Ο ΘΕΟΣ ΥΠΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΙΑ - ΟΡΦΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΘΕΟΥ ΥΠΝΟΥ

"λέγουσι γούν καί τών ιατρών οι χαρίεντες ότι δεί σφόδρα προσέχειν τοίς ενυπνίοις"

Αριστοτέλης, Περί της καθ' ύπνον μαντικής, Κεφ. Α

'

"τεχνικώτατος δ΄ εστί κριτής ενυπνίων όστις δύναται τας ομοιότητας θεωρείν"

Αριστοτέλης, Περί της καθ' ύπνον μαντικής, Κεφ. Β'

"Ύπνος άναξ πάντων τε θεών πάντων τ’ ανθρώπων"

Όμηρος, Ιλιάδα, Ξ 224-291

"Και γαρ τ' όναρ εκ Διός εστίν"

Όμηρος, Ιλιάδα, Α 63

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΟ ΚΟΣΜΟ

Μιλώντας για πολιτική, με τη γνήσια και σχετικά πεπαλαιωμένη σημασία της λέξης, αυτό που συνήθως εννοούμε είναι εκείνη τη συλλογική δραστηριότητα που έχει ως κατ’ εξοχήν αντικείμενο τη συνολική θέσμιση της κοινωνίας με τρόπο ρητό και διαυγή. Βασική προϋπόθεση είναι η ύπαρξη μιας πολιτικής κοινότητας η οποία, ως τέτοια, οριοθετεί ένα minimum πλαίσιο κοινών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων που δίνουν τη δυνατότητα για ενεργό συμμετοχή στις δημόσιες υποθέσεις ώστε οι ζωντανοί, συγκεκριμένοι και έχοντες ένα πρόσωπο αναγνωρίσιμο από τους άλλους άνθρωποι να συντίθενται μέσα από το, ή/και να αντιτίθενται στο, αφηρημένο, «ιδεατό» και κανονιστικά συγκροτημένο υποκείμενο της κοινότητας. Ακριβώς αυτό το αντικείμενο και αυτές οι προϋποθέσεις είναι που ώθησαν τον Αριστοτέλη να προσδιορίσει την πολιτική ως δραστηριότητα αρχιτεκτονική· εκεί όπου το άτομο, όντας «φύσει» πολιτικό ον κατά τον σταγειρίτη διδάσκαλο, μπορεί και σφυρηλατείται μέσα στον κοινό κόσμο της πράξης και της ομιλίας, λαμβάνει μέρος στην πολιτική λειτουργία της κοινότητάς του η οποία και τον αφορά άμεσα, την τροποποιεί και τη μετασχηματίζει ώστε αυτή να εναρμονίζεται με τους ευρύτερους φαντασιακούς σκοπούς και τις δομίζουσες συντεταγμένες που προσανατολίζουν τις ανθρώπινες σχέσεις.

ΠΡΟΚΛΟΣ - ΤΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟ ΤΟΥ ΣΩΚΡΑΤΗ (ΑΝΑΛΥΣΗ)

Όπως εξηγεί ο Πρόκλος, στο «Εις τον Πλάτωνος πρώτον Αλκιβιάδη, βιβλίο Α’, 78.11 – 83.21», για το δαιμόνιο του Σωκράτη τρία ξεχωριστά πράγματα μπορούμε να πούμε:

ΛΙΑΝΤΙΝΗΣ - Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ, ΩΣ ΝΟΗΤΙΚΗ ΕΠΟΠΤΕΙΑ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟ ΕΩΣ ΤΟΝ ΕΛΥΤΗ (ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΒΙΝΤΕΟ)

Ο γερο-Πρίαμος, ο πιό φρόνιμος, ανάμεσα στους Τρώες, ο εκατοχρονίτης, εκείνος ο βασιλιάς Πρίαμος, από την πλευρά των Τρώων ο Πρίαμος, από την πλευρά των Ελλήνων, σαν φρόνιμος άνθρωπος, ο γερο-Νέστορας, όπως ξέρετε.Λοιπόν, εκεί είναι κάποιοι που γνωρίζουνε και λέει, αυτός εκεί μακρυά που βλέπεις είναι ο Αγαμέμνονας, αυτός είναι ο Μενέλαος, αυτός είναι ο Αίαντας, με το επταβόηον κέρας, την ασπίδα με τα εφτά δέρματα βοδιού...Τούτος είναι.. γι'αυτό λέγεται τοιχοσκοπία ονομάστηκε η ραψωδία από τους Αλεξανδρινούς φιλολόγους.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΟΜΙΝΑΛΙΣΜΟ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΛΟΓΙΑ - Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΟΝΔΥΛΗ

Ο Παναγιώτης Κονδύλης, στο μνημειώδες έργο του Η κριτική της μεταφυσικής στη νεότερη σκέψη έδειξε με απόλυτη ενάργεια ότι ο σύγχρονος φιλοσοφικός στοχασμός ξεκινά με εκείνον τον τολμηρό αγνωστικισμό στο μεταίχμιο του ανθρωπιστικού κινήματος, εκείνη τη διδασκαλία για τα όρια της ανθρώπινης νόησης, για την αδυναμία της να γνωρίσει την έσχατη ουσία των πραγμάτων, προσφέροντας παράλληλα το θεμέλιο της νεωτερικής αντιμεταφυσικής.

ΧΑΛΔΑΪΚΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΠΛΑΤΩΝ

Συλλογή χρησμών με θεολογικό, κοσμολογικό και σωτηριολογικό περιεχόμενο που δημιουργήθηκε κατά τον ύστερο 2ο αι. μ.Χ., θεωρήθηκε ως αποκάλυψη που προήλθε από την ασώματη ψυχή του ίδιου του Πλάτωνα, και είχε τεράστια απήχηση στον ύστερο νεοπλατωνισμό.

ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΠΛΑΤΩΝΙΚΩΝ ΙΔΕΩΝ - ΠΩΣ ΟΙ ΘΕΙΕΣ ΤΑΞΕΙΣ "ΥΛΟΠΟΙΟΥΝ" ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Στον Αισθητό Κόσμο οι Ιδέες "υλοποιούνται" με τρείς τρόπους:

- Αφομοίωση: Χαρακτηριστικός συμβολισμός για αυτόν τον τρόπο υλοποίησης είναι η χρήση Εικόνων και Ζωγραφιών. Κατά την μέθοδο αυτή δημιουργείται ένα πιστό αλλά κατώτερο αντίγραφο των Ιδεών 

- Αντανάκλαση: Χαρακτηριστικός συμβολισμός είναι η χρήση ειδώλων και αντανακλάσεων. Σύμβολο της μεθόδου αυτής είναι ο καθρέφτης. Κατά την μέθοδο αυτή δημιουργείται πάνω σε ένα υπόστρωμα  μια αντανάκλαση της Ιδέας, η οποία όμως δεν επηρεάζει το υπόστρωμα αυτό (όπως ακριβώς γίνεται και με τον καθρέφτη).

- Αποτύπωση: Χαρακτηριστικός συμβολισμός είναι τα αποτυπώματα και σύμβολο είναι η χρήση σφραγίδας. Κατά τον τρόπο αυτό, η Ιδέα/Μορφή αποτυπώνεται στην Υλη και την διαμορφώνει.

Η ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΜΕΘΟΔΟΣ

Λαμβάνοντας υπ' όψιν ότι επιστητό αποκαλείται αυτό που μπορεί να προσεγγίσει ο άνθρωπος μέσω της γνώσης, ως επιστήμη ορίζεται το σύνολο των συστηματικών και επαληθεύσιμων γνώσεων, καθώς επίσης η διερεύνηση καθορισμένων πεδίων του επιστητού. Η διερεύνηση στο πλαίσιο της επιστήμης γίνεται με συγκεκριμένες και σαφώς καθορισμένες διαδικασίες, οι οποίες συναποτελούν την επιστημονική μέθοδο.

ΝΟΜΙΝΑΛΙΣΜΟΣ (ΟΝΟΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑ) - Η ΝΟΜΙΝΑΛΙΣΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΕΜΠΕΙΡΙΣΜΟ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ 

Νομιναλισμός (Nominalismus) ή ονοματοκρατία αποκαλείται το φιλοσοφικό σύστημα σύμφωνα με το οποίο οι λέξεις και τα ονόματα τα οποία αποδίδουμε στα πράγματα, δεν αφορούν την ουσία, την αλήθεια ή την αντικειμενική πραγματικότητα των φαινομένων, αλλά την ύπαρξη και τις ιδιότητές τους. Στην ουσία ο νομιναλισμός, αποτελεί το αντίρροπο φιλοσοφικό σύστημα του ρεαλισμού (πραγματοκρατία). Πήρε την ονομασία του κατά την εποχή του σχολαστικισμού, όμως σήμερα ο προσδιορισμός νομιναλιστικό αποδίδεται σε οποιοδήποτε φιλοσοφικό σύστημα αρνείται ότι οι έννοιες, οι ιδέες, οι νοητικές κατασκευές έχουν αντικειμενικότητα ή αντικειμενική (ή γενική, ή καθολική) ύπαρξη ανεξάρτητη από την ύπαρξη τους στο νου του υποκειμένου που σχηματίζει αυτές τις έννοιες. Ο νομιναλισμός αρνείται την πραγματική ύπαρξη των "καθολικών εννοιών" (universalia) με το επιχείρημα ότι η χρήση μιας γενικής έννοιας δεν συνεπάγεται την ύπαρξη συγκεκριμένου πράγματος (π.χ. υγεία, ανθρωπότητα ή οποιοδήποτε αντικείμενο), χωρίς όμως και να αρνείται τη χρήση τους. Έτσι η εφαρμογή γενικών λέξεων για συγκεκριμένα πράγματα χαρακτηρίζονται εύλογα ως αυθαίρετες.  Ο νομιναλισμός υποστηρίζει επίσης ότι η επιστημονική αλήθεια βρίσκεται στη μελέτη της φύσης και όχι στα δόγματα.

Η ΨΥΧΗ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΩΤΙΝΟ - ΕΝΝΕΑΔΑ 4Η

Τι είμαστε τελικά;

Είμαστε μόνο σάρκα και οστά; Κι αν ναι, τότε τι είναι αυτό που ορίζει αυτό το σώμα, να είναι ό,τι είναι και να πράττει όπως πράττει; Και αν υπάρχει κάτι πέρα απ' αυτό που κατευθύνει όλα αυτά, τι είναι αυτό, αν όχι σώμα, και από πού προέρχεται; Και αν πάλι είμαστε αυτό που είναι πέραν του σώματος, ποια είναι η ανάγκη του να βρισκόμαστε σε σώμα;

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΣΜΟΘΕΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΨΕΥΔΕΣ ΔΙΛΗΜΜΑ «ΕΝΑΣ Ή ΠΟΛΛΟΙ ΘΕΟΙ»

Του Βλάση Ρασσιά

Οι των πραγμάτων έχοντες συνείδηση, χαιρετίζουμε στις αφανώς πολύ ενδιαφέρουσες ημέρες μας την καθολική αποσύνθεση ενός κόσμου που εδώ και πολλούς αιώνες βασίλευσε θρονιασμένος πάνω όχι μόνο στον Φόβο, αλλά επίσης και στο Ψεύδος και στην Εξαπάτηση, ή, αν θέλουμε να το πούμε διαφορετικά, πάνω στον απεινή διωγμό του Αληθινού. Αυτή όμως η αντεστραμμένη πραγματικότητα έφτασε πια στο τέλος της, αν και όχι όπως εμείς θα θέλαμε, δηλαδή σαφέστατα κι αμετάκλητα κατανικημένη από την ανθρώπινη σκέψη, αλλά με άδοξο τρόπο ως περίττωμα, απορριφθείσα από το ένα και αληθινό και μοναδικό μέτρο αποτίμησης απάντων των πραγμάτων του Συμ-Παντός, δηλαδή του Φυσικού Νόμου που αδέκαστος στέκει δικαστής κάθε ανισορροπίας ή διατάραξης.  
 

Η "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ" ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Η σημερινή άποψη σύμφωνα με την οποία ισχυρίζονται μερικοί και λένε ότι πιστεύουν τους Θεούς είναι λάθος. Δεν υπήρχε τέτοια αντίληψη για τους Θεούς από τους προγόνους.  Οι πρόγονοί μας δεν "πίστευαν" στους Θεούς, γιατί απλά μια τέτοια λέξη είναι αδόκιμη προκειμένου να αποδώσει το νόημα της στάσης προς το θείο στην Ελληνική Θεολογία.

ΣΧΕΣΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ, ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑΤΕΙΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Κατά τον 7ο και 6ο αι. π.Χ. οι παλαιότερες αντιλήψεις για τους θεούς, ότι ήταν βίαιες φυσικές δυνάμεις, υποχώρησαν και επικράτησε η «νέα» αντίληψη ότι οι θεοί αποτελούν ηθικές δυνάμεις και αξίες του ελληνικού κόσμου. Η αντίληψη αυτή των θεών ως ηθικών δυνάμεων είχε ως συνέπεια ότι οι άνθρωποι αισθάνονταν πολύ πιο έντονα από όσο πριν την απόσταση από το Θείον.

Η ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΓΗΣ, ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ, ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΑΛΑΞΙΑ - ΟΙ ΠΥΛΕΣ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΠΥΛΕΣ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ

Όπως ήδη αναφέραμε, ο Ηλιος φαίνεται ότι διατρέχει τον ζωδιακό κάνοντας έναν πλήρη κύκλο μέσα σε ένα έτος. Κάνοντας λοιπόν τον κύκλο, σε δύο σημεία φαίνεται ότι αναστρέφεται η πορεία του. Τα σημεία αυτά είναι τα σημεία των δυο ηλιοστασίων, που ΣΥΜΒΑΤΙΚΑ θεωρούμε ότι είναι ο Καρκίνος και ο Αιγόκερω.

Η ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΓΗΣ, ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ, ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΓΑΛΑΞΙΑ - Η ΣΧΕΣΗ ΗΡΑΚΛΗ ΚΑΙ ΗΛΙΟΥ

Καθώς κάναμε αναφορά στον Ηρακλή και επειδή θα χρειασθούμε την σχέση του Ηρακλέους με τον Ηλιο, ας προσεγγίσουμε το θέμα αυτό πιο εμπεριστατωμένα.

Η ταύτιση Ηλίου και Ηρακλή είναι διάχυτη μέσα στα Ελληνικά κείμενα, παρόλα αυτά η ξεκάθαρη ταύτιση των δύο εντοπίζεται σε ελάχιστα σημεία.

Ο Παυσανίας, περιγράφοντας την στοά στην Αγορά της Μεγαλόπολης, περιγράφει τα αγάλματα τα οποία υπάρχουν εκεί, αφού δε κάνει αναφορά σε αγάλματα διαφόρων θεοτήτων, σε ένα σημείο αναφέρεται στα αγάλματα του Ηλίου και του Ηρακλή ως εξής:

ΔΑΜΑΣΚΙΟΣ - Ο ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΣ ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΚΟΥ ΣΤΟΧΑΣΜΟΥ

Παρατηρείται ότι ο θεοοντολογικός ρεαλισμός του Πρόκλου δεν εντοπίζεται μόνον στις οικείες του θεωρίες, αλλά εφαρμόζεται και από τον Δαμάσκιο στην διάρθρωση των επιπέδων της συλλογιστικής του. Η πορεία που επιλέγει ο έσχατος σχολάρχης της Νεοπλατωνικής Ακαδημίας είναι άψογη και αναδεικνύει κανονιστικές αρχές επιχειρηματολογίας. Ο ιστορικός, συστηματικός και κριτικός τρόπος ανάπτυξης ενός θέματος αποδεικνύει την εγκυκλοπαιδική κατοχύρωση του σχολάρχη, η οποία δεν αφίσταται αυτής του Πρόκλου παρά μόνον ως προς την συχνότητα της χρήσης της. Ο Δαμάσκιος επιχειρεί να αποφύγει τις a priori αξιωματικότητες, παρόλο που καταφεύγει στην επικουρία τους από αναγκαστικούς λόγους πριν από το πέρας της ανάλυσής του. Στο έργο του Απορίαι και λύσεις περί των πρώτων αρχών – ένα έργο αυστηρώς επιστημολογικά θεμελιωμένο σε μία στέρεα διαρθρωμένη συλλογιστική – ο νεοπλατωνικός στοχαστής αναπτύσσει με έναν αυστηρά γεωμετρικό τρόπο όλα σχεδόν τα οντολογικά και πλείστα από τα γνωσιοθεωρητικά θέματα τα οποία απασχόλησαν την πλατωνική Ακαδημία στο σύνολο της ιστορικής εξέλιξής της. 

ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΕΡΜΗΝΕΙΑ - ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ "ΚΥΡΙΑΡΧΟ ΛΑΟ"

Στο μνημειώδες έργο του για την κυριαρχία, ο Ζαν Μποντέν (Jean Bodin) καταλήγει σε ένα διαχρονικό, σύμφωνα με τις διαυγείς αναλύσεις του Ολιβιέ Μπω (Olivier Beaud), ορισμό: “κυρίαρχος είναι αυτός που δίνει και ακυρώνει το νόμο σε όλους γενικά και τον καθένα ξεχωριστά”. Ανεξάρτητα από τον προνομιούχο φορέα της (αριστοκρατία, μονάρχης, λαός), η κυριαρχία συνίσταται στη δύναμη της εκφοράς του κανόνα δικαίου και αποτελεί οντολογική προϋπόθεση του Κράτους και της δημόσιας εξουσίας του[1]. 

ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ - ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ)

Μπορούμε να διασαφηνίσουμε περαιτέρω τη στενή σχέση ανάμεσα στην πολιτισμική δημιουργία και στον κοινωνικό προβληματισμό του καιρού μας. Μπορούμε να το κάνουμε με τη βοήθεια ορισμένων ερωτημάτων, των προϋποθέσεων τους, των συνεπειών τους και των επιπτώσεών τους ως διαπιστώσεων γεγονότων, ακόμα και αν είναι συζητήσιμες, ή ως διασυνδέσεις νοήματος;

Η ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ 12 ΑΘΛΩΝ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΗ

Ο Ηρακλής, αυτός ο ημίθεος, γιος του Δία και μία θνητής, της Αλκμήνης, σε μία εποχή μακρινή, δεν δείχνει παρά τη πορεία του ανθρώπου προς την αποδέσμευση από την ύλη. Η θνητή μητέρα του προσφέρει ένα σώμα φθαρτό, αλλά ο θεϊκός πατέρας, του προσφέρει τη δυνατότητα να ενωθεί με τη συμπαντική ενέργεια, μετά από αγώνα προσωπικό και επίπονο.

Το ίδιο το όνομα «Ηρακλής» σημαίνει το «κλέος της Ήρας», δηλαδή η δόξα και η λάμψη της ψυχής.Ο μύθος αναφέρει πως ενώ ο Ηρακλής είχε γίνει ένας γενναίος και σημαντικός άντρας, απέκτησε οικογένεια, αλλά κάποια στιγμή η Ήρα που τον ζήλευε και τον καταδίωκε από βρέφος, τον τρέλανε κι εκείνος σκότωσε την οικογένειά του και τα στενά φιλικά του πρόσωπα. Όταν συνήλθε από τη τρέλα αυτή, ζήτησε βοήθεια στο μαντείο των Δελφών, για να βρει το δρόμο προς τη λύτρωση και τη συγχώρεση.

ΛΙΛΗ ΖΩΓΡΑΦΟΥ - Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΚΑΙ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΑ, ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΑΘΩΟΣ, ΑΝΕΥΘΥΝΟΣ ΚΑΝΕΝΑΣ

«Δεν πουλώ ύφος, στυλ, λογοτεχνία. Δεν γράφω διηγήματα. Καταθέτω γεγονότα και συμπτώματα της εποχής που ζω. Όλα όσα γράφω συνέβησαν. Σε μένα ή σε άλλους. Χρόνια τώρα σπαταλιέμαι, παρακολουθώντας όλα κι όλους.

Η ζωή περνά από μέσα μου, με διαποτίζει με την ασκήμια της, με γεμίζει λύσσα με την αδικία της την οργανωμένη, με ταπεινώνει με την ανημποριά μου ν’ αντιδράσω, να επαναστατήσω αποτελεσματικά, να υπερασπιστώ το μαζικό μας εξευτελισμό.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΛΙΛΗΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥ - ΑΝΤΙΓΝΩΣΗ, ΤΑ ΔΕΚΑΝΙΚΙΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ

ΕΝΙΣΤΑΜΑΙ ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΩ 

Με το δοκίμιο τούτο θα πληγώσω σίγουρα μια μερίδα ανθρώπων που, γεμάτοι καλή πίστη, είναι δεμένοι με το χριστιανισμό. Και λυπούμαι ειλικρινά γι' αυτό. Γιατί ενώ ξεκίνησα γεμάτη αγανάκτηση και θυμό τη γραφή του βιβλίου μου, μου συνέβη μια βαθιά και ουσιαστική αλλαγή.  Ένιωσα να γίνομαι καλή.  Γλύκαναν μέσα μου οι πληγές της ζωής και της σκέψης.  Πλημμύρισα τρυφεράδα και επιείκεια για τους ανθρώπους. Ως τώρα η αγάπη μου γι' αυτούς ήταν σκληρή, απαιτητική. Δεν τους συγχωρούσα την ευπιστία τους.  Αλλά σιγά σιγά όσο προχωρούσα στη μελέτη και στη γραφή της Αντιγνώσης, γέμιζα τρόμο και συμπόνια.  "Δεν μένει, λοιπόν, καμιά ελπίδα για τον άνθρωπο", αναρωτιόμουνα.  

ΜΥΘΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ ΕΡΩΤΑ - ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΦΑΙΔΡΟΣ ΠΛΑΤΩΝΑ

Αρχικώς αντιγράφουμε ένα απόσπασμα από τον «Φαίδρο» του Πλάτωνα:

«ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Και υπάρχουν δύο είδη μανίας, η μία προέρχεται απ’ τα ανθρώπινα νοσήματα και η άλλη οφείλεται σε απομάκρυνση -με τη συμβολή των θεών – από τα καθιερωμένα νόμιμα.

ΦΑΙΔΡΟΣ: Σωστά.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Τη θεία μανία την έχουμε χωρίσει σε τέσσερα μέρη από τους τέσσερις θεούς, αφού αποδώσαμε τη μαντική στον Απόλλωνα, την τελεστική στον Διόνυσο, την ποιητική στις Μούσες, η τέταρτη, η ερωτική μανία, που προέρχεται από την Αφροδίτη και τον Έρωτα, είπαμε ότι είναι η καλύτερη. Δεν γνωρίζω όμως πως απεικονίζοντας το ερωτικό πάθος, άλλοτε με το να αγγίζουμε την αλήθεια, ίσως και με το να παραφερόμαστε σε άλλα, αφού ταιριάξαμε ένα λόγο όχι εντελώς απίθανο, ψάλαμε με κοσμιότητα και ευλάβεια ένα μυθικό ύμνο στον Έρωτα, το δικό μου και το δικό σου κυρίαρχο, Φαίδρε, τον προστάτη των ωραίων παιδιών.»[1]

ΤΑ ΤΡΙΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ ΙΕΡΑ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ (ΒΙΝΤΕΟ)

Nτοκιμαντέρ του History Channel, που αναφέρεται σε τρία διάσημα ελληνικά ιερά του Θεού Απόλλωνα: Το Ιερό του Απόλλωνα στο νησί της Δήλου, όπου σύμφωνα με το μύθο γεννήθηκε ο Απόλλωνας. Το Ιερό στα Δίδυμα της Μιλήτου με το γιγαντιαίο ναό του Απόλλωνα. Και το ιερό του Απόλλωνα στους Δελφούς με το περίφημο μαντείο του Θεού...

ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΝΟΜΟΙ - ΚΑΤΑ ΑΝΑΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΤΟΥ ΔΙΑ

«Ο Ζευς, θεός των θεών, που βασιλεύει με νόμους»[1]
(Πλάτων, Κριτίας, 121.b.7 – 121.b.8)

«Νόμος, ο βασιλεύς όλων των θνητών και των αθανάτων»[2]
(Πίνδαρος, αποσπάσματα, 169)

Νόμος, εκ του ρήματος νέμω, που σημαίνει διαμοιράζω [3]. Ο νόμος, διακρίνεται σε 3 κεντρικές κατηγορίες, συμφώνως με τον Πορφύριο[4].

Η ΘΕΟΥΡΓΙΚΗ ΑΝΑΓΩΓΗ ΩΣ Η ΚΥΡΙΟΤΕΡΗ ΠΡΑΞΗ ΤΗΣ ΟΡΦΙΚΟΠΥΘΑΓΟΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ

Στην θεουργική αναγωγή το πνεύμα του ανθρώπου ως Τετελεσμένου ενώνεται με την Θεότητα.  Σε αυτή την περίπτωση δεν μιλάμε για θεοφορία ή ενθουσιασμό αλλά για "θέωση".  Η θεουργική αναγωγή σαν σκοπό έχει την συνειδητή ένωση του πνεύματος του Τετελεσμένου, του ανθρώπου, με κάποιο Θεό ή Δαίμονα. Αυτό περιλαμβάνει τόσο κατώτερους Δαίμονες όσο και το Εν. Με την ένωση με το Θεό βιώνεται η ιερότητα του προσωπικού πνεύματος που φέρει ο άνθρωπος και έτσι τίθεται σε αρμονία με την θεία πρόνοια. Η συνειδητοποιημένη συμμετοχή στην θεία πρόνοια δίνει νέα ερμηνεία στην ζωή του ανθρώπου που βιώνει την ένωση.

Γενικά η προετοιμασία για την θεουργική αναγωγή δεν είναι μια διαδικασία που επιτυγχάνεται σε μια νύχτα μέσα αλλά απαιτεί μεγάλο χρονικό διάστημα ίσως και χρόνια ασκητικής ζωής.