Tαυτόχρονη ταυτιζόμενη κατάβαση στον Άδη και υπέρβαση/άνοδος στα άλση των Ελικωνίδων Μουσών, ή όπως λέγει ο θείος Ορφέας: “Διπλώσου ως το βάθος του εαυτού σου, για να υψωθείς στην Αρχή των πραγμάτων, στην Μεγάλη Τριάδα, που ακτινοβολεί μέσα στον Αιθέρα” : Αλλωστε (κατά τον Ορφέα) “μονὰς μὲν ὁ αἰθὴρ, δυὰς δὲ τὸ χάος, τριὰς δὲ τὸ ᾠὸν (τέλειον γάρ ἐστι), τετρὰς δὲ ὁ Φάνης“!
Κυρίως όμως γιατί, συμφώνως με τον Πρόκλο «Εις τον Τίμαιον Πλάτωνος, 3.208.30 – 3.209.14», «Πατήρ είναι ο Αιθέρας, ο μεν πρώτος από του Ενός προελθών·
Πατήρ-Ποιητής είναι ο κατά υπόδειγμα Θεός, «τον οποίο πρωτόγονον (=πρωτογέννητο) Φάνητα αποκαλούν οι μακάριοι Θεοί» [βλ. Ορφ. Αποσπ. Νο.85].
Ποιητής-Πατήρ είναι ο Ζευς, ο οποίος αποκαλεί τώρα τον εαυτό του «ποιητή και πατέρα των έργων», όπως θα έλεγαν οι Ορφικοί·
Ποιητής μόνο είναι ο αίτιος της μεριστής δημιουργίας, όπως θα έλεγαν οι ίδιοι, δηλαδή ο Διόνυσος.
Στον Πατέρα, λοιπόν, μόνο υπάγονται όλα τα νοητά, όλα τα νοερά, τα υπερκόσμια και τα εγκόσμια· στον Πατέρα-Ποιητή, υπάγονται όλα τα νοερά, τα υπερκόσμια και τα εγκόσμια· στον Ποιητή-Πατέρα, που είναι νοερός, υπάγονται τα υπερκόσμια και τα εγκόσμια· στον Ποιητή, τέλος, μόνο τα εγκόσμια.
Και όλα αυτά μας τα δίδαξε η διδασκαλία του Ορφέως·
διότι ανάλογα με την ιδιότητα από τους τέσσερις έχει υπαχθεί ένα πλήθος Θεών».
πηγή: eleysis69
