Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΤΗΣ ΑΥΘΥΠΟΒΟΛΗΣ

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Όταν η δύναμη εκδηλώνεται στον άνθρωπο, μπορεί να πάρει πολλές όψεις, ανάλογα με το επίπεδο στο οποίο αναφέρεται. Ανάμεσα στους δυο άγνωστους και άπειρους κόσμους, των φυσικών δυνάμεων που εκδηλώνονται στον άνθρωπο σαν ένστικτα και του πνεύματος που εκδηλώνεται σαν βούληση, υπάρχει ο χώρος που ανήκει στον άνθρωπο, ο ανθρώπινος κόσμος, ο κόσμος που συλλαμβάνεται με το νου και εκεί η Δύναμη γίνεται γνωστή σαν "θέληση". Σε αυτόν τον κόσμο, ο άνθρωπος έχει άμεση πρόσβαση και είναι σε θέση να τον διαμορφώσει. Η "θέληση" του λοιπόν αναπτύσσεται, καλλιεργείται, υποβάλλεται και ελέγχεται μέσα από τεχνικές. Οι τεχνικές αυτές είναι οι λεγόμενες "τεχνικές αυθυποβολής", μέσα από τις οποίες αυτός που τις εξασκεί γίνεται κύριος της προσωπικότητας του μέσω του νου, μέσω της χρήσης της φαντασίας.

ΘΕΛΗΣΗ

Αναζητώντας τον ορισμό της θέλησης διαπιστώνει κανείς ότι είναι ένας από τους όρους που είναι πολύ δύσκολο να δοθούν. Στη βιβλιογραφία που υπάρχει, υπάρχουν κάποιοι λογοτεχνικοί ορισμοί, αλλά ελάχιστοι από αυτούς δίνουν το βάθος της ιδέας. Ίσως επειδή η αρχή των πραγμάτων δύσκολα μπορεί να μπει σε καλούπι, δύσκολα μπορεί ο δημιουργός να γίνει αντιληπτός από το ίδιο του το δημιούργημα. Και η θέληση, απ’ ότι φαίνεται είναι στο βάθος ο δημιουργός κάθε ανθρώπινης δράσης, κι ακόμα, αν μεγεθύνουμε τα πράγματα, είναι ο δημιουργός και η κινητήρια δύναμη του Σύμπαντος. Είναι η σπίθα εκείνη που πυροδοτεί τα αποθέματα ενέργειας, "καυσίμων", που χρειάζεται κάθε δράση για να εκδηλωθεί.

ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ

Ο εγκέφαλος του ανθρώπου είναι μια από τις περισσότερο σύνθετες δομές της δημιουργίας. Οι μηχανισμοί του είναι τόσο μυστηριώδεις, όσο και οι μηχανισμοί του αστρικού μακρόκοσμου ή του ατομικού μικρόκοσμου. Με τον εγκέφαλο του ανθρώπου εμφανίζεται ένα τρίτο άπειρο, το άπειρο της πολυπλοκότητας. Παρά τις προόδους της επιστήμης αυτά τα άπειρα δεν μειώνονται και μαζί με αυτά αυξάνεται η επίγνωση της άγνοιάς μας. Χτισμένη στις παρυφές μιας ανεξερεύνητης  διανοητικής έκτασης  η γνωσιακή επιστήμη μοιάζει με θεόρατο πύργο που κλυδωνίζεται συθέμελα σε κάθε πρόοδο της επιστήμης  Στην κορυφή του πύργου βρίσκονται οι φιλόσοφοι, που εξετάζουν την νόηση από το υψηλότερο και πιο αφηρημένο επίπεδο, στους πιο κάτω ορόφους οι ψυχολόγοι, οι βιολόγοι και οι φυσικοί ερίζουν για την πατρότητα της έρευνας. Ωστόσο καμιά επιστημονική μεθοδολογία δεν μπορεί από μόνη της να κατευθύνει την πορεία της προόδου. Τα μυστήρια του εγκεφάλου προσεγγίζονται από τις πιο διαφορετικές ειδικότητες. Χρειάζεται να διανύσουμε ακόμα πολύ δρόμο. Αλλά ας δούμε αρχικά τον δρόμο που ήδη έχουμε βαδίσει.

 Η ΙΣΤΟΡΙΑ

Κατά την εξέλιξη των γνώσεών μας για τον εγκέφαλό δύο ήταν τα βασικά χαρακτηριστικά:

1. Η προσπάθεια ερμηνείας του ανάλογα με την μόδα της επιστήμης σε κάθε εποχή. Έτσι την εποχή του ηλεκτρισμού ο εγκέφαλος γίνεται ένα πολύπλοκο ηλεκτρικό κύκλωμα, την εποχή της μικροβιολογίας  ένα σύνθετο χημικό εργαστήριο και τέλος στην εποχή των υπολογιστών ένας υπέρ-υπολογιστής.

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΛΑΪΜΠΝΙΤΣ ΚΑΙ Ο ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ

Μικρό βιογραφικό του Λάιμπνιτς (1646-1716)

Ο Λάιμπνιτς (Gottfried Wilhelm Leibniz) γεννήθηκε στη Λειψία και πέρασε το πιο μεγάλο μέρος της ζωής του στην αυλή του Ανόβερο. Ήταν στην υπηρεσία των δουκών, από τους οποίους ο ένας αναγορεύθηκε βασιλιάς της Αγγλίας με το όνομα Γεώργιος ο Α΄. Τα ενδιαφέροντά του ήταν ακόμα πιο καθολικά από εκείνα των άλλων μεγάλων στοχαστών του αιώνα του. Οι γνώσεις και η φιλοσοφική του σκέψη εκτείνονταν στην ιστορία, στη θεολογία, στη γλωσσολογία, στη βιολογία, στη γεωλογία, στα μαθηματικά, στη διπλωματία και στην τέχνη των εφευρέσεων. Συγκαταλέγεται μεταξύ των πρώτων που επινόησαν – ύστερα από τον Πασκάλ- υπολογιστική μηχανή. Συνέλαβε το σχέδιο λειτουργίας ατμομηχανών, μελέτησε κινέζικη φιλοσοφία και εργάστηκε για την προώθηση της ενότητας της Γερμανίας.

Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΙΝΔΙΑΝΩΝ - ΕΝΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ

Ο όρος γενοκτονία, καθιερώθηκε επίσημα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, για να περιγράψει εγκλήματα που αποβλέπουν στη συστηματική και επιδιωκόμενη εξόντωση ολόκληρης φυλής ή τμήματος αυτής σε ορισμένο γεωγραφικό τόπο. Κάτι τέτοιο επιτυγχάνεται είτε με διαδοχικούς ομαδικούς φόνους, είτε μέσω άλλων μεθόδων που συμβάλλουν στην μαζική εξόντωση ατόμων που ανήκουν σε συγκεκριμένη φυλή.

Μια από τις πιο χαρακτηριστικές γενοκτονίες που συναντά κανείς στην ανθρώπινη ιστορία είναι το Ολοκαύτωμα των Εβραίων από τους Γερμανούς Ναζί, το Holodomor της Ουκρανίας, τις θηριωδίες των αποικιοκρατικών καθεστώτων στην Ασία και την Αφρική, καθώς και η εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων Αρμενίων από τον Οθωμανικό στρατό.

ΚΑΝΤ - Η ΗΘΙΚΗ ΤΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΓΗΣ

Η καντιανή κριτική φιλοσοφία θεμελιώνεται στη διάκριση της αισθητής και της νοητής γνώσης. Έτσι η γνώση μπορεί να συλληφθεί και σε παραστάσεις του εμπειρικού κόσμου. Το ζητούμενο είναι η αυτοκριτική της γνωστικής ικανότητας που συνοψίζεται στο ερώτημα "τι μπορώ να γνωρίζω;". Ο Καντ, λοιπόν απαντά με μια ιεράρχηση. Μπορούμε να γνωρίζουμε αρχικά με τις αισθήσεις, στη συνέχεια με τη διάνοια και τελικά με το νου. Επίσης ζητούμενο είναι μια γνώση αποδεδειγμένη που να ισχύει γενικά.

Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΩΝ ΟΝΤΩΝ ΣΤΗΝ ΟΡΦΙΚΟΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Tαυτόχρονη ταυτιζόμενη κατάβαση στον Άδη και υπέρβαση/άνοδος στα άλση των Ελικωνίδων Μουσών, ή όπως λέγει ο θείος Ορφέας: “Διπλώσου ως το βάθος του εαυτού σου, για να υψωθείς στην Αρχή των πραγμάτων, στην Μεγάλη Τριάδα, που ακτινοβολεί μέσα στον Αιθέρα” : Αλλωστε  (κατά τον Ορφέα)  “μονὰς μὲν ὁ αἰθὴρ, δυὰς δὲ τὸ χάος, τριὰς δὲ τὸ ᾠὸν (τέλειον γάρ ἐστι), τετρὰς δὲ ὁ Φάνης“!

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΩΚΡΑΤΙΚΗΣ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗΣ

Όπως διαπιστώσαμε σε προηγούμενο άρθρο είναι πιθανό στην καθημερινή μας ζωή, να βρισκόμαστε σε μία κατάσταση «Διπλής Άγνοιας» και όχι μόνο να μην το γνωρίζουμε, αλλά ούτε καν να το υποπτευόμαστε!

Στην κατάσταση της διπλής άγνοιας βρισκόμαστε όταν, ενώ δεν γνωρίζουμε κάτι, δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να παραδεχτούμε ότι δεν το γνωρίζουμε!

Αυτός είναι ο λόγος που η Διπλή Άγνοια θεωρείται μια κατάσταση που μπορεί να γίνει ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ.

Η ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ

Όπως γνωρίζουμε, σύμφωνα με την Ελληνική Κοσμοθεωρία υπάρχει άμεση σύνδεση του Μακρόκοσμου ή του Σύμπαντος και του Μικρόκοσμου ή του Ανθρώπου.

Δηλαδή της Φύσης του Σύμπαντος και τηςΦύσης του Ανθρώπου.

Όλες οι προσπάθειες των επιστημών και κυρίως της ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ έχουν σαν βασικό τους στόχο  να ανακαλύψουν και να κατανοήσουν την λειτουργία αυτών των φυσικών νόμηων.

Πρόκειται βεβαίως για μία εργασία εξαιρετικά δύσκολη και επίπονη, κατά την οποία ένας Άνθρωπος που θα ήθελε να αποκτήσει κάποια ασφαλή συμπεράσματα θα πρέπει,  χωρίς ίχνος αμφιβολίας, να αφιερώσει ολόκληρη την ζωή του.

Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΡΧΑΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΧΟΡΟΥ

Από τα πανάρχαια χρόνια ο χορός υπήρξε το σύμβολο της συνειδητής παρουσίας της ζωής. Το όργανο που χρησιμοποιεί ο χορός είναι το ανθρώπινο σώμα. Ο Χορός είναι τελετή, είναι συμμετοχή και όχι θέαμα. Είναι δεμένος στενά με τη θρησκεία με τη γιορτή, τη δουλειά, με τον έρωτα, με τον θάνατο.

Οι άνθρωποι χόρεψαν τον πόλεμο, την ειρήνη, το γάμο, το θερισμό, τη σπορά, χόρεψαν τη φύση.

ΨΗΓΜΑΤΑ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

Όλες οι ανθρώπινες έννοιες είναι προβολές του ανθρώπινου πνεύματος γι'αυτό σε τελική ανάλυση πολλές φορές είναι απατηλές. Δεν βλέπουμε την πραγματικότητα, την αντιλαμβανόμαστε (όπως νομίζουμε εμείς πως είναι). Ο,τι βλέπουμε είναι μια ερμηνεία της πραγματικότητας, που βασίζεται σε υποκειμενικά, ελαττωματικά ή προκατειλημμένα παραδείγματα. Αυτό έχει επιπτώσεις όχι μόνο στο πώς καταλαβαίνουμε τον κόσμο, αλλά και πώς καταλαβαίνουμε τους ανθρώπους... 

Η ΗΘΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΦΥΣΗ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

Ομιλία του Χρήστου Γιαπιτζάκη στο 23ο Παγκόσμιο Συνέδριο Φιλοσοφίας

Περίληψη

Ο Επίκουρος παρατήρησε την φύση με στόχο την επίτευξη της ηρεμίας και της ευτυχισμένης ζωής. Αυτή η παρουσίαση εξετάζει την τρέχουσα γνώση σχετικά με τον ανθρώπινο εγκέφαλο σε σύγκριση με τις απόψεις του Επίκουρου για την ανθρώπινη φύση. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος αποτελείται στην πραγματικότητα από τρεις διασυνδεμένους εγκεφάλους που προέκυψαν κατά την διάρκεια της εξέλιξης: τον «εγκέφαλο των ερπετών» (ελέγχει τα ένστικτα), τον «εγκέφαλο των θηλαστικών» (ελέγχει τα συναισθήματα) και τον «εγκέφαλο των πρωτευόντων» (ελέγχει τις γνωστικές λειτουργίες). Ο φιλόσοφος έδωσε έμφαση στο γεγονός ότι οι βασικές ανάγκες των ανθρώπων οφείλονται στα ένστικτα, θεμελίωσε τον σκοπό της ανθρώπινης ζωής σε συναισθηματική βάση και αναγνώρισε την φρόνηση ως τον ανώτατο ρυθμιστή της επιλογής και της ικανοποίησης των φυσικών αναγκών, αλλά και της διατήρησης της συναισθηματικής ισορροπίας μέσω της αρετής και της φιλίας. 

ΡΑΣΣΙΑΣ - ΘΕΟΙ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΠΟΛΥΘΕΙΣΜΟΥ

Στα άτομα, τις κοινότητες και τους θεσμούς

Ο κόσμος που βλέπουμε γύρω μας, ο φυσικός, ο υφήλιος και υποσελήνιος των θνητών μορφών των οποίων όλοι μας αποτελούμε τμήμα, δεν είναι φυσικά ο ύπατος κόσμος του Υπάρχοντος. Στους δε ανώτερους Κόσμους, όπως και στους κατώτερούς μας, αλλά και στον δικό μας άλλωστε, υπάρχουν μάλιστα δεκάδες στρωματώσεις, που δημιουργούν μία απέραντη ιεραρχία, της οποίας οι ανώτερες οντότητες τραβούν "προς τα πάνω τις κατώτερες" για την εξυπηρέτηση του Νόμου της Εξελίξεως και του Αενάου. 

ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ - ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ

Οι ιδέες που διατύπωσε ο Παρμενίδης αποτελούν σημείο καμπής για την ελληνική φιλοσοφία. Επηρεασμένος από τη λογική, επιστημονική σκέψη του Πυθαγόρα, ο Παρμενίδης επιχειρεί να αποκαλύψει την πραγματική φύση του κόσμου χρησιμοποιώντας παραγωγική συλλογιστική. Οι έρευνές του τον κάνουν να υιοθετήσει αντίθετη άποψη από αυτή του Ηράκλειτου. Βέβαια η αντίφαση-αντίθεση των δύο φιλοσόφων είναι φαινομενική. Ο καθένας αναφέρεται σε διαφορετικά πεδία του υπαρκτού...

ΛΕΟ ΜΠΡΟΥΣΚΑΛΙΑ - ΔΕΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Ο ΣΚΛΑΒΟΣ

“Όταν γελάς, κινδυνεύεις να σε περάσουν για χαζό. Και τι με αυτό; Οι χαζοί διασκεδάζουν πολύ!”

 “Όταν κλαις κινδυνεύεις να σε περάσουν για συναισθηματικό. Και βέβαια είμαι συναισθηματικός. Μ’ αρέσει. Τα δάκρυα βοηθάνε.”

 “Όταν ανοίγεσαι στον άλλο, κινδυνεύεις να μπλέξεις. Ποιος λέει ότι το μπλέξιμο είναι κίνδυνος; Εγώ θέλω να μπλεχτώ.”

ΒΙΛΧΕΜ ΡΑΪΧ - Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, Η ΖΩΝΤΑΝΙΑ ΚΑΙ Η ΧΑΡΑ ΩΣ ΟΔΗΓΟΙ ΣΤΗ ΖΩΗ (ΑΚΟΥ, ΑΝΘΡΩΠΑΚΟ!)

Αναρωτιέσαι πότε η ζωή σου θα γίνει όμορφη και ασφαλής, Ανθρωπάκο. Η απάντηση όμως είναι ξένη προς τον τρόπο σκέψης σου.

ΑΛΜΠΕΡΤ ΚΑΜΥ - Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ

Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι ο ρόλος της φιλοσοφίας είναι η αναζήτηση του νοήματος της ζωής. Αλλά ο Γάλλος φιλόσοφος και μυθιστοριογράφος Αλμπέρ Καμί πίστευε ότι η ζωή είναι από τη φύση της κενή νοήματος. Αν και, αρχικά, αυτή η άποψη φαίνεται να είναι καταθλιπτική, ο Καμί πιστεύει ότι μόνο αν αποδεχτούμε αυτό το γεγονός έχουμε τη δυνατότητα να ζήσουμε, στον βαθμό του εφικτού, μια καλή ζωή. Ο Καμί διατυπώνει αυτή την άποψη στο βιβλίο Ο μύθος του Σίσυφου. Ο Σίσυφος ήταν ένας Έλληνας βασιλιάς ο οποίος είχε χάσει την εύνοια των θεών και είχε καταδικαστεί σε μια φρικτή μοίρα στον Κάτω Κόσμο. Η αποστολή του ήταν να σπρώχνει έναν τεράστιο βράχο στην κορυφή ενός υψώματος, ο οποίος στη συνέχεια κατρακυλούσε πάλι στους πρόποδες. Ο Σίσυφος έπρεπε τότε να κατέβει στους πρόποδες και να ξεκινήσει πάλι από την αρχή την προσπάθειά του, η οποία δεν είχε τέλος.

ΑΝΑΛΥΣΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΑΛΛΗΓΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ

Στην παραστατική εικόνα των αλυσοδεμένων μέσα στην υπόγεια σπηλιά, παρουσιάζεται ο άνθρωπος της “δόξας”, της πλάτης, του περιορισμένου οπτικού πεδίου, της εξαναγκασμένης όρασης. Ο άνθρωπος, που εκλαμβάνει ως κάτι πραγματικό τη θέα της σκιάς των πραγμάτων, αγνοεί την αλήθεια και είναι ανίκανος για ουσιαστική βοήθεια προς το σύνολο. Η εικόνα των αλυσοδεμένων αισθητοποιεί τον άνθρωπο της “εικασίας της “δόξας”, τον δέσμιο της πλάνης. Αυτός ο άνθρωπος μόνο κακό μπορεί να προκαλέσει αφού αδυνατεί να υπηρετήσει τόσο το ιδιωτικό όσο και το δημόσιο καλό. Συγκεκριμένα, στην 11η ενότητα εντοπίζονται οι εξής συμβολισμοί:

ΟΙ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΠΗΛΑΙΟΥ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ

Οι συμβολισμοί στην αλληγορία του σπηλαίου είναι: 

Σπήλαιο = η αισθητή πραγματικότητα και η κοινωνία στην οποία δεν διοικούν οι πεπαιδευμένοι. 

Οι δεσμώτες = οι απαίδευτοι άνθρωποι, αυτοί δηλαδή που βρίσκονται στα σκοτάδια της αμορφωσιάς, της αμάθειας και της αγνοίας. 

Φωτιά = το φως του ήλιου της κοινωνίας μας. 

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΔΟΓΜΑΤΙΣΜΟΣ

Του Ζήση Μητλιάγκα, φιλόλογου

(Θεώρηση γραμματική και κοινωνικοπολιτική με βοηθούς τους Θουκυδίδη – Ξενοφώντα – Αριστοτέλη – Δημοσθένη)

Στη γραμματική, το Υποκείμενο, σε γενική θεώρηση, είναι το πρόσωπο που ενεργεί, ενώ το Αντικείμενο είναι αυτό στο οποίο μεταβαίνει η ενέργεια του ρήματος και το οποίο αφορά η ενέργεια του Υποκειμένου.

Στην Πολιτική Λειτουργία μιας κοινωνίας, τώρα: Υποκείμενο είναι ο πολίτης που δρα, ο άνθρωπος μιας κοινωνίας, ενώ Αντικείμενο είναι τα προβλήματα της κοινωνίας και η αντιμετώπισή τους, με σκοπό να γίνεται η ζωή των πολιτών όσο το δυνατόν καλύτερη. (Αριστοτέλης: ως βέλτιστος ο βίος των πολιτών…)

ΚΑΘΑΡΜΟΣ ΘΕΑΙΝΩΝ

Την πρώτη μέρα προετοιμασίας για τον γάμο στο σπίτι της νύφης τελούνταν θυσίες εξαγνιστικές και προσφορές στις παρθένες θεές, καθώς και στην Αφροδίτη και την Ήρα. Πρόκειται για θεότητες που οι μύθοι αφενός τις συνδέουν με λουτρό πριν ή μετά από έναν ιερό γάμο, και οι τελετουργίες αφετέρου με τον καθαρμό του αγάλματός τους, ενώ τα ιερά τους αναφέρονται συχνά σε σχέση με πηγές.

Η Αφροδίτη, για παράδειγμα, μετά το πάθημά της να πιαστεί με τον Άρη σε αόρατα δεσμά από τον Ήφαιστο, κατά την Κύπρο πήγε […] Κι οι χάρες σαν την έλουσαν και μυρωδιές ουράνιες / την άλειψαν, που στους θεούς τους αθανάτους πρέπουν / κι ολόμορφα τη στόλισαν, και να τη βλέπης θάμα (Οδ., 377-381). Θυμίζουμε ότι το 340 π.Χ. ο Πραξιτέλης δημιούργησε για το ιερό της Κνίδου το άγαλμα της γυμνής Αφροδίτης που την παρουσίαζε έτοιμη να πλυθεί, ενώ είναι γνωστή και η σχέση της με τη θάλασσα, τόσο αναφορικά με τη γέννησή της όσο και ως προστάτρια των ναυτικών[72]. Επιπλέον, το άγαλμά της οδηγείται με πομπή για καθαρμό στην πρώτη μέρα του Απριλίου στη γιορτή των Βενεραλίων, ενώ στη συνέχεια πλένονται και οι ίδιες οι γυναίκες φορώντας στεφάνι από κλαδιά μυρτιάς -το πιθανότερο είναι ότι οι γυναίκες μιμούνταν το λουτρό της Αφροδίτης για να έχουν τα ερωτικά κέρδη που αυτή είχε.[73]

Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

‘’η γαρ αληθής πατρίς των ψυχών ο νοητός εστί κόσμος’’

  –Ερμείας. Σχόλια στον Πλατωνικό «Φαίδρο»-

Εάν θέλουμε να κατανοήσουμε ποιες ενέργειες και ποιος τρόπος ζωής βρίσκονται σε συμφωνία με την φύση μας, πρέπει πρώτα να εξετάσουμε ακριβώς ποια είναι η φύση μας. Τι είμαστε και τι σημαίνει άνθρωπος.

ΒΛΑΣΗΣ ΡΑΣΣΙΑΣ - Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΡΙΟ (ΒΙΝΤΕΟ)

Τι είναι η οργανικότητα στην ελληνική πολιτική αντίληψη; Ποιος είναι ο πολιτικός άνθρωπος; Γιατί ο νεωτερικός ατομικισμός είναι αντίθετος με την ελληνική κοσμοαντίληψη;

SCHULLER WOLFGANG - ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ (ΒΙΒΛΙΟ)

Ο τόμος του W. Schuller «Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας» παρουσιάζει την αρχαία ελληνική ιστορία από τα κρητομηκυναϊκά χρόνια ως την εποχή του Φιλίππου του Β΄ της Μακεδονίας. Το βιβλίο αυτό, όπως και όλοι οι τόμοι της ίδιας σειράς, εμφανίζει μια ιδιαίτερη δόμηση της ύλης. Σε ένα πρώτο, αφηγηματικό και συνθετικό μέρος καταγράφεται περιεκτικά η εικόνα της περιόδου βάσει των αρχαίων πηγών και των, λίγο πολύ κοινών, συμπερασμάτων της νεότερης ιστορικής έρευνας. Στο δεύτερο μέρος παρέχεται μια εξίσου σημαντική ιστοριογραφική ανάλυση, μια «γενετική εικόνα» θα λέγαμε, ακριβώς αυτών των ερευνών και του αντίστοιχου συνεχιζόμενου επιστημονικού διαλόγου με τις επιμέρους θέσεις και αντιθέσεις του. Τέλος, ένα τρίτο μέρος αποτελεί συστηματικό κατάλογο, κατά αύξοντα αριθμό, της σημαντικότερης διεθνούς βιβλιογραφίας πάνω στα ίδια θέματα: έτσι, οι βιβλιογραφικές παραπομπές στα δυο προηγούμενα μέρη γίνονται απλώς με το όνομα του εκάστοτε συγγραφέα και τον αύξοντα αριθμό της μελέτης.

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΕΤΕΡΟΤΗΤΑ ΣΤΙΣ ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΩΚΡΑΤΙΚΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ

Της Στεργιανής Ζανέκα, Δρ. Φιλολογίας Α.Π.Θ

Στον «Παρμενίδη» του Πλάτωνος, η αρχή της ταυτότητας δηλώνει την τάση της μονάδας να παραμένει ενιαία και άρτια στην ακεραιότητά της, ενώ η αρχή της ετερότητας δηλώνει την τάση της να μερίζεται σε υποδιαιρέσεις[1].  Κατά τον Παρμενίδη, στο Ένα ή στο είναι αρμόζει η αιωνιότητα, το αγέννητο και ανώλεθρο, ιδιαίτερα όμως η τέλεια ενότητα, η αδιαφοροποίητη ταυτότητα με τον εαυτό του, δηλαδή η καθολική ομοιογένεια και η απόλυτη αμεταβλητότητα. Από την άποψη αυτή ο ελεατισμός είναι ακοσμικός[2]: η ποικιλία των πραγμάτων έχει αφανιστεί μέσα στο παν-ένα∙ εκείνο μόνο «είναι», ενώ η ετερότητα των πραγμάτων είναι πλάνη και απάτη της αισθητηριακής αντίληψης. Η πολλαπλότητα των πραγμάτων, που η εμπειρία μας τα παρουσιάζει να συνυπάρχουν και να διαδέχονται το ένα το άλλο, στάθηκε για τους Μιλήσιους φιλοσόφους η αφορμή να αναρωτηθούν ποια ήταν η κοινή σταθερή βάση (το είναι) – που όλα τ’ άλλα είναι δικές της μεταβολές (το γίγνεσθαι).  Οι διάφορες έννοιες του είναι είχαν σε τελική ανάλυση μοναδικό σκοπό να κάνουν κατανοητό το γίγνεσθαι.  Η ανάπτυξη της Προσωκρατικής σκέψης χαρακτηρίζεται από τη διαρκή αναφορά στο γίγνεσθαι και καθορίστηκε από την ανάγκη να νοηθεί το είναι με τρόπο που όχι μόνο συμβιβάζεται το γίγνεσθαι μαζί του αλλά και να εξηγείται με αυτό.

ΤΟ ΙΕΡΟ ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΝΕΜΕΣΗΣ ΣΤΗ ΡΑΜΝΟΥΝΤΑ, 6ος ΑΙΩΝΑΣ Π.Χ, (ΒΙΝΤΕΟ)

Δείτε εδώ το ιερό της Θεάς Νέμεσης στον χάρτη

Ραμνός, δηλαδή θάμνος στα αρχαία ελληνικά. Από αυτή τη λέξη πήρε και το όνομα της η περιοχή του Ραμνούντα. Ο Ραμνούς ήταν ο πιο απομακρυσμένος από τους αρχαίους δήμους της Αττικής ο οποίος λόγω της θέσης του προς το Νότιο Ευβοϊκό κόλπο, παρείχε ένα ασφαλές αγκυροβόλιο για τα αρχαία πλοία  κοντά στα  σημερινά χωριά Σέσι και Αγία Μαρίνα.

Στην κοιλάδα του Λιμικού στο βορειοανατολικό άκρο της Αττικής δίπλα από τον Ευβοϊκό κόλπο σώζονται τα ερείπια του αρχαίου δήμου του Ραμνούντος που ανήκε στην Αιαντίδα φυλή ενώ αποτελούνταν από πολλούς συνοικισμούς. Στην περιοχή αυτή βρίσκεται το περίφημο ιερό της Νεμέσεως που αποτελεί το σημαντικότερο ιερό της θεότητος της Θείας Δίκης, στον ελλαδικό χώρο.

Ως θεότητα η Νέμεσις απέδιδε στον καθένα την ευτυχία ή δυστυχία που αντιστοιχούσε στην αξία του. Τιμωρούσε τους υπερόπτες και προσπαθούσε να φέρει την ισορροπία ανάμεσα στην τύχη των ανθρώπων.