ΕΝΟΤΗΤΑ 8η
Μετάφραση
[Αν λοιπόν η κάθε τέχνη εκπληρώνει σωστά το έργο της με αυτόν τον τρόπο, έχοντας στραμμένο το βλέμμα της προς το μέσον και κατευθύνοντας προς αυτό όλα τα έργα της (γι' αυτό και συνηθίζουμε να λέμε στο τέλος για όλα τα πετυχημένα έργα, πως τίποτε δεν έχουμε να προσθέσουμε σ' αυτά ή να τους αφαιρέσουμε, δεδομένου ότι η υπερβολή και η έλλειψη, φθείρουν το σωστό, ενώ η μεσότητα το
διασώζει —και οι καλοί τεχνίτες εργάζονται, όπως λέμε, με το βλέμμα τους στραμμένο προς αυτό), κι αν η αρετή είναι, όπως και η φύση, ακριβέστερη και ανώτερη από κάθε τέχνη, τότε η αρετή έχει», λέω, ως στόχο της το μέσον. Φυσικά, μιλώ για την ηθική αρετή, γιατί αυτή είναι που αναφέρεται στα πάθη και στις πράξεις: σ' αυτά υπάρχει υπερβολή, έλλειψη και το μέσον.]
διασώζει —και οι καλοί τεχνίτες εργάζονται, όπως λέμε, με το βλέμμα τους στραμμένο προς αυτό), κι αν η αρετή είναι, όπως και η φύση, ακριβέστερη και ανώτερη από κάθε τέχνη, τότε η αρετή έχει», λέω, ως στόχο της το μέσον. Φυσικά, μιλώ για την ηθική αρετή, γιατί αυτή είναι που αναφέρεται στα πάθη και στις πράξεις: σ' αυτά υπάρχει υπερβολή, έλλειψη και το μέσον.]
ΣΧΟΛΙΑ
Οι όροι επιστήμη και τέχνη έχουν σχεδόν το ίδιο σημασιολογικό περιεχόμενο στην ενότητα . Ωστόσο, οι έννοιες αυτές δεν έχουν καμιά σχέση με τους ίδιους όρους ,όταν χρησιμοποιούνται από τον Αριστοτέλη ως διανοητικές αρετές. Η φύση είναι ανώτερη από την τέχνη ,γιατί κάθε φυσική ύπαρξη τείνει προς την τελειότερη μορφή της ,την ολοκλήρωσή της ,ενώ κάθε έργο βάναυσης ή καλής τέχνης μένει αμετάβλητο και δεν τείνει πουθενά. Η τέχνη μιμείται την φύσιν (Φυσικά ΙΙ, 194 a 21) .Η αρετή είναι ανώτερη από κάθε τέχνη ,αφού μορφοποιεί στην ουσία του τον άνθρωπο. Και οι τρεις έχουν τη δυνατότητα δημιουργίας κάποιας μορφής : η τέχνη μορφοποιεί το υλικό της ,η φύση δημιουργεί επίσης μορφή ,ενώ η αρετή δίνει μορφή στην προσωπικότητα του ανθρώπου. Ωστόσο, η φύση είναι ανώτερη από την τέχνη ,γιατί η φύση κατευθύνει κάθε ον σε κάποιο σκοπό ,στην τελειότητα, ενώ το έργο τέχνης παραμένει αμετάβλητο.
Ο φιλόσοφος θεωρεί ότι μια τέχνη είναι ενάρετη ,όταν επιδιώκει τη μεσότητα και όταν κατευθύνει τη δραστηριότητα και τα έργα της προς την επίτευξη αυτού του σκοπού. Έτσι τα έργα της ενάρετης τέχνης είναι τέλεια ,δεν τα χαρακτηρίζει έλλειψη ούτε υπερβολή.
Ο Αριστοτέλης ορίζει τα άριστα έργα : είναι εκείνα από τα οποία δεν μπορούμε να αφαιρέσουμε (έλλειψη) ή να προσθέσουμε (υπερβολή) ,χωρίς να μειωθεί ή να χαθεί αξία τους. Αντίθετα, η μεσότητα συμβάλλει στη διατήρηση της αξίας των άριστων έργων. Υφολογικά, χρησιμοποιεί αλλεπάλληλες αρνήσεις ,για να αποκλείσει και τις δυο ακρότητες και να αναδείξει τη σημασία της μεσότητας. Στην Ποιητική του, ο Αριστοτέλης, υποστηρίζει ότι το έργο τέχνης δεν είναι ούτε πάμμικρον (= πολύ μικρό) ούτε υπερμέγεθες (= πολύ μεγάλο). (Ποιητική 1405 b). Επηρεασμένος από τον Πλάτωνα σαφώς που υποστηρίζει ότι το μέτρο και η συμμετρία συνεπάγονται την αρετή και την ομορφιά.
πηγή: Stratilio's Cloud
