ΕΝΟΤΗΤΑ 6η
Μετάφραση
[Δεν πρέπει όμως,να το πούμε μόνο έτσι, ότι η αρετή είναι «έξη». Πρέπει να πούμε και τι λογής »έξη» είναι. Ας πούμε λοιπόν πως η κάθε αρετή, όποιου πράγματος είναι αρετή, και το ίδιο το πράγμα το κάνει να φτάσει στην πιο· "τέλεια” κατάσταση του και επιπλέον το βοηθεί να εκτελέσει με τον σωστό τρόπο το έργο του» π.χ. η αρετή του ματιού και το ίδιο το μάτι το κάνει τέλειο, αλλά επίσης και, το έργο του, αφού η αρετή του ματιού. Είναι που κάνει να βλέπουμε καλά. Όμοια η
αρετή του αλόγου: α) κάνει το ίδιο το άλογο τέλειο, και β) το κάνει ικανό να τρέξει, να κρατήσει τον αναβάτη και να σταθεί αντιμέτωπο με τον εχθρό. Αν λοιπόν έτσι έχει το πράγμα σε κάθε περίπτωση, τότε και του ανθρώπου η αρετή θα είναι, λέω, η «έξη» από την οποία ξεκινά και το ότι ο άνθρωπος γίνεται καλός και το ότι θα μπορέσει να εκτελέσει καλά το έργο που του ανήκει. Πώς θα γίνει αυτό, μπορεί με τον ακόλουθο τρόπο να γίνει φανερό, αν εξετάσουμε δηλαδή να δούμε την ιδιαίτερη φύση της.]
αρετή του αλόγου: α) κάνει το ίδιο το άλογο τέλειο, και β) το κάνει ικανό να τρέξει, να κρατήσει τον αναβάτη και να σταθεί αντιμέτωπο με τον εχθρό. Αν λοιπόν έτσι έχει το πράγμα σε κάθε περίπτωση, τότε και του ανθρώπου η αρετή θα είναι, λέω, η «έξη» από την οποία ξεκινά και το ότι ο άνθρωπος γίνεται καλός και το ότι θα μπορέσει να εκτελέσει καλά το έργο που του ανήκει. Πώς θα γίνει αυτό, μπορεί με τον ακόλουθο τρόπο να γίνει φανερό, αν εξετάσουμε δηλαδή να δούμε την ιδιαίτερη φύση της.]
ΣΧΟΛΙΑ
Ο Αριστοτέλης στην αρχή της ενότητας διατυπώνει το εξής συμπέρασμα: η αρετή είναι μια έξις,δηλαδή μια ιδιότητα σταθερή του ανθρώπινου χαρακτήρα. Επιπλέον, κάθε έξις έχει μια συγκεκριμένη ποιότητα, για την οποία ο Σταγειρίτης διερωτάται στην αρχή της ενότητας. Με άλλα λόγια θέτει το ερώτημα για το ποιο είναι το κύριο γνώρισμα κάθε αρετής.
Ο ορισμός της αρετής ως έξεως δεν είναι επαρκής, μένει ημιτελής, εάν δεν προσδιορίσουμε την ποιότητα, το γνώρισμα της αρετής, και αυτό επειδή υπάρχουν καλές και κακές έξεις (π.χ. ευσέβεια-ασέβεια, δικαιοσύνη-αδικία).
Η έννοια της έξεως κατά τον Αριστοτέλη ως προς την ποιότητα της είναι ουδέτερη. Δηλαδή μπορεί να αποκτήσει θετική ή αρνητική αξία ή σημασία.
Η ποιότητα των έξεων εξαρτάται από το αν συμβάλλουν στην τελείωση, την βελτίωση του ανθρώπου (αρετές). Οι αρετές (καλές έξεις) καθιστούν τον άνθρωπο ικανό να εκπληρώσει το έργο του, να φθάσει στην τελειότητα. Ο Αριστοτέλης προϋποθέτει στο σημείο αυτό ότι εκ φύσεως ο άνθρωπος έχει έναν σκοπό και έναν προορισμό, ένα τέλος, όπως και το καθένα από τα όντα, προς τον οποίο προσπαθεί να φθάσει.
Οι έξεις που συμβάλλουν στην καλλιέργεια είναι οι θετικές, ενώ οι αρνητικές είναι αυτές που οδηγούν στην κακία.
πηγή: Stratilio's Cloud
