σε λογικούς αρμούς τον κόσμο ως όλον, εμφανίζεται ο Λόγος που μετέρχεται ο καθολικός νους και θέτει την ισόρροπη λογική τάξη στις σχέσεις και την  ανάπτυξη των όντων. 

ΠΛΩΤΙΝΟΣ - Η ΑΝΑΒΑΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΣΤΟ ΝΟΗΤΟ ΚΑΛΛΟΣ

Όταν ο άνθρωπος είναι ερωτευμένος με άνθρωπο προσφέρει τα πάντα για να είναι μαζί του, γιατί νιώθει να έχει όλον τον κόσμο δικό του. Ας σκεφτούμε τι βιώνει η ψυχή όταν είναι ερωτευμένη με το Θείο και άρρητο στοιχείο! Πραγματικά δεν μπορεί κανείς να εκφράσει με τον ανθρώπινο λόγο τη γιορτή που βιώνει η ανθρώπινη ψυχή με τη θέαση του κάλλους και της συμμετρίας ευρισκόμενη στους κόλπους του Αγαθού! 

____________________________________

«Όπως αναφέρει ο Παλαιός Λόγος[1], η “σωφροσύνη, η ανδρεία και κάθε αρετή είναι κάθαρση, ακόμα και αυτή η φρόνηση. Για αυτό και στις τελετές ορθώς αναφέρουν ότι ο μη αποκαθαρμένος και στον Άιδη θα κείτεται στο βόρβορο”, αφού το μη καθαρό προτιμά το βόρβορο λόγω της κακίας-ασχήμιας∙ όπως οι χοίροι[2], με τα ακάθαρτα σώματά τους, που αρέσκονται σε αυτήν την κατάσταση. Ποια, λοιπόν, θα μπορούσε να είναι η αληθής σωφροσύνη, παρά μόνο η μη υποταγή στις ηδονές του σώματος, και η αποφυγή αυτών ως μη καθαρές και ανάξιες καθαρού (ανθρώπου). Ανδρεία είναι η αφοβία θανάτου. Ο δε θάνατος είναι χωρισμός της ψυχής και του σώματος. Κι αυτό δεν το φοβάται όποιος επιθυμεί να γίνει μόνος (μονάδα). Η μεγαλοψυχία είναι η περιφρόνηση των εδώ χαμηλά ευρισκομένων πραγμάτων. Η δε φρόνηση, είναι η νόηση που αποστρέφεται τα χαμηλά και άγει τη ψυχή στα υψηλά. Η αποκαθαρμένη ψυχή γίνεται τότε Είδος-Ιδέα και Λόγος, και εντελώς ασώματη και νοερή, και ολόκληρη (ανήκει) στο Θείο, απ’ όπου εκεί είναι η πηγή του καλού-ωραίου και τα συγγενή με όλα αυτά. Έτσι η ψυχή που ανάγεται στο νου, γίνεται όσο το δυνατόν καλή-ωραία. Και ο νους, και τα παρά του νου, το κάλλος, είναι οικεία για αυτήν (τη ψυχή) και όχι αλλότρια, και μόνο τότε είναι αληθώς ψυχή. Για αυτό και ορθώς λέγεται ότι η ψυχή που γίνεται αγαθή και καλή-ωραία, ομοιάζει με Θεό, διότι εκεί είναι το καλό-ωραίο και η κάθε μοίρα των όντων.»

(Βλ., Πλωτίνος «Εννεάς Α’», 1.6.6.1 – 1.6.6.21)

Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΒΙΔΑΣ ΚΑΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ

Ο Κωνσταντίνος Καραβίδας ήταν πολέμιος και του σοσιαλισμού και του καπιταλισμού. Εμπνεόταν από την δημοκρατική οργάνωση της αρχαίας ελληνικής Αθήνας, επειδή η τελευταία είχε καταφέρει, με μοναδικό τρόπο, να συνδέσει αρμονικά την πολιτειακή οργάνωση του άστεος με την φιλοσοφία, την επιστήμη, την τέχνη και την θρησκεία. Ο Κωνσταντίνος Καραβίδας ήταν πολύ κοντά στην κοσμοθεωρία της ελληνικής κοσμοθέασης, επειδή θεωρούσε ότι μια πόλη θα πρέπει να οργανώνεται πολιτικά και οικονομικά, σύμφωνα με τους νόμους που διέπουν το σύμπαν, κάτι που γινόταν επίσης αντιληπτό και στη φιλοσοφία της ελληνικής θεολογίας. 

Ο Καραβίδας είχε συλλάβει μια νέα οργάνωση για το σύγχρονο ελληνισμό με βάση την άμεση δημοκρατία και την πολύ μεγάλη αγάπη για την ελληνική φύση. Η ελληνική φύση, η ενασχόληση μαζί της και η θέασή της αποτελεί την αφορμή για ποιητικό και φιλοσοφικό οίστρο αρχικά, που στη συνέχεια θα ενεργοποιούσε στους πολίτες την πολιτική ορθοπραξία απέναντι στα κοινά. Μόνο η ανάπτυξη του κοινοτικού πνεύματος σε μια πολιτεία, κατά τον Καραβίδα, θα καθιστούσε τους πολίτες ενάρετους, κάτι που μας τόνιζε και ο Αριστοτέλης.

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ - ΟΙ ΒΑΘΜΙΔΕΣ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΙΠΕΔΩΝ ΤΗΣ ΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥΣ

Η διάρθρωση των θεοτήτων του ελληνικού πανθέου είναι συμβατή με τον τρόπο που έχει δομηθεί και δημιουργηθεί ο κόσμος, το σύμπαν αλλά και ο άνθρωπος. Η ελληνική θεολογία περιγράφει την αέναη δημιουργία σύμφωνα με τις αρχές της σύγχρονης επιστήμης της αστρονομίας.  Η φυσική  επιστήμη ταυτίζεται με την μεταφυσική. Είναι πρωτοφανής ο εννοιολογικός συσχετισμός μυθολογίας, φιλοσοφίας, θεολογίας και επιστήμης.

ΣΤΡΑΤΟΣ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ - ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΥΠΩΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

"Χωρίς υπερβολή ολόκληρη η θαυμάσια ελληνική μυθολογία βρίσκεται αποτυπωμένη στον ουρανό, ένα δώρο των προγόνων μας στην ανθρωπότητα", αναφέρει μεταξύ άλλων ο καθηγητής ιστορίας και φιλοσοφίας της Αστρονομίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών, κ. Στράτος Θεοδοσίου, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο metrogreece.

Tί είναι η ελληνική αστρονομική μυθολογία;

Αστρονομία, από τις ελληνικές λέξεις: άστρο + νόμος, είναι η επιστήμη, που ως κύριο αντικείμενό της έχει τον προσδιορισμό των θέσεων, των διαστάσεων και των κινήσεων των ουρανίων σωμάτων. Δηλαδή τους νόμους που διέπουν την κίνηση των άστρων. Σκοπός της είναι επίσης και η συλλογή πληροφοριών για πρακτικούς σκοπούς της ζωής μας, όπως για τον προσανατολισμό μας τη μέρα και τη νύχτα, για τη ναυσιπλοΐα, για τη γεωργία και για τον υπολογισμό του χρόνου και των εποχών. Αυτό επιτεύχθηκε από τον Ίππαρχο, τον 2ο π.Χ. αιώνα, ο οποίος, με αφορμή την ανάλαμψη ενός υπερκαινοφανούς, το 134 π.Χ., μας έδωσε τον πρώτο κατάλογο των άστρων και των αστερισμών αποτυπώνοντας την αθάνατη ελληνική μυθολογία στον ουρανό. Έκτοτε ήταν ένα απλό παιχνίδισμα μνήμης ο προσανατολισμός στην ξηρά για τους οδοιπόρους και τους πολεμιστές και ιδιαίτερα στη θάλασσα για τους αρχαίους θαλασσοπόρους.

ΜΕ ΡΗΤΟ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ Η ΝASA ΔΙΑΦΗΜΙΖΕΙ ΤΗΝ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ( H ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΓΗΣ ΑΠΟ ΨΗΛΑ,ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΩΚΡΑΤΗ!)

Με ένα ρητό του μέγιστου Έλληνος φιλοσόφου ξεκινάει το εκπληκτικό timelapse βίντεο του Διεθνούς διαστημικού Σταθμού (ISS) ο οποίος περιστρέφεται σε τροχιά γύρω από την Γη. Το βίντεο δείχνει την ομορφιά του πλανήτη μας από εκεί που βρίσκεται ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός της NASA. Δηλαδή στην τροχιά της Γης. Αυτό όμως που μας τιμά και εμάς ως Έλληνες και αποδεικνύει την τεράστια επιρροή που έχουν ακόμα οι Αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι είναι ένα ρητό του Σωκράτους, για το πως φαίνεται ο πλανήτης μας αν κάποιος βρεθεί ψηλά στο διάστημα και παρατηρήσει την Γη !

ΒΑΛΧΑΛΛΑ - ΕΝΑ ΠΙΣΤΟ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ ΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΩΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΩΔΕΚΑΘΕΟ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ

ΒΑΛΧΑΛΛΑ
ΟΥΡΑΝΙΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑΣ

Η γερμανική μυθολογία είναι κακέκτυπο αντίγραφο της ελληνικής μυθολογίας. Όλες οι ευρωπαϊκές μυθολογίες μιμήθηκαν την ελληνική προσαρμόζοντάς την στην ιδιαίτερη κουλτούρα κάθε παράδοσης. Οι ευρωπαϊκοί λαοί, από την αναγέννηση και μετά, αγάπησαν το αρχαίο ελληνικό ιδεώδες σε όλες του τις πτυχές (τέχνη, φιλοσοφία, λογοτεχνία, επιστήμη, γράμματα), και προσέλαβαν το ελληνικό όλον στη νεωτερική του διάσταση. Οι Γερμανοί καλλιτέχνες, λογοτένες και φιλόσοφοι (Μπαχ, Μότσαρτ, Γκαίτε, Νίτσε....) ακόμα περισσότερο λάτρεψαν τον ελληνικό πολιτισμό. Κανένα γλυπτό, ναός ή άγαλμα όμως δεν φθάνει σε αρμονία και κάλλος την ελληνική τέχνη.....Το ελληνικό πνεύμα κυρίεψε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, τον νου των Ευρωπαίων, αλλά και όλων των λαών που αγαπούν τη σκέψη και την τέχνη.

ΑΜΑΤΕΡΑΣΟΥ - Η ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ ΤΩΝ ΙΑΠΩΝΩΝ

Η Αματεράσου είναι μονογενής θεά, γεννήθηκε από το αριστερό μάτι του πατέρα της μέγα θεού Ιζανάγκι, είναι αμήτωρ δηλαδή. Ας προσέξουμε!!! Το όνομα του πατέρα της (Ιζ-ανάγκι) κομίζει την έννοια της Ανάγκης!

Η Αματεράσου είναι παρθένος και εφήυρε την τέχνη της ύφανσης στον αργαλειό! Πρόκειται για την ίδια θεά, την Θεά Αθηνά των Ιαπώνων, η οποία στην εικόνα εξέρχεται από το σπήλαιο και φωτίζει τον κόσμο! Προηγουμένως ο κακός θεός Σουσάνο είχε βυθίσει τον κόσμο στο σκοτάδι!

Το όνομα της Παρθένας Θεάς σημαίνει αυτή που λάμπει στους ουρανούς! Οι απανταχού πολιτισμοί μαρτυρούν μια κοινή αφήγηση για τον κόσμο και τους Θεούς!!